บทที่ 1006

เซียวฉางเฉียนพูดว่า : “แม่บอกว่าตอนที่คุณกลับมา ให้ไปซื้อ เนื้อที่ตลาดสักหน่อย ทำข้าวเที่ยง

ในใจของเฉียนหงเช่นก็ค่อนข้างที่จะไม่สบายใจ แต่ก็ยังคง พูดอย่างซื่อๆว่า : “ได้ เดี๋ยวฉันซื้อกับข้าวเสร็จแล้วกลับบ้านนะ

เย่เฉินพาภรรยา ไปเก็บผลไม้ที่สวนในบ้านกว่าครึ่งวันเช้า

เซียวซูหนมีความสุขอย่างกับเด็กสาววัย 18 ปี ยังไงอย่างนั้น ไม่เพียงแค่เก็บผักผลไม้ ยังจะรดน้ำพรวนดินให้กับพืชผักอย่าง จริงจังมากด้วย

หม่าหลันยังคงรอที่จะถ่ายภาพโพสต์ลงบนโมเม้นวีแชท เห็น ว่าพวกเขาเข้าไปแล้วยังไม่ออกมา ก็เดินหมุนไปหมุนมาอย่าง ร้อนใจ

ไม่ง่ายเลยกว่าจะรอสองคนนั้นเก็บผักเต็มตะกร้าแล้วกลับเข้า มาในบ้าน เธอถึงจะลงมาด้านล่างอย่างรีบร้อน หยิบมือถือออก มา ถ่ายภาพต่างๆภายในสวน เซลฟีหลายหลากรูป

หลังจากที่ถ่ายรูปท่ามกลางแดดเปรี้ยงได้หลากหลายรูปภาพ แล้ว เธอก็รีบกลับมายังห้องของตัวเองทันที ทาครีมว่านหางจรเข้ หลังจากที่ออกกลางแดดมาไปพลาง พร้อมทั้งเลือกภาพ 9 รูป อย่างละเอียด ในโทรศัพท์ไปพลาง โพสต์ลงบนโมเม้น ในวีแชท
เขียนแคปชั่นว่า : “ดูสวนผักผลไม้ที่บ้านพวกเราสิ ด้วยการ เพาะปลูกอย่างประณีตของฉัน ตอนนี้งอกงามมากเลยนะ

เมื่อโพสต์ลงไปในโมเม้นวีแซท ก็มีคนเข้ามากดไลค์คอมเมน อย่างนับไม่ถ้วน ใครก็คิดไม่ถึงว่า หม่าหลันจะสามารถทำสวน ผักแปลงใหญ่โตขนาดนี้ที่ลานบ้านของตัวเองได้ แค่ดูก็รู้ว่าจะ ต้องทุ่มแรงกายอย่างมากถึงจะทำได้สำเร็จ

รวมถึงเพื่อนที่ซื้อวิลล่านั้นมาทำแปลงดิน ปลูกผักไว้เล็กๆก่อน หน้านี้ก็พูดวิจารณ์เชิงเยาะเย้ยว่า: “ไอ้หยา หม่าหลัน คุณเก่ง มากเลยนะ คิดไม่ถึงว่าจะปลูกผักผลไม้ที่บ้านเยอะแยะขนาดนี้ แต่ว่า คนทั่วไปแล้วจะสามารถปลูกผักผลไม้ไว้ที่บ้านเยอะแยะ ขนาดนี้ได้ไงล่ะ คุณไปเก็บผักจากสวนของคนอื่นมาหรือเปล่า? แล้วถ่ายภาพ จงใจที่จะมาหลอกพวกเรา?

“เหอะ!” เมื่อหม่าหลันเห็นคอมเมนต์นี้ ก็โมโหขึ้นมาทันที เลย

ภาพที่ถ่ายก็คือวิลล่าที่บ้านของกูเอง จึงยังกล้ามาถามเห รอ? ถึงรอเลยนะ เดี๋ยวกูจะถ่ายภาพจากมุมสูงของระเบียงชั้น 3 ลงไปยังลานรอบวิลล่าให้ถึงได้ดู

คิดมาถึงตรงนี้ หม่าหลันก็รีบเดินขึ้นไปยังระเบียงชั้นสามของ ห้องนอนตัวเอง เปิดฟังก์ชันถ่ายในมือถือ เตรียมที่จะถ่ายลาน บ้าน

แต่ในเวลานี้ ทันใดนั้นเธอก็เห็น บนหน้าจอโทรศัพท์ มีเงาร่าง ประหลาดปรากฏขึ้น!
ในเวลานี้มีร่างมืดอยู่นอกรั้วสานบ้าน กำลังยื่นมือไปแอบ ขโมยผักในสวนของบ้านตัวเอง

มองไปยังมือนั่นที่กำลังเด็ดมะเขือยาว ตามมาด้วยเก็บ แตงกวาลูกใหญ่และมะเขือเทศลูกใหญ่

หม่าหลินก็รีบตะโกนออกไปว่า : “เฮ้ย! ทำอะไร? ขโมยผัก

ของกูใช่ไหม?

เมื่อเงาร่างนั้นได้ยินเสียงตะโกนของเธอ ก็เก็บมือกลับไป หัน หน้าและหนีไปเลย

หม่าหลันจ้องมองแวบหนึ่ง ดีนี่ คนที่ขโมยผักนั่นเป็นนายหญิง ใหญ่เชียวที่สมควรตายคนนั้นไม่เหรอ?

ดังนั้น เธอจึงโมโหมากทันที พูดด่าเสียงสูงว่า : “นายหญิง ใหญ่ที่สมควรตายอย่างแกทำไมถึงได้หน้าไม่อายอย่างนี้? คิด ไม่ถึงว่าจะกล้ามาขโมยผักที่บ้านของฉัน! เชื่อไหมว่าฉันจะแจ้ง ตำรวจให้มาจับแกตอนนี้เลย!

นายหญิงใหญ่เชียวคล้องตะกร้าผักไว้ที่แขนวิ่งเร็วไม่ได้ ได้ยิน เธอด่าทอตัวเอง หันหน้าไปมองเธอแวบหนึ่ง ไม่เพียงแต่ไม่กลัว แถมยังบ้วนน้ำลายไปทางเธอด้วย

ในเวลานี้ทำให้หม่าหลันโมโหอย่างมาก รีบวิ่งลงมาชั้นล่าง เห็นเย่เฉินกับลูกสาวกำลังล้างผักอยู่ในครัว โพล่งพูดออกไป อย่างใจร้อนว่า “พวกแกสองคนยังจะมีอารมณ์มาล้างผักอยู่ที่นี่ อีกนะ มีใครมีขโมยผักจากแปลงผักบ้านเราแล้ว! ”
“ใครกัน? ” เซียวซูหนถามไปโดยไม่รู้ตัว

หม่าหลันพูดอย่างโมโหว่า : “ย่าที่ไม่แก่ตายนั่นของแกไป นอกจากเธอแล้ว จะยังมีใครที่ต่ำช้าได้ขนาดนี้อีก? “