บทที่ 1002

หลังจากนั้น เธอก็มองไปยังเยเฉินที่อยู่ข้างกาย ใบหน้าเต็มไป ด้วยความน่าทึ่งและเหลือเชื่อ

“นี่……………..ฉันคงไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเย่เฉิน! บ้านของเราจะ มีสวนผักผลไม้อย่างนี้ได้ยังไงกัน?! ”

เย่เฉินมองไปที่เธออย่างตามใจ ยิ้มพร้อมพูดว่า “ยัยหมเอ่ย คุณไม่ได้ฝันไปแน่นอน ไม่ใช่ว่าคุณชอบเก็บผักผลไม้เหรอ? ต่อ ไปคุณก็สามารถมาเก็บผักผลไม้ที่นี่ได้ทุกวันนะ ผมให้คนหามา ให้แล้ว เป็นต้นกล้าของผักผลไม้ที่ดีที่สุดในเมืองจีนหลังที่พวก เขาสามารถหามาได้เลยนะ ต่อไปแปลงผักผืนนี้ ผมก็จะตั้งใจ ดูแล รับรองว่ามันจะออกผลอย่างมากมายทั้งสี่ฤดูในหนึ่งปีอย่าง แน่นอน เพื่อให้คุณได้เก็บและชิมรสชาติ

ทันใดนั้นเชียวหรับการซาบซึ้งใจจนเบ้าตาแดงก่ำ

ให้ฝันยังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่า จู่ๆสามีของตัวเองจะเตรียมการ เซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ให้กับตัวเอง

ตอนเด็กๆเธอหวังว่าจะสามารถปลูกผักผลไม้เล็กๆน้อยๆ ใน สวนได้ แค่มะเขือเทศสักต้น พริกสักต้น เธอก็พึงพอใจเป็นอย่าง มากแล้ว

แต่ว่า นายหญิงใหญ่เซียวไม่เคยให้โอกาสนี้กับเธอเลย คิดไม่ถึง จู่ๆสามีเพียงช่วงเวลาข้ามคืน ทันใดนั้น ก็ทำแปลงสวนผักที่มีขนาด ขนาดใหญ่ให้แก่ตัวเองแล้ว!

โดยเฉพาะคำมั่นสัญญาที่มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งนี้ของเเฉิน ก็ ยิ่งทำให้เซียวซูหนซาบซึ้งใจอย่างมาก

แม้ว่าก่อนหน้านี้เเฉินจะทําอะไรให้ตัวเองมามากมาย แต่ก็ ไม่มีเรื่องไหนทำให้ตัวเองรู้สึกซาบซึ้งใจ มากกว่าเรื่องนี้เช่นนี้

เลย

ความรู้สึกเช่นนี้ก็เหมือนกับรอคอยให้สามีของตัวเองมอบ ดอกไม้หนึ่งดอกให้ตัวเอง คิดไม่ถึงว่าสามีกลับว่ามอบทะเล ดอกไม้ทั้งผืนให้แก่ตัวเองแล้ว

ราวกับว่าตัวเองครอบครองโลกทั้งใบเลยทันที

อย่าเห็นว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเหล่านี้ มีเพียงผักผลไม้ไม่มีดอก กุหลาบที่โรแมนติกนะ ในเวลานี้ผักผลไม้เหล่านี้สำหรับเซียวห รันแล้ว ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงได้มากกว่าดอกกุหลาบที่ สวยที่สุดในโลกอีก

กระทั่งในเวลานี้ เธอรู้สึกว่าตัวเองในตอนนี้ ตื่นเต้นมากกว่า ตอนที่เย่เฉินจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่กับตัวเอง ที่สวนดอกไม้ กลางอากาศที่ป้ายจินฮานกงในตอนนั้นอีก

ในเวลานี้ เย่เฉินที่อยู่ข้างกายก็ยื่นตะกร้าไม้ไผ่อันเล็กๆ ที่ สวยงามใบหนึ่งไปยังมือของเซียวซูหน ยิ้มพร้อมพูดว่า : “ที่รัก คุณอยากจะเก็บผักผลไม้ไม่ใช่เหรอ? มัวอึ้งอยู่ทำไมกัน ผักผล ไม้ทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ล้วนแต่ปลอดสารพิษ ไม่ฉีดยาฆ่าแมลง คุณ สามารถเก็บได้อย่างวางใจ
ในใจของเซียวซูหนรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก เธอมองไปยังเย เฉิน กระโดดเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยไม่ทันรู้ตัว กอดที่ เอวของเขาแน่นๆ พูดอย่างซาบซึ้งว่า : “ที่รักขอบคุณคุณนะคะ ขอบคุณทุกอย่างที่คุณทำให้ฉัน ฉันคิดว่าตอนนี้ตัวเองเป็นคนที่ โชคดีที่สุด ในโลก”

เย่เฉินลูบๆที่แก้มของเธอ พูดด้วยความรักและเอ็นดูอย่าง มากว่า : “ยัยทีม คุณเป็นภรรยาของผมไม่ใช่เหรอ? มาพูด ขอโทษอะไรกันละ ขอเพียงแค่คุณมีความสุขผมก็มีความสุข แล้ว”

พูดแล้ว เย่เฉินก็มองไปยังเซียวซูหนที่อยู่ใกล้ตรงหน้า จู่ๆก็ รู้สึกบุ่มบ่ามขึ้นมาชั่วครู่

ดังนั้น ในสมองก็ไม่คิดพิจารณาอะไรทั้งสิ้น ก้มหน้าลงไปทันที

ค่อยๆจูบริมฝีปากของเซียวซูหนแล้ว

ในเวลานี้ จู่ๆ ในสมองของเซียวซูหนก็เกิดความว่างเปล่า ทันที

นี่เป็นจูบแรกของเซียวซูหน คิดไม่ถึงว่าจู่ๆจะโดนเย่เฉินข โมยจูบแรกไป!

แต่ว่า ในใจของเธอกลับว่าไม่ได้โกรธแม้แต่นิดเดียว

เธอเงยหน้าขึ้นมองเยเงินที่หล่อเหลาและอ่อนโยน จู่ๆภายใน ใจก็เกิดความสุขใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย

ที่แท้การเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ในอ้อมของสามี ความรู้สึกนี้มันดีแบบนี้นี่เอง!

แม้ว่าในใจจะมีความสุขอย่างมาก แต่เธอก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ จะเขินอายเล็กน้อย

ดังนั้นหลังจากที่เยเงินค่อยๆจูบเบาๆเซียวซูหนก็ผลักเย่เฉิ นออกไปอย่างตื่นตระหนก เธอจัดผมเผ้าที่อยู่ข้างหูอย่างตื่นเต้น เอ่ยพูดเงอะๆงะๆว่า : “คือว่า ฉันจะต้องไปเก็บผักผลไม้…….

เย่เฉินกอดเธอเบาๆ พร้อมพูดว่า : “ที่รัก ผมจะไปกับคุณ ด้วย!

เซียวซูหรับก็ยิ่งแก้มแดง ยื่นตะกร้าไม้ไผ่ไปในมือของเขา พูดอย่างเขินอายว่า : “งั้นคุณตามฉันมา ฉันเก็บ ส่วนคุณช่วย ฉันถือ! ”

“ได้เลย! ” เย่เฉินรีบตอบตกลงทันที จูงมือของภรรยาเข้าไป ยังสวนผัก

ระเบียงชั้น3 ในตอนนี้ หม่าหลันมองไปยังสองคนที่อยู่ในสวน พูดบ่นพึมพำในปากว่า : “โชว์ความหวานเลี่ยนๆที่นั่นตั้งแต่เช้า ตรู่ ไม่รู้เหรอว่ากูอิจฉาจะตายอยู่แล้ว?

คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็พูดตะโกนออกไปอย่างโมโหว่า : “นี่ พวกเธอสองคนรีบเก็บเร็วๆหน่อยนะ แม่รอถ่ายรูปสวนผักโพสต์ ลงโมเม้นท์ในวีแชทนะ!!