บทที่ 10 โขกหัวสำนึกผิด

ได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็อึ้งกันหมด

จากนั้นทุกคนก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเข้าไปหา บัญชีทางการของมหากรุ๊ป

ผลสรุปว่า!

บัญชีที่เหากรุ๊ปที่ได้การรับรองอย่างเป็นทางการโพสต์

ข้อความ!

(( โปรเจกต์โรงแรมมูลค่าใหมื่นล้านของเหากรุ๊ป ได้เซ็น สัญญาความร่วมมือกับบริษัทรายแรกแล้ว หวังตงเสงี่ยนรอง ประธานบริษัท ได้เซ็นสัญญาการตกแต่งกับบริษัทเชียวชื่อ

ในเมืองจีนหลัง มูลค่า300ล้าน!

เมื่อเห็นพาดหัวข่าวนี้ ทุกคนราวกับเป็นบ้าไปอย่างไร

อย่างนั้น!

เซียวซูหนเจรจาสำเร็จแล้วจริงๆ! อีกทั้งมูลค่ายังเพิ่มขึ้น

อีกเป็นเท่าตัว!

นี่เพิ่งผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงกว่าเองนะ!

ทำไมถึงง่ายขนาดนี้?!

ไม่มีทางเป็นไปได้
เขียวให้หลงทั้งรู้สึกช็อคและเสียใจภายหลัง

เมื่อวานไม่ว่าจะเป็นสถานะหรือตัวตนของเซียวซูหน ยัง เทียบตนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ถ้าเมื่อวานตนรับหน้าที่นี้ ไม่ว่าจะเจรจาสำเร็จหรือไม่ สำเร็จ ก็คงไม่ปล่อยโอกาสให้เซียวซูหนได้หน้าแน่!

แต่ตนกลับปฏิเสธไปเพราะกลัวไม่สำเร็จ

ตัวเองปฏิเสธก็ช่างเถอะ ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเซียวซูหน เจรจาสําเร็จแล้ว!

นี่มันตบหน้าตัวเองชัดๆ!

นายหญิงใหญ่เชียวรีบหยิบสัญญาขึ้นมา และอ่านอย่าง ละเอียด จากนั้นก็หัวเราะออกมาด้วยความดีใจ “เยี่ยม! เยี่ยม! เยี่ยม! เยี่ยมจริงๆ! หวั่นแกได้ความดีความชอบ ไปเต็มๆเลย!

พูดจบก็ถามต่อ : “แกทำได้ยังไง?

เซียวซูหนพูด : “ต้องขอบคุณรองประธานหวัง หวังคงเส วียน เธอสนใจตระกูลเซียวของเรามาก

ที่จริงเซียวซูหนอยากพูดตามความจริง แต่พอมาคิดๆดู แล้ว ประธานของเหากรุ๊ปเป็นใครตนก็ไม่รู้แน่ชัด ถ้าพูด ออกไปอาจมีคนถามกลับมาได้
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขียวให้หลงก็ยิ่งรู้สึกแย่จนอยากจะตาย

เข้าไปอีก!

มิน่าละทำไมเซียวซูหนถึงท่าสำเร็จ

ที่แท้หวังตงเสงี่ยนของเหากรุ๊ปก็เล็งตระกูลเซียวไว้อยู่

แล้ว!

งั้นใครไปก็ได้หน่ะสิ?

ตนพลาดโอกาสที่ดีที่สุดไปแล้วจริงๆ

ขณะนั้นเอง เย่เฉินก็พูดขึ้น : “ไม่หลง นายยังจำเดิมพันที่

เราพนันกันไว้ได้ไหม?

สีหน้าเซียวไห่หลงดูไม่ได้ขึ้นมาทันที ราวกับกินของ สกปรกเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น

เขาจะจำไม่ได้ได้ยังไง ถ้าแพ้ต้องคุกเข่าโขกหัวตัวเองต่อ

หน้าทุกคน3ครั้ง

เชียวชูหนเซ็นวัญญาได้แล้ว ก็เท่ากับว่าตนแพ้ไอ้……..

ไม่ได้!

ฉันจะคุกเข่าโขกหัวให้ไอ้ขยะขี้แพ้นี้ได้ยังไง!

ไม่ได้เด็ดขาด!

เขาจึงรีบพูดขึ้นด้วยความโกรธ : “เปเฉิน แกเป็นใคร ห้ะ? เป็นแค่คนที่แต่งเข้าตระกูลเราก็แค่นั้น เป็นไอ้ไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงยังคิดจะให้ฉันคุกเข่าโขกหัวให้แกน เหรอ?

เยเฉันพูดอย่างเรียบๆ “ฉันเป็นไอ้ไร้ประโยชน์เกาะผู้ หญิงจริงๆนั่นแหละ แต่เมื่อวานเราสัญญากันแล้วนะว่าถ้า ใครกลับคำขอให้พ่อแม่ปู่ย่าตาย

เย่เฉินจงใจพูดเน้นหนักคำว่าฆ่าตาย

เป็นอย่างที่คิดไว้!

สีหน้านายหญิงใหญ่เซียวเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้ขึ้นมาทันที

เธอจ้องเซียวไห่หลงเขม็ง ถามเขาด้วยน้ำเสียงเลือก

เย็น : “ทำไม? แกอยากให้ฉันตายงั้นเหรอ?

เซียวไห่หลงลุกลี้ลุกลน พูดโพล่งออกมา : “คุณย่า อย่า

ไปติดกับเเฉิน! เขาอยากให้หลานกับย่าเสียหน้า นะ

เยเฉันก็พูดขึ้น : “ไห่หลง นายอย่าหลอกคุณย่า อย่าลืม สว่านายเคยสาบานไว้ ถ้านายผิดคำพูดสวรรค์จะลงโทษ หรือว่านายอยากแบ่งคุณย่างั้นเหรอ? ”

เซียวไห่หลงหวาดผวามาก จึงพูดดขึ้น : “คุณย่า แค่คำ พูดล้อเล่นคิดเป็นจริงเป็นจังไม่ได้นะ!

นายหญิงใหญ่เชียวพูดหน้าตาย : “แกก็รู้ว่าฉันนับถือ พระพุทธศาสนา เรื่องที่สาบานกับสวรรค์ แกกล้าผิดคำ สาบานงั้นเหรอ? |
“คุณย่า……

เขียวให้หลงลนลานมากๆ เพราะเขาดูออกว่าคุณย่าโกรธ

แล้วจริงๆ!

นายหญิงใหญ่เซียวเห็นเขียวให้หลงทำเพื่อไว้หน้าตน จะ ผิดค่าสาบานที่เกี่ยวกับชีวิตของเธอ ก็ตบโต๊ะอย่างแรง พลางพูดด้วยความโมโห : “นี่แกจะผิดคำสาบานนั้นเห

รอ? ”

“คุณย่าผม……. เซียวไห่หลงพูดไม่ออก คิดในใจทันที

ถ้าตน โขกหัวสํานึกผิดให้เยเฉินตามเดิมพัน ก็เท่ากับตัว เองเสียหน้า

แต่ถ้าตนไม่ทำตามเดิมพัน ทำให้คุณย่าไม่พอใจ งั้นตน คงสูญเสียทุกอย่างที่เป็นของตนในตระกูลเซียวไป

คิดเช่นนั้น แม้ในใจเขาจะไม่เต็มใจเอามากๆ แต่ทำได้แค่ กัดฟันพูดออกไป: “โอเค! ฉันแพ้แล้วก็จะทำตามเดิม

เย่เฉินมองเขาด้วยใบหน้ายิ้มๆ รอให้เขาคุกเข่าโขกหัว

ให้ตนอย่างเงียบๆ

เซียวไห่หลงรู้สึกเหมือนขาทั้งสองหนักขึ้นอย่างไรอย่างนั้น ค่อยๆคุกเข่าลงตรงหน้าอยเงินอย่างลำบาก เขาแค้นจนสั่นไปทั้งตัว กัดริมฝีปากแน่น แต่ก็คุกเข่าลงไป
คุกเข่าลงไปดังกึก!

มีผีหวังดีถึงขั้นแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เซียวไห่หลงก้มหน้า พลางพูดเสียงสั่น : “ฉันผิดไป

แล้ว! ”

พูดจบก็โน้มตัวลงไปโขกหัว

เยเฉันพูด: “นายพูดว่าไงนะ ฉันได้ยินไม่ชัด พูดเสียงดังๆ

หน่อย”

เขียวไห่หลงอดกลั้นต่อความอับอาย แล้วโขกหัวลงไปอีก

ครั้ง: “ฉันผิดไปแล้ว!

เย่เฉินพูดขึ้น : “อ๋อ นานพูดว่าฉันผิดไปแล้วนี่เอง นายทำ

อะไรผิดเหรอ?

เซียวไหหลงอยากฆ่าเย่เฉินจริงๆ แต่ยังเหลือโขกหัวอีก ครั้งสุดท้าย

เขาจึงทำได้เพียงกัดฟันพูด” “ฉันผิดตรงที่ไม่ควรสงสัย

ในความสามารถของซูหน…….

พูดจบก็โขกหัวลงไป

เย่เฉินพอใจเป็นอย่างมาก

เขาสุดจะทนกับเขียวให้หลงมานานแล้ว ครั้งนี้จึงคว้า โอกาสให้เขาโขกหัวสำนึกผิดให้ตน ความรู้สึกนี้มันดีจริงๆ!

เซียวซูหนมองด้วยความตกใจ รู้สึกว่าสามีไม่เหมือนเมื่อ

ก่อนแล้ว!

แต่ว่าตรงไหนที่เปลี่ยนไป แต่ก็พูดไม่ออกเหมือนกัน

แต่เมื่อกลับไปนึกถึงตอนที่เขาเดิมพันกับเซียวไม่หลงเมื่อ วาน เหมือนวางแผนไว้เป็นอย่างดีแล้ว ดูเหมือนเขาจะคาด เดาเอาไว้แล้วว่าตัวเองจะชนะ?

ตกลงแล้วทําไมเขาถึงมั่นใจขนาดนั้นนะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ