บทที่ 88 ลูกผู้ชายไม่ขี้อ้อนหรอก

กิจจาคิดไม่ถึงว่านรมนจะถามตัวเองเช่นนี้ อึ้งไปสักครู่ แต่ ก็พยักหน้าอย่างมีสติว่า”ปกติแม่ของฉันงานยุ่งมาก คุณพ่อ กลับมาแม่ถึงจะดีกับฉันบ้าง แม่ไม่เคยกอดฉันเหมือนที่น้า กอดฉันอย่างนี้มาก่อน คุณน้า คุณน้ากอดฉันหน่อยได้ไหม?”

พูดอยู่ กิจจาก็หันไปหานรมนและยื่นแขนออกมา ที่นี้คนที่อึ้งไปคือนรมนแล้ว

ถูกลูกชายของศัตรูมาขอกอด ความรู้สึกนี้ช่างแปลกๆ?

เธอยังไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรออกมา กานต์ก็ช่วยเธอตัดสิน ใจแล้ว นี่ กิจจา เธอทำอะไรเนี่ย? นี่คือแม่ฉันนะ อ้อมกอดของแม่

ฉันสำหรับฉันคนเดียวเท่านั้น เธออย่าแม้แต่จะคิด หลบไป

เลย”

กานต์ผลักกิจจาไปข้างๆ

กิจจาทำปากจู่ พูดอย่างหดหูว่า” เธอเป็นลูกพี่ฉันไม่ใช่ หรือ? แม่ของเธอก็คือแม่ของฉันไม่ใช่หรือ? ฉันจะกอดจะ ทำไม? ”

” นี่นี่นี่ อะไรนะแม่ของฉันก็คือแม่ของเธอ? ตัวเธอเองก็มี 11 แม่นี้ อยากกอดแม่ก็ไปกอดแม่ของเธอสิ แม่ของฉันก็คือแม่ ของฉัน”

พูดจบกานต์ก็กอดนรมนอย่างแน่นๆ เหมือนกลัวกิจจาจะมา แย่งนรมนไปจริงๆ สีหน้าท่าทางที่ตื่นตระหนกทำให้นรมนอุ่นใจขึ้นมาอีกครั้ง

เอาหล่ะ กิจจาก็แค่ล้อเล่นกับเธอ เป็นลูกพี่จริงก็อย่าขี้

น้อยใจอย่างนี้”

นรมนพูดปลอบใจกานต์ ความรู้สึกแปลกๆที่มีต่อกิจจาไม่มี

แล้ว

ยังไงซะเขาก็เป็นแค่เด็กไม่ใช่หรือ?

กานต์กลับมากอดขาของเธอแล้วพูดว่า” ไม่เอา ถึงจะเป็น ลูกพี่ลูกน้องกัน ก็ใช่ว่าต้องแบ่งปันทุกอย่างให้กัน แม่เป็นของ ฉัน ฉันไม่ยอมแบ่งให้กับใคร”

เห็นสีหน้าท่าทางที่จริงจังของกานต์ นรมนจึงหัวเราะขึ้นมา

“เอาหล่ะเอาหล่ะ ไม่กอดไม่กอด”

ที่นี้กานต์ถึงยิ้มแย้มออกมา

กิจจากลับพูดอย่างเสียใจว่า” ลูกพี่ขึ้น้อยใจจริง”

” ขี้น้อยใจ ใครจะทำไม? ไม่พอใจมาตีฉันสิ หากชนะฉันจะ

ให้กอดแม่ของฉัน”

กานต์ท้าทายกิจจาอย่างหยิ่งยโส

นรมนกำลังจะพูดว่าต้องสามัคคีกันไว้ ก็ได้ยินกิจจาพูด ว่า”ตีก็ตีสิ ใครกลัวใคร มาเลย”

เขาดึงชายเสื้อขึ้นมา และตะโกนวิ่งตรงมาหากานต์

นรมนอึ้งไปเล็กน้อย
บอกจะตีก็ตีเลยมันยังไงกันเนี่ย? ไหนบอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันไม่ใช่หรือ?

กานต์ กิจจา”

นรมนอยากห้ามปราม แต่กลับถูกกานต์ปล่อยตัวออกมา

“แม่ แม่ยืนดูอยู่ข้างๆพอ แม่ดูผลการฝึกซ้อมของลูกชายแม่

เถอะ”

“อะไรนะ?”

นรมนยังไม่ทันตั้งตัว กานต์ก็รีบวิ่งไปตีกับกิจจาแล้ว จาก

นั้นก็ได้โยนกิจจาออกไป

เสียงดัง” ปั้ง” นรมนรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว

ฝุ่นละอองกระเด็นขึ้นมา ร่างของกิจจาล้มลงไปที่พื้นอย่าง เต็มแรง

เดิมทีนรมนคิดว่ากิจจาจะร้องไห้ แต่คิดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้ โมโหขึ้นมาจริงๆ ไม่สนใจว่าร่างกายเปื้อนดินรีเปล่า ลุกขึ้นมา ทันที และวิ่งเข้ามาจู่โจมกานต์อีกครั้ง

“อ้า… กานต์ ฉันต้องเอาชนะเธอ” %3D กิจจาพูดไปด้วย จู่โจมกานต์ไปด้วย

กานต์พูดอย่างเย็นชาว่า”ชนะฉัน อาหารเที่ยงในวันนี้ฉันยก ให้เธอกิน ยังจะให้แม่ฉันกอดเธออีกด้วย หากแพ้ฉัน งั้น อาหารเที่ยงวันนี้ของเธอก็ตกเป็นของฉัน”

“ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ”
กิจจาพูดคำนี้ไว้ และวิ่งตรงมาหากานต์

นรมนดูออก สู้กับกิจจา กานต์ไม่ต้องเสียแรงมาก ที่สำคัญ ยังมีแรงเหลืออีกเยอะ แต่ว่าสำหรับกิจจามันถูกรังแกเกินไปรี เปล่า?

เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะห้ามปรามยังไง แต่กลับได้ยินแชมป์ พูดเสียงต่ำว่า”ก่อนที่กานต์ยังไม่มา ฝีมือการต่อสู้ของ คุณชายน้อยถือว่าไม่เลว แต่น่าเสียดายกานต์เป็นคนเก่งที่มี พรสวรรค์ การต่อสู้ทุกอย่างแค่ชี้แนะก็ทำได้หมด ทำให้คุณ ชายน้อยแพ้อย่างยับเยิน หากในอนาคตกานต์เป็นทหาร ต้อง เป็นทหารที่เก่งกาจสามารถ”

ได้ยินแชมป์พูดเช่นนี้ นรมนอึ้งไปสักพัก

เธอไม่เคยคิดจะให้ลูกชายตัวเองเป็นทหารเลยแม้แต่น้อย

” ในอนาคตเขามีเส้นทางของเขาเอง” นรมนพูดอย่างเสียงต่ำ

กานต์ต้องกลับไปพร้อมกับเธอที่อเมริกา ถึงแม้จะไม่ทำ ธุรกิจแต่ก็ไม่เป็นทหาร เพราะยังไงเธอก็ไม่คิดจะให้ลูกชาย ตัวเองเป็นทหารในต่างประเทศ ที่สำคัญเธอยังมีความเห็นแก่ ตัวอยู่

ตอนนี้การเป็นทหารอันตรายมาก ลูกชายเธอผ่านเรื่องเลว ร้ายมาตั้งมากมายถึงคลอดออกมา และไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาบ้าง เธอจะให้ลูกคลาดสายตาไม่ได้ เด็ดขาด

แชมป์มองหน้านรมนอย่างสงสัย ไม่เข้าใจความหมายของ นรมน แต่ก็ยิ้มแย้มพูดว่า” มันก็จริง เขามีเส้นทางของตัวเอง”
ความหมายของทั้งสองคนต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่วินาทีนี้ ใครก็ไม่พูดไม่จากัน

การต่อสู้ระหว่างกานต์กับกิจจา ฝั่งนึงได้ล้มลงไปแล้ว

ส่วนใหญ่กิจจาถูกกานต์กดทับไว้เป็นส่วนมาก แต่ว่านิสัย กิจจาก็ดื้อรั้นไม่เบา ไม่ว่าจะถูกล้มไปกี่ครั้ง ก็ยังไม่ยอมแพ้ และลุกขึ้นมาสู้กันอีกครั้ง

นิสัยที่ไม่ยอมแพ้เช่นนี้ทำให้นรมนเอ็นดูมาก

นิสัยเด็กคนนี้เหมือนใครนะ?

บุริศร์เป็นลูกที่ร่ำรวยมาโดยตลอด น้อยมากที่จะเห็นเขามี เรื่องลำบาก และน้อยมากที่บุริศร์เคยล้มเหลว เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่รู้ว่าบุริศร์มีนิสัยที่ไม่ยอมแพ้เช่นนี้รึเปล่า แต่ว่าในตัว กิจจา นรมนเห็นจุดเด่นจุดนี้

เขาไม่เหมือนเขมิกา ไม่เหมือนจริงๆ

ไม่เพียงหน้าตาไม่เหมือน นิสัยก็ไม่เหมือนเขมิกาด้วย แต่ว่าความจริงที่เจ็บปวด เขาเป็นลูกชายของบุริศร์กับเขมิ กาจริงๆ

ในใจนรมนสับสน

มองดูกานต์โยนกิจจาออกไปอีกครั้ง นรมนอยากตะโกนให้ หยุด แต่กลับเห็นกานต์วิ่งเข้ามา และเปลี่ยนท่าต่อสู้ของเมื่อ ก่อนไปหมดสิ้น ทำการจู่โจมกิจจาอย่างว่องไว กิจจาไม่มีแรง สู้กลับเลยสักนิด ถูกจู่โจมอยู่ฝ่ายเดียว

“กานต์”

นรมนเห็นร่างของกิจจาเลือดไหลออกมาแล้ว จึงอยากเอ่ยปากห้ามปราม แต่วินาทีนี้ หมัดของกานต์ก็ต่อยเข้าไปที่ร่าง ของกิจจาเรียบร้อยแล้ว ร่างกายเล็กๆขี่ขึ้นไปที่ร่างของกิจจา

“ยอมแพ้ไหม?”

เสียงเด็กน้อยซ่อนความหยิ่งยโส

กิจจาถูกตีจนปากแตก แต่กลับพูดอย่างห้าวหาญว่า”ไม่ ยอม พรุ่งนี้ต่อสู้กันใหม่ ฉันไม่เชื่อคนอย่างกิจจาจะแพ้เธอไป ตลอดชีวิต”

พรุ่งนี้เธอก็ยังถูกฉันซ้อมอยู่ดี จำไว้ ข้าวเที่ยงเป็นของฉัน

แล้วนะ

กานต์ลุกขึ้นมาจากร่างกายของกิจจาอย่างหยิ่งยโส ไม่ สนใจร่างกายที่เปื้อนดินเลยสักนิด รีบวิ่งตรงไปหานรมน

%3D “แม่ ฉันชนะแล้ว”

กานต์ป่าวประกาศอย่างได้ใจ

ไม่รู้ทำไม เห็นกานต์ซ้อมลูกของเขมิกา นรมนไม่สบายใจ

นัก

“ลงมือหนักขนาดนี้ ไม่กลัวเสียลูกน้องคนนี้ไปหรือ?

นรมนเช็ดหน้าให้กับกานต์

กานต์พูดอย่างหยิ่งยโสว่า” ไม่กลัว ลูกผู้ชายไม่ขี้อ้อน หรอก พันธมิตรของผู้ชายมาจากหมัดนี่แหละ แม่อย่าสนใจ เลย ไป ฉันพาแม่ไปหาน้าคมทิพย์ และทานข้าวเที่ยงไปด้วย

พูดอยู่เขาก็จูงมือของนรมนไป
นรมนอยากถามอาการของกิจจา แต่กลับเห็นแชมป์เดิน เข้าไปแล้ว พยุงกิจจาขึ้นมา ดูท่ากิจจาถูกซ้อมไม่เบา

“กานต์ วันหลังลงมือเบาหน่อย ยังไงซะเขาคือน้องชาย

ของเธอ”

ถึงแม้นรมนยังไม่เคยบอกฐานะของกานต์ให้กับกานต์แต่ว่า เธอไม่อยากเห็นกานต์กับกิจจากลายเป็นศัตรูกัน ความในใจ แปลกๆเช่นนี้เธอก็ไม่สามารถอธิบายได้เหมือนกัน

กานต์เข้าใจความหมายของนรมนดี

“อ้อ รู้แล้ว ครั้งหน้าฉันจะลงมือเบาหน่อย”

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้แล้ว นรมนก็ไม่อยากพูดอะไรอีก จึง ตามกานต์ไปที่ข้างหลัง

คมทิพย์ก็ดำขึ้นเยอะ พอเห็นนรมนก็ตะโกนเรียกอย่าง เสียงดัง

“นรมน ฉันกำลังจะตายแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คนอยู่จริงๆ เฮอ เฮอเฮอ หน้าของฉัน ผิวของฉัน ฉันเครียดจริงๆ ฉันก็แค่ครู ทำไมต้องเรียนการต่อสู้พวกนี้ด้วย? ฉันไม่ได้จะเป็นบอดี้ การ์ดซะหน่อย”

คมทิพย์พูดอย่างหดหู่

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะมาที่เกาะร้างและรับการฝึก

ซ้อมจากคนอื่น

นรมนรู้สึกผิด

หากไม่ใช่เป็นเพราะเธอ คมทิพย์และครูทั้งหมดที่นี่ก็ไม่

ต้องมาลำบากเช่นนี้
11 “ขอโทษนะ คมทิพย์ ฉันทำให้เธอเดือดร้อน”

นรมนพูดเสียงต่ำ

คมทิพย์เข้าใจทันทีว่าความหมายอะไร

“โถเฮ้ย ไม่เกี่ยวกับเธอ เธอไม่สามารถขัดขวางคนเลวทำ ชั่วซะหน่อยใช่ไหม? ใช่แล้ว เธอมาได้ไง? คนเลวคนนั้นส่ง เธอมาหรือ?”

คนเลวที่คมทิพย์พูดถึงคือบุริศร์ นรมนเข้าใจดี เธอส่ายหน้าและพูดว่า”ฉันเกิดเรื่อง จึงต้องมาที่นี่” พูดอยู่ เธอก็เล่าเรื่องเมืองชลธีให้กับคมทิพย์ คมทิพย์อึ้งไปเล็กน้อย

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? รู้ไหมว่าใครมุ่งเป้ามาหาเธอ? 11 ไม่รู้ มาที่เมืองชลธีคนที่ฉันมีเรื่องด้วยก็คือเขมิกาและบุริ ศร์เท่านั้น เขมิกาไม่มีความสามารถนี้แน่นอน”

” งั้นก็คือบุริศร์ ไม่แน่เขาแต่งเรื่องขึ้นมาเองและเล่นละคร เอง จุดประสงค์ก็เพื่อให้เธอซาบซึ้งในบุญคุณของเขา จาก นั้นก็ยอมเป็นของเขา คนเลวคนนี้ทำได้ทุกอย่าง? ”

คมทิพย์ไม่มีความรู้สึกดีๆกับบุริศร์แม้แต่น้อย ตอนนี้คนที่ คิดได้เป็นคนแรกก็คือบุริศร์ที่กำลังทำชั่วอยู่

นรมนขมวดคิ้ว

คงไม่ใช่หรอกมั้ง?

ไม่ใช่ได้ไง นรมน เธอคงไม่มีความรู้สึกดีๆกับเขาหรอก %3D นะ? เธอคิดดู เรื่องนี้ไม่มีผลกระทบต่อบุริศร์สักนิดเลย แต่กลับกันเรื่องนี้ไปพัวพันกับศัตรูของเขาเจตต์ ยิงนัดเดียวได้ นกสองตัว เรื่องชั่วอย่างนี้ นอกจากคนเลวอย่างเขา ยังมีใคร คิดเรื่องชั่วๆอย่างนี้ออกมาได้อีก? ”

คำพูดของคมทิพย์ทำให้นรมนตกใจเล็กน้อย

เป็นอย่างนี้จริงหรือ?

เพื่อจัดการกับเจตต์ และเพื่อให้เธอรีบรับฐานะของตัวเอง และพาลูกกลับมาที่บ้านตระกูลโตเล็ก เขาต่ำช้าถึงเพียงนี้ จริงหรือ?

อาจเป็นไปได้

ยังไงซะเขารู้จักกับทหารที่ค่ายดี

ส่วนฐานะของคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา นอกจากคนอย่างบุริศร์สามารถสัมผัสถึง ยังมีใครที่สามารถ

จ้างเธอมาเล่นละครด้วย?

เขมิกาไม่มีสิทธิ์ เพราะฉะนั้นมีแต่บุริศร์ใช่หรือไม่? คิดถึงตรงนี้ สีหน้านรมนก็เย็นชาขึ้นมาทันที “หากเป็นเขาจริง ฉันไม่ปล่อยเขาไว้แน่”

คมทิพย์กลับทำเสียง”เชอะ” และพูดว่า”เธอโง่เหรอ หาก เป็นบุริศร์ทำจริง เขาต้องทำอย่างเนียบเนียน ไม่ให้เธอจับ ร่องรอยได้หรอก เธอจะไปสืบอย่างไรว่าเป็นเขา?”

ได้ยินคมทิพย์พูดเช่นนี้ นรมนก็คิดถึงเจตต์ขึ้นมาอย่าง

กระทันหัน

เดิมที่เธอไม่เคยคิดจะร่วมมือกับเจตต์มาจัดการกับบุริศร์ เลย แต่ว่าหากบุริศร์ต่ำช้าถึงเพียงนี้จริงๆ เธอก็จะทำให้ผู้บริสุทธิ์อย่างเจตต์ต้องมาเดือดร้อนด้วย ไม่ว่ายังไงเธอก็จะ ไม่ยอมให้เจตต์มารับผิดแทนเธอแน่นอน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ