บทที่ 1008 คุณน่ารักจริงๆ

“คุณตา ทำแบบนี้มันทำให้หนูรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก!

นโมนทําปากขมุบขมิบอย่างงอแง

คุณท่านตนวรกลับยิ้มขึ้นมา

“อย่างไรหลานก็ไม่เคยฉลาด คนที่ฉลาดจะไม่ทำให้ร่างกาย ตัวเองบาดเจ็บ ดูสิหลังกลับเข้าประเทศมา ไปโรงพยาบาลกครั้ง แล้ว? คิดว่า โรงพยาบาลคือบ้านหรือ? อย่าบอกว่าเงินหรือเงิน ร่างกายไม่ใช่ของตัวเองหรือ?”

เมื่อเห็นคุณท่านตนุพรเริ่มจะพูดเรื่อยเปื่อยอีกครั้ง นรมนจึงรีบ พูดทันที “คุณตา หนูรู้สึกว่าแพรวามีปัญหา”

“แพรวา? แม่ของเด็กสาวนั่นหรือ? ที่ช่วยมาจากเชษฐ์?”

“อืม”

นโมนพยักหน้า

คุณท่านตนวรยิ้มเยาะ “คนที่ถูกเชษฐ์ปฏิบัติมาอย่างโหดร้าย มาตลอดหลายปีแต่ยังไม่ตาย เดิมทีคงไม่ใช่ทองสัมฤทธิ์ ไม่แน่ อาจจะเป็นราชาที่ซ่อนอยู่ หลานเป็นคนโง่ที่เก็บคนแบบนี้มาไว้ที่ บ้าน เธอกับธิดาไม่เหมือนกัน ธิดาโตมากับบริศร์ นิสัยใจคอนับ ว่าเป็นคนดีมีคุณธรรม แม้ว่าเธอจะถูกใช้เป็นครั้งคราว แต่ก็ เข้าใจได้ ส่วนแม่ของเธอนั้น ไม่แน่ว่ารากอาจจะหักไปแล้วก็เป็นได้”

นรมนได้ยินคุณท่านตนวรพูดอย่างนี้ จึงรีบพูดว่า “คุณตาคะ

พูดอย่างนี้ได้ยังไงกัน?”

“ถ้าเธอไม่มีความสามารถ เธอจะสามารถมีชีวิตอยู่ในเงื้อม มือของเชษฐ์นานขนาดนี้ได้ไหม? สำหรับอชิระ แพรวาเป็นภัย คุกคามครั้งใหญ่ ตาก็เป็นผู้ชาย ถ้าตาเป็นเชษฐ์ ตาจะไม่ให้เธอ มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้แม้แต่วันเดียว แม้เพียงเธอจะทำร้ายลูก ของตา แต่แพรวาไม่เพียงแต่จะให้กำเนิดลูกของเชษฐ์ แต่ยัง สามารถอยู่ในที่ที่อชิระอาศัยอยู่ได้เป็นเวลาหลายปี แถมยัง สามารถรอพวกหลานไปช่วยออกมาเพื่อพลิกสถานการณ์ที่ได้ ถ้าหากพูดว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือปาฏิหาริย์ หลานจะเชื่อไหม?”

เมื่อได้ยินคุณท่านตนวรพูด นรมนพลันเข้าใจชัดแจ้ง

ใช่ เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยจริงๆ

“ว่าแต่เธอจะทำอะไรเหรอคะ?”

“กําจัดหลานและบริศร์ เพื่อปูทางให้ธิดา” คําพูดของคุณท่านตนวร ทำให้นรมนตกตะลึง “หนูไม่เข้าใจ”

คุณท่านตนวรมองไปที่นรมน เขาถอนหายใจและพูดว่า “เด็ก คนนี้สมองทำจากปูนซีเมนต์? ถ้าหากชีวิตของธิดาไม่ถูกเปิด เผยต่อสาธารณชน แสดงว่าเธอจะเป็นแค่เด็กกำพร้า และจะไม่ เป็นอันตรายต่อหลานและบริศร์ แต่ตอนนี้เธอเป็นลูกหลานตระกูลโตเล็ก ความปรารถนาสูงสุดของเชษฐ์ในชีวิตนี้คือการได้ ทุกสิ่งจากตระกูลโตเล็กกลับคืนมา ธิดาเป็นลูกสาวเขา ตอนนี้ก็ กลับเข้ามาแล้ว ย่อมมีสิทธิในการรับมรดกของตระกูลโตเล็ก แน่นอน ตาไม่ได้บอกว่าธิดามีความคิดที่จะแก่งแย่งกับบุรีศร์ แต่ หลานจะรับประกันได้อย่างไรว่าแพรวาจะไม่ทำ? นี่คือ เจตนารมณ์”

นโมนไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน

ไม่ง่ายเลยที่เธอและบริศร์จะเสริมให้ตระกูลโตเล็กแข็งแกร่ง ตอนนี้ทุกอย่างกำลังไปทิศทางที่ดีขึ้น และแพรวาก็ได้รับการช่วย เหลือจากเธอ ภายในจิตใต้สำนึก นรมนรู้สึกว่าแพรวาควรจะ ขอบคุณตัวเองหน่อยไหม อย่างไรเธอก็ทำให้แม่และลูกสาวได้ กลับมาพบกัน ไม่ใช่หรือ?

เธอไม่คาดคิดว่าหัวใจมนุษย์จะซับซ้อน หลังจากหลุดจาก ภยันตรายแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะมีความคิดอื่นเข้ามาด้วย

“คุณตา แต่นี่เป็นการคาดเดา ไม่มีหลักฐาน

นรมนพยายามเถียงข้างๆ คูๆ แต่ที่จริงภายในใจเธอยอมรับ ทุกค่าของคุณท่านตนวรไปแล้ว

คุณท่านตนวรส่ายหัว ก่อนเอ่ย “ดื้อรั้นจริงๆเลยหลานเอ๋ย ใน เมื่อสืบทราบว่าเธอน่าสงสัยแล้ว อย่าคิดคำนวณอย่างโง่เขลา และระมัดระวังตัวเอาไว้ รู้ไหม?”

“รู้แล้วค่ะ หนูไม่ใช่คนโง่สักหน่อย ก็แค่ไม่ชอบเรื่องหลอกลวง กันและกันแบบนี้”
คุณท่านตนวร มองไปที่นรมน ก่อนจะลูบหัวเธออย่างรักใคร่ และพูด “ถ้าหากไม่ชอบเรื่องหลอกลวง หลานไม่ควรแต่งงาน เข้าไปในครอบครัวที่ร่ำรวยตั้งแต่แรก ภายนอกมันดูสวยงาม จริง แต่ที่จริงแล้ว ภายในมันสกปรกโสมมนัก โธ่ หลานดง นํามากแย่”

“คุณตา หนูแค่อยากแต่งงานกับความรัก”

“อย่าทำให้ตาอิจฉาสิ ช่วงนี้หลานก็อยู่ที่นี่แหละ หลีกเลี่ยง แพรวาที่อาจทําอันตรายกับหลานได้ ถ้าหากแผลบนตัวไม่หายดี ตาก็ไม่อนุญาตให้ออกไปไหนก่อน

นรมนทรุดตัวลงทันที

“คุณตา ไม่ได้สิคะ หนูกลับมามีเรื่องให้ทำมากมาย หนูไม่อยู่ บ้านตระกูลโตเล็ก แล้วจะเปิดเผยข้อเท็จจริงได้อย่างไร? เอาละ หนูรู้ว่าคุณตาเป็นห่วง หนูจะรักษาตัวเองอย่างดี หนูสัญญา

เธอยื่นมือออกมาสาบาน

แม้ว่าคุณท่านตนวร จะไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่ต้องการแย้งความ สนใจของนรมน

“ถ้าหากผมหลุดไปสักเส้น คอยดูเลยว่าตาจะลงโทษหนู อย่างไร”

คุณท่านตนวรกล่าวอย่างมาดร้าย แต่นรมนกลับยิ้มอย่างมี ความสุข

ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
นรมนก้มลงมอง โชว์ว่าเป็นเบอร์แปลก เธอเลยอดไม่ได้ที่จะ นิ่งไปนิด

“ใครหรือ?”

คุณท่านตนวรเหลือบมองเธอ

นรมนส่ายหัว แล้วกดรับสาย

“สวัสดีค่ะ”

“นี่คือคุณนรมน ใช่หรือเปล่า?”

อีกฝ่ายพูดทักอย่างเป็นสูตรนิยมมาก

“ใช่ค่ะ ฉันนรมน คุณคือใคร?”

ทันทีที่นรมนพูดจบ อีกฝั่งก็ตอบ

“คุณนรมน พวกเราคือสถานที่ที่ควบคุมตัวผู้ต้องสงสัย คือ อย่างนี้ จู่ๆคุณงามพลมีอาการกล้ามเนื้อหัวใจตายอย่าง กะทันหัน ตอนนี้เขาถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลหัวเฉียวเพื่อรับการ รักษาฉุกเฉินแล้ว ทางเราไม่สามารถติดต่อคุณนายธนาศักดิ์ธน ได้ คุณงามพลให้เบอร์ติดต่อคุณมา คุณพอจะมีเวลามาสักครู่ ไหม? ทางนี้ต้องการลายเซ็นของครอบครัวครับ”

นรมนชะงักไป

พ่อนรมนงามพล มีอาการกล้ามเนื้อหัวใจตาย?

ทําไมติดต่อแม่นรมนไม่ได้
คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อย

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่เมืองชลธี เกรงว่าจะไปไม่ได้ค่ะ”

“คุณนรมน พวกเราคือสถานที่ที่ควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยของ เมืองชลธี คุณงามพลได้ย้ายจากเมืองB ไปเมืองชลธีของเราเมื่อ บ่ายวานนี้ครับ”

คำพูดของอีกฝ่าย ทำให้นรมน ใจลอยไปครู่หนึ่ง

คดีของ งามพลเป็นเพียงการขโมยความคิด จิตรกรที่กล่าวหา เขามาจากภูมิภาคต่างกัน พูดให้ถูกคือ ในตอนที่งามพลถูกจับ ในเมือง มีขั้นตอนต้องโอนย้ายกลับไปอยู่ในสถานที่คุมตัว นักโทษ แต่งามพลที่นี่ไม่มีที่อยู่อาศัยแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะโอน ย้ายกลับมา หรือจะเป็นคำร้องขอของงามพล

แต่ทำไมเขาถึงกลับมา

และตอนนี้คดียังอยู่ในระหว่างการพิจารณา แม้ว่าหลักฐานจะ แน่นอน แต่ได้ยินมาว่า งามพลได้ว่าจ้างทนายความเพื่อต่อสู้คดี นี้แล้ว ในเวลานี้ งามพลมีอาการกล้ามเนื้อหัวใจตายกะทันหัน นี่ มันจะเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ นะเหรอ?

นรมนหลงทางอยู่ในความคิด

อีกฝ่ายไม่ได้ยินคําตอบของนรมน ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะ

ส่งเสียงถามออกไป

“คุณนรมน ยังอยู่ไหม?
“อ่า? อยู่ค่ะ โอเค ฉันจะไป

หลังจากที่นรมนวางสาย สมองก็ยังคงคิดถึงคำถามเมื่อครู่

คุณท่านตนวรกลับพูดออกมาว่า “ไม่อนุญาตให้ไป! หลาน และเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว สำหรับสิ่งที่เนตรา ลูกสาวของเขาทำกับหลานทุกอย่าง ความเมตตาของพวกเขาที่ ได้เลี้ยงดูหลานมาก็ชำระไปหมดแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะเป็นหรือ ตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับหลานกัน อีกอย่างนะ ใครจะรู้ว่าเขาจะ ทำอะไร? กล้ามเนื้อหัวใจตาย? เป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไร?”

นรมนรู้ว่าคุณท่านตนวรกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอ แต่บางเรื่องเธอก็ต้องทำให้ชัดเจน

“คุณตา ถ้าหนูไม่ไปหนูจะรู้ได้ยังไงคะว่าเขามีจุดประสงค์ อะไร? อย่างไรหนูก็กลับมาเพื่อจับหนอนบ่อนไส้อยู่แล้ว หนูจะ ลองไปดู ไม่ต้องกังวลนะคะ หนูจะพาบอดี้การ์ดไปด้วย โอเค ไหม?”

แม้ว่านรมนคนนี้จะดูอ่อนแอก็ตาม แต่เมื่อเธอได้ตัดสินใจจะ ทำอะไรแล้วละก็ เธอก็ต้องทำให้สำเร็จ ดั่งเช่นคุณยายของเธอ

ผู้หญิงคนนั้นก็ดูอ่อนแอปวกเปียก ผอมกะหร่องก่อง แต่หลัง จากเรื่องที่หักหลังเขาไป และได้พาลูกออกไปจากบ้านตระกูลพร โสภณอย่างเด็ดเดี่ยว และไม่ติดต่อเขาอีกเลยจนกระทั่งเสียชีวิต

คุณท่านตนวรพบว่าเขาคิดถึงหญิงชราที่ตายไปแล้วอีกครั้ง เขาถอนหายใจและพูดว่า “ถ้าหลานไปก็ได้ ตาจะให้บอดี้การ์ดผู้หญิงไปกับหลาน เป็นทหารพิเศษที่ออกมาแล้ว ถ้าหลาน ไม่ตกลง ตาจะไม่ให้หลานไปไหนเลย”

“ค่ะ คุณตาพูดอะไรก็ทำตามนั้นเลยค่ะ”

สิ่งที่นรมนจะไม่ปฏิเสธเลยคือ ความเมตตาของคุณท่านตนวร

คุณท่านตนวรเตรียมพร้อมอยู่นานแล้ว เขาเพียงรอให้นมน ตอบรับ ตอนนี้เธอตอบรับแล้ว คุณท่านตนวรดีดนิ้วอย่างรวดเร็ว ทันใดก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาจากข้างนอก

“เคารพท่านผู้นํา!”

ผู้หญิงคนนั้นอายุประมาณ 25-26ปี หน้าตาธรรมดา แต่แค่ มองก็รู้ว่าเคยเป็นทหาร ท่ายืนนั้นทำให้นรมนถอนหายใจอย่าง ด้อยกว่า

“นี่คือสมจิตตอนนี้เธอเกษียณแล้ว และตอนนี้เธอไม่มีงานทำ พอดี ตาจะแนะนำให้หลานรู้จัก หลานต้องจำไว้ว่าต้องจ่ายเงิน เดือน ให้เธอทุกเดือน รู้ไหม?”

นรมนมองไปที่คุณท่านตนวรด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

“คุณตาคะ เงินเดือนนี้ไม่ใช่คุณตาต้องจ่ายเหรอคะ? ไม่ใช่ว่า คุณตาหาบอดี้การ์ดมาให้หนูเหรอ?”

“อย่าเลย ธุรกิจตระกูลโตเล็กของหนูก็ใหญ่โต นี่คิดจะให้ตา แก่อย่างตาจ่าย ให้รีไง? คิดได้ดีน รีบออกไปได้แล้ว!!

คุณท่านตนวรทำราวกับจะขับไล่นรมนออกไปด้วยความรังเกียจ แต่นรมนกลับหัวเราะขำขันอย่างใสซื่อ

“คุณตา น่ารักจริงๆ!

พูดจบ เธอก็ปรี่เข้าไปจูบที่แก้มของคุณท่านตนวร จากนั้นจึง ลุกขึ้นและเดินจากไป

“รอหนูทานข้าวก่อนนะคะ ตาแก่นิสัยไม่ดี

นรมน โบกมือไปข้างหลัง

คุณท่านตนวรตกตะลึงอยู่ตรงนั้น

กี่ปีแล้วที่เขาไม่ถูกคนจูบ

แม้แต่ คิม ลูกสาวแท้ๆของตัวเองก็ไม่เคยชิดใกล้กับเขาขนาด

คิมสืบทอดความเย็นชามาจากเขา ไม่แยแสใคร ไม่คิดว่าจะ ให้กำเนิดลูกสาวที่มีออร่าที่แข็งแกร่งและกล้าหาญเช่นนี้ แต่กลับ ทําให้เขาปล่อยไปไม่ได้

นรมนไม่เหมือนคิมเลย สักนิดก็ไม่ แต่มันกลับทำให้คุณท่าน ตนุวรรู้สึกเสียใจกับมัน

เขาส่ายหัว ก่อนจะรีบไปที่ห้องครัวเพื่อดูว่าปลาเปรี้ยวหวานที่ เตรียมไว้สําหรับนรมนพร้อมหรือยัง

นรมนออกจากบ้านตระกูลพรโสภณ โดยมีสมจิตเดินตามออก

เธอสวมแว่นกันแดด ก่อนพูดเสียงแผ่วเบา “ขับรถได้ไหมคะ”
“ค่ะ”

“ขับไปโรงพยาบาลหัวเฉียวค่ะ”

นรมนขึ้นไปบนรถ เธอนั่งที่เบาะหลังแล้วหลับตาลง

สมจิตขึ้นรถอย่างไม่รอช้า ก่อนจะสตาร์ท และขับรถตรงไปยัง โรงพยาบาลหัวเฉียว

หลังจากที่นรมนมาถึง เธอไม่ได้รีบร้อนที่จะขึ้นไป แต่มองไปที่ สมจิตก่อนถาม “ถ้าคนสิบคนยังมาพร้อมกัน คุณจะปกป้องความ ปลอดภัยของฉันได้ไหม”

“รายงาน ทำได้ค่ะ!”

สมจิตพูดเหมือนกับอยู่ในค่ายทหาร

นรมนยิ้มและพูดว่า “ทีหลังไม่ต้องพูดรายงานกับฉันก็ได้ค่ะ”

“ค่ะ”

“ไปกันเถอะ ฉันจะไปพบพ่อบุญธรรมที่นั่น ดูกันว่าชายชรา ต้องการเล่นลูกไม้ไหนอีก”

นรมนพูดจบก็เดินเข้าไปข้างใน

ตำรวจหลายคนยืนอยู่หน้าประตูห้องผ่าตัด สวมเครื่องแบบ ตำรวจ เพื่อไม่ให้บุคลากรที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปใกล้ไฟในห้อง ผ่าตัดเปิดอยู่ข้างในดูเหมือนกำลังทำการผ่าตัด

หลังจากที่นรมนมาถึง เธอจึงเปิดเผยตัวตนของตัวเองออกมาโดยตรง
“สวัสดีค่ะ ฉันนามน”

ขณะพูด ก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาต้อนรับนรมน

ในขณะนั้นไฟในห้องผ่าตัดก็ดับลง ทันทีที่หมอออกมา นรมน ก็หรี่ตาลง

มันค่อนข้างจะบังเอิญไปหน่อยไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ