บทที่ 518 ฉันไม่กลัวนายหักหลังฉันหรอก

นี่เป็นรูปถ่ายใบหนึ่งเมื่อห้าปีก่อน

ในตอนนั้นเขมิกายังคงสวยมาก และยังมีความรัก ร้อนแรงต่อตรินท์อยู่

ดวงตาของเขาดูลึกล้ำขึ้น ราวกับว่าเข้าสู่ความทรง จําแล้ว

เขมิกาเป็นผู้หญิงยังไงเหรอ?

พอตอนนี้ตรินท์มานึกขึ้นมาแล้ว สิ่งที่จำได้ชัดเจน ที่สุดก็คือแววตาที่เธอมองตัวเอง ที่อ่อนโยนขนาดนั้น ที่ ลึกซึ้งขนาดนั้น

ตั้งแต่แรกเขานึกว่านี่ก็คือความรัก จนมาถึงตอน หลังถึงได้รู้ว่า เธอก็แค่เพียงใช้หน้าตาของเขามองผ่าน ไปเป็นคนอีกคนเท่านั้น

ตั้งแต่เล็กจนโต เป็นเครื่องประดับและตัวเปรียบ เทียบให้คนคนหนึ่งมาก็มากพอแล้ว ในเมื่อไม่ได้สนใจ อยู่แล้ว แต่ว่าพอโตมาแล้วก็ยังเป็นตัวแทนของคนคนนั้น อยู่ ความอับอายแบบนี้จะให้ตรินท์ข่มมันลงไปได้ยังไง

เขมิกาเป็นผู้หญิงของเขา!

ระหว่างพวกเขายังมีลูกด้วยกันด้วยซ้ำ! แต่บุริศร์กลับทำให้เขมิกาตายไปทั้งอย่างนั้น ถึงจะบอกว่าไม่ใช่เขาลงมือเองกับมือ แต่ว่าก็เป็นเพราะว่าเขา เพราะนรมน และสองคนนี้ก็ยังทำตัวเหมือน กับว่าตัวเองเป็นผู้มีพระคุณมาเลี้ยงลูกของเขา ทำให้เขา ยังต้องมาสำนึกบุญคุณอีกเหรอ?

นี่มันช่างน่าตลกจริง ๆ !

ตรินท์ปิดนาฬิกาพกลงอย่างแรง แล้วมาวางไว้ใน ตำแหน่งที่เป็นหัวใจ แววตาเยือกเย็นมองไปข้างนอก แล้วพูดเองเออเองขึ้นว่า “ออกมาหากิน ช้าเร็วก็จะต้อง ชดใช้คืน สิ่งที่พวกแกสองผัวเมียติดค้างฉันอยู่ ฉันจะ ต้องทวงคืนแน่ ๆ”

แล้วก็ในเวลานี้ ที่ข้างนอกมีเสียงเคาะประตูลอยเข้า

“เข้ามา!”

ตรินท์เอานาฬิกาพกเก็บเข้าไปในกระเป๋าเสื้อที่ ติดตัวไว้ แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนกลับไปเป็นเรียบเย็นอีกครั้ง

ผู้ชายที่เข้ามามองซ้ายมองขวาเล็กน้อย พอเห็นว่า ข้างในไม่มีคนนอกถึงได้ยิ้มแฉ่งแล้วพูดว่า “ประธานตริ นท์ ช่วงนี้ไม่ค่อยคล่องมือเท่าไหร่ คุณดู พอจะสามารถ จุนเจือเงินให้สักหน่อยได้ไหมครับ?”

คนที่มาท่าทางประจบสอพลออยู่ รูปร่างผอมแห้ง กระดูกราวกับฟืน

ตรินท์มองเขาทีหนึ่ง แล้วพูดขึ้นเสียงเย็นว่า “นาคร ฉันจําได้ว่าเพิ่งให้เงินนายไปเมื่อไม่นานนี่เองนะ ทำไม? ใช้หมดไปเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ประธานตรินท์ คุณเองก็รู้ว่า ของนั่นมันแพงมาก คราวที่แล้วที่คุณให้ผมไปทำงาน ผมก็ต้องทุ่มเงินของตัวเองไป

“นายนังมีหน้ามาพูดเรื่องของคราวที่แล้วกับฉันอีก เหรอ?”

สีหน้าของตรินท์เปลี่ยนไปทันทีเลย

นาครตกใจจนตัวสั่น แต่กลับไม่กล้าเปิดปากพูด

ตรินทหือเสียงเย็นคำหนึ่งแล้วพูดว่า “นายรับประกัน กับฉันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าถ้าบุริศร์ดื่มเหล้านั้นเข้าไป แล้วก็จะติดกับ แต่ว่านายดูตอนนี้เขากลับมีชีวิตอยู่อย่าง มังกรอย่างเสืออยู่ ตรงไหนที่เหมือนกับว่าโดนพิษยาเสพ ติดติดพันอยู่?”

“แต่ว่าผมให้แก้มใส่เข้าไปแล้วจริง ๆ นี่ครับ ในตอน แรกยัยเด็กนั่นไม่ยอมทํา บอกว่าบริศ เป็นผู้มีพระคุณ ของเธอ เธอจะทําแบบนี้ไม่ได้ แล้วผมก็ฉีดยาให้เธอ เธอ ถึงได้ยอมอ่อนข้อลง แล้วอีกอย่าง ถ้าหากว่าบุริศร์ไม่ได้ ติดกับ ทำไมถึงได้หายตัวไปตั้งแปดวันละครับ? ผมรู้สึก ว่าน่าจะภายในระยะเวลาแปดวันนี้เขาต้องหนีไปเลิกยา มาแน่”

พอได้ยินนาครพูดอย่างนี้แล้ว ตรินท์ก็ยิ้มเย็นขึ้นมา

“ไหนนายบอกกับฉันว่าของแบบนั้นถ้าติดแล้วก็เลิก ยากมากไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่แค่แปดวันก็เลิกได้แล้วเหรอ? นายนึกว่าสถานบำบัดยาเสพติดนั้นมีไว้ทำอะไร? ใน ระยะเวลาแปดวันมานี้ ฉันหาทั่วทุกสถานบำบัดแล้ว ไม่ เห็นร่องรอยของเขาเลย แล้วนายจะบอกกับฉันว่า เขาพึ่ง แต่ตัวเองแค่ระยะเวลาแปดวันก็สามารถเลิกยาได้แล้วงั้น เหรอ? นาคร นายจะต้องรู้ไว้นะว่า การโกหกฉันนั้นจะมีจุดจบยังไง! พูดมา! นายเอาของไปกินเองแล้วใช่ไหม? ส่วนทางด้านบริศร์แค่ได้ของเกรดต่ำไปใช่ไหม?”

นาครรีบร้อนรนขึ้นมาทันที

“ไม่ใช่นะครับ ประธานตรินท์ ผมไม่กล้าโกหกคุณ แน่นอน หลายปีมานี้ถ้าไม่ใช่เพราะคุณคอยดูแลผมอยู่ ผมก็คงจบไปนานแล้ว จะมามีชีวิตอยู่สุขสบายอย่างตอน นี้ได้ยังไง? ผมไม่มีทางหักหลังคุณแน่นอน ถึงแม้ว่าผม จะไม่รู้ว่าเกิดปัญหาขึ้นตรงไหน แต่ว่าผมให้ยัยเด็กแก้ม วางกับดักบุริศร์แล้วจริง ๆ แล้วตอนนี้เกิดสถานการณ์ อย่างนี้เข้า ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ตอนนี้ตังเมก็ยัง อยู่ในมือของพวกเขา ถ้าผมจะโกหกคุณ ผมก็ไม่กล้า หรอก คุณก็รู้ว่าระหว่างผมกับตังเมยังมีความรู้สึกต่อกัน อยู่”

“ความรู้สึกเหรอ? เหอเหอ แต่ฉันดูไม่ออกเลย ตอน นี้ตังเมน่าจะอยู่ในมือของพฤกษ์ ในส่วนนี้ตัวฉันจะ จัดการเอง ช่วงระยะเวลานี้ถ้านายไม่มีเรื่องอะไรก็หลบ อยู่แต่ในชมรมยิงปืนไม่ต้องออกมา ตอนนี้บุริศร์กำลัง ตามหานายทั่วโลกแล้ว ถ้าหากว่านายโดนเขาหาเจอ เข้า.………..

“ประธานตรินท์วางใจได้ ถึงผมจะโดนบุริศร์จับตัว ได้ ผมก็จะไม่มีทางซัดทอดถึงประธานตรินท์แน่ครับ”

นาครรีบแสดงเจตนารมณ์

ตรินท์กลับพูดขึ้นอย่างเรียบ ๆ ว่า “ฉันไม่กลัวนาย หักหลังฉันหรอก ถึงนายจะพูดว่าคือฉันออกไปก็ไม่ เป็นไร แต่ว่าลูกชายของนายก็คงจะ…..”ครับ ครับ ครับ ผมอยู่กับประธานตรินท์มาหลายปี ขนาดนี้ ลูกชายของผมก็ได้รับการดูแลจากประธานตรี นท์อยู่ แน่นอนว่าผมไม่กล้าและไม่มีทางหักหลังประธาน ตรินท์แน่นอนอยู่แล้วครับ”

บนหน้าผากของนาครมีเหงื่อซึมออกมา แต่กลับไม่ กล้าเช็ด

“เป็นอย่างนี้ก็ดีที่สุดแล้ว ลูกชายคนนี้ที่ตังเมคลอด ออกมาให้กับนายก็เป็นคนที่ดีมาก ถ้าหากว่ามีโอกาส ฉันก็จะให้พวกนายได้เจอกันสักครั้งแน่ แต่ว่านายจะต้อง จัดการเรื่องของฉันให้เรียบร้อยก่อน

“ได้ครับ ได้ครับ ได้ครับ”

นาครพยักหน้าอย่างกับหมาปั๊กตัวหนึ่ง

มันไม่มีทางแล้ว ชีวิตนี้เขากลายเป็นคนติดยาเสพ ติดคนหนึ่งไปแล้ว ยังดีที่ก่อนที่ยังไม่ได้ติดพันกับของสิ่ง นี้นั้น ได้มีช่วงชีวิตคู่กับตังเมมาก่อนช่วงหนึ่ง แล้วมี ลูกชายด้วยกันคนหนึ่ง มาวันนี้ร่างกายพัง ๆ ของตัวเองนี้ ถ้าอยากจะมีลูกอีกคงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว ถึงแม้จะมีคน ยอมอุ้มท้องให้เขา แต่ก็ไม่สามารถคลอดลูกที่แข็งแรง ออกมาได้แล้ว

เขานาครเป็นคนที่มีผู้สืบสกุลแล้ว ก็แน่นอนว่าจะ ต้องช่วยคิดเผื่อลูกชายเพียงคนเดียวด้วย

“กลับไปเถอะ ถ้าไม่มีคำสั่งของฉัน ก็อย่ามาปรากฏ ตัวต่อหน้าฉันอีก”

ตรินทโยนเงินให้นาครส่วนหนึ่ง อย่างกับไล่พวก ขอทานยังไงอย่างงั้นแล้วก็ไล่เขาไป นาครเอาเงินเสร็จแล้วก็จากไป

ตอนที่ออกมานั้น เขาก็มองซ้ายมองขวาทีหนึ่ง เมื่อ พบว่าไม่มีใครสังเกตตัวเองแล้ว ถึงได้ขึ้นรถแท็กซี่ไป แล้วก็กลับไปถึงชมรมยิงปืนอย่างรวดเร็ว

อยู่ในชมรม นาครก็มีห้องที่เป็นส่วนตัวอยู่ห้องหนึ่ง เขากลับมาถึงห้องตัวเอง แล้วก็เอารูปถ่ายของ ลูกชายออกมา

ถ้าหากว่านับตามเวลาแล้ว ลูกชายก็น่าจะอายุยี่สิบ กว่าแล้วมั้ง ก็ไม่รู้ว่าเขาแต่งงานหรือยัง ตอนนี้จะเป็นยัง ไงบ้างแล้ว

เขาแค่เคยคลับคล้ายคลับคลาเหมือนจะเคยได้ยิน ตังเมพูดขึ้นมาก่อนว่า ตอนนี้ลูกชายสบายดี แล้วก็ ประสบความสำเร็จมาก ดูแลบริษัทเล็ก ๆ อยู่หลาย บริษัทอยู่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวยมากมาย แต่ว่าก็ถือได้ ว่าเป็นบุคคลระดับสูงแล้ว

หลายปีมานี้ ตังเมเป็นคนดูแลลูกชายมาตลอด ค่า ใช้จ่ายทั้งหมดของเขาก็มีตระกูลโตเล็กเป็นคนให้

ข้างในนี้มีส่วนที่เขมิกาเอากลับมาจากบุริศร์ และก็มี ส่วนที่ตรินท์แอบช่วยเหลืออยู่

พอคิดถึงเขมิกา ดวงตาของนาครก็หรี่ลงครู่หนึ่ง

ไม่มีใครรู้ว่า ที่จริงแล้วเขมิกานั้นไม่ใช่ลูกสาวของ ตระกูลศิริวัชรภัทร เธอเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่งที่ไม่มี ใครเอาที่นาครอุ้มกลับมาจากโรงพยาบาลเท่านั้น

ในตอนแรกเพราะกลัวว่าลูกชายของตัวเองและ ตังเมจะโดนคนเข้ารู้เรื่อง พวกเขาก็เลยไม่แอบซ่อนไม่ ได้ แล้วก็พูดว่าเขมิกาเป็นลูกของตระกูลศิริวัชรภัทร

ตอนนั้นคุณท่านตระกูลศิริวัชรภัทรได้ป่วยจนถึง ระยะสุดท้ายแล้ว แล้วก็อยากจะได้ลูกชายสักคนมา สืบทอดกิจการของตระกูลมาก ถ้าหากจะเอาลูกชาย ของพวกเขาไปบอกว่าเป็นลูกของตระกูลศิริวัชรภัทร ก็ น่าจะดีอย่างหาที่สุดไม่ได้แล้ว

ในตอนแรกนั้นเขาและตังเมก็คิดแบบนี้ แต่น่าเสียดายกลับมีคนไม่อนุญาตให้พวกเขาทำ แบบนี้

เมื่อก่อนนาครไม่รู้ว่าเพราะอะไร และก็ไม่รู้ว่าคนคน นั้นเป็นใคร แต่ว่าอำนาจของคนคนนั้นแข็งแกร่งมาก หลังจากที่ทำให้ลูกชายของพวกเขาเกือบตายแล้ว นาคร และตังเมก็เลยไม่เสียสละส่วนน้อยเพื่อส่วนมากไม่ได้จึง ต้องเอาเขมิกาเปลี่ยนเข้าไปแทน

หลายปีมานี้ ใช้ผลประโยชน์ที่เขมิกาได้มาไม่น้อย จากตระกูลโตเล็ก และแน่นอนว่าผลประโยชน์พวกนี้ได้ เอาไปใช้บนตัวลูกชายของนาครแน่ เพียงแต่ว่านาคร ไม่รู้มาตลอดว่าหน้าตาลูกชายเป็นยังไง รูปถ่ายใบเดียว ที่มีก็เป็นรูปถ่ายที่ลูกชายถ่ายไว้ตอนเรียนประถมเท่านั้น

หลายปีมานี้ตังเมรักษาการติดต่อกับเขามาตลอด แต่ว่ากลับไม่ได้กระตือรือร้นเหมือนเมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอบอกว่าทุกอย่างนี้ก็เพื่อลูกชาย แล้วนาครก็โดนตรี นท์เก็บตัวแล้ว

หลายปีมานี้เขายิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกว่าร่างกายของตัวเอง ไม่ค่อยดีแล้ว ยิ่งอยู่ก็ยิ่งอยากจะเจอลูกชายของตัวเอง ตังเมเคยรับปากเขาไว้ ขอแค่เรื่องของบุริศร์และนร มนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็จะให้พวกเขาทั้งครอบครัว สามคนได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า

แต่ว่าตอนนี้ตังเมโดนจับแล้ว ตรินท์ก็ไม่ยอมบอกว่า

ลูกชายของเขาอยู่ไหน นาครไม่รู้จริง ๆ ว่าตอนไหนตัว

เองถึงจะได้เจอกับลูกชายของตัวเอง แล้วอยู่ ๆ เขาก็รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก จึงเปิด เบียร์ออกมาขวดหนึ่งแล้วก็ดื่มไปอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้มีแต่ดื่มให้เมา ถึงจะไม่ต้องคิดถึงเรื่องว้าวุ่น

พวกนั้น

นาครดื่มจนเมาแล้วก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี แล้วกะว่าจะออกไปดูรอบ ๆ สักหน่อย แต่กลับคิดถึงคำ เตือนของตรินท์ขึ้นมา แล้วภายใต้ความอึดอัดใจก็เลยไป ที่ห้องใต้ดินเลย

เด็ก ๆ ที่ห้องใต้ดินนั้นอายุไม่ได้เยอะเท่าไหร่

นาครจ้องมองพวกเขา ตอนแรกกะว่าจะหาเด็ก ๆ ไม่ กี่คนมาต่อสู้เป็นเพื่อนเขาสักหน่อย แต่ว่าพอเห็นพวกเขา นาครก็นึกถึงลูกชายของตัวเองขึ้นมา แล้วก็อดไม่ได้ที่ จะทอดถอนใจขึ้นมาแล้วพูดว่า “เด็ก ๆ พวกนี้ก็น่าสงสาร กันมากเลย ให้อาหารเพิ่มกับพวกเขาหน่อยดีกว่า มาเอา เงินของฉันออกไป วันนี้เพิ่มน่องไก่ให้พวกเขาอันหนึ่ง”

คนเฝ้ายามรู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้าง

“พี่นาคร พี่ร่ำรวยแล้วเหรอ?” ร่ำรวยอะไรกัน! ก็แค่รู้สึกว่าเด็ก ๆ พวกนี้ฝึกฝนกัน ทุกวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว ในเมื่อยังเป็นแค่เด็ก ต่อไปมี ที่ที่จะต้องใช้พวกเขามากถมเถไป ไม่แน่ต่อไปเราอาจจะ ต้องพึ่งพวกเขามีชีวิตอยู่ก็ได้นะ”

นาครพูดจบก็จากไปเลย

เพราะว่าความเมตตาชั่วคราวของนาคร พวกเด็ก ๆ ก็เลยได้กินดีกันมื้อหนึ่ง

แต่เรนนี่กลับเอาน่องไก่เหลือเอาไว้

เธอยังจำได้ดีว่ากานต์ถูกขังเอาไว้ในห้องมืด แล้วก็ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้ว

คนที่ถูกขังไว้ในห้องมืดนั้นไม่มีอาหารให้กินหรอก

นะ

พอคิดถึงว่ากานต์ยังคงหิวอยู่ เรนนี่ก็เอาน่องไก่เก็บ เอาไว้

กานต์ไม่ได้สนใจสถานการณ์ข้างนอกเลยสักนิด

เขารีบเลือกของที่ตัวเองต้องการอย่างรวดเร็ว จาก นั้นก็เริ่มประกอบอย่างตัวคนเดียวขึ้นมา

สำหรับทางด้านนี้นั้น กานต์มีพรสวรรค์มากจริง ๆ ถึงแม้ว่าจะขาดสิ่งของอะไรไปก็ตาม เขาก็ยังสามารถหา ของมาทดแทนได้

เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดในช่วงก่อนที่จะจากห้องมืดไปนั้นกานต์ก็ได้ ประกอบของเสร็จจนได้

ในใจของเขานั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และยังแฝงได้ ด้วยความดีอกดีใจอยู่เสี้ยวหนึ่ง

จะได้ออกไปแล้ว!

เขาจะได้พาพวกเรนนี่ออกไปแล้ว! จะได้เจอกับหม่ามี้และแด๊ดดี้เร็ว ๆ นี้แล้ว จะได้เจอ กับพวกกมลแล้ว!

มือของกานต์ยังรู้สึกสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

เขาเอาของเก็บไว้ให้ดีอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ กลับไปนั่งที่เดิมแล้วรอคอยให้พวกเขามาปล่อยตัวเอง ออกไป

ในตอนค่ำนั้น ในที่สุดคนเฝ้ายามก็ปล่อยกานต์ออก ไป

“เจ้าเด็กตัวเหม็น ดูซิว่าคราวหน้าแกจะยังกล้าอีก

ไหม”

ถึงแม้จะโดนปล่อยออกมาแล้ว แต่กานต์ก็ยังคงโดน คนแตะเข้าให้ทีหนึ่ง

นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน กานต์จะต้องโมโหแน่นอน หรือ กระทั่งอาจจะหาเวลามาทำให้อีกฝ่ายเสียเปรียบสัก หน่อย แต่ว่าตอนนี้เขากลับทำตัวดี ๆ อย่างกับว่าโดน ปล่อยให้หิวจนกลัวแล้ว ไม่มีการขัดขืนหรือไม่พอใจแต่ สักนิดเลย

คนเฝ้ายามหัวเราะแล้วพูดว่า “ดูซิ เป็นกระดูกชั้นต่ำ จริง ๆ เลย ถ้าเชื่อฟังขนาดนี้ตั้งแต่แรกยังจะต้องมารับ โทษนี้เหรอ? รีบไสหัวกลับไปเลยนะ พรุ่งนี้ยังมีฝึกฝนต่อ อีก อย่าให้สายล่ะ!” กานต์ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็กลับไปที่กรงเหล็กเลย ในตอนที่ทุกคนเห็นกานต์นั้น ยังไงก็ยังมีความคือก ดีใจและรอคอยอยู่บ้าง

กานต์พยักหน้าให้กับพวกเขาเล็กน้อย ที่มุมปากก็ ค่อย ๆ คลี่ออกเป็นรอยยิ้มเสี้ยวหนึ่ง

ในที่สุด พวกเขาก็จะได้ออกไปแล้ว !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ