บทที่ 1038 เธอเป็นอะไรของฉัน

“อรอุรชา ยังไงเจตต์ยังออกมาเร็ว ๆ นี้ไม่ได้ หรือไม่คุณลอง ไปดูหน่อย ไปช่วยพวกเราซื้อน้ำสักสองขวดได้ไหม”

นโมนตั้งใจแยการอุรชาออกไปเลย

“อ๋อ ได้ค่ะ”

อรอุรชารีบพยักหน้า แต่กลับไม่ขยับ

“นี่คือเงินค่าซื้อน้ำ คุณรับไว้นะ

บริศร์รีบล้วงแบงก์ร้องใบหนึ่งออกมายื่นให้กับอรอุรชาจาก กระเป๋า

หัวคิ้วของนรมนขมวดเข้าหากันแน่นที่หนึ่ง

หลังจากที่อรอุรชาไปแล้ว นรมนก็พูดขึ้นเสียงต่ำว่า “ทำไมอยู่

ๆ ฉันก็ไม่ค่อยชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาแล้ว?”

“แค่เพราะว่าเธอรอเอาเงินค่าซื้อเหรอ?”

คำพูดของบริศ ทำให้หัวคิ้วของนรมนขมวดกันแน่นมากยิ่ง

ขึ้น

“ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกว่าเธอก็ดีมาก แต่คุณว่าบนตัวเธอจะไม่มี เงินแม้แต่แดงเดียวเลยเหรอ? แค่ชื่อน้ำขวดหนึ่งจะต้องใช้เงินสักเท่าไหร่กัน? วันนี้ตอนเที่ยงเธอยัง เลี้ยงน่องไก่กมลหนึ่งอันอยู่เลยนะ แต่ตอนนี้แม้แต่น้ำขวดเดียว ยังจ่ายไปก่อนไม่ได้? ฉันยังจะโกงเงินค่าซื้อน้ำเธอเหรอ? และอีก อย่างคุณดูเมื่อกี้ เจตต์ยังอยู่ในห้องฉุกเฉินอยู่ แล้วคุณบอกว่ารีบ มาเลยไม่ได้พกเงินมา แต่เธอกลับยังยึกยักว่าไม่สามารถใช้เงิน ของเจตต์ได้อีก อยู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่านิสัยของเธอแบบนี้ไม่น่าจะเป็น แบบที่เจตต์ชอบหรอก

หรือว่าจะเป็นสัญชาตญาณของผู้หญิง นรมนกลับรู้สึกว่า ระหว่างอรอุรชาและเจตต์นั้นไม่เหมือนอย่างที่บุริศร์พูดเลย

อย่างน้อยที่สุดสิ่งที่เธอสามารถมั่นใจได้ก็คือเจตต์ไม่มีทาง ชอบอรอุรชาแน่

บริศร์กลับพูดขึ้นเสียงเรียบว่า “คุณจะไปสนใจทำไมว่าพวก

เขาคิดยังไง ตอนนี้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาดูแลเขาแบบนี้ก็ไม่เลว

เลยไม่ใช่เหรอ หรือไม่งั้นคุณยังคิดจะมาดูแลเขาอีกเหรอ?”

“บุริศร์ เมื่อกี้คุณกำลังคิดแผนชั่วอะไรอยู่?”

อยู่ ๆ นรมนก็เปิดปากพูดขึ้น ทำให้บริศร์ตกใจจนสะดุ้งที่หนึ่งเลย
“ผมจะไปคิดแผนชั่วอะไร? แน่นอนว่าต้องหวังว่าเจตต์กับอร อุรชาคนนั้นจะสามารถเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาได้หน่อยนะ

“เรื่องนี้ฉันว่าพวกเราอย่างยื่นมือเข้าไปยุ่งเลยดีกว่า ฉันไม่ เห็นชอบด้วยกับพวกเขาสองคน

ก่อนหน้านี้ที่ไม่รู้เรื่องอรอุรชากับเจตต์ นรมนยังรู้สึกว่าอรอุร ชาเด็กผู้หญิงคนนี้ยังถือได้ว่าดี แต่พอตอนนี้มาคิดดูแล้ว เจตต์ เกิดเรื่องขึ้น แล้วหมอ โทรศัพท์ให้เธอ แต่เธอกลับโทรศัพท์หาตัว นรมนเอง นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?

พอมาถึงแล้วก็แสดงออกว่าตัวเองไม่มีเงินอีก แล้วอยากจะให้ เธอกับบริศ ออกเงิน ถ้าหากว่ารักเจตจริง ๆ ไม่มีทางที่จะสนใจ เงินพวกนี้หรอก

แต่ว่าการกระทำของอรอุรชานั้นทำให้นรมนรู้สึกไม่สบายใจ มากเลย

บุริศร์ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งมาอย่าง

ร้อนอกร้อนใจ

“ขอโทษค่ะ ขอถามหน่อยว่า คนไข้ที่ผ่าตัดอยู่ข้างในคือเจตต์

ใช่ไหมคะ?”

หญิงสาวที่มาหน้าตาสะสวยมาก ทำให้คนความรู้สึกสง่า ผ่าเผยมาก
นรมนจ้องมองเธอทีหนึ่ง เสื้อผ้าที่ตัวเธอสวมใส่อยู่ กระเป๋าที่ ถืออยู่ในมือล้วนเป็นแบบลิมิเต็ด อิดิชั่นทั้งนั้น แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็น คุณหนูจากตระกูลผู้ดี

“คุณเป็นใครคะ?”

“ฉันเป็นแฟนของเขา ฉันชื่อขวัญตา”

คำพูดของขวัญตาทำให้บริศร์และนรมนอึ้งไปครู่หนึ่ง

“แฟน? ของเจตต์เหรอ?”

นรมนรู้สึกว่าหัวสมองของตัวเองไม่ค่อยพอใช้แล้ว

“ใช่ค่ะ ทำไมเหรอ? ไม่เหมือนเหรอคะ? แล้วพวกคุณเป็น ใคร? มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเขาคะ?”

หัวคิ้วของขวัญตาขมวดเข้าหากันทันที แล้วยังมีความจงใจ

มองมาที่นรมนอยู่หน่อยหนึ่งด้วย

บริศร์ไอขึ้นคำหนึ่ง แล้วดึงนรมนมาโอบไว้ในอ้อมกอด

“นี่คือภรรยาของผม นรมน”

แล้วขวัญตาถึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าบุริศร์ก็อยู่ด้วย
“ประธานบริศร์นี่เอง บังเอิญจังเลยนะคะ”

“อืม บังเอิญจริง ๆ เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งจะได้พบกับคุณพ่อของ คุณไป คิดไม่ถึงว่าตอนบ่ายก็จะเจอกับคุณเข้าแล้ว ยังไง? เจต เป็นแฟนของคุณเหรอ? เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทำไมผมถึงไม่ เคยได้ยินคุณพ่อคุณพูดถึงมาก่อนเลย

คำพูดของบริศ ทำให้ขวัญตาอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มแล้ว พูดขึ้นว่า “นี่ฉันก็กำลังตามจีบอยู่ไง แต่ว่าผู้ชายที่ฉันขวัญตา ต้องตาแล้วไม่มีทางวิ่งหนีได้หรอก ฉันก็แค่ประกาศสิทธิ์ความ เป็นเจ้าของก่อนก็เท่านั้น”

นรมนอึ้งไปครู่หนึ่ง

จีบคนยังมีการจีบแบบนี้ด้วยเหรอ?

“พวกคุณรู้จักกันเหรอคะ?”

บุริศร์รีบพูดกับนรมนขึ้นว่า “บุตรสาวของประธานโยธิน หลายปีมานี้ตระกูลปวนะฤทธิ์มาลงทุนด้านขนส่งในเมืองชลธีอยู่ ตลอด มีเส้นทางการเดินเรือที่เป็นของตัวเอง และการขนส่งทาง เรือมากมายที่คนอื่นเดินไม่ได้ แต่ตระกูลปวนะฤทธิ์กลับเดินได้ และที่สำคัญยังรับประกันความปลอดภัยอีกด้วย แล้วหลายปีมา นี้ก็ประกอบกิจการได้เจริญ ใหญ่โต แล้วก็ถือได้ว่าเป็นผู้กล้าทาง ทะเล โยธินมีลูกสาวที่เป็นหัวแก้วหัวแหวนนี้แค่คนเดียว รักอย่างกับเป็น แก้วตาดวงใจของตัวเองเลย นี่ถ้ารู้ว่าลูกสาวตัวเองจะหาผู้ชาย แล้วละก็ คาดว่าจะต้องหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้วแน่ ๆ”

บริศ อธิบายประวัติครอบครัวของตระกูลปวนะฤทธิ์กับนามน ไปอย่างมีความอดทน

ขวัญตากลับพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ประธานบริศร์ คุณอย่า บอกกับพ่อฉันเชียวนะ นี่ถ้าให้พ่อฉันรู้เข้า ฉันก็คงยังจีบคนไม่ติด ก็ทําให้คนตกใจหนีไปซะแล้ว แล้วชาตินี้ฉันจะได้แต่งงานได้ยัง ไงกัน”

อยู่ ๆ นรมนก็หัวเราะขึ้นมาเลย

ขวัญตาเห็นท่าทางสวยงามของเธอตอนที่หัวเราะขึ้นมา ก็พูด ขึ้นอย่างอกผายไหล่พึ่งว่า “ฉันรู้จักคุณ คุณนรมนใช่ไหม? พลอย ล้ำค่าเม็ดหนึ่งในดวงใจของเจตต์”

“พูดจาระวังหน่อยนะ นี่คือภรรยาของผม

สีหน้าของบริศ ขรึมลงมาหลายส่วนทันที

“อ๋ายหยา รู้แล้วน่ะ รู้แล้วว่าคุณรักภรรยาของคุณ ฉันก็ไม่ได้ พูดอย่างอื่นสักหน่อย ฉันก็แค่อยากจะพูดว่า ถึงคุณจะเคยเป็น พลอยล้ำค่าเม็ดหนึ่งที่อยู่ในดวงใจของเจตต์ ฉันก็มีความมั่นใจที่จะเปลี่ยนคุณให้เป็นอดีต ต่อไปชีวิตของเจตจะมีฉันมารับผิด ชอบเอง”

ขวัญตาพูดขึ้นอย่างมั่นใจเต็มที่

“ดีเลย ถ้าคุณสามารถมาเป็นพี่สะใภ้ฉันได้จริง ๆ ละก็ ฉันก็ หวังเป็นอย่างยิ่งเลย

คำพูดของนรมนทำให้ขวัญตาอึ้งไปเลย

“พี่สะใภ้อะไร?”

บริศร์จ้องมองดูเธออย่างขำขันเล็กน้อย “จะตามจีบคนยังไม่ สืบประวัติเบื้องหลังของเขาให้ชัดเจนเหรอ? แล้วคุณยังกล้ามา ข่มขู่ภรรยาผมอีก คุณรู้หรือเปล่า ว่าเจตต์กับภรรยาผมนั้นมี ความสัมพันธ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”

“หา? คนรักสุดท้ายกลายเป็นพี่น้องกันหรอกเหรอ? ถึงว่าเจต ถึงจีบคนไม่ติด”

คําพูดของขวัญตาทำให้บริศร์ไม่ชอบฟังเล็กน้อย

“คนรักอะไรกัน? คนที่ภรรยาผมรักคือผมต่างหาก”

“อ้ายหยา รู้แล้ว รู้แล้ว ไม่ได้มีคนจะแย่งกับคุณสักหน่อย” ขวัญตาสะบัดมือเล็กน้อย หลังจากที่รู้สถานะของนรมนแล้ว เธอก็รีบคล้องแขนของนรมนไว้ ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “คือ ว่า น้องนรมน ช่วยอะไรหน่อยซิ

มุมปากของนรมนคลขึ้น แล้วรู้สึกว่าน้องช่างน่าฟังจริง ๆ

“ฮือ?”

“ช่วยเป็นแม่สื่อให้ฉันกับเจตต์หน่อยซิ

“ไหนคุณมีความมั่นใจในการจีบเขามากเลยไม่ใช่เหรอ?”

นรมนจ้องมองดูขวัญตาอย่างขำขัน

ขวัญตารีบพูดขึ้นว่า “ใช่ ฉันมีความมั่นใจ แต่ว่าถ้าเกิดมี ความช่วยเหลือจากคุณอีกนั้นก็ใช้แรงเพียงครึ่งหนึ่งแต่ได้ผลสอง เท่าแล้วไม่ใช่เหรอ”

“แล้วคุณไม่กลัวเจตจะลืมความรู้สึกเก่ากับฉันเหรอ?”

“นั่นไม่มีทางเป็นไปได้แน่! ก็ยังมีฉันอยู่ทั้งคน เขาจะยังมีเวลา ไปคิดถึงคุณอีกเหรอ? จะเป็นไปได้ยังไง?”

ขวัญตาแหงนหน้าขึ้นมา ดูภาคภูมิใจและมั่นใจในตัวเองมาก นรมนกลับยิ้มขึ้นมาทันทีเลย
“งั้นก็ตกลงตามนี้เลยนะ ห้ามกลับคำล่ะ มา เกี่ยวก้อยสัญญา กันหน่อย”

พูดแล้ว ขวัญตาก็ยื่นนิ้วก้อยของตัวเองออกมา

บริศร์รู้สึกว่าขวัญตาเหมือนอย่างกับเด็กคนหนึ่งจริง ๆ นรมนเองก็เกี่ยวก้อยสัญญากับเธออย่างน่าขำ ความในใจก็ อดไม่ได้ที่จะผ่อนคลายลงมาเยอะ

ในตอนนี้อรอุรชาที่ไปซื้อน้ำกลับมาพอดี ตอนที่เห็นขวัญตา นั้นก็อึ้งไปเล็กน้อย

“คุณขวัญตา? คุณมาได้ยังไงคะ?”

ขวัญตาเหล่ตามองเธอที่หนึ่ง แล้วขึ้นเรียบ ๆ ว่า “ฉันมายังจะ ต้องรายงานเธอด้วยเหรอ? เธอเป็นอะไรของฉันเหรอ?”

คำพูดนี้ฟังดูกระทบกระแทก และที่สำคัญนรมนก็ได้กลิ่น ดินปืนขึ้นมาเสี้ยวหนึ่งแล้ว

“คือว่าอรอุรชา เอาน้ำมาให้ฉันเถอะ”

อรอุรชารีบเอาน้ำส่งให้นรมน แล้วก็เอาเงินที่อยู่ในกระเป๋า ออกมาด้วย

“คุณนรมน นี่คือเงินที่เหลือจากการซื้อน้ำค่ะ”
“โย่ว ช่วย อ าให้คนอื่นขวดหนึ่งยังจะต้องเอาเงินอีกเหรอ? อรอุรชา เธอว่าเธอทำงานวันหนึ่งทั้งหลายที่ หรือแค่เงินซื้อน้ำ ขวดเดียวก็ยังไม่มีอีกเหรอ?”

การเยาะเย้ยของขวัญตาสีหน้าของทำให้อรอุรชาดูไม่ดีขึ้นมา

เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น แล้วพูดขึ้นอย่างอึดอัดว่า “เงินเดือน ของฉันยังไม่ออกค่ะ”

“โอเค โอเค แค่เห็นท่าทางที่ยากจนจนแทบไม่มีกินของเธอ ฉันก็อารมณ์ขึ้นแล้ว”

ขวัญตาสีหน้าทั้งขยะแขยงและรังเกียจ

ดวงตาของอรอุรชาเปียกชื้นขึ้นเล็กน้อย สองมือกเข้าหากัน แน่น จากนั้นก็ไปนั่งอีกข้างหนึ่งแล้วไม่พูดอะไรอีก

ไฟหน้าห้องผ่าตัดดับลง

ขวัญตาพุ่งเข้าไปเป็นอันดับแรก

“คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้างคะ?

รมิดามองนรมนทีหนึ่ง แล้วใช้สายตาถามขึ้นว่าคนนี้เป็นใคร? นรมนยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “เธอแทนตัวเองว่าเป็นแฟนของเจตต์ แต่ความเป็นจริงยังต้องตรวจสอบก่อน เจต เป็น ยังไงบ้างคะ?”

“ฉันเป็นคนผ่าตัดคุณยังไม่วางใจอีกเหรอ? ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้ยังไม่ฟื้นจากยาสลบ อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงก็น่าจะฟื้นขึ้น มา”

คําพูดของรมิดาทําให้นรมนค่อย ๆ วางใจลง

พอขวัญตาได้ยินว่าเจตต์ไม่เป็นอะไรแล้ว ถึงได้โล่งใจได้ เปลาะหนึ่ง

“ทําฉันตกใจหมดเลย

ตอนที่พยาบาลเซ็นเจตต์ออกมานั้น อรอุรชาก็รีบรุกหน้า เข้าไป และอยากจะดูว่าเจตต์เป็นยังไงบ้าง แต่กลับโดนขวัญตา ดึงตัวทีหนึ่ง แล้วก็มาบังสายตาที่เธอมองเจตต์ไว้

“ฉันได้จัดแจงห้องพักผู้ป่วยVIPเอาไว้แล้ว เป็นไปได้เลยค่ะ

คำพูดของขวัญตาทำให้อรอุรชารู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย แล้ว เธอก็พูดขึ้นอย่างเนือง ๆ ว่า “ฉันได้ทำเรื่องนอนโรงพยาบาลให้ เจตต์ไว้แล้ว เขาน่าจะจัดห้องพักผู้ป่วยให้แล้ว”

“เธอคงจะไม่ได้เป็นอะไรมั้ง? เจตต์เป็นถึงประธานของบริษัท ตระกูลรัตติกรวรกุล เธอจะให้เขาไปนอนห้องผู้ป่วยธรรมดาเหรอ? อรอุรชา เธอคิดยังไงกันนะ? ไม่ใช่ คนในโลกเดียวกันก็รู้จักตำแหน่งของตัวเองซะบ้างเถอะ?”

ขวัญตาไม่ได้สนใจสักนิดว่าคำพูดของตัวเองจะทำให้อรอุรชา รู้สึกยากลำบากแค่ไหน แล้วเธอก็รับมือต่อจากพยาบาล แล้วก็ เข็นเจตต์เข้าไปในห้องพักผู้ป่วยVIPไปเลย

น้ำตาของอรอุรชาหมุนวนอยู่ในดวงตา

นรมนรู้สึกว่าจะทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว พอเพิ่งจะอยากจะพูด อะไรก็โดนบุริศร์ดึงไว้ซะก่อน

บริศร์ส่ายหัวให้กับเธอ เพื่อแสดงให้เธอว่าอย่ายื่นมือเข้าไป

นรมนรู้สึกทนไม่ไหวเล็กน้อย แล้วพูดเสียงเบาขึ้นว่า “พวกเรา เข้าไปดูเจตต์เถอะ”

บุริศร์จูงมือนรมนแล้วก็เดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

อรอุรชาเดินตามเข้ามาเป็นคนหลังสุด

พอเธอเห็นความหรูหราของห้องพักผู้ป่วยVIP ชั่วขณะหนึ่งก็ รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยมาก

ค่าห้องที่นี่คืนหนึ่ง คาดว่าคงจะมากกว่าเงินเดือนเธอทั้งเดือน เลยละมั้ง?
อยู่ ๆ เธอก็ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา

หลังจากที่ขวัญตาเป็นเจตต์เข้ามาแล้ว พอได้ยินเรื่องที่ต้อง

ระวังจากพยาบาล ก็อดไม่ได้ที่จะเอาสมุดออกมาจดเอาไว้

“คุณพยาบาล ยังมีเรื่องอะไรที่จะต้องกำชับอีกไหมคะ?”

“ตอนนี้พอแค่นี้ก่อน”

“ขอบคุณค่ะ”

ขวัญตาพูดกับพยาบาลนั้นกลับมีมารยาทมาก

เธอหมุนตัวมาจ้องมองนรมนและบุริศร์ทีหนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า “พวกคุณกลับไปเถอะ ฉันอยู่ดูแลเขาที่นี่ก็พอแล้ว”

สีหน้าของอรอุรชาเปลี่ยนไปทันที

“คุณจะดูแล? คุณทําได้เหรอ? ฉันได้ให้อรอุรชาอยู่ดูแลที่นี่ แล้ว หรือว่าให้เธอมาดูแลเถอะ คุณเป็นคุณหนูตระกูลผู้ดีคนหนึ่ง ทําเรื่องพวกนี้ไม่ได้หรอก”

นรมนรู้สึกว่าเพื่อเจตต์แล้วอรอุรชาถึงกับยอมลาออกจากงาน ตอนนี้มาบอกว่าอรอุรชาว่าไม่จำเป็นแล้วคงจะไม่ดีเท่าไหร่ แต่ว่า คำพูดนี้ฟังอยู่ในหูของอรอุรชาแล้ว กลับรู้สึกว่านรมนก็ดูถูกเธอเหมือนกับขวัญตา คิดว่าเธอเป็นคนใช้เอาไว้ใช้งาน

อยู่ ๆ เธอก็พูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ในเมื่อคุณขวัญตาจะอยู่ที่นี่ นั้นฉันก็ไปก่อนนะคะ”

พูดจบเธอก็ไม่รอให้นรมนตั้งตัวได้ แล้วก็หมุนตัวออกไปจาก

ห้องพักผู้ป่วยเลย

“ชิ เล่นตัว”

ขวัญตาเสียงเย็นค่หนึ่ง แล้วก็หันหลังกลับไปดูแลเจตต์ต่อ

บุริศร์จ้องมองแผ่นหลังที่จากไปของอรอุรชา แล้วก็อดไม่ได้ที่ จะหรี่ตาลง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ