แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 1087 โหดเหี้ยม



บทที่ 1087 โหดเหี้ยม

นรมนรู้สึกโง่เง่าเล็กน้อยหลังจากถาม

ราเชนเป็นใคร?

อย่างไรเขาก็เป็นญาติของเธอ? จะมาข่มขู่เธอทำไม?

แถมตอนนี้ราเชนก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในประเทศ แน่นอน ว่าไม่ทำเรื่องไร้สาระเช่นข่มขู่เธอเล่นหรอก

นรมนหัวเราะแห้ง ก่อนพูด “ดูเหมือนสมองฉันจะไม่พอใช้ เลย”

“อืม ค่อยกินสมองลิงทดแทนทีหลัง

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนหน้าบูดเล็กน้อย

“พูดให้มันน่าฟังได้ไหม?”

“อยากฟังอะไรละ?”

อารมณ์ของบุริศร์ไม่ได้รับผลกระทบมากนัก ราวกับว่าบท แทรกเมื่อกี้ไม่มีอยู่

นรมนรู้สึกหดหู่ทันที,

แต่เธอมองไปที่ท่าเรือ ก่อนจะถามเสียงต่ำว่า “คนพวกนั้น ไม่ใช่บอดี้การ์ดจากตระกูลโตเล็กเหรอ?”

“ไม่ใช่”
บุริศร์เลี้ยวรถอย่างเชี่ยวชาญ และตอบเสียงต่ำว่า “เป็นคน ของสหภาพQT ตอนนี้ในต่างประเทศไม่จำเป็นต้องใช้คนของ ตระกูลโตเล็ก มันจะทำให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น

นรมนนิ่งไปครู่หนึ่ง

“สหภาพQT? คนของวินเซนต์?”

“อืม”

น้อยคนที่จะรู้เรื่องของบริศร์และวินเซนต์ และบริศร์ที่เป็นเฮีย ของสหภาพQT ก็มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ มีเพียงเจ้าหน้าที่ระดับสูง ของสหภาพQT ที่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของนรมน บุ ริศ จึงติดต่อสหภาพQT ให้ส่งคนมาคุ้มครอง

ดังนั้นคนเหล่านั้นจึงเรียกบุริศร์ว่า พี่บุริศร์

นรมนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวินเซนต์

“วินเซนต์ยังไม่กลับมาอีกเหรอ?”

“เขาไม่สามารถกลับมาได้ชั่วคราว ไม่ว่าทรรศยาจะจริงหรือ เท็จ วินเซนต์จะไม่ยอมให้เธอออกไปข้างนอก สิ่งเหล่านี้กำลังรอ ให้เขาจัดการด้วยตัวเอง

เมื่อได้ยินคำพูดของบริศร์ นรมนก็พยักหน้า

“ฉันหวังว่าเมื่อเรากลับไป หนังสือโบราณจะถึงบ้านแล้ว

เมื่อเห็นว่านรมนยังคงคิดเกี่ยวกับหนังสือโบราณ หัวใจของบุ ริศร์ก็อบอุ่นเล็กน้อย
“โรคประสาทของผมกำลังดีขึ้น ไม่ต้องกังวล และแม้ว่า หนังสือโบราณจะมาถึง ป้องและกิจจากควรศึกษามัน ส่วนเรื่อง อื่นค่อยๆรอเถอะ”

คำพูดของบุริศร์ ทําให้นรมนพยักหน้า

“โชคร้ายจริงๆ นะ ฉันรู้สึกประสาทมากเมื่อเจอเรื่องแบบนี้ คุณว่าถ้าไม่ใช่ราเชนจะเป็นใคร?”

นรมนกลับมาที่คำถามเดิม

บุริศร์กระซิบ “น้องชายของราเชน”

“คนไหน?”

บริศ พูดอย่างตลกว่า “ผมยังไม่ได้ตรวจสอบ”

ออ

นรมนก็คิดอย่างนั้น พวกเขาออกมาเที่ยวเล่น ไม่ได้ออกมาส ร้างปัญหา แน่นอนว่าพวกเราไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นน้องชายคน ไหนของราเชน แต่องค์ชายของประเทศ มาที่นี่ทำอะไร?

“ที่นี่ใกล้กับประเทศ มากไหม?”

นรมนนึกถึงความเป็นไปได้นี้ในทันใด

“อืม”

บุริศร์ไม่ได้หลบเลี่ยงเช่นกัน

นรมนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
“ทำไมคุณถึงใกล้กับประเทศ?”

“ไม่มีอะไรหรอก ตอนที่ผมซื้อเกาะนี้ ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไร มากมาย ผมไม่คิดว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับประเทศ ในอนาคต แต่อย่างไรก็ซื้อมันไปแล้ว พวกเรามาเล่นสนุกกันดีกว่า”

บุริศร์พูดอย่างสงบ แต่นรมนรู้สึกหดหูเล็กน้อย

“คุณก็รู้ว่าคนคนนั้นเป็นองค์ชายของประเทศ แต่กลับโยน เขาลงทะเล ไม่กลัวเขาแก้แค้นเหรอ?”

“อย่างไรคุณก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของราเชน เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้อง ปิดบัง ตราบใดที่พวกเรายังมีความสัมพันธ์กับราเชน ถึงแม้คุณ จะเคารพองค์ชายท่านอื่น พวกเขาก็ไม่ปล่อยพวกเรา ในเมื่อเป็น เช่นนี้ ยังต้องเกรงใจเพื่ออะไร? แถมเมื่อกี้เขาก็จ่อปืนมาที่คุณ ผมไม่ชอบ! นี่เป็นแค่คำเตือน ถ้าเขาแค่ต้องการต่อสู้เพื่อชิง อานาจกับราเชน ผมอาจจะไม่เข้าไปแทรกแซง แต่ถ้าเขากล้าทำ อะไรให้คุณ ครั้งต่อไปมันจะไม่จบแค่โยนลงทะเล”

ดวงตาของบุริศร์เย็นลงเล็กน้อย

นรมนรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

“คุณจะโยนเข้าไปที่นั่นไหม?”

คำพูดของนรมน ทำให้บริศร์นิ่งไปชั่วขณะหนึ่งแล้วพูดเบา ๆ

ว่า “โยนลงสระกรดกำมะถัน

ประโยคนี้ทำให้ริมฝีปากของนรมนกระตุกในทันใด
สระกรด ามะถัน?

นี่จะไม่ให้เหลือกระดูกเลย?

โหดเหี้ยม!

เธอยิ้มแห้ง จากนั้นรถก็เคลื่อนตัวจอดลง

นี้เป็นร้านอาหารตะวันตกที่ดีมาก

หลังจากที่นรมนลงจากรถ บุริศร์ก็จับมือเธอเดินเข้าไป

“ฉันอยากกินเค้ก”

“ผมสั่งไว้แล้ว”

บุริศร์พานรมนเดินเข้าไปที่ร้านอาหารตะวันตก

เธอคิดว่าบุริศร์จะเหมา แต่เขาพาไปที่ห้องโถงเพื่อนั่งลง

“ไม่ชอบเหรอ?”

บุริศร์มองไปที่นรมนอย่างประหม่าเล็กน้อย

“เปล่าเลย อย่างนี้ค่อยรู้สึกเหมือนบรรยากาศครอบครัวขึ้นมา หน่อย”

นรมนชอบสิ่งนี้จริง ๆ ไม่จำเป็นต้องพิเศษเกินไป เช่นเดียวกับ คู่รักธรรมดา นั่งทานบนโต๊ะที่จองไว้และฉลองวันเกิดกับคนรัก ของตัวเอง

บุริศร์ยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอชอบมัน
เมื่อนรมนเห็นเปียโนในห้องอาหาร เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงนิ้ว เรียวยาวของบุรีศร

“คุณเล่นเปียโนได้ไหม?

“นิดหน่อย”

บุริศร์ พูดถ่อมตัว

นรมนยิ้มและพูดว่า “เล่นสักเพลงสิ”

“ด้วยกัน?”

นรมนนิ่งไปเล็กน้อย และพูดอย่างเขินอาย “ฉันเล่นเปียโนไม่

เก่ง”

“มีผมนี่”

“ช่างเถอะ ฉันแค่ดูคุณเล่นก็พอ”

เมื่อนรมนพูดอย่างนี้ บุริศร์ก็จะไม่บังคับเธอ

บุริศร์ปลดกระดุมข้อมือ แล้วลุกขึ้นเดินไปยังเวที

เขาเหลือบมองนรมน และแย้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มของ เขาดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายในทันที

“พระเจ้า หล่อมาก!

“โอ้ พระเจ้า สุดหล่อคนนี้มาจากไหน?”

ผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ตัวต่างพากันกรีดร้อง
นรมนรู้ว่าบุริศร์มักจะเป็นจุดสนใจเสมอ

เขาหล่อ ใจเย็น และฉลาด แค่เพียงท่วงท่าของเขาก็เพียง พอแล้วที่จะดึงดูดผู้หญิงทุกคน และผู้ชายที่โดดเด่นคนนี้ก็คือ สามีของเธอ

หัวใจของนรมนพึงพอใจอย่างหาที่สุดไม่ได้

บุริศร์เริ่มเล่นเพลง หลังจากการลองเสียง

ท่วงทํานองของดนตรีไพเราะจนทำให้จิตใจเบิกบาน ทุกคน ตกตะลึงทันที

นรมนคิดว่านี่เป็นโน้ตเพลงที่ไพเราะที่สุดในโลก เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา และบันทึกมันเอาไว้ เมื่อเห็นว่านรมนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา ผู้หญิง

คนอื่นๆ ก็ตื่นขึ้นมาจากภวังค์ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่ออัดบันทึก หลังจากนั้นไม่นาน บุริศร์ก็ได้รับความนิยมบนอินเทอร์เน็ต

อีกครั้ง

สมญานามของเจ้าชายเปียโนถูกสวมเข้าบนร่างกายของบุรี ศร์

หลังจากเล่นเพลงเสร็จ บุริศร์ก็ลงมาจากเวทีก่อนจะไปยังข้าง

กายของนรมน

นรมนมองไปที่ชายตรงหน้าของเธอ รู้สึกราวกับว่านี่มันไม่ใช่ความจริง

“นี่คุณเป็นสามีของฉันจริงเหรอ?”

บุริศร์ยิ้มขึ้นมาทันที

เขาดีใจที่ได้เห็นภรรยาของตัวเองน่ารัก เขาจับใบหน้าของนรมน ก่อนจะก้มลงจูบ

“โว้!”

ภายในร้านอาหารร้อนระอุขึ้นมาทันที

นรมนรู้สึกว่าใบหน้าของเธอเห่อร้อน เธอต้องการผลักบุริศร์ ออกไป แต่ก็ทําไม่ได้ ถูกเขาจูบจนหายใจไม่ออก

น่าขายหน้า

นรมนก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าสีแดงนั้นมีเสน่ห์เป็น

พิเศษ

บุริศร์ลูบคอของเขาอย่างระงับอารมณ์

เค้กยกมาเสริฟแล้ว

นรมนหันเหความสนใจของเขาอย่างรวดเร็ว

“จุดเทียนแล้วอธิษฐานเข้าสิ

“ผมแก่แล้วนะ ไม่ใช่เด็กแล้ว”

บริศร์รู้สึกว่าเขาอายุเกือบสามสิบแล้ว ไม่จำเป็นต้องอะไรเตียงสาเช่นนี้ แต่นรมนยืนกรานจะให้เขาทำ

“ถึงจะอายุ60 คุณก็ยังต้องอธิษฐานขอพร

“โอเค ผมฟังคุณ”

บริศ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะที่เขาดูนรมนปักเทียนเลข 28 บนเค้ก

28 แล้วนะ

ใกล้จะสามสิบแล้วจริงๆ

หลังจากที่นรมนจัดการแล้ว เธอยิ้ม พลางเร่งเร้าเขา “หลับตา แล้วอธิษฐานเร็วเข้า

บริศร์หลับตาและพึมพำในใจ “ผมหวังว่าชีวิตในอนาคตของ

นโมนจะราบรื่น ปราศจากภยันตราย มีสุขภาพที่ดีและมีความสุข

ก็พอแล้ว”

หลังจากอธิษฐานแล้วเขาก็ลืมตาขึ้น

นรมนถามด้วยความสงสัย “คุณขออะไรเหรอคะ?”

“พูดออกมาจะไม่เป็นจริงไหม?

คำพูดของเขาทำให้นรมนรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

“เอาเถอะ ตัดเค้กกัน

นรมนมองไปยังบุริศร์ที่ตัดเค้กด้วยท่าทางสูงส่ง เธอละอิจฉานิ้วเรียวยาวของเขาจริง
บริศ ส่งเค้กให้นรมน

“ชิ้นแรกควรให้เจ้าของวันเกิด ”

“ผมไม่ชอบกินนัก กินแทนผมหน่อยสิ

บุริศร์ไม่ชอบขนมหวานมากนัก

นรมนยืนกรานที่จะส่งเข้าไปในปากเขา จากนั้นจึงค่อยกิน

เธอกินด้วยท่าทางสง่างาม แต่แสงระยังนัยน์ตาของเธอขับ ให้อาหารดูน่าอร่อยยิ่งขึ้น

มีครีมเลอะอยู่ที่มุมปากของเธอ บุริศร์เลยเหยียดนิ้วออกไป ปัดผ่านเบาๆ ที่ริมฝีปากของเธอ ทำให้นรมนสั่นเทาทันใด

“คุณ คุณทําอะไร?”

ใบหน้าของเธอแดงเหมือนผลเชอรี่

บุริศร์ยิ้ม ก่อนพูด “มุมปากเปื้อนนะ”

“อ้อ”

เธอพยักหน้า หัวใจเต้นแรง

ท่าทางแสดงความรักของทั้งสองคนสะเทือนจิตใจของคนรอบ ช้าง แต่ทั้งสองคนไม่รู้ด้วยซ้ำ

มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยความรัก

หลังจากที่บุริศร์ชำระบิลแล้ว นรมนและเขาออกจากร้าน อาหาร เธอมองไปยังบุริศร์และพูดว่า “ฉันมีของขวัญให้คุณด้วย

“อะไร?”

นรมนหยิบนาฬิกาฝังเพชรออกมา

“นี่เป็นของขวัญวันเกิดชิ้นแรกที่ฉันให้คุณ คุณต้องเก็บไว้ให้

บุริศร์จำได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ตัวเองฉลองวันเกิดกับนรมน ตลอดระยะเวลาแต่งงาน8 ปี ในช่วงสามปีแรกของการแต่งงาน บุริศร์ไม่เคยฉลองวันเกิด ทำให้นรมนไม่สามารถให้ของขวัญวัน เกิดที่เธอเตรียมเอาไว้ได้

5ปี ในต่างประเทศเธอเกลียดบุริศร์มาก และเป็นไปไม่ได้ที่จะ เตรียมของขวัญให้เขา ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะได้รับของขวัญ จากนรมน นี่เป็นครั้งแรกหลังจากแปดปีของการแต่งงาน

“โอเค”

บุริศร์ถอดนาฬิกาออกจากข้อมือ แล้วปล่อยให้นรมน ใส่ นาฬิกาใหม่ให้เขา

เพชรบนนาฬิกาเปล่งแสงจากการกระทบของแสงแดด แลข้อ มือของบุริศร์นั้นก็ค่อนข้างสวยงาม

นรมนดูพอใจมาก

“จากนี้ไป นาฬิกาเรือนนี้จะเป็นตัวแทนของฉัน เมื่อไหร่ที่ฉันไม่ อยู่ ให้นาฬิกาเรือนนอยู่กับคุณทุกๆวินาที”
“พูดไร้สาระ ไม่อยู่อะไร คุณจะอยู่กับผมเสมอ

บุริศรก้มศีรษะลงจูบนรมน

เมื่อถูกจูบโดยสามีที่หล่อเหลาบนท้องถนน นรมนรู้สึกว่า เลือดกำลังเดือดพล่าน เธออายแต่ก็ตื่นเต้น

หลังจากที่ทั้งสองจูบกันเสร็จ บุริศร์ก็ถามเสียงแหบแห้งว่า

“คุณอยากเดินเล่นไหม?”

“ไม่ละไปซื้อของแล้วกลับกัน ฉันอยากออกทะเลกับคุณ”

คำขอของนรมน ทำให้บริศร์พึงพอใจ

เพียงแต่เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อย

ถ้าตัวเองไม่ได้ทําการผ่าตัดนั่น คงได้ทำเรื่องอะไรมากมาย หลังออกทะเลใช่ไหม? อย่างเช่นทำในสิ่งที่ชอบ

แต่ตอนนี้ เห็นแต่กินไม่ได้ เรื่องน่าเศร้าที่พัวพันกันสุดท้าย แล้วจะประคองไปได้อีกนานแค่ไหน?

บุริศร์รู้สึกว่าเขากำลังจะเป็นบ้า

นรมนไม่รู้เรื่องความหดหู่ในใจของบุริศร์ เธอเงยหน้าขึ้นมอง ไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตด้านหน้า แต่ทันใดนั้นก็พบร่างที่คุ้นเคย

นั่นคือเขา?

ทําไมเขาถึงอยู่ที่นี่?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ