บทที่ 843 เธอ ใจแข็งขนาดนี้ได้อย่างไร

“บางเรื่องที่เธอควรรู้ แน่นอนว่าจะให้เธอรู้ เรื่องที่เธอไม่ควรรู้ ก็อย่าถามดีกว่า ตอนนี้กลับห้องไปตั้งใจศึกษาผลงานที่เธอเข้า ร่วมการแข่งเป็นสิ่งที่เธอควรทำตอนนี้”

เห็นได้ชัดว่าคุณท่านพรโสภณกำลังเลี่ยงคำถาม ความสงสัยในใจนรมนยิ่งชัดเจนขึ้น

“แม่ฉันเกิดเรื่องอะไรใช่ไหม? หรือแม่ฉันป่วยอะไร? ทักษะ ทางการแพทย์ของมิลินฉันรู้ดี เธอไม่ได้ดูแลอาการป่วยตามใจ ชอบ ฉันเดาว่าคุณคงใช้อำนาจตัวเองข่มขู่บังคับให้เธออยู่กับแม่ ใช่ไหม? แม่ฉันเป็นอะไรกันแน่? คุณบอกความจริงกับฉันได้ ไหม?”

นรมนจับแขนเสื้อคุณท่านพรโสภณอย่างกังวล น้ำตาคลอ เหมือนเด็ก

ในใจคุณท่านพรโสภณรู้สึกไม่ดีหลายอย่าง

“ฉันบอกแล้ว ตอนนี้เธออย่าถามอะไรทั้งนั้น อย่า……

“ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันจะตายให้คุณดู ฉันไม่เชื่อว่าถ้าบุริศร์ ว่าฉันเป็นอะไรที่บ้านคุณ แล้วยังจะเล่นเกมไปกับคุณ

คำพูดนี้ของนรมนทำให้คุณท่านพรโสภณตกใจกลัวทันที

“เธอกล้าเหรอ!”
“คุณก็ลองดูสิ!”

ความดื้อรั้นของนรมนพุ่งขึ้นมา เหมือนกับคิมเป๊ะเลย คุณท่านพรโสภณถลึงตาด้วยความโกรธ แต่นรมนไม่เล่นด้วย หรอก

สุดท้ายคุณท่านพรโสภณก็แพ้

“ฉันพูดกับเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เธอก็ไปไม่ได้

“อย่างน้อยคุณก็ให้ฉันรู้ได้ไหมว่าเธอเป็นยังไงบ้าง? ฉันวิดีโอ คอลกับเธอได้!”

ความไม่สบายใจในใจนรมนยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ คุณท่านพรโสภณถอนหายใจ นั่งบนเก้าอี้ทันที

เขามองนรมนตรงหน้า มองใบหน้าเธอ ถึงแม้จะรู้ว่าหน้าเธอ ในตอนนี้ไม่ใช่หน้าเดิมของเธอ แต่ดวงตาคู่นั้นทำให้เขารู้สึกคุ้น เคย

“นั่งลงสิ ฉันกลัวว่าเธอจะสะเทือนใจเกินไป อย่าทำให้เกิด แก๊สในครรภ์แล้วกัน นั่นใครน่ะ เธอไปต้มยาบำรุงครรภ์ให้ หล่อนหน่อย ในบ้านมีทุกอย่าง

คุณท่านพรโสภณไม่ได้เรียกชื่อปาณีโดยตรง แต่ปาณีทำอะไร ไม่ได้ในขณะนี้ เธอมองออกว่าสิ่งต่อไปนี้ที่คุณท่านพรโสภณจะ พูดต้องเกิดผลกระทบกับนรมนค่อนข้างมาก

“คุณนาย ฉัน…….”
ปาณีมองนรมนอย่างไม่ค่อยแน่ใจ

นรมนกุมท้องตัวเอง เธอรู้ ถ้ามันเกี่ยวข้องกับคิมและคนใน ครอบครัว เดาว่าเธอคงฟังสิ่งที่คุณท่านพรโสภณจะพูดด้วย ความใจเย็นได้ยากมาก

คิดถึงตรงนี้ เธอก็พยักหน้าให้กับปาณีแล้วพูดขึ้น “ไปเถอะ ฉันคิดว่าบางทีฉันอาจจะต้องการยาบำรุงครรภ์สักชาม”

“ได้ค่ะ คุณนาย คุณอย่าสะเทือนใจเกินไปนะคะ บางเรื่องคน เราก็ควบคุมไม่ได้ ตราบใดที่ตัวเองพยายามอย่างหนัก และรู้สึก ไม่ละอายใจในการตรวจสอบตัวเองก็พอ”

ปาณีไม่รู้ว่าพวกเขาจะคุยอะไรกัน แต่ก็ปลอบใจนรมนว่าเธอ ทําได้

ในใจนรมันค่อนข้างอบอุ่น พยักหน้าเบาๆ

หลังจากปาณีออกไปแล้ว เมื่อในห้องก็เหลือแค่คุณท่านพร โสภณและนรมน นรมนก็ถามเสียงทุ้ม “คุณตา คุณห้ามบอกฉัน เด็ดขาดนะว่าคุณทำให้แม่ฉันทนทุกข์ทรมาน

“เฮ้อ!”

คุณท่านพรโสภณถอนหายใจ มองนรมนตรงหน้า เห็นดวงตา คาดหวังของเธอ ก็พูดอย่างปวดใจ “เรื่องนี้ฉันทำได้ไม่ รอบคอบ

“เกี่ยวกับคุณด้วยเหรอ?”
“ช่างเถอะ ตอนที่แม่เธอรักกับพ่อเธอ ฉันไม่เห็นด้วย ยังไงแล้ว ฉันก็เกิดมาจากครอบครัวทหาร ฉันรู้ว่าผู้ชายคนหนึ่งถ้าอยู่ใน สนามรบแล้วมันหมายความว่ายังไง ในฐานะผู้หญิง อยู่กับผู้ชาย แบบนี้มันจะลำบากมากเกินไป ในปีนั้นถ้าไม่ใช่เพราะงานของ ฉัน คุณยายของเธอก็คงไม่นอกใจ และคงไม่มีลูกสาวนอกสมรส ให้กับฉันหรอก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นใคร? คิมไม่รู้ แล้วฉัน จะรู้ได้ยังไง? ฉันก็เลยไม่เห็นด้วยที่เขาจะเดทกัน แต่คิม ในตอน นั้นเหมือนกับเธอในตอนนี้ ดื้อรั้นมากๆ เพื่อที่จะได้อยู่กับพ่อเธอ หล่อนถึงขนาดตัดขาดพ่อลูกแล้วหนีไปยังแดนไกล ต่อมาเมื่อฉัน รู้ว่าพ่อเธอเข้าร่วมกองทัพ แม่เธออกหัก ฉันอยากพาหล่อนกลับ มา แต่แม่เธอมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงมากเกินไป ไม่รู้สึกว่าตัว เองทำผิด ปฏิเสธคำขอของฉัน ออกไปจากเมืองนี้คนเดียว ต่อมา หล่อนคลอดเธอ แล้วก็ทิ้งเธอไปสมัครเรียนโรงเรียนนักการทูต เพียงคนเดียว ตั้งแต่นั้นมาก็ไปต่างประเทศ ไม่กลับมาอีกเลย ไม่ เคยติดต่อฉันสักครั้งเดียว ไม่รู้ว่า โทษฉันเพราะเรื่องพ่อเธอหรือ เปล่า”

นโมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“โทษคุณ? เรื่องของพ่อฉันกับแม่ฉันถึงคุณจะไม่เห็นด้วย ก็ไม่ ควรโทษคุณไม่ใช่เหรอ? ยังไงคุณก็หวังดีกับแม่ฉัน”

คุณท่านพรโสภณขณะมองนรมนก็ถอนหายใจอีกครั้งแล้วพูด ขึ้น “ตอนที่พวกเขารักกัน ฉันเคยไปหาพ่อเธอลับหลังแม่เธอ ฉัน สั่งให้พ่อเธอเลิกกับแม่เธอ แต่เขาไม่ตกลง ฉันก็เลยเล่าเรื่อง ความลำบากของคู่รักทหารให้เขาฟัง และบอกเขาว่าเขาต้องเข้าร่วมกองทัพและรับใช้ประเทศชาติ คบกับแม่เธอ มีแต่จะหยุดยั้ง ความสุขของแม่เธอ ทำให้ชีวิตนี้เธอไม่มีความสุข พ่อเธอก็เลย ตัดสินใจเลิกกับแม่เธอ

นรมนไม่คิดเลยว่าเหตุผลที่พ่อแม่เลิกกันมีส่วนเกี่ยวข้องกับ คุณท่านพรโสภณ แต่ที่พ่อทำแบบนี้ก็เพราะรักแม่ ตัดสินใจแบบ นี้ก็เพื่อให้แม่มีตัวเลือกมากขึ้น

แต่บางทีคิมอาจจะรับไม่ไหว

ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง รักผู้ชายคนหนึ่งสุดหัวใจ ชายคนนี้ขอ เลิกเพราะเข้าร่วมกองทัพ ไม่ว่าอย่างไรนรมนก็ไม่สามารถผ่าน พ้นอุปสรรคนี้ไปได้

“หลังจากแม่ฉันจากไป คุณไม่เคยติดต่อเธออีกเลยเหรอ? ยัง ไงก็เป็นญาติกัน ตั้งหลายปีแล้ว…….

“เธอไม่เข้าใจแม่ของเธอ หล่อนรู้สึกว่าฉันทำลายความสุข ของหล่อน หล่อนใช้ชีวิตที่ต่างประเทศก็ไม่พอใจ ไม่มีความสุข หลังจากเมาเหล้าก็มีลูกสาวอีกคน ความเจ็บปวดแบบนี้คงมีแค่ หล่อนเองที่รู้ดีที่สุด บางทีหล่อนอาจจะยิ่งเกลียดฉันก็ได้ ไม่งั้น ทําไมหล่อนไม่บอกเธอล่ะว่าฉันยังมีชีวิตอยู่? ทำไมไม่บอกเธอว่า ฉันอยู่ในเมืองชลธี? ถึงขนาดไม่กลับมาหาฉันสักครั้ง?”

คุณท่านพรโสภณยิ้มขมขื่น แต่กลับทำให้นรมนรู้สึกค่อนข้าง เศร้าโศก

“คุณตา แม่ฉันควรจะเปิดใจ”
“แล้วแต่หล่อนเถอะ ชีวิตนี้ฉันมีลูกสาวคนเดียว หล่อนอยาก ใช้ชีวิตยังไง อยากใช้ชีวิตมีความสุขยังไงฉันก็แล้วแต่หล่อน แต่ ครั้งนี้ไม่ได้ ฉันปล่อยหล่อนไปไม่ได้”

เมื่อคุณท่านพรโสภณพูดถึงตรงนี้ น้ำตาบางส่วนก็เอ่อขึ้นมา

ในดวงตา

“เกิดอะไรขึ้นกับแม่ฉันกันแน่คะ?”

กลับมาที่คำถามเดิม นรมนยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ คุณท่านพรโสภณมองนรมน ครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “แม่ เธอเป็นโรคที่ไม่สามารถรักษาได้

“ว่าไงนะคะ?”

นรมนเกือบเป็นลม ถ้าคุณท่านพรโสภณไม่ได้ให้เธอนั่งก่อน เกรงว่าตอนนี้เธอคงล้มลงไปที่พื้นจริงๆ

“อะไรคือโรคที่ไม่สามารถรักษาได้?”

นรมนถามอย่างสั้นๆ ฝ่ามือทั้งสองเข้าหากันแน่น

คุณท่านพรโสภณชีวิตนี้มีลูกสาวคนเดียว จะไม่ปวดใจได้ อย่างไร? ตอนนี้ถูกถามเกี่ยวกับความเศร้า น้ำตาจึงไหลสอง สามหยดด้วยความรู้สึกแย่

“มะเร็งกระเพาะอาหาร ระยะสุดท้ายแล้ว ตอนแรกที่แม่เธอ ออกไปจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ด้านหนึ่งเพราะเรื่องวุ่นวายที่ เกิดขึ้นของน้องสาวต่างพ่อของเธอคนนั้น ทำให้หล่อนไม่มีหน้าอยู่ตระกูลทวีทรัพย์ธาตา อีกด้านหนึ่งเพราะแม่เธอตรวจสอบ แล้วว่าเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะสุดท้าย จึงตัดสินใจออก ไปจากที่นี่ หาที่ที่ไม่มีใครดูแลตัวเองและตายด้วยตัวเอง หล่อน ไม่อยากให้เธอรู้อาการป่วยของหล่อน กลัวว่าเธอรู้ว่าแม่เสีย ชีวิตไปแบบนี้ จิตใจจะรับไม่ไหว หล่อนไม่อยากให้ลูกสาวอีกคน รู้อาการป่วยของหล่อน เพราะเลี้ยงดูได้ไม่ดี หล่อนรู้สึกว่าตัวเอง ไม่มีความรับผิดชอบกับลูกคนไหน จึงไม่จำเป็นต้องให้หล่อน รู้สึกเสียใจกับตัวเอง

คุณท่านพรโสภณเช็ดน้ำตา พูดขึ้นเสียงทุ้ม “แม่เธอแข็งแกร่ง มากในชีวิตนี้ รักผู้ชายคนหนึ่ง แต่ไม่ได้ครอบครอง แม้แต่ครั้ง สุดท้ายก็ไม่ได้เจอเขา ต้องใช้ชีวิตกับผู้ชายที่ไม่ได้รักมาทั้งชีวิต คลอดเธอให้คนที่หล่อนรัก แต่ทอดทิ้งเธอ คลอดลูกสาวให้ ผู้ชายที่ไม่ได้รัก แต่เลี้ยงดูได้ไม่ดี ในชีวิตนี้ ภายนอกหล่อนดู สวยสง่างาม จริงๆ แล้วในใจหล่อนขมขื่นยิ่งกว่าใคร หล่อนใช้ ชีวิตมามากพอแล้ว เห็นเธอแต่งงานมีความสุข มีบุริศร์ตามใจ เธอ มีลูกๆ อยู่รอบๆ เธอ หล่อนรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองสามารถ ไปหาพ่อเธอได้อย่างสบายใจแล้ว ถึงแม้จะถึงบั้นปลายชีวิตของ หล่อน ก็ยังไม่ติดต่อฉันเลย เห็นได้ชัดว่าเธอยังคิดมากเกี่ยวกับ เรื่องในปีนั้นที่ฉันพรากหล่อนไปจากพ่อเธอ ถ้าฉันไม่ได้หาคนไป ติดตามหล่อน และช่วยชีวิตหล่อนได้ทันเวลา ตอนนี้หล่อนคง ตายไปแล้ว ตอนนี้ฉันทำได้แค่ให้มิลินอยู่กับหล่อน ให้หล่อนมี ชีวิตได้นานที่สุด แต่หล่อนไม่ให้ความร่วมมืออยู่ตลอด อยากจะ หนีออกไป ฉันเลยกักบริเวณหล
อย่างไรนรมนก็คิดไม่ถึงเหตุผลที่แท้จริงที่คุณท่านพรโสภณ กักบริเวณคิม จึงแสบจมูกอย่างช่วยไม่ได้ น้ำตาไหลออกมา อย่างต่อเนื่อง

“คุณตา ทําไมคุณไม่บอกฉันเร็วหน่อยล่ะคะ? ทำไมคุณไม่ตาม หาฉันให้เร็วกว่านี้? ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว แม่ฉันอยู่คนเดียว จะเหงาแค่ไหน? หมดหนทางแค่ไหน! เธออยู่จากบ้านไกลเมือง เพียงคนเดียว ตอนนี้ใกล้ถึงจุดจบของชีวิตแล้ว ด้วยตัวคนเดียว เธอใจแข็งขนาดนี้ได้ยังไง?

เห็นนรมนร้องไห้หนักมาก คุณท่านพรโสภณรีบเข้าไปโอบ ไหล่เธอ ลูบเบาๆ แล้วพูดขึ้น ไม่ต้องร้องไห้ แม่เธอไม่บอกเธอ เพราะไม่อยากให้เสียใจ ไม่ใช่ฉันไม่อยากให้เธอวิดีโอคอลกับ หล่อนนะ จริงๆ แล้วตอนนี้ถึงเธอจะวิดีโอคอลไปหา หล่อนก็รับ ไม่ได้ ยาเคมีบำบัดทำให้รูปลักษณ์หล่อนไม่เหมือนเดิม หล่อนจะ ให้เธอเห็นสภาพหล่อนตอนนี้ได้ยังไง? ตอนนี้ฉันแค่ขอเข้าใจ เรื่องเรณุกา จากนั้นฉันก็จะไปรับหล่อนกลับมาได้อย่างเที่ยง ธรรมและบริสุทธิ์ใจ ไม่งั้นฉันกลัวว่าหล่อนยังไม่กลับมาก็ตาย ระหว่างทาง”

ได้ยินคุณท่านพรโสภณพูดแบบนี้ นรมนก็ร้องไห้เสียใจอย่าง ยิ่ง

“คุณตา ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงเธอจริงๆ ตั้งแต่ฉันรู้ว่าเทย่าคือน้า ของฉัน ฉันก็ตามหาเธอมาตลอด แต่ฉันหาไม่เจอ ฉันส่งคนไป ตามหา ก็ยังไม่ได้ข่าวคราว ฉันกลัวว่าเธอจะเกิดเรื่อง ฉันกลัว เรณุกาจะทำร้ายเธอ แต่สิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงเลยก็คือผลสุดท้ายจะเป็นแบบนี้จริงๆ”

“ยัยม เรณุกาไม่ปล่อยหล่อนไปแน่ๆ มีหล่อนอยู่ เรณุกาถึง ข่มขู่เธอได้ บังคับให้เธอทำอะไรบางอย่างได้ แต่ฉันซ่อนแม่เธอ ไว้ก่อนหล่อนหนึ่งก้าว ตอนที่มิลินถูกเรณุกาส่งมาเมืองตามหา เธอเพื่อเจรจา ฉันแอบไปเจอมิลินลับๆ ให้อนาคตสดใส ตอบแทนหลอน ให้หล่อนออกไปจากตระกูลจันทรวงศ์ มารักษา อาการป่วย ให้แม่เธอ ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าด้วยความสามารถ ของมิลิน หล่อนจะหายตัวไปจากตระกูลจันทรวงศ์ได้ไหม?

ได้รู้สาเหตุที่มิลินหายตัวไปจากปากคุณท่านพรโสภณ นรมน ไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายอารมณ์เลยสักนิด แถมยังรู้สึกหนักอึ้งจน หายใจแทบไม่ออก แต่เธอยังจำสิ่งที่นภดลเคยพูดไว้ได้

เขาบอกว่า การตายของฉัตรยาผิดปกติ

ตอนนี้นรมนต้องการติดต่อมิลินอย่างเร่งด่วน เพื่อรู้ว่าสาเหตุ การตายที่แท้จริงของฉัตรยาคืออะไร ทำไมฉัตรยาถึงได้ตาย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ