บทที่ 174ตระกูลวัชโรทัยกับตระกูลโตเล็กไม่มีอะไร ติดค้างกัน
“บุริศร์ อย่าคิดว่าฉันกำลังขอร้องคุณจริงๆ!
คุณนายตระกูลวัชโรทัยไม่ปกปิดความโมโหแม้แต่น้อย ถ้าเป็นคนทั่วไป คงตกใจกลัวไปนานแล้ว แต่สำหรับบุริศร์ สีหน้าของเขานิ่งเฉย
“คุณนายตระกูลวัชโรทัย ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าคุณกำลัง ขอร้องผม ผมเพียงแค่พูดตามความเป็นจริง บางทีสำหรับร เมศ นรมนของพวกเราคือที่ยึดเหนี่ยวของเขา แต่สำหรับ นรมนของพวกเรา เขาเป็นเพียงแค่ผู้มีพระคุณ เป็นพี่ชาย ดังนั้นถ้าคุณนายตระกูลวัชโรทัยต้องการอะไรก็พูดมา เถอะ ลูกสาวของผมใกล้ตื่นแล้ว ผมต้องไปอยู่เป็นเพื่อน เธอ”
บุริศร์กล่าวอย่างชัดเจน ไม่ต้องการใช้ความสัมพันธ์ที่ ใกล้ชิดเพื่อแลกผลประโยชน์กับคุณนายตระกูลวัชโรทัย
เห็นเขามีท่าทางแบบนี้ คุณนายตระกูลวัชโรทัยถอน หายใจและกล่าวว่า: “ดี ในเมื่อประธานบุริศร์ตรงไปตรง มาเช่นนี้ งั้นฉันจะบอกว่า รเมศยังคงหลงไหลในตัวของนร มน ถ้าพวกเราตระกูลวัชโรทัยพูดถึงเรื่องบุญคุณห้าปีที่ ผ่านมา ฉันคิดว่าถึงแม้คุณนายบุริศร์ไม่ได้วางแผนที่จะ แต่งงานกับตระกูลวัชโรทัยของพวกเรา ก็จำเป็นต้อง ปฏิบัติต่อรเมศด้วยความเคารพ ในเมื่อคุณนายบุริศร์กับ ตระกูลวัชโรทัยไม่มีวาสนาต่อกัน ไม่ดีเท่าตัดขาดบุญคุณนี้ไปเลย”
“คุณนายตระกูลวัชโรทัยต้องการอะไร? ”
บุริศร์เข้าใจความหมายของคุณนายตระกูลวัชโรทัย เธอต้องการใช้สิ่งที่เป็นประโยชน์เพื่อตอบแทนความ ช่วยเหลือของตระกูลวัชโรทัยตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่าน มาต่อนรมนสามแม่ลูก
อันที่จริงแบบนี้ดีที่สุด
ถึงแม้จะพูดว่าคนที่ให้ความช่วยเหลือนรมนคือรเมศ แต่ คุณนายตระกูลวัชโรทัยเป็นตัวแทนของตระกูลวัชโรทัย ถ้าสามารถตัดความสัมพันธ์ของพวกเขา บุริศร์ก็รู้สึกว่า ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
บนโลกใบนี้สิ่งของที่สามารถวัดได้ด้วยเงินแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยเป็นสิ่งของ ดีกว่าการติดหนี้บุญคุณคนมาก
คุณนายตระกูลวัชโรทัยเห็นบุริศร์เปิดโอกาสให้แบบนี้ จึงตอบเสียงเบาว่า: “ฉันต้องการอำนาจทางการค้าอย่าง เต็มที่ในการดำเนินความร่วมมือระหว่างทั้งสองบริษัท แน่นอน ประธานบุริศร์อาจไม่ตกลง ในตอนนี้คุณนายบุริ ศร์ยังคงเป็นนักออกแบบของบริษัทพวกเรา ผลงาน ออกแบบทั้งหมดของเธอ ถึงแม้จะเป็นความร่วมมือของ สองบริษัท แต่ตราบใดที่คณะกรรมการบริหารจาก สำนักงานใหญ่ของพวกเราบอกว่าไม่ผ่าน การออกแบบก็ เข้าสู่ตลาดไม่ได้”
“ตกลง ผมจะให้อำนาจทางการค้าอย่างเต็มที่แก่พวกคุณ!
แต่ไหนแต่ไรบุริศร์ไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้
“คุณนายตระกูลวัชโรทัยคงไม่ได้ต้องการเพียงแค่นี้? ในเมื่อคุณยอมรับว่าคุณผู้หญิงของตระกูลผมคือนัก ออกแบบที่โดดเด่น รถยนต์ที่ออกแบบก็เป็นที่นิยมไปสัก พักหนึ่ง ทำให้ตระกูลวัชโรทัยได้กำไรก้อนโต แต่สิ่งที่ คุณนายตระกูลวัชโรทัยต้องการคงเทียบไม่ได้กับสิ่งเหล่า นี้?
บุริศร์เอ่ยออกมาอีกครั้ง
ครั้งนี้คุณนายตระกูลวัชโรทัยเหงื่อตกด้วยความอับอาย เธอไม่ได้ต้องการเพียงเท่านี้จริงๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าควรจะ พูดออกมาอย่างไรถึงจะดูดี ในเมื่อเธออายุมากแล้ว พูด ออกมาก็ดูเป็นการกลั่นแกล้ง
บุริศร์เห็นท่าทางลังเลของเธอ จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่าง เย็นชา : “ผมคิดว่าสิ่งที่คุณนายตระกูลวัชโรทัยต้องการ น่าจะเป็นทรัพยากรทุกอย่างในอเมริกาของตระกูลโตเล็ก ใช่ไหมครับ? ”
คุณนายตระกูลวัชโรทัยชะงักงัน ใบหน้ามีความอับอาย เล็กน้อย “ประธานบุริศร์อยู่ที่เมืองชลธี ไม่เป็นสองรองใครใน
ประเทศ แต่ในอเมริกา ตระกูลวัชโรทัยของพวกเราผูกขาด
มานานหลายปี จู่ๆตระกูลโตเล็กของพวกคุณเข้ามา
แทรกแซงแบบนี้ไม่ดีอย่างยิ่ง”
“สุดท้ายแล้ว คุณนายตระกูลวัชโรทัยเพียงแค่ต้องการ ผูกขาดตลาดอเมริกา อย่างไรก็ได้ครับ ขอแค่เพียง สามารถตอบแทนบุญคุณของตระกูลวัชโรทัยมีต่อภรรยา ผมในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ทรัพยากรเหล่านี้ผมยกให้ ผม รับรองว่าจะเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ ธุรกิจทั้งหมดของตระกูลโต เล็กจะถอนออกจากอเมริกา และจะไม่ก้าวเข้ามาเหยียบ แวดวงของอเมริกาอีกต่อไป! ไม่รู้ว่าคุณนายตระกูลวัช โรทัยจะพอใจหรือเปล่า? ”
เงื่อนไขที่บุริศร์เอ่ยออกมาทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัย แทบไม่อยากเชื่อ
“ทั้งหมดที่ประธานบุริศร์พูดคือความจริง?
“แน่นอน เพียงแค่ผมชอบความยุติธรรมและตรงไปตรง มา คุณนายตระกูลวัชโรทัย พวกเราพบกันครั้งนี้ ผม ต้องการแบบฟอร์มที่เป็นลายลักษณ์อักษร เพียงแค่ตระกูล วัชโรทัยให้ข้อตกลงที่เป็นลายลักษณ์อักษร ผมบุริศร์ร่วม ทั้งลูกหลานคนอื่นๆ จะไม่มีทางทำลายข้อตกลงนี้ แต่จะ ปฏิบัติตาม นับตั้งแต่ตอนนี้ นรมนไม่ได้ติดหนี้บุญคุณกับ ตระกูลวัชโรทัยอีกต่อไป!
บุริศร์พูดจาตัดเยื่อใย คุณนายตระกูลวัชโรทัยรู้สึกสอง จิตสองใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อนึกถึงรเมศ เธอจึงพยักหน้า “ดี! นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตระกูลวัชโรทัยกับนรมน
และตระกูลโตเล็กของคุณ ไม่มีอะไรติดค้างกัน”
“หน้าที่การทำงานของนรมนในบริษัทของตระกูลวัชโรทั ยในอเมริกาก็เป็นอันยกเลิกเช่นกัน ผมจะลาออกให้เธอเองหนังสือลาออกจะฝากคนไปส่ง”
บุริศร์ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ไม่ให้โอกาสรเมศอีกต่อไป
ไม่แปลกใจเขาเลย
ถึงแม้การตอบรับนรมนจะไม่ทำให้รเมศรู้สึกลำบากใจ แต่นี้คือเงื่อนไขที่ตระกูลวัชโรทัยเสนอออกมาก่อน ละทิ้ง ตลาดอเมริกา ตระกูลโตเล็กมีความเสียหายจริงๆ และเป็น ความเสียหายมหาศาล แต่จะเป็นอย่างไรล่ะ?
ไม่เป็นศัตรูกับรเมศ นี่อาจจะเป็นสิ่งที่นรมนต้องการเห็น
ที่สุด
ความรวดเร็วของบุริศร์ทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัย รู้สึกเลื่อมใสเล็กน้อย
อยู่เหนืออารมณ์และความรู้สึก หากรเมศสามารถเป็นได้ เช่นนี้ ตระกูลวัชโรทัยคงจะไม่เป็นแบบทุกวันนี้
คนสองคนบรรลุข้อตกลงในเวลาเดียวกัน
บุริศร์ลุกขึ้นเดินออกมาจากร้านกาแฟ ตอนออกมาได้ทิ้ง ค่ากาแฟเอาไว้
“ในเมื่อไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องให้ คุณนายตระกูลวัชโรทัยเลี้ยง ลาก่อนครับ! ”
บุริศร์รีบกลับมาถึงห้องอย่างรวดเร็ว
กมลตื่นแล้ว กำลังเล่นหมากรุกกับกิจจา
เห็นบุริศร์เข้ามา เธอยิ้มหวานและกล่าวว่า: “แด๊ดดี้ แด็ด ดื้มาแล้ว หนูจะแพ้แล้วค่ะ”
“จริงหรือ? หนูจะแพ้แล้ว? แด็ดดี้จะเล่นให้หนูดูนะ! บุริศร์เดินมาข้างหลังกมล มองดูกระดานหมากรุกตรง หน้า เขาอุ้มกมลขึ้นมา เริ่มการดวลกับกิจจา
รเมศได้ยินว่าคุณนายตระกูลวัชโรทัยไปหาบุริศร์ จึงรู้ว่า มีบางอย่างผิดปกติ เขารีบกลับไปที่บ้านเก่า เห็นคุณนาย ตระกูลวัชโรทัยเพิ่งจะกลับมา จึงรีบเอ่ยถามว่า: “คุณย่า คุณย่าไปหาบุริศร์มาหรือครับ?
“ใช่!
คุณนายตระกูลวัชโรทัยไม่ได้ปิดบังรเมศ
“ย่าไปหาเขาทำไม?
คุณนายตระกูลวัชโรทัยมองดูท่าทางร้อนใจเช่นนี้ของร เมศ จึงตอบอย่างไม่สบอารมณ์: “เพื่อผู้หญิงเพียงคน เดียว หลานดูสิว่าตอนนี้หลานพูดกับย่าอย่างไร? มารยาท สักนิดเดียวก็ไม่มีจริงๆใช่ไหม? ”
“คุณย่า! ”
รเมศร้อนใจอย่างยิ่ง
คุณย่าเป็นคนอย่างไร เขารู้ดีที่สุด เพื่อตัดขาดความ สัมพันธ์กับนรมน คุณนายตระกูลวัชโรทัยสามารถทำได้ ทุกอย่าง
คุณนายตระกูลวัชโรทัยส่งเสียงถอนหายใจอย่างเย็นชา นั่งลงบนโซฟา เทน้ำหนึ่งแก้วและตอบว่า: “ย่าเพียงแค่เอา สิ่งที่เรามอบให้นรมนตลอดห้าปีที่ผ่านมากลับคืนเท่านั้นเอง
“คุณย่า ทำไมถึงทำแบบนั้น? การช่วยชีวิตนรมนเป็น เรื่องของผม การช่วยเหลือเธอก็เป็นเรื่องของผม ทำไมย่า ถึงใช้ตระกูลวัชโรทัยทั้งหมดมาทำธุรกิจกับบุริศร์? ย่า เห็นผมเป็นอะไร? ย่าเห็นความรักที่ผมมีต่อนรมนเป็น อะไร?
รเมศรู้สึกโกรธทันที
คุณนายตระกูลวัชโรทัยตบลงบนโต๊ะ
“ความรักของแกมันก็แค่เรื่องไร้สาระ! แกเอาแต่พูดว่า ความรักของแก งั้นฉันขอถามหน่อย เพื่อความสัมพันธ์ของ นรมนแกใช้ตระกูลวัชโรทัยหรือเปล่า? แกให้สิ่งที่ดีที่สุด แกลูกสาวของเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทั้งหมดที่มอบ ให้เป็นทรัพยากรของตระกูลวัชโรทัยหรือเปล่า? รเมศ ชีวิตนี้แกไม่สามารถตัดขาดความเกี่ยวข้องกับตระกูลวัช โรทัยได้! เรื่องของแกคนเดียวหรือ? แกคือหางเสือของ ตระกูลวัชโรทัย แกคือตัวแทนของตระกูลวัชโรทัย แกไม่มี สิทธิ์พูดว่าเป็นเรื่องของแกคนเดียว! นอกจากนี้เธอยังเป็น ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว! แกเป็นผู้ชายที่สูงส่ง ดันอยากได้ ภรรยาของคนอื่น ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป แกจะทำให้คนอื่น มองตระกูลวัชโรทัยอย่างไร? ฉันจะบอกแกให้นะ วันนี้บุริ ศรได้ให้อำนาจในการร่วมมือทางการค้าทั้งหมดแก่พวกเรา ตระกูลวัชโรทัย นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปตระกูลวัชโรทัย ในอเมริกาจะยิ่งก้าวหน้าขึ้น! ส่วนธุรกิจทั้งหมดในอเมริหา ของตระกูลโตเล็ก ก็จะถอนกลับไปนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ จากนี้ไปตระกูลวัชโรทัยของพวกเราจะเป็นหนึ่งเดียวใน อเมริกา แกเข้าใจไหม? ”
“ผมไม่เข้าใจ! ผมไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น ! ผมรู้แค่เพียง ผมชอบคนๆหนึ่ง ผมชอบเธอหมดหัวใจ ผมสามารถทำทุก อย่างได้เพื่อเธอ ผมไม่ต้องการใช้เธอมาพัฒนาธุรกิจของ ตระกูลวัชโรทัย และผมไม่ต้องการใช้เธอมาทำให้ฐานะ ของตระกูลวัชโรทัยแข็งแกร่ง! ผมไม่ต้องการ!
“แต่ตระกูลวัชโรทัยต้องการ! ตราบใดที่แกคือรเมศ ตราบใดที่แกยังเป็นหลานชายของตระกูลวัชโรทัย แกต้อง ทำทุกอย่างนี้เพื่อตระกูลวัชโรทัย! นอกจากนี้แกกับเธอ ไม่มีหวังแล้ว! แกจะกลุ้มอกกลุ้มใจแบบนี้ไปทำไม? วันนี้ ตระกูลวัชโรทัยได้รับการตอบแทนจากตระกูลโตเล็กแล้ว ระหว่างแกกับเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก! แกไปดูตัวให้ ฉันซะดีๆ ได้ยินไหม? ”
คุณนายตระกูลวัชโรทัยโกรธจนตัวสั่น รเมศกลับยิ้มอย่างขมขื่น
“คุณย่า ตราบใดที่ผมเป็นคนตระกูลวัชโรทัย ผมต้องทำ สิ่งที่ดีที่สุดเพื่ออุทิศให้กับตระกูลวัชโรทัย? ผมเพียงแค่ อยากรักใครสักคนด้วยความบริสุทธิ์ใจ มันผิดด้วยหรือ? ทำไมย่าถึงไม่ยินยอม? นรมนไม่ดีตรงไหน? ”
“เธอเก่งมากในทุกๆด้าน แต่เธอไม่มีแกอยู่หัวใจ ใน ประเด็นนี้ ก็ไม่คู่ควรให้แกยืนกรานต่อไป! รเมศ บนโลก ใบนี้มีผู้หญิงมากมาย ทำไมแกต้องไปพัวพันกับผู้หญิงที่ ไม่มีแกอยู่ในหัวใจด้วย? ตอนนี้ครอบครัวทั้งสี่คนกลับมาพร้อมหน้ากัน แกทำตัวดีๆให้ฉันหน่อย ฟังเข้าใจไหม? นับ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตระกูลโตเล็กกับตระกูลวัชโรทัยไม่มี ความเกี่ยวข้องกันแล้ว บุญคุณของแกกับนรมนจบสิ้น ถ้า แกคิดจะทำอะไรกับนรมนอีก บุริศร์จะทำอะไรกับแก ทำ อะไรกับตระกูลวัชโรทัย แกควรชั่งน้ำหนักให้ดี มันคุ้มค่าที่ จะจ่ายให้ผู้หญิงคนเดียวหรือเปล่า! แกออกไปให้พ้นหน้า ฉันซะ! ”
คุณนายตระกูลวัชโรทัยหยิบแก้วน้ำขว้างทิ้งไป
รเมศไม่ได้หลบ ปล่อยให้แก้วน้ำตกใส่ตนเอง ทิ้งคราบ น้ำเอาไว้ แต่หัวใจของเขากลับเจ็บปวดอย่างยิ่ง
คนที่อยู่ตรงหน้าคือคุณย่าของเขา คนที่สนิทที่สุดใน โลกของเขา แต่ไม่นานมานี้ คิดไม่ถึงว่าจะถูกเธอแทงเข้าที่ หน้าอกของตนเอง
ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?
ทำไม?
รเมศรู้สึกว่าตระกูลนี้กดดันเกินไป เขารู้สึกกดดันจน หายใจแทบไม่ออก
เขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป หันตัววิ่งออกไป หลังจากวิ่งออกมารเมศจึงพบว่า ตนเองไร้ที่ไป
แต่ก่อนเขาอุทิศเวลาที่มีทั้งหมดให้แก่กมล แค่มีเวลาก็จะ ไปหาเธอ ตอนนี้เดาว่าเธอกับบุริศร์คงกำลังเล่นด้วยกัน อย่างมีความสุข ข้างกายยิ่งมีพี่กิจจาอยู่เป็นเพื่อน จะมี เวลาอยู่เป็นเพื่อนพ่อบุญธรรมที่หงอยเหงาอย่างเขาได้อีกหรือ?
พ่อบุญธรรมยังไงก็ไม่ใช่พ่อที่แท้จริง
พ่อที่แท้จริงมาแล้ว พ่อบุญธรรมอย่างเขาก็ถูกเขี่ยทิ้งใช่
ไหม?
รเมศหัวเราะอย่างขมขื่น หางตามีน้ำตาแวววาวอย่าง
คลุมเครือ
น่าเศร้า!
น่าสลดใจ!
เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งตลอดห้าปีที่ผ่านมา สุดท้ายคนที่ดึงเขาถอยหลังคือย่าของตนเอง!
รเมศเสียสติจนหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่สนใจ สายตาผู้คนรอบข้างที่มองมา เขารู้สึกว่าตนเองน่าเวทนา เหลือเกิน
การรักคนๆหนึ่งมันผิดอะไร?
รเมศเดินโซซัดโซเซมาถึงคลับแห่งหนึ่ง
เขาไม่เคยมาสถานที่แบบนี้ แต่วันนี้เขาอยากทำตามใจ ตนเองสักหน่อย หลังจากทำตามใจตนเองเขาก็จะปล่อย วาง จะไม่ยึดติดกับผู้หญิงที่ชื่อว่านรมนอีกต่อไป!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
