แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 140 ประธานบุริศร์ คุณผ่อนคลายหน่อย



บทที่ 140 ประธานบุริศร์ คุณผ่อนคลายหน่อย

บุริศร์ออกจากสถานีตำรวจไปแล้วก็ขึ้นรถ จู่ๆ ก็ รู้สึกได้ว่าอากาศในรถอบอ้าวมาก

วันนี้เดิมทีคิดจะถามเขมิกาเรื่องห้าปีก่อน ไม่คิดว่า เธอจะพูดถึงตรินท์ ตรินท์ในฐานะผู้แจ้งข้อมูลเรื่องนี้เป็นความลับมาก เบื้องต้นเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขา ในนั้นยิ่งมี

มาตรการคุ้มครองที่ครอบคลุมมากขึ้น แต่สุดท้ายตัว

ตนของตรินท์ก็ยังรั่วไหล

ตอนนั้นตรินท์มีเขมิกาเท่านั้นที่อยู่เคียงข้าง

ตอนนั้นเขมิกาเป็นผู้ต้องสงสัยรายใหญ่ แม้แผน ข้างตนจะดำเนินการสอบสวนเธอ แต่เธอดันเกิดท้อง ขึ้นมา

เธอท้องลูกของตรินท์!

หลังจากคุณแม่ของบุริศร์รู้ว่าตรินท์มีลูก ไม่ว่า อย่างไรก็ต้องรับเขมิกากลับมาจากยูนนานด้วยตัวเอง เขาห้ามคุณแม่เอาไว้ แล้วให้เขาไปรับเขมิกากลับมา เอง

แต่จากการสืบสวนเขมิกา บุริศร์ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ หลักฐานทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าเขมิกาเป็นผู้ต้องสงสัย อย่างแท้จริง

บุริศร์ไม่รู้ว่าก่อนที่ตรินท์น้องชายจะเสียชีวิตเขามีอารมณ์แบบไหน แต่เขามันใจว่าเคยรักเขมิกาจริงๆ

เพราะเหตุผลนี้ บุริศร์ถึงไม่ได้ทำการสืบสวนต่อ ถึงขั้น

พาเขมิกากลับไปที่ตระกูลโตเล็ก ทุกอย่างก็แค่เพื่อ ลูกชายของตรินท์ แต่หนามนี้แทงลึกเข้าไปในหัวใจบุริศร์ ไม่สามารถ

ดึงมันออกมาได้อีกแล้ว

ตอนนี้ไม่คิดว่าเขมิกาจะพูดถึงตรินท์อีกครั้ง ทำให้ บุริศร์นึกถึงข้อสงสัยก่อนหน้านี้อย่างอดไม่ได้ เขารู้สึก ว่าจำเป็นต้องสอบสวนเพิ่มเติมสักหน่อย ถึงตรินท์จะ ตำหนิเขา เขาก็ต้องรู้ความจริงเรื่องนี้ เพราะตอนนี้เขา ไม่ได้ตัวคนเดียว ด้านหลังเขายังมีภรรยาและลูกชายที่ ต้องปกป้อง

บุริศร์จุดบุหรี่อีกครั้งแล้วสูบอย่างเงียบๆ เขาไม่ได้ สูบมานานมากแล้ว แต่ตอนนี้จำเป็นต้องใช้บุหรี่ทำให้ ตัวเองด้านชาอย่างเร่งด่วน

เขมิกาบอกว่าตรินท์ตายเพื่อเขา เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ เป็นความลับของพวกเขาสองพี่น้องเท่านั้น แต่เขมิการู้ แสดงให้เห็นว่าตอนนั้นตรินรักเธอมาก เชื่อใจเธอ มาก แต่หัวใจของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ที่ตรินท์ เรื่องนี้ มันทำให้บุริศร์เสียใจมาก

บุริศร์ในตอนนั้นยังคงร่วมปฏิบัติภารกิจลับใน กองทัพ ต่อมาเนื่องจากภารกิจรั่วไหล เขาต้องถอนตัว ออกจากภารกิจครั้งนั้น เขาจึงเปลี่ยนงานและกลับ บ้านเพื่อสืบทอดธุรกิจ แต่เขาและตรินท์เป็นพี่น้องผาแฝดกัน พวกเขารูปร่างหน้าตาเหมือนกัน

ถ้าตรินท์อยู่ในเมืองชลธี อยู่ในขอบเขตที่เขา สามารถปกป้องได้ บางทีตรินท์ก็อาจจะไม่ตาย แต่เขา ดันไปที่ยูนนาน ไปยังสถานที่ที่ภารกิจเดิมล้มเหลว

การรั่วไหลตัวตนทำให้ตรินท์ได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต แต่เขาได้ข่าวว่ามีบางคนคิดว่าเขาเป็นตรินท์ กำหนด เป้าหมายไว้ทุกที่ แต่หลังจากที่ตรินท์รู้ทุกอย่าง ไม่ เพียงแต่ไม่เปิดเผยฐานะของตัวเอง แต่เคลื่อนไหวใน ฐานะของบุริศร์ เขาอยากปกป้องบุริศร์

ดังนั้นสุดท้ายตอนที่ตรินท์ตายอย่างอนาถ บุริศร์ก็ เจ็บปวดรวดร้าวจนอยากตาย และทุกอย่างเขารู้เรื่อง หลังจากที่ตรินท์ตายไปแล้ว แต่เขมิการู้ แสดงให้เห็น ว่าตรินท์บอกแผนการของตัวเองให้เขมิกาฟังตั้งนาน

แล้ว

ตอนนี้ไม่เพียงแต่สิ่งที่นรมนประสบเมื่อห้าปีก่อน เขาอยากรู้ว่าเขมิการับบทเป็นอะไรในเรื่องตรินท์นี้

สำลักบุหรี่นิดหน่อย

บุริศร์ไออย่างรุนแรง ดวงตาแดง แต่ยังคงไม่หยุด

เขายังมีความคิดแปลกๆ ถ้าไอเอาหัวใจออกมาได้ ก็คงสบายขึ้นมากใช่หรือเปล่า ก็คงไม่ต้องเสียงใจและ ปวดใจแบบนี้ใช่ไหม?

บุหรี่มวนหนึ่งมอดไหม้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าบุริศร์ จะสงบสติอารมณ์ไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถอยู่ข้างนอกนานเกินไป เขากลัวว่านรมนจะตื่นแล้วเป็นห่วงเขา

จัดการตัวเองสักหน่อย บุริศร์ก็ขับรถกลับไปที่โรง พยาบาล

นรมนยังไม่ตื่น

บุริศร์กลัวว่ากลิ่นบุหรี่บนร่างกายตัวเองจะทำให้ นรมนระคายเคือง รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปเข้าห้องน้ำ

บาดแผลเขาไม่สามารถสัมผัสน้ำได้ เขาทำได้แค่ ใช้ผ้าขนหนูเช็ดเท่านั้น

นรมนลืมตาเบาๆ เห็นการกระทำบุริศร์ในตอนนี้ ดวงตาก็ขยับเล็กน้อย แสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยแล้ว หลับตาลงอีกครั้ง

จริงๆ แล้วเธอตื่นตั้งแต่ตอนที่บุริศร์ออกจากโรง พยาบาลไป

เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนทำให้เธอมีความ รู้สึกไม่ปลอดภัยมาก ข้างกายไม่มีใครอยู่ด้วย เธอนอน ไม่หลับ ช่วงสองสามปีแรกกานต์อยู่เป็นเพื่อนเธอ ถึง ขั้นใช้มือเล็กของเขาจับมือเธอไว้แน่น ให้ความอบอุ่น และการปลอบโยนกับเธอ

แม้ว่าสองปีนี้เธอค่อยๆ พักผ่อนด้วยตัวเองได้แล้ว แต่มักจะชอบรักษาอุณหภูมิห้องให้ต่ำที่สุด

ถึงจะค่อนข้างหนาวแบบนี้ แต่มันก็สามารถทำให้ เธอตื่นได้ทุกที่ทุกเวลา สามารถตื่นได้ทันทีที่ภัย อันตรายกำลังมา
และบุริศร์ไม่รู้เรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด เขาเปิด เครื่องปรับอากาศในอุณหภูมิที่เหมาะสมนอนหลับ แต่ สำหรับนรมน อุณหภูมิแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าว ถึงขั้นฝันว่าไฟกำลังลุกไหม้

ตอนที่บุริศร์ยังอยู่ก็ยังโอเคเธอรับรู้ลมหายใจที่ คุ้นเคยและหลับไป แต่เมื่อเขาออกไป ทั้งห้องก็เหมือน กลายเป็นเตาไฟ ทำให้เธอตื่นขึ้นมากะทันหัน และไม่ หลับอีกเลย

นรมนรู้ว่าบุริศร์ออกไปนานแค่ไหน หลังจากเขา ออกไปเธอก็นับเวลาไว้ ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ถึงจะไม่ ได้พูดอะไร ถึงจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่หัวใจนรมนก็ สงบทันที จากนั้นก็หลับตาลงแล้วหลับไป

ขณะที่บุริศร์อาบน้ำเสร็จแล้วออกมา ก็ดมกลิ่นตัว เองเป็นพิเศษ พบว่าไม่มีกลิ่นบุหรี่แล้ว ก็ใส่ชุดคนไข้ แล้วเดินมาข้างๆ นรมน

เธอหลับอย่างสงบ ไม่มีความอึดอัดเลยบุริศร์ถึง ได้วางใจ ค่อยๆ ยกผ้านวมแล้วขึ้นเตียง เบียดเตียง เดียวกับนรมน จากนั้นก็กอดนรมนแน่น

นรมนอึ้งไปนิดหน่อย ไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้เขา กอด แต่รู้สึกได้ถึงอารมณ์ไม่ดีของบุริศร์

เมื่อครู่นี้เขาไปไหนมา?

ไปทำอะไรมา?

ไปเจอใครมา?
ทำไมจู่ๆ อารมณ์ไม่ดี?

ชุดคำถามทำให้นรมนไม่เข้าใจนิดหน่อย แต่ สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ถามอะไร ก็หลับไปอย่างนั้น

แต่ครั้งนี้นอนหลับค่อนข้างสนิทและฝันดี

เมื่อแสงแดดยามเช้าหักเหผ่านหน้าต่างที่สูงจาก พื้นจรดเพดาน มันตกกระทบเตียงพอดี มันทำให้พวก เขาเหมือนปกคลุมไปด้วยชั้นสีทอง มีความนุ่มนวลและ เงียบสงบ

บุริศร์ตื่นก่อน

เขาไม่ได้ตื่นข้างกายนรมนมานานมากแล้ว วันนี้ ทุกอย่างเหมือนความฝัน ราวกับฝันเลย

บุริศร์ยกแขนตัวเองขึ้นมา จ้องมองนรมน ด้วย ความรักใคร่

ตอนนี้นรมนก็แสร้งหลับต่อไปไม่ได้แล้ว

“คุณเกิดอารมณ์แต่เช้าเลยเหรอ เมื่อคืนกินอะไร

มา?”

นรมนหาว รู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ นี่อาจจะเป็นคืนที่ ดีที่สุดในรอบห้าปี

บุริศร์เห็นเธอตื่นแล้ว ยิ้มแล้วพูดขึ้น “เห็นคุณแล้ว ฉันเกิดความคิด ทำยังไงดีล่ะ?”

ใบหน้านรมนแดงทันที

“เป็นนักเลงแต่เช้าเลย ประธานบุริศร์ คุณผ่อนคลายหน่อย”

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมเป็นนักเลง?”

บุริศร์ยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วเอนหน้าลงไป แสงแดดดีมากจริงๆ กระทบขนบนใบหน้าบุริศร์ จนเห็นชัดเจน

จู่ๆ นรมนก็พบว่าผิวเขาไม่ได้ดีธรรมดา มันทำให้ผู้ หญิงอิจฉาและเกลียดชัง ตอนนี้ลมหายใจเขาก็รด ใบหน้าเธอ มันอุ่น และเหมือนขนห่านกำลังปัดแก้มเธอ มันจักจี้ อารมณ์คุ้นเคยที่ฉุดกันบึ้งหัวใจเกิดขึ้นโดย

ธรรมชาติ

“อย่าเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้”

นรมนอยากผลักเขาออก แต่บุริศร์จับมือไว้ จับ แขนเธอไว้บนศีรษะทันที ถามด้วยเสียงแหบพร่า “ฉัน อยากจูบคุณ ได้ไหม?”

คำถามว่าได้ไหมมันทำให้หน้านรมนยิ่งแดง M

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ได้คุณจะปล่อยฉันไปเหรอ?”

“ไม่ปล่อย!”

บุริศร์ยิ้มชั่วร้าย จากนั้นก็ก้มศีรษะลงเบาๆ

จูบเขาไม่ค่อยเอาแต่ใจเหมือนแต่ก่อน มีความ อ่อนโยนมากขึ้นนิดหน่อย เหมือนเป็นไวน์แดงที่เปิด ขวด หอมกลมกล่อมและมีเสน่ห์

นรมนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะจมอยู่กับความอ่อนโยน เธอถึงขั้นรู้สึกว่าทั้งร่างอ่อนโยนเหมือนน้ำ สามารถปล่อยให้บุริศร์ทำอะไรกับเธอได้ทุกที่ทุกเวลา

เห็นท่าทางนรมนดึงดูดอาชญากรรม บุริศร์ก็อยาก จัดการเธอทันทีจริงๆ น่าเสียดายที่เขายังอดทนไว้

เขารู้ว่านรมนยังไม่ได้เตรียมตัว

ห้าปีเขารอมาแล้ว แค่ไม่กี่วันไม่เป็นอะไรหรอก จูบจบลงแล้ว ทั้งคู่หายใจหอบ ลมหายใจผสม ผสานกันทำให้อุณหภูมิรอบๆ สูงขึ้นมาก

นรมนค่อนข้างเขินอาย

“คุณปล่อยฉันก่อน”

เธอบิดข้อมือตัวเองอย่างอึดอัดรู้สึกแย่นิดหน่อย

บุริศร์อดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะลงไป คอเธอมีรอย

แดงสตรอว์เบอรี่มากมาย

นรมนรู้สึกว่าตัวเองจะรับไม่ไหวแล้ว ถึงขั้นร้อง ออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“ผู้หญิงใจแตก!”

บุริศร์ปล่อยเธอแล้วไปห้องน้ำทันที ไม่นานก็ได้ ยินเสียงน้ำไหล

นรมนรู้ว่าเขากำลังทำอะไร ก็ค่อนข้างน่าอาย แต่ ก็พูดเสียงทุ้ม “ระวังอย่าให้แผลคุณโดนน้ำนะ”

“อยากเข้ามาช่วยฉันไหม?”
บุริศร์เปิดประตูห้องน้ำครึ่งหนึ่ง หุ่นสมบูรณ์แบบ ทำให้นรมนต้องเหลือบมอง

นรมนแค่รู้สึกคลื่นความร้อนพุ่งเข้ามา เธอรีบเอา ผ้าห่มคลุมหน้าตัวเอง การกระทำที่เขินอายทำให้บุริศร์ หัวเราะใหญ่

เช้าตรู่ผ่านไปในบรรยากาศคลุมเครือระหว่างทั้งคู่

พฤกษ์มาที่ห้องคนไข้ตรงเวลามาก เอาอาหารเช้า มาส่ง จู่ๆ ก็พบว่าประธานเขามีสีหน้าที่ดีมาก มุมปากก็ ยิ้มมากขึ้น ก็รู้ว่าเมื่อคืนประธานมีค่ำคืนที่ดี

เขากระแอมไอก่อนพูดขึ้น “ประธานบุริศร์ คุณ ต้องการฟังรายงานประชุมวันนี้ไหมครับ?”

“ไม่ฟัง นายทำตามสมควรเลย”

บุริศร์โบกปฏิเสธทันที เห็นได้ชัดว่าไม่ชอบที่ พฤกษ์อยู่ที่นี่นานเกินไป พฤกษ์ก็มีไหวพริบ ยิ้มแล้วออกไปจากห้องคนไข้

แต่นรมนคิดว่าตอนพฤกษ์เดินไปแววตาดูคลุมเครือนิด

หน่อย

เธอเคลียร์ลำคอก่อนพูดขึ้น “ต่อไปตอนกลางคืน ฉันกลับไปอยู่กับลูกชาย แล้วคุณนอนที่นี่คนเดียวดี กว่า”

“คุณยอมให้ฉันนอนในห้องว่างๆ คนเดียวเหรอ?”

บุริศร์หดหูทันที
นรมนไม่มองเขา พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ทุกคนมองฉัน แปลกๆ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

“คือคุณจะบ่นเหรอว่าฉันไม่ได้ทำอะไรคุณ? คุณก็ เลยผิดหวังมาก?”

ขณะที่บุริศร์พูดก็รีบเดินมาข้างหน้า กักตัวนรมน ไว้ระหว่างกำแพงและตัวเอง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ