บทที่ 324 ให้เวลาฉันสักหน่อย

หลังจากนรมนกับกิมจิออกมาจากตระกูล ทวีทรัพย์ธาดา ทั้งสองขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเองกานต์ก็โทรเข้ามา

“หม่าม ! ”

“กานต์ ? ว่าไงลูก ? คุณตากับคุณยาย

เป็นอะไรหรือเปล่า ? ”

ส่งแรกที่นรมนคิดถึงคือพ่อแม่ตระกูล

ธนาศักดิ์ธน

ตอนนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวเสียเหลือเกิน

คนเหล่านี้คือคนในครอบครัวที่ใกล้ชิด กับเธอที่สุด คือจุดอ่อนของเธอ ตอนที่เธอยัง ไม่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ เธอหวาดกลัวว่าจะมีคน ต่อต้านพวกเขาอีก แต่เธอกลับไม่มีทางสู้

ความรู้สึกแบบนางแย่เหลือเกิน

กานต์กลับนําหน้ามุ่ยและกล่าว ว่า : “หม่ามี หม่ามีดูถูกผมมากเกินไปแล้ว มี ผมอยู่ด้วย ใครจะทำอะไรคุณตาคุณยายได้ ? ”

เด็กแสบคนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจใน ตนเองสุดๆ ทําให้นรมนรู้สึกภูมิใจ ความกังวล ภายในใจหายไปเล็กน้อย

“จ๋า ลูกชายของหม่ามีเก่งที่สุด นรมนรีบชมเชย

“นั่นคือความจริง ! รู้ๆกันอยู่ว่าผมเป็น ลูกชายของใคร ! หม่ามีเก่งขนาดนี้ ผมจะโง่ ได้อย่างไรจริงไหมครับ ? –

กานต์พูดอย่างปากหวาน นรมนแอบยิ้ม น้อยยิ้มใหญ่

“เอาล่ะ เลิกไม่ได้แล้ว โทรมาหาหม่ามี ตอนนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ? “

“มีครับ แด๊ดดี้ให้ผมติดตั้งระบบระบุ ตำแหน่งของหม่ามี้ เมื่อกี้ผมเห็นหม่ามีไป ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา จึงเชื่อมต่อระบบระบุ ตำแหน่งกับกล้องวิดีโอของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา ผมพบเรื่องน่าสนุกมากเรื่องหนึ่งครับ !

กานต์กล่าวด้วยความตื่นเต้นสุดๆ หัวใจของนรมนเต้นแรงขึ้นฉับพลัน

“ลูกเจออะไร ? ”

“ผมสงเข้าไปในมือถือของหม่ามี้แล้ว ครับ หม่ามี้สามารถดูได้ เพียงแต่ว่าหม่ามี้ ผม ขอรางวัลครับ”

กานต์เอียงศรีษะพูด

นโมนไม่กลัวกานต์ขอรางวัล หลังจาก ตอบตกลงกับลูกชายก็วางสายไป จากนั้นเปิด คลิปวิดีโอที่กานต์ส่งมาให้เธอ

ในคลิปวิดีโอมีสาวใช้ผู้ต่ำต้อยคนหนึ่ง หลังจากได้ยินนรมนพูดว่าคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาออกจากห้องผ่าตัดแล้ว ก็แวบหายไป จากห้องครัว จากนั้นออกมาทางประตูหลัง ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างรวดเร็ว แล้ว ใช้โทรศัพท์สาธารณะข้างทาง ไม่รู้ว่าโทรหา

ใคร อย่างไรเสียสีหน้าของนรมนเปลี่ยนไป เล็กน้อย วขณะ

“กิมจิ ให้คนของพวกเราคุมตัวผู้หญิงคน นี้เอาไว้ ฉันอยากรู้ว่าเธอโทรไปที่ไหน มันไม่ ยากใช่ไหม ? “

“ไม่ยากครับ นายน้อยสามารถทําได้ กิมจิตอบด้วยความภูมิใจสุดๆ นรมนชะงักงันเล็กน้อย รู้สึกไม่สบายใจ

อยู่บ้าง

ตอนนี้ลูกชายทําได้มากกว่าเธอ เธอผู้ เป็นแม่ก็ต้องพยายามเข้าหน่อยใช่ไหม ?

“เข้าใจแล้ว พยายามอย่าให้นายน้อย เสี่ยงอันตราย”

นรมนยังคงเป็นห่วงกานต์

ไม่ว่ากานต์จะมีความอัจฉริยะแค่ไหน อย่างไรเสียเขาก็คือเด็กคนหนึ่ง และยังเป็น ลูกชายของนรมน ! เธอหวังว่าจะไม่เกิดเรื่อง อะไร นกับลูกชายของตนเองอีก

กิมจิพยักหน้า รีบโทรหาคนของตนเอง

ทันที

ถ้ากานต์ไม่ส่งคลิปวิดีโอนี้แก่นรมน เธอ ยังคิดว่าในตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีเพียงผู้ช่วย พยาบาลที่เป็นคนของป้าโอ ตอนนี้ดูเหมือน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถูกคนแทรกแซงเข้ามา ไม่น้อย

นรมนรู้สึกกดดัน

ตระกูลธนาศักดิ์ธน ตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา และตระกูลโตเล็กถูกคนแทรกแซงเข้า มา ตระกูลโตเล็กค่อนข้างวุ่นวาย เพราะ วางแผนฝังรากลึกลงไป แต่คนของตระกูล ธนาศักดิ์ธนกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา นรมน จำเป็นต้องกำจัดออกไปตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่อย่าง นั้นเธอคงไม่สามารถนอนหลับลงได้

รถขับมาถึงโรงพยาบาลหัวเฉียวอย่าง

รวดเร็ว นรมนลงจากรถทันที เพราะเป็นห่วง คุณนายทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ วิ่งตรงไปที่ห้อง ผ่าตัด

ห้องผ่าตัดปิดไฟลงเรียบร้อย

นรมนจึงถามพยาบาลและคุณหมอ หลัง จากได้เบอร์ห้องของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา มา เธอจึงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

เธอเปิดประตูออก คิมกับธรณีชะงักเล็ก

น้อย

มองเห็นนรมนเหงื่อออกไปทั้งตัว คิม บ ลุกขั้นด้วยความเป็นห่วง ส่งผ้าเช็ดหน้าให้

ทำไมถึงวิ่งมาจนเหงื่อออกแบบนี้ ? ” คุณย่าของลูกเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ยังไม่ ฟื้น ลูกไม่ต้องรีบร้อนเกินไป”

คําพูดของคิมไม่สามารถทำให้นรมน รู้สึกสบายใจได้

เธอเดินมาตรงหน้าคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา ธรณีหลีกทางให้ นรมนนั่งลงไปด้าน ข้าง

นรมนยื่นมือออกไป จับมือของคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาเอาไว้ กล่าวเสียงเบา

ว่า : “คุณย่า หนูมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วค่ะ”

ส่งเสียงเรียกออกไป เธอรู้สึกแสบจมูก ขึ้นมาทันที

นี่คือคุณย่าแท้ๆของเธอ!

คนในครอบครัวที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิด กับเธอที่สุดบนโลก

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่มีการตอบ สนอง เพียงแต่คิมกลับน้ำตาคลอ ธรณีก็รู้สึก ไม่สบายใจเล็กน้อย

“ถ้าคุณย่าของหลานรู้ว่าหลานร้องเรียก เดาว่าคงดีใจมาก แต่ตอนนี้คงไม่ได้ยิน

ธรณีรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง

“ได้ยินสิ คุณย่าจะต้องได้ยิน ฉันเชื่อว่า พระเจ้าจะต้องไม่โหดร้ายกับพวกเราตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาเกินไป เขาจะทำให้คุณย่าฝืน นมา ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของ พวกเรากล้าหาญมากเช่นนี้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะ ต้องคุ้มครองคุณย่า”

นรมนกล่าวอย่างสะอึกสะอื้น

ในที่สุดเมื่อได้ยินนรมนยอมรับว่าเป็นคน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ความรู้สึกที่ยุ่งเหยิง ของธรณี กลับตื้นตันขึ้นอีกครั้ง

เขาเอื้อมมือออกไป ตบบนไหล่ของนร มนเบาๆ กล่าวด้วยเสียงทุ้ม ว่า : “หลานอย่า กังวลมากเกินไป ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น หลายปี นี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาต้องการตามหาหลาน กลับมา จนแทบจะกลายเป็นเรื่องที่ติดค้างอยู่ ในใจของเธอ วันนี้ในที่สุดก็ตามหาหลานจน เจอ เธอยังไม่ทันได้พูดกับหลานสักประโยค เธอไม่มีทางให้ตนเองจากไปแบบนี้หรอก”

ธรณีก็รู้สึกไม่สบายใจ

หลายปีที่ผ่านมา ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เหลือเพียงแค่เขากับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา สองคน เพื่อรักษาสายเลือดเดียวที่เหลืออยู่ ของตระกูล คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่รู้สึกอาย เลย เขารู้ดีกว่าใครๆ ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงไม่ เกิดเรื่องขึ้นตอนที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาพบ กับเครื่องปั้นดินเผาของนรมนโดยบังเอิญ

เพียงแต่ไม่มีใครคิดว่าโชคชะตาจะเล่น ตลกเช่นนี้ ตอนแรกที่อาหลานได้เจอกัน กลับ ไม่รู้จักกัน

วันนี้ไม่ง่ายเลยทีนรมนจะกลับมา แต่ดัน เกิดเรื่องขึ้นกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอีก ไม่ ว่าจะเป็นใคร ก็ต้องรู้สึกทรมานใจ

นรมนมองคุณนายทวีทรัพย์ธาดาที่อยู่ ภายใต้การสลบไสล กลั้นน้ำตามากมายไว้ไม่ อยู่

เธอยังจำครั้งแรกที่เจอกับคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาได้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคนนี้ ช่างไร้เหตุผลจริงๆ จะเป็นจะตายก็ต้องสัมผัส เครื่องปั้นดินเผาของเธอให้ได้ ความจริงแล้ว ตอนนั้นเธอค่อนข้างไม่ชอบคนแก่คนนี้มาก แต่ตอนนี้รู้ว่าคนแก่คนนี้ทำทุกอย่างไป เพื่อตามหาเธอ เธอจึงรู้สึกผิดอย่างมาก

เธออายุเยอะแล้ว ต้องการเพียงตามหา ทายาทที่แท้จริงของตระกูลกลับมา

นรมนบีบมือของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา แน่น ในตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

คิมเห็นฉากนี้ เอามือปิดปากเดินออกไป ธรณีเหลือบมองคิม และกล่าวเสียงเบา

กับนรมนว่า : “อารู้ว่าตอนนี้หลานคงไม่อยาก ได้ยินอาพูดเรื่องเหล่านี้ แต่ในเมื่อหลาน สามารถยอมรับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยอมรับ คุณย่าของหลาน ก็ถึงเวลาที่จะเรียกหล่อนว่า แม่แล้วไหม ? หลายปีที่ผ่านมา หล่อนเป็นผู้ หญิงตัวคนเดียวก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

นรมนชะงักงันเล็กน้อย เมื่อหันไปมอง คิม คิมหล่อนกลับไม่อยู่แล้ว

เธอนิ่งไปเล็กน้อย “คุณอา ให้เวลาฉันสักหน่อย มีเรื่อง มากมายที่ฉันต้องการเวลาจริงๆ

นรมนกล่าวเสียงเบา แววตาเคร่งขรึม

ธรณีรู้ว่าไม่ควรกดดันเธอมากเกินไป จึง พยักหน้าและกล่าวว่า : “อาแจ้งไปทางฝั่ง ของบุรีศร์แล้ว ตอนนี้เขาก็เป็นคนป่วย อาจึง ไม่ให้เขามา ถ้าหลานเหนื่อยก็พักก่อน รอ คุณย่าของหลานฟัน อาจะรีบบอกหลานอีก ครั้ง”

“ไม่ ฉันอยากอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเธอ

นรมนพูดเสียงเบา

ธรณีเห็นเธอดึงต้นเช่นนี้ ก็ไม่ห้ามปราม หมุนล้อรถเข็น นตัวออกจากห้องผู้ป่วย

เมื่อภายในห้องเหลือเพียงนรมนกับ คุณนายทวีทรัพย์ธาดา นรมนลุกขึ้นไปรองน้ำ อุ่นใส่กะละมัง หยิบผ้าขนหนูเริ่มเช็ดตัวและ ฝ่ามือให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดา

เธอเช็ดไปพูดไปว่า :

“รู้ไหมคะ ? หนู อิจฉาคนอื่นที่มีคุณย่าเป็นของตนเองมาตลอด เลย เพราะใครๆต่างก็พูดถึงความรักความ ผูกพันระหว่างปู่ย่าตายายกับหลานว่า พวก ท่านจะดีกับหลานมากกว่าพ่อแม่ น่าเสียดายที่ คุณปู่คุณย่าจากไปเร็ว หนูไม่เคยได้รับความรัก จากพวกท่าน วันนี้โชคดี หนูยังมีคุณย่าอีกคน คุณย่าบอกว่าการตามหาหนูกลับมาตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาไม่ใช่เรื่องง่าย ยังไม่ได้คุยกับหนู เลย ก็ต้องมานอนอยู่แบบนี้ รอหนูปรนนิบัติรับ ใช่คุณย่า มันจะไม่แย่ไปหน่อยหรอคะ ? คุณย่า ? ”

นรมนพูดไป คอยสังเกตความ เคลื่อนไหวของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา

เครื่องช่วยหายใจกระพริบอย่างเป็น จังหวะ

นรมนพูดต่อ : “หนูคิดไว้แล้ว หลังจากนี้

หนูจะขอห้องของหนูห้องหนึ่งในบ้านตระกูล ทวีทรัพย์ธาดา ทุกวันศุกร์หนูจะกลับไปพักดี ไหม ? ไม่ว่าคุณย่าจะตกลงหรือไม่ หนูจะ ตัดสินใจแบบนี้ ถึงคุณย่าไม่ตกลงหนูก็ไม่ สนใจ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงไม่มีการ ตอบสนอง

นรมนยังคงไม่ยอมแพ้ พูดพิมพ์คน เดียวต่อไป

เมื่อคิมกลับมา จึงมองเห็นฉากนี้เข้า

เหมือนเธอกําลังมองเห็นในทรนั่งตรง หน้าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาและพูดอะไรสัก อย่าง

ชินทรก็เคยเป็นคนกตัญญูแบบนี้ ดวงตาของคิมแดงขึ้นมาอีกครั้ง

เธอไม่ได้รบกวนนรมน และค่อยๆปิดประ ดูเบาๆเดินออกไป

ธรณีมองเห็นคิม จึงกล่าวว่า : “พี่สะใภ้ พวกเราไป มกาแฟสักหน่อยไหม ช่วงนี้ ครอบครัวของพวกเรามีเรื่องเยอะ ไม่มีเวลานั่ง คุยกันดีๆเลย พี่ชายของผมมีหลายอย่างที่ ไม่ทันได้พูดกับพี่ ผมจึงอยากบอกพี่”

คิมชะงักไป จากนั้นจึงพยักหน้า

เธอเข็นธรณีไปที่ร้านกาแฟด้านข้าง

นโมนพูดกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอยู่ นานมาก พูดจนเจ็บคอ ไม่มีอะไรมากไปกว่า เรื่องเล็กๆน้อยๆของตนเอง อย่างไรเสียเธอ เล่าอย่างมีความสุขอย่างยิ่ง ราวกับว่าคุณนาย ทวีทรัพย์ธาคาเพียงแค่หลับไป

พูดไปพูดมา เธอก็รู้สึกทุกข์ใจ

บางทีถ้าเธอโตเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่านี้ เตรียมการป้องกันป้าโอได้แต่เนิ่นๆ คุณย่าอาจ จะไม่เป็นแบบนี้

แต่เรื่องราวมาถึงตอนนี้แล้ว การต่อว่า ตนเองก็ไม่มีประโยชน์อะไร นรมนหวังแค่ เพียงทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่เธอกับบุรี ศรีวางเอาไว้

แต่ยังไม่มีข่าวคราวจากทางตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาสักนิดเดียว

พูดตามหลักแล้ว ตอนนี้ธิดาควรจะไปที่ คุกใต้ดินเรียบร้อย และทางตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาควรจะส่งข่าวมาให้ ทําไมตอนนี้ถึงยัง ไม่มีการเคลื่อนไหวสักนิดเดียว ?

นรมนอดรู้สึกไม่สบายใจไม่ได้

เธออยากโทรกลับไปถาม แต่นึกถึงคำ พูดของบ ศรี ทําเรื่องอะไรต้องใจเย็น และ ต้องมีความอดทน เรื่องบางเรื่องไม่สามารถ ใจร้อนได้ บรมนจึงเปลี่ยนใจ มีแค่เพียงความ รู้สึกที่ยิ่งไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆ

บางทีอาจเป็นเพราะครั้งแรก หรืออาจ เป็นเพราะกังวลมากเกินไป นรมนนั่งอย่างไม่ เป็นสุข จนรู้สึกค่อนข้างร้อนรน

เธอรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก เธอยกข้อ มือขั้นดูเวลาอยู่บ่อยครั้ง เข็มนาฬิกาเพิ่งจะ เดินผ่านไปไม่กี่มองแค่ น

คงจะไม่เกิดเรื่องเกินความคาดหมาย น ใช่ไหม ?

นรมนเริ่มคิดฟุ้งซ่าน

ในขณะที่เธอนั่งอย่างไม่เป็นสุข ในที่สุด มือถือของเธอก็ดังขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ