แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 558 ได้ยินเสียงเป็นทุกข์ของหม่า จากปลายสาย



บทที่ 558 ได้ยินเสียงเป็นทุกข์ของหม่า จากปลายสาย

“ทำไมคะ? คุณชลล์ไม่เต็มใจหรือคะ? ”

สีหน้าของแก้วตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

นรมนรู้ดี เกรทมาที่นี่แบบนี้ แก้วตาจึงสงสัยเกี่ยวกับตัวเธอ แม้กระทั่งสงสัยผู้หญิงทุกคน วันนี้วิธีที่ดีที่สุดคือนำบัตร ประชาชนออกมาเพื่อพิสูจน์ตัวตน แต่ประจวบเหมาะกับบัตร ประชาชน สร้างความลำบากให้นรมน ในตอนนี้

“ไม่ค่อยเต็มใจค่ะ”

นรมนตอบเบาๆ เมื่อมองเห็นสีหน้าของแก้วตามีความอึดอัด มากขึ้น ถึงจะกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “เพียงแต่ถ้าผู้จัดการแก้วตา ต้องการจะดู ฉันก็สามารถให้ดูได้ค่ะ ฉันจะกลับห้องไปเอามา ให้

“คุณชลลี่ ฉันไม่อยากทำให้คุณลำบากใจ ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ ตราบใดที่ฉันได้เห็นบัตรประชาชนของคุณ ฉันก็สามารถช่วย คุณทําบัตรผ่านทางเมืองใต้ดินได้ ฉันรับรอง

ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ สีหน้าของแก้วตาถึงจะดูดีขึ้นมาบ้าง นรมนยิ้ม จากนั้นหันตัวเดินไปที่ห้อง เพียงแต่ในใจกลับไม่ ค่อยเป็นสุข

บัตรประชาชน
เธอจะไปทำบัตรประชาชนของชลล์ได้ที่ไหน?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ทุกอย่างออนไลน์ แค่ตรวจดูก็รู้

บรมนเดินกลับห้องด้วยความกลุ้มใจ เธอรู้สึกว่าภายในห้อง อบอ้าวเล็กน้อย จึงเปิดหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานออก พบ ว่ารอบโรงแรมเต็มไปด้วยบอดี้การ์ด

ดูเหมือนไม่ว่าจะเป็นเกรทหรือแก้วตา ต่างระมัดระวังตัวขึ้นมา ถ้าออกไปตอนนี้ ไม่มีทางทำได้แน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งอีก สามวันเธอมีนัดกับยมราช ถึงแม้จะหาที่อยู่ของเจตต์กับบริศร์ไม่ เจอ เธอก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อความเป็นความตายของมายด์

หัวคิ้วของนรมนขมวดเข้าหากันแน่น

ทําอย่างไรดี?

ทันใดนั้น มือถือของเธอก็ดังขึ้น

บรมนเหลือบมองมือถือ เป็นกานต์ที่โทรเข้ามา

“กานต์ ว่าไงลูก?

เสียงของนรมนกลับไปเป็นปกติ

แต่กานต์กลับไม่พูดอะไร ทำให้นรมนรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย

“กานต์? ”

“หม่ามี้ หม่ามีอยู่ที่ไหน? ”

เสียงของกานต่ค่อนข้างเศร้าสร้อย
บรมนคิดว่ากานต์รู้สึกอึดอัดกับเรนนี่ จึงถามเบาๆ : หม่ามี อยู่ข้างนอก กานต์เป็นอะไรจ๊ะ? ดูเหมือนลูกจะอารมณ์ไม่ดี ทะ เลาะกับเรนนี่เหรอ? ”

“หม่ามี้อยู่ที่ เมืองเหรอครับ ? ”

ประโยค ของกานต์ ทำให้นรมนตะลึงไปทันที

“หม่ามี้อยู่ที่ เมืองA ใช่ไหมครับ? เกิดเรื่องขึ้นกับคุณบุริศร์ใช้ ไหม? ”

การยิงคําถามเป็นชุดของกานต์ทำให้นรมนไม่รู้ว่าควรจะตอบ

อย่างไร

“กานต์ ลูกฟังหม่ามีพูดนะ จะไม่มีทางเกิดเรื่องขึ้นกับแด๊ดดี้ ของลูก หม่ามี้รับรอง”

“ถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นกับคุณบุริศร์ หม่าไม่มีทางไปเมืองหรอก

หม่าม ผมเพิ่งกลับมาจากตระกูลโตเล็ก

ประโยคนี้ของกานต์ทำให้นรมนนั่งแทบไม่ติด

“ลูกกลับไปตระกูลโตเล็ก? ลูกกลับไปทำอะไร? มีใครทำ อะไรลูกหรือเปล่า? ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน? ”

นรมนรู้สึกกังวลมากจริงๆ

เธอกำชับไม่ให้กานต์กลับไป ตระกูลโตเล็กตอนนี้อยู่ในการ ควบคุมของครินท์ แม้แต่คุณนายตระกูลโตเล็กก็แทบไม่สามารถ ปกป้องตัวเองได้ ใครจะรู้ว่าตนท์จะทำอะไรกับเขาเมื่อกลับไป
กานตได้ยินว่าบรมนเป็นห่วงตนเอง จึงรีบตอบว่า : “ผมไม่ได้ เข้าไปครับ ผมนั่งรถไป เห็นว่าบอดี้การ์ดที่ประตูเปลี่ยนคนแล้ว ผมจึงไม่ได้เข้าไป ผมโทรหาคุณย่า แต่คนรับใช้บอกว่าคุณย่าไม่ สบายหลับไปแล้ว แต่ไหนแต่ไรคุณย่าไม่เคยไม่รับสายผม ดังนั้น ผมจึงเจาะเข้าระบบรักษาความปลอดภัยของตระกูลโตเล็ก และ พบว่าคุณย่าถูกคนควบคุมเอาไว้ ส่วนกมลกับกิจจาไม่อยู่ ผมจึง โทรหากิจจาอีก จึงได้รู้ว่าหม่ามีปิดบังเรื่องราวมากมายกับผม สําหรับหม่ามี้แล้ว กานต์เป็นคนนอกเหรอครับ? ”

พูดมาถึงตอนสุดท้าย เสียงของกานต์เศร้าสร้อยและเป็นทุกข์ เล็กน้อย

นรมนได้ยินว่ากานต์กำลังเข้าใจผิด จึงรีบตอบว่า “มัน ไม่ใช่นะลูก กานต์ หม่ามีแค่เพียงไม่อยากให้ลูกที่อายุน้อยต้อง แบกรับภาระมากมายเช่นนี้ หม่ามีกำลังปกป้องลูกอยู่ไม่หวังให้ ลูกต้องเข้ามาเกี่ยวข้องจนได้รับความเจ็บปวดเข้าใจไหม?

“แต่ว่าหม่ามี้ ผมก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้นกับหม่าม ถึงแม้ผม จะไม่ได้ชอบคุณบุริศร์ขนาดนั้น แต่ถึงอย่างไรเขาก็คือแต๊ดดี้ของ ผม เกิดเรื่องขึ้นกับเขา ผมจะไม่ยุ่งไม่สนใจได้อย่างไร? คุณบุรี ศร์ไม่อยู่ ผมก็เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในครอบครัว ผมต้อง ปกป้องหมากับน้องสาวครับ

ดวงตาของนรมนชุ่มชื้นขึ้นมา

“ลูกชาย หม่ามี้ซาบซึ้งมาก แต่ลูกยังเป็นเด็ก หม่ามีเพียงแค่ หวังให้ลูกสามารถเติบโตอย่างมีความสุขเหมือนคนอายุเดียวกัน ลูกเข้าใจไหม? หม่ามีไม่หวังให้ลูกแบกรับสิ่งเหล่านี้ที่ ลูกไม่อาจแบกรับได้ในวัยนี้ ถ้าเป็นไปได้ หม่ามีอยากจะให้สิ่ง แวดล้อมที่สงบกับลูกจริงๆ ทำให้ลูกสามารถเติบโตอย่างไร กังวล

“มันจะต้องมีวันนั้น หม่า มันจะต้องมีแน่นอน

ความคาดหวังของกานต์แน่วแน่มาก

เขากล่าวว่า “หม่าม หม่ามีอยู่ที่ เมืองคนเดียวได้ อย่างไร? กิจจาบอกว่าหม่าไม่ได้พาใครไปด้วย คุณอาจต เกิดเรื่องขึ้น แม้แต่คุณบุริศร์กับคุณอาเจตต์ก็เกิดเรื่องขึ้น แล้ว หม่ามีจะฉายเดี่ยวคนเดียวได้อย่างไรครับ? ”

“หม่ามี้โอเค มีลูกกับกมลแถมยังมีกิจจารอหม่าอยู่ที่บ้าน หมา ทําได้แน่นอน”

นรมนต้องการทำให้กานต์คลายกังวล กลับได้ยินเขาพูดว่า “หม่ามีอย่าอวดดี ผมรู้ทุกอย่างหมดแล้ว หม่ามีออกจากลานเขต ทหารก็ถูกเลิฟจับไป ถึงแม้หม่ามีจะโชคดีหนีออกมาได้ แต่พอมา ถึง เมือง หม่ามี้ยังคงไม่ค่อยราบรื่นเหมือนเดิมใช่ไหม? ”

“ลูกรู้ได้อย่างไร? “

นรมนรู้สึกน่ากลัวเกินไป โชคดีที่เป็นลูกชายของตนเอง ถ้า เป็นศัตรู เกรงว่าตนเองจะตายอย่างไรก็ไม่รู้

เธอสามารถยืนยันได้ว่า ในอนาคตกานต์จะต้องเก่งเหมือนบุรี
ทานต์กลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “หม่ามกลัวอะไร? ผมไม่ ทำร้ายหม่ามีหรอก เพียงแต่ผมติดตั้งเครื่องระบุตำแหน่งบนตัว ของหม่ามี้ ส่วนเรื่องอื่น แต่ตรวจก็รู้แล้ว ตราบใดที่รู้ตำแหน่งที่ แน่ชัดของหม่ามี้ การใช้สอยอย่างอื่นก็สามารถดูความสัมพันธ์ ของคุณบุริศร์กับหม่า

“ไอ้เด็กหน้าเหม็น คิดไม่ถึงว่าจะกล้าติดตามแม่ของตัวเอง ลูก อยากโดนตีกันใช่ไหม? ”

ถึงแม้นรมนจะตำหนิ แต่สามารถฟังออกได้ว่ามีความภูมิใจ ค่อนข้างมาก

กานต์กล่าวด้วยรอยยิ้ม : “หม่าม นี่ผมเป็นห่วงหม่านะ คน ทั่วไปผมไม่พยายามไปตรวจสอบหรอกครับ”

“จ๊ะๆๆ งั้นหม่ามี้ต้องขอบคุณในความเป็นห่วงของลูก ใช้

ไหม? ”

“นั่นคือสิ่งที่ต้องทําครับ! กานต์รู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย

ฟังออกว่าอารมณ์ของลูกชายดีขึ้นแล้ว นรมนจึงกล่าวด้วยรอย ยิ้ม : “เอาล่ะ ทางฝั่งของหม่ามีลำดับความสำคัญ ลูกไม่ต้อง สนใจ”

“นั่นไม่ได้ครับ ผมต้องการต่อสู้เคียงข้างหม่ามี ประโยคนี้ของกานต์ทำให้นรมนตกใจ
“ต่อสู้เคียงข้างอะไรกัน? ลูกเป็นเด็กคนหนึ่งไม่สามารถมา เมืองAได้ ”

ผมสามารถต่อสู้เคียงข้างหม่ามีบนอินเทอร์เน็ตได้ หาไม่ ให้ผมไป ผมก็ไม่ได้ แต่หม่ามีไม่สามารถทิ้งผมเอาไว้ไม่แน่ผม อาจจะสามารถช่วยหม่าได้มากนะครับ

นามนชะงักไปเล็กน้อย ถามกลับไปเบาๆ : “ลูกติดตั้งเครื่อง

ติดตามไว้ตรงไหนบนร่างกายของหม่า

“บบต่างหูของหม่ามี้ครับ”

“ไอ้เด็กหน้าเหม็น ต่างหูของหม่ามี้แอ๊ดดี้ของลูกสั่งทำเป็น พิเศษให้หม่าม ลูกก็กล้าทำ? คราวหน้าถ้าไม่ได้รับการอนุญาต จากหม่า ดูสิว่าหม่ามกลับไปจะตีกันลูกยังไง

นรมนลูบต่างหูของตนเองอย่างไม่รู้ตัว หยิบออกมาดู กลับ

มองไม่เห็นความแตกต่างใดๆ

กานต์กล่าวด้วยรอยยิ้ม : “หม่าม หม่ามีกำลังสำรวจต่างหู อยู่ใช่ไหมครับ? วางใจเถอะ ผมไม่ทำต่างหูหม่ามีพังหรอก ตอน แรกเมื่อคุณบุริศร์ทำต่างหู ผมได้แจ้งกับเขาไปแล้ว ไม่อย่างนั้น หม่ามี้คิดว่าผมจะสามารถฝังลงไปให้หม่ามีได้อย่างเงียบๆ เหรอ? “

“แด๊ดดี้ของลูกรู้? ”

“รู้แน่นอนครับ คุณบุริศรคิดเพื่อความปลอดภัยของหม่าม จึง อนุญาตให้ผมไม่ต้องเกรงใจ
ได้ยินลูกชายพูดแบบนี้ นรมนยิ่งรู้สึกแย่อย่างพูดไม่ออก

ผู้ชายคนนี้ ไม่เคยจะหยุดคิดถึงเธอ แต่เขาเองล่ะ? ตอนนี้เขา อยู่ที่ไหน?

“แล้วลูกได้ติดตั้งให้แดดดี้ของลูกหรือเปล่า?

“เปล่าครับ เขาเป็นผู้ชายองอาจ ฝีมือดีขนาดนั้น ติดตั้งไปเพื่อ อะไร? เพียงแต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกเสียใจ ถ้าติดตั้งเครื่องติดตาม ก็ดี เดาว่าตอนนี้คงจะสามารถรู้ที่อยู่ของคุณบุริศร์”

พูดถึงบริศร์ กานต์รู้สึกเศร้าหมอง

แน่นอนว่านรมนก็ไม่สบายใจ

จริงด้วย!

ต่างคิดว่าบุริศร์มีฝีมือดี เครือข่ายกว้างขวาง ไม่มีใครกล้าท่า อะไรบุรีศร์ แต่ใครจะสามารถคิดได้ว่าคนที่ทำอะไรบุริศร์จะเป็น

คนที่ใกล้ชิดที่สุดของตนเอง ตอนนั้นรมนไม่อยากรู้แล้วว่าทำไมตรินท์ถึงกลายเป็นแบบนี้ ตอนนี้เธออยากรู้ว่าบริศร์หายไปไหนอย่างเร่งด่วน

คราวก่อนบริศ หายไปอย่างไร้สาเหตุ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ป้องยังรู้ตำแหน่งของเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเจตต์สามารถตรวจ เจอที่อยู่ของบุริศร์ วันนี้ต้องสูญเสียแม้แต่เจตต์ไป เธอควรจะทำ อย่างไร?

แค่คิดถึงตรงนี้ นรมนก็รู้สึกแย่มาก
“หม่ามี หม่ามีรู้สึกทุกข์ใจมากใช่ไหมครับ?”

เปล่าจ๊ะ

บรมนไม่อยากให้ลูกชายเป็นห่วง จึงรีบตอบ

“ไร้สาระ ผมได้ยินเสียงเป็นทุกข์ของหม่า จากปลายสาย ครับ”

กานต์พูดจบ น้ำตาของนรมนแทบไหลออกมา

ในตอนนี้ มีลูกชายที่เป็นห่วงตนเองแบบนี้ เธอรู้สึกไม่โดด

เดี่ยว

“เมื่อสักครู่หม่ามีค่อนข้างทุกข์ใจ เพียงแต่ตอนนี้มีลูกอยู่รอบ ตัวหม่าม หม่ามีก็ไม่ทุกข์ใจแล้วค่ะ”

“หม่ามี้ หม่ามีไม่ต้องทุกข์ใจไปครับ ถึงแม้ผมจะไม่ได้ติดตั้ง เครื่องติดตามให้คุณบุริศร์ แต่ผมเคยติดตั้งไว้บนมือถือของคุณ อาเจตต์ ดังนั้นแค่ตรวจหามือถือของคุณอาเจตต์ก็ได้แล้วครับ”

คำพูดของกานต์ทำให้นรมนยิ้มเจื่อนๆ

เธอหยิบมือถือของเจต และพูดเสียงเบา : “ตอนนี้มือถือของ เขาอยู่ในมือของหม่ามี้

“หา? ”

ดูเหมือนกานต์จะคาดไม่ถึงสิ่งนี้ จึงอดตกใจเล็กน้อยไม่ได้

เมื่อเห็นกานต์ก็คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ นรมยอด กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มไม่ได้ “เอาเถอะ หม่ามีจะระวังตัว
“หม่าม หม่ามีคิดว่าผมไม่มีประโยชน์ใช่ไหม?

“จะเป็นไปได้อย่างไร? ลูกชายของพม่าที่เป็นเด็กที่ฉลาดที่สุด ในโลก คือดาวแห่งความโชคดีของหม่ามี้ การมีลูกอยู่ หม่านี้จะ ต้องปลอดภัยแน่นอน”

นามนกล่าวอย่างอ่อนโยน

กานต์กล่าวด้วยรอยยิ้ม : “หม่าม ถึงแม้เครื่องติดตามที่ผม ติดให้คุณอาเจดจะอยู่ในมือของหม่านี้ เพียงแต่ในตัวของคุณ อาเจตต์ บนกางเกงผมก็ใส่เข้าไปเช่นกัน ตราบใดที่เขาไม่ เปลี่ยนกางเกงใน ผมก็สามารถรู้ตำแหน่งของเขาได้ครับ”

ได้ฟังกานต์พูดแบบนี้ นรมนหน้าแดงเล็กน้อย

“กานต์ ทำไมลูกถึงใส่ของสิ่งนั้นลงไปในตรงส่วนนั้นของคุณ อาเจตต์? ”

“ทําไมจะไม่ได้ละครับ? เขาบอกเองว่านกน้อยของตัวเอง ใหญ่มาก ใหญ่กว่าของคุณบุริศร์อีก ผมเลยอยากดูก็แค่นั้นเอง

คําตอบของกานต์ทําให้นรมนอยากจะสำลักทันที

ไอ้เลวเจตต์นั่น แท้จริงแล้วพูดอะไรกับกานต์บ้าง? เขายังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง

เพียงแต่คําพูดของกานต์ดึงดูดความสนใจของนรมน

“กานต์ ลูกบอกว่าอะไรนะ? ลูกบอกว่าสามารถเห็นคุณอา เจต ได้ใช่ไหม? ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของนรมนแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ถึงแม้ตนเองจะเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว แต่เมื่อพูดถึงบริเวณ ของสงวนผู้ชายก็ยังทำตัวไม่ถูกอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ