บทที่ 151 ผู้หญิงคนนั้นคือใคร?

“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ!”

คนใช้ลุกลี้ลุกลน รีบนั่งลงเก็บกวาด

นรมนก็นั่งลง ยิ้มแล้วพูด “เดี่ยวฉันช่วย” “ไม่เป็นไรค่ะ คุณผู้หญิง คุณเป็นแขก ดิฉันเก็บเองค่ะ” คนใช้กระวนกระวายเล็กน้อย

ธรณีและคุณนายทวีทรัพย์ธาดารู้สึกเกรงอกเกรงใจขึ้น

มาบ้าง

คุณนายทวีทรัพย์ธาดา “ขอโทษด้วยนะ นรมน นี่เป็นแม่ บ้านของบ้านฉัน อายุมากแล้ว ทำความสะอาดห้องสมุด พอดี ไม่เห็นว่าเธอมา อย่าไปสนใจเลย เดี๋ยวให้นางเก็บ กวาดคนเดียว”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็มีความผิดเหมือนกัน ไม่ได้หลบให้”

นรมนยิ้มแล้วปล่อยมือคุณนายทวีทรัพย์ธาดาลง แล้วก้ม ลงมาช่วยแม่บ้านเก็บหนังสือพวกนั้น แต่รอเมื่อไม่มีใคร สังเกต ก็ยัดภาพถ่ายที่เหลืองและเก่าเข้าไปในแขนเสื้อ ของตัวเองโดยจิตใต้สำนึก แล้วลุกขึ้นเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นว่านรมนเข้ากับคนได้ง่าย ก็ รู้สึกดีต่อเธอขึ้นมาบ้าง
สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดสำหรับเด็กๆในครอบครัวทหารคือผู้ หญิงที่หยิ่งผยองและยโสโอหัง ตอนแรกคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาคิดว่านรมนจะเป็นเหมือนเขมิกา แต่ไม่คิดว่าเธอจะ เข้ากับคนได้ง่ายแบบนี้ ไม่เย่อหยิ่งเลย ความรู้สึกดีพุ่งขึ้น มาในทันที

“มา มา ดื่มชาสักหน่อย”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาพานรมนเข้ามาในห้องรับแขก อย่างมีความสุข

ธรณีเห็นว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาชอบนรมนมาก ก็รู้สึก อารมณ์ดีขึ้นมา แม้ว่าไม่รู้เป็นเพราะอะไร แต่ก็มีความสุข อย่างไร้สาเหตุ

“ฉันให้เตรียมอาหารสักหน่อย ไม่รู้ว่าคุณนรมนกินข้าว หรือยัง?”

“ไม่รบกวนแล้วค่ะ คือฉันมาเพื่อมาดูนาวิน เพราะได้ข่าว ว่าเขาอยู่ที่นี่ มีเรื่องบางอย่างฉันต้องการยืนยันกับเขาสัก หน่อย”

นรมนรีบบอกสาเหตุที่เธอมา

ธรณีและคุณนายทวีทรัพย์ธาดากระตือรือร้นเกินไป ทำให้เธอทนไม่ไหว คุณนายทวีทรัพย์ธาดาได้ยินนั้น ชะงักแล้วพูดขึ้นมาว่า

“เธอจะมาถามเรื่องที่ฉันใส่ร้ายเธอเหรอ?”

“เปล่าค่ะ อดีตก็ช่างมันเถอะค่ะ คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ฉันได้ยินมาว่า ท่านทำไปเพราะอยากจะหาลูกหลานของตระกูลทวีทรัพย์ธาดากลับคืนมา แม้ว่าฉันไม่เห็นด้วยกับ วิธีทำของเธอ แต่ฉันสามารถเข้าใจ และเรื่องนี้คุณชาย ธรณีและบุริศร์ได้จัดการไปแล้ว ฉันก็จะไม่เอาอดีตมาพูด ขึ้นอีกค่ะ ฉันหานาวินเพราะมีเรื่องอย่างอื่นอยากจะถาม ไม่รู้ว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะสะดวกหรือเปล่าคะ?”

คำพูดของนรมนนี้พูดได้รู้กาลเทศะมาก คุณนายทวี ทรัพย์ธาดายิ่งชอบเธอเข้าไปใหญ่เลย

“ได้ ฉันให้ธรณีพาเธอไป”

“ขอบคุณนะคะคุณนายทวีทรัพย์ธาดา”

นรมนโค้งคำนับเล็กน้อย แล้วเดินตามธรณีไปที่หลังบ้าน

หลังบ้านของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแตกต่างจากตระกูล โตเล็ก ไม่มีภูเขาปลอม ไม่มีดอกหญ้า แต่กลับเป็นลานบ้าน ที่ดูสง่าเรียบหรู คล้ายกับห้องหนังสือสมัยก่อนอะไรแบบ นั้น

นรมนมองไปหลายครั้งอย่างอดไม่ได้ รู้สึกว่าลานบ้านนี้ สะอาดตาและเรียบง่าย โดยเฉพาะป้ายชื่อนั้น สไตล์การ เขียนนั้นดูเป็นคนมีฐานะ ในความอ่อนโยนแฝงไปด้วย ความแข็งแกร่งและอดทน ทำให้เธออดที่จะมองดูหลายๆ ครั้งไม่ได้

ธรณีเห็นว่าเธอสนใจลานบ้านนี้ ยิ้มแล้วพูดว่า “นี่คือลาน บ้านที่พี่ใหญ่ผมจารึกขึ้น? เมื่อก่อนเป็นสตูดิโอของเขา” “สตูดิโอ? นายพลชินทรเป็นนายพลไม่ใช่เหรอ?”

นรมนเคยได้ยินเกี่ยวกับคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ทุกคนในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาล้วนเป็นวีรบุรุษและผู้พลีชีพ ของประเทศทั้งนั้น เรื่องราวของพวกเขาทุกคนในเมือง ชลธีนั้นรับรู้หมด โดยเฉพาะคุณชายใหญ่ชินทรนั้นเป็นถึง นายพลที่เก่งกาจ เธอคิดไม่ถึงจริงๆเลยว่านายพลที่มีชื่อ เสียงนั้นจะเป็นผู้ชายที่ชอบวาดภาพ?

ธรณียิ้มแล้วพูด “พี่ใหญ่ผมเรียนศิลปกรรมศาสตร์ก่อนที่ จะเข้าเกณฑ์ทหาร เขาสนใจวาดภาพตั้งแต่เด็ก แต่ว่า ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกเรามีหลักคำสอนจาก บรรพบุรุษ ถ้าผู้ชายถึงอายุ ต้องเข้าเกณฑ์ทหารเพื่อ ฝึกฝนตัวเอง ดังนั้นพี่ใหญ่ผมถึงเข้าเกณฑ์ทหาร แต่ไม่คิด ว่าเส้นทางนี้ของเขาจะก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็พลี ชีพเพื่อประเทศชาติ ช่วงเวลาที่แม่ของผมคิดถึงเขา ก็จะ ให้มาทำความสะอาดที่สตูดิโอนี้ หลายปีผ่านไปก็ยัง เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน”

นรมนก็เป็นนักวาดคนหนึ่ง แต่เป็นเพราะออกแบบเลย เรียนวาดภาพ ตอนนี้ได้ยินว่าชินทรวาดภาพเป็นนั้น ก็เกิด อยากดูขึ้นมา

ดูออกว่านรมนคิดอะไร ธรณีเลยพูดขึ้นก่อนว่า ” นาวิน อยู่ในคุกใต้ดินตลอด ถ้าคุณนรมนสนใจ ผมพาคุณไปดู สตูดิโอของพี่ใหญ่ไหม”

“ได้เหรอ? จะดูเสียมารยาทหรือเปล่า?”

นรมนตกใจเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร ผมได้ข่าวว่าคุณนรมนเป็นนักออกแบบ ก็ คงจะมีความรู้เกี่ยวกับภาพวาดไม่น้อย ของพวกนี้ของพี่ใหญ่ผม ไม่มีค่าอะไรในสายตาของคนที่ไม่มีการศึกษา แบบผมจริงๆ พบเจอคุณนรมนที่มีความรู้เกี่ยวกับภาพแบบ นี้ ผมว่าพี่ใหญ่ผมคงต้องดีใจแน่ๆ”

เมื่อได้ยินธรณีพูดแบบนี้ นรมนก็อดใจหวั่นไหวไม่ได้

“ไปเถอะ”

ธรณีถือว่าพานรมนเข้าลานบ้านด้วยการบังคับเล็กน้อย ความสดชื่นและความสง่างามของลานบ้านทำให้นรมน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ที่นี่มีการปลูกป่าไผ่

อาคารในลานบ้านสร้างตามสถาปัตยกรรมโบราณ มัน ไม่เข้ากับสถาปัตยกรรมด้านนอกสักนิดเลย ดูแตกต่างจา กอื่นๆ แต่ก็มีเป็นเอกลักษณ์พิเศษที่ไม่เหมือนใคร

นรมนรู้สึกว่านี่เป็นลานบ้านในอุดมคติของเธอ แต่ เป็นการใช้ชีวิตในอุดมคติของตัวเอง ไม่คิดว่าจะมาเห็นใน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

เมื่อเห็นว่านรมนชอบที่นี่มาก ธรณีเหมือนคิดอะไรได้ขึ้น มา ยิ้มแล้วพูด “ถ้าคุณชอบที่นี่ มาบ่อยๆได้นะ ของพวกนี้ ของพี่ใหญ่ผม ผมและแม่ของผมไม่เข้าใจเลยสักนิด ถ้า คุณสามารถดูแล้วเข้าใจ และชอบละก็ ยินดีมาที่นี่บ่อยๆ นะ”

พฤกษ์ได้ยินธรณีพูดแบบนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย รีบพูดขึ้น ว่า “คุณชายธรณีครับ คุณนรมนยังมีเรื่องอย่างอื่น คงไม่มี เวลาเยอะขนาดนั้นครับ”
พอคำพูดนี้ออกมา สายตาของธรณีก็มองไปหาเขาอย่าง เย็นชา แต่ว่าพฤกษ์ไม่ได้สนใจ แต่นรมนกลับรู้สึกเกรงใจ ขึ้นมา

“ช่วงนี้ฉันค่อนข้างยุ่งจริงๆ แต่ว่าฉันสามารถดูภาพวาด ของนายพลชินทรก่อนได้”

นรมนชอบที่นี่จริงๆ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าบนโลกนี้จะมี คนที่มีความชอบเหมือนเธอแบบนี้อยู่ด้วย สามารถแสดง ภาพวาดที่อยู่ในสมองเธอออกมา สำหรับนายพลชินทรคน นี้ นรมนอยากรู้อยากเห็นมากๆ

พฤกษ์เห็นว่านรมนชอบมากจริงๆ ก็ไม่ขัดขวางเธออีก ถอยไปข้างหลังก้าวหนึ่ง

ธรณีให้คนเปิดประตูของลานบ้าน พูดกับนรมนว่า “ข้าง ในนี้เป็นทรัพย์สมบัติทั้งชีวิตของพี่ชายผม ผมไม่เข้าไปละ กัน คุณนรมนค่อยดูนะครับ พวกผมรอคุณอยู่ที่ข้างนอก”

“แบบนี้ไม่ค่อยดีมั้ง?”

นรมนรู้สึกว่าธรณีใจกว้างเหลือเกิน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอ มาตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

ธรณีกลับยิ้มแล้วพูด “ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อในตัวคุณ

เชิญเข้าเลยครับ” ถ้าหากธรณีพูดแบบนี้แล้ว นรมนก็ไม่ปฏิเสธอะไรอีก เธอ เข้าไปในลานบ้านอย่างร้อนอกร้อนใจ จากนั้นก็รู้สึกเหมือน

ตัวเองเข้าไปในโลกมิติแห่งใหม่

ชินทรถนัดวาดภาพทิวทัศน์ ทุกภาพถูกคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาใส่กรอบเอาไว้ ดูออกได้ว่าทักษะการวาดนั้นดี ถึงขั้นแซงพ่อนรมนเลยก็ว่าได้

นรมนรู้สึกอัศจรรย์มาก มองดูแต่ละภาพ ในใจรู้สึก นับถือนายพลชินคนนี้ขึ้นมา

มุมหนึ่งของสตูดิโอมีขาตั้งภาพ บนขาตั้งภาพนั้นมีผ้า ขาวคุมอยู่

นรมนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย หลังจากเดินเข้าไปก็ค่อยๆเปิด ผ้าขาวขึ้น พบว่านี่เป็นภาพวาดบุคคล

ภาพวาดทิวทัศน์ของชินทรมีความสดใสเหมือนจริง ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนอยู่ในสภาพแวดล้อมดังกล่าว ภาพ วาดบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเทียบเท่าภาพทิวทัศน์ไม่ได้ แต่ดู ออกว่า ชินทรมีความรู้สึกกับคนนี้มากๆ อารมณ์ที่ละเอียด อ่อนในการวาดนั้นทำให้เธอที่เป็นคนนอกนั้นรับรู้ถึงความ รู้สึกเดียวกัน

ภาพวาดบนขาตั้งเป็นภาพผู้หญิงหันข้าง แต่นรมนกลับ รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย รู้สึกว่าเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ที่ไหนมา ก่อน แต่เธอกลับคิดไม่ออกสักที

ผู้หญิงคนนั้นน่าจะมีหน้าตาสวยมาก

นรมนพบว่าข้างหลังภาพยังมีภาพวาดอย่างอื่นอีก ดู เหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงคนเดียวกัน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใด นรมนค่อยๆเปิด แต่กลับ ซะงักเมื่อเห็นหน้าตรงของภาพวาดผู้หญิงคนนั้น ราวกับถูก

ไฟช็อต
เธอรีบปล่อยมือลง ตัวสั้นเล็กน้อย แล้วมองดูภาพวาดหัน ข้างภาพแรกอีก จึงเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นเคย กับภาพนี้

มือของนรมนสั่นเล็กน้อย ลำคอรู้สึกแห้งทันที

เธอถอยไปข้างหลังอย่างคุมไม่ได้ไปก้าวหนึ่ง หยิบรูปที่ แขนเสื้อออกมา แล้วเทียบกับภาพที่อยู่บนกระดานภาพนั้น หน้าซีดขึ้นกว่าเดิมทันที

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ผู้หญิงคนนี้คือใคร?”

นรมนพูดพึมพำ แต่ก็ราวกับได้รับความตกใจอะไรสัก อย่าง รีบเก็บผ้าขาวขึ้นมาคุมไว้บนขาตั้งภาพ และเดินออก

ไปอย่างเร่งรีบ

“คุณนรมน…”

เมื่อธรณีเห็นนรมนเดินออกมา พบว่าสีหน้านรมนรู้สึกไม่ ค่อยดีนักเมื่อเขาทักทาย เลยถามอย่างเป็นห่วง “คุณนรมน เป็นอะไรเหรอครับ? รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

“ไม่มีอะไร คงเป็นเพราะที่นี่หนาวไปค่ะ”

พูดขึ้น นรมนก็เอามือขึ้นมาถูแขนตัวเอง รู้สึกถึงความ ขนลุกขึ้นมาจริงๆ

เมื่อเห็นนรมนแสดงท่าทีแบบนี้ ธรณีก็รีบถอยเสื้อโค้ต ของเขาและจะยื่นให้นรมน แต่ไม่คิดว่าพฤกษ์จะเอาเสื้อ โค้ตผู้หญิงยื่นไปให้ก่อน

“คุณนรมนครับ ประธานบุริศร์ให้ผมเตรียมไว้บนรถให้คุณ เผื่อว่าคุณจะได้ใช้ครับ”

นรมนมองดูเสื้อโค้ตตัวนี้ พอว่าเป็นเสื้อโค้ตที่ตัวเองชอบ สวมใส่ในปกติ ก็ไม่ได้พูดอะไร และรับมันมา พูดกับธรณี ว่า “ขอบคุณนะคุณชายธรณี วันนี้คุณได้ให้ฉันเห็นภาพที่ สวยงามขนาดนี้ ฉันล่ะนับถือนายพลสุนทรจริงๆ ถ้าหาก เขายังไม่จากไปละก็ ฉันจะบูชาเขาเป็นครูเลย”

“เกรงใจไปแล้วครับ ขอแค่คุณนรมนชอบ ยินดีต้อนรับ มาที่นี่เสมอนะครับ”

ธรณีพูดโดยจิตใต้สำนึก

นรมนไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ตกลง สีหน้าเหม่อลอย แต่ ก็พูดเสียงต่ำ “ขอบคุณนะ ฉันว่าตอนนี้อยากจะไปเยี่ยมดู นาวินสักหน่อย ฉันมาที่นี่มีบางเรื่องต้องรับรู้เข้าใจ”

“ครับ เชิญตามผมมาเลยครับ”

แม้ว่าธรณีจะผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ดูออกว่าสีหน้าของนร มนไม่ค่อยดีนัก ซีดขึ้นเยอะมาก

เธอเห็นอะไรในสตูดิโอ? หรือว่าเจอเรื่องอะไร?

ไม่งั้นทำไมสีหน้าและอารมณ์ของคนคนหนึ่งที่เปลี่ยนไป อย่างมากจากก่อนหน้านี้?

ธรณีสงสัยในใจ พานรมนไปในทางคุกใต้ดิน และในใจ ของนรมนไม่สงบเอามากๆ

เธอกำมือทั้งคู่ของตัวเองไว้แน่นๆ เล็บบีบเข้าเนื้อก็ยังไม่รู้
ภาพวาดนั้นปรากฏในสมองของเธออย่างวนเวียนไปมา

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?

มีความสัมพันธ์กับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และชินทรอ ย่างไรกัน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ