แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 149 เป็นสามีภรรยากันมาตั้งนานแล้ว คุณกลัว อะไร



บทที่ 149 เป็นสามีภรรยากันมาตั้งนานแล้ว คุณกลัว อะไร

“บุริศร์ คุณมาได้ยังไงคะ?”

นรมนรู้สึกเหนือความคาดหมายมาก อย่างไรก็ตามสอง วันนี้บุริศร์ทำตัวลึกลับซับซ้อนอยู่เป็นประจำ และความ สัมพันธ์ของเขากับเจตต์ก็ไม่ค่อยดี ตอนนี้เจตต์ไม่อยู่แล้ว บุริศร์อยู่ที่นี่ นรมนยังไงก็รู้สึกผิดสังเกตอยู่ดี

บุริศร์ดูดบุหรี่แรงๆคำนึง จากนั้นก็ได้ดับไฟลง

“ผมอยู่ที่นี่ คุณไม่ดีใจเหรอ?”

“ไม่ใช่ค่ะ ฉันออกมากับคุณเจตต์ เขาไม่พูดสักคำก็ไป เลย เพราะฉะนั้นก็เลยแปลกใจนิดหน่อย เมื่อกี้ฉันโทรหา เขาๆก็ไม่รับสาย ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ?”

นรมนย่อมดูออกอยู่แล้วว่าบุริศร์หึง

แต่ว่าสำหรับความรู้สึกแบบนี้เธอก็ชอบมากอยู่ แต่พอ นึกถึงกมล อารมณ์ของเธอก็ค่อนข้างหนักหน่วงขึ้นมาอีก

ไม่ได้! เธอจะลุ่มหลงเข้าไปในความอ่อนโยนของบุริศร์

ไม่ได้

ลูกสาวยังรอเธอช่วยชีวิตอยู่แน่ะ แต่นอนนี้บุริศร์ ต้องการพักฟื้นร่างกายอย่างสงบ

หน้าตาที่ขมวดคิ้วเล็กน้อยของนรมน ทำให้บุริศร์มองเข้าไปในสายตา เข้าใจผิดว่าเธออารมณ์ไม่ค่อยดี เพราะ การจากไปโดยไม่บอกลาของเจตต์

หัวใจของบุริศร์หึงเล็กน้อย “นรมน คุณไม่เหมือนก่อน แล้ว” เธอไม่รักเดียวใจเดียวชอบแต่เขาคนเดียวเหมือนเมื่อ ก่อนแล้ว

ตอนนี้นรมนชอบทำให้บุริศร์มีความรู้สึกเลื่อนลอยอยู่ เรื่อยเลย

ถึงแม้ตัวเธอก็อยู่ข้างกายนี่เอง แต่ความรักที่เธอมีต่อเขา เหมือนถูกแบ่งเป็นหลายส่วน เขารู้สึกไม่ถึงความรักเดียว ใจเดียวของนรมนอีกแล้ว

เขาไม่รู้นี่เป็นเพราะช่องว่างในห้าปีนี้ ถึงก่อให้เกิดความ ห่างเหินนี้ขึ้น ถ้าแค่มีกานต์เพิ่มมาอีกคน เขาก็ไม่ กระวนกระวายใจขนาดนี้หรอก เพราะยังไงซะเด็กคนนั้นก็ เป็นลูกชายของตัวเอง ถึงแม้เขาหึงที่นรมนรักและปกป้อง กานต์ แต่ก็ไม่ว่างจนมาอิจฉาลูกชายตัวเองหรอก

แต่ว่าตอนนี้ไม่เพียงแต่มีกานต์ ยังมีเจตต์อีก แม้กระทั่ง ยังมีธรณีที่จ้องคาบอยู่ข้างๆด้วย

ถึงแม้ธรณีไม่เคยบอกว่ามีใจให้นรมน แต่ว่าแววตาที่เขา มองนรมน บุริศร์ก็เข้าใจดี นั่นมันหลอกคนไม่ได้หรอก แล้วนึกถึงรเมศที่อยู่อเมริกาอีก จู่ๆบุริศร์รู้สึกมีความ

กดดันใหญ่เท่าภูเขา

ถ้านรมนยังเหมือนเมื่อก่อน เอากำลังและจิตใจทั้งหมด อยู่ที่บนตัวเขาหมด เขาก็ไม่กระวนกระวายใจขนาดนี้หรอก แต่ว่าตอนนี้แค่มีสายโทรมาจากอเมริกา ก็สามารถ ทำให้นรมนอารมณ์ไม่ดีเป็นเวลายาวนานมากแล้ว

เขาไม่รู้ว่ารเมศโทรมาหานรมนคุยอะไรไปบ้าง บางครั้ง เขาถึงขั้นอยากดักฟังโทรศัพท์ของพวกเขา แต่ก็รู้สึกว่า แบบนี้มันไร้ยางอายเกินไป ดังนั้นก็เลยละทิ้งไป แต่ความ กระวนกระวายใจกลับขยายใหญ่ขึ้นทุกวัน

นรมนไม่รู้คำว่าไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วของบุริศร์ หมายความว่ายังไงกันแน่ ตอนนี้อาการป่วยของลูกอยู่ตรง หน้านี้เอง ร่างกายของบุริศร์ก็ไม่สามารถหายดีในระยะ เวลาอันสั้น อีกอย่างเคสที่รับปากรเมศมาร่วมงานก็ยังไม่มี ร่างงานแรกเลย เธอร้อนรนใจจะตายอยู่แล้ว ย่อมไม่ สังเกตถึงความอ้างว้างในน้ำเสียงของบุริศร์อยู่แล้ว

“ฉันต้องไม่เหมือนเดิมอยู่แล้ว ตั้งห้าปีแล้ว ฉันก็เป็นแม่ คนแล้ว จะอยู่ข้างกายคุณทั้งวี่ทั้งวันเหมือนเด็กได้ยังไง คุณก็มีงานของตัวเองไม่ใช่เหรอคะ?”

นรมนยิ้มอ่อนๆ แต่บุริศร์ดูแล้ว รอยยิ้มนี้กับความเอาใจ ใส่นี้กลับกันได้ทำให้เขารู้สึกห่างเหินแล้ว

“ผมไม่ถือสาคุณราวีผมเหมือนเมื่อก่อน”

ที่จริงบุริศร์ไม่อยากพูดคำพูดเหล่านี้ แต่ว่าเขาก็ทนไม่ ไหวแล้ว

เมื่อก่อนนรมนเป็นคนหลงเขาสุดจิตสุดใจ แต่เขากลับ

ไม่รู้ใจตัวเอง

ตอนนี้รู้ใจตัวเองแล้ว พอตอนอยากอยู่กับนรมนจนแก่จนเฒ่า แต่ความรักที่นรมนมีต่อเขาเหมือนจะไม่เร่าร้อน เหมือนเมื่อก่อนแล้ว อีกอย่างแม่กับป้าโอ แม้กระทั่งคน มากมายที่อยู่ข้างกายไม่อยากให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน บุริศร์ รู้สึกไม่มีความแน่ใจเลยจริงๆ

เขารู้ว่าตัวเองพูดแบบนี้มันค่อนข้างราคาตก แต่สุดท้าย เขาก็ได้เปิดปากพูดอยู่ดี

นรมนนึกว่าตัวเองฟังผิดไป

บุริศร์ในเมื่อก่อนไม่มีทางพูดคำพูดแบบนี้ออกมา แต่ ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่พูด แต่ยังพูดอย่างมั่นใจ ไม่มีการเขิน อายเลยแม้แต่น้อย

นรมนพูดอย่างค่อนข้างช็อค “คุณก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน

ค่ะ”

ผู้ ะ “งั้นคุณชอบการเปลี่ยนแปลงของผมในตอนนี้มั้ย?” เห็น นรมนค่อนข้างหละหลวม บุริศร์เดินไปข้างหน้าก้าวนึ่งทันที เอาเธอวงล้อมอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง

อย่างไรก็ตามก็เป็นแม่คนแล้ว ทั้งยังอยู่บนถนนใหญ่อีก นรมนก็ต้องค่อนข้างเก้อเขินอยู่

“คุณอย่าทำแบบนี้ค่ะ อายุปูนนี้แล้ว ถูกคนเห็นเข้าจะไม่ ดีนะคะ”

นรมนคอยผลักบุริศร์ สีหน้าค่อนข้างแดงก่ำ เห็นเธอเขิน อายขนาดนี้ จู่ๆบุริศร์ยิ้มออกแล้ว

“เป็นสามีภรรยากันตั้งนานแล้ว คุณกลัวอะไร?”
เขาไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยนรมน แต่ยังกอดเธอไว้แน่น แถมยังจูบที่หน้าเธออย่างไวทีนึ่ง

นรมนรู้สึกทั้งเนื้อทั้งตัวเหมือนถูกไฟช็อตยังไงอย่างงั้น ความรู้สึกใจเต้นตุ๊บๆทำให้เธอหัวใจเต้นแรง ใบหน้าก็ร้อน

ผ่าว

เธอกุมมือของบุริศร์ไว้แล้วพูด “รีบกลับไปนอนพักที่โรง พยาบาลเลย ตัวเองเป็นคนป่วยก็ยังไม่รู้ตัวอีกวิ่งออกมา อวดเก่งข้างนอกทุกวัน คุณเป็นแบบนี้เมื่อไหร่ถึงจะหาย ดี?”

บุริศร์เห็นเธอเป็นห่วงตัวเอง ความกระวนกระวายใจถึง ค่อยๆจางหายไป

เธอก็ยังเป็นห่วงเขา และชอบเขาอยู่ถูกมัย?

จ่ายริศร์พบว่าตัวเองเหมือนเด็กที่กระวนกระวายใจ ขอ แค่นรมนอ่อนโยนกับขาหน่อย เขาก็แทบอยากจะควักใจ ให้เธอแล้ว

เขาคิดว่าเขาคงหลงนรมนเข้าอย่างจังแล้ว

บุริศร์ปล่อยให้นรมนจูงมือเขากลับโรงพยาบาลเหมือน จูงเด็ก อีกทั้งยังเชื่อฟังคำพูดของนรมน ให้ความร่วมมือกับ การรักษาอย่างกระตือรือร้น

นรมนถูกบุริศร์จ้องมองจนเก้อเขิน ได้แต่พูดเสียงต่ำ “ภาพออกแบบของฉันใกล้เสร็จแล้ว ฉันไปแก้ไขหน่อย คุณพักผ่อนดีๆ ได้ยินหรือยัง?”

“คุณอยู่เป็นเพื่อนผมนะ!” บุริศร์ดึงชายเสื้อของนรมนไว้หน้าตาที่น่าสงสารนั้นทำให้นรมนไม่อาจปฏิเสธ “ฉันวาด ภาพจะกระทบกับการพักผ่อนของคุณได้ค่ะ”

“ไม่กระทบหรอก คุณไม่อยู่สิผมถึงพักผ่อนไม่ดี” ตอนนี้คำพูดที่บุริศร์พูดนี่มาเป็นชุดๆ ถึงกับทำให้นรมน หมดแรงที่จะต้านทาน

ในที่สุดเธอก็ยอมรับว่าปากของผู้ชาย ก็คืออาวุธที่ เก่งกาจที่สุดในโลก

พอผู้ชายคนนี้คิดว่าจะเอาใจคุณปั๊บ ริมฝีปากนั้นได้ทา น้ำผึ้งไปหลายกิโลแน่นอน สามารถทำให้คุณหวานตายได้

นึกถึงบุริศร์ที่เย็นชาเมื่อห้าปีก่อน นรมนมีความรู้สึกที่ไม่ เหมือนจริงเลย

“บุริศร์ ตอนนี้คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณเหมือนถูกคน เปลี่ยนวิญญาณยังไงอย่างงั้นเลยค่ะ” นรมนล้อเล่นบุริศร์

บุริศร์กลับพูดอย่างไม่แคร์ “ขอแค่สามารถทำให้ภรรยา ผมมีความสุข สามารถรั้งหัวใจของภรรยาไว้ ผมยังไงก็ไม่ เป็นไรหรอก”

นรมนอึ้งเล็กน้อย ในใจมีความหวานกระเพื่อมขึ้นเสี้ยวนึ่ง อีกครั้ง

“เอาล่ะ คุณรีบพักผ่อนเถอะ ไม่งั้นฉันก็จะย้ายกลับไป เดี๋ยวคุณก็ไม่ได้พักฟื้นดีๆหรอก อ้อใช่ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้น ไป คุณห้ามไปไหนเด็ดขาด อยู่ที่นี่ดีๆ รู้หรือยัง? ไม่พักฟื้น ร่างกายจนหายดีห้ามคุณออกจากห้องผู้ป่วยนี้ก้าวเดียว!”
นรมนแกล้งหน้าบึง รู้ทั้งรู้ว่าบุริศร์ไม่เห็นจะกิน ไม่นี้ แต่ก็ ยังได้พูดแบบนี้ไป

ไม่นึกเลยว่าบุริศร์จะเชื่อฟังเหมือนเด็ก เขาได้รีบพยัก หน้า แถมยังหลับตาลงอย่างไว เหมือนเริ่มพักผ่อนจริงๆ แล้ว

นรมนรู้สึกบุริศร์ที่เป็นแบบนี้น่ารักสุดๆ แต่ว่าเธอไม่กล้า พูดออกมา

ไม่นาน บุริศร์เหมือนได้หลับไปแล้วจริงๆ เสียงหายใจที่ ทั่วถึง ทำให้หัวใจของนรมนสงบลงมา

เธอเรียกหมอมาตรวจดูแผลของบุริศร์ อีกทั้งทายาให้ เขา ภายใต้รู้อาการของเขาดีทุกอย่าง นรมนเริ่มวาดภาพ อย่างโดยเร็ว

เธอต้องรีบออกแบบภาพเหล่านี้ให้เสร็จก่อนที่จะกลับ อเมริกา แถมทำให้การร่วมงานของทั้งสองบริษัทเข้าสู่การ ร่วมมืออย่างเป็นทางการโดยเร็ว นี่คือหน้าที่ความรับผิด ชอบของเธอ และเป็นสิ่งที่เธอติดค้างรเมศ

นรมนได้จมเข้าไปในการวาดภาพจนลืมกินลืมนอนเลย

พฤกษ์ได้สั่งให้คนส่งกับข้าวมา แต่ว่าบุริศร์ยังไม่ตื่น นร มนก็ไม่ค่อยหิว ก็เลยวางไว้ที่นั่น รอให้บุริศร์ตื่นแล้วค่อย ทาน แต่นึกไม่ถึงว่ามือถือของบุริศร์จะดังขึ้น

เพื่อไม่กระทบการพักผ่อนของบุริศร์ นรมนรีบตัดสายทิ้ง กลับเห็นสายที่โทรเข้ามา

คนที่โทรมาคือป้าโอ
ป่าโอโทรหาบุริศร์อีกทำไม?

นรมนไม่เข้าใจ เธอได้เอามือถือของบุริศร์ออกไปด้าน นอก

ในขณะนี้เสียงเรียกเข้าจากป้าโอได้ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ นรมนไม่ได้ตัดสายทิ้ง แต่ได้รับสายโดยตรง

ป้าโอไม่รู้ว่ามือถือของบุริศร์ถูกนรมนเอาไว้ พอได้ยินมือ ถือรับสายแล้ว เธอก็รีบร้องไห้และพูด “คุณผู้ชายคะ คุณ ผู้ชายไม่แคร์ความเป็นความตายของป้าแล้วเหรอคะ? เพื่อ คนนอกอย่างแคทเธอรีกับกานต์ คุณผู้ชายไม่เอาป้าโอ แล้วจริงๆเหรอคะ?

นรมนอึ้งเล็กน้อย

หมายความว่ายังไง?

หรือว่าก่อนหน้านี้บุริศร์ไปพบป้าโอ? ฟังความหมายของป้าโอ บุริศร์จะไล่เธอออกจากเมือง

ชลธี?

นรมนรู้ความหมายที่ป่าโอมีต่อบุริศร์ และรู้ความผูกพันที่ ป้าโอมีต่อบุริศร์ แต่ไม่นึกเลยว่าเพื่อเรื่องของกานต์ เขาจะ ไล่ป้าโอออกจากเมืองชลธี ปฏิเสธไม่ได้ว่า หัวใจของนรมน

ค่อนข้างหวั่นไหวแล้ว

ถูกผู้ชายคนนึงคอยปกป้องขนาดนี้ เธอไม่เคยคิดมา ก่อนว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นบุริศร์

หลังจากเรื่องที่ไม่เคยกล้าคิดมาก่อนเกิดขึ้นจริงๆ บุริศร์ปฏิบัติกับเธอ กับลูกเหมือนใช้ทุกอย่างที่มีคอยปกป้อง ไว้ คอยรั้งเอาไว้

หัวใจของเธอลังเลขึ้นมาอีกครั้ง

ถ้าให้บุริศร์รู้ว่าจุดประสงค์ที่เธอกลับมาครั่งนี้เพื่อมาขอ ชิ้นส่วนบนตัวเขา ไม่รู้ว่าเขาจะเสียใจหรือเปล่า? จะคิดว่าที่ เธอทำทุกสิ่งได้วางแผนมาแล้วหรือเปล่า?นรมนไม่ได้ พูดจา เธอเงียบสงบต่อ

ป้าโอไม่ได้ยินเสียงของบุริศร์ ยังคิดว่าบุริศร์ยังโกรธอยู่ เธอก็ยิ่งร้องไห้อย่างเศร้าโศกแล้ว

“คุณผู้ชายคะ ป้ารู้ค่ะว่าครั้งนี้ป้าเข้าใจคุณชายกานต์ผิด

ป้าผิดเองค่ะ

และป้าก็รู้ว่าไม่มีคำสั่งของคุณผู้ชาย ป้ากลับไปที่บ้าน ใหญ่ตระกูลโตเล็กโดยพาลการ ก็เป็นความผิดของป้าเอง

ค่ะ

ป้าแม้กระทั่งไม่ควรโทรศัพท์ให้คุณนายลับหลังคุณ ผู้ชาย และว่าแคทเธอรีเสียๆหายๆ

แต่คุณผู้ชายคะ ที่ป้าทำไปแบบนี้ก็เพื่อคุณผู้ชายนะคะ ชาตินี้ทั้งชาติป้าโอมีชีวิตอยู่ก็เพื่อคุณผู้ชายกับคุณชายตริ นท์นะคะ

ตอนนี้คุณชายตรินท์ไม่อยู่แล้ว ป้าโอก็มีแค่คุณผู้ชายคน

เดียวแล้วค่ะ

คุณผู้ชายเคยบอกว่าจะเห็นป้าเป็นอาวุโส ให้ป้าได้ใช้ ชีวิตบั้นปลายที่สงบสุข คุณผู้ชายให้ป้าไปจากเมืองชลธีได้ยังไงคะ? คุณผู้ชาย ป่าไม่ไปค่ะ! ป้าตายก็ไม่ไปค่ะ!”

พริบตาเดียว คำพูดของป้าโอได้ทำให้นรมนหรี่ตาขึ้นมา ทันที

“นี่คุณว่าอะไรนะ? คุณเข้าใจกานต์ผิด? คุณทำอะไรกับ กานต์?”

ในที่สุดนรมนก็เปิดปากพูด กลับทำให้ป้าโอที่อยู่ในสาย อึ้งไปครู่นึง จากนั้นก็กรีดร้องขึ้นมา

“นี่แกเอามือถือของคุณผู้ชายไว้ได้ยังไง? แกนึกว่าแก เป็นใคร? คุณผู้ชายล่ะ? ฉันจะคุยกับคุณผู้ชาย!”

ป้าโอตะโกนร้องไว้นรมนกลับรู้สึกลางๆว่ากานต์น่าจะได้ รับความกล้ำกลืนจากป้าโอ จากนั้นบุริศร์ก็เลยไม่มีที่ยืนให้ ป้าโอแล้ว เพราะฉะนั้นในตอนที่เธอไม่รู้ กานต์ของเธอเกิด เรื่องอะไรขึ้นกันแน่? จู่ๆนรมนโกรธกริ้วขึ้นมา ถึงขั้นรู้สึก ป้าโอคนนี้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีชัดๆ เหมือนผีเร่ร่อนไม่ไปผุด ไม่ไปเกิด

ถ้าเธอไม่ถือสาปล่อยทิ้งไว้แบบนี้อีกต่อไป ครั้งหน้า ลูกชายเธอจะน้องเจอกับความยากลำบากอะไรอีก?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ