แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 852 บ้านคือที่ที่มีความรัก



บทที่ 852 บ้านคือที่ที่มีความรัก

“แม่ของฉันละ? แม่ของฉันอยู่ไหน?”

นรมนปล่อยรีบออกมาจากบริศร์อย่างกังวล วิ่งตรงเข้าไปในห้อง

“อย่าวิ่ง นรมน ช้าหน่อย

บริศ มองพลางอกสั่นขวัญหาย เดินตามเธอเข้าไปข้างใน นรมนมองไปรอบๆ แต่ไม่พบคม ทันใดก็ร้องไห้ออกมา

“แม่ฉันไม่ต้องการฉันแล้วใช่ไหม? ไม่อยากพบฉันแล้วใช่ ไหม? ฉันก็รู้ เธออยู่นี่รอฉัน บอกเจอฉัน แต่เพราะคุณปู่โทรมาหา เธอ เพราะเธอเป็นทหาร เป็นนักการทูต เธอมีหน้าที่ของเธอ ดัง นั้นจึงค่อยรอฉันที่นี่ ไม่ใช่รอฉัน แต่รอเทย่า เลยถือโอกาสเจอ ฉัน ตอนนี้เทย่าต้องโทษแล้ว เธอจะหลบไปอีกใช่ไหม? ทำไมถึง เป็นอย่างนี้?”

นรมนร้องไห้อย่างห้ามไม่อยู่

บุริศร์ปวดใจอย่างมาก

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แม่อาจจะมีเรื่องอื่นให้ทำ ไม่สามารถ ผละตัวออกมาได้ อย่าคิดมากเลยนะ”

“ต้องเป็นอย่างนี้ คุณปู่บอก เธอเป็นเหมือนคนที่มองหาสถาน ที่ที่ไม่มีใครรู้จักและรอความตายด้วยตัวเอง เธอไม่คิดว่าฉันเป็นลูกสาว!!

ตอนนั้นรมนไร้เหตุผลเหมือนเด็กมาก

บริศ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ไม่รู้ว่าจะปลอบโยนเธอ

อย่างไร

เมื่อนรมนร้องไห้อย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ เสียงของคิมก็ดังมา จากด้านหลัง

“อะไรกัน? บุริศร์ นี่คุณรังแกเธอหรือ?”

บุริศร์ยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อนรมนได้ยินเสียงของคิม ก็รีบหันกลับไปอย่างเร็ว “แม่คะ ยังไม่ไปเหรอคะ”

“จะให้ไปไหน? แม่ต้องคุยกับหัวหน้าทีมที่มาที่นี่ นี่มันอะไร

กัน?”

“แม่ไม่ไปก็ดีมากแล้ว หนูคิดว่าแม่ไม่ต้องการหนูแล้ว นรมนเข้าไปกอดคิม

คิมนิ่งไปนิด คล้ายกับเข้าใจว่าเธอร้องไห้ทำไม ก่อนจะยิ้ม ออกมา “เด็กคนนี้นี่ ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นเด็กน้อยของแม่ ทำไม ขี้แยนัก หือ?”

“ไม่ว่าหนูจะมีลูกกี่คนแล้ว ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ แม่อยู่ที่ หนูก็ เป็นเด็กน้อยตลอดไป หนูมีสิทธิ์ที่จะงอแงนะคะ”
นรมนกอดคิมแน่น กลัวว่าเธอจะจากไปอีก

บุริศร์ส่ายหัวและพูดว่า “แม่ พวกคุณคุยกันเถอะ ผมจะออก ไปดู ฐานะของเหล่านั่นพิเศษ คาดว่าคุณท่านพรโสภณจะให้คน มารับในไม่ช้านี้”

คิมนิ่งไปนิด มีบางอย่างไม่ค่อยธรรมชาติ

“เขาก็มาหรือ? อายุปูนนั้นแล้ว จะมาทำไม อีกอย่าง เขาไม่ใช่ ว่าเกษียณแล้วหรือ? เรื่องนี้ให้คนทำก็ดีแล้ว”

นรมนได้ยินสิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาติในคำพูดของคิม ก่อนจะเงีย หน้าแล้วพูดขึ้นมาว่า “แม่ ยังไม่ให้อภัยคุณตาอีกหรือ?”

“พูดอะไรนะ?”

คิมพูดอย่างไม่สบอารมณ์

นรมนยิ้มและพูดว่า “หนูเคยได้ยินคุณตาพูดว่า ทีแรกเป็นเขา ที่แยกพ่อและแม่ออกจากกัน แต่เรื่องบางเรื่องก็เป็นพรหมลิขิต แม่และคุณตาโกรธกันมาหลายปีแล้ว ไม่เหนื่อยหรือคะ? คุณตา ก็อายุมากแล้ว อยู่บ้านคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว เขาคิดถึง ห้อง ของแม่สะอาดมาก ดูเหมือนจะมีคนมาทำความสะอาดบ่อยๆ แม่ ขา คุณตากับแม่นี่ช่างดื้อรั้นจริง ไม่มีใครยอมให้กัน จนเสียเวลา มาหลายปีแล้ว ตอนนี้ต่างคนก็ต่างแก่ตัว ทำไมต่างยืนกรานและ ไม่อ่อนข้อให้กัน? ถึงอย่างไรหนูก็ชอบคุณตาอยู่ดี”

เมื่อนรมนพูดอย่างนั้น ดวงตาของคิมก็แสบร้อนขึ้นมา “ลูกไม่โทษเขา?”
“โทษเขาทําไมคะ?”

นรมนสงสัยเล็กน้อย

คิมกัดริมฝีปากล่าง ก่อนพูด “โทษที่เขาแยกลูกกับพ่อของลูก มิฉะนั้น บางทีตอนนี้เราอาจเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์และมีความ สุข”

ในที่สุด นรมนก็รู้ว่าหัวใจของคิมอยู่ที่ไหน

เธอจับมือคิมและพูดเสียงอ่อนโยนว่า “แม่ขา ไม่ว่าจะมีหรือ ไม่มีคุณตา หนูคิดว่าพ่อของหนูไม่สามารถเดินมาถึงตรงนี้กับแม่ ตรงนี้ได้ แม่เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่อ่อนแอในตอนแรก และเขาต้อง แบกรับภาระหน้าที่ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เขาต้องไป สนามรบ ต้องรักษาปกปักบ้านเมือง เลยไม่อยากให้แม่เสียเวลา บางทีคุณตาอาจจะให้ข้ออ้างในการที่เขาเลิกรากับแม่อย่างหนัก แน่น แต่แม่ไม่สามารถพูดได้ว่าใจพ่อของหนูไม่มีวิธีการนี้อยู่ เขา รักแม่ ไม่อยากให้แม่วิตกกังวลกับเขาเขาอยากให้บ้านที่สงบ ร่มเย็นกับแม่ การเลิกราเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ไม่เกี่ยวอะไรกับ คุณตา อีกอย่าง ถึงแม้พวกพ่อแม่จะเลิกรากันไป ถึงแม่พ่อของ หนูกับแม่จะแต่งงานกัน แล้วมันอย่างไรคะ? พ่อหนูจะไม่สละชีพ เพื่อชาติหรือ? จะทำไหม?”

คิมพูดไม่ออกเมื่อถูกถาม

นรมนรู้ว่าสิ่งที่เธอพูดกระแทกใจคิม

เธอดึงคิมมานั่งบนเก้าอี้ ก่อนพูดต่อ “คุณตาไม่ผิด คุณตารัก แม่ เขาอยากจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับแม่ เพราะประสบการณ์ส่วนตัวของเขาเอง แม่ชีวิตครอบครัวกระทั่งของยายเหมือนคน เดียวนา ไม่แล้วจะรักใครคะ? ครั้งคุณตามานี่ บางจะไม่ใช่เพราะเรื่องของเทย่าทั้งหมด เขาต้องการพา แม่กลับ

คิมนิ่งนิด

บ้าน

“ใช่ค่ะ บ้าน บ้านคือที่มีความรัก บ้านคือที่มีญาติน้อง เพราะมีแม่คุณตารู้สึกเขตเป็นบ้านของเขา หนูเพราะว่าอยู่ หนูถึงรู้สึกแม่อยู่คือบ้านเกิดของหนู แม่ขา ไม่ว่าจะเพื่อคุณตาหรือเพื่อหนู แม่กลับบ้านกับพวกได้ ไหมเราร่วมมืออย่างจริงจังกับการรักษา แม้เพียงจะพยายาม ช่วงชิงเวลามาเพียงแค่เดียวก็พอใจแล้ว ให้เพียงหนูได้ แทนคุณของแม่ ไหมคะ”

นรมนพูดอย่างจริงใจซื่อสัตย์ มากคิมไม่สามารถปฏิเสธ ได้ชั่วขณะหนึ่ง

นี่คือเธอไม่ต้องการเผชิญหน้า

เพราะเธอดี ลึกในใจต้องการให้ลูกอยู่เป็นเพื่อนแต่ตัวเอง ตัวเองไม่คู่ควร

เมื่อเห็นนรมนเป็นเช่นในที่สุดน้ำตาไหลออกมา

“โอเค หนูพูดอะไรแม่จะฟังหนู”

“แม่คือดีที่สุดเลยค่ะ”

นรมนกอดคิมอย่างมีความสุข

นี่เป็นครั้งแรกที่คิมรู้สึกถึงอารมณ์ที่จริงใจระหว่างแม่และ ลูกสาว

เมื่อก่อนตอนอยู่กับบนรมน เธอรู้สึกผิดเสมอ เธอรู้สึกเสมอว่า นรมนไม่ได้อยู่กับตัวเองแล้วอุ่นใจ เธอคิดว่านรมนไม่ชอบเธอที่ จะอยู่ข้างเธอและไม่ชอบชีวิตที่มีเธอ ดังนั้นเธอจึงจากไป

เพราะว่านรมนยังคงมีความรักจากพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน เธอรู้สึกว่าแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่เคียงข้างนรมนอีก นรมนคงไม่รู้ สึกอะไร อย่างไรเธอก็หายไปจากชีวิตนรมนมานานกว่า 20 ปี แล้ว

แต่เมื่อกี้ ตอนนี้ เธอเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่านรมนรักเธอ และนร มนต้องการเธอ

ความรู้สึกที่ถูกต้องการนี้ ทำให้คิมรู้สึกควรค่ากับการมีชีวิต อยู่

เธอต้องการกลับไปหาพ่อของเธอเพื่อเติมเต็มความกตัญญู กตเวที อยู่กับลูกสาวของเธอ ดูนรมนตั้งครรภ์และให้กำเนิดลูก และเฝ้าดูลูกๆ เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง
จู่ๆ เธอรู้สึกว่าเธอมีเวลาน้อยเกินไป

ชีวิตก่อนหน้านี้ใช้อย่างสูญเปล่า ตอนนี้อยากจะทำอะไร กลับ พบว่าเหลือเวลาไม่มากแล้ว

โชคดี เธอยังมีโอกาสช่วยชีวิต ยังมีเวลาอบรมอารมณ์ของ พวกเด็กๆ ทันใดคมก็ปลดปล่อยปมในใจของเธอ ทุกเรื่องกลาย เป็นผ่อนคลาย

นรมนเห็นเธอดีใจ ตัวเธอเองก็ดีใจ

ตอนนี้ มิลินก็เข้ามาเคาะประตู ก่อนพูด “เรื่องของพวกคุณจบ แล้วหรือยัง?”

“อาจจะยังต้องล้อมจับ แต่เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องของพวก เรา มีคนของทหารอยู่นี่? อดใจรอไม่ไหวที่จะได้เห็นกิจจาเร็ว ๆ

นรมนรู้ว่าเธอรับปากมิลินอะไรเอาไว้

ส่วนก่อนหน้าที่มิลินไม่อยากเห็นตัวเอง นรมนก็ไม่ต้องการ ถามอีกแล้ว

บางครั้ง ให้ชีวิตคนยากที่จะยุ่งเหยิงค่อนข้างดี แค่ตอนนี้มิลิ นอยากจะอยู่กับพวกเขาก็โอเคแล้ว

มิลินมองไปที่นรมน และกระซิบ “ออกมาหน่อย ฉันมีอะไรพูด กับเธอ”

“โอเค”
บรมนมองไปที่คิม คิมแสดงออกว่าตัวเอง โอเค เธอจึงค่อย ก้าวขาออกจากห้องไป

ปาณีถูกส่งเข้าไปที่ห้อง โดยมิลิน และไม่ได้รับอนุญาตให้ลุก จากเตียงสั่งซ้ำแล้วซ้ำอีก ต้องพักผ่อนเป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ นภดลและบุริศร์ออกไปแล้ว ก็ไม่รู้จะทำอะไร

มิลินพานรมนไปที่ห้องของตัวเอง และปิดประตูลง ทำให้นร มนเครียดเล็กน้อย

“จะทำอะไร? อารมณ์นี้ ท่าทางนี้ มาดนี้ราวกับจะทำอะไรฉัน

นรมนหัวเราะฮาฮาพลางพูด

มิลินมองมาที่เธอและทันใดนั้นก็พูดว่า “ฉันรู้คุณมาหาฉัน คงจะอยากรู้แน่ว่าฉัตรยาตายได้อย่างไร?”

นรมนนิ่งไปพลัน

เธอวางแผนที่จะถามในภายหลัง หรือไม่ก็เธอจะถามอีกครั้ง ในวันพรุ่งนี้ รอจนกว่าอารมณ์ของมิลินจะคงที่ เธอไม่ได้คาดว่าม ลินจะเอ่ยขึ้นมาเอง

ใบหน้าของนรมนเริ่มจริงจัง

“ใช่ ฉัตรยาเป็นเพื่อนของฉัน นภดลก็เป็นเพื่อนของฉัน ฉัน ต้องการรู้ว่าฉัตรยาตายได้อย่างไร

มิลินมองไปที่นรมน ก่อนจะกล่าวออกมา “ทางที่ดีเธออย่าให้ นภดลรู้เลยว่าฉัตรยาตายได้อย่างไร”
“ทําไมละ?”

นรมนประหลาดใจเล็กน้อย

มิลินหันกลับมา ก่อนพูดเสียงต่ำ “ฉัตรยาถูกยาพิษเป็นความ

ตั้งใจของเธอเอง “หมายความว่าไง?”

นรมนรู้สึกประหลาดใจมาก คิดไม่ออกว่าทำไมจุดจบถึงเป็น อย่างนี้

มิลินมองไปที่นรมน “สิ่งที่ฉัตรยาทำทั้งหมดก็เพื่อนภดล

“เกิดอะไรขึ้นกับนภดล?”

“สารแยกสังเคราะห์ด้วยไฟฟ้าในร่างกายของนภดลมีปัญหา ดูเหมือนพิษเรื้อรังออกมาจากครรภ์ค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปใน อวัยวะภายในของเขา ดร.ฐานทัตตรวจสอบปัญหานี้ พูดทั่วๆไป ว่า ผู้ทดลองเช่น นภดลนี้มีชีวิตอยู่ได้สั้น หรือมีเพียงไม่กี่คนที่มี ชีวิตอยู่จนถึงอายุสามสิบปี ร่างกายของนภดลมีปัญหาเมื่อปลาย ปีที่แล้ว แต่ชั้นแรกของเขาพัง และเขาจำอะไรไม่ได้มากมาย แล้ว ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่มีมิลนพูด นรมนดูเหมือนจะเดาและคิดอะไร บางอย่างได้

“ฉัตรยาทําเพื่อนภดล?”

“ใช่ ฉัตรยาเป็นลมกระทันหัน ไม่ใช่เพราะปัญหาทางกายภาพ แต่เพราะเธอกำลังเพาะเลี้ยงแอนติบอดี แอนติบอดีที่ สามารถบรรเทาสารพิษในร่างกายของนภดล แต่แอนติบอดี ต้องได้รับการทดลอง ฉัตรยาทดลองด้วยตัวเอง แต่เธอคานวณ ผิดไปหนึ่งข้อ นั่นคือเธอเป็นคนปกติ แต่นาค ไม่ใช่ แอนติบอดี ที่พัฒนามาจากเลือดของนภดล หลังจากฉีดเข้าสู่ร่างกายจะผลิต สารพิษเท่านั้น แต่ฉัตรยาไม่กล้าบอกให้นภดล ดังนั้นเธอเลย เก็บไว้คนเดียว ฉีดเข้าไป จนกระทั่งเธอฉีดไม่ไหว หลังจากที่เป็น ลมกระทันหันไป นภดลก็พบฉัน ฉันค้นพบความลับของเธอ เธอ ขอร้องฉันอย่างขมขื่นไม่ยอมให้ฉันบอกนภดลว่าเธอกำลังจะ ตาย ในเวลานั่นเธอเกือบจะไม่ไหวแล้ว ในเวลานั้น ฉัตรยา วางแผนที่จะปล่อยให้ดร.ฐานทัตฆ่าเธอ เธอเปลี่ยน ให้แต่งงา นกับรเมศแทน ฉัตรยาใช้โอกาสนี้ ดื่มยาที่เรณุกานำมาให้ นำ ทุกอย่างผลักดันเข้าสู่ร่างกายเรณุกา จริงๆแล้วเพื่อไม่ให้ทดล สงสัยว่าทำไม ให้นภดลมีชีวิตที่ดีต่อไป”

ค่าพูดของมิลิน ทำให้นรมนตกตะลึงนิ่งงันในทันที ความจริงเป็นเช่นนี้หรือ?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ