บทที่ 368 ร่างกายของฉันไม่แข็งแรง

เจต งงไปหมด

“เหี้ย เฮ้ย ! นี่มันใครวะ ? ใครคิดจะให้ ร้ายคุณชายอย่างฉันเนี่ย ? ฉันไม่รู้จริงๆนะว่า รูปพวกนี้มาจากไหน

เจตต์เกือบจะร้องไห้

บุรีศรีบติดตามIPของฝ่ายตรงข้าม เสียดายที่อีกฝ่ายฉลาดมาก ใ account ของ ต่างประเทศ รอให้บริศร์หาaccount นเจอ รูป ถ่ายก็ได้ส่งจบแล้ว

บริศ ขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ เห็นได้ชัดว่าเขา อารมณ์เครียดมาก

ถ้าวันนี้เขาไม่ได้มาหาเจตต์แล้วละก็ เจต ต่คงต้องรับข้อกล่าวหานี้อย่างแน่นอน

ใครจะไปรู้ว่าสองคนที่เมื่อตอนบ่ายยัง ทะเลาะกันอยู่ พอกลางคืนแล้ว จะมานั่งดู คอมอยู่ด้วยกันได้ ? บริศ ดูรูปที่ส่งมา มีบางรูปที่หวือหวาเก้น ไป แล้วถูกเขาลบไปโดยตรงเลย ที่เหลือเป็น รูป เจตต์ถ่ายคู่กับนรมน ท่าทางสนิทสนม แค่ เห็น คนก็รู้สึกตับจะแตก

เจค รีบพูด : ” มันไม่จริงเลยนะ ! ฉัน

ไม่เคยถ่ายรูปพวกนี้กับนรมนเลยนะ ! ”

“ฉันรู้ ! ”

บริศร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

เจตต์กําลังจะถอนหายใจโล่งทีนึง ก็ได้ นบุรีศรีพูด : บรมนของฉันเป็นผู้หญิงที่ ทําตัวดี ไม่ออกนอกกรอบ จะไปคลุกคลีกับ ผู้ชายเจ้าชู้อย่างนายได้ยังไง ? นี่มันลดตัวเธอ ชัดๆ”

นายบุรีศร์ นีนายใช้ปากด่าคนรึเปล่า

เนีย ? “

เจตต์รู้สึกอัดอั้นใจมาก แต่ตอนนี้ เขาก็รู้ แล้วว่ามีคนตั้งใจจะใส่ร้ายเขา

“เรื่องนี้ นายคิดจะทํายังไง ? ” “สิบ ! ”

บริศ พูดจบ แล้วลบรูปและทุกอย่างที่ เกี่ยวกับนรมนออกจากมือถือของเจตต์ไปหมด

“แล้วฉันช่วยอะไรได้ ? ” ตอนนี้เจตต์มันไปหมด

บุรีศร์กลับไม่พูดอะไร แล้วเดินจากไป

เลย

“นี่ๆๆ นายบุริศร์ ฉันถามนายอยู่นะ เรื่อง นี้นายต้องอธิบายให้นรมนเข้าใจนะว่าฉันถูก สร้าย ฉัน……

เขายังไม่ทันพูดจบ บุริศร์ก็ได้หยุดลง ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต

“เรื่องนี้ ถ้านรมนรู้แม้แต่นิดเดียว นายก็ รอฉันมาจัดการนายได้เลย

พูดจบ เขาก็เดินจากไปเลย ไม่หันมา มองเจตต์สักครั้งเดียว

เจดหดหูไปทั้งคน แต่หลังจากที่บุริศร์ ไปแล้วนั้น เขาก็นั่งคิดใคร่ครวญ

ใครกันแน่ที่คิดจะให้ร้ายเขา ? แล้วท่าแบบนี้มีจุดประสงค์อะไร ?

คนที่มีปัญหา คาดใจเหมือนกันก็คือบริ

ศร

เขาออกจากบ้านของเจตต์ก็ได้กลับไปที่ บ้านเลย

เวลา สามตี แล้ว แต่เขาไม่รู้สึกง่วงเลย

ถ้าไม่สืบเรื่องนี้ให้รู้ ก็ยากที่จะรับรองได้ ว่า หลังจากนี้จะไม่มีข่าวเสียหายของนรมนรั่ว ไหลออกมาอีก แต่ฝั่งตรงข้ามเป็นใคร ต้องการอะไร เขาไม่รู้เลย

เผชิญกับการขู่ที่ไม่มีที่มาที่ไปแบบนี้ บุริ ศรหาวิธีรับมือไม่ได้เลยจริงๆ

เขากลับไปที่ห้องนอน เห็นนมันกำลัง หลับสบายมาก แถมยังถีบผ้าห่มออก แล้วถอน หายใจไปทีนึง เดินไปช่วยเธอห่มผ้า วินาทีต่อ มา กลับถูกนรมนพลิกตัวหันมากอดเขาไว้

โดยตรง

“อยากขยับ

นโมนพูดด้วยเสียเบา แล้วหาท่าทางที่ สบาย กนอนอยู่ในอกของบริศร์

เห็นนโมนที่มีความสุขไร้ความกังวลเช่น นี้แล้ว แววตาของบุรีศรีก็นุ่มนวลขึ้นเยอะ

เขาจะปล่อยให้คําพูดนินทาว่าร้ายพวก นั่นมาทําร้ายนรมนไม่ได้

คิดแล้ว เขาก็ถอดรองเท้าขึ้นเตียง กอด นรมนไว้เบาๆ แล้วหลับไปพร้อมเธอ

หลับฝันดีตลอดคืน

ตอนเช้า ตอนที่นรมนตื่นมา บุรีศร์ยัง นอนหลับอยู่

เธอจ้องมองหน้าหล่อที่นอนหลับอยู่ของ บริศร์ ขนตาที่ยาวของเขา จู่ๆรู้สึกเต็มอิ่มในใจ

นี่เป็นผู้ชายของเธอ ! คนที่จะใช้ชีวิตกับเธอตลอดชีวิต !

นรมน น วออกมา ใช้นิ้วกวาดตามโครง หน้าของเขาบนอากาศ

บริศ กลับออกมืออย่างเร็ว ฉุดดึงแขน ของเธอไว้โดยตรง

สนุกหรอ ? ”

ดวงตาของบุริศร์ดูลึกซึ้ง มุมปากยกขึ้น เบาๆ มองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแล้ว นร มนรู้สึกหน้าแดงร้อนในทันที

“ฉัน ฉันเปล่าดูคุณนะ อย่าหลงตัวเองไป หน่อยเลยคุณ” ” แน่ใจนะ ? เมื่อกี้ ใครที่จ้องๆมองๆอยาก

จะจูบผมอยู่กันนะ ?”

คำพูดนี้ของบุริศร์ทำเอาบรมนโกรธมาก

“ใครจะจูบคุณ ? อย่าหน้าไม่อายหน่อย เลย ! ฉันก็แค่ดู”

“อ้อ แค่ดูหรอ ? ” บริศ รู้สึกว่านรมนตอนนี้น่ารักสุดๆเลย

เขาพลิกตัวทันที แล้วทับร่างของนรมน ไว้ใต้ร่างของตัวเอง กลิ่นไอเร่าร้อนได้โชยฟัง มากระแทก หน้า

“ให้โอกาสคุณอีกครั้ง เมื่อกี้อยากทํา อะไรกับผม ? ”

บุริศร์ข่มขู่เธอ

นรมนรู้ล็กตัวร้อนทรมานไปหมด อยาก จะผลักบุรีศร์ออก แต่ก็ทําไม่ได้ กลิ่นไอ พิศวาสทําให้เลือดในร่างกายของเธอสูบฉีด อย่างแรง

“คุณลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ ”

“ไม่เอา ! ”

บริศ ทําอย่างกับเด็ก ซุกอยู่ในอ้อมกอด ของนรมนไม่ยอมออก

เธอหอมจัง !

บุรีศร์สูบหายใจลึกๆ ที่นั่ง สีหน้าดูเคลิ้มมี ความสุข ทำให้หน้าของนรมนยังแดงเข้าไป ใหญ่

“คุณบุริศร์ ฉันหนักมากเลยนะคะ คุณรีบ ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ ! ”

เสียงของเธอสอดด้วยอาการงอนและ หายใจแรง

แววตาของปุรีศ หดในทันที จากนั้นก็ ก้มหน้าลงจูบไปที่ปากของนรมนทันที

นรมนยังไม่ทันจะพูดอะไรก็ถูกจูบของบุรี ศ ดึงดูดไว้แล้ว

ทั้งสองคนกอดจูบเข้าด้วยกันทันที

แสงอาทิตย์ในยามเช้ากำลังดี สองผ่าน กระจกบานเลื่อนสะท้อนเข้ามา แล้วสาดส่อง บนตัวของพวกเขาทั้งสองคน ทำให้อุณหภูมิ ในห้องก็ปรับขึ้นตามไปด้วยเยอะเลย

บุรีศรีได้หยุดเบรคในวินาทีสุดท้าย มอง นรมน แววตาเย้ายวน แทบอยากจะกลืนกิน เธอเข้าไปทันคน แต่เสียดายที่เขาไม่สามารถ ทําได้

ร่างกายของนรมนยังไม่หายดี

ถึงแม้คุณหมอแจ้งผลสรุปออกมาว่า อยู่ไฟทําได้ดีมาก แต่คุณหมอก็ได้กำชับบริศร์ เป็นการส่วนตัวแล้วว่าร่างกายของนรมนยังทน ต่อการมีเพศสัมพันธ์ชายหญิงไม่ได้ อย่าง น้อยภายในสามเดือนนี้ห้ามเลย

บริศร์รู้สึกทั้งร่างจะระเบิดอยู่แล้ว เสียดายที่อยู่ต่อหน้าสาวงามเช่นนี้ กลับได้แต่ มองทําอะไรเกินเลยไม่ได้ ความทรมานเช่นนี้ น้อยคนที่จะเข้าใจได้

นรมน นแขนไปคล้องคอของเขาไว้ด้วย แววตาเย้ายวน แล้วถูกับหน้าของเขาแล้ว พูด : “บุริศร่คะ ฉันอยากได้ค่ะ”

เสียงของเธอเบามาก เบาจนมีแต่บุริศร์ คนเดียวที่สามารถได้ยิน นี่ถ้าเป็นปกติแล้ว เขาจัดการเธอไปนาน แล้ว แต่ตอนนี้ไม่ได้

หน้าผากของเขามีเหงื่อไหลเต็ม กลับ ต้องอดกลั้นกับความต้องการที่มีต่อนมันเอา ไว้ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน : ” รัก รออีกหน่อย

นรมนไม่นึกเลยว่าเธอจะถูกบุริศร์ปฏิเสธ

โดยปกติแล้ว เขากระตือรือร้นเรื่องบน เตียงอย่างมาก ไม่ว่าจะห้าปีก่อน หรือว่าห้าปี หลังมานี้ ทำไมครั้งนี้ถึงปฏิเสธเธอล่ะ ?

ทันทีนั้น นรมนรู้สึกอึ้งไปนิดๆ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ ? ” เธอรู้สึกอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก

เต็มที นรมนก็ไม่ใช่คนที่เปิดเผยในด้าน นี้อยู่แล้ว ที่สามารถให้เธอพูดคำนี้ออกมาได้

นั้น ถือว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

บริศร์เองก็รู้ดี แต่ตอนนี้ กลับบอกเธอไม่ ได้ ได้แต่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ : “ไม่มีอะไร หรอกนะ ก็แค่ร่างกายผมช่วงนี้ไม่ค่อยดี รอวัน สองวัน ผมจะรองไปหาหมอดู

“คุณเป็นอะไรคะ ? ”

พอได้ยินว่าร่างกายของบริศ ไม่ค่อย ดีแล้ว นรมนก็ไม่มีเวลามาถือสาอะไรอีก ทําท่าก็จะไปเปิดผ้าห่มดูบุริศร์

ทําเอาบริศ ตกใจรีบคว้าแขนเธอเอาไว้ แล้วพูด : “ที่รัก อย่าทําแบบนี้ได้มั้ย ไว้หน้าผม หน่อยนะครับ ? ”

ได้ยิน เขาพูดแล้ว สีหน้าของนรมนยิ่ง นตกใจมาก

หรือว่าคุณบุริศร์จะเป็นโรคที่พูดออกมา ไม่ได้งั้นหรอ ?

เธอมองไปที่ตรงนั้นของบุรีศร์โดย สัญชาตญาณ ทําจนร่างกายของบุรีศรีร้อน ระอุไปทั่ว แต่ก็ขมขื่นใจพูดไม่ได้

ปล่อยให้นรมนเข้าใจผิดว่าร่างกายของ เขามีปัญหา ดีกว่าให้เธอสงสัยร่างกายของตัว เองตั้งเยอะ

“พอเหอะ หยุดมองได้แล้ว รีบลุกไปกัน เถอะ วันนี้ ผมพาคุณกับเมลไปเที่ยวที่สวน สนุกกัน”

บุรีศรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

พูดจบ เขาก็วิ่งหลบไปที่ห้องน้ำอย่าง รวดเร็ว แล้วอาบนําเย็นๆให้หายความอยาก

นรมนมองผ้าห่มที่ยังอุ่นๆอยู่เหมือน

กําลังคิดอะไรอยู่ คิดถึงสีหน้าของบริศร์ในเมื่อ ก็ แล้วขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว

หรือว่าที่เธอแท้งลูกทำให้บุรีศร์ตกใจ กลัวจนนกเขาไม่ขันหรอ ?

แต่ก็ไม่น่าใช่นะ เมื่อกี้เธอยังสัมผัสถึง น้องชายของเขาแข็งตัวอยู่เลยนี่น่ะ

แล้วเป็นโรคอะไรกันแน่ ?

นรมนคิดยังไงก็คิดไม่ตก แต่ก็นึกอะไร ขึ้นได้

เธอคิดว่า ต้องหาเวลาไปให้คุณหมอ ช่วยดูอาการของบริศร์ดีๆถึงจะได้

บุรีศร์ไม่รู้เลยแม้แต่นิดว่านรมนวางแผน อะไรอยู่ในใจ เขารู้แค่ว่าตัวเองใกล้จะระเบิด เต็มที่แล้ว อุณหภูมิน้ำที่เย็นจัดก็ไม่สามารถลด ความต้องการของเขาได้เลย

เขาพยายามสูบลมหายใจเข้าลึกๆ ผ่าน ไปอยู่นานถึงอาบน้ำเสร็จ กลัวว่านรมนจะรอ นาน แล้วเร่งรีบออกมา ถึงสังเกตว่านรมนได้ จัดที่นอนเรียบร้อยแล้ว ไม่อยู่ในห้องแล้ว

นรมนไปไหนแล้วล่ะ ?

บริศร์รู้สึกแปลกใจ แต่ก็ได้แต่งตัวเสร็จ ถึงค่อยลงไป นล่าง

เวลานี้ กานต์กับกมลก็ตื่นแล้ว แม่นรม นก็เตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว นรมนคอยช่วย อยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรกับแม่นรมนอยู่ ทั้งสองคนดูลับๆล่อๆ กระซิบข้างหู ทำให้บุรีศร์ รู้สึกแปลกใจอยากรู้

“แม่ครับ อรุณสวัสดิ์ครับ”

บริศ รับเปิดปากทักทาย

อ้อ ? อรุณสวัสดิ์จ้า ! ”

ตอนที่แม่นรมนเห็นบุรีศรีนั้น ท่าทางดู เก้อเขมนิดๆ

และนรมนก็เดินออกไปโดยตรงแล้ว คล้องแขนของบุริศร์แล้วพูด : “คุณไปดูเด็กๆ ก่อน ฉันช่วยแม่ทําอาหารเช้า

“ให้ผมทําเถอะ”

ระหว่างที่บุริศร์พูดอยู่นั้นก็พับแขนเสื้อ ใน กลับถูกนรมมห้ามเอาไว้

“ไม่ต้องหรอกคะ มีผู้หญิงเราอยู่ คุณไป ดูเด็กๆเถอะค่ะ ไม่ใช่บอกว่าเดี๋ยวจะออกไป เที่ยวหรอคะ ? ให้เด็กๆ ใจหน่อย ฉันยังไม่ได้ บอกกับพวกเขาเลยค่ะ”

นรมนแกล้งทำเป็นปฏิเสธแล้วพาบุริศร์ ไปถึงที่ห้องรับแขก จากนั้นก็วิ่งกลับไปที่ห้อง ครัวต่อ ไม่รู้ว่าพูดอะไรกับแม่นรมนอยู่ ทั้งสอง คนกระซิบไปมา แถมบรมนก็หันมามองบุริศร์ อยู่บ่อยๆ ทําเอาบริศรสกแปลกๆ

แด๊ดดี้คะ แด๊ดดี้ดูว่าวันนี้หนูใส่กระโปรง สวยมั้ยคะ ? ”

วันนี้ กมลได้ใสกระโปรงใหม่ตัวนึง เห็น ว่าตั้งแต่บุริศร์ลงมาก็ไม่ได้มองเธอเลย เลย รู้สึกไม่ค่อยพอใจ อยากให้แดดดี้สนใจเธอ

บริศ ถึงมองไปทางกมล

กมลสวมชุดกระโปรงเจ้าหญิงอยู่ มอง แล้วเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยเลยจริงๆ บวกกับ เธอหน้าตาดีมาก ทําให้คนรู้สึกอยากเข้าไปอุ้ม

จัง

“กมลสวยมากเลยครับ เดี๋ยวแอ๊ด พา พวกหนูกับหม่ามี้ไปเที่ยวที่สวนสนุกดีมั้ย

ครับ ?

“ดีคะ ! ” กมล ใจจนเนชันมา

นี่เป็นสิ่งที่เธอรอคอยมานาน

“หนูจะไปติดกิ๊บติดผมอันสวยของหนู เดี๋ยวแด๊ดดี้ดูนะคะว่าสวยมั้ย ?

ระหว่างที่กมลพูด ก็ได้วิ่งกลับไปที่ห้อง ของตัวเองอย่างกับผีเสื้อน้อยอย่างไงอย่าง

กานด์ไม่ได้ดีใจเหมือนกับกุมลขนาดนั้น แต่เขาก็ดีใจอยู่ เขาเดินเข้าไปหาบุริศร์แล้วพูด ด้วยเสียงเบา : “คุณบุริศร์ คุณสังเกตมั้ยว่า หม่ามี้กับคุณยายเช้านี้ดูแปลกๆ ?”

“นายก็สังเกตเห็นหรอ ? พวกเธอเป็น อะไรหรอ ? *

บุรีศร้อยากจะสอบถามข่าวสารอะไรจาก ลูกชาย แต่กานต์กลับสายหัวแล้วพูด : “ผมว่า น่าจะเจาะจงคุณนะ เดี๋ยวคุณอยู่ให้ห่างจากผม เลยนะ ผมกลัวว่าเดี๋ยวจะลามมาถึงผม

พูดจบ กานต์ก็ทําเหมือนกับเขาเป็นโรค ระบาดหลบไปซะไกล เกือบจะทําให้บริส กระอักเลือดตาย

ไอ้เด็กแสบนี่ใช่ลูกของเขาจริงหรือ

เนี่ย ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ