บทที่ 413 ฉันจะไปกับคุณ
บุรีศรียังคิดไม่ตก เรื่องเมื่อห้าปีก่อนนั้น ยังมีใครเกี่ยวข้องบ้าง
ทั้งสองเงียบไปชั่วขณะ นรมนจึงนำถ่าย ภาพขึ้นมาดูอีกครั้ง จากนั้นก็พูดเสียงเบา “บางทีฉันอาจจะรู้ว่าคนนั้นเป็นใคร”
“มันคือใคร?”
บริศร์รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา
นรมนหยิบถ่ายภาพและดูมันสักพัก ก่อน จะพูดว่า “ตอนนั้นเขมิกาบอกฉันว่า เรื่องนี้ไม่ ได้มีเพียงป้าโอเท่านั้นที่เป็นคนสั่งการ แต่ยังมี คนเกี่ยวข้องอีก นั่นก็คือตั้งเมแม่ของเธอ”
เมื่อนึกถึงตังเม นรมนรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ ติดต่อกับเธอมากนัก แต่ห้าปีต่อมาหลังจาก กลับมาที่ประเทศจีน คนคนนี้เคยสร้างปัญหา ให้กับเธอ
หลังจากที่เขมิกาเสียชีวิตไป ดังเมก็ดู เหมือนจะหายไปเลยเหมือนกัน ธุรกิจของ ตระกูลศรีวัชรภัทรในเมืองชลธีก็นำออกไปใน ชั่วข้ามคืน จากนั้น ดังเมก็หายตัวไปเลย
เธอเคยคิดว่าเพราะหลังจากลูกสาวของ เธอเสียชีวิต ผู้หญิงคนนี้ก็ถูกโจมตี จึงต้อง ซ่อนตัว แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น
บางทีเธออาจจะคิดว่าสาเหตุการตาย ของเขมิกานั้นเกิดขึ้นจากนรมน
ตอนนี้มันคือการซ่อนตัวเพื่อรอโอกาสที่ จะเอาคืน
เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของนรมน บุรีศรี รีบโทรหาพฤกษ์
ให้คนของเราพยายามค้นหาข่าวคราว ของตังเมให้ได้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นข่าวที่ดี หรือไม่ดี ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าตังเมยังอยู่ในเมือง ชลธีหรือไม่”
“ครับ!”
แม้ว่าพฤกษ์จะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงหา ข่าวของตังเม แต่ว่าเขาก็จัดการทันที
อารมณ์ของนรมนค่อนข้างหม่นมัว
ถ้าเป็นตังเม เรื่องนี้คงไม่เป็นไปในทางที่ เท่าไหร่แน่
“เป็นเพราะฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ให้ดี ฉัน คิดว่าพอเขมิกาตายแล้ว ทุกอย่างก็จะจบ ไม่ คิดว่าจะมีปลาที่หลุดผ่านตาข่ายอย่างดังเม อ๊ก”
“ใครๆ ต่างก็ไม่คาดคิด ผมก็เดาดูเหมือน กัน ในเมื่อเรื่องเมื่อตอนนั้นมีคนรู้น้อยมากๆ เราลองไปย้อนถามนาวินและธิดากันเถอะ”
คําพูดของนรมนทําให้บริศร์ได้สติขึ้น
ตอนนี้คนที่สามารถรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใน ตอนนั้นก็มีเพียงคนที่อยู่ในตอนนั้นเท่านั้น
บุรีศรีกำลังคิดที่จะโทรไปถาม แต่นรมน กลับพูดว่า “ไปถามต่อหน้าดีกว่าค่ะ บางครั้ง โทรศัพท์ก็ไม่ปลอดภัย” “ก็ใช่ แต่คุณไม่ได้วางแผนจะอยู่ที่นี่ใน ระยะยาว และคนที่นี่ก็ยุ่งวุ่นวาย ………
ก่อนที่บุริศร์จะพูดจบ นรมนก็ยิ้มขึ้น
“หรือว่าพอฉันอยู่ที่นี่หนึ่งวัน คุณก็จะมุ่ง ชี้เป้าไปยังเจตต์หนึ่งวันอย่างนั้นเหรอคะ?”
คุณรับไม่ได้เหรอ?”
น้ำเสียงของบริศ มีความผยองขึ้นมา
ริมฝีปากของนรมนเบะมากขึ้น
“ทําไมเมื่อก่อนฉันถึงไม่รู้ว่าคุณใจแคบ ขนาดนี้กัน? ทั้งๆ ที่คุณก็รู้ว่าระหว่างฉันกับเจต นั้นไม่มีอะไร แต่คุณก็ยังวางแผนจะทำอะไร อยู่ทุกวัน”
” ผมแค่ไม่ชอบใจเมื่อเจอเขาไม่ได้เหรอ? คุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา แต่เขายังคงไม่ล้ม เลิกความตั้งใจจากคุณ
บริศร์รู้สึกโกรธเมื่อนึกถึงตัวเองที่หานร มนไปทุก แต่ก็ไม่พบ แต่เธอกลับถูกเจตต์ ซ่อนไว้ที่นี่ แค่นึกถึงเขาก็พาลไม่สบอารมณ์ แล้ว
นรมนไม่ได้พูดอะไร แค่ลูบศีรษะตัวเอง แล้วพูดว่า “ฉันเหนื่อยแล้ว เรื่องต่อจากนี้คง ต้องให้คุณจัดการ ฉันอยากจะพักผ่อนสัก หน่อย”
เป็นเพราะหวัดยังไม่ดีขึ้นเหรอ? เดี๋ยว ผมนวดให้
ในขณะที่พูด บุรีศร์ก็นั่งลงข้างนรมน และยื่นมือออกมาเพื่อนวดขมับเธอ
นรมนเอนตัว งอกของบริศร์ ฟังเสียง หายใจเข้า รู้สึกถึงแรงจากของนิ้วของเขา และหลับไปโดยไม่รู้ตัว
จริงๆ ที่นี่ ผู้คนเข้าออกวุ่นวาย นรมนจะ นอนหลับอย่างสงบได้อย่างไร? แม้จะอยู่ในที่ ของเจตต์ แต่เธอก็ต้องรู้สึกตัวตื่นอยู่ตลอด เวลา มิฉะนั้นจะไม่มีทางแน่ใจเลยว่าจะเกิด อะไรขึ้นกับเธอ ตอนนี้มีบริศ อยู่ข้างๆ ความตึงเครียดก็ ผ่อนคลายลง นรมนรู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้า ที่ไม่เคยมีมาก่อน ดังนั้นเธอจึงหลับไป
เมื่อเห็นท่าทางเหนื่อยล้าของนรมน ใน ใจของบริศร์ก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา
นี่คือภรรยาของเขา ผู้หญิงของเขา ที่ เขาตั้งใจอยากจะปกป้องไว้ในอ้อมแขน แต่ ตอนนี้เธอกลับกําลังเผชิญกับสถานการณ์เช่น
เขาค่อยๆ วางนรมนลงบนเตียง และห่ม ผ้าให้เธอ เติม เขาตั้งใจจะออกไป แต่คิดว่า ถ้าเขาลุกขึ้น นรมนจะต้องตื่นขึ้นมาแน่ เขาจึง นั่งลงอีกครั้ง
ท่าทางเธอดูเหมือนขาดความรู้สึก ปลอดภัยอย่างมาก
เขาคิดเสมอว่าผู้หญิงคนนี้ใจร้าย แต่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ใจร้าย แค่แสดง ภาพลวงตาให้คนอื่นเห็น ในที่สุดบุรีศร์ก็ถอดรองเท้าและขึ้นเตียง นอนกอดนรมนไว้ในอ้อมแขนของเขา
เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจและความอบอุ่นที่ คุ้นเคยอีกครั้ง คราวนั้นรมนถึงได้หลับสนิท
เมื่อพฤก โทรศัพท์หาบุริศร์ บุรีศร่ขมวด คิ้วเล็กน้อย และวางสายอย่างรวดเร็ว จากนั้น ก็ปล่อยนรมน และมาที่ระเบียง
ว่ายังไง?”
“ประธานบริศร์ ดูเหมือนว่าผมจะเห็นนัก ข่าวสองสามคนมาที่นี่ ผมไม่รู้ว่าพวกเขามุ่งหา คุณหรือเปล่า”
คําพูดของพฤกษ์ทําให้บริสร้ขมวดคิ้ว
เล็กน้อย
“มีเจตนาอื่นไหม?”
“ผมไม่แน่ใจครับ คงจะได้ยินมาว่าคุณ เล่นพนันอยู่ที่นี่ และวันนี้ก็มาอีก ถึงได้มาครับ
“อาจเป็นไปได้ว่ามีคนรู้ว่านรมนอยู่ที่นี่ ถึงได้ตั้งใจมาตามดู ไม่ได้ นรมนจะอยู่ที่นี่ไม่
ได้แล้ว”
หลังจากที่บริศรวางสายโทรศัพท์ ก็ได้ ปลุกนรมนอย่างรวดเร็ว
“นรมน ตื่นเถอะ”
“คะ?”
นโมนรู้สึกงุนงงเล็กน้อยเมื่อเธอลืมตา เธอใช้เวลานานกว่าจะได้สติว่าเธออยู่
ที่ไหน
“เกิดอะไร นคะ?”
“มีนักข่าวสองสามคนอยู่ข้างนอก ล้วน มาในชุดนอกเครื่องแบบ ผมไม่รู้ว่าพวกเขามุ่ง หาผม หรือมามุ่งหาคุณ คุณฟังผมนะ ออกไป จากทนกับผม ผมให้คุณ นี่คนเดียวไม่ได้ ตอนนี้บริษัทของเจตต์มีการประมูลอยู่ ดังนั้น คงดูแลความปลอดภัยของคุณทางนี้ไม่ได้ และผมคงระดมคนมาที่นี่ไม่ได้เช่นกัน แบบนั้น คุณต้องถูกเปิดเผยแน่ คุณฟังผมนะ ไปกับผม ผมจะปกป้องคุณเอง”
ดวงตาของบุรีศรีสินไหว และการ แสดงออกของเขาก็เป็นกังวลและวิตกอย่าง
มาก
ความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขาได้ถูก คลายปมแล้ว และเธอก็รู้แล้วว่าบุริศร์ไม่ได้ รังเกียจตัวเองเพราะรูปถ่ายพวกนั้น ดังนั้นนร มนก็คงจะไม่ตั้งแง่กับเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ถ้า กลับไปตอนนี้จะมีผลกระทบต่อตระกูลโตเล็ก เหรอ?
ราวกับว่าเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร บุริศร์ จึงพูดขึ้นเสียงเบา “คุณแม่พูดแล้วครับ มันเป็น เรื่องของตระกูลโตเล็ก และตระกูลโตเล็กก็จะ ไม่ปิดบังแล้ว คุณคิดว่าคุณกับผมจะสามารถ ออกข้อตกลงการหย่าร้างได้เหรอ? คนที่ซ่อน ตัวอยู่ต้องการแก้แค้นคุณ และคนที่จะมาแก้ แค้นคนในตระกูลโตเล็กของเรา เราจะไม่ ปล่อยมันไปแน่”
“ค่ะ ฉันจะไปกับคุณ เมื่อเห็นว่าบริศร้กังวลมาก นรมนก็ไม่ สามารถทนให้เขากังวลต่อไปได้ และถ้าเธอ ยังอยู่ที่นี่ต่อไป ก็ไม่รู้ว่าเจตต์จะต้องขาดทุน อีกเท่าไหร่
เมื่อคิดเช่นนี้ นรมนก็เดินตามบุรีศร์ไปที่ ระเบียง โดยไม่ได้เก็บของใดๆ
บริศร์ถอดเสื้อคลุมของเขาห่อตัวบรมน ให้แน่น และกระซิบว่า “ลงจากตรงนี้ได้ไหม ครับ?”
คุณคิดว่าการฝึกพิเศษของฉันในตอน นั้นน้ฝึกเสียเปล่าเหรอคะ?”
แม้ว่ารางกายนรมนจะอ่อนแอไปบ้าง แต่ เรื่องพื้นฐานแบบนี้เธอก็ทำได้
เธออยู่ข้างหน้า บุริศร์อยู่ข้างหลัง ทั้ง สองปีนลงไปในท่อ
พฤกษ์รีบเปิดประตูรถ
“เชิญครับคุณหญิง นรมนเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน รถของผู้สื่อข่าวหลาย
คันก็ขับมาทีทางเข้าของคาสิโน
ดวงตาของบุรีศร์หรี่ลงเล็กน้อย
“พฤกษ์ ขับรถไปช้าๆ หน่อย
“ครับ!”
พฤกษ์สตาร์ทรถ และขณะที่เขาขับผ่าน ทางเข้าคาสิโนอย่างช้าๆ นรมนก็เห็นนักข่าว ถือกล้องอยู่ในมือ และรีบวิ่งเข้าไปในคาสิโน
ดูท่าจะมุ่งมาที่เธอจริงๆ
เรื่องที่เธออยู่ที่นี่ได้ปิดเป็นความลับ ใคร เป็นคนปล่อยข่าวออกไปกัน?
ไม่ใช่เจตต์และบุรีศร์อย่างแน่นอน หรือ ว่ามีคนของตังเมอยู่ในคาสิโน?
นรมนขมวดคิ้ว
ถ้าบริศร์ไม่อยู่ที่นี่ในวันนี้ เธอคิดว่าตัว เองจะต้องติดอยู่ที่นี่จริงๆ แน่ นรมนสั่นสะท้านเมื่อนึกถึงความโหดร้าย ของผู้สื่อข่าวเหล่านั้น
“ไม่เป็นไร”
บริศ กอดนรมนไว้ในอ้อมแขน และ กระซิบ “พฤกษ์ กลับไปที่บ้านพักตากอากาศ”
“ครับ!”
พวกเขารีบกลับไปที่บ้านพักตากอากาศ ของบริศ อย่างรวดเร็ว
นี่เป็นที่ส่วนบุคคล และไม่มีใครสามารถ เข้าไปได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากบุรีศร์
หลังจากที่นรมนกลับไปที่บ้านพักตาก อากาศ ธิดาและนาวินก็ออกมาต้อนรับอย่าง รวดเร็ว
“คุณหญิง กลับมาแล้วเหรอคะ?”
ธิดามองไปที่นรมนอย่างร้อนรน
แม้ว่านาวินไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็กังวล มากเช่นกัน “เข้าไปคุยกันบ้างใน
บริศ กลัวว่านรมนจะตากลม เขาจึงรีบ พาเธอเข้าไปข้างใน
หลังจากมาถึงห้องนั่งเล่น ธิดาก็รีบรินน้ำ อุ่นให้นรมน
“ธิดา นาวิน ฉันมีบางอย่างจะถามพวก
เธอ”
อยู่ๆ บริศร์ก็จริงจังขึ้นมา จนทำให้ธิดา และนาวินชะงักไปครู่หนึ่ง
ขาของนาวินไม่ค่อยปกติเนื่องจาก อุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่เขาก็ยังนั่งลง
“ประธานบริศร์ ว่ายังไงครับ?” นาวินเป็นคนประเภทที่เงียบขรึมมาก
บริศร่ถามด้วยเสียงทุ้ม า “เมื่อห้าปีที่ แล้ว นอกจากป้าโอที่สั่งให้พวกเธอไปส่ง คุณนายไปต่างประเทศ และวางแผนจะลอบ ฆ่าเธอในระหว่างทางไป ยังมีคำสั่งจากคน อื่นๆ อีกไหม? ฉันจําได้ว่าดูเหมือนจะมีข่าวว่า คุณนายหนีไปกับคนอื่น ตอนนั้นใครเป็นคน ทํา? นาย? เป็นคนถ่ายภาพคุณนายเหรอ?”
ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของ นาวินก็เปลี่ยนไป
คิดว่าเรื่องนี้คงถูกลืมไปนานแล้ว แต่ไม่ คิดว่าวันนี้บุริศร์จะพูดถึงเรื่องนี้อีก นาวินไม่รู้ว่า ทําไม แต่ก็รู้สึกกังวลไม่น้อยเลย
ธิดารีบพูดขึ้น “ประธานบุรีศร์ นี่เป็นเรื่อง ที่ผ่านไปแล้ว? ทำไมวันนี้…….”
“ไม่ต้องกลัว ธิดา ฉันไม่ได้จะคิดบัญชี เก่า เรื่องนี้มันผ่านไปแล้วก็จริง แต่เรื่องที่เกิด ขึ้นคราวนี้มันเกี่ยวข้องกับเมื่อห้าปีที่แล้ว ภาพถ่ายเหล่านั้นน่าจะเป็นเมื่อห้าปีก่อน ดัง นั้นฉันถึงต้องถามให้ละเอียด ว่าในตอนนั้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
นรมนกลัวว่าธิดาและนาวินจะคิดมาก เกินไป จึงรีบพูดขึ้น ธิดาและนาวินถอนหายใจด้วยความโล่ง อก เมื่อนรมนพูดเช่นนั้น
ดากัดริมฝีปากล่างของเธอแล้วพูดว่า “รูปภาพเหล่านั้นฉันเป็นคนถ่ายเองค่ะ ในตอน นั้นพวกเขาเป็นผู้ชายทั้งหมด จึงไม่ค่อย สะดวก นาวินก็ไม่อยากทำแบบนั้น ตอนนั้นเรา ถูกป้าโอข่มขู่ จึงต้องทำมัน และยังมีผู้คุ้มกัน อีก คนที่คิดจะทําไม่ดีต่อคุณนายในตอนนั้น ได้ถูกนาวินจัดการหมดแล้วค่ะ”
“แล้วหลังจากนั้นพวกเธอให้รูปพวกนั้น กับใคร?”
นี่เป็นคําถามที่นรมนต้องการรู้มากที่สุด
ธิดาสายหัว แต่ทันใดนั้นนาวินก็พูดขึ้น
“ภาพถ่ายถูกเขมิกาเก็บไปทั้งหมด ในตอนนั้น เขมิกาติดต่อกับเราตลอด และเราก็ต้องเชื่อ ฟังเขมิกา แต่สําหรับป้าโอ เธอไม่ได้ถามถึง ภาพถ่ายกับเราเลย
ในใจของนรมนและบุรีศร์ก็เริ่มหนักขึ้น เล็กน้อย
“เขมิกา! ถ้าอย่างนั้นคนที่กำลังเล่นงาน ฉันกับและตระกูลโตเล็กคือตังเมไม่ผิดแน่
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
