แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 422 เธอต้องการเพียงบุริศร์กับ ตระกูลโตเล็ก



บทที่ 422 เธอต้องการเพียงบุริศร์กับ ตระกูลโตเล็ก

“แม่ แม่คิดว่าผมทำอะไรกับแม่ไม่ได้ จริงๆใช่ไหม ? แม่อยากเห็นตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา ของพวกเราตกต่ำใช่ไหมครับ ?

ธรณีไม่อยากเชื่อว่าคำพูดชั่วร้ายแบบนี้ จะออกมาจากปากของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา

แม่ของเขาเคยเป็นคนในตระกูลเก่าแก่ที่ มีชื่อเสียง และเป็นสมาชิกในครอบครัวของผู้ เสียสละ เคยแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ คนทาง ฝั่งเมืองหลวงต่างชมเชยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มี ความโดดเด่น แต่วันนี้เธอเป็นอะไรไปนะ ?

ดูเหมือนคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็รู้ว่า ตนเองนั้นพูดเกินไป แต่เธอกลับกัดริมฝีปาก ล่างด้วยความดื้อดึงและตอบกลับไปว่า : “ฉัน พูดอะไรผิดไปหรือไง ? ตอนนี้ฉันมันขวางหู ขวางตาแกไม่ใช่เหรอ ? ฉันทำอะไรแกก็ เอาแต่คิดว่าฉันทําไม่ถูกต้อง มากจนเสียจน ฉันไม่แยแสหลานสาวคนหนึ่ง แกก็ไม่เห็น ด้วยอย่างยิ่ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ พ่อของ แก พี่ชายของแกทยอยกันจากโลกนี้ไปหมด ฉันทําเพื่อแกมากมายแค่ไหน คิดไม่ถึงว่าตอน นี้แกจะพูดแบบนี้กับฉัน บอกว่าฉันต้องการ ทําลายตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คำพูดนี้แกกล้า พูดต่อหน้าศาลบรรพชนของพ่อกับพวกพี่ชาย แกไหม ? ”

“นี่มันคนละเรื่องกันไม่ใช่เหรอครับ ? แม่ ไม่คิดว่าสิ่งที่ทําอยู่ตอนนี้คือสิ่งที่ผิดหรือไม่ ? แม่ไม่รู้สึกว่าทั้งหมดที่ทำกับนรมนมันมากเกิน ไปใชไหม ? ”

ทันใดนั้นธรณีพบว่าแม่ของตนเอง เปลี่ยนไปไม่ฟังเหตุผลโดยไม่คาดคิด

“ฉันทาอะไรผิด ? ยัยเด็กนั่นมันจิตใจ สกปรกเอง เที่ยวพูดไปทั่วว่ามันสูญเสียลูกคน หนึ่งไปเพราะช่วยชีวิตฉัน คำพูดโกหกน่า รังเกียจแบบนั้นมันยังกล้าพูดออกมาได้ ! ถ้า ไม่ใช่เพราะแม่หนูตุลยา ฉันคงตายไปนาน แล้ว ! พวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาต้องรู้จัก สํานึกบุญคุณ ฉันทำอะไรผิดเหรอ ? ตรงกันข้า มกับยัยเด็กนรมน น ชอบหลอกลวง ทําให้ คุณนายตระกูลโตเล็กหลงหัวปักหัวป๋า ฉันประ เมนยัยเด็กนั่นตาไป คิดไม่ถึงว่าจะใช้อุบาย อะไรมาปั่นหัวตระกูลโตเล็ก แถมตอนนี้ยังใช้ ตระกูลโตเล็กมาจัดการตระกูลทวีทรัพย์ธาดา อย่างไม่มีความเคารพกัน ! เมื่อเช้านี้ มันยัง พูดว่าจะลงมือกับแม่หนูตุลยา คิดไม่ถึงว่าจะ ลงมือกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างรวดเร็ว แบบนี้ คนเนรคุณแบบนั้น คิดไม่ถึงว่าแกยังจะ มาตำหนิฉันเพราะมัน ? ฉันเป็นแม่ของ แกนะ ! ฉันเป็นคนคลอดแกออกมาเอง ! ”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดายิ่งพูดยิ่งโมโห ส่วนธรณีก็ทนฟังต่อไปไม่ไหว

ทุกคนต่างพูดว่านรมนช่วยชีวิตคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดา แต่เธอไม่เชื่อ หัวเด็ดตีนขาดก็ เชื่อว่าดุลยาเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตตนเอง การยืนกรานนี้ก็ทําให้ธรณีรู้สึกจนปัญญาเสีย จริง

“แม่ ผมให้คนซื้อตั๋วรถให้แม่แล้ว คืนนี้จะ ส่งแม่ไปเมืองหลวง ทางนั้นจะมีคนดูแลแม่ อย่างแน่นอน แม่ไม่ต้องสนใจทางฝั่งเมือง ชลธี ต่อจากนี้ความเจริญรุ่งเรืองหรือความ เสื่อมถอยของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาคือความ รับผิดชอบของผม แม่อายุมากแล้ว ไปเมือง หลวงใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุขเถอะ ครับ”

ธรณีไม่อยากทําแบบนี้เลย แต่เขาจำเป็น ต้องทํา

ปล่อยให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาอยู่ใน เมืองชลธีต่อไป ไม่รู้ว่าเธอจะก่อเรื่องวุ่นวาย อะไรขึ้นมาอีก

ก่อนหน้านี้เขาเอาแต่ลังเลใจ คิดว่าชีวิต แม่ของตนเองไม่ใช่เรื่องง่าย อายุมากแล้ว ไม่ อยากทําให้เธอต้องจากบ้านไกลเมือง แต่ตอน นี้ดูเหมือนจะไม่ส่งไปก็ไม่ได้แล้ว

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาชะงักงัน

“แกคิตจะกักบริเวณฉันเหรอ ? แกมัน อกตัญญู ! ”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโมโหจนอยากจะ หยิบสิ่งของขว้างใส่ธรณี แต่บรรดาคนรับใช้ ต่างพากันเก็บข้าวของออกไปจากตรงนี้ล่วง หน้าแล้ว

ธรณีมองเห็นคุณนายทวีทรัพย์ธาดา โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเหมือนลูกระเบิด จึงเอ่ย อย่างเย็นชา : “แต่ไม่ว่าอย่างไร ดุลยาต้องอยู่ ที่เมืองชลธี เรื่องทั้งหมดนี้เริ่มต้นขึ้นเพราะ เธอ เธอจึงต้องเป็นคนออกหน้าแก้ไข ในเมื่อ แบกความรับผิดชอบในฐานะหลานสาวของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ก็ต้องทำอะไรเพื่อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แม่วางใจได้ ผมจะให้ แม่บ้านหลิวไปเมืองหลวงกับแม่ ไม่ทำให้แม่ ได้รับความลําบากแม้แต่นิดเดียว” ตุลยาสีหน้าเปลี่ยนทันที

“คุณเอาคะ ฉันจะไปกับคุณย่า เธออายุ มากแล้ว ฉันไม่สะดวกใจให้คนอื่นดูแลเธอ ยิ่ง ไปกว่านั้นฉันเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ทำ อะไรก็ไม่เป็น ยิ่งไม่สามารถไปเปรียบเทียบกับ ตระกูลโตเล็กได้ ฉันไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าจะ ดีกว่า”

“เธอต้องอยู่ที่เมืองชลธี ! พูดอะไรไม่ น่าฟังเลย ถ้าเธอจะตาย ก็ตายให้ฉันดูที่เมือง ชลธี ! ”

คำพูดของธรณีทำให้ตุลยาหน้าซีดขึ้น

มาทันที

“คุณอา……

“เธอจะทําอะไร ? ฉันจะบอกเธอไว้นะ ถ้าเธอกล้าทําอะไรนรมน ฉันกับเธอจะได้ เห็นดีกันแน่ ! “

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเผชิญหน้ากับ ธรณ์โดยตรง เมื่อก่อนธรณียังไว้หน้าคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา แต่วันนี้เขาจำต้องแข็งใจ จัดการแยก คุณนายทวีทรัพย์ธาดากับดุลยาออกจากกัน จึงไม่สนใจท่าทางในตอนนี้ของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาไปโดยปริยาย

“ใคร ก็ได้ พาคุณนายไปส่งที่สถานี !

ธรณีออกคําสั่ง คนจากด้านนอกเดินเข้า มาทันที ตรงมา คุณนายทวีทรัพย์ธาดา คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโกรธจนตัวสั่น “ธรณี แกต่อต้านฉัน ! ” “แม่ ขอโทษที่ทําให้ไม่พอใจครับ”

ธรณีโบกมือ มีคนก้าวขึ้นไปข้างหน้าเพื่อ พาตัวของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไปทันที

ดุลยารีบดึงเสื้อของคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา และกระซิบว่า : “คุณย่า แกล้งเป็นลมค่ะ เพียงแค่คุณย่าเป็นลมตอนนี้ คุณอาก็จะไม่ กล้าส่งคุณย่าไปตามอำเภอใจ” เสียงของเธอเบามาก เบาจนได้ยินแค่ เพียงคุณนายทวีทรัพย์ธาดา

คุณนายนิ่งไปชั่วคราว จากนั้นมองทอด สายตาออกไป ทั้งตัวล้มลงไปด้านหลัง

“คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ! ”

“แม่ ! ”

ธรณีตกใจกับท่าทางของคุณนายทวี

ทรัพย์ธาดา

“รีบเรียกคุณหมอมา !

ธรณีอุ้มแม่ของตนเองขึ้นมา ผลักล้อรถ

นําเธอไปส่งในห้อง

ลูกน้องรู้สึกลังเลใจอยู่บ้าง

“คุณชายธรณี ตอนนี้คุณนายทวีทรัพย์ ธาดายังต้องไปอยู่ไหมครับ ?

ตุลยาได้ยิน ก็รีบพูดขึ้นมาทันที : “คุณ อา ช่วงนี้หัวใจของคุณย่าไม่ค่อยแข็งแร งมากๆ คุณหมอก็บอกแล้ว คุณย่าไม่สามารถ เจอกับเรื่องสะเทือนจิตใจได้ วันนี้คุณย่าเจ็บ ปวดหัวใจหลังจากกลับมาจากการพบกับพี่สาว เธอจึงไม่ค่อยสบาย ถ้าตอนนี้ยังบังคับส่ง คุณย่าไปอีก ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ คุณย่าระหว่างทาง ถึงตอนนั้นคุณอาจะเสียใจ นะคะ”

สีหน้าของธรณีน่าเกลียดอย่างยิ่ง

ช่วง สุขภาพของคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาไม่ดีจริงๆ ในจุดนี้เขารู้ดี โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งการดึงดันส่งเธอไปเช่นนี้ ถึงแม้ธรณีจะ ดัดสินใจแล้ว ก็อดลังเลใจไม่ได้

“คุณอา ถ้าต้องการจะส่งคุณย่าไปจริง รอพรุ่งนี้ช่วงกลางวันไม่ดีกว่าเหรอคะ ให้คุณ หมอดูอาการของคุณย่าว่าแท้จริงเป็นอย่างไร ในใจของคุณอาก็คงคิดแบบนี้ใช่ไหมคะ ? ”

ดุลยาเห็นธรณีผ่อนคลายขึ้น จึงรีบพูด อเล็กน้อย

สุดท้ายธรณีก็ใจอ่อน คุณหมอมาหรือยัง ? ”

“คุณหมอเพิ่งจะกลับไป ตอนนี้กำลังรับ กลับมา คาดว่าอีกสักพักน่าจะถึงครับ

คนรับใช้รีบตอบ

ธรณีไม่พูดอะไร ดุลยากับคนอื่นถอย

ออกไปอย่างรู้งาน

มองดูคุณนายทวีทรัพย์ธาดาสลบไสล อย่างไม่ได้สติ ธรณีถอนหายใจ

เรื่องอื่นเขาสามารถทำได้อย่างเฉียบ ขาด แต่กับแม่เพียงคนเดียว ญาติคนเดียวที่ เหลืออยู่ ธรณีรู้สึกล้งเลไม่สามารถตัดสินใจ ได้จริงๆ

คุณนายแกล้งเป็นลมอยู่ตลอดเวลา ได้ยินคำพูดเมื่อสักครู่ของตุลยา ในใจเอาแต่ บอกว่าตุลยาฉลาด เพียงแต่รู้สึกไม่พอใจธรณี ลูกชายคนนี้อยู่บ้าง

เมื่อคุณหมอมาถึง ธรณีก็รีบเปิดทางให้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาจงใจทำให้ลม หายใจของตนเองผิดจังหวะ

เรื่องการแกล้งป่วย เคยมีคนออกความ คิดเห็น แน่นอนว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาม ใช้วิธีการนั้น

คิ้วของคุณหมอขมวดเล็กน้อย มอง คุณนายทวีทรัพย์ธาดาอย่างกังวล

เป็นอย่างไรบ้างครับ ? แม่ของผม สุขภาพไม่ดีมากๆเหรอครับ ? ”

“หัวใจเต้นผิดจังหวะ มีเสียงแทรกเล็ก น้อย ผมรู้สึกว่าไม่ค่อยดีมากๆ จําเป็นต้องดู อาการสักคืน”

ได้ฟังคุณหมอตอบมาแบบนี้ ธรณีจึงไม่ กล้าส่งคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไปจริงๆ

“รบกวนคุณหมอด้วย

“คุณนายท่านอายุเยอะแล้ว เดิมทีหัวใจก็ ไม่ค่อยดี จะดีกว่าถ้ามีเรื่องสะเทือนจิตใจให้ น้อยลง” คุณหมอถูกเรียกกลับมาสองครั้ง จึง

จําเป็นต้องเดือน

ธรณีพยักหน้า

ดุลยาถือ อุ่นเดินเข้ามา

“คุณอา ดื่มน้ำสักหน่อยเถอะค่ะ คืนนี้ฉัน จะอยู่เฝ้าคุณย่าเอง มีเรื่องอะไรฉันจะแจ้งคุณ อา ตอนนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเกิดเรื่องขึ้น มากมาย ก็ไม่รู้ว่าพี่สาวคิดอะไรอยู่ จึงได้ทำให้ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากลืนไปเข้าคายไม่ออก เช่นนี้ วันนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาต้องหวังพึ่ง คุณอาซวยให้รอดพ้น ฉันไม่มีความสามารถ อะไร คงทําได้เพียงดูแลคุณย่า”

คำพูดเหล่านี้ของตุลยามีเหตุผลและถูก ต้อง แต่กลับทําให้ธรณีรู้สึกไม่น่าฟังอย่างยิ่ง

แม่ฉันกลายเป็นแบบนี้เพราะอะไร ยัง ต้องให้ฉันพูดอีกเหรอ ? เธอคอยปรนนิบัติรับ ใคุณนายให้ดีๆซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ยก โทษให้เธอ ! ” พูดจบ ธรณีก็ออกไปอย่างโมโห

เขาจากไป บ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก ลืมตาขึ้นทันที

“ไอ้เด็กหน้าเหม็นคนนี้ ไม่รู้ว่าถูกยัยนร มนใช้ยาเสน่ห์อะไรราดใส นึกไม่ถึงว่าจะ ปกป้องมันแบบนี้ แถมยังทำกับย่าแบบนี้ ! โชคดีที่มีเธออยู่กับย่า ไม่อย่างนั้นย่าไม่รู้ว่า ต้องทําอย่างไร”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดารีบจับมือของตุล

ยา

ดวงตาของตุลยาฉายแสงที่มืดมนและ ไม่ชัดเจน เพียงแต่เกิดขึ้นเพียงพริบตาเดียว เธอก็เปลี่ยนเป็นยิ้มหวานทันที : “คุณย่า วางใจเถอะค่ะ หนูจะไม่ยอมให้คุณอาส่ง คุณย่าไป ที่นี่คือบ้านของคุณย่า ! ”

“ใช่ เธอรู้ว่าที่นี่คือบ้านของย่า เป็นราก เหง้าของย่า คิดไม่ถึงว่าไอ้เด็กหน้าเหม็นคน นคิดจะส่งย่าไป ส่วนนรมนยัยเด็กนั่นก็ไม่ ธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะสามารถปั่นหัวคนเหล่า นี้ได้ ถ้าไม่ใช่เธอ ไม่แน่าอาจจะถูกมันทำให้ สับสนไปแล้ว วันนี้คิดไม่ถึงว่ายัยเด็กนั่นจะ กล้าทำเรื่องแบบนี้กับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ย่า จะไม่ปล่อยมันไว้แน่ ! ”

ตอนนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองนรมน เป็นศัตรูไปเรียบร้อยแล้ว

ดุลยาเห็นแบบนี้ อดยิ้มออกมาไม่ได้ เพียงแต่รอยยิ้มเหือดหายไปอย่างรวดเร็ว

“คุณย่า ไม่ต้องแกล้งป่วยหรอกค่ะ คุณ อาไม่ใช่คนโง่ ยิ่งไปกว่านั้นคุณหมอก็อยู่ หาก ตรวจอย่างละเอียด แน่นอนจะต้องรู้ว่าคุณย่า แกล้งทํา ถึงตอนนั้นกลัวว่าคุณอาจะกลับมา บังคับส่งคุณย่าไป”

คําพูดของตุลยาทําให้คุณนายทวีทรัพย์ ธาดาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เธอมีวิธีอะไร ?”

ดุลยารู้สึกลังเลใจอยู่บ้าง แน่นอนว่ามีวิธี แต่คุณย่าจะต้องเสี่ยง สักหน่อย”

“ยัยเด็กคนนี้ มีวิธีอะไรก็บอกฉันมาเถอะ ย่าไม่กลัวหรอก

คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองตุลยา อย่างไรก็ถูกชะตา นี่หากเป็นหลานแท้ๆของ ตนเองคงจะดีมาก

เมื่อนึกถึงนรมนอีกครั้ง คุณนายทวี ทรัพย์ธาดาอดถอนหายใจออกมาไม่ ได้ : “เธอดีกับย่า ย่าเองรู้ดี เธอวางใจเถอะ ถึงแม้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะถูกตระกูลโต เล็กทําจนตกต่ำ ย่าก็จะไม่ยอมให้เธอผิดหวัง ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาที่เมืองหลวงยังคงมีชื่อ เสียง ถึงตอนนั้นย่าจะหาตระกูลดีๆที่เมือง หลวงให้แก่เธอ รับรองว่าจะทำให้เธอมีชีวิตที่ สุขสบาย

ดุลยาชะงักงันเล็กน้อย ในใจยิ่งรู้สึกดูถูก เธอไม่ต้องการใครอื่น เธอต้องการเพียง บริศร์กับตระกูลโตเล็ก !

ตราบใดที่มันเป็นของนรมน เธอจะแย่ง มันมาให้หมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาตกต่ำลงจริงๆ เธอไม่คิดว่าการถูก คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคลุมถุงชนจะเป็นเรื่อง ที่ดี

เพียงแต่บนใบหน้าของตุลยายังคง แสดงออกถึงความพึงพอใจอย่างยิ่ง

เธอก้มหน้าลง พูดเสียงเบา : หนูรู้ว่า คุณย่ารักและเอ็นดูหนูที่สุด ดังนั้นหนูก็จะทํ เพื่อคุณย่าอย่างสุดความสามารถค่ะ”

“เด็กดี ไม่เสียแรงที่ย่ารักและเอ็นดูเธอ รีบพูดมาเถอะ เธอมีวิธีอะไร ? ”

เห็นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาให้ความ สนใจมาก ตุลยาส่งน้ำอุ่นในมือให้ด้วยรอยยิ้ม

“คุณย่าคะ นี่คือของดี เพียงแค่คุณย่าดื่ม เข้าไป หนูรับประกันว่าคุณอาจะไม่ส่งคุณย่า ไป อย่างน้อยที่สุดก็จะไม่ส่งคุณย่าไปในช่วง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ