แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 409 ประธานตรินท์รู้จักดักฟังจริงๆ เหรอ?



บทที่ 409 ประธานตรินท์รู้จักดักฟังจริงๆ เหรอ?

“คุณรีบไปซะ!”

การตอบสนองแรกของนรมนคือผลักบุรี ศ ให้รีบออกไปจากที่นี่ ท่าทางนั้นเหมือนบุรี ศ เหมือนไม่ใช่สามีเธอ แต่เป็นชาย

สีหน้าบุรีศรีย่ำแย่ลงทันที

“นี่คุณใช้ฉันจบแล้วก็ขับไล่ฉันเลยเห รอ? ฉันเป็นสามีคุณนะ มันไม่ได้น่าอาย ก หน่อย คุณจะให้ฉันไปไหน?

เสียงบริศ เสียใจมาก

นรมนได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอกเข้ามา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “โอ๊ย ตอนนี้ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณก็รีบๆ ไปซะ ฉัน ไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าในห้องฉันมีผู้ชาย

สีหน้าบุริศ ยิ่งแย่แล้ว “เจต ไม่ใช่ผู้ชายเหรอ? เขาไม่ได้มาทุก วันเหรอ? เขามาได้ทำไมฉันมาไม่ได้?”

“เขาไม่ได้มาอยู่บนเตียงกับฉันแบบนี้!

“อะไรวะ? คุณอยากอยู่บนเตียงกับมัน แบบนี้เหรอ?”

เสียงบุริศร์ดังขึ้นอย่างเร็ว ทำให้นรมน ตกใจรีบเอื้อมมือปิดปากเขา

“คุณเสียงดังทำไม? เสียงดังทำไม? คุณ พูดอะไรไร้สาระน่ะ? ฉันกับเจตต์บริสุทธิ์ใจกัน โอ๊ย ทําให้คุณโกรธจนยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว คุณรีบไปก่อน!”

นรมนผลักบุรีศรีอย่างแรง ถึงขนาดไม่

ให้เวลาเขาใส่เสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำ ผลักเขาไปที่ ระเบียงทันที ย้ดเสื้อผ้าและกางเกงไว้ในอ้อม แขนเขา แล้วเกิดเสียงดัง ปิง’ ประตูระเบียง ปิดลง

ข้างนอกมีลมหนาวพัดมา บุริศร์โดนลม พัดจนตัวสั่น มองผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้นอีกครั้ง แล้วรีบจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ถึงขนาด พับผ้าห่มขึ้นมาด้วยความเร็วระดับกองทหาร

บุรศ มองสภาพย่ำแย่ของตัวเอง กัดฟัน กรอดด้วยความเกลียดชัง!

เธอกล้าดีจริงๆ!

ไม่เคยมีใครไล่เขาลงจากเตียง ถึงขนาด โดนลากมาที่ระเบียงเหมือนคนลับๆ ล่อๆ

ผู้หญิงไร้หัวใจคนนี้ ไม่กลัวคนข้างนอก เห็นคุณชายปริศร์ผู้ทรงเกียรติอย่างเขายืน ล่อนจ้อนที่ระเบียงห้องเธอเหรอ?

ถึงจะโกรธแทบตาย บุรีศร์ก็ยังใส่เสื้อผ้า

อย่างไม่เต็มใจ

ไอ้บ้าเอ๊ย!

เขายังไม่ได้อาบน้ำเลย

พอคิดถึงตรงนี้ สีหน้าบุริศร์ก็อารมณ์เสีย

อย่างมาก

นรมนไม่สนว่าตอนนี้เขาจะคิดอย่างไร ไม่เพียงแต่พับผ้าห่มเท่านั้น แต่ยังเปิด หน้าต่าง กลัวว่าในห้องจะทิ้งร่องรอยอะไรไว้

ในตอนนี้ ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตู

“คุณนรมน คุณชายเจตต์ให้ฉันเอา อาหารมื้อดึกมาให้คุณ กลัวคุณหิวกลางดึก”

เสียงของบริกร ง น นรมนรีบตอบ ตกลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินไปเปิดประตู

บริศ ได้ยินว่าเป็นเรื่องนี้ก็โกรธจนแทบ วิ่งออกไปค่าบริกรสักหนึ่งยก

กําลังคิดว่าหลังจากบริกรไปแล้ว บุริศร์ จะเข้าไปอาบน้ำสักหน่อย ไม่อย่างนั้นจะรู้สึก แย่เกินไปจริงๆ ก็ได้ยินนรมนพูดขึ้น “ข้างนอก เป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่มีอะไร มีนักพนันคนหนึ่งแพ้ ต้องการให้ภรรยาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ยังโวยวายอยู่

“ต้องการให้ฉันลงไปดูไหม?”

“ไม่ต้องครับ แต่คุณชายเจตต์อยากให้ คุณนรมนเปลี่ยนห้อง กลัวว่าเดี๋ยวเรื่องใหญ่ โต คนมาเยอะแล้วบังเอิญเจอคุณนรมน้ำมันจะ ไม่ดี”

คําพูดบริกรทําให้นรมนชะงักไปสักพัก แต่ก็ยังพยักหน้า

“ไปห้องไหน?”

“ห้องในสุดเป็นห้องส่วนตัวของคุณชาย เจตต์ ปกติไม่มีใครกล้าเข้าไป คุณนรมนไปทั่ นั่นเถอะ”

“โอเค”

บรมนชาเลืองมองไปทางระเบียงเหมือน คิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วเดินไปกับบริกร

ในใจบุรีศ ร้องออกมาด้วยความโกรธ

เขาเป็นสามีที่ชอบด้วยเหตุผล ตอนนี้ กลายเป็นอะไรไปแล้ว?

แล้วผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้น ตอนนี้ก็ทิ้งคํา พูดให้ตนแม้แต่ประโยคเดียว? เดิมทีเขาอยากจะออกไปวางแผนรอให้ บริกรออกไปก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ แต่ตอนนี้ ไม่มีความคิดอะไรแล้ว

ด้านล่างโวยวาย ถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อไป ก็ ไม่แน่ว่าอาจจะถูกคนเห็นเข้า ถึงตอนนั้นก็ไม่รู้ ว่าจะส่งผลกระทบอะไรกับบรมนบ้าง

คิดถึงตรงนี้ บุรีศร์ก็กระโดดลงจาก ระเบียงอย่างขุ่นเคือง แล้วกลับไปที่รถ

พฤกษ์ได้กลิ่นพิเศษ จึงถามขึ้นด้วย ความงงงวยเล็กน้อย “ประธานบริศร์ คุณไปทํา อะไรมา? ตัว กลิ่นอะไร?”

กลิ่นอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย? ขับรถ!”

บุรีศร้อ้าปากก็พูดจารุนแรงเลย ทำให้ พฤกษ์ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รู้สึกว่า บริศ อาจจะไม่เจอคุณนาย ก็เลยโมโหแบบนี้?

พฤกษ์คิดตามใจชอบ จากนั้นก็ขับรถไป ส่งบุริศร์ที่คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็ก เดิมทีคิดว่าทุกคนหลับไปแล้ว ไม่คิดว่า กานต์จะชะโงกศีรษะเล็กออกมา เมื่อเห็นบริศร์ ก็เค็มออกมา

“คุณบุริศร์ คุณเจอหม่ามีไหม?”

หน้าบริศ หนักอึ้งเล็กน้อย

“เจอแล้ว รีบไปนอน เรื่องของผู้ใหญ่ลูก

ไม่ต้องยุ่ง”

ขณะที่พูดบุริศร์ก็จะขึ้นข้างบน ร่างกาย

รู้สึกแย่เกินไปจริงๆ

แต่กานต์กลับดึงแขนเขาไว้แล้วพูดขึ้น

“คุณไปทําอะไรมา?

“พ่อจะทําอะไรล่ะ? ไปหาหม่ามี้ลูกไง”

“ไม่ใช่ บนตัวคุณยับยู่ยี่ คุณไปเกลือก กลั้วกับผู้หญิงคนไหนมา?”

กานต์เหมือนนักสิบตัวน้อย จมูกดมกลิ่น บนตัวบริศร์ ท่าทางนั้นทำให้บุรีศร์ร้องไห้ไม่ ค่อยออก “เจ้าเด็กเมื่อวานซืนอย่างลูกจะรู้จักผู้ หญิงอะไรกัน? เกลือกกลัวอะไร? รีบไปนอน

ขณะที่บริศ พูดก็จะลากกานต์ไปที่ห้อง แต่ทันใดนั้นกานต์ตะโกนสุดคอ

“คุณย่า คุณบุริศร์ออกไปหาผู้หญิงมา

คุณสนใจไหมครับ?

“ฉิบหาย เจ้าเด็กแสบ ลูกพูดอะไรไร้

สาระ?”

บริศ ปิดปากกานต์ แต่ไฟในห้องรับแขก

ก็สว่างขึ้นมา

คุณนายตระกูลโตเล็กถูกคนรับใช้เข็ม ออกมา ตรินท์ก็เดินออกมาจากห้องทำงาน

ตอนนี้คนที่ยังหลับอยู่เดาว่ามีแต่กมล และกิจจา

ความสนใจของทุกคนเล็งมาที่บุรี ร้

“พี่ พี่ไปทำอะไรมา? ทําไมใส่เสื้อผ้า แบบนี้?”

ตรินท์เป็นครั้งแรกที่เห็นสภาพบุรีศร์ที่ เป็นระเบียบอยู่เสมอจะติดกระดุมผิด ก็อดไม่ ได้ที่จะประหลาดใจ

คุณนายตระกูลโตเล็กเหลือบมองบุริศร์ พบว่าเสื้อผ้าเขาไม่เพียงแต่ยับยู่ยี่ คอยังมีรอย ชวน จึงหรี่ตาลงในชั่วขณะ

“คุณไปที่ห้องทํางานกับฉัน! กานต์ หลานไปนอน”

“อ้อ!”

กานต์บรรลุจุดประสงค์ของตัวเองแล้ว แลบลิ้นใส่บริศร์ ก่อนจะหันตัววิ่งไป ทำให้บริ ศร์โกรธจนอยากเตะเจ้าเด็กแสบทางด้านหลัง

“แม่ ไม่ใช่อย่าง กานพูดนะ ผม……..

“มาที่ห้องทํางาน! ยังไม่อายอีกเหรอ?

สีหน้าคุณนายตระกูลโตเล็ก เหมือน ก้นหม้อ ทำให้บริศร์หดคอ ทำได้แค่เดินไป อย่างยอมรับชะตากรรม

ตริน ต้องออกจากห้องทํางานมา ยิ้ม ขณะที่เดินผ่านตัวบุรีศร์ พูดขึ้นเสียงทุ้ม “เดี่ยว บอกไปตามตรงนะ ถ้าพูดอย่างตรงไปตรงมา โทษหนักจะได้เป็นเบา ฉวยโอกาสตอนพี่ สะใภ้ไม่อยู่ พี่สารภาพไปซะ แม่เราก็เมตตา ได้”

“ออกไปซะ!”

บริศ ได้ยินเขายิ่งพูดยิ่งไม่มีเหตุผล ก็ เตะตรินท์ด้วยความโกรธทันที แต่ถูกเขาหลบ

ได้

“ปิดประตู เข้ามา!

เสียงคุณนายตระกูลโตเล็กเข้มงวดเป็น

พิเศษ

บริศ พูดไม่ค่อยออก

ตั้งแต่เขาอายุสิบแปด ก็น้อยครั้งมากที่ จะโดนคุณนายตระกูลโตเล็กสั่งสอน เขาไม ตอนนี้เขารู้สึกแย่ด้วยความอัดอั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่า ไม่ได้ทำอะไร ทำไมโดนทุกคนในครอบครัว ตรวจสอบ?

ปิดประตูห้องทํางานแล้ว ก็ได้ยินเสียง คุณนายตระกูลโตเล็กตบโต๊ะทำงาน

“พูดมา ไปเกลือกกลั้วที่ไหนมา? นรมน ข่าวลืออยู่ข้างนอกมากมาย ลูกไปบ่อนการ พนันก็ช่างมัน แม่รู้ว่าลูกทำไปเพื่อตามหานร มน แต่วันนี้ลูกทำอะไร? ไปหาคนถึงเตียงเลย เหรอ?”

“ครับ ไปหาถึงเตียงเลย”

บริศร์พูดเสียงเบา และไม่ได้หลบเลี่ยง ทําให้คุณนายตระกูลโตเล็กตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็โกรธสุดๆ จะคว้าหนังสือข้างๆ เอาไป ทุบเขา

“ลูกกล้ายอมรับเหรอ? ไม่คิดว่าลูกจะ กล้ายอมรับจริงๆ! ลูกมันเลวเจ้าตัวแสบ ลูกคิด ว่าลูกคู่ควรกับนโมนเหรอ? ลูกมานี่!”

คุณนายตระกูลโตเล็กกำลังจะทุบบุรีศรี บุริศร์ก็รีบพูดขึ้น “แม่ ผมทำกับนรมน

“ว่าไงนะ?”

คุณนายตระกูลโตเล็กตกตะลึงทันที ไม่ อยากจะเชื่อ

“จริงๆ นะ ผมทํากับนรมน

นึกถึงความรู้สึกอัดอั้นของตัวเองเมื่อครู่ นี้ บุริศร์ก็กลัดกลุ้มอยากตาย

ถูกภรรยาตัวเองผลักออกไป นอก หน้าต่างเหมือนชายชู้ เรื่องอับอายแบบนี้เขา จะบอกคุณนายตระกูลโตเล็กอย่างไร?

เห็นได้ชัด คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่ ค่อยอยากจะเชื่อ

“ลูกกับนรมนอยู่ด้วยกันจนสภาพแบบนี้ เลยเหรอ? ลูกอย่าบอกนะว่านั่นรมนเป็นคนทํ ทั้งหมด”

“ไม่ใช่ผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้นแล้วจะเป็น ใครได้อีก?” น้ำเสียงบริศแย่มาก ฟังแล้วเหมือน น้อยใจอย่างมาก ทําให้คุณนายตระกูลโตเล็ก ไม่รู้ว่าตัวเองควรถามหรือไม่ ควรสนใจหรือไม่

“บรมนจริงๆ เหรอ?”

“ไม่เชื่อแม่ก็โทรไปถามเธอส

บริศ พูดอย่างไม่สบอารมณ์

ร่างหายเหนียวไปหมด รู้สึกแย่เหมือนมี แมลงหลายร้อยตัวคลานขึ้นมา กลับมาบ้าน อยากจะอาบน้ำร้อนสักหน่อย ดีมาก แถมยัง คิดว่าออกไปเกลือกกลั้วอีก และโดนแม่สั่ง สอนเหมือนเด็ก

นี่เขาทำให้ใครโมโหกันแน่

คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นบริศ เป็นแบบ นี้ ก็ไม่ถามอะไรมาก ไม่สามารถโทรถามบรมน ได้จริงๆ ว่าเมื่อครู่นี้พวกเขาสองสามีภรรยา หลับนอนด้วยกันใช่ไหม?

“แค่กๆ งั้นลูกรีบกลับห้องไปอาบน้ำเถอะ ลูกก็เหมือนกัน ถึงจะนอนกับนรมนมา ก็อย่า ทําจนสภาพย่ำแย่กลับมา ถ้าคนนอกเห็นเข้า อาจจะถูกเขียนจนกลายเป็นยังไงแล้วก็ไม่รู้ ข่าวฉาวระหว่างลูกกับดุลยาก็ยังไม่หายไป ลูกคิดว่าตัวเองยังโด่งดังไม่พอใช่ไหม?”

“ผม….”

ตอนนี้บริศ เอยอย่างร้องไห้ไม่ออก

เขาอยากกลับมาสะอาดหมดจดและผ่อน คลายสบายๆ ที่สําคัญคือนรมนผู้หญิงคนนั้น เธอให้เวลาเขาไหม?

แต่เรื่องน่าอายแบบนี้เขาไม่สามารถพูด กับคุณนายตระกูลโตเล็กได้ ทำได้แค่พูดอย่าง ขุ่นเคือง “แม่ งั้นผมกลับห้องก่อนนะครับ”

“ไปเถอะ!”

คุณนายตระกูลโตเล็กก็รู้สึกว่าความผิด พลาดของเย็นวันนี้ก็ค่อนข้างมากเกินไป

หน่อย

เธอกระแอมไอ แล้วให้บุรีศร์ออกไป บริศ ที่ออกมาเมื่อเปิดประตูก็เห็นครินท ยืนดักฟังอยู่ที่ประตู ก็จ้องมองเขาอย่างน เคืองแล้วพูดขึ้น “ไม่เจอกันไม่กี่วัน ไม่คิดว่า ประธานตรินท์รู้จักดักฟังจริงๆ เหรอ? เรียนรู้ นิสัยนี้มาตอนไหน? ยิ่งเหมือนผู้หญิงขึ้น เรื่อยๆ เลยนะ”

พูดจบ บุรีศรีก็กลับไปที่ห้องตัวเองอย่าง โกรธเคือง และไม่สนว่าตอนนี้ครินท่จะทํา สีหน้าอย่างไร

บริศร์ หลังจากกลับห้อง ก็รีบอาบน้ำ อย่างรวดเร็ว ออกมาก็รู้สึกว่าสดชื่นสุดยอด นอนอยู่บนเตียงใหญ่ ทันใดนั้นเขาก็พบว่า ทำไมเตียงนี้มันใหญ่ขนาดนั้นกันนะ?

เมื่อก่อนตอนที่นรมนยังอยู่ ก็ไม่ได้รู้สึก

ว่าเตียงใหญ่ ถึงขนาดรู้สึกว่าอบอุ่นมากด้วย ซ้ำ ตอนนี้เขานอนอยู่ที่นี่คนเดียว มันใหญ่ เหมือนท้องฟ้าขนาดมหึมา โดดเดี่ยว และมี ร่องรอยความเปล่าเปลี่ยวและเงียบเหงา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ