บทที่ 1083 ฉันเป็นของคุณ

นรมนอดไม่ได้ที่จะหมกมุ่นอยู่กับรอยยิ้มของบริศร์

บริศ มองไปยังภรรยาของตัวเองที่กำลังมองมาที่เขา และอด ไม่ได้ที่จะยื่นนิ้วของเขาไปแตะที่ปลายจมูกของเธอ

“โอ๊ย”

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย โกรธเล็กน้อย

บริศร์กลับชอบมันมากขึ้นเรื่อย ๆ

“คิดออกหรือยัง?

“คิดไม่ออก แต่คุณเคยบอกว่าจะพาฉันไปทะเล”

นรมนพูดด้วยรอยยิ้ม

โลกของเราสองคน

ไม่ใช่โลกของเราสองคนในทะเลหรือ?

บุริศร์ยิ้มจาง และไม่ได้บอกว่ามันถูกหรือผิด แต่สั่งให้คนไป เก็บของและพานรมนไปยังเฮลิคอปเตอร์

นรมนตกใจเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่บนเฮลิคอปเตอร์

“นักบินละคะ?”

บุริศร์ยิ้ม ก่อนจะพูดว่า “ตั้งแต่วันนี้ต่อไป ผมจะเป็นนักบินของคุณ”

“คุณ? คุณทำได้เหรอ?”

นรมนพลันตกใจ

บริศ ขมวดคิ้วเพราะความแคลงใจของภรรยา “คุณผู้หญิง อย่างไรก็ห้ามพูดคำว่าไม่ได้ต่อหน้าผู้ชาย

“แค่ แค่ก”

ใบหน้าของนรมนเปลี่ยนเป็นสีแดง ในทันใด แต่เพื่อเห็นแก่ ชีวิตของเธอ เธอถามอีกครั้งว่า “คุณขับได้นะ?”

“ผมทําได้ไปเถอะที่รัก”

บุริศร์ทำท่าทางเชิญชวนอย่างสุภาพบุรุษ

แม้ว่านรมนจะลังเล แต่เมื่อเห็นท่าทางที่มั่นใจของบุริศร์ เธอก็ สูดหายใจเข้าลึก ก่อนพูดว่า “ช่างเถอะ ตายด้วยกันก็ถือว่าเป็น ความสุขอย่างหนึ่งแล้ว

มุมปากของบุริศร์กระตุกอย่างกะทันหัน

เขาเพิ่งทําให้ภรรยาของเขาไม่ไว้วางใจ? นรมนขึ้นไปนั่งบนที่นั่งของผู้โดยสาร และรัดเข็มขัดนิรภัย อย่างรวดเร็ว

เมื่อบริศร์ขึ้นมา นรมนก็ถามอีกครั้ง

“สามี ทำได้แน่นะ?”
บริศร์กลอกตาใส่เธอ แววตา ความหมายช่างลึกสำนัก พร มนรีบหัวเราะแห้งๆ ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

เมื่อเครื่องบินเริ่มออกตัว นรมนก็จับที่วางแขนแน่น หัวใจของ เธอเต้นเร็วมาก

ตื่นเต้นอะไรเบอร์นี้!

นึกไม่ถึงว่าเธอจะถูกสามีขับเครื่องบินให้เพื่อรับลมเล่น พูด ออกมาคง โดนผู้หญิงริษยา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นรมนหยิบโทรศัพท์ออกมาราว ถ่ายรูป ใบหน้าด้านข้างของบริศ ตอนเขากำลังบิน และโพสต์

บนWeiboว่า “ว้าว สามีของฉันขับเครื่องบินกินลมหล่อมาก! Weiboนี้ ทำให้เกิดกระแสตอบรับอย่างยิ่งใหญ่ นรมนไม่สนใจ และส่งรูปไปยังกลุ่มเพื่อนอีกครั้ง

รมิดาเป็นคนแรกที่ตอบกลับ

“ผู้หญิงที่แสดงความรัก ฉันถามหามโนธรรมของเธออยู่ ยัง อยู่ไหม?”

โพนี่ตอบเป็นคนที่สอง

“ใครว่าสามีของใครขับเครื่องบินไม่ได้ ป้องของฉันขี้เกียจจะ

งามสดวกดถูกใจแต่ไม่พูดอะไร แต่ในวินาทีต่อมากลุ่มของ เธอ WeChat ก็ได้ส่ง WeChatมา
เป็นวิดีโอที่คริชณะขับเครื่องบิน

รมิดา มทันที ก่อนจะตอบด้านล่างนรมนว่า “อะไรกัน? ตบ หน้าเหรอ? ดูทักษะของพี่ใหญ่

นรมนหัวเราะเยาะ และตอบว่า “มีความสามารถให้คุณชาย อรรณพมาตบหน้าฉันบ้างสิ

รมิดารู้สึกหดหู่อย่างกะทันหัน

เธอมองไปที่อรรณพที่กำลังถือโทรศัพท์มือถือสำหรับการ ประชุมทางวิดีโอข้างๆ เธอเตะเขาอย่างช่วยไม่ได้

“ทําอะไร?”

เมื่ออรรณพถูกภรรยาของเขาเตะ เขาเลยคิดว่ามีบางอย่างผิด ปกติ จึงถามอย่างรวดเร็ว

รมิดาถามเสียงเบา “คุณขับเครื่องบินได้ไหม?”

“ป่วยเหรอ? ผมมีนักบินสี่คนจะเรียนขับมันไปทำไม? มัน อันตรายนะ คุณอยากเป็นม่าย?”

ปากของรมิดากระตุกเมื่อได้ยินอรรณพกวนส้นเท้า

“ฉัยไม่สนว่าจะเป็นม่าย พรุ่งนี้คนต้องเริ่มเรียนขับเครื่องบิน

รมิดาพูดออกมา

อรรณพทำสีหน้าพูดไม่ออก

“ทําไมผมต้องเรียนขับ
ให้เรียนก็เรียนไปเถอะนา

รมิดาทนอรรณพไม่ได้อีกต่อไป

นรมนไม่รู้เลยว่ารูปถ่ายของเธอเอง จะทำให้อรรณพต้องเริ่ม เรียนอะไรที่น่าเศร้า

เมื่อเธอกำลังคุยกับโพนี่ บุริศร์ก็ได้พาเครื่องบินไต่ขึ้นที่ระดับ

ความสูง 5,000 เมตรแล้ว นรมนมองดูเมฆข้างนอก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามันแตกต่าง จากตอนที่คนอื่นขับเครื่องบิน

เธอหันไปมองบุริศร์ และยิ่งเธอมองมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้ว่า ชายผู้นี้ดูดี 360 องศาจริงๆ ไม่มีจุดบอดเลย

“น้ำลายจะไหลออกมาแล้ว เช็ดหน่อย

บริศ พูดโดยไม่ได้มอง กลับยิ้มพลางพูด

นรมนรีบยื่นมือออกมาเช็ดปาก เมื่อเช็ดดูแล้วไม่เจออะไรจึง ค่อยรู้ตัวว่าโดนบริศร์หลอกเสียแล้ว

เธอคํารามเสียงต่ำ

บุริศร์หัวเราะขึ้นมาทันที

เมียเขานี่น่ารักไร้เดียงสาเสียจริง

นรมนถูกเขาส่งยิ้มละลายใจมาให้
เธอเท้าคางเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหลาของเขา ถอนหายใจ พลางพูดว่า “บุริศร์ รู้ไหมว่าคุณดูดีมาก?”

“ขอบคุณ ชมเกินไปแล้ว

“ฉันคิดว่ากานต์คงไม่ต้องกังวลเรื่องหาคู่ในอนาคตแล้วละ แค่เขาได้หน้าตาคุณมา หัวกระไดไม่แห้งแล้ว

นรมนกังวลใจ

บุริศร์เห็นน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเธอ อดไม่ได้ที่ จะขมวดคิ้ว ก่อนพูด “กานต์ยังเด็กนะ คุณจะคิดมากไปทำไม?”

“เด็กอะไร? นั่นลูกชายฉันนะ ฉันคิดมากสิถูก”

บริศ ไม่พูดอะไรแล้ว

เด็กสี่ขวบกำลังมองหาลูกสะใภ้

แต่เขาไม่กล้าพูดสิ่งนี้ต่อหน้านรมน

บริศร์จดจ่ออยู่กับการขับเครื่องบิน และนรมนก็ไม่รู้จะพูดอะไร

แล้ว

เธอง่วงนอนเล็กน้อย

หลังจากเดินของมานาน เธอเหนื่อยจริงๆ

นรมนหลับตาลง และงีบหลับไปโดยไม่รู้ตัว

บุริศร์มองไปยังใบหน้าที่หลับใหลที่สงบสุขของเธอ และเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว
เครื่องบินขับเป็นเวลาห้าหรือหกชั่วโมงก่อนลงจอด นรมนเปิดตาของเธอราวกับว่าส่งกระแสจิตได้ เธอตกตะลึง

กับฉากที่อยู่ตรงหน้า

“ตายละ! หิมะนี่?”

“ใช่”

บริศ เห็นความสุขพร้อมทั้งความประหลาดใจของนรมน และ เขาก็รู้สึกว่าคุ้มค่ากับที่บินมา 5-6 ชั่วโมงแล้ว

นรมนรีบเกาะหน้าต่างเครื่องบินทันที

ด้านล่างเป็นมหาสมุทรที่ไกลสุดลูกหูลูกตา สีฟ้าคราม มีเกล็ด หิมะสีขาวลอยอยู่บนท้องฟ้า ซึ่งละลายเมื่อตกลงสู่ทะเล แต่ฉาก หิมะที่ตกลงมา มันทำให้ผู้คนทอดถอนใจออกมา

ทันใดนั้น นรมนก็เห็นเกาะสีขาวเหมือนหิมะในมหาสมุทร

เมื่อมองจากบนฟ้าลงไป เห็นที่เป็นสีเงินปกคลุมตรงนั้น เห็น

ได้ชัดเจนเป็นพิเศษในทะเลสีฟ้าคราม

“บุริศร์ ดูเร็ว ที่นั่นมีเกาะเล็กๆ ด้วย ดูแล้วใหญ่อยู่นะ”

“ก็นั่นแหละ เรามาถึงแล้ว

คำพูดขอบริศทำให้นรมนตกใจ

“เกาะ?”

“เกาะส่วนตัว ผมซื้อมันมาเมื่อสองสามปีที่แล้ว มันยังไม่มีชื่อเลย คุณตั้งชื่อให้มันหน่อย

คำพูดของบริศทำให้นรมนตกตะลึงอีกครั้ง

“วันเกิดคุณแต่ให้ของขวัญฉัน?”

“ผมมีความสุข ใครให้ผมเป็นเจ้าของวันเกิดละ?”

คำพูดของบุริศร่ไม่ต้องการใช้อำนาจบาตรใหญ่

ความหวานของหัวใจของนรมนเกือบจะเบ่งบาน

“ที่นี่มีหิมะตกทุกฤดูกาลไหม?”

“เกือบหมด ไม่มีฤดูใบไม้ผลิ ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูร้อน มีหิมะ ตลอดทั้งปี

เมื่อได้ยินคำพูดของบริศร์ นรมนก็ประหลาดใจ

“มีสถานที่แบบนี้ในโลกจริงๆ”

“ในโลกใบใหญ่ไม่มีเรื่องเซอร์ไพรส์ใด ผมบังเอิญผ่านมาใน ปีนั้น และพบว่าสภาพแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ของที่นี่มีความ พิเศษ ทิวทัศน์ของหิมะตลอดทั้งปีก็สวยงาม ผมจึงติดต่อรัฐบาล ท้องถิ่นเพื่อซื้อเกาะนี้

บุริศร์พูดง่ายเหมือนซื้อนาฬิกาสักเรือน แต่นรมนรู้ดีว่าหาก ไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เขาจะไม่สามารถซื้อได้อย่างแน่นอน

แต่เธอไม่สนใจหรอก เธอรักที่นี่มากในตอนนี้

เครื่องบินยังคงลงจอด
เมื่อมันใกล้เข้ามา นรมนก็เฝ้าดูอย่างละเอียดขึ้นไปอีก

ดูเหมือนว่าเพื่อให้เข้ากับฉากหิมะของที่นี่ แม้แต่การก่อสร้าง

บ้านก็ใช้โทนสีขาว ดูเหมือนโลกเทพนิยายจริงๆ ทันทีที่บุริศ ทําให้เครื่องบินเสถียร นรมนก็วิ่งออกไป

เธอส่งเสียงร้อง กระโดด และวิ่งไปมาบนหิมะเหมือนเด็ก

บริศร์ส่ายหัวอย่างตลกขบขัน เขาหยิบแจ็กเก็ตลงจากกระเป๋า ของตัวเอง แล้วไล่ตามเธอ จากนั้นบังคับให้นรมน ใส่

“อากาศที่นี่ค่อนข้างเย็น อย่าเป็นหวัด

“บุริศร์ บุริศร์ ฉันชอบที่นี่มากเลยละ! มันสวยมาก! นรมนกระโดดไปหาบุริศร์

บุริศร์จับมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเอ็นดู

“ชอบ?”

“อืม ชอบ”

“ถ้าชอบก็จัดให้ครับ จากนี้ไป เราจะมาพักที่นี่ปีละสองสาม

วัน”

“โอเค”

นรมนหายใจออก รู้สึกถึงลมหายใจของเธอที่กลายเป็นสีขาวเหมือนหมอก มันสนุกมาก

เธอกระโดดออกจากร่างของบุริศร์ และวิ่งไปบนหิมะอย่าง รวดเร็ว โดยทิ้งรอยเท้าเล็กๆ ไว้ข้างหลังเธอ

บุริศ เดินตามรอยเท้าของเธอทีละก้าว นรมนหันศีรษะไปมองทันที และเห็นพฤติกรรมเด็ก ๆ ของบริ

ศร์ อดไม่ได้ที่จะยิ้มและถามว่า “ทำอะไรนะ?”

“เดินตามรอยเท้าจนกว่าฟ้าดินจะมลายหายไป

คําบอกรักกะทันหันทำให้นรมนรู้สึกอ่อนหวาน ในทันใด

“ไปขโมยกินอะไรมา ปากหวานจัง”

“ผมพูดจากก้นบึ้งของหัวใจ

บริศร์ยื่นมือออกมา

นรมนมองดูมือเรียวที่อยู่ไม่ไกล ราวกับว่าเหมือนถูกส่งมอบ เมื่อตอนที่แต่งงาน และอดให้ใจรู้สึกพลุ่งพล่านไม่ได้

เธอวางมือลงบนฝ่ามือของบุริศร์ มันอบอุ่น ความร้อนไหลจาก ฝ่ามือเข้าสู่กลางใจ

บุริศร์มองมาที่เธอและพูดอย่างเสน่หา “คุณนรมนคนสวย ได้ โปรดให้เกียรติเต้นรำกับผมได้ไหม?”

นรมนนิ่งไปเล็กน้อย

“ที่นี่?”
“คุณยินดีไหม?”

“แน่นอนค่ะ”

นรมนมองไปยังดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขา ก่อน ตอบตกลงทันที

ทั้งสองกอดและเต้นรำบนหิมะ

ท้องฟ้าคือผ้าห่ม พื้นดินคือกระท่อม หิมะที่ตกลงมาคือข้อ พิสูจน์

นรมนรู้สึกว่าเลือดของเธอกำลังเดือดพล่าน และกรีดร้อง อย่างต่อเนื่องราวกับว่าต้องการจะท่วมท้นร่างกายออกมาข้าง นอก

ความรู้สึกแบบนี้ ท่าทีแบบนี้ไม่มีมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ เธอ เป็นเหมือนเด็กสาวอายุ 17 หรือ 18 ปี ที่ได้พบกับความรักครั้ง แรกและได้เต้นรำกับคนรักของเธอเป็นครั้งแรก ความรู้สึกแม้ใน สิบหรือยี่สิบปีที่ผ่านมา เกรงว่ามันจะเป็นอะไรที่ลืมไม่ลง, ยาก จะลืมเลือนไปตลอดชีวิต

นรมนและบริศร์เต้นรำบนหิมะเป็นเวลานาน จนนรมนที่เต้นรำ อยู่รู้สึกร้อนมากจนหยุด

“เกาะบุริศ นรมน”

นโมนพูดอย่างกะทันหัน

บุริศร์ตกตะลึงครู่หนึ่ง
“อะไร?”

“เกาะนี้ ชื่อเกาะบริศ นรมน เป็นไง?”

นรมนมองไปที่บุริศร์ด้วยความตื่นเต้น

บริศพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ตกลง พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปลงทะเบียนและโอนบัญชีเป็นชื่อ ของคุณ”

นรมนส่ายหัวและพูดว่า “ทำไมคุณถึงโอนกรรมสิทธิ์ให้ฉัน นี่ คือเกาะที่คุณซื้อนะ”

“ของผมก็คือของคุณ!”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนยิ้มสดใส

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ