แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 871 ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของประธานบริศร์



บทที่ 871 ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของประธานบริศร์

ฝ่ายชายอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัดเจน

“คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย ถ้าผมไม่ใช่บุริศร์แล้วจะเป็นใคร?

ตอนนี้นรมนยิ่งมองเห็นว่าเขาไม่เหมือนบุริศร์

ถึงแม้ว่าเขาจะมีหน้าตาที่คล้ายคลึงกันมาก แต่คิ้วและตาของ เขา บุคลิกของเขา และนิสัยของเขาไม่ใช่บุริศร์

แต่ก่อนตนเองอาจจะเป็นเพราะคมทิพย์วางแผนให้ตนเองตา มืดบอด ทำให้เธอเห็นทั้งหมดเป็นความใจแคบของบุริศร์ ถ้า ไม่ใช่เพราะกานต์ค้นพบความระแคะระคาย เธอคงคิดไม่ถึงจุดนี้

คนที่คมทิพย์พูดถึงจะเป็นเขาหรือเปล่า?

ถ้าเป็นเขา แล้วบริศร์ตัวจริงไปไหน?

นรมนยิ่งคิดยิ่งเป็นห่วง

“คุณเป็นใครกันแน่ ? บุริศร์อยู่ที่ไหน? คุณทำอะไรกับ เขา? ”

นรมนถามสามคำถามต่อเนื่องกัน

ถ้าบุริศร์เคลื่อนไหวได้อิสระ ไม่มีทางที่จะปล่อยให้ของปลอม นี้มาปฏิบัติเช่นนี้กับลูกสาวของตนเองที่นี่

นรมนแอบเหลือบมองกานต์ เขาเข้าใจความหมายของนรมนแต่กลับสองจิตสองใจ

ฝ่ายชายมองเห็นความดื้อรั้นในแววตาของนรมน จึงยกมือขึ้น ทันที ใช้รีโมตปิดประตูห้องทำงาน พร้อมกับล็อกเอาไว้ด้วย

หัวใจของนรมนหล่นวูบ รู้ว่าไม่มีทางส่งกานต์ออกไปได้แล้ว

ฝ่ายชายนั่งพิงเก้าอี้ทั้งตัว เอ่ยถามอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็น คุณนายบุริศร์มันไม่ดีอย่างไร? ทำไมต้องมาสืบสาวราวเรื่อง ด้วย? ไม่เพียงแค่นั้น ยังพาลูกมาด้วย คุณไม่คิดถึงผลที่จะตาม มาบ้างเหรอ? ”

นรมนเห็นเขายอมรับทางอ้อม ใจหายวูบไม่หยุด

“ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะกล้าทำอะไรฉัน? คุณสามารถต้านทาน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูลพรโสภณที่อยู่เบื้องหลังฉันได้เห รอ? ”

“แน่นอนว่าผมไม่มีความสามารถต่อต้านที่จะตระกูลทวีทรัพย์ ธาดากับตระกูลพรโสภณได้ แต่คุณรู้ได้อย่างไรว่าคนที่อยู่เบื้อง หลังผมจะไม่มีความสามารถ? คุณรู้ได้อย่างไรว่าคุณจะไม่ฟัง ผม? ”

ฝ่ายชายหัวเราะอย่างไม่แยแส เหมือนกับกุมทุกอย่างไว้ในกา

มือ

ดวงตาของนรมนมืดมนเล็กน้อย ถามอย่างเป็นชาว่า “คุณ เป็นคนจัดการตระกูลเจริญไชย ใช่ไหม? คุณฆ่าแม่ของคมทิพย์ ใช่ไหม? ”
“ถ้าคุณหมายถึงตระกูลเจริญไชยที่เมือง ล่ะก็ ใช่ผมเป็นคน ทำเอง ทำอะไรไม่ได้ พวกเขายั่วยุเจ้านาย”

คำพูดของฝ่ายชายทำในนรมนกสองมือแน่น

“ใครคือเจ้านายของคุณ? ”

“คือพ่อของผมเอง คุณสามารถเรียกเขาว่าคุณอารองเหมือน กับบุริศร์ได้ เพียงแต่เขาคือพ่อที่แท้จริงของสามีคุณ

ถึงแม้คำพูดของฝ่ายชายจะไม่ละเอียด แต่นรมนเข้าใจ

ปีนั้นได้ยินว่าตระกูลโตเล็กมีลูกแฝด คุณอารองเชษฐ์กับ หัวหน้าตระกูลโตเล็กก็คือฝาแฝด เดาว่าหน้าตาเหมือนกัน ผู้ชาย คนนี้พูดว่าคุณอารองถึงจะเป็นพ่อของบุริศร สิ่งที่ทำให้นรมน สงสัย

ฝ่ายชายจุดบุหรี่ ไม่สนใจลูกในท้องของนรมนสักนิดเดียว ดู เหมือนเขาจะรู้ว่านรมนสงสัย จึงเอ่ยอย่างเย็นชา: “แปลกใจมาก ใช่ไหม? อันที่จริงก็ไม่ได้เข้าใจยากหรอก ป้าโอกับพ่อของผม เป็นคู่รักกัน ตอนนั้นป้าโออุ้มบุญ ทำเด็กหลอดแก้ว เพื่อรับรอง อัตราการมีชีวิตรอด ตอนแรกทำเด็กหลอดแก้วเป็นตัวอ่อนสี่คน สุดท้ายรอดมาได้สามคน ผมพูดแบบนี้คุณเข้าใจไหม?

“พวกคุณคือแฝดสาม? ”

นรมนตะลึงงัน

ฝ่ายชายกลับหัวเราะขึ้นมา
“คุณ ฉลาดจริง ๆ แค่นี้ก็เข้าใจแล้ว พวกเราคือแฝดสาม เพียงแต่พ่อของผมยกบุริศร์กับตรินท์ให้ป้าโอ ให้เธอกลับไป ตระกูลโตเล็ก เหลือผมไว้คนเดียวเลี้ยงดูข้างกายเขา วันนี้บริศร์ จัดการตระกูลโตเล็กทั้งหมดได้ดีมาก น่าเสียดายที่ตนท์มาตาย เร็วเกินไป วัตถุประสงค์ที่ผมกลับมานั้นง่ายมาก แค่จะรับช่วง อำนาจที่แต่เดิมเป็นของตนท์ นี่คือกฎเกณฑ์ที่ยึดถือของตระกูล โตเล็ก แต่บุริศร์บอกว่าเขาเลิกล้มอาณาจักรรัตติกาลไปแล้ว พี่ ชายคนโตของผมคนนี้ ไม่ไหวเลยจริง ๆ ถ้าเลิกล้มอาณาจักร รัตติกาล แล้วคนในมือของนภดลจะเป็นอย่างไร? เดิมที อาณาจักรรัตติกาลที่อยู่ใต้บังคับบัญชาได้ติดต่อนภดลแล้ว หน่วยข่าวกรองก็อยู่ในมือของนภดล พี่ชายคนนี้ของผมไม่คิดจะ ส่งให้ผม ผมจึงทำได้เพียงสวมรอยเขาในฐานะหัวหน้าตระกูลโต เล็ก”

คําพูดของฝ่ายชายทำให้ดวงตาของนรมนหรี่ลง “ดังนั้น พวกคุณทำอะไรกับบุริศร์? ”

“วางใจเถอะ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เขาก็คือลูกชายของพ่อ พ่อ เพียงแค่จะเก็บเขาไว้สักพักหนึ่ง เดี๋ยวจะให้พวกคุณได้เจอกัน ช่วงนี้คุณก็ร่วมมือกับผมอย่างโดยดี ไม่อย่างนั้นผมไม่กล้ารับ ประกันว่าพ่อจะทำอะไรกับเขา และจะทำอะไรกับลูก ๆ ของคุณ บางทีตระกูลเจริญไชยอาจจะเป็นกรณีศึกษาของพวกคุณก็ได้

ฝ่ายชายยิ้มชั่วร้าย การแสดงออกไม่เหมือนกับบริศร์โดยสิ้นเชิง
“คุณชื่อว่าอะไร? ”

“ภาริซ ! ”

ภาริชไม่แยแสที่นรมนถามชื่อของตนเอง สำหรับเขาแล้ว ผู้ หญิงคนหนึ่งไม่ได้มีความสำคัญอะไร และไม่สามารถทำอะไรเขา ได้

นรมนจดจําชื่อนี้และกล่าวอย่างเย็นชา : “คุณอย่าคิดเอาเงิน ออกไปจากฉันที่นี่ สิ่งเหล่านี้บริศร์ต่อสู้เองอย่างสุดชีวิต เขาทำ มากมายขนาดนี้ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาชุบมือเปิบ? คุณก็อยู่ที่ บริษัทเมื่อช่วงเช้า พบว่าไม่มีทางโอนเงินของบริษัทไปได้เลย ใช่ ไหม? ไม่รู้สาเหตุล่ะสิ? ฉันจะบอกคุณให้

ในขณะที่พูด นรมนก้าวขึ้นไปข้างหน้า ผลักภาริชออก และใส่ คำสั่งลงไปในคอมพิวเตอร์ ทันใดนั้นคอมพิวเตอร์ก็ปรากฏ โหมดปลดล็อกที่ซ่อนอยู่

ดวงตาของภาริชมืดมนลงทันที

“คิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะให้คุณผู้หญิงคนเดียวเป็นคนควบคุม ทรัพย์สมบัติมูลค่ามหาศาลเช่นนี้

“พูดให้ถูกต้องไม่ใช่ควบคุม บุริศร์มอบบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด และตระกูลโตเล็กทั้งหมดแก่ฉัน ถ้าไม่มีการตรวจสอบลายนิ้วมือ กับรูม่านตาของฉัน คุณก็เอาเงินออกไปจากที่นี่ไม่ได้

นรมนมองเห็นท่าทางลนลานของภาริช จึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมา ทันที
แต่ก่อนยังรู้สึกว่าการที่บุริศร์โอนกรรมสิทธิ์ของทรัพย์สมบัติ ทุกอย่างให้แก่ตนเอง ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง ตอนนี้ กลับเคารพในการมองการณ์ไกลของบุรีศร

เห็นนรมนมีท่าทางลำพองใจอย่างยิ่ง จู่ ๆ ภาริชกล่าวขึ้นมา ด้วยรอยยิ้ม : “คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมจะไม่มีทางได้ลายนิ้วมือ กับรูม่านตา? ผมแค่ตัดนิ้วของคุณออก และควักลูกตาคุณออก มา ผมก็สามารถทำให้ทรัพย์สินเหล่านี้กลายเป็นของตนเอง แล้ว”

ความป่าเถื่อนของการทำให้นรมนตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว

“คุณกล้าเหรอ!

“คุณสามารถลองดูได้นะ อีกอย่างคุณคิดว่าวันนี้คุณจะออกไป จากห้องทำงานนี้ได้เหรอ? ”

นรมนกัดฟันมองท่าทางกำเริบเสืบสานของการช

“คุณคิดจะกักบริเวณฉัน?

“อย่าพูดอะไรไม่น่าฟังแบบนั้นสิ คุณไม่อยากเจอบุริศรเหรอ? ผมสามารถทำให้คุณสมหวังได้ เพียงแต่คุณต้องโอนเงินออกมา ให้ผมจำนวนหนึ่งก่อน

นรมนมองการทำงานของคอมพิวเตอร์ ดวงตาของเธอหรี่ลง

ทันที

“คิดไม่ถึงว่าพวกคุณต้องการใช้บริษัทฮัวถูกรุ๊ปจํากัดฟอกเงิน? ”
“พี่สะใภ้ อย่าแปลกใจขนาดนั้น ถึงอย่างไรก็ได้กำไร ได้ กำไรไม่ดีเหรอ? ”

นรมนมองออก การิชไม่ใช่คนที่มีหลักการ

จากตัวตนของภาริช นรมนสามารถจินตนาการออกว่าคุณอา รองคนนั้นเป็นคนอย่างไร คิดไม่ถึงว่าคนแบบนี้จะเป็นพ่อกับน้อง แท้ ๆ ของบุริศร์ น่าสะอิดสะเอียนเกินไปจริง ๆ

เธออดรู้สึกโชคดีไม่ได้ที่บริศ เติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อม ปกติแบบนี้ ไม่เติบโตมาเหมือนกับการช

“แล้วถ้าฉันไม่ให้ความร่วมมือล่ะ? ”

“งั้นผมก็จะไม่เกรงใจแล้ว

ภาริชเตรียมลงมือกับนรมน ในขณะที่พูด

สำหรับเขา นรมนเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง และยังเป็นผู้หญิงที่ กำลังตั้งท้องอยู่ด้วย ไม่จำเป็นต้องออกแรงเต็มที่ก็สามารถ ควบคุมนรมนเอาไว้ได้แน่นอน แต่นรมนเคลื่อนไหวทันทีเมื่อเขา ลงมือ

เธอชกไปที่ท้องของภาริชอย่างแม่นยำ

หมัดนี้ ออกแรงอย่างเต็มกำลัง

ภาริชร้องโอดโอย ทั้งคนและเก้าอี้กระเด็นไปที่หน้าต่างทรง สูง ในชั่วพริบตา

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ดวงตาของภาริชเย็นชาลงทันที

“ดูถูกคุณไปจริง ๆ ไม่คิดว่าคุณก็มีมุมที่โหดเหี้ยมดี! ผม ชอบความเร้าใจแบบนี้

ภาริชลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ พุ่งเข้าโจมตีนรมนเต็มกำลัง นรมนไม่กล้าคิดเรื่องอื่น สู้กับภาริชอย่างสุดจิตสุดใจ

ส่วนกานต์ที่ทําเหมือนตนเองไม่มีตัวตนอยู่ตลอด หลังจากเห็น นรมนต่อสู้กับภาริช เขาก็รีบนั่งยอง จากนั้นใช้แรงไถลเข้าไปใต้ โต๊ะรีบค้นหารีโมตเปิดประตูห้องทำงานออก

“ไอ้เด็กบ้า แกรนหาที่ตายซะแล้ว! ”

ภาริชก็ลืมกานต์ไปสนิทเลย ตอนนี้มองเห็นประตูห้องทำงาน เปิดออก จึงพุ่งเข้าใส่กานต์ทันที

“กานต์ วิ่งเร็ว!

นรมนคอยขัดขวางกั้นภาริชเอาไว้อีกครั้ง

กานต์ลังเล เขามองเห็นนรมนกำลังตะลุมบอนกับภาริซ ใน ที่สุดจึงกัดฟัน วิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งตรงไปที่ลิฟต์อย่างไม่คิดชีวิต เขาจะต้องหาคนมาช่วยหม่ามี้ให้ได้

ในใจของกานต์คิดเช่นนี้ พุ่งเข้าไปทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก แต่เหมือนกับเขาปะทะเข้ากับอ้อมแขนของคนอื่นทันที
“ทำอะไรอยู่ทำไมลนลานแบบนี้?

เสียงที่คุ้นเคยทำให้กานต์เงยหน้าขึ้นทันที ก็มองเห็นแววตาที่ เป็นห่วงคู่นั้นของบริศร์

“คุณบุริศร์? ”

“ไม่งั้นแกคิดว่าเป็นใคร? ”

บริศ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ค่อยได้เห็นกานต์มีท่าทาง ลนลาน คล้ายกับนึกอะไรขึ้นมาได้ทันที รีบถามว่า “หม่ามีของ แกล่ะ?”

“อยู่ในห้องทำงาน กำลังสู้กับภาริชคนนั้นอยู่

ทีแรกกานต์ยังไม่กล้าเชื่อว่าสิ่งที่ภาริชพูดทั้งหมดคือความจริง ในเวลานี้มองเห็นบริศร์อีกคนปรากฏตรงหน้าตนเอง และเมื่อ เห็นว่าเป็นแคดดี้ของตนเองจริง ๆ เขาถึงจะเชื่อ

“ดูแลกานต์ให้ดี”

บุริศร์ดันกานต์ไปด้านหลัง คนของเขารีบก้าวออกจากประตู

ลิฟต์อย่างรวดเร็ว

กานต์จึงพบว่า คนที่ยืนอยู่ด้านหลังบุริศร์คือนาวิน

“คุณอานาวิน? คุณอากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?

“ผมอยู่ด้วยตลอดครับ การออกไปฮันนีมูนเป็นเพียงฉาก บังหน้าของประธานบริศร์ เรื่องนี้ประธานบริศร์จะเล่าให้พวกคุณ ฟังให้ชัดเจนหลังจากนี้ นายน้อยกานต์ครับ กรุณากลับไปกับผมก่อน

นาวินจับมือของกานต์

“แต่ผมเป็นห่วงหม่าม

กานต์ยังคงลังเล

นาวินรีบกล่าวว่า “มีประธานบริศร์อยู่ คุณยังจะต้องกังวล อะไรอีก? คุณวางใจเถอะครับ ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของ ประธานบริศร์”

พูดแล้วเขาก็พากานต์ลงไป

เมื่อบริศ เข้ามาในห้องทำงาน มองเห็นภาริชลงมือกับนรมน อย่างเอาเป็นเอาตาย ดวงตาของเขาเย็นชา เตะเข้าไป ทำให้ภา ริชถอยออกมาทันที

“คิดว่าหน้าตาเหมือนฉัน แล้วจะสวมรอยฉันได้ นั่งให้

ตำแหน่งของฉันได้จริงเหรอ?

บุริศร์พานรมนมาปกป้องเอาไว้ที่ด้านหลัง เห็นเธอไม่ได้รับ บาดเจ็บ จึงมองไปที่ภาริชอย่างเย็นชา

ภาริชอึ้งไปทันที เมื่อมองเห็นบุริศร์

นายออกมาได้อย่างไร? แล้วพ่อล่ะ? “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ