บทที่ 1096 ผมอุ้มคุณไป

“ไม่ใช่ว่าแพรวาหมายตัวซินดี้ไว้แล้วตั้งแต่แรกเหรอคะ?”

“ไม่ใช่ ตอนที่ผมอยู่ในห้องขังได้ยินป้องสืบค้นมาว่า เป้า หมายที่แพรวาและกล้าณรงค์หมายตัวไว้ตั้งแต่แรกคือราเชน กล้าณรงค์ทํางานให้องค์ชายสาม ถึงแม้ว่าราเชนจะไม่คิดแย่ง อำนาจ แต่เพราะว่าช่วงนี้เขาเข้าใกล้คุณมากเกินไปจนเกิดเป็น ข่าว แล้วพอองค์ชายสามรู้สถานะที่อยู่เบื้องหลังของคุณ ก็กลัว ว่าราเซนจะเกิดความคิดแย่งชิงอำนาจขึ้นมา เพราะฉะนั้นก็เลย คิดว่าลงมือก่อนเป็นผู้ได้เปรียบ เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าซินดี้จะไป ตามนัดแทนราเชน และยังทำให้ราเชนหมดสติไปก่อนอีกด้วย”

คำพูดของบุริศร์ทำให้ใจของนรมนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

ภาพของซินดี้ที่อยู่ในสมองของเธอนั้นไม่ได้ลึกซึ้งมาก แม้ กระทั่งหน้าตาของผู้ชายคนนั้นเป็นยังไงก็ไม่ค่อยชัดเจนนัก พอ มาวันนี้ได้ยินบุริศร์พูดขึ้นแบบนี้ นรมนกลับรู้สึกว่าซินดี้มีความ รู้สึกที่ลึกซึ้งต่อราเชนมากจริง ๆ
“ฉันว่าซินดี้คนนี้น่าจะเป็นความอบอุ่นเสียวสุดท้ายที่มีอยู่บน โลกของราเชนแล้วมั้ง

“อืม การแก่งแย่งชิงดีในวังโหดร้ายมาตลอด ตอนที่ราเชนยัง เป็นเด็กก็โดนวางยาพิษเกือบตาย คนอื่นยังมีแม่อยู่ข้างกายช่วย เขาวางแผน แต่ว่าราเชนไม่มี ไม่เพียงไม่มี แต่อยู่ต่อหน้า ประธานาธิบดีก็เหมือนกับว่าเขาจะไม่เป็นที่รักด้วย ถ้าเขาอยาก จะมีชีวิตอยู่ก็จะต้องทุ่มเทความพยายามมากกว่าคนอื่น แบกรับ สิ่งต่าง ๆ มากขึ้น แล้วกว่าจะบรรลุนิติภาวะมาได้ แล้วเขาไม่ อยากจะตายไปท่ามกลางการแก่งแย่งชิงดีในวัง ฉะนั้นก็เลย เลือกที่จะออกไปข้างนอก ยินยอมที่จะออกไปอยู่ในสลัมแต่ก็ไม่ กลับไปเป็นองค์ชายในวัง แล้วก็พบเจอกับซินดี้เข้าในสลัมนี้ ด้วย”

บริศ เอาเรื่องที่ตัวเองสืบค้นเจอมาพูดออกมา

“ซินดี้เดินเป็นเพื่อนผ่านช่วงเวลาวัยรุ่นทั้งหมดเข เขา พวกเขา จากประเทศไปพร้อมกัน แล้วไปเติบโตที่เมืองBด้วยกับ เริ่ม จากการไม่มีเส้นสายเลยจนกลายมาเป็นซูเปอร์สตาร์ในวงการ บันเทิง คนอื่น ๆ แค่เห็นด้านที่สว่างสดใสสวยงามของราเชน แต่ กลับมองไม่เห็นความลำบากที่ราเชนและซินดี้ต้องประสบมาใน เบื้องหลัง สามารถพูดได้ว่าซินดี้เป็นพี่น้อง เป็นคนรัก และเป็น เพื่อนของราเชน เขารับบทบาทมากมายอยู่ในชีวิตราเชน และสุดท้ายก็ตายเพื่อ ราเซน ถ้าราเซนไม่กลายเป็นโหดเหี้ยมขึ้น ผมว่าถึงจะแปลก”

ฟังบริศ พูดไปอย่างนี้ นรมนกลับรู้สึกสงสารราเชนขึ้นมาบ้าง “ในเมื่อเขาบรรลุนิติภาวะแล้ว และก็ออกจากประเทศแล้ว

ตอนนั้นทําไมไม่มาหาฉันล่ะ?”

บุริศร์ได้ยินนรมนถามแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ตอนนั้นคุณมีสถานะอะไรอยู่? เป็นแค่ลูกสาวของตระกูลธนา ศักดิ์ธนเท่านั้น ตระกูลธนาศักดิ์ธนอยู่ในเมืองชลธีถึงแม้ว่าจะ มีชื่อเสียงเป็นตระกูลผู้มีความรู้ แต่ว่าก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร และอีกอย่างตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าคุณเป็นหลานสาวของตระกูลพร โสภณ เขากับคุณก็ยังไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ ต่อกันเลย แล้ว จะมาหาคุณทําไม?”

“ก็ใช่นะ ฉันลืมไปเลย”

นรมนหลุดขำขึ้นมาทันทีเลย

“อ๋อ ใช่แล้ว พูดถึงตระกูลธนาศักดิ์ธน ตอนนี้สองสามีภรรยา งามพลเป็นยังไงบ้างแล้วคะ?”

นรมนไม่ได้ตั้งใจที่จะถามหาพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนเป็น พิเศษหรอก เพียงแต่ว่าพูดมาถึงตรงนี้แล้ว ก็เลยถามออกไปคำหนึ่งเท่านั้น

บุรีศร์เห็นว่าในดวงตาของเธอไม่ได้มีแววเสียใจและโศกเศร้า อยู่ ถึงได้พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “เนตราไตวายกะทันหันแล้วไม่ได้รับ การปลูกถ่ายไตทันที ไม่นานก็เสียชีวิตลง ผมได้ยินมาว่าแม้แต่ คนไปรับศพสักคนก็ไม่มี โรงพยาบาลติดต่อให้สามีภรรยางาม พลไปรับศพ แต่น่าเสียดายตาแก่สองคนนี้ต่างก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ เรื่อง แล้วบอกว่าเนตราไม่ใช่ลูกสาวของพวกเขา พวกเขาจะไม่

พูดมาถึงตรงนี้ บุริศร์ก็ดีเสียงเป็นที่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าไม่อยาก จะพูดถึงพวกเขามากนัก

นรมนเองก็รู้สึกทอดถอนใจอยู่เหมือนกัน

ในตอนที่พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนนึกว่าเนตราเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของตัวเองนั้น เพื่อเธอแล้วต้องสูญเสียทรัพย์สินไปมากมายก็ ไม่เสียดาย และเพื่อเธอแล้วก็ไม่สนใจตัวนรมนที่รับมาเลี้ยงตั้ง ยี่สิบกว่าปีอีกด้วย และยิ่งสูญเสียความเป็นคนไปแล้วอยากจะ แย่งทุกอย่างของตัวนรมนกลับไปทดแทนให้เนตราอีก

แต่ว่าพอความจริงปรากฏออกมา แล้วรู้ว่าเนตราไม่ได้มีความ เกี่ยวข้องใด ๆ กับพวกเขานั้น ทั้งสองคนกลับทำเรื่องไร้เยื่อใย ขนาดนี้ออกมาได้
ถึงแม้จะเป็นหมาแมวตัวหนึ่งที่เลี้ยงมา พอตายแล้วก็ยังต้อง

ฝังศพให้อยู่มั้ง ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือคนคนหนึ่ง ที่พวกเขาเคยทุ่มเท กายใจไปทําดีด้วย นรมนส่ายหน้าเล็กน้อย ถอนหายใจแล้วถามขึ้นว่า “งั้นต่อมา ศพของเนตราถูกจัดการไปยังไงคะ?”

“ทิ้งไว้ในห้องดับจิตไม่มีคนไปรับ โรงพยาบาลก็เลยต้องมา จ่ายค่าใช้จ่ายเอง พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนไม่ยอมไปรับ เมื่อ ทางโรงพยาบาลก็ไม่มีทางออกแล้ว จึงได้แต่ตามให้ตำรวจใน ท้องที่มาจัดการเรื่องนี้ แต่ว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่หน้าที่รับผิดชอบของ ตำรวจ สุดท้ายแล้วทางตำรวจต้องมารวบรวมเงินกันออกค่าเผา ศพให้ จุดไฟทีเดียวแล้วเผาไปตรงนั้นแล้วก็ไม่รู้เรื่องอีกอะไร เลย”

บริศร์พูดขึ้นอย่างเรียบเฉย ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากมาย

เนตรามีจุดจบอย่างนี้ก็สมควรมากแล้วจริง ๆ

ที่ว่ากันว่าทางล้วนมีคนเดินออกมา ในเมื่อเธอเลือกที่จะเดิน เส้นทางนี้แล้ว ก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าทางนี้ไม่ได้มีจุดจบที่ดีแน่

นรมนคิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วเนตราจะมีจุดจบแบบนี้ นี่ถือได้ ว่าตายศพไม่สวยหรือเปล่านะ?
เธอถอนหายใจทีหนึ่ง แล้วก็ไม่พูดอะไร

บริศร์พูดต่อไปว่า “สองผัวเมียงามพลนั่น ตั้งแต่รู้ว่าเนตรา ตายไปแล้ว ตัวเองยังไม่ตายใจอีก ยังฝากคนส่งข้อความมาว่า อยากจะเจอคุณ บอกว่าพวกเขาสำนึกผิดแล้ว และโดนเนตรา ทำให้หลงผิดไป ถึงได้ทำเรื่องที่ไม่ดีแบบนั้นกับคุณออกมาได้ หวังว่าคุณจะเห็นแก่บุญคุณที่เคยเลี้ยงดูมาและให้อภัยพวกเขา ผมไม่ได้ยอมให้คำพูดพวกนี้ผ่านมาถึงหูคุณ จึงก็หาคนไป จัดการพวกเขา”

นรมนอึ้งไปเล็กน้อย

เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลย เป็นมาถึงขนาดนี้แล้ว สามีภรรยา งามพลยังจะสามารถเอาเรื่องบุญคุณที่เลี้ยงดูมาอ้างได้อีก

ยังหวังว่าเธอจะสามารถช่วยพวกเขาออกมาได้อีก? สองผัวเมียนี้นี่ตกลงคิดยังไงกันแน่? “ฉันได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริง ๆ” นรมนยิ้มอย่างขมขื่น แต่กลับไม่มีความโศกเศร้าใด ๆ แล้ว บริศ เห็นว่าอารมณ์ของเธอยังดีอยู่ ถึงได้โล่งใจไปได้เปลาะหนึ่ง

“คุณคงจะไม่โทษผมว่าตัดสินใจไปคนเดียวหรอกนะ?”

“ไม่หรอกค่ะ ตาแก่สองผัวเมียนั่นชาตินี้ฉันไม่อยากจะเจอแล้ว นี่ได้อัพเกรดโลกทัศนของฉันใหม่จริง ๆ เลย”

นรมนายหน้าเล็กน้อย

บุริศร์หัวเราะและพูดขึ้นว่า “ผมเองก็เจอไม่ได้แล้ว ผมให้คน ข้างในนั้นตั้งใจเกิดการทะเลาะกับพวกเขาขึ้น ในช่วงที่ไม่ได้ ตั้งใจงามพลก็ได้แทงคนบาดเจ็บเข้า ระยะเวลารับโทษก็เลย หนักขึ้น คาดว่าน่าจะได้แก่ตายในคุกแล้ว ส่วนคุณนายธนาศักดิ์ ธนนั้น ผมได้ยินว่าหัวใจเหมือนว่าจะมีปัญหาเล็กน้อย แล้วอยาก จะยื่นขอประกันตัว แต่โดนผมส่งคนไปคัดค้านกลับไป

“คุณจะไม่เหลือทางรอดไว้ให้พวกเขาจริง ๆ เหรอคะ”

นโมนหัวเราะไป

บุริศร์พูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า “ผมให้ทางรอดพวกเขา แล้วให้ พวกเขามาออกมาเป็นปีศาจร้ายคอยทําร้ายคุณกับลูกอีกเหรอ? งั้นยังสู้ให้พวกเขาอยู่ข้างในดี ๆ ต่อไปดีกว่า
“มันก็ใช่”

นโมนพยักหน้า

ชั่วขณะหนึ่งระหว่างทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีก

ข่าวในทีวียังคงรายงานต่อไป ราเชนกลับไม่ได้ทําการกระทำ อะไรที่สุ่มเสี่ยงมากเกินไปอีก เพียงแต่แค่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน แล้วจ้องมองคลังอาวุธอย่างโหดเหี้ยมไปสักพักก็จากไป

อยู่ ๆ นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองควรจะเจอราเชนสักหน่อย

ในเมื่อนงลักษณ์ได้ช่วยตัวเองไว้ถึงสองครั้ง

“บุริศร์ คุณว่าวันนี้ถ้าเราจะเจอราเซนสักหน่อยละก็ จะนำพา ความวุ่นวายมาให้เขาไหม?”

นโมนเปิดปากพูดขึ้น

บุริศร์อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า “ถ้าหากว่าคุณอยากเจอ ผมจะมาคิดวิธีเอง”

“จะเป็นอันตรายต่อคุณหรือเปล่าคะ?”

นี่เป็นสิ่งที่นรมนคิดถึงเป็นอันดับแรก

“พูดยาก แต่ว่าผมจะพยายามทำให้ผมหลีกเลี่ยงจากอันตราย ให้มากที่สุด”
“ถ้างั้นก็ช่างเถอะค่ะ รอให้อีกหน่อยสงบนิ่งแล้ว หลังปีใหม่ ค่อยว่ากันดีกว่า”

พอนรมนได้ยินบริศ พูดไปอย่างนั้นแล้ว ก็ตายใจอย่างนี้ไป

เลย

“ถ้าหากว่าคุณอยากจะเจอเขา…….

“ฉันบอกว่าช่างเถอะไรคะ”

แน่นอนว่านรมนนั้นรู้จักบริศร์ดี ขอแค่เธออยากทำ ถึงแม้ว่าจะ ต้องขึ้นไปสอยดาวบนท้องฟ้า หรือว่าบุกน้ำลุยไฟ เขาก็จะไม่มี ทางย่อท้อ แต่ว่าเธอจะทนทำใจได้ยังไงล่ะ?

เมื่อกี้ก็แค่เห็นว่าราเชนนั้นเคร่งขรึมมาก แล้วกลัวว่าในใจของ เขาจะมีปัญหา แต่ว่าพอมาคิดดูดี ๆ แล้ว เส้นทางนี้เขาจำเป็นจะ ต้องเดิน ถึงแม้ว่าครั้งนี้จะพูดเกลี้ยกล่อมเขาแล้ว แล้วครั้งหน้า ล่ะ? แล้วครั้งหน้าของครั้งหน้าล่ะ?

เพราะฉะนั้นทางจะเดินยังไง ก็ยังจะต้องดูคนด้วย ทั้งสองคนดูทีวีไปอีกพักหนึ่งแล้วถึงนอนลง

ข้างนอกยังคงชุลมุนวุ่นวายอยู่ แต่ว่าที่ของก้องภพนี้กลับไม่มี ผลกระทบอะไร

นรมนและบริศร์ได้นอนหลับดี ๆ ตื่นหนึ่ง
ในตอนที่แสงแห่งรุ่งอรุณส่องขึ้นมาจากเส้นขอบฟ้านั้น ก้อง ภพก็ให้พ่อบ้านมาเคาะประตู

บริศร์นอนหลับมาลึกมาตลอดอยู่แล้ว ในตอนที่พ่อบ้านขึ้นมา นั้นเขาได้ยินเสียงฝีเท้าก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

“ใคร?”

“คุณบุริศร์ คุณก้องภพ ให้ผมมาบอกพวกคุณ เตรียมตัวสักครู่ เดี๋ยวคุณหมอมิลินจะส่งพวกคุณออกไปจากที่นี่ ข้างนอกเข้มงวด มากขึ้นแล้ว ได้แต่ถือโอกาสจากไปตอนนี้

น้ำเสียงของพ่อบ้านไม่ได้ดังมาก แต่ก็เพียงพอให้บริศร์ได้ยิน

ชัดเจน

นรมนพลิกตัวทีหนึ่ง ยังไม่อยากตื่น จึงอดไม่ได้ที่จะหาวขึ้นมา

บริศ เห็นท่าทางที่สะลึมสะลือของเธอ ก็พูดขึ้นอย่างรักใครว่า “นอนต่อไปเถอะ เดี๋ยวผมอุ้มคุณไปเอง”

“ได้ค่ะ”

นรมนเอาตัวพิงอยู่บนร่างกายของบุริศร์

บริศร์สวมใส่เสื้อผ้านอนอยู่แล้วตั้งแต่แรก เขาจึงอุ้มนรมน รวมทั้งผ้าห่มขึ้นมา แล้วก็ยกเท้าก้าวเดินออกจากห้องไป

ในตอนที่เห็นก้องภพนั้น บุริศร์ก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ผ้าห่มผม ขอยืมก่อนนะ ครั้งหน้าจะเอามาคืนคุณ

“ไม่เป็นไรครับ อากาศข้างนอกค่อนข้างหนาว อย่าเป็นหวัด

ไปละครับ”

ก้องภพกลับไม่ได้สนใจผ้าห่มแค่ผืนเดียว บริศพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย อุ้มนรมนไว้แล้วก็เดินไปเลย ลมหนาวพัดผ่านเข้ามา ทำให้นมนตัวสั่นไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็

ยังหาวติดต่อกันไม่หยุด เธอขดตัวเล็กน้อย แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “หรือไม่คุณวางฉัน

ลงเถอะ”

“ไม่เป็นไร ผมอุ้มไหว”

บริศ เอาผ้าห่มห่อตัวนรมนไว้ทั้งตัว นรมนถึงรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง

เธอง่วงนอนแล้วจริง ๆ

ตั้งแต่ที่แท้งมาร่างกายก็ค่อนข้างอ่อนแอ ถึงแม้ว่าเธอจะ ฝึกฝนร่างกายตามครูฝึก แต่ว่าก็ยังคงไม่มีทางทำให้ร่างกาย ของตัวเองกลับไปเป็นเหมือนอย่างเมื่อก่อนได้

ครั้งนี้ความเสียหายค่อนข้างรุนแรง ที่เธอง่วงนอนง่ายก็คือ อาการที่เห็นได้ชัดที่สุดแล้ว

นรมนเองก็รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างอันตราย แต่ไม่ยัง ไงเธอก็ลืมตาไม่ขึ้น บวกกับน้ำเสียงที่มีแรงดึงดูดมากของบริศร์ คอยกล่อมอยู่อีกข้างหนึ่ง ทำให้เธอยิ่งรู้สึกง่วงงุนขึ้นมาเลย

บริศร์อุ้มนรมนเข้าไปในรถ

มิลินเห็นนรมนที่ถูกห่อเป็นดักแด้อยู่ในอกของบริศร์แล้ว ก็อด ไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “เธอเป็นอะไรเหรอ?”

“หลังจากที่แท้งแล้วร่างกายยังไม่ได้ฟื้นฟูกลับมาดี ๆ แล้วก็

ง่วงนอนง่ายมาตลอด เวลานี้ไม่มีทางตื่นไหวแน่นอน

บุริศร์ไม่ได้ปิดบังมิลิน

มิลินขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ฉันได้ยินมา ว่าหนังสือคัมภีร์โบราณของหมู่บ้านดารายนถูกพวกคุณหาเจอ

แล้ว?”

“อืม”

มิลินเป็นคนหมู่บ้านดารายน จะรู้จักคัมภีร์โบราณก็ไม่แปลกเลยสักนิด และบุริศร์เองก็ไม่ได้ปิดบังเธอ แล้ว

ยอมรับอย่างเปิดเผยไป “ต่อไปยืม ให้ฉันดีหน่อย ไม่แน่ฉันอาจจะหาวิธีอะไรมาทำให้ ร่างกายของเธอขึ้นมาหน่อยก็ได้ แต่ว่าตอนนี้อย่าเพิ่งเอาลูก

เลย”

ดวงตาของบุริศร์มีแสงลำหนึ่งพาดผ่าน

“ผมทําการผ่าตัดทําหมันแล้ว ชาตินี้จะไม่มีทางให้เธอต้องมา ทนลําบากแล้ว”

คำพูดนี้ทำให้มิลินอึ้งไปเล็กน้อย แววตาที่มองบุริศร์ก็มีความ อบอุ่นเพิ่มขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง

“ไปกันเถอะ”

เธอสตาร์ทรถขึ้นมาแล้วขับออกไป

บริศ กอดนรมนไว้แน่น

นรมนสะลึมสะลือได้ยินไปไม่กี่คำ แต่ในที่สุดก็ขัดขืนความ ง่วงงุนไม่ไหว แล้วก็นอนหลับไปอีกครั้ง

รถขับอยู่บนท้องถนน ความเร็วนั้นเร็วมาก

ตาเห็นว่าใกล้จะพ้นเขตเส้นแบ่งแดนแล้ว แต่อย ๆ ดวงตาของ บุริศร์ก็ขรึมลง เพราะว่าข้างหน้ามีคนตั้งด่านสกัดเส้นทางไว้ไฟ ตำรวจที่ระยิบระยับทำให้ใจของเขาตื่นตระหนกขึ้นทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ