บทที่ 778 เธอไม่ได้ช่วยน้า

“ใคร?”

ธัญญาเครียดขึ้นมาทันที

ขณะพลลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว รัดเข็มขัดกางเกงให้เรียบร้อย แล้วรีบมาที่หน้าต่าง

นรมนแอบด่าตัวเองว่าบุ่มบ่ามเกินไป แต่ตอนนี้อยากจะถอย ออกมาทั้งร่างก็ดูเหมือนจะยากมาก

ทําอย่างไรดี?

ขณะที่ขณะพลกำลังจะเปิดหน้าต่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะ

ประตูดังขึ้น

“หมอชนะพล ผู้อำนวยการตามหาคุณมีธุระ ได้โปรดไปหา

เขาหน่อย”

ขณะพลตกตะลึงทันที

“รอแป๊บ เดี๋ยวฉันไป”

“ผู้อำนวยการรีบร้อนมาก ให้คุณไปตอนนี้ หมอขณะพล ดู เหมือนจะเป็นเรื่องการตรวจสอบตำแหน่งคุณ

พยาบาลด้านนอกค่อนข้างใจร้อน

คิ้วของธัญญาขมวดแน่น
ฉวยโอกาสจากช่องว่างนี้ นรมนรีบข้ามเข้าไปที่ห้องผู้ป่วย ข้างๆ โชคดีที่ห้องผู้ป่วยที่ว่าง

ธัญญาผลักษณะพลออก เปิดหน้าต่างออกทันที หลังจากเห็น กระถางดอกไม้กระถางหนึ่งตกอยู่ ด้านนอกไม่มีใครเลย แต่เธอ ก็ยังไม่ไว้วางใจอย่างยิ่ง

ขณะพลมองด้านล่าง พูดขึ้นเสียงทุ้ม “บางทีอาจจะเป็นแมว จรจัดหรืออะไรก็ได้ ช่วงนี้มันเสียงดังมาก ทีนี่ชั้นสิบสามนะ เธอ คิดว่าใครจะมานอนแนบที่นอกหน้าต่างชั้นสิบสามได้? คิดว่า เป็นการแสดงในหนังจริงๆ เหรอ?”

แต่ธัญญาก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

“ไปดูกล้องวงจรปิด ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่อุ่นใจ”

“พอได้แล้วโอเคไหม ฉันบอกพยาบาลไปว่าฉันจะพักเที่ยงที่นี่ สักหน่อย ตอนนี้เธอให้ฉันไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด ด้วย เหตุผลอะไร? ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าฉันทำของหายระหว่างพัก เที่ยง?”

คำพูดขณะพลทำให้ธัญญาหัวเราะเบาๆ “ทำไมไม่ได้? ถ้านาย ทำของหายจริงๆ ล่ะ?”

“คุณพี่ เธอต้องรู้ให้ชัด เพื่อนัดกับเธอที่นี่ ฉันปิดกล้องวงจรปิด ไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่งั้นความสัมพันธ์ของฉันกับเธอจะถูกจับได้ นานแล้วโอเคไหม?”

ขณะพลรู้สึกว่าวันนี้สมองธัญญาค่อนข้างเบลอไปหมด
ธัญญารู้สึกค่อนข้างโกรธ

“แต่เมื่อกี้มันมีคนชัดๆ”

“มีคนที่ไหน? นี่มันชั้นสิบสาม! หน้าต่างชั้นสิบสาม เธอลอง

ออกไปนอนแนบดูสิ”

ขณะพลรู้สึกค่อนข้างหงุดหงิดแล้ว

และในตอนนี้ ด้านนอกก็มีเสียงคุณพยาบาลดังผ่านเข้ามาอีก

ครั้ง

“หมอชนะพล คุณยังอยู่ไหม?

“ยัยพยาบาลคนนี้ทำไมติดนายจัง ยังไง? นายคงไม่ได้กินย พยาบาลคนนี้หรอกนะ?”

ธัญญาหงใหญ่โตทันที

ขณะพลรู้สึกว่าตอนนี้ธัญญาไม่ค่อยมีเหตุผลเลย

“ฉันเป็นหมอที่นี่ มีปฏิสัมพันธ์กับพยาบาลก็เป็นเรื่องปกติมาก ไม่ใช่เหรอ? เธอหมายความว่าไง? สอดแนมฉันทุกวัน? แล้วยัง ทำไมอีก? ตอนนี้เธอเฝ้าสังเกตสามีกับลูกชาย แต่ฉันกลับ แต่งงานไม่ได้ ต้องรอเธอ โดยห้ามเดท ธัญญา นี่เธอเกินไปหรือ เปล่า?”

ธัญญาคว้าคอเสื้อชณะพลทันทีแล้วพูดขึ้น “ฉันเกินไปเหรอ? ที่ ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะใคร? ขณะพล นายอย่าทำเป็นไม่รู้จักชั่วดี นายไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้ออกเดต แต่นายทำอะไรกับอีตัวพวกนั้นข้างนอกบ้าง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้”

“แล้วเธอจะทำยังไง? ฉันเป็นผู้ชาย และเป็นผู้ชายที่สุขภาพดี ทั้งกายและใจ! เธออยากทำให้ฉันหายใจไม่ออกตั้งหลายปีเห รอ? ตอนที่ฉันต้องการเธอ เธอนอนบนเตียงพรรษา ตอนนี้เธอมี เหตุผลอะไรมาควบคุมฉัน?”

ขณะพลดึงธัญญาออกไป พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าเธออยากให้ ผลลัพธ์ของนิตาราบรื่น ทางที่ดีอย่ามายั่วโมโหฉันตอนนี้

“แก! แกพูดบ้าอะไร? ฉันก็ทำเพื่อแกกับลูกชายไม่ใช่หรือไง! “เพื่อใครก็ตามก็อย่าทำให้ฉันเสียหน้า ธัญญา ฉันเป็นโสด เพื่อเธอ แต่ฉันจะทำอะไรทางที่ดีเธออย่ามายุ่ง เว้นแต่ว่าเธอ สามารถควบคุมตัวเองกับพรรษาได้”

ขณะพลพูดจบก็กระแทกประตูเดินจากไป ธัญญาตกตะลึงไปทั้งร่าง จากนั้นก็นั่งลงบนเตียงร้องไห้แงๆ ขึ้นมา

นรมนได้ยินอย่างชัดเจน ในห้องข้างๆ แต่ไม่กล้าอยู่นาน กลัว ว่าจู่ๆ ธัญญาจะตอบสนองแล้วมาตามหาเธอจะช่วยเอา

เธอรีบออกไปจากห้องผู้ป่วย เห็นโฬมถือเสื้อคลุม แล้วคลุม บนร่างเธอทันที

“คุณนาย เมื่อกี้ผมได้ยินการเคลื่อนไหว เลยให้คุณพยาบาล ไปเรียกขณะพลออกมา”
นรมน แชมการตอบสนองของโฟมอย่างมาก แต่ก็พูดอย่าง ค่อนข้างเป็นห่วง “ถ้าขณะพลรู้ว่าผู้อำนวยการไม่ได้ตามหาเขา ล่ะก็ คิดว่าต้องสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เรารีบไปกันดีกว่า”

“ไม่เป็นไร คุณนาย ผมไปหาผู้อำนวยการมาแล้ว พุ่งเป้าไปที่ เรื่องการประเมินตำแหน่งงานของคณะพล ผมบอกประธานบริศร์ ไม่เห็นด้วย ตอนนี้เขาต้องการเจอขณะพลจริงๆ”

ได้ยินโฬมพูดแบบนี้ นรมนก็ตกตะลึงทันที

“นายไปคุยเรื่องนี้กับผู้อำนวยการมาเหรอ? เมื่อกี้อะนะ?”

“อืมใช่”

“นายรู้เรื่องที่ขณะพลต้องประเมินตำแหน่งงานได้ยังไง?

“ผมได้ยินพวกพยาบาลพูดกัน และผมก็ได้ยินว่าพวกเขาพูด ว่าขณะพลพักเที่ยงอยู่ในห้อง ผมเลยทำแบบนี้ คุณนาย ผม ทำได้ไม่ค่อยดีใช่ไหม?”

โฬมมองนรมนด้วยความอับอายเล็กน้อย

“ไม่ๆๆ นายทําได้ดีมากต่างหาก”

นรมนรีบชม

ลูกน้องบุริศร์คนนี้มีความสามารถมากจริงๆ ถ้าเมื่อครู่นี้ไม่ใช่ เขา คาดว่าตัวเองต้องถอนตัวออกมายากจริงๆ

โฬมที่ได้รับการยกย่องเห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก

“นี่เป็นการทํางานครั้งแรกใช่ไหม?”
นรมนเห็นเขาเหมือนเด็กได้ลูกอม ก็ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

โฬมรีบพยักหน้า

“ครับ ก่อนหน้านี้ทุกคนบอกว่าผมเด็กที่สุด ให้ผม ให้ผมอยู่ บ้านดูกล้องวงจรปิด ครั้งนี้เพราะคนไม่พอก็เลยให้ผมออกมา ด้วย พูดตามตรง ผมชอบปฏิบัติงานข้างนอกมากกว่า”

“โอเค ต่อไปฉันจะบอกบุริศร์ ให้นายอยู่ข้างฉัน”

“ขอบคุณครับคุณนาย

โฬมเห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก

บางทีอาจจะเพราะติดเชื้อจากโฬม นรมนจึงมีอารมณ์ผ่อน คลายขึ้นไม่น้อยเช่นกัน

เมื่อทั้งสองคนเพิ่งเดินไปที่ห้องฉุกเฉิน ก็ได้ยินเสียงเจตต์กับเท

ย่าดังมาจากทางด้านนั้น

“แย่แล้ว เหมือนว่าจะทะเลาะกัน

นรมนรีบวิ่งไป

ตามที่คาดไว้ เจตต์ทะเลาะกับเทย่าเพราะเรื่องนิตา

“แม่หวังดีกับลูก เจตต์ ลูกต้องการผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ลูก เลี้ยงดูเธอตลอดชีวิตก็ได้ แต่ลูกห้ามแต่งงานกับเธอ แม่ไม่เห็น ด้วย!”

หน้าอกเทย่ากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะโกรธไม่น้อย
เจตต์มองเทย่าอย่างค่อนข้างหดหู คำรามเสียงทุ้มพูดขึ้น “แม่ ผมเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรื่องของผมแม่ไม่ยุ่งได้ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะ ผมนึกอยากกลับมากลางคัน ผมคงไม่รู้จริงๆ ว่าแม่ผู้มีคุณธรรม ของผมจะมาที่นี่เพื่อทำอะไรกับผู้หญิงที่ไร้เรี่ยวแรง

“ลูกคิดว่าแม่เป็นคนยังไง? แม่จะทำอะไรเธอได้? ในหัวใจลูก แม่เป็นผู้หญิงร้ายกายแบบนั้นเลยเหรอ? แม่หวังดีกับลูกนะ ลูกชาย! แม่แค่อยากไล่เธอไป แม่จ้างผู้ช่วยพยาบาลที่ดีที่สุดให้ เธอก็ได้ แม่ซื้อบ้านให้เธอ ดูแลเธอไปตลอดชีวิตก็ได้ แต่แม่ไม่ สามารถให้เธอทำลายทั้งชีวิตของลูกชายแม่ได้!”

เทย่าโกรธจนดวงตาแดงก่ำไปหมด

เจตต์พูดเสียงทุ้ม “แม่ การดูแลเธอที่ดีที่สุดคือการที่ผม แต่งงานกับเธอ”

“แม่ไม่เห็นด้วย! ลูกรักเธอไหม? เจตต์ ลูกลองตบหน้าอกถาม ตัวเองดีๆ ว่าลูกรักเธอไหม? ลูกแค่ซาบซึ้งเธอเพียงเพราะเธอ เคยช่วยชีวิตลูก ลูกรู้สึกติดหนี้เธอเพียงเพราะเธอช่วยชีวิตลูกจน เสียคุณสมบัติในการเป็นแม่ ลูกชายชื่อบื้อของแม่ ลูกไม่จำเป็น ต้องเอาทั้งชีวิตตัวเองไปชดใช้! และเธอก็ไม่น่าจริงใจขนาดที่ให้ ลูกแบกรับมากมายขนาดนั้น!

คําพูดเทย่าทําให้เจตต์และนรมนตกตะลึงทันที

ทําไมเธอรู้เยอะขนาดนี้?

“แม่ แม่สืบเรื่องผมเหรอ?”
เจตต์รู้สึกเหลือเชื่ออย่างยิ่ง

มาถึงขนาดนี้แล้ว เทย่าก็ไม่ปิดบังอีกต่อไป

“ใช่ แม่สืบเรื่องลูก พูดให้ถูกต้องคือแม่สืบเรื่องนิตา แม่ไม่สน ว่าเธอจะมีสถานะอะไร ถึงแม้เธอจะเป็นพนักงานตอกต่อย ตราบ ใดที่เธอซื่อสัตย์และจริงใจคบกับลูก แม่ก็ยอมรับได้หมด แต่เธอ เป็นแบบนั้นไหม? ลูกบอกแม่สิ ตอนแรกที่เธอช่วยชีวิตลูกไม่รู้ผล ที่ตามมาจริงๆ งั้นเหรอ? ผู้หญิงที่คุ้นเคยกับแพทย์แผนจีนเป็น อย่างดี ยอมเสี่ยงทั้งชีวิตไม่เป็นแม่คนทำแบบนั้นลงไป ผู้หญิงที่ เจ้าเล่ห์แบบนี้เหมาะสมกับลูกจริงๆ เหรอ?”

คำพูดเทย่าทำให้นรมนประหลาดใจอีกครั้ง

สถานะของนิตานั้นเธอรู้ผ่านโสธร ไม่คิดว่าภายในเวลาสั้นๆ ที่เทย่าออกมาจากสถานพักฟื้น จะสืบจนรู้เรื่องทั้งหมด

คนที่ตกใจเช่นกันก็คือเจตต์

“แม่ ทำไมแม่ถึง……

“ทำไมถึงรู้ชัดเจนขนาดนี้ใช่ไหม? ลูกชาย ถึงแม่จะอยู่สถาน พักฟื้นมานานหลายปี แต่ถ้าแม่อยากทำอะไรขึ้นมาจริงๆ แม่ก็รู้ ได้ พ่อของลูกทิ้งคนบางส่วนเอาไว้ดูแลและปกป้องแม่มาตลอด แค่หลายปีที่ผ่านมาแม่ไม่ค่อยได้ใช้ก็เท่านั้นเอง ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่ เพราะลูก แม่ก็คงไม่ใช้คนพวกนี้หรอก”

เมื่อเทย่าพูดเรื่องพวกนี้ แววตาก็ซับซ้อน เจตต์มีนงงไปทั้งร่าง
“ได้ยังไง? เขารักกับธัญญามากไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังทำกับ

ราวกับตระหนักได้ว่าตัวเองพูดอะไร เจตต์ก็เงียบปากอย่าง รวดเร็ว

เทย่ายิ้มขมขื่นพูดขึ้น “พ่อของลูกนะ ทำให้เศร้ามากจริงๆ ตอนนี้ไม่พูดถึงพ่อของลูก พูดถึงลูกกับนิตาก่อน ลูกชาย นิตาผู้ หญิงคนนี้ไม่มีความจริงใจ ไม่ว่ายังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกแต่งงานกับ เธอ ถ้าลูกยังเห็นว่าเป็นแม่ ลูกก็ต้องเชื่อฟังแม่ เดี๋ยวพอเธอออก จากห้องฉุกเฉิน แม่จะจัดการชีวิตที่เหลือของเธอเอง ลูกไม่ต้อง เป็นห่วง แม่จะไม่ปฏิบัติกับเธอเลวร้ายหรอก”

“แม่ เรื่องนี้แม่ให้ผมจัดการเองไม่ได้เหรอ?”

เจตต์ไม่อยากให้แม่มายุ่งเรื่องนี้จริงๆ

ไม่ว่าเขาจะรู้สึกกับนิตาอย่างไร เขาอยากจะแก้ไขมันด้วยตัว เอง ไม่ใช่เหมือนเด็ก ที่ต้องให้แม่ตัวเองมารับมือกับผลที่ตามมา

เห็นว่าเทย่ากับเจตต์จะทะเลาะกันอีกครั้ง นรมนก็รีบเดิน เข้าไป

“คุณน้า เจตต์ เมื่อกี้ฉันเจอใครคนหนึ่งที่นี่ ฉันคิดว่าตอนนี้ หลักๆ คือไม่ใช่การคุยเรื่องนิตาจะอยู่หรือจะไป แต่พวกคุณฟัง เรื่องที่ฉันจะพูดก่อนนะคะ ฉันคิดว่าพวกคุณจะรู้ว่าควรทำยังไง

การปรากฏตัวของนรมนทำให้เทย่าชะงักสักพัก แววตามีสีสัน แวบผ่านไป ราวกับรู้อะไรบางอย่าง
“เอ้อ นรมน เธอไม่ได้ช่วยน้า

“คุณน้า ขอโทษนะคะ ฉันคิดว่าเจตต์มีความสามารถจัดการ เรื่องนี้ได้ดี คุณอย่าเข้าไปยุ่งดีกว่า”

นรมนรู้สึกโทษตัวเองและรู้สึกผิดกับเรื่องนี้

แต่เจตต์ดึงเธอมา

“คุณขอโทษทําไม? คุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณจะพูดอะไร? คุณ เจอ ใครที่นี่?”

คําถามรวดเดียวของเจตต์ทำให้นรมนไม่รู้จะตอบจากตรง ไหนก่อน และเทย่าเห็นเจตต์จับมือนรมน ดวงตาก็เกิดความ เสียใจเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่ญาติกันคงจะดีมากเลยนะ ถึงแม้จะพยายามอย่าง

หนักทุกอย่าง เธอก็จะให้เจตต์ทำตามความปรารถนา น่า

เสียดาย……

เทย่าถอนหายใจ ได้ยินนรมนพูดขึ้น “ฉันเห็นธัญญา และรู้ ความลับยิ่งใหญ่เรื่องหนึ่งมา

ขณะที่พูด ในโรงพยาบาลก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นทันที ราวกับ เกิดเรื่องใหญ่อะไรบางอย่าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ