บทที่ 1086 สําหรับเราต่างก็เป็นแค่คนนอก

เธอถูกปล้น?

โธ่เว้ย!

มีอะไรผิดพลาดใช่ไหม!

เธอคือตัวซวย?

ไปไหนก็ถูกลักพาตัวจี้ปล้น

คนพวกนี้คิดว่าเธอเป็นลูกพลับอ่อนนุ่มจริงหรือ?

นรมนอยากจะต่อต้าน แต่เธอกลับได้ยินเสียงข้างหลังพูดมา ว่า “ไม่อยากตายอย่าขยับ ฉันแค่อยากจะยืมเรือของพวกแกแค่ นั้น”

“การกระทำของท่านไม่เหมือนจะยืมเลยนะคะ”

นรมนหัวเราะหยัน

ยืม?

ฟังดูดี

บริศ เห็นฉากนี้เมื่อเขาเดินออกมา

“อย่าขยับ ไม่งั้นไม่รับรองว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสาวสวยคนนี้

ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย
บริศ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ถ้าเขาลงมือ เขาจะมั่นใจ 70% ถึง 80%ว่าจะสำเร็จ แต่เมื่อ เขาเห็นถนนที่เงียบสงบข้างนอก บุริศร์ไม่สามารถรับประกันได้ ว่ามีนักแม่นปืนอยู่ใกล้ ๆ หรือไม่

ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาวาดลายพรางไว้บนหน้า เมื่อมองแวบ แรกก็รู้ว่าเป็นทหารพิเศษ เขาอาจจะเป็นทหารรับจ้างที่ฆ่าคนได้ โดยไม่กระพริบตา

เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มาหาพวกเขา แต่พวกเขาบังเอิญ

เจอมัน

“แกจะทำอะไร? ปล่อยภรรยาฉันเถอะ แล้วไม่ว่าแกขออะไร ฉันจะให้

ดวงตาของบุริศร์ทรุดลงเล็กน้อย ชายคนนั้นพยักหน้า และพูดกับนรมน “คุณคนสวย ได้โปรด เชิญขึ้นเรือ

ในเวลานี้ นรมนูทําได้เพียงเชื่อฟัง เธอมองไปที่บุริศร์อย่างหดหู ก่อนพูด “วันเกิดวันนี้เสียเปล่า เลยใช่ไหม?”

เธอพูดภาษาจีน

บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “คราวหลังค่อยชดเชยก็ได้

“มันไม่ดี คนเฒ่าคนแก่บอกว่ามันไม่มงคล แย่จริงๆ”
นโมนขึ้นเรืออีกครั้ง

ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“วันนี้วันเกิดใคร?” เขาพูดภาษาจีนได้คล่องมาก นรมนและบุรี ศร์ต่างก็ตกใจ แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไร

วันเกิดใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขา

ทั้งสองกลับไปที่เรือสปีดโบ๊ท และทันใด ก็มีผู้คนราวสิบคน ออกมาจากทางด้านหลังชายคนนั้น ทุกคนต่างก็ขึ้นเรือ

นรมนและบริศร์ต่างขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นว่าพวกเขาต่างก็ดูมี

ฝีมือ

พวกเขาทุกคนทําลายพรางบนหน้า เพื่อไม่ให้ผู้คนมองเห็น ใบหน้าของพวกเขา แต่ละคนดูช่างน่ากลัวจนเอาชนะทิวทัศน์ที่ สวยงามได้

หลังจากที่นรมนขึ้นเรือ ชายคนนั้นไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ แต่ปล่อยให้เธอไปอยู่ฝั่งที่บุริศร์ยืนอยู่

“คุณโอเคไหม?”

บุริศร์ขมวดคิ้วและมองที่เธอ

นรมนส่ายหัว

เธอนั่งลงข้างบริศร์

ชายคนนั้นมองมายังพวกเขา ยิ้มและพูดว่า “ไม่ว่าวันนี้จะวัน เกิดใคร ผมเลี้ยงเอง
จากนั้น เขาก็ให้คนไปซื้อเค้กวันเกิด

นรมนอยากจะบอกว่าไม่ต้อง แต่ถูกบุริศร์จับมือเอาไว้แน่น เธอหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงียบ

“ขอบใจ”

บริศ พูดเบา ๆ แล้วหยุดพูด

เขาและนรมนนั่งข้างกัน ปล่อยให้ชายคนนั้นพินิจพิเคราะห์ตัว เองและนรมน

ชายคนนั้นมองดูพวกเขา และขมวดคิ้วเล็กน้อย

นิสัยของบุริศร์ไม่สามารถปกปิดได้แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่อย่าง เงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรเลย แต่ก็ยังทำให้ผู้คนรู้สึกกดดันอย่าง หนักหน่วง

ดวงตาของชายคนนั้นมืดลงเล็กน้อย

ไม่นาน ก็มีชายคนหนึ่งนำเค้กกลับมา

เค้กวันเกิดเป็นมูส ปกติแล้วนรมนชอบกิน แต่ตอนนี้เธอไม่คิด อยากจะกินเลย

“น่าเกลียดจัง”

คําพูดของนรมน ทำให้ชายคนนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ได้ยินไหม? นี่มันน่าเกลียดสำหรับสาวสวย ไปซื้ออันที่สวยมาใหม่”
ตอนนี้ท่าทางของชายหนุ่มดูแล้วพูดดีมาก แต่บุริศร์รู้สึกได้ถึง อันตรายของเขา

เขาเป็นเหมือนสัตว์เดรัจฉานที่อยู่เฉยๆ แม้จะสงบชั่วคราว แต่ ความป่าเถื่อนก็ไม่สามารถปกปิดได้

บริศ จับมือของนรมนและพูดว่า “หนาวไหม?”

“อืม นิดหน่อย”

นโมนพยักหน้า

เรือเทียบไม่ได้กับบ้าน อุณหภูมิที่นี่ต่ำมากจริงๆ น่าจะต่ำกว่า

ศูนย์

บริศ เอามือของนรมนป้องไว้ที่ปาก และหายใจออกให้ความ อบอุ่น

ไอสีขาวลอยขึ้น มุมปากของนรมนแสดงรอยยิ้มที่มีความสุข ดวงตาของพวกเขามีแต่กันและกัน พลันคิ้วของชายคนนั้นก็ ขมวดคิ้วแน่น

“พวกคุณดูรักกันมาก

นรมนและบุริศร์ไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเขา ดวงตาของชายคนนั้นเย็นชาเล็กน้อย

“ฉันทนไม่ได้ที่เห็นคนอื่นรักกัน ทำอย่างไรดีละ? ที่จริงฉันยัง อยากที่จะฉลองวันเกิดให้พวกแก
น้ำเสียงของชายหนุ่มไพเราะน่าฟัง ไม่รู้ว่าหน้าตาจะเป็นยังไง แต่สำหรับนรมน การที่ทำลายวันเกิดของบุริศร์นั้น เป็นเรื่องที่ไม่ อาจให้อภัยได้ แม้ว่าหน้าตาจะดีก็ตาม

เห็นได้ชัดว่า ชายตรงหน้าคิดจะลงมือกับพวกเขา เมื่อนรมนต้องการที่จะลงมือทันที ด้านนอกก็มีเสียงปืนดังขึ้น

มา

สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“ออกเรือ!”

ชายคนนั้นยกมือขึ้นทันที และปืนในมือของเขาก็หันไปทาง ศีรษะของนรมน

นรมนเกลียดความรู้สึกนี้จริงๆ อยากจะฆ่าคนพวกนี้ให้ตาย

ดวงตาของบุริศร์มืดมนลงเล็กน้อย ร่องรอยของความโกรธ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการถูกข่มเหง และคนที่ชายตรงหน้า บีบบังคับคือนรมน ซึ่งไม่อาจให้อภัยได้

“แกวางปืนลงดีกว่า ฉันจะให้เรือแกแล้วปล่อยให้แกเอาคน ของแกไป

เสียงของบุริศร์เย็นชา

ชายคนนั้นเยาะเย้ย ก่อนพูดว่า “ฉันฆ่าพวกแกแล้วเอาเรือไปก็ เหมือนกัน”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายซะ

หลังจากพูดจบ บุริศร์ก็ผลักนรมนออกไป ก่อนจะเตะไปยังข้อ

มือของชายคนนั้น

เมื่อคนรอบกายเห็นบริศร์ลงมือ พวกเขาก็พุ่งเข้ามาทันที และ เตรียมจะยิงปืนใส่บุริศร์

“ไม่นะ! บุริศร์!”

หัวใจของนรมนกระตุกอย่างกะทันหัน

ในเวลานี้ เรือของพวกเขาก็สั่นสะเทือน

หลายคนไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเลยประคองตัวไม่ได้ ดังนั้นจึง

ไม่มีโอกาสยิงได้

ตอนนี้บริศร์ คว้าข้อมือของชายคนนั้นเอาไว้ทันที

ชายคนนั้นรู้สึกว่าแขนของเขาชา ทันใดปืนก็ร่วงหล่น

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นถูกบุริศร์จับกุม พวกเขาก็ไม่อาจลงมือได้ เพราะอาจทำให้ชายคนนั้นโดนลูกหลง

ในเวลานี้ มีคนสองสามคนโผล่ออกมาจากก้นทะเล ทำให้น มนเกือบจะลงมือ แต่ก็ได้บุริศร์พูดออกมาก่อนว่า “คนของเรา”

“อะ?”

นรมนตกใจเล็กน้อย
สี่ถึงห้าคนกระโดดขึ้นมาจากทะเล

เฮีย?

มีคนรียกบุริศร์ว่า เฮีย นรมนรู้สึกแปลกมาก

เฮีย?

มันเหมือนอยู่ในวงการสีเทาเลย

แต่ในเมื่อรู้ว่าเป็นคนของตัวเอง เธอก็โล่งใจ ชายคนนั้นขมวดคิ้ว ดูไม่ค่อยสยบยอม “แกคือใคร?”

บุริศร์หัวเราะเยาะและพูดว่า “ฉันยังไม่ถามเลยว่าแกคือใคร แกจําเป็นต้องถามฉัน?”

นรมนก้าวไปข้างหน้า และเตะตรงไปยังท้องของชายคนนั้น

ชายหนุ่มพิมพา “นี่แก…

“แกอะไรของแก? ฉันเกลียดที่สุดที่แกจ่อปืนมาที่ฉัน ขึ้นเรือ คนอื่นแล้วยังมีหน้ามาสั่ง คิดว่าแกเป็นใครกัน? ถ้าข่มขู่สามีฉัน แล้วยังกล้าข่มขู่ฉัน ฉันจะอัดแกให้ตาย!”

นรมนเต็มไปด้วยความโกรธ

ไม่ง่ายเลยที่จะได้ฉลองวันเกิดกับบุริศร์ คิดไม่ถึงว่าจะเจอไอ้ ประสาท ปล้นจี้ตัวเอง น่าหดหูและน่าหงุดหงิดเหลือเกิน

เธอก้าวขึ้นมาข้างหน้าก่อนจะตบตีชกต่อย
บุรีศร์ไม่ห้าม แต่มุมปากของผู้คนที่มองมาต่างกระตุก พี่สะใภ้คนนี้เด็ดจริง

ชายคนนั้นต้องการโต้กลับ แต่ปืนกระบอกที่เล็งอยู่รอบตัว มันทำให้เขาทำให้ไม่กล้าต่อต้าน

เดิมที่คิดว่าผู้หญิงอย่างนรมนอัดไม่กี่ทีก็คงรามือ ใครจะคิดว่า

เธอก็พอมีฝีมือเหมือนกัน

หมัดวุ่นๆของเธอกระแทกเข้ามาที่หน้า จนรู้สึกเหมือนมีเลือด ออกภายใน

“นาง ! ฉันสาบานว่าจะต้อง……..

“สาบานไปสิ ไปกินซะ”

นรมนไม่ให้โอกาสเขาพูดเลย เธอหยิบเศษผ้าที่อยู่ด้านข้าง ก่อนจะยัดเข้าไปในปากของเขาโดยตรง

“อื้ออื้ออื้อ แก… …

เขาถลึงตามาทางเธอ

ต้องบอกก่อนเลยว่า สายตานี้มันทำให้คนตกใจกลัว นรมน ผงะไปครู่ ก่อนจะยิ่งโกรธขึ้นมาทันที

“จ้องอะไร? ตาโตนักใช่ไหม? เชื่อไหมว่าฉันจะเอามีดมาแงะ ตาแกไปทำลูกแก้ว?”

ชายคนนั้นเกือบจะหายใจไม่ออกทันที
แม้ว่าผู้คนรอบกายบริศร์จะไม่แสดงท่าทีอะไร แต่คิ้วของพวก เขาชมวดกันเล็กน้อย

พวกเขาเตือนตัวเองว่า จะต้องไม่ทำร้ายพี่สะใภ้ในอนาคต

นโมนต่อยตีอยู่ชั่วครู่ ระบายอารมณ์ออกไปได้มาก

บริศร์นำตัวมานั่งลงบนตัก ก่อนพูดเสียงต่ำ “ทำไมต้องลงมือ เองละ? เจ็บไหม?”

“เจ็บ นานแล้วที่ไม่ได้ฝึก เจ็บมากตรงกำปั้น ตอนนี้นรมนเป็นเหมือนภรรยาตัวน้อยที่กำลังไม่พอใจ เธอ เม้มปากก่อนจะส่งมือให้บริศร์ดูต่อหน้า

“สามีเป่าให้หน่อย

เมื่อพูดจบ บุริศร์ก็เป่าไปยังมือของนรมน ให้

ผู้ชายคนนี้กำลังจะเป็นบ้า

ตัวเองถูกทุบตียังไม่พูด แล้วยังต้องมาดูคนแสดงความรักต่อ หน้าอีก?

คนของบุริศร์รีบหลับตาลงทันที

ไม่มอง

เจ้านายที่เยือกเย็นและดูสูงส่งคนนั้นกลายเป็นทาสเมียไป ตั้งแต่เมื่อไหร่?

นรมนไม่สนว่าใครจะคิดอย่างไร
การที่บุริศรปฏิบัติต่อเธอราวกับเป็นสมบัติล้ำค่าในตอนนี้

ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก

“ฉันอยากกินเค้ก”

“โอเค พวกเราขึ้นไปกันเถอะ

บริศร์ประคองเธอขึ้นมา จากนั้นจึงพูดกับคนของตัวเองว่า “ไม่ ว่าพวกมันจะมาจากไหน มาทำอะไร ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี เอา มันไปโยนลงทะเลเป็นอาหารปลาซะ”

หลังจากพูดจบ เขาก็พานรมนก้าวเดินออกไป

ชายคนนั้นกรีดร้องอยู่ที่ด้านหลัง แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใคร สนใจเขา

นรมนรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากได้ทุบตีใครบางคน

เธอกับบริศร์ขึ้นมายังชายฝั่ง และพบว่าที่นี่ได้รับการทำความ สะอาดแล้ว และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เขาเป็นอะไรกันแน่?

“ไม่ว่าจะเป็นคนอะไร เขาก็เป็นคนนอกสําหรับเรา

สิ่งที่บุริศร์พูด นรมนรู้สึกว่ามีประโยชน์มาก

“พวกเราไปทานข้าวกัน?”

“ไปเถอะ”

ขณะที่พูด รถ Rolls Royce สีดำก็ขับมาเทียบด้านหน้าของเขา
“พี่บุริศร์”

บริศพยักหน้า เขารับกุญแจรถและกระซิบ “ถอนตัวเถอะ ต้องการอะไรฉันจะเรียกอีก

“ครับ”

ชายคนนั้น โบกมือ และคนที่อยู่ด้านหลังของเขาต่างก็พากัน

จากไป

“ตูบ” นรมนเห็นกับตาว่าชายที่ข่มขู่เธอและลูกน้องของเขาถูก

โยนลงไปในทะเล

สายตาที่เขามองมาที่เธอครั้งสุดท้าย ทำให้นรมนรู้สึกคุ้นเคย เล็กน้อย

“หืม? คุณรู้สึกว่าผู้ชายคนที่ข่มขู่ฉันคนนั้นมีดวงตาที่คุ้นเคย

ไหม? เหมือนว่าเคยเจอกันมาก่อน

นรมนเข้าไปในรถด้วยความสับสน และถามบุรีศร์ขึ้นโดยไม่รู้

บริศร์สตาร์ทรถและพูดเบาๆ ว่า “อืม เหมือนราเชน”

“ราเชน?”

นรมนนิ่งไปทันใด หัวสมองแล่นคิดไปถึงท่าทางของราเชน

เหมือน!

เหมือนจริง!
ดวงตาเหมือนกันราวกับแกะ!

“เกิดอะไรขึ้น? หรือชายคนนั้นคือราเชนคะ?”

คําถามของนรมนทำให้บริศ หมดคําพูด ภรรยาตัวน้อยของเขาหิวโหย เลยทำให้สมองไม่แล่นใช่ไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ