บทที่ 139 คุณอยากทำอะไรกับฉัน?
“บุริศร์ คุณกำลังพูดอะไร? คุณว่าฉันแบบนี้ได้ยัง ไง? ห้าปีมานี้ฉันตั้งอกตั้งใจทำเพื่อคุณกับกิจจา ฉันทำ อะไรผิดกันแน่?”
ท่าทางเขมิกาในตอนนี้ทำให้บุริศร์เอือมระอา อย่างมากโดยทันที
เขาไม่เก่งทำอะไรกับผู้หญิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขมิ กาในตอนนี้คงไม่พูดความจริงหากไม่ถูกฆ่า แทนที่จะ เสียเวลากับเธอแบบนี้ สู้เปลี่ยนกลยุทธ์ดีกว่า
บุริศร์มองเขมิกาอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น “นี่เป็น โอกาสสุดท้ายที่ฉันจะให้คุณ เขมิกา แค่คุณพูดทุก อย่างที่คุณทำกับตระกูลโตเล็ก ฉันสัญญากับคุณว่าจะ ไม่ให้คุณติดคุก แต่ถ้าคุณทิ้งโอกาสครั้งนี้ไป ต่อไป คุณกับตระกูลโตเล็กก็จะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน อีก แน่นอนว่าในความทรงจำของกิจจา คุณจะป่วย และตายจากไป”
ได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ เขมิกาก็ตื่นตระหนกทันที
“คุณจะทำอะไรฉัน?”
“มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณจะพูดกับฉัน”
ความโหดร้ายของบุริศร์ที่ไม่เคยมีมาก่อนทำลาย ภาพลวงตาอันน้อยนิดสุดท้ายของเขมิกา
“คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ! บุริศร์ ฉันใช้เวลาเยาว์วัยห้าปีช่วยคุณเลี้ยงลูก ช่วยทำทุกอย่างให้ ตระกูลโตเล็ก คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?”
บุริศร์มองเขมิกาที่โวยวายจะพุ่งเข้ามาหาตน รีบ ดึงผู้คุมด้านข้างมาขวางด้านหน้าตนไว้
เขมิกาไม่ได้ระวังตัว จึงกอดกับผู้คุมทันที
ผู้คุมยังเป็นเด็กหนุ่ม โดนเขมิกากอดแบบนี้ ก็หน้า แดงทันที รู้สึกทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อย
เขมิกาอับอายจนโกรธ
“นายเอาเปรียบฉันเหรอ? รนหาที่ตายหรือไง?”
เธอตบหน้าทันที
ผู้คุมไม่ได้ระวังตัว โดนตบหน้า และโกรธขึ้นมา
จริงๆ
บุริศร์รู้สึกโชคดีที่ตนไม่ได้โดนเขมิกาสัมผัส ไม่ อย่างนั้นเขาคงขยะแขยงไปหลายวัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะ สะอิดสะเอียนไปถึงนรมนหรือเปล่า คิดถึงตรงนี้ สีหน้า เขาก็ไม่พอใจอีกครั้ง
“ดูเหมือนคุณไม่รู้จักกลับใจนะ ที่นี่เป็นที่ที่ดี คุณ ลองคิดดีๆ แล้วกัน คิดได้แล้วก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อ”
พูดจบ บุริศร์ออกไปโดยไม่มีความคิดถึงใดๆ และ
พูดกับอธิบดีข้างๆ “ที่นี่เล็กเกินไป เอาคุณเขมิกาขังไว้
ที่ห้องสอบปากคำได้ ถ้าเธอไม่อธิบาย ก็ไม่อนุญาตให้
เธอดื่มน้ำ และไม่อนุญาตให้เธอกินข้าว จนกว่าเธอจะพูด”
อธิบดีรีบพยักหน้า
เขมิกาแหลกสลายไปทั้งร่าง
“บุริศร์ คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ! กิจจายังเด็ก อยู่ เขาแยกกับฉันที่เป็นแม่ไม่ได้ ไ หรือคุณไม่กลัวเหรอ ว่าเขาจะเกลียดคุณเมื่อรู้ความจริง? คุณทำผิดกับตริ นท์แล้ว ยังจะให้ลูกชายของเขาสูญเสียแม่แท้ๆ ไปอีก ใช่ไหม? คุณจะให้ตรินท์ที่อยู่ข้างล่างมายังไง?”
เขมิกาต้องย้ายไปที่ตรินท์ที่เสียชีวิตไปแล้ว
ดวงตาบุริศร์เกร็งทันที เขารีบหันตัว ด้วยความเร็ว ดุจสายฟ้า บีบคอเขมิกาเอาไว้ ดวงตานั้นแดงก่ำน่า กลัว
“คุณยังมีหน้าพูดถึงตรินท์เหรอ? ฉันจะบอกคุณ ให้ ถ้าคุณพูดถึงตรินท์อีกคำเดียว ฉันจะให้คุณลงไป อยู่กับเขาเลยเชื่อไหมล่ะ?”
บุริศร์ไม่มีท่าทางล้อเล่นสักนิด กลิ่นอายจิตสังหาร แผ่ไปทั่วร่างทำให้อธิบดีและผู้คุมที่อยู่ข้างๆ ตกใจ
เขมิกากลัวทันที
เธอรู้สึกได้จริงๆ ว่าบุริศร์อยากให้เธอตายจริงๆ ! ความเกลียดชังในดวงตาเขารุนแรงขนาดนั้น มาก จนเขมิกาสั่นไปทั้งร่าง
“บุริศร์ คุณ…
“คุณคิดว่าฉันไม่รู้จริงๆ เหรอ? ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ การตายของตรินท์? คุณไม่รู้สักนิดเลยเหรอ? ถ้าไม่ เห็นแก่ที่คุณคลอดลูกชายของตรินท์ คุณคิดว่าคุณจะ มีชีวิตรอดจนถึงตอนนี้เหรอ? การต่อสู้ห้าปีก่อนนั้น คุณได้ตายไปกับหัวหน้าแก๊งไปแล้ว!”
บุริศร์ผลักเขมิกาออก แต่คำพูดของเขากลับทำให้ เขมิกาสั่นไปทั้งตัว สีหน้ายิ่งขาวซีดน่ากลัว ปากพูด อะไรไม่ออกสักคำ
บุริศร์พยายามระงับอารมณ์ตัวเองอย่างหนัก หน้าอกเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรวดเร็ว
“เขมิกา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณอย่าพูดชื่อตริ นท์อีก ถ้าฉันได้ยินคุณพูดถึงตรินท์อีกครั้ง ฉันจะฝัง คุณไว้ในหลุมศพเขา ให้คุณไปหาเขาเป็นการส่วนตัว ฉันพูดจริงทำจริง! ทางที่ดีก็อย่ามาข้ามเส้นฉัน!”
พูดจบบุริศร์ก็ออกไปจากห้องพักเดี่ยวโดยไม่หยุด
ใดๆ
–
อธิบดีรู้ว่าตัวเองเข้าใจบุริศร์ผิด ก็ไม่กล้ายืดเยื้อ
อย่างแน่นอน รีบให้ผู้คุมพาเขมิกาที่ตกใจแทบบ้าไปที่ ห้องสอบปากคำทันที เมื่อพวกเขาออกมา ก็คิดว่าบุริศร์ไปแล้ว แต่ไม่คิด
ว่าบุริศร์กำลังพิงหน้าต่างสูบบุหรี่อยู่
ทันใดนั้นกันบุหรี่ก็หายไป บุริศร์หันหลังให้พวก เขา มองวิวนอกหน้าต่าง แต่ความกดอากาศทั้งร่างกายทำให้ทุกคนไม่กล้าหายใจ
อธิบดีเดินไปถามด้วยแรงกดดันที่อธิบายไม่ ถูก “ประธานบุริศร์ คุณยังมีคำสั่งอะไรอีกไหมครับ?” บุริศร์สูบบุหรี่อย่างหนัก จากนั้นก็ใช้นิ้วดับมัน
ความรู้สึกแสบร้อนราวกับหัวบุหรี่มันไหม้บน หน้าอกเขา
เขาพูดอย่างเย็นชา “ถ้าถึงกลางดึกแล้วเธอยังไม่ อธิบาย ให้คนจุดไฟเข้าไปจากด้านออก อย่าให้เป็น อันตรายต่อความปลอดภัยของเธอ พยายามให้เธอ ทรมานมากที่สุด”
เมื่อพูดออกมา อธิบดีก็อึ้งทันที
“ประธานบุริศร์ เราเป็นเจ้าหน้าที่บังคับใช้ กฎหมายลงโทษแบบผิดกฎหมายไม่ได้ครับ มันไม่เป็น
ตามข้อกำหนด”
ดวงตาบุริศร์เย็นชาราวกับดาบ
อธิบดีเหงื่อแตก พูดอย่างยืนกราน “ไม่ได้จริงๆ
ครับ ประธานบุริศร์”
บุริศร์ก็รู้ว่าตัวเองทำให้อธิบดีลำบากใจ ถอน
หายใจแล้วพูดขึ้น “พอถึงกลางดึกเตรียมคนของพวก นายไปกินอาหารมื้อดึก ฉันจะเลี้ยง สำหรับอะไรเกิด ขึ้นที่นี่ พวกนายก็แค่กลับมาจัดการกับเหตุการณ์ก็พอ”
“ดีครับ ผมขอขอบคุณประธานบุริศร์”
อธิบดีได้ยินว่าตัวเองไม่ต้องออกหน้า ก็ตอบตกลง อย่างแน่นอน
บุริศร์ก็ไม่รบกวนเขา ออกมาจากสถานีตำรวจ ทันที แต่บังเอิญเจอธรณีที่เดินมา
ตอนนี้อารมณ์เขาไม่ดีอย่างมาก เห็นธรณี บุริศร์ก็ คิดจะหันตัวเดินออกมา แต่ธรณีขวางทางเอาไว้
“ประธานบุริศร์ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“ฉันไม่สนใจเรื่องของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาพวก นาย ถ้านายสืบสวนเสร็จแล้ว ได้โปรดเอานาวินมาให้ ฉัน ฉันไม่สนว่าเขาจะเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา เขาต้องอธิบายทุกอย่างที่เขาทำกับ ตระกูลโตเล็กของพวกเรา”
หลังจากบุริศร์พูดคำนี้จบก็คิดจะหันตัวเดินออกไป
ธรณีพูดเสียงทุ้ม “พี่ชายคนโตของฉันมีแฟนจริงๆ เมื่อยี่สิบปีก่อน มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นก่อน เข้าร่วมกองทัพ ตอนนั้นฉันไปสืบทุกคนรอบๆ ตัวพี่ ชายคนโตของฉัน ยืนยันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง แต่มีสิ่ง หนึ่งที่ไม่ตรงกับที่นาวินบอก ผู้หญิงคนนั้นตั้งท้องหลัง จากพี่ชายคนโตฉันเข้าร่วมกองทัพ ต่อมาเธอให้กำเนิด เด็กผู้หญิง ไม่ใช่เด็กผู้ชาย!”
ฝีเท้าบุริศร์หยุดชะงักทันที
“เด็กผู้หญิงเหรอ?”
“ใช่! เด็กผู้หญิง!”
ธรณีพยักหน้ายืนยันมั่นใจ
“ฉันไปตรวจบันทึกการคลอดของผู้หญิงคนนั้น ตอนนั้นเธอเสียเลือดมาก เพื่อนบ้านไปส่งเธอที่โรง พยาบาลเพื่อให้ความช่วยเหลือ ตอนนั้นมีเพื่อนบ้าน ใจดีจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลล่วงหน้าให้ เพราะมัน เป็นตอนกลางคืน คุณหมอและพยาบาลก็น้อยมาก พยาบาลก็เลยจำได้แม่น เวลานั้นผู้หญิงคนนั้นให้ กำเนิดเด็กผู้หญิง แต่ในปีนั้นเป็นการบันทึกไฟล์ด้วย มือ บังเอิญผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าเป็นเด็กผู้หญิงก็รังเกียจ มาก กล่าวหาอยู่ตลอดว่าคุณหมอมาเปลี่ยนลูกของ เธอ ทั้งๆ ที่เธอคลอดเด็กผู้ชาย ต่อมาฉันหาคนมาสืบ อีก ตอนนั้นแม่ฉันให้ความสำคัญกับเด็กผู้ชายมาก คิด ว่าเด็กผู้ชายสืบทอดตระกูลได้ ตอนแรกแม่คิดว่าตัว เองท้องเด็กผู้ชาย แต่น่าเสียดายที่คลอดเด็กผู้หญิง รู้สึกรับไม่ค่อยได้ คุณหมอและพยาบาลปลอบเธออยู่ ตลอด แต่เธอเกือบจะโยนเด็กออกมาเสียชีวิต เพื่อ ความปลอดภัยของเด็ก คุณหมอจึงอุ้มเด็กออกมา แต่ ในตอนเช้ามีเหตุเกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่ที่โรงพยาบาล เด็กคนนั้นและผู้หญิงคนนั้นก็หายตัวไป”
ธรณีพูดเรื่องพวกนี้จบ คิ้วก็ขมวดอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้บุริศร์จะตกใจที่นาวินไม่ใช่ลูกนอกสมรส ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่ก็รู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง
“ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันไม่สนใจเรื่องราวใน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกนาย ในเมื่อนาวินไม่ใช่ลูกของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาพวกนาย งั้นพรุ่งนี้ฉันจะ ให้พฤกษ์ไปรับเขามา แล้วถึงตอนนั้นได้โปรดคุณชาย ธรณีให้ความสะดวกด้วย”
ธรณีกลับส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “คุณยังพาเขาไป ตอนนี้ไม่ได้”
“คุณหมายความว่าไง?”
เดิมทีบุริศร์อารมณ์ไม่ดีเพราะเรื่องตรินท์ ตอนนี้ เห็นธรณีห้ามตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ความโกรธก็เพิ่ม ขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
ธรณีพูดเสียงทุ้ม “ฉันได้ยินมาว่านาวินปกป้องเด็ก ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ตลอด เธอชื่อธิดา และธิดาคนนี้ก็ เติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เดียวกับนาวิน ดีที่ยัง เด็ก ใช่คุณหรือเปล่าที่พาพวกเขาทั้งสองคนออกมา จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า?”
“คุณสงสัยว่าธิดาคือลูกนอกสมรสของตระกูลทวี
ทรัพย์ธาดาพวกนายเหรอ?”
บุริศร์รู้แล้วว่าธรณีอยากแสดงออกว่าอะไร
“ใช่ ฉันต้องการตรวจดีเอ็นเอกับคนคนนี้ดู แม่ฉัน อายุมากแล้ว ความต้องการมากที่สุดในชาตินี้คือตาม หาเด็กกำพร้าของพี่ชายคนโตฉัน ไม่ว่าเขาจะเป็นชาย หรือหญิง ก็เป็นลูกหลานตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของเรา ต้องพากลับไปหาบรรพบุรุษ”
ความหมายของธรณีชัดเจนและหนักแน่นมาก
บุริศร์ก็หัวเราะทันที
“ธิดาหนีไประหว่างการจับกุม ตอนนี้อยู่ที่ไหน ฉัน ก็ไม่รู้ แต่ฉันบอกนายไว้เลย ไม่ว่าเธอจะเป็นคนของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาพวกนายหรือไม่ ฉันยังพูด ประโยคนั้นที่ว่าเธอร่วมลักพาตัวลูกชายฉัน เรื่องนี้ฉัน จะไม่ปล่อยไป ถ้านายหาเธอเจอก็บอกให้ฉันรู้ด้วย”
แน่นอนว่าธรณีก็รู้ว่าบุริศร์หมายความว่าอย่างไร
เขาเป็นคนที่แก้แค้นมาตลอด ยิ่งไปกว่านั้นคนที่ ธิดาทำร้ายในครั้งนี้ก็คือคุณชายน้อยของตระกูลโต เล็ก
ธรณีรู้วิธีการของบุริศร์ พูดเสียงทุ้ม “ถ้าเป็นแบบนี้ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเอาทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อชดใช้ กับอันตรายที่เกิดขึ้นกับลูกชายคุณในครั้งนี้”
“นายคิดว่าตระกูลโตเล็กเราขาดเงินเหรอ?”
บุริศร์แสยะยิ้มขณะพูดจบ คราวนี้จากไปโดยไม่ หยุดใดๆ อีกครั้ง
ธรณียังอยากพูดอะไร แต่พูดอย่างไรก็พูดไม่ออก
ใช่แล้ว!
ตระกูลโตเล็กไม่ได้ขาดเงินเลย!
ทั้งเมืองชลธี หรือทั้งประเทศด้วยซ้ำ มีใครมีเงิน มากกว่าตระกูลโตเล็กไหม?
แต่ถ้าธิดาเป็นทายาทตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงๆเขาพูดอะไรไปก็ไม่สามารถทำให้บุริศร์เปลี่ยนความ คิดได้ แม้จะต้องเอาทั้งตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาเป็น ศัตรูกับบุริศร์ เขาก็ไม่ลังเล!
แต่ในสมองธรณีก็นึกถึงร่างนรมนอย่างรวดเร็ว ถ้า ยืนยันว่าธิดาคือคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ เดาว่าชาตินี้เขากับนรมนก็ไม่มีโชคชะตาด้วยกันจริงๆ สินะ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
