บทที่ 872 ให้ผมกระทืบก่อนแล้วค่อยพูด
“ฉันออกมาได้อย่างไรนายไม่จำเป็นต้องรู้ นายควรรู้แค่เพียง นายมาจากที่ไหน ตอนนี้ก็กลับไปที่นั่นซะ
บุริศร์สีหน้าเย็นซา
ภาริชมองออกไปข้างนอก มีแต่คนของบุริศร์อยู่ทุกที่ จึงอดหรี่ ตาลงไม่ได้
“ฉันไม่เชื่อว่านายจะกล้าทำอะไรพ่อ
“นั่นคือพ่อของนาย ไม่ใช่ฉัน ฉันเติบโตขึ้นมาจากตระกูลโต เล็ก คนที่อบรมเลี้ยงดูฉันมาคือพ่อของฉันที่ตายไปแล้ว ส่วนคน ที่นายพูดถึง นั่นคือคนบ้า นายอยู่กับเขามาตลอด นายก็เลย กลายเป็นบ้าไปด้วย
บุริศร์พูดจบ จึงมองไปที่นรมนอีกครั้ง
“เจ้านี้ไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม? คุณไม่ถึงว่าคุณจะจำผมไม่ ได้ ? เขาไม่ได้รังแกคุณใช่ไหม?
นรมนสัมผัสได้ถึงความหึงจากน้ำเสียงของบุริศร์
“เปล่า เพียงแค่ทะเลาะกับฉัน”
“เขาเกือบทำให้หม่ามแท้ง คุณน้าโพนี่อยู่ที่บ้านแล้ว”
กานต์พูดแทรกขึ้นมาจากด้านนอก
ดวงตาของบุรีศร์มืดมนลงในชั่วพริบตา
“คิดไม่ถึงว่านายจะใช้ตัวตนของฉันทะเลาะกับผู้หญิงของ ฉัน? ฉันทำให้เธอน้อยใจไม่ลงด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงว่านายจะ กล้า? *
บุริศร์พูดจบ ตรงไปที่ภาริชทันที
ภาริชรีบตอบโต้ กลับมองเห็นโอกาส จึงออกอุบาย จากนั้นวิ่ง อย่างสุดฝีเท้า
“ขัดขวางมันเอาไว้
บริศ ดูหมิ่นไม่น้อย
คนแบบนี้ยังจะมีหน้าใช้ใบหน้าเดียวกับตนเองออกมาเที่ยว หลอกลวงต้มตุ๋น?
นาวินดึงกานต์ไปอยู่ด้านข้าง ทันทีที่ภาริชวิ่งออกมา ลงมือกับ
เขาทันที
ภาริชอาจจะคิดไม่ถึงว่าพละกำลังของนาวินจะร้ายกาจเช่นนี้ ผลลัพธ์ของการบล็อกส่งผลให้แขนชา คิดจะวิ่งออกไปอีกก็เป็น
ไปไม่ได้
“พาตัวลงไป”
บุริศร์สั่งอย่างไม่แยแส ไม่ใจอ่อนเลยสักนิด
“บุริศร์ นายกล้าเหรอ? นายรู้เอาไว้นะ พวกเราคือพี่น้องกัน หรือนายจะทําร้ายพี่น้อง
ภาริชยังคงตะโกนเสียงดัง ในขณะที่จู่ ๆ ธิดาก็กลับมา
“ประธานบริศร์ คุณนาย”
นรมนนิ่งไปชั่วคราว มองนาวินด้านนอก และมองธิดา สมอง ผูกปมเรื่องราว
ทำไมเธอจึงรู้สึกว่าสมองมึนตึบ
“ธิดา คุณไม่ได้ไปไหนเหรอ?
“เปล่าค่ะ คุณนาย ฉันอยู่ในเมืองชลธีตลอด เพียงแต่เป็นการ จัดฉากของประธานบริศร์ ให้พวกเราอยู่เฉยสักพักหนึ่ง
คำพูดของธิดาทำให้นรมนมองไปทางบริศร์อย่างงุนงง “กลับไปผมจะเล่าให้ฟัง เด็กดี”
เมื่อบริศรสบตากับนรมน คนทั้งคนก็อ่อนโยนลงมาก ๆ
ธิดากล่าวด้วยรอยยิ้ม : “ประธานบริศร์ เป็นไปตามที่ท่าน คาดเดา ท่านเพิ่งจะไป คุณท่านรองก็ฉวยโอกาสหลบหนีออกไป เดาว่าตอนนี้คงจะใช้ภาริชถ่วงเวลาอีก ให้ตนเองมีโอกาส พยายามหลบหนีไปได้
“เป็นไปไม่ได้! พ่อของฉันไม่มีทางทิ้งฉันเอาไว้! หลายปีที่ ผ่านมาเขากับฉันพึ่งพาอาศัยกัน
ภาริชได้ยินธิดาพูดแบบนี้ จึงพยายามดิ้นรนทันที
บริศร์กลับกล่าวอย่างเย็นชา : “อย่าเพิ่งรีบแสดงละครต่อ หน้าฉัน นายกับเขาวางแผนตั้งหลายปี รีบกลับมาทันทีเมื่อเรณูกาลงจากตำแหน่ง หรือเพื่อให้ฉันรู้ว่ามีพวกนายอยู่? เพียงเพื่อ โอนเงินบางส่วนจากตระกูลโตเล็ก? อาจจะพูดได้ว่าคุณอารอง คิดหาหนทางมานานหลายปี หรือว่าถูกฉันโจมตีก็ทนไม่ไหวแล้ว จากนั้นจึงรีบหนีไป? ฉันไม่เชื่อ! พวกนายยังต้องมีจุดประสงค์ อื่นอีกใช่ไหม? ไม่อย่างนั้น ทำไมพวกนายต้องจัดการตระกูล เจริญไชยด้วย? ตระกูลเจริญไชยมีอะไรที่พวกนายสนใจ? ฉัน คิดว่านายจงใจยอมแพ้ ทางฝั่งคุณอารองก็จะส่อให้เห็นว่าวิ่งหนี เพื่อล่อคนของฉัน ซื้อเวลาให้นาย? นายอยู่ในบ้านตระกูลโต เล็กมาคืนหนึ่งแล้ว เจอสิ่งของที่นายต้องการหรือยัง? ”
ได้ยินบริศร์พูดเช่นนี้ หัวคิ้วของนรมนชมวดเล็กน้อย รู้สึกว่ามี เรื่องซับซ้อนอยู่ข้างในมากมาย และสีหน้าของภาริชกลับเปลี่ยน ไปเพราะคําพูดของบริศร์
“เอาตัวลงไปและเฝ้าให้ดี
บุริศร์ออกคำสั่ง ภาริชถูกนาวินพาตัวไป
ส่วนธิดาพวกานต์ออกไป
เมื่อภายในห้องเหลือแค่เพียงนรมนกับบุริศร์ นรมนยังคงมี ท่าทางงุนงง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”
มองเห็นแววตางงงวยของนรมน บุริศร์จับมือของเธอ จึงพบว่า มือของเธอเย็นมาก
“ไม่สบายหรือเปล่า? หรือสิ่งที่กานต์พูดเป็นความจริง? เจ้านั่นเกือบทําให้คุณโกรธจนแท้ง? สภาพร่างกายของคุณเป็น อย่างไรบ้าง? โพนี่ว่าอย่างไร? ช่างเถอะ ผมโทรไปถามเธอเอง ดีกว่า”
บุริศร์พูดแล้วก็จะไปโทรศัพท์ กลับถูกนรมนขวางเอาไว้
“อย่าไปรบกวนโพนี่เลย ฉันไม่เป็นอะไร เมื่อเช้าฉันทะเลาะกับ ภาริช ทำให้ฉันหงุดหงิดจริง ๆ ตอนนั้นฉันยังคิดเลยว่า บุริศร์ เป็นอะไรไป? เรื่องเพียงเล็กน้อยต้องถึงขนาดนี้เลยเหรอ? แถม ยังทะเลาะกันต่อหน้าลูก ๆ บอกว่าจะพาลูก ๆ ไปเขตทหาร ตอน นั้นทำให้ฉันโมโหแทบคลั่งจริง ๆ ”
นรมนพูดไปเรื่อย ๆ สีหน้าของบริศร์กลับยิ่งดูไม่ได้ “เขาทะเลาะกับคุณต่อหน้าลูก ๆ ?
“ใช่ น่าโมโหจริง ๆ ทำให้กมลตกใจจนร้องไห้ แค่นรมนนึกถึงก็ท่าทางเศร้าโศกเสียใจของกมลก็เจ็บปวด หัวใจมาก
บุริศร์โทรหานาวินทันที
“ให้ผมกระทืบก่อนแล้วค่อยพูด”
ในครั้งนี้นรมนไม่ได้ห้ามเอาไว้ภาริชเป็นคนกวนโอ๊ยจริง ๆ หลังจากโทรศัพท์เสร็จ บุริศร์พยุงนรมนนั่งลงบนเก้าอี้ เขาถูมือของนรมนไปมา จนได้อุณหภูมิที่ต้องการจึงหยุดลง “ขอโทษนะ ทำให้คุณตกใจหมดเลย”
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมีคุณอารองกับการซ โผล่ออกมา? ”
ได้ยินนรมนถามเช่นนี้ บุริศร์จึงตอบเสียงเบา ไม่นับว่า อยู่ดี ๆ ก็โผล่มาหรอก ตั้งแต่ผมรู้ว่าคุณอารองยังไม่ตายในวัน นั้น ผมก็เตรียมตัวป้องกันตั้งแต่วันนั้นเลย เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า ยังมีภาริชอยู่ด้วย”
“ภาริชบอกฉันว่า ปีนั้นป้าโอทำเด็กหลอดแก้ว เพื่อรับรอง อัตราการรอดชีวิต จึงใช้ตัวอ่อนหลายตัว เพียงแต่รอดมาได้สาม คน คุณอารองเก็บเอาไว้คนหนึ่ง เดาว่าคงเตรียมป้องกันอะไร
นรมนเล่าสิ่งที่ได้ยินมาจากภาริชให้บริศร์ฟัง
บุริศร์พยักหน้า
“ไม่แปลกใจเลย ฉันยังคิดว่ามีคนเปลี่ยนใบหน้าอีกแล้ว”
“พูดอะไรเนี่ย? ”
นรมนถีบเขาหนึ่งที บุริศ เพียงแค่หัวเราะ
“เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นหลังจากที่คุณกลับไปตระกูลโต เล็ก? ”
“เมื่อผมได้รับสายจากกานต์ ผมก็ไม่สบายใจ พ่อของผมจาก โลกนี้ไปแล้ว ทำไมถึงยังมีคนอ้างตัวว่าเป็นพ่อของผมมาตามหา ผมอีก? ตอนนั้น ในสมองผมนึกถึงคุณอารอง เพียงแต่คมทิพย์ บอกว่าผมพาคนไปจัดการตระกูลเจริญไชย ผมจะไม่ยอมเป็น แพะรับบาปนี้ แต่ต้องการรู้ว่าเป็นใคร ดังนั้นผมจึงให้นาวินและคนอื่นตามผมอยู่อย่างลับ ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผม ไม่ อนุญาตให้ส่งเสียง และไม่อนุญาตให้ออกมา
บุริศร์เทน้ำร้อนให้นรมนหนึ่งแก้ว จากนั้นจึงกล่าวอย่างผ่อน คลาย: หลังจากผมกลับไปก็ได้เจอกับคุณอารอง เขาเหมือน กับพ่อของผมสุด ๆ แต่แววตากลับไม่เหมือนกัน พ่อของผมตรง ไปตรงมา มีเมตตา ส่วนคุณอารองคนนี้ดูไม่สัตย์ซื่อ แววตามี ความชั่วร้าย เขาบอกผมว่าต้องการไปคุยที่ห้องทำงาน ผมจึงไป แต่หลังจากเข้าไปก็ถูกคนทำให้สลบ ”
ได้ยินบุริศร์พูดเช่นนี้ นรมนตึงเครียดขึ้นมาทันที
“อีกฝ่ายฝีมือดีมากเลยเหรอ? สามารถทำให้คุณสลบได้?
บริศ รีบพูดปลอบโยน : “เปล่าหรอก ผมแกล้งทำเป็นสลบ ไม่อย่างนั้นผมจะตรวจสอบฐานที่มั่นของคุณอารองได้อย่างไร? และจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาต้องการอะไร? หลังจากผมสลบไป คุณ อารองก็ให้คนยัดผมเข้าไปในรถ อ้างว่าต้องการกลับ จึงออกไป จากตระกูลโตเล็กได้อย่างเปิดเผย เพียงแต่ผมไม่รู้ว่าในบ้านยัง มีภาริชที่หน้าตาคล้ายกับผม ถ้าผมรู้ เมื่อคืนผมต้องให้นาวิน กระทืบเขาแน่นอน”
พูดถึงตรงนี้ แววตาของบุริศร์คลุมเครือไปด้วยความแค้น เคืองและหดหู่ใจ
“ไม่เป็นไรหรอก เขาก็ไม่ได้ทำอะไรฉัน แค่ทะเลาะกันเฉย ๆ ฉันเองก็เข้าใจผิด คาดไม่ถึงว่าจะยังคิดว่าคุณกลั่นแกล้งฉันอีก แล้ว ฉันยังบ่นกับกานต์อยู่เลย บอกว่าคุณใจแคบ พูดจริงนะตอนนั้นฉันรู้สึกน้อยใจแทบแย่ จนแม้แต่คิดจะหย่ากับคุณด้วย
ทันทีที่นรมนพูดคำนี้ออกมา บุริศร์กระชับเอวเธอแน่น พูด อย่างโมโหว่า: “คุณยังพูดว่าจะหย่ากับผมอย่างไม่กระดากใจ อีกเหรอ? คุณไม่รู้จักสามีของคุณเหรอ? ไม่ว่าผมจะโมโหหรือ ทรมานใจอย่างไร ผมก็ไม่มีทาง ใส่อารมณ์กับคุณ เรื่องนี้คุณไม่รู้ เลยเหรอ? ”
“นี่ไม่ใช่ว่าคมทิพย์วางแผนกับคุณ ฉันยังคิดว่าคุณไม่สามารถ ข้ามอุปสรรคนี้ไปได้”
นรมนรู้สึกว่าตนเองกลายเป็นคนโง่
เธอไม่เคยคิดว่าหลังจากตรินท์ตายไปยังจะมีผู้ชายที่หน้าตา เหมือนบุริศร์ปรากฏตรงหน้าเธออีก
เพียงแต่เห็นท่าทางโมโหของบุริศร์ในตอนนี้ เธอรีบพูดเอาใจ ว่า “เอาล่ะ ๆ ทั้งหมดคือความผิดของฉันเอง ฉันมีตาหามีแวว ไม่ แยกคุณไม่ออก ทั้งหมดเป็นฉันเองที่ไม่ดี คุณเห็นแก่ที่ฉัน เกือบแท้งยกโทษให้ฉันได้ไหม? ”
ฟังมาถึงตรงนี้ สีหน้าของบุริศร์กังวลอย่างมาก
“จะไม่ไปตรวจที่โรงพยาบาลจริง ๆ เหรอ? เมื่อวานตอนผม ออกไปไม่ได้บอกให้คุณอยู่ในบ้านของป้องเหรอ ? คุณกลับมา ได้อย่างไร? ”
“ฉันเป็นห่วงคุณ ทั้งคืนไม่โทรไม่ส่งข้อความมา ฉันยังคิดว่าคุณยังโกรธอยู่ ตีสี่ฟ้ายังไม่สางทำธุระเสร็จก็รีบกลับมา ปรากฏ ว่ากลับถูกการชด่าจนฉันต้องทะเลาะกับเขายกใหญ่”
นรมนพูดถึงตรงนี้ก็แอบเหลือบมองบุริศร์ เหมือนกับภรรยาตัว น้อยที่ทําผิดพลาด
บุริศร์จะตำหนิเธอได้อย่างไร?
เขาถอนหายใจ ลูบไล้เส้นผมของนรมนและกล่าวว่า “คุณ นะ คิดถึงคนอื่นมากเกินไป
“อืม เมื่อวานคมทิพย์อารมณ์เสียมาก ตอนนั้นคุณก็โมโหสุด ๆ ฉันกลัวว่าคุณจะคิดเล็กคิดน้อยกับเธอจริง ๆ
“จะเป็นไปได้อย่างไร? อย่างไรเสียเธอคือเพื่อนสนิทของคุณ เพื่อคุณ ขาทั้งสองข้างของปัญญ์ถึงกลายเป็นแบบนั้น ผมจะคิด เล็กคิดน้อยกับเธอได้อย่างไร เพียงแต่เรื่องนี้ค่อนข้างน่าแปลก จริง ๆ ถึงแม้ภาริชจะพาคนไปจัดการตระกูลเจริญไชย แต่มัน เพราะว่าอะไร? ตระกูลเจริญไชยมีอะไรอยู่ในมือที่คุณอารองกับ ภาริชต้องการ? แต่ก่อนก็ไม่เคยได้ยินว่าตระกูลเจริญไชยมีของ ล้ำค่าอะไร”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนนิ่งไปชั่วคราว และกล่าวเสียงเบา ว่า “ฉันมักจะรู้สึกว่าเรื่องนี้อาจมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ ชายแดนของชยนต์ คุณลองคิดดูสิ พวกเขาไปหาชยนต์ที่ ชายแดนเพื่อฉัน แต่ไปตั้งนานไม่มีข่าวคราวอะไร ทันใดนั้นก็เกิด เรื่องขึ้นกับตระกูลเจริญไชย ปัญญ์ก็มาขาหัก พวกเราควรจะเริ่ม ตรวจสอบจากชยนต์สักหน่อยดีไหม? ”
“รู้ว่าคุณจะทำแบบนี้ คุณคงคิดดีแล้ว ตอนนี้เรื่องของตระกูล เจริญไชยยังไม่มีต้นสายปลายเหตุ ถ้าตรวจสอบไม่รู้ว่าจะต้องใช้ เวลานานแค่ไหน การแข่งขันการประกวดออกแบบรอบแรกของ คุณมีเวลาไม่มากแล้ว คุณยังต้องการตรวจสอบจริง ๆ เหรอ?
ได้ยินบุริศร์พูดเช่นนี้ นรมนพูดอย่างแน่วแน่ : “ถึงแม้จะไม่ เข้าร่วมการประกวดออกแบบ ฉันก็จะต้องให้คำอธิบายแก่คน ทิพย์และตระกูลเจริญไชย! “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
