บทที่ 215 เขาหาว่าใครยั่วยุใคร

เสียงตะโกนนี้ทำให้นรมนตกใจเป็นอย่างมาก เธอ จึงเผลอหยุดเดินไปชั่วขณะ

ในตอนนั้นเองกิมจิก็ไม่รู้ว่าโผล่มาจากที่ไหน เขา ดิ่งตรงไปที่รเมศทันที

“ประธานรเมศ ดูสิครับ ทำไมคุณถึงได้ดื่มหนัก ขนาดนี้กัน เร็วเข้า ไปหาบริกรมาช่วยดูแลเขาหน่อย”

ขณะที่กิมจิกำลังพูด จอร์จก็รีบวิ่งเข้าแล้วจับรเมศ แยกออกจากนรมนทันทีมาทันที รเมศพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “พวกแกไสหัวไปให้

หมด นรมน เธออย่าไปนะ! รีบกลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”

“ประธานรเมศ คุณดื่มหนักเกินไปแล้วนะครับ!”

แม้ว่ากิมจิจะดูผอมไปหน่อย แต่เขาก็ยังมีพละ กำลัง ถึงอย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี จึงจับร เมศมัดไว้ไม่ให้ขยับไปไหนได้

ทั้งสองคนรีบขึ้นไปบนรถ หัวใจของนรมนเต้นเร็ว

มาก เหงื่อเย็นๆ ไหลซึมไปทั่วทั้งหน้าผาก

พฤกษ์ไม่พูดอะไร เขารีบสตาร์ทรถแล้วขับ ทะยานออกไปทันที

นรมนจึงใช้โอกาสนี้หนีออกจากFallen heavenไป พร้อมกับพฤกษ์อย่างรวดเร็ว LL
นรมนรู้สึกสับสนมาก

เธอรู้ดีว่ารเมศรักเธอมาก แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถ ให้อภัยสิ่งที่รเมศทำกับกมลได้ เดิมทีเธอคิดว่าตัวเอง จะเกลียดผู้ชายคนนี้ไปแล้ว แต่ในพริบตานั้นสมอง ของเธอกลับว่างเปล่า ไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย

แท้จริงแล้วบุญคุณที่รเมศเคยช่วยเหลือเธอไว้เมื่อ ห้าปีก่อนยังคงอยู่ ความดีที่เขามีต่อเธอตลอดห้าปีนั้นก็ สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ตอนนี้เรื่องระหว่าง พวกเราไม่สามารถกลับไปเป็นดั่งเดิมได้แล้ว

ไม่ใช่แค่เพราะการที่รเมศซื้อตัวเธอและกักขังเธอ เอาไว้ แต่ยังเป็นเพราะเรื่องของกมล เธอจึงไม่สามารถ กลับไปซาบซึ้งในบุญคุณของเขาแบบเดิมได้อีกแล้ว

นรมนเอนหลังพิงกับเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมา เฮือกใหญ่

หลังจากที่รถขับออกไปได้สักพัก อยู่ๆ พฤกษ์ก็ พูดออกมาว่า “คุณนายครับ มีคนกำลังไล่ตามเรามา”

ทันใดนั้นหัวใจของนรมนก็เต้นรัว

มองผ่านกระจกมองหลังไปก็เห็นว่ามีรถสีดำ สำคัญกำลังวิ่งเรียงแถวไล่ตามมา ดูเหมือนว่าจะตาม มาจริงๆ ด้วย

นรมนรู้สึกเป็นกังวลไม่น้อย

เป็นใครกันนะ
คนของตระกูลวัชโรทัยอย่างนั้นเหรอ หรือว่าจะเป็นคนอื่น

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วย เสียงต่ำว่า “มีวิธีสลัดพวกเขาออกไปไหม”

“ผมจะลองดูครับ”

พฤกษ์เร่งความเร็วขึ้น แต่รถคันหลังก็เร่งความเร็ว ขึ้นด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นเริ่มตะโกนใส่พวกเขาอย่าง ไม่มีใครยอมใคร

นรมนใจเต้นรัว มือจับโทรศัพท์เอาไว้แน่น แต่ไม่รู้ ว่าควรที่จะโทรหาบุริศร์ดีหรือเปล่า

ในตอนนั้นเองอยู่ๆ พฤกษ์ก็เลี้ยวรถ แล้วขับตรง เข้าไปในเขตของพวกตระกูลชั้นสูง

ไม่รู้ว่าพฤกษ์แสดงอะไรให้เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยพวกนั้นเห็น พวกเขาถึงได้ไม่เปิดทางให้ทันที นรมนหันกลับไปมองข้างหลัง รถทั้งสามคันนั้นไม่

ขับตามเข้ามา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหวาดกลัวเขต

เล็กๆนี้มาก

“ที่นี่คือที่ไหน”

ความจริงแล้วนรมนเองก็น่าจะคุ้นเคยกับ สหรัฐอเมริกาเป็นอย่างมาก อย่างไรเธอก็อยู่ที่นี่มาตั้ง ห้าปี แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยไปสถานที่อย่างFallen heavenมาก่อน และก็ไม่เคยเข้ามาในเขตเล็กๆ นี้ด้วย
พฤกษ์ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วพูดออกมาว่า “ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ คุณไมค์ให้บัตรผ่าน ใบนี้กับผมมา บอกว่าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ให้มาหา เขาที่เขตเล็กๆ แห่งนี้ เมื่อกี้นี้ผมก็แค่ลองเสี่ยงโชคดู ไม่คิดว่าจะได้ผลจริงๆ”

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดี”

นรมนเห็นว่าถึงแม้รถพวกนั้นจะไม่ขับตามเข้ามา แต่ก็ไม่ได้ขับออกไปไหน เห็นได้ชัดว่าจะดักรอพวก เขาอยู่ตรงนั้น

พฤกษ์เอ่ยเสียงต่ำว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไปหา คุณไมค์กันเถอะครับ ประธานบุริศร์เองก็น่าจะอยู่ที่นั่น คุณไมค์ค่อนข้างที่จะมีอิทธิพลในสหรัฐอเมริกาไม่ น้อย พวกนั้นไม่น่าจะกล้าเข้ามายุ่ง”

ในเมื่อตอนนี้มาถึงจุดนี้แล้ว นรมนก็ไม่มีทางเลือก อื่น จึงทำได้เพียงพยักหน้า

พฤกษ์ขับรถไปที่หน้าประตูบ้านของไมค์

ที่นี่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยดูแลอย่าง แน่นหนา

นรมนจึงเริ่มอยากรู้เรื่องตัวตนของไมค์เล็กน้อย

“ไมค์คนนี้เป็นใครกัน”

“เป็นลูกชายของผู้ว่าการรัฐครับ ความจริงแล้ว สถานะของเขาไม่ค่อยชัดเจน แต่ความสัมพันธ์ระหว่าง เขากับประธานบุริศร์ค่อนข้างที่จะดีมาก เป็นไปได้ว่าประธานบุริศร์อ่ะจะรู้รายละเอียดเกี่ยวกับตัวเขา” พฤกษ์พูดจบก็ลงจากรถ

นรมนมาถึงขั้นนี้แล้วก็จำเป็นที่จะต้องลงตามไป เธอกับพฤกษ์เดินไปที่หน้าประตู ทว่ากลับถูกเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยขวางไว้

พฤกษ์แสดงบัตรผ่านที่ไมค์ให้เขามา ฝั่งนั้นจึงเริ่ม ติดต่อไปยังคนข้างใน หลังจากนั้นไม่นานบุริศร์ก็เดิน

ออกมา

“นรมนคุณมาได้ยังไง”

บุริศร์ค่อนข้างแปลกใจกับการปรากฏตัวของนร

มัน

เมื่อนรมนเห็นบุริศร์ หัวใจของเธอก็ผ่อนคลายลง

เล็กน้อย

“ฉันมีปัญหานิดหน่อยน่ะค่ะ”

ต่อให้เธอไม่พูดตรงๆ บุริศร์ก็มองออก หลังจากนั้น ก็รีบดึงมือเธอเข้าไปข้างใน

การตกแต่งภายในบ้านของไมค์หรูหราเป็นอย่าง มาก ทันทีที่เข้าไปก็จะพบกับสระว่ายน้ำ แล้วก็ยังมี น้ำพุ ทว่าบุริศร์กลับไม่ได้พูดอะไร เขาจูงมือนรมน เข้าไปในห้องโถงด้านข้าง

“พี่สะใภ้เหรอ รีบนั่งลงก่อนเถอะ!”

ไมค์เดินออกมาจากข้างในห้องทั้งรอยยิ้ม ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยเหงื่อ ดูเหมือนว่าเมื่อกี้นี้กำลังออกกำลัง กายอยู่ แต่บนตัวกลับมีรอยฟกช้ำอยู่จำนวนหนึ่ง

นรมนยอมรับเลยว่าไมค์รูปร่างหน้าตาดีมากจริงๆ แต่เธอก็ไม่ได้จ้องมองเขานานนัก เพียงแต่ยิ้มแล้วพยัก หน้าให้ ก่อนจะพูดกับบุริศร์ว่า “ที่ด้านนอกมีคนไล่ตาม เรามา พฤกษ์เลยจำเป็นต้องขับเข้ามาข้างในนี้ คุณว่า พวกเราจะทำยังไงต่อไปดี”

บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไมค์ที่ไม่ได้ส่วนชุด คลุม แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบว่า “เมื่อกี้นี้ ยังโดนอัดไม่พอใช่ไหม”

“อย่ามา ฉันไปทำอะไรอีกแล้วเหรอ”

ไมค์รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมจะตายอยู่แล้ว เขาหาว่าใครยั่วยุใคร แค่บอกว่าจะซ้อมกับเขาโดยไม่ พูดอะไรสักคำ

ฝึกซ้อมกับผีน่ะสิ แค่หาคนมารับบทเป็นกระสอบ ทรายชัดๆ

โชคดีที่เขาร่างกายแข็งแรง หากเป็นคนธรรมดา ทั่วไปคงถูกบุริศร์ซ้อมจนลงไปอยู่บนพื้นนานแล้ว

เรื่องนี้ยังไม่ทันจบ นรมนก็ตามมาอีก สองคนนี้ กำลังทำบ้าอะไรอยู่กันแน่

ดวงตาของบุริศร์เย็นชาขึ้น

” นายไม่หนาวเหรอ”
” ไม่หนาว!”

ไมค์ไม่ได้สังเกตเลยว่าเกิดอะไรขึ้น จึงตอบไป ตอบอย่างไร้เดียงสา

บุริศร์โยนผ้าขนหนูที่อยู่ข้างๆไปให้เขา

“ไปหาเสื้อคลุมมาสวมซะ!” ตอนนี้เองไมค์ถึงได้รู้ตัว

จากนั้นก็มองไปที่นรมนอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เธอเข้ามา เธอก็มองเขาแค่แวบเดียวเท่านั้น ทั้งยังดูเหมือนว่าแทบ จะไม่ละสายตาออกจากบุริศร์เสียด้วยซ้ำ

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาทันที

“นี่เป็นเรื่องปกติในสหรัฐอเมริกาโอเคไหม และนี่ก็ บ้านของฉัน!”

“จะใส่ไม่ใส่”

ทันทีที่บุริศร์พูดประโยคนี้ออกมา ไมค์ก็รีบวิ่ง กลับเข้าไปในห้องนอนเหมือนกระต่าย

นรมนหัวเราะ

มันตลกจริงๆ

ไมค์นั้นกำยำและตัวสูงกว่าบุริศร์เสียอีก แต่พออยู่ ใต้สายตาเย็นชาของบุริศร์ เขากลับดูอัดอั้นต้นใจเสีย เหลือเกิน ภาพพวกนี้ทำให้นรมนอดที่จะหัวเราะออกมา ไม่ได้
“ตลกมากเลยเหรอ”

“ก็นิดนึงค่ะ”

นรมนหัวเราะเบาๆ

บุริศร์ค้นพบว่าตัวเองรักนรมนที่เป็นแบบนี้เหลือ

เกิน

“คุณออกมาทำไม”

“ฉันแค่จะไปดูว่าจะสามารถพบกานต์สักครั้งได้

ไหม”

หลังจากนั้นนรมนก็เล่าเรื่องของที่คุณนายตระกูล โตเล็กบอกกับเธอให้บุริศร์ฟัง

“เหลือเชื่อจริงๆ! คิดไม่ถึงเลยว่าFallen heavenจะ

เป็นของตระกูลโตเล็ก! ไม่ได้มีอะไรผิดพลาดใช่ไหม”

ไม่รู้ว่าไมค์ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนที่เขา ได้ยินนรมนพูดถึงเรื่องFallen heaven ก็ส่งเสียงร้อง ขึ้นมา

ทันใดนั้นนรมนก็ค่อนข้างที่จะรู้สึกเป็นกังวล เมื่อกี้ นี้เธอก็ลดเสียงลงแล้ว ทำไมคนคนนี้ถึงได้หูดีขนาดนั้น

กันนะ บุริศร์ถลึงตามองเขา “นายช่วยเลิกทำท่า ประหลาดใจจนเกินเบอร์แบบนั้นได้ไหม อย่ามาทำให้

ภรรยาของฉันตกใจ”

“ไม่สิ ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้นายยังให้ฉันไปซื้อFallen heavenอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงได้ กลายเป็นของตระกูลโตเล็กไปแล้วล่ะ หรือว่านายซื้อ มันได้แล้ว”

ตัวเองได้เลย

นรมนรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง เธอไม่ควรคุยเรื่องนี้ กับบุริศร์ทีนี่

เป็นธรรมดาที่บุริศร์จะรู้ดีว่านรมนกำลังคิดอะไร อยู่ เขาจึงเอ่ยเสียงเบาว่า “ไม่เป็นไร ไมค์เป็นคนของ เรา เขาไม่พูดอะไรหรอก”

หลังจากพูดเขามองไปที่ไมค์อีกครั้ง ทว่าสีหน้า กลับแตกต่างจากตอนที่มองนรมนอย่างสิ้นเชิง

“นายเองก็อย่าเสียงดังนัก ฉันเองก็เพิ่งจะรู้เหมือน กันว่าFallen heavenเป็นกิจการของตระกูลโตเล็ก แต่ ไม่ใช่ของฉันนะ เป็นของพี่สะใภ้นายต่างหาก นายไม่ ต้องสอดมือเข้าไปยุ่ง”

“อะไรนะ”

คราวนี้ไมค์ประหลาดใจยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

เขารีบเข้าไปนั่งข้างๆ นรมนจากนั้นก็พูดอย่าง ประจบประแจงว่า “พี่สะใภ้คิดว่ายังไงถ้าผมจะขอแบ่ง อำนาจหรือร่วมหุ้นสักหน่อย”

“ไสหัวไปให้ไกลเลย!”

ตอนนี้ไมค์ไม่สามารถระงับความประหลาดใจของ
บุริศร์ถีบไปทีหนึ่ง

ไมค์กลับยังคงทำตัวหน้าหนาว ย้ายมาอยู่ข้างกาย นรมนแล้วพูดต่อว่า “พี่สะใภ้ ปกติพี่ก็ไม่ค่อยจะสะดวก หรอกหน้าเองใช่ไหม และที่นี่ก็ไม่ใช่ถิ่นของตระกูลโต เล็กด้วย พี่ให้ผมร่วมหุ้น ผมรับรองว่าจะช่วยพี่จัดการ ทุกอย่างเอง”

ถึงตรงนี้แล้วก็รู้ได้ทันทีว่าผลกำไรของFallen heavenค่อนข้างที่จะน่าดูชมเลยทีเดียว ใครก็ต่าง ต้องการเข้ามามีส่วนร่วมทั้งนั้น แต่ผู้ปกครองที่อยู่เบื้อง หลังFallen heavenนั้นลึกลับเกินไป ไม่มีคนรู้ว่าเป็น ใคร วันนี้ไมค์ได้รู้แล้วว่าเป็นนรมนที่อยู่ตรงหน้าเขา จึง เป็นธรรมดาที่ไม่คิดจะปล่อยไป

นรมนถูกท่าทีของเขาทำให้รับมือไม่ทัน จึงมองไป ที่บุริศร์อย่างช่วยไม่ได้ คนคนนี้คือคนที่บุริศร์นับถือ เป็นพี่น้อง และดูจากความสนิทสนมระหว่างเขากับบุริ ศร์แล้วเรียกได้ว่าน่าจะเกิดตายแทนกันได้ ความจริง แล้วที่ไมค์พูดก็มีเหตุผลอยู่ เธอไม่ได้สะดวกที่จะออก มาตลอดเวลาจริงๆ เพียงแต่เธอเพิ่งจะได้รับมอบ อาณาจักรรัตติกาลมา แต่กลับพาไมค์เข้าไปทันที ไม่รู้ ว่าแม่บุริศร์จะคิดเห็นอย่างไร

เห็นได้ชัดว่าบุริศร์รู้จักเธอเป็นอย่างดี

เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “เจ้าโง่คนนี้อะไรก็ ดีไปเสียหมด ทั้งยังรักในทรัพย์สินเงินทอง เรื่อง ของFallen heavenเธอก็กลับไปลองคิดดูเสียก่อน ไม่จำเป็นที่จะต้องรีบให้คำตอบเขา”

“ไม่ได้ บุริศร์ นายนี่มันไม่ได้เรื่องเลย ฉันช่วยนาย ไว้ตั้งเยอะขนาดนั้น แต่นายกลับไม่ยอมมอบหนทาง การทำเงินให้ฉันสักครั้งเนี่ยนะ”

ไมค์รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย

บุริศร์พูดเสียงต่ำ “เรื่องในนี้ไม่ใช่แค่เกี่ยวกับการ ทำเงินเท่านั้น ถ้าจะให้นายเข้ามา มีหลายอย่างที่จะ ต้องพูดเอาไว้ให้ชัดเจนตั้งแต่เนิ่นๆ แล้วก็ยังมีหลาย เรื่องที่ไม่สามารถพูดออกมาให้ชัดเจนได้ในทันที ดัง นั้นจึงรอก่อนแล้วค่อยพูดกัน”

“ก็ได้”

เมื่อเห็นท่าทีเช่นนี้ของบุริศร์แล้ว ไมค์ก็ไม่ได้

ดึงดันอะไรต่ออีก จากนั้นเขาก็สั่งให้คนยกอาหารมา บุริศร์เล่าเรื่องที่นรมนถูกคนไล่ตามมาให้เขาฟัง

ไมค์ค่อนข้างที่จะแปลกใจ

“มีคนสะกดรอยตามพี่สะใภ้มาจากหน้าประตู ของFallen heavenอย่างนั้นเหรอ เป็นคนของใครกัน นะ”

“ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ว่าฉันบังเอิญเจอกับรเมศ ที่Fallen heaven เขาน่าจะจำฉันได้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่า ผู้จัดการกิมจิขวางเอา ไว้ฉันก็คงจะออกมาไม่ได้”

นรมนรู้สึกเสียใจที่หลังไม่น้อย
บุริศร์ขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงทุ้มต่ำว่า “ตอนนี้ไม่ว่า อีกฝ่ายจะเป็นใคร เรื่องการโจมตีตระกูลวัชโรทัยก็ยัง ต้องดำเนินการ

นรมนพูดเสียงเบา “ฉันได้ยินมาว่าคุณไปตามหา คนถึงตระกูลวัชโรทัย”

“ใช่ ผมอยากจะดูว่าตระกูลวัชโรทัยจะเอาอะไรมา ให้ผม”

บุริศร์ยกยิ้มเย็นชา ในเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาจะ

หายเป็นปกติแล้ว นรมนไม่ได้พูดอะไร เธอยังคงนิ่งเงียบต่อไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ