บทที่ 667 ฉันต้องการผู้หญิงคนนี้
“คุณมองเห็นใครกันแน่?
บริศ เห็นท่าทางหน้านิ่วคิ้วขมวดของนรมน จึงอดถามออกมา ไม่ได้
นรมนรีบตอบด้วยภาษามือ มายด์ค่ะ ฉันเห็นมายด์! แต่วิ่ง ตามมาตรงนี้ก็หายไปแล้ว
“มายด? ”
บริศแปลกใจไม่น้อย
หลังจากรามิลตายไป บุริศร์ก็ไม่ได้ไปสนใจว่าเขาจะมีความ เกี่ยวพันกับใครอีก ตอนนี้ได้ยินนรมนพูดถึงมายด์ ก็อดมึนงงไม่
ได้
นรมนพยักหน้า
มายด์มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? ก็ใช่นะ ที่นี่คือบ้านของพวกเขา เธออยู่ที่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ คุณจะไล่ตามเพื่ออะไร?
นรมนอึ้งไปทันที
เพื่ออะไร?
เธอเองก็ไม่รู้แน่ชัด
เพียงแค่เมื่อมองเห็นมายด์ก็วิ่งไล่ตามอย่างไม่รู้ตัว บางทีในใจของนรมน ยังอยากทำอะไรสักอย่างเพื่อรามิล
“เอาล่ะ บังเอิญได้เจอกันถือเป็นวาสนา ถ้าไม่ได้เจอกันก็เป็น สิ่งที่โชคชะตากําหนดไว้แล้ว พวกเรายังต้องรีบ รถติดอยู่ตรงนั้น จะกีดขวางการจราจรได้ รีบไปก่อนเถอะ
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนสองจิตสองใจ จากนั้นจึงพยัก
หน้า ถึงจะเดินกลับไปกับบริศร์
เมื่อเดินผ่านปากทางเข้าซอยหนึ่ง นรมนได้ยินเสียงขอความ ช่วยเหลืออย่างกะทันหัน และเสียงนั้นมีความคุ้นเคยมาก
เห็นได้ชัดเจนว่าบริศร์เองก็ได้ยิน
ทั้งสองสบตากัน รีบวิ่งตรงไปที่เสียงนั้น
บริเวณท้ายซอย มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเตะต่อยผู้ชายสี่คนที่ล้อม รอบอยู่
นรมนเห็นว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคือมายด์!
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!
บริศตะโกนออกไปอย่างโมโห
ผู้ชายสี่คนหันกลับมา เมื่อเห็นว่าเป็นนรมนกับบุริศร์ก็นิ่งไปสัก พัก จากนั้นกล่าวอย่างอำมหิตไสหัวไปซะ ถ้ายังมาแต่เรื่องคน อื่นอีก รับรองว่าจะทำให้พวกแกออกไปจากที่นี่ไม่ได้แน่!
นรมนถีบเข้าไปทันทีด้วยความโมโห ถีบเข้าตรงกลางอกของ คนคนนั้นพอดี
คนอื่นเห็นนรมนลงมือ ก็ตะโกนสาปแช่งไปทางนรมน
มายด์ตกใจเมื่อเห็นนรมนกับบุริศร์ เพียงแต่เมื่อเห็นพวกเขา พัวพันอยู่กับผู้ชายเหล่านี้ เธอปืนขึ้นอย่างรวดเร็วและรีบหนีไป
นรมนอยากจะเรียกเธอเอาไว้ แต่ถูกคนห้อมล้อม
บุริศร์ก็จัดการสองคนนั้นอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้า ทั้งสองก็ทำให้ผู้ชายทั้งสี่คนลงไปนอนบนพื้น เมื่อ กําลังคิดจะถามพวกเขาว่าทำไมต้องทำร้ายมายด์ ผู้ชายในตอน แรกเริ่มก็รีบพูดขึ้นมาว่า “พวกพี่ไว้ชีวิตด้วยเถอะ! พวกเราก็ไม่ ได้ตั้งใจ เด็กผู้หญิงคนนั้นขโมยของของพวกเราไป และยังทำผิด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเราโมโหจริงๆ ”
ขโมยของ?
นรมนชะงักงันอย่างอดไม่ได้
บริศร์ก็สงสัย
“พูดให้เข้าใจหน่อยสิ เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งจะขโมย อะไรได้?
“ขโมยผงแร่ทอง ในทรายของพวกเราไป ถึงแม้ผงแร่ทองใน ทรายจะไม่มีราคา แต่ไม่ว่าอย่างไรมันเป็นราคาต่ำสุดที่พวกเรา ซื้อเข้ามา เด็กผู้หญิงคนนี้ขโมยไปสองครั้ง พวกเราโมโหจริง ๆ ”
ได้ยินผู้ชายตอบเช่นนี้ นรมนกับบริศ เงียบไป
“อย่าคิดว่าเธอไม่อยู่แล้วจะพูดจาเหลวไหลได้นะ ถ้าฉันรู้ว่าพวกนายกําลังโกหกฉัน………
“เปล่านะครับ เปล่าจริง ๆ ถ้าไม่เชื่อพวกคุณสามารถไปถาม แถวนี้ดูได้ คนละแวกนี้ต่างรู้กันหมด เด็กผู้หญิงคนนี้ขโมยทุก อย่าง ทุกคนต่างโมโหอย่างยิ่ง แต่เธอเป็นเด็กกำพร้า ขโมยของ ไปขาย ขายเอาเงินมาซื้อของกิน พวกเราไม่ได้ต้องการของคืน ทำได้เพียงทุบตีเพื่อระบายความโกรธ
ได้ยินผู้ชายพูดเช่นนี้ บุริศร์กับนรมนสบตากัน จากนั้นถาม ว่า นายรู้ไหมว่าเธอพักอยู่ที่ไหน? ”
“เธอไม่มีที่อยู่อาศัยที่แน่นอน แต่พวกคุณสามารถไปสุสาน วีรชนที่อยู่ไม่ไกลได้ บางทีอาจจะเจอเธอ
ได้ยินผู้ชายพูดเช่นนี้ บุริศร์กับนรมนจึงปล่อยตัวผู้ชายไป
“สิ่งของที่เธอขโมยราคาเท่าไหร่? ”
นรมนเอ่ยถามด้วยภาษามือ บุริศร์จึงรีบแปล
ผู้ชายทั้งสี่คนมองพวกเขา และตอบเสียงเบาว่า” ไม่มากหรอก แค่ร้อยกว่าหยวน”
“นี่คือหนึ่งพันหยวน พวกเราคืนให้แทนเธอ
บริศร์ส่งเงินให้ผู้ชาย และให้พวกเขาไปได้
เขามองนรมน ถามว่า” ตอนนี้พวกเราต้องไปตามหามายด์เห รอ? ”
นโมนพยักหน้า ตอบด้วยภาษามืออย่างอึดอัด” ไม่แก้ปัญหาเรื่องของเธอ ฉันเหี่ยวต่อไปไม่ลงหรอก”
“ตามใจคุณเลย!
บริศร์ลูบศีรษะของนรมน กล่าวด้วยรอยยิ้ม เพียงแต่พวกเรา ต้องเคลื่อนย้ายรถไปด้านข้างก่อน มิฉะนั้นจะถูกคนลากไปได้
นรมนรอบุริศร์อยู่ที่เดิม บุริศร์ไปขับรถมาที่นี่
ทั้งสองคนอ้างอิงตามคำพูดของผู้ชาย ขับมาที่สุสานวีรชน
ทันที
หลังจากนรมนกับบริศร์ลงจากรถ ก็เดินไปตามขั้นบันได ใน ความเป็นจริงทั้งสองสามารถคาดเดาได้ว่ามายด์จะไปที่ไหน
สีหน้าของบริศ ยิ่งโศกเศร้า
“เดินขึ้นไปอีกสามชั้นจะถึงสุสานของตรินท์ จะว่าไปผมก็ไม่ได้ มาห้าปีแล้ว”
นรมนก็รู้สึกกดดัน
ถ้าตอนแรกไม่ใช่เพราะเขาละทิ้งตนเองช่วยธรรศเข้าสู่กลุ่ม อาชญากร บางทีธรรคอาจจะเจอกับเรื่องอันตราย เห็นแ ญคุณ ที่เขามีต่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดา นรมนรู้สึกว่าตนเองก็ควรจะมา จุดธูปไหว้ตรินท์
เมื่อทั้งสองมาถึงหน้าสุสานของครินท์ ก็มองเห็นมายด์อยู่ตรง นี้ตามที่คาดเอาไว้
สําหรับการมาของพวกเขา มายด์แปลกใจไม่น้อย เพียงแต่ก้ม หน้าลงอย่างรวดเร็ว
หน้าสุสานของครินท์วางดอกไม้สดและเหล้าเอาไว้ แถมยังมี ผลไม้สดจํานวนหนึ่งด้วย ดูเหมือนกับเพิ่งจะซื้อกลับมา
นโมนขอบตาแดงทันที
เพราะสุสานของตนท์สะอาดเอี่ยม ไม่มีฝุ่นสักนิดเดียว รูปภาพด้านบนก็เช็ดจนแวววับ
บริศร์รู้สึกแสบจมูก
“เธอดูแลตรินท์มาตลอดเลยเหรอ?
เสียงของบริศ เบามาก
มายด์ไม่ตอบอะไร ยังคงก้มหน้าปัดฝุ่นตรงหน้าสุสาน นรมนก้าวขึ้นไปเอ่ยถามด้วยภาษามือเธอขโมยของคนอื่น เพื่อซื้อของเหล่านี้ให้แก่ตรินท์เหรอ?
มายด์กัดริมฝีปากล่าง รู้สึกตะลึงกับภาษามือของนรมน แต่ เธอคิดว่านรมนต้องการปรับตัวเพื่อเธอ ดังนั้นจึงทำแบบนี้ จาก นั้นจึงพยักหน้า
นรมนถามอย่างสงสัย “ฉันจำได้ว่ารามิล ให้เงินเธอจำนวนหนึ่ง และมีบ้านอยู่ที่นี่ด้วย แล้วทำไมตอนนี้เธอขโมยของเพื่อเลี้ยงชีพ
ด้วยล่ะ? ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดวงตาของมายด์มีความเดือดดาล เพียงแต่สงบลงได้อย่างรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เห็นแก่ที่เธอดีกับน้องชายของฉัน ฉันจะ จัดการเรื่องของเธอเอง ไม่ว่าใครรังแกเธอ ตราบใดที่เธอพูด ออกมา ฉันจะทวงคืนความยุติธรรมให้แก่เธอเอง”
มายด์ได้ยินบริศ พูดเช่นนี้ จึงพิจารณาไตร่ตรองถึงความจริง เท็จในคำพูด สุดท้ายจึงกัดฟัน และตอบด้วยภาษามือ”ที่นี่มีผู้ หญิงคนหนึ่ง เธอยึดบ้านของพวกเรา และหักเงินของฉันไป บอก ว่าฉันขโมย หลังจากกลับมาฉันก็ไม่มีเงินติดตัว บ้านก็ถูกคนเอา ไป ทําอะไรไม่ได้ ฉันทำได้แค่นี้”
“ผู้หญิงคนไหน? ”
“ผู้หญิงคนนั้นชื่อว่านลิน มาจากที่อื่น มีเครือข่ายเยอะ และมี ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับเจ้าของหมู่บ้านเก่าแก่หลายหมู่บ้าน บริเวณใกล้เคียงพวกเรา พวกเขาบอกว่าบ้านของพวกเราเป็น อาคารผิดกฎหมาย และฉันก็เป็นเด็กกำพร้าอีก ไม่มีสิทธิที่จะ อาศัยอยู่ จึงไล่ฉันออกมา แต่ฉันรับปากคุณอารามิลแล้ว ว่าฉัน จะคอยเขาอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจึงทำได้แค่นี้
มายด์ยิ่งพูดยิ่งกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม
ดวงตาของบุริศร์กับนรมนหรี่ลงทันที
นลิน?
เป็นนลินอีกแล้ว!
ดูเหมือนถ้าไม่กำจัดผู้หญิงคนนี้ไป ใครก็ไม่อาจสงบสุข
นรมนดึงมายด์เข้ามาใกล้ ถามเบาๆ ว่า “ตอนนั้นดินพักอยู่ ที่ไหน เธอรู้ไหม? ”
“ไม่รู้เหมือนกัน เธอมีบ้านพักเยอะมาก และมีเงินเยอะมาก เธอกลับมาจากต่างประเทศ ช่วยเหลือหลายหมู่บ้านพัฒนาการ ท่องเที่ยว ทําให้คนในหมู่บ้านมีรายได้เพิ่มขึ้น ดังนั้นทุกคนจึง ต่างชอบเธอ และช่วยเหลือเธอ แต่เธอไม่สนใจความเป็นความ ตายของเด็กกําพร้าอย่างพวกเราโดยสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เด็กกำพร้ากับหญิงม่าย มักจะรังแกพวกเรา”
มายด์ตอบด้วยภาษามือ
จากคําพูดของเธอ บุริศร์กับนรมนฟังออกว่าที่อื่นดินมีอำนาจ
ไม่น้อย
พัฒนาการท่องเที่ยวเหรอ?
หรือจะบอกว่าการท่องเที่ยวของที่นี่อยู่ในกำมือของนลิน นรมนมองบุริศร์ กล่าวด้วยภาษามือ“ฉันต้องการผู้หญิงคนนี้ “ได้เลย เพียงแต่คุณไม่ต้องลงมือ เรื่องนี้ส่งมาให้ผม
คำพูดของบุริศร์นรมนไม่ได้ตอบอะไร เธอดึงมือของมายด์ กล่าวด้วยภาษามือว่า วันนี้ไปกับพวกเราก่อน พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มหา ที่พักให้เธอนะ เธออย่าไปขโมยของคนอื่นอีกแล้วเข้าใจไหม? ถ้ารามิลรู้ว่าตอนนี้เธอเปลี่ยนเป็นแบบนี้ เขาจะไม่สบายใจเอาได้ นะ”
ในที่สุดมายด์ก็พบว่านรมนไม่เหมือนเดิม
“คอของคุณ…..
“เหมือนกับเธอไง เป็นใบ้”
นรมนไม่ได้สนใจ ยิ้มอย่างสงบจิตสงบใจ
มาย กลับรู้สึกช็อก
“เอาล่ะ นี่ก็ไม่มีอะไรแล้ว พวกเราไปหาอะไรกินกันเถอะ”
นรมนจูงมือของมายด์ ลากเธอขึ้นรถ
ทั้งสามคนหาโรงแรมในละแวกนั้นเข้าพัก
มายด์ไม่ได้อาบน้ำมานาน หลังจากมาถึงโรงแรม นรมนพา เธอไปอาบน้ำร้อน และสั่งของกินมาให้เธอ
มายด์กินอย่างรวดเร็ว มองดูแล้วคงจะหิวจริงๆ
บนร่างกายของเธอมีรอยฟกช้ำ ดูแล้วถูกทุบตีมาไม่น้อย
นรมนรู้สึกสงสารขึ้นมาทันที
เธอหยิบกล่องยามาทายาให้มายด์
มองเห็นนรมนปฏิบัติกับตนเองอย่างอ่อนโยน ดวงตาของ มายด์มีน้ำตาซึมออกมา
เธอกล่าวด้วยภาษามือ”ขอโทษค่ะ”
“เธอไม่ต้องขอโทษใคร เธอขอโทษตัวเธอเองก็พอ จำไว้นะ ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน ต่อไปนี้ห้ามขโมยของอีก เข้าใจไหม? ฉันจะให้เธอได้เรียนหนังสือ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอตามฉันไปด้วยนะ”
มายด์ส่ายหน้าทันที
“ฉันต้องรอคุณอารามิล เมื่อไหร่เขาจะกลับมาได้คะ? ”
นรมนเงียบไปทันที
เธอจะบอกมายด์ได้อย่างไรว่าความจริงรามิลจากไปแล้ว มายด์ที่มีความรู้สึกไวรู้สึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาฉับพลัน เธอ คว้ามือของนรมน และถามด้วยภาษามือ คุณอารามิลเป็นอะไร ไปคะ?
“เขา ไม่อยู่แล้ว”
นโมนตัดสินใจไม่ปิดบังเธอ
มายด์ไม่ใช่เด็กทั่วไป เธอน่าจะแบกรับกับความกดดันได้ดี กว่าหน่อย เพียงแต่เรื่องโหดร้ายเช่นนี้ยังทำให้เธอน้ำตาร่วงลง มาทันที
“ใครทําค่ะ เป็นบริศร์หรือเปล่า? ”
“ไม่ใช่ เป็นคนชั่ว ถูกจับไปแล้ว คนที่เป็นหัวหน้าก็โดนยิงเป้า ไปแล้ว”
คำพูดของนรมนทำให้มายด์ร้องไห้ออกมาทันที
เธอเข้าใจความรู้สึกที่มายด์มีต่อรามิล และไม่ห้ามเธอ ตัดสิน ใจให้มายด์ร้องไห้ออกมาให้พอในครั้งนี้
ในเมื่อคนที่ยังอยู่ต้องใช้ชีวิตต่อไปไม่ใช่เหรอ?
มายด์ร้องไห้ไปได้สักพัก เธอมองนรมน และถามว่า”คุณจะ ช่วยเหลือให้ฉันได้เรียนหนังสือจริง ๆ เหรอคะ?
“แน่นอน ฉันจะดูแลเธอให้เหมือนกับที่รามิล
“ไม่! เงินที่คุณช่วยเหลือฉันฉันจะคืนให้คุณหลังจากที่ฉันโต
ขึ้น”
มองเห็นท่าทางหัวแข็งของมายด์ ในที่สุดนรมนก็ยิ้มอย่างโล่ง ใจ
และในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูจากด้านนอกก็ดังขึ้น
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
