บทที่ 406 ในที่สุดสมองนายก็กลับมาแล้ว
“ไปไหน?”
พฤกษ์ค่อนข้างสับสน รีบจอดรถ
บริศร์รู้สึกว่าวันนี้พฤกษ์ออกมาโดยไม่ได้ เอาสมองมาด้วย จ้องมองพฤกษ์อย่างเย็นชา
พฤกษ์รู้สึกล่าคอเย็นเฉียบ
แค่กๆ ฉันคิดก่อน”
เขาเริ่มนึกย้อนกลับไป ไม่นานนักพฤกษ์ ก็เข้าใจแล้ว
“ประธานบริศร์ คุณจงใจนี่!”
“จงใจอะไร?”
คุณตั้งใจเสียเงินไป เพื่อให้ทุกคนคิดว่า คุณเล่นพนันแย่มาก และเปลี่ยนบ่อนการพนัน ไปมากมาย ไม่เคยชนะที่บ่อนการพนันไหน เลย เพื่อให้ทุกคนรู้สึกว่าคุณเสียพนัน เลย เปลี่ยนบ่อนการพนัน จริงๆ แล้วจุดประสงค์ ที่แท้จริงของคุณก็คือเจตต์และบ่อนการพนัน ตะวันใชไหม?”
ในที่สุดสมองของพฤกษ์ก็กลับมามีชีวิต
แล้ว
เขาก็บอกแล้วไง บริศ ราบรื่นทุกอย่าง ในแวดวงธุรกิจ จะแพ้อย่างเวทนาในโต๊ะพนัน ได้อย่างไรกัน
เห็นพฤกษ์ทําท่าพอใจในตัวเอง บุริศร์ หัวเราะเยาะแล้วพูดขึ้น “ก่อนหน้านี้ใครมัน บอกเสียดายเงินยี่สิบล้าน?”
ยังไงมันก็คือเงินไงครับ? และตั้งยี่สิบ
ล้าน”
พฤกษ์ มนําหัวเราะ เอาล่ะเขายอมรับ ว่าตัวเองไม่ได้ใจกล้าแบบบุรีศร์จริงๆ แต่เอา เงินยี่สิบล้านมาเป็นหน้ากาก มีแค่คนอย่างบุรี ศร์เท่านั้นแหละที่สามารถทำได้ลง
บุรีศร์จ้องมองเขาแล้วพูดขึ้น “ก่อนหน้า นี้ตอนร่วมทุน เงิน ควักออกมามากกว่ายี่สิบ ล้านอีก? เพราะนายไม่เชื่อใจฉันต่างหาก ดู เหมือนบนโลกใบนี้คนที่เชื่อใจฉันมีแค่นรมน คนเดียว คนอื่นพูดจาไร้สาระ นายอยู่กับฉันมา หลายปีเสียเปล่าแล้ว”
พฤกษ์โดนปุริสวิพากษ์วิจารณ์ไม่รู้ว่า ควรพูดอะไร แต่พอได้ยินชื่อนรมน พฤกษ์ก็ไม่ ค่อยเข้าใจ
“แน่นอนว่าคุณนายต้องเข้าใจคุณอยู่ แล้ว แต่วันนี้ถึงแม้คุณนายจะอยู่ที่นี่ ก็ไม่ใช่ว่า จะมองออกเสมอไป คุณไม่รู้ เงินแต่ละล้านที่ คุณโยนออกไป เหมือนไม่ใช่เงิน ไม่มีใครคุย ได้อย่างใจเย็นหรอกครับ”
“ก็ไม่แน่นะ นายจำได้ไหมหลังจากที่เจด เสียพนันไปสิบล้าน แล้วมีบริกรลงมาจากชั้น บน แล้วกระซิบข้างหูเจตต์?”
“เห็นแล้วครับ แล้วมันทําไม?
พฤกษ์ยิ่งพูดก็ยิ่งสับสน
บุรีศรีจ้องมองเขาอีกครั้ง ขี้เกียจอธิบาย จริงๆ
พฤกษ์รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองโดนบุรีศร้ดูหมิ่น หรือเขาอาจจะลืมเอาสมองออกมาด้วยจริงๆ? เขาพยายามคิดอย่างหนักเกี่ยวกับเหตุ
และผล จู่ๆ ก็นึกอะไรได้
“คุณจะบอกว่าบริกรคนนั้นคุณนายเป็น คนส่งมาเยือนเจตต์ให้เลิกเล่นกับคุณเหรอ?”
คําพูดของพฤกษ์ทำให้บุริศร์มองดีขึ้น หน่อย
“พระเจ้า ประธานบุรีศรี คุณจะบอกว่า คุณนายอยู่ในบ่อนการพนัน คุณนายอยู่ใน บ่อนการพนันของเจตต์มาตลอดเหรอ? คุณ เลยมาที่นี่เพราะคุณนาย แต่คุณไม่อยากให้คน อื่นรู้ว่าคุณนายอยู่ที่นี่ ก็เลยไปทุกบ่อนการ พนัน ให้คนอื่นคิดว่าคุณไปทุกที่เพราะชอบ การพนันจริงๆ ที่จริงแล้วคุณมีจุดประสงค์ และ ตอนแรกคุณแพ้มาตลอด ให้คนรู้สึกว่าคุณคือ เด็กชายกระจายเงิน เป็นคนล้างผลาญ เพื่อ ตามหาบ่อนการพนันที่สามารถชนะเงินได้ จริงๆ แล้วจุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคือท่า ให้เจต เลือดออกใช่ไหม? คุณกำลังโกรธ โกรธที่เจตต์ซ่อนคุณนายไว้แต่ไม่บอกคุณ ก็ เลยลงโทษเจตต์ คุณให้ฉันตามบริกรคนนั้นไป เพื่อดูว่าบริกรคนนั้นไปที่ห้องไหน จริงๆ แล้ว ห้องนั้นก็คือห้องที่คุณนายอยู่
ในที่สุดพฤกษ์ก็เข้าใจทุกอย่างกระจ่าง
แล้ว
บริศร์ถึงได้พูดขึ้นเรียบๆ “ในที่สุดสมอง นายก็กลับมาแล้ว ฉันนึกว่านายมีความรักจน กินสมองไปหมดแล้ว ”
ทันใดนั้นพฤกษ์รู้สึกเขินนิดหน่อย
อย่าว่าแต่คนอื่น แม้แต่เขาก็ไม่เข้าใจ ความหมายของการกระทำนี้ของบุริศร์ ดังนั้น กลยุทธ์นี้ฉลาดมากจริงๆ
“ประธานบริศร์ คุณรู้ได้ยังไงว่าคุณนาย อยู่ที่เจตต์? เราตามหาทั้งเมืองชลธีก็ไม่เจอ คุณคิดได้ยังไงว่าคุณนายอยู่ที่เจตต์?”
“เรื่องที่ฉันคิดได้ถ้านายคิดได้ง่ายๆ นาย ก็ไม่ใช่ผู้ชายของฉันแล้ว ยังรออะไรอีก? รับ ขับรถ!”
ให้ตายอย่างไรบุรีศร์ก็ไม่บอกพฤกษ์ หรอกว่ากานต์เป็นคนหาเบาะแสนรนเจอ ไม่ อย่างนั้นพูดออกไปจะน่าขายหน้ามาก
พฤกษ์โดนบริศร์ว่าจนเสียหน้า ก็ไม่ถาม อีก ต้องเลี้ยวรถ รีบขับไปด้านหลังบ่อนการ พนัน
นายอยู่ที่นี่ดูต้นทาง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น แจ้งฉันทันทีนะ”
คําพูดบุริศ ทําให้พฤกษ์รีบพยักหน้า
เขาจะมีความรู้สึกออกมาอย่างลับๆ ล่อๆ กับบริศ ได้อย่างไร?
บริศร์ไม่สนใจว่าในใจพฤกษ์คิดอย่างไร ตอนนี้เขาตื่นเต้นอย่างมาก อยากเจอนมน เดี๋ยวนี้ และไม่รู้ว่าช่วงนี้เธอจะผอมลงหรือ เปล่า อยู่ที่นี่ทานอาหารอย่างดีไหม?
บ่อนการพนันสถานที่มีบรรยากาศเลว ร้ายแบบนี้ มันก็อยุติธรรมกับเธอ ไม่คิดว่าจะ ซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ
บริศ ถอดเสื้อคลุมออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วรีบปืนท่อระบายน้ำขึ้นมา
ปีนมาถึงชั้นสาม บุริศ เพิ่งกระโดดขึ้น ระเบียง ก็ได้ยินเสียงเจตต์ดังขึ้นมาจากใน ห้อง
“บริศมันเป็นไอ้เลวฉันบอกคุณแล้ว มัน จงใจ! ไม่งั้นทําไมมันไม่ชนะพนันที่อื่น แต่ดัน มาชนะพนันที่ฉันเยอะขนาดนี้? ฉันนับแล้ว เงินที่มันเอาจากฉันไปในวันนี้ เท่ากับที่มันเสีย พนันไปที่อื่นๆ ก่อนหน้านี้เลย เหมือนฉัน เข้าไปยุ่งแล้วไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ เลย
เจตต์เดินไปรอบๆ ห้องด้วยความโกรธ
นรมนกลับยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันส่งคนไป เตือนนายแล้วนะ ว่าอย่าเล่นกับเขาต่อ” คุณพูดเหมือนบังเอิญ นี่เป็นที่ของฉัน ฉันเสียพนันแล้วจบเกม ถ้ามันเผยแพร่ออกไป ฉันจะยังอยู่ได้อีกไหม ใครจะไปรู้ว่าไอ้บริศร์ น่ารังเกียจ มันจะมาเล่นงานฉันโดยเฉพาะล่ะ
เจตต์นั่งเก้าอี้หายใจหอบด้วยความขุ่น
เคือง
เมื่อบริศ ได้ยินเสียงนรมน หัวใจก็ตื่น เต้นอย่างสมบูรณ์แบบ
เธออยู่ที่นี่จริงๆ!
นรมนกลับรินน้ำหนึ่งแก้วส่งให้เจตต์ แล้วพูดเสียงทุ้ม “เอาล่ะ แค่ยี่สิบล้านเอง ก็ไม่ ได้เยอะมาก สําหรับนายขนหน้าแข้งไม่ร่วง หรอก นายปวดใจอะไร? ในบ่อนการพนัน เข้า ก็มีออก แค่วันนี้นายโชคร้าย เสียพนันเอง ไม่ แน่พรุ่งนี้อาจจะมีเงินเข้าบัญชีนายยี่สิบล้าน ก็ไดันะ”
เดิมทีเจตต์กำลังดื่มน้ำอยู่ หลังจาก ได้ยินคําพูดนรมน ก็พ่นออกมาทันที “พี เงินยี่สิบล้านสําหรับฉันก็เป็นเงินนะ โอเคไหม? ฉันมองออก คุณกับเขาเป็นสามี ภรรยากัน ถึงเขาจะชนะพนันฉันจนล่มจม เดา ว่าคุณก็คงบอกว่าเริ่มต้นใหม่ได้ใช่ไหม?
คําพูด ของเจตต์นําให้บุรีศร้สบายใจ มาก โดยเฉพาะประโยคที่ว่าพวกคุณเป็นสามี ภรรยากัน เจ้าหนุ่มนี่ก็ยังรู้ว่าพวกเขาเป็นสามี ภรรยากัน
ในเมื่อรู้ว่านรมนคือผู้หญิงของเขา ไม่ คิดว่ายังกล้าซอนนรมนอยู่ที่นี่โดยไม่บอกเขา อีก มีอย่างนี้ที่ไหนกัน!
บรมนกระแอมไอ เจตต์ก็ประหม่าขึ้นมา
ทันที
“คุณยังเป็นหวัดไม่หายเหรอ? ถึงไข้จะ หายแล้ว แต่ยาก็ยังต้องกินนะ ฉันว่าไม่โอเค แล้วคุณไปตรวจที่โรงพยาบาลกับฉันเถอะ ออกไปครั้งเดียว ไม่มีใครจำได้หรอก”
“ฉันไม่เป็นไร ดีขึ้นเยอะแล้ว ตอนนี้คน ข้างหลังก็ยังไม่มีใครสบเจอ ฉันออกไปก็แค่ สร้างปัญหาให้ตระกูลโตเล็กเพิ่ม ตุลยาก็เข้า ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว ฉันรู้สึกว่าพวกเขา จะต้องเคลื่อนไหวต่อในภายหลังแน่นอน ไม่ รออยู่แบบนี้หรอก ตอนนี้ฉันต้องอดทนกว่า พวกเขา ฉันอยากจะดูสิว่าใครจะรอด?”
นรมนพูดจบก็ไออีก บุรีศร์ก็ไม่สบายใจ ขึ้นมาทันที
ผู้หญิงคนนี้ป่วยแล้วจริงๆ
ป่วยแล้วยังอยู่ที่นี่ สมองเธอคิดอย่างไร
กันแน่?
บริศ อยากจะบุกเข้าไปตอนนี้ แล้วพานร มนออกมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่เขายัง ต้องมีสติอยู่บ้าง
เจตต์เห็นสุขภาพนรมนไม่ค่อยดี ก็เก็บ คําบ่นของตัวเอง แล้วพูดเสียงทุ้ม “วันนี้บุริศร์ มาหาฉันก็ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า ฉันว่าที่นี่ก็ ซอนได้ไม่นานหรอก บุริศร์เจ้านั่นมันฉลาด เกินไป เราไม่มีข้อบกพร่องขนาดนี้ ใครจะไปรู้ ว่ามันมองออกไหม คุณพยายามดูแลร่างกาย ให้ดีให้เร็วที่สุด ถ้าไม่ได้ผลจริงๆ ฉันจะส่งคุณ ไปต่างประเทศ เรื่องทางนี้ฉันจะช่วยคุณ จัดการเอง ถึงบุรีศรีมันจะไม่น่าเชื่อถือ แต่คุณ ก็ยังมีฉันใช่ไหมล่ะ? อย่าทำร้ายตัวเองสำคัญ ที่สุด”
“รู้แล้ว ฉันรู้สุขภาพตัวเองดี ไม่ต้องเป็น ห่วง ฉันไม่เป็นไร ครอบครัวฉัน ลูกฉันก็อยู่ที่นี่ ฉันไปไม่ได้หรอก ถ้าหาคนนั้นไม่เจอ ฉันก็ไม่ ยอมแพ้หรอก”
นรมนไอขึ้นมาอีกครั้ง
เจตต์รีบลุกขึ้นพูด “คุณรีบกินยาแล้วพัก ผ่อนเถอะ ฉันไปก่อน พรุ่งนี้จะมาหาคุณอีก ครั้ง”
“โอเค!”
นรมนลุกขึ้นไปส่งเจตต์ แต่คอรู้สึกคันอยู่
ตลอดเวลา เธอไออย่างรุนแรงอีกครั้ง มีคนยื่นแก้ว น้ำอุ่นให้ เธอรับมันโดยไม่รู้ตัวแล้วพูดว่า “ขอบคุณ”
หลังจากเธอดื่มลงไป อาการไอก็หยุด ลง ตอนนี้ถึงรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ
“ใคร?”
เธอหันไปทันที ก็เห็นบุรีศร์ยืนอยู่ตรง หน้าเธออย่างกะทันหัน มองเธอด้วยใบหน้า ขุ่นเคือง
นรมนนึกว่าตาตัวเองเกิดปัญหา ขยี้ตา อย่างช่วยไม่ได้ ตอนที่มองไปอีกครั้ง บุริศร์ ยังอยู่จริงๆ!
ปฏิกิริยาแรกของเธอคือหันตัวแล้ววิ่ง มันทําให้บริศ โกรธแทบแย่!
ไม่เจอมาสองสามวัน ผู้หญิงคนนี้ติดการ ชอนแล้ว!
บริศ ยกเท้าขึ้นด้วยความโกรธ ก้าวตาม ไปอย่างรวดเร็ว และกอดนรมนจากด้านหลัง ทันที
“ปล่อยฉัน! บุริศร คุณปล่อยฉันนะ!”
นรมน าลังตื้น และร้องตะโกน แต่กลับ
ถูกบริศ ปิดปากทันที
ในขณะที่หมดหนทาง นรมนทำได้แค่อ้า ปากกัดฝ่ามือบุรีศรี
บุรีศร้อึ้งเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่านโมนจะ กัดเขาจริงๆ แต่เขาก็ยังไม่ปล่อยนรมน แค่ โยนนรมนไปที่เตียง จากนั้นก็กดร่างกายเธอ ไว้ทันที
“ไม่เจอกันไม่กี่วัน คุณเก่งแล้วสินะ? ไม่ คิดว่าจะกล้ากัดฉัน? คุณคิดจะกินฉันใช่ไหม ฮะ? มา ฉันอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว กินส์!”
ปริศร์ นทั้งแขนให้นรมนอย่างโกรธ เคืองโดยตรง
นรมนถูกเขาควบคุม อย่างไรก็ดันไม่ หลุด ก็เลยไม่ใช่ความพยายามมากขนาดนั้น แล้ว
เธอมองแขนบุรีศรีที่ยื่นออกมา หันหน้า ไปทันที แล้วพูดอย่างรังเกียจ “ฉันไม่กัดมัน หรอก ไม่แน่มันอาจจะมีไวรัสอะไรอยู่ ฉันกลัว ติดเชื้อยาพิษตาย”
คําพูดนี้ทําให้บริศร์หงุดหงิดนิดหน่อย แล้ว
“คุณพูดให้มันรู้เรื่อง ไวรัสอะไร? ฉันติด เชื้อไวรัสอะไร?”
คุณทําอะไรตัวคุณเองไม่รู้เหรอ? คุณทํา ผู้หญิงคนนั้นจนเข้าโรงพยาบาลและฉีกขาด อย่างรุนแรง ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณมี ความสามารถนี้ด้วย?
นรมนตะคอกออกมาโดยตรง แต่กลับ เห็นสีหน้าบริศร์มืดมนในทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
