บทที่ 70 เธอเป็นคนแรก

“คุณผู้ชาย จริงๆหรอ….”

“ทำตามที่ผมพูดเถอะป้าโอ ผมเคยบอกแล้ว ก็ทำเหมือน ตอนรับใช้ภรรยาเถอะ”

เขาพูดอย่างหนักแน่น

ป้าโอถามอย่างไม่เข้าใจ “หล่อนเป็นใครกันแน่? ถึงแม้จะ มีภรรยาใหม่ แต่ก็ห้ามทิ้งของภรรยาเก่าหรอกมั้ง?” เขานวดหัวตัวเอง :”เอาของไม่เก็บที่ห้องเก็บของเถอะ ”

“คุณผู้ชาย…”

ป้าโอทนเห็นเขาสภาพนี้ไม่ได้

ทำไมตอนนี้เพื่อผู้หญิงคนเดียวกลายเป็นแบบนี้ ถึงแม้นร มนจะรักเขาขนาดไหน ก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้เขาเป็น แบบนี้เลย?

แคทเธอรีนนั้นกล้าได้ไง!

ป้าโอตาเริ่มแดง รู้สึกเจ็บ

ความรู้สึกที่เขามีต่อป้าโอนั้นเหมือนกับแม่เขา คุณนาย หญิงคลอดเขาออกมา คุณพ่อก็เสียไป บริษัทฮัวยูกรู้ป จำกัดที่ขนาดใหญ่ก็ตกไปอยู่ในมือคุณนายหญิง

ตอนนั้นคุณนายหญิงยุ่งกับการจัดการบริษัท ทำให้ดูแล เขาไม่ได้เลย มีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าใคร เป็นแม่เขากันแน่ พอจัดการเรื่องบริษัทเสร็จแล้ว มีเวลา มาสนใจลูก แต่ลูกนั้นไม่อยากอยู่กับคุณนายหญิง อยาก อยู่กับป้าโออย่างเดียว แต่คุณนายหญิงก็โมโหไม่น้อย ถึง ขั้นจะไล่ป้าโอออก

หลังจากนั้นบุริศร์ก็ขอร้องแม่เขาจนแม่เขาไม่ไล่ป้าโอ ออก แต่คุณนายหญิงเห็นว่าป้าโอจริงใจดูแลเขาเลยยอมให้ป่าโอเลี้ยงเขาอย่างวางใจ มองเห็นป้าโอที่มีความผูกพัน เขาพูดอย่างอ่อนโยน “ป้า

โอ ผมรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ นรมนดีกับผมขนาดนี้ ป่ารู้ดีที่สุด แต่ในที่สุดก็เสียหล่อนไป ตอนนี้ผมได้มาเจอ กับแคทเธอรี ผมอยากเก็บรักษาดีๆ ใช้ชีวิตด้วยกันไปจน แก่ แต่ไม่ต้องทำให้ตัวเองรู้สึกเสียดายและผิดหวังอีก ป้า โอเข้าใจมั้ย? หล่อนเป็นผู้หญิงที่ผมเลือกว่าจะใช้ชีวิตไป ด้วยกัน และเป็นสะใภ้ของบ้านนี้!”

ป้าโอสะดุ้ง

หล่อนได้ยินคำแบบนี้จากเขาน้อยมาก ในเมื่อเขาพูดแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็คงต้องอยู่ในตำแหน่งนั้น

ถึงแม้เขาทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับนรมน แต่ป้าโอถอน หายใจแล้วถอนตัว เรียกคนให้ไปทำตามที่นรมนสั่ง นรมนนั้นกะว่าจะมาสร้างปัญหาให้เขา หล่อนไม่เชื่อว่าคน ที่คุ้นชินกับสไตล์ห้องและอยู่ห้องนี้มา8ปีจะยอมเปลี่ยน สไตล์ง่ายๆ แต่ไม่น่าเชื่อ เขาดันยอมให้เปลี่ยน!

เห็นคนใช้หลายๆคนเข้ามาในห้องหล่อนเปลี่ยนม่านนู้นนี้ ให้หมด แล้วเปลี่ยนเหมือนเรือนหอจนทำให้หล่อนนั้น ขนลุกขยะแขยง

กะว่าจะหาปัญหาให้ ไม่คิดว่าสีแดงสดแบบนี้ ทำให้หล่อน นั้นใจคันไปอีก! “ฉันเปลี่ยนใจละ รู้สึกสีพวกนี้มันแยงตาเปลี่ยนให้หมด

เลยเอาไรก็ได้ที่ไม่ใช่สีแดงก็พอ” นรมนรู้ว่าสภาพตัวเองที่ทำแบบนี้ทำให้คนอื่นเกลียด หล่อน แล้วไง? ถ้าให้เขาเกลียดหล่อนด้วยก็ดีสิ?

หรือว่าจะรอดูเขาทนสิ่งที่ไม่ชอบถึงขั้นไหน! ผู้ชายที่เคยเย็นชาหยิ่งยโสแบบนั้น เขากะจะทำไรกัน

แน่?ป้าโอจะบ้ากับคำสั่งของหล่อน

คนใช้ก็จัดการเปลี่ยนให้หมดแล้ว จู่ๆก็บอกให้เปลี่ยนใหม่

อีก หล่อนทำแบบนี้ได้ไง!

ในขณะที่ป่าโอจะโมโห บุริศร์เดินเข้ามา

“แค่เธอชอบ ถึงแม้จะเป็นดวงดาวบนฟ้าฉันก็จะหามาให้

เธอ ฉันยอมทุกอย่าง” ขณะนี้หล่อนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

ไม่คิดว่าผู้ชายที่เย็นชาแบบเขาจะพูดไรเลี่ยนๆแบบนี้?

“บุริศร์ มีคนเลยว่าเธอน่าขนลุกบ้างมั้ย?”

“ไม่มี เธอเป็นคนแรก”

เขาก็ยิ้มออกมาทันที รอยยิ้มของเขาอบอุ่นเหมือน 4

พระอาทิตย์

หล่อนรีบพูด :”ฉันแค่อยากรู้ว่าจะเปลี่ยนสไตล์ไหนดี”

“อิ้ม แล้วแต่เธอเลย”

เขาพูดกับคนใช้ดีๆจนให้คนทำใหม่อีกครั้ง ถึงแม้เขาจะ เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนก็เถอะ ยุ่มนั้นนี้มาทั้งวัน นรมนเริ่มหิวแล้ว

“ฉันหิวแล้ว กินข้าวตอนไหนหรอ?”

ป้าโอได้ยินอยากโมโหแต่ก็เพราะบุริศร์ป่าเองก็ เลย:”เดี๋ยวดิฉันไปทำ”

“จำไว้ ฉันไม่กินเผ็ด ไม่กินเปรี้ยว ไม่กินเค็ม ไม่กินหวาน

ที่เหลือก็ทำได้ตามใจ”

ฟังหล่อนพูดแบบนี้ ป้าโอจะปรี๊ดแตก

เผ็ดเปรี้ยวเค็มหวานก็ไม่กินแล้วยังบอกแล้วแต่?

“คุณผู้ชาย ข้าวมื้อนี้ป้าไม่ทำแล้ว!”

ป้าโอรีบคว้าตะกร้าจะเดินออกไป

เขามองออกว่าเพราะว่ากานต์ทำให้หล่อนนั้นใจไม่ดี

พยายามหาเรื่องสร้างปัญหาเขาถอดเสื้อคลุมออก พูด:”งั้นฉันไปทำละกัน” พูดจบคำนี้ต่างคนต่างพากันอึ้ง

“คุณผู้ชายทำได้ไง? ให้ป่าท่าเถอะ”

ป่าโอรีบไปแย่งงานมา นรมนก็พูดขึ้นอีก

“บุริศร์ อาหารที่คุณท่ากินได้หรอ? ฉันต้องซื้อประกันไว้

ก่อนมั้ย?”

คำนี้แขวะแน่นอน!

เขายิ้มตอบ “เธอซื้อก่อนสิ ฉันไม่ได้อะไร” พูดจบเขาก็ยักไหล่แล้วเข้าห้องครัว

ป้าโอไม่อยากให้เขาทำ

ป่าโอเลี้ยงเขาอย่างดีตั้งแต่เด็ก เขาเข้าห้องครัวเมื่อไหร่?

“คุณผู้ชาย ให้ป้าทำเถอะ”

ป้าโอรีบวิ่งตามไป

นรมนมองแผ่นหลังทั้งสองที่เดินออกไป รีบกระโดดขา เดียวลงไปจับที่ราวบันได มองเขาที่กำลังยุ่งกับการเข้า

ครัว

ผู้ชายที่เป็นใหญ่ในด้านธุรกิจที่ไม่เคยแตะต้องของพวกนี้

วันนี้ดันเข้าครัวทำอาหารสะงั้น

นี้ยังเป็นเขาคนก่อนอยู่รึเปล่า?

นรมนเมอ ตอนนั้นเพียงรอยยิ้มของเขา หล่อนดีใจทั้งวัน

เพื่อไม่ให้เขาหิว ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน หล่อนก็จะลุกขึ้นมา

ทำกับข้าวให้

หล่อนไม่คิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะมาเป็นคนทำอาหารให้

หล่อนกิน

เพราะรู้สึกผิด?

หรือว่าใช้ใจมากกว่าเดิม?

นรมนรู้สึกตัวเองตลกมาก!

เขาหรอจะใช้ใจ?ผู้ชายที่เย็นชาแบบเขาหรอจะรู้สึกผิดต่อหล่อน? นรมนไม่คิดเรื่องเรื่อยเปื่อยแบบนี้ละ

ทันใดนั้น ก็มีสายเข้ามาที่โทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เขามองไป หล่อนรับโทรศัพท์แล้วไปนั่งคุยที่โซฟา

“สวัสดีค่ะ ใครคะ?”

“คุณแคทเธอรีใช่มั้ย?”

เสียงมาจากโทรศัพท์ นรมนรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้ แต่ก็คิดไม่ออกว่าเป็นใคร

“เธอ?”

“ฉันกุลยา ที่เรากลับประเทศเครื่องบินไฟลท์เดียวกัน อีก อย่างตอนอยู่อเมริกา ฉันเคยช่วยคุณนะ!” คำพูดของกุลยาทำให้นรมนนึกออก

“เธอนี่เอง! อย่าพูดเหมือนตัวเองช่วยฉันเรื่องใหญ่โตก็แค่ ฉันทำเสื้อเลอะ และคุณก็ซื้อเสื้อใหม่ให้ฉันเอง แต่ฉันคืน

เงินซื้อเสื้อให้คุณแล้วนะ”

“คุณแคทเธอรี เธอพูดแบบนี้แล้วผมเสียใจมากนะ อย่าง น้อยเราก็เคยรับประทานอาหารร่วมกันใช่มั้ย?”

กุลยาทำหน้านอย ทำให้หล่อนหัวเราะออกมา

เขาเห็นหล่อนยิ้มอย่างดีใจแบบนี้ ทำให้เขาอดคิดไม่ได้

ใครโทรมาหาหล่อน?

ถึงให้หล่อนดีใจขนาดนี้?

เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มของแบบนี้ของหล่อนมานานแสน

นานนานมากๆ !

ทำให้เขาอดอิจฉาไม่ได้!

รเมศหรอ?

เขาโมโหแล้วเดินออกไป

นรมนไม่รู้อะไรสักอย่าง ยิ้มแล้วพูดๆ :”จร้าาา คนหล่อพูด

ไรก็ถูกหมด”
“แน่นอนอยู่แล้ว ความหล่อของฉันทุกคนรับประกัน!” กุลยาอวยอย่างหนังหน้าหนา

หล่อนยิ้มพูดต่อ:”หาฉันนี่มีเรื่องอะไร? หรือว่าที่ร้าน อาหารเธอมีปัญหาจะให้ฉันไปช่วย? คนหล่ออย่างกุลยา คงไม่โดนผู้หญิงสาดกาแฟใส่หรอกมั้ง?”

“เหอะๆ แคทเธอรีน สนทนาแบบนี้ก็ไม่มีความหมายหนะสิ เธอทำให้ฉันเศร้านะ”

ถึงกุลยาจะพูดแบบนี้ แต่เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงตลก ฟัง แล้วเขาน่าจะไม่ได้อะไร

พูดจริงนะว่าการรู้จักกับกุลยาแค่บังเอิญ แต่ผู้ชายคนนี้ก็ โอเคเลยแหละ แต่แค่เจ้าชู้ไปหน่อย

คบเพื่อนผู้ชายแบบกุลยาหล่อนไม่รู้สึกกดดัน เพราะยัง ไงหล่อนก็ต้องมีผลงานด้านธุรกิจบ้างอยู่แล้ว สามารถ

รู้จักกับคนพวกนี้ก็ไม่เสียโอกาส

หล่อนจัดท่านั่งให้สบาย “กุลยา ตกลงว่าเธอจะพูดไร? ไม่ใช่แค่โทรมาคุยเล่นกับฉันหรอกนะ?”

“ถ้าฉันบอกว่าใช่ละ?”

กุลยาตอบไป

หล่อนส่ายหัวแล้วพูด”เธอควรรู้นะว่าฉันป่วยต้องการพัก

ผ่อน”

“ใช่สิ เธอยังรู้อยู่หรอว่าเป็นคนไข้ เพิ่งกลับประเทศไม่กี่ วันก็เป็นแบบนี้สะงั้น เธอไม่รู้ใช่มั้ยว่าตอนเธอไปเป็นนัก ดีไซน์ให้บริษัทฮัวยูกรูปจำกัด ฉันเสียใจขนาดไหน? แคท เธอรี อยากน้อยเราก็รู้จักกัน ทำไมเธอดันไปอยู่กับบุริศร์ ได้?”

“ฉัน ไม่ได้อยู่กับเขา!”

หล่อนอยากจะแบ่งแยก สีหน้าบุริศร์ไม่พอใจมากหล่อนรู้จักกุลยา เวลาก่อนหน้านั้นที่ข้อมูลบริษัทโดนแฮ กกุลยาดันถือโอกาสนี้แย่งงานเขาไป ตอนนี้หล่อน พยายามแบ่งแยกความสัมพันธ์บุริศร์กับหล่อนให้กุลยา ฟัง หรือว่าหล่อนกับกุลยามีความสัมพันธ์ไรกันจริงๆ ? หรือว่าหล่อนจะเอากุลยามากดทับเขา? บุริศร์มองหล่อนอย่างไม่เข้าใจ ถ้าทุกอย่างเป็นความจริง ละ เขาควรทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ