บทที่ 1108 ชื่นชมคุณมากนะ

ทางด้านนรมนคิดมากสับสนอย่างมาก แต่บุริศร์ไม่ได้คิดอะไร ทั้งนั้น ไปที่เขตทหารโดยตรง

เพราะในตัวมียศทหาร ดังนั้นเขาจึงไปที่เขตทหารได้อย่าง

อิสระ

เมื่อบริศร์เจอคริชณะ ก็ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้

“พี่ เรียกผมมามีอะไรเหรอ?”

“ไม่เตรียมจะอธิบายหน่อยเหรอ?”

คริชณะโยนข่าวWeiboข่าวหนึ่งมาตรงหน้าบุริศร์ทันที

นี่มันเป็นภาพคราวก่อนที่บุริศร์ปลอมตัวเป็นผู้หญิงและถูกนร มนขอแต่งงาน

สำหรับเรื่องนี้ บุริศร์ไม่มีการตอบสนองอะไรมากนัก

“ผมเองครับ”

“ก่อเรื่อง!”

ดริชณะโยนโทรศัพท์มาบนโต๊ะทันที

“นายรู้ไหมว่าตัวเองเป็นใคร? ฮะ? นายเป็นทหาร! นี่ทำอะไร? สลับบทบาทกันเหรอ? นายคิดว่านายเป็นนักแสดงเหรอ? นาย เคยคิดเกี่ยวกับผลกระทบภายหลังของเรื่องนี้ไหม? รู้ไหมว่ามันจะมีอุปสรรคมากแค่ไหนเกี่ยวกับเขตทหารของนาย

คริชณะโกรธแทบบ้านแล้ว

เพิ่งเห็นข่าวนี้ เขานึกว่าใครมันเล่นพิเรนทร์ ผลสุดท้ายบุริศร์ ยอมรับว่า ในWeiboเป็นเขาเอง

จะตามใจภรรยามันไม่สำคัญ อย่างน้อยก็ต้องมีขอบเขต

ปิดประตูไปแล้วจะตามใจยังไงก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ตอนนี้ ริศ มียศทหารอยู่ ไม่สามารถทำอะไรตามใจได้ ปล่อยให้ภรรยา ทําตามใจทั้งหมด

แต่ดูเหมือนไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรมากนัก เลยหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาซูมรูปภาพให้ใหญ่ขึ้น

อืม

มุมรูปถ่ายนี้ไม่เลวจริงๆ

เดี๋ยวเขาต้องให้ชัยยศสืบสักหน่อยว่าสำนักพิมพ์ไหนถ่าย ดูสิ ว่ามีฟิล์มรูปภาพใหม ล้างออกมาวางไว้โต๊ะหัวเตียง เดาว่า ภรรยาจะต้องชอบมาก

คริชณะโกรธมากหลังจากเห็นบริศร์มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย หยิบที่ใส่ปากกาข้างๆ มาโยนใส่ด้วยความโกรธทันที

“นายยังยิ้มอีกนะ!”

บริศร์รับที่ใส่ปากกาไว้อย่างคล่องตัว ยิ้มเล็กน้อยขณะพูดขึ้น “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คุณจะโกรธมากทำไม? ยังไงมันก็เป็นแบบนี้แล้ว คุณดูให้หน่อยว่าช่วยผมทำขั้นตอนปลดประจําการได้ เมื่อไร

สีหน้าคริขณะมืดมนทันที

“คิดดีจริงๆ แล้วนะ? บุริศร์ นายเดินมาถึงจุดนี้ได้เหนื่อยมา มากแค่ไหน ผ่านความเป็นความตายมากี่ครั้งถึงเดินมาถึง ตำแหน่งนี้ ตอนนี้ปลดประจําการแล้วไม่เสียดายเหรอ?”

บริศรมองคริชนะอย่างสงบมากแล้วพูดขึ้น “พี่ ครึ่งชีวิตแรก ผมให้ประเทศไปแล้ว ครึ่งชีวิตหลังของผมอยากให้คนใน ครอบครัวผม สิ่งที่ทุกคนแสวงหานั้นไม่เหมือนกัน ตอนนี้สิ่งที่ผม ต้องการมากที่สุดคือช่วงเวลาที่ภรรยาและลูกๆ ปลอดภัยหมด ห่วง แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วง ต่อไปถ้าเขตทหารต้องการอะไรจาก ผม ผมช่วยเต็มที่แน่นอน แต่เวลาอื่นๆ ผมอยากอยู่กับภรรยา และลูกผมมากกว่า”

“ไม่มีความมุ่งมั่น!”

คริชณะโกรธแทบตาย

“นี่นายสูญเสียจิตวิญญาณเพราะความรักเนี่ยรู้ไหม?”

“รู้ แต่ผมชอบ”

ท่าทางกวนบาทาของบุริศร์ทำให้คริชณะหงุดหงิดใจทันที

“ออกไปๆๆ!”

“งั้นพี่ครับ ขั้นตอนปลดประจําการ…….
“ออกไป!”

คริชนะตะเบ็งลําคอตะโกน ทำให้ผู้สื่อสารด้านนอกรู้อย่าง ว่องไว แต่บุริศร์ยิ้มขณะเดินออกไปจากห้องทำงานศรีขณะ ผู้สื่อสารเห็นบุริศร์ไปแล้ว ก็เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น “หัวหน้า

ครับ จะดำเนินขั้นตอนปลดประจําการของหัวหน้าบุรีศร์ใหม

ครับ?”

“ออกไปซะ!”

คริชณะเจ็บปวดหัวใจมากเลย

ฝึกฝนผู้มีพรสวรรค์ครบด้านแบบนี้มันง่ายเหรอ?

เจ้าเด็กนี่ดีจริงๆ บอกว่าไม่ทำแล้วก็ไม่ทำ

แต่เขาจะทำอย่างไรได้?

ก็ไม่สามารถใช้เชือกมัดเจ้าเด็กนี่ไว้ที่เขตทหารได้

คิดถึงตรงนี้ คริชณะโทรหางามสุดาทันที

“งามสุดา ช่วยฉันหน่อย

“เกิดอะไรขึ้น?”

งามสุดาตกตะลึง คริชณะขอให้เธอช่วยทำอะไรบางอย่างน้อย ครั้งมาก

คริชณะถอนหายใจพูดขึ้น “ช่วยฉันโน้มน้าวนรมน ให้เธอรู้ ประสีประสาหน่อย อย่าให้บุริศร์ปลดประจำการ ประเทศฝึกฝนคนมีพรสวรรค์มันง่ายเหรอ? เธอก็ดีจังนะ ครอบครองคน โด เด่นแบบนี้ไว้คนเดียว นี่มันไม่เห็นแก่ตัวไปเหรอ?”

งามสุดชะงักทันที จากนั้นก็ยิ้มเยาะพูดขึ้น “เฮ้ หัวหน้าค ริชณะมีความน่าเกรงขามจริงๆ ทำไมเหรอ? คุณหมายความว่า ไม่พอใจที่นรมนฉุดรั้งบุริศร์ คุณหมายความว่าแต่งงานกับทหาร แล้วต้องเตรียมอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเหรอ? เขาอยากอยู่ด้วย กันฉันสามีภรรยาอย่างมีความสุขที่เห็นแก่ตัวใช่ไหม? ตอนพวก คุณต่อสู้กันแนวหน้าอย่างสุดใจ ผู้หญิงที่อยู่บ้านก็ต้องวิตกกังวล อยู่แล้ว ไม่สนับสนุนการทำงานที่เห็นแก่ตัวเหรอ? ได้ งั้นฉันไม่ อยากเป็นภรรยาทหารแล้ว หย่ากันเถอะ”

พูดจบงามสุดาก็วางสายทันที

คริชณะงุนงงทันใด

อะไรวะเนี่ย?

งามสุดาของเขาพลิกฟ้าเหรอ?

เมื่อคริชณะโทรกลับไปอีกครั้ง งามสุดาก็ปิดเครื่องแล้ว แต่งามสุดา ในขณะนี้ใช้โทรศัพท์อีกเครื่องโทรหานรมน “พี่สะใภ้ใหญ่”

นรมนและงามสุดาติดต่อกันค่อนข้างน้อย ดังนั้นจึงค่อนข้าง ระมัดระวัง

บุริศร์เพิ่งถูกคริชณะเรียกไปหา งามสุดาก็โทรมาหาตนอีกจิต ใจนรมนไม่สงบแล้ว

หรือบริศ ต้องอยู่เขตทหารจริงๆ?

คิดแบบนี้ ในใจนรมนก็เสียใจอยู่บ้าง

งามสุดารีบพูดขึ้น “นรมน บุริศร์เหมือนจะทำขั้นตอนปลด ประจําการแล้ว พวกคุณปรึกษากันแล้วใช่ไหม? เขาไม่อยู่เขต ทหารใช้ไหม?”

นโมนนึกว่าตัวเองฟังผิด จึงรีบถาม “อะไรนะคะ? เขาจะทำขั้น ตอนปลดประจําการเหรอคะ?”

“เธอไม่รู้เหรอ?”

“เขาไม่ได้พูดค่ะ”

นรมนรู้สึกตัวเองค่อนข้างละเลยหน้าที่คุณนายบุริศร์

งามสุดาคิดว่าเป็นความตั้งใจของบุริศร์เอง ก็ยิ้มขณะพูดขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก เขาปลดประจำการก็ดีแล้ว ในฐานะผู้หญิงฉัน เข้าใจเธอ น่าเสียดายที่อาครอบครัวเราถอยไม่ได้แล้ว ฉันจะ ออกไปเที่ยวก็ต้องไปคนเดียวเหมือนเป็นหม้าย

ได้ยินงามสุดๆบ่น นรมนก็ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้

“คำพูดนี้ให้หัวหน้าคริชณะได้ยินจะไม่ดีเอานะคะ

“ให้เขาได้ยินไปเถอะ จะทำอะไรได้? ไม่กี่วันนี้ฉันอยากจะ ประกาศหาคู่ หาผู้ชายคนอื่น

งามสุดาจงใจชี้เป้าว่าไม่พอใจคริชณะ
นรมนไม่กล้าพูดอะไรจริงๆ กลัวไปกระตุ้นงามสุดา หัวเราะ ที่มๆ ไม่กี่ที ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้นข้างนอก

“พี่สะใภ้ใหญ่ บ้านเรามีแขกมา เดี๋ยวไว้คุยกันนะคะ”

“โอเค ไว้ออกมาเจอกัน หรือไม่ก็มาเที่ยวบ้านเราก็ได้ ฉันอยู่ บ้านคนเดียวโคตรเหงาเลย

งามสุดาเหงาจริงๆ

นรมนพยักหน้าทันทีแล้วพูดขึ้น “ได้ค่ะ”

พูดจบก็วางสายไป

ได้รู้ว่าบุริศร์ไม่ได้ต้องการกลับเขตทหาร นรมนก็ดีใจมาก อย่างไรแล้วได้ยินงามสุดาพูดแบบนี้ เธอมักรู้สึกว่าเป็นภรรยา ทหารมันทุกข์เกินไป เรื่องอื่นๆ ทนได้ แต่ให้อยู่ห่างกับบริศร์หนึ่ง ปีครึ่งปี เธอรู้สึกตัวเองแบกรับไม่ไหวจริงๆ

หลังจากรถจอดแล้ว นรมนก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว น่า เสียดายคนที่กลับมาไม่ใช่บุริศร์ แต่เป็นนาวิน

นาวินเห็นนรมนจู่ๆ ออกมาก็ประหลาดใจเล็กน้อย

“พี่สะใภ้ เกิดอะไรขึ้นครับ?”

“ไม่มีอะไร เพิ่งกลับมาเหรอ?”

นรมนค่อนข้างกระอักกระอ่วน

“อืม ออกไปแป๊บเดียว”
รีบเข้ามาสิ ข้างนอกหนาว”

นรมนรีบให้ทาง

กานต์และกิจจาเดินออกมาจากห้อง เห็นนาวินก็เรียกขึ้นพร้อม เพรียงกัน “สวัสดีครับอาเขย”

“สวัสดีครับ”

นาวินพยักหน้าแล้วเข้าห้องไป

กานต์เห็นนรมนเหมือนมองหาสามี ก็พูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ “หม่ามี้ คุณบุริศร์เพิ่งออกไปข้างนอกเอง ไม่กลับมาเร็วขนาดนั้น หรอก คุณรีบเข้าไปเถอะ ข้างนอกมันหนาวมากนะ ถ้าคุณไม่มี อะไรทำจริงๆ ก็ไปรับกมล ผมได้ยินว่าช่วงนี้คุณปู่ธรณีออกเดตอ เขาอายุมากขนาดนั้นแล้ว คุณให้เขาใช้ชีวิตหน่อยเถอะครับ ถ้าไม่แต่งงานจะไม่มีผู้หญิงแต่งกับเขาแล้ว”

นรมนตกตะลึงทันที

เธอปิดประตู รีบเดินไปข้างกานต์แล้วถามขึ้น “ปู่ธรณีของลูก กําลังเกตเหรอ? มีความรักแล้วเหรอ?”

“เหมือนจะนะครับ ว่ากันว่านัดบอดครั้งนี้อีกฝ่ายไม่เลวเลย ประทับใจด้วยล่ะมั้ง

กานต์พูดอย่างน่าสนใจ

นรมนก็ตื่นเต้นเล็กน้อย

“ผู้หญิงทํางานอะไร?”
“เป็นครู เป็นคนธรรมดามากๆ คนหนึ่ง แต่ธรณีเข้ากันได้ดี

มาก”

กานต์พูดสิ่งที่ตัวเองรู้ออกมา

นรมนคิดว่าสักวันจะต้องให้อาธรณีพามาดูสักหน่อย

กิจจาเห็นพวกเขาคุยกันอย่างมีความสุข ตัวเองจึงหยิบทักษะ การแพทย์กลับห้องไปอีกครั้ง

เวลาไม่มากแล้ว เขาต้องรีบอ่านหนังสือ

กานต์เหลือบมอง ก็พูดเสียงทุ้ม “หม่าม คุณว่ากิจจาจะกลาย เป็นหนอนหนังสือแล้วไหม? นอกจากกินข้าวนอนหลับกับออก กําลังกายตอนเช้าปกติเขาก็ถือหนังสืออ่าน

นรมนก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน

“แม่เคยพูดแล้ว แต่ไม่มีประโยชน์อ่า

“รีบรับกมลกลับมา มีแค่กมลเท่านั้นที่ทำให้กิจจานิสัยเหมือน

เดิม แม่กลัวเขาอ่านหนังสือจนที่ม

กานต์ทำหน้ากังวล

กิจจาเมื่อก่อนขี้เล่นมาก ร่าเริงน่ารักมาก ดูตอนนี้สิ เป็นหนอน หนังสือแล้วแท้ๆ นอกจากหนังสือก็หนังสือ

นรมนพยักหน้าพูดขึ้น “โอเค แม่จะไปรับกมล”

“เดินทางระมัดระวังนะครับ”
กานต์พูดอย่างเป็นห่วง

“รู้แล้วจ้ะ”

นรมนูหยิบเสื้อคลุมตัวหนึ่งสวมแล้วเดินออกไป

อากาศข้างนอกหนาวมาก ทำให้นรมนตัวสั่นนิดหน่อย

เธอขับรถไปถึงตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้วนึกว่าจะได้เห็น ลูกสาวที่รักของตน ไม่คิดว่าคนรับใช้จะบอกว่าธรณีพากผลออก ไปเดตด้วย

นรมนหมดคําจะพูดทันที

ออกไปเดตแต่พาเด็กออกไปด้วย ธรณีก็เก่งจริงๆ เลยนะ!

นรมนสอบถามสถานที่เดตของธรณี และสตาร์ตรถขับไปที่นั่น อีกครั้ง

ระหว่างทางรถค่อนข้างติด บนท้องฟ้ามีเกล็ดหิมะลอยมาด้วย นรมนรู้สึกหดหู่นิดหน่อยทันที

ลูกสาวนักชิมคนนี้ จะต้องไปทานอะไรอร่อยๆ กับธรณีแน่นอน เธอหยิบโทรศัพท์โทรหาธรณี

“อาธรณี ฉันชื่นชมคุณมากนะ คุณว่าคุณออกเดตจะพากมลไป ทำไมฮะ? เธอช่วยคุณวางแผนได้เหรอ? หรือเป็นสายล่อฟ้าให้ คุณได้? บอกว่าประทับใจไม่ใช่เหรอ รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ? แล้วยัง จะพานักชิมตัวน้อยไปทำไม?
ธรณีไม่ได้ใส่ใจคำบ่นของนรมนเลยสักนิด แต่กลับพูดขึ้น อย่างค่อนข้างร่าเริง “หล่อนชอบเด็ก”

คำพูดนี้ทําให้นรมนอยากจะแขวะ

“ขอร้อง เธอชอบเด็กคุณก็เอากมลไปไม่ได้ ถ้าชอบพวกคุณ สองคนก็มีกันเอง ลูกคนอื่นชอบยังไงก็ไม่มีประโยชน์ แต่พูด ตามตรง ตอนนี้ฉันกำลังรีบไป เจอสักหน่อยได้ไหม? ฉันจะดู หน่อยว่าน้าสะใภ้อนาคตของฉันเป็นยังไง

คำพูดนรมันทำให้ธรณีชะงัก จากนั้นก็ได้ยินเขากำลังเจรจา

กับคนอื่นอยู่ว่าตนไปได้หรือไม่

อืม ก็ยังรู้จักเคารพ ดูเหมือนเธอไม่ต้องเป็นห่วงแล้วว่าต่อไป ผู้ชายตัวใหญ่อย่างอาธรณีจะมีหลักการไม่กลมกลืนกับ ครอบครัว

กำลังคิดเช่นนี้ จู่ๆ นรมนก็ได้ยินเสียงอ่อนโยนของผู้หญิงดัง “กมลล่ะ? เมื่อกี้ยังอยู่ที่นี่อยู่เลย ทำไมแวบเดียวหายไปแล้ว?

หัวใจนรมนเต้นตึกตักทันที

“อาธรณี เกิดอะไรขึ้นกับกมล?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ