แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 416 หม่ามี้ของผมชอบอะไรในตัว คุณกันแน่นะ



บทที่ 416 หม่ามี้ของผมชอบอะไรในตัว คุณกันแน่นะ

ถึงอย่างไรตุลยาก็คิดไม่ถึงว่าคุณนาย ตระกูลโตเล็กจะพูดแบบนี้

เธออดที่จะมองคุณนายตระกูลโตเล็กไม่ ได้ แต่ก็พบว่านัยน์ตาทอประกายชาญฉลาดคู่ น้มของคุณนายตระกูลโตเล็กจ้องเขม็งมาที่ เธอแวบหนึ่ง คล้ายกับว่าสามารถมองทะลุไป ถึงความคิดสกปรกที่อยู่ในเบื้องลึกจิตใจเธอ ได้หมดอย่างไรอย่างนั้น

ดุลยารีบก้มหน้าลง ร้องไห้ พลางพูดว่า “คุณยาย ช่างมันเถอะค่ะ พวกเรากลับกันเถอะ นะคะ”

“จะปล่อยเรื่องนี้ไปทั้งอย่างนี้หรือ”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดา นโมโหจะตาย

แล้ว ตุลยาเป็นเด็กสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่องคน หนึ่ง ถูกบุริศร่เหยียบย่ำแบบนี้แล้ว ตอนนี้ยังมี ท่าทีแบบนี้อีก มีอย่างที่ไหนกัน

“พวกเราจะทําอะไรได้คะ หรือว่าจะต้อง ให้บริศ หย่ากับพี่สาวหรือ

ตุลยาพูดอย่างน้อยอกน้อยใจเป็นพิเศษ

บุรีส กลับยิ้มเย็น พลางเอ่ยว่า “คุณก็ อย่าเรียกนรมนว่าพี่สาวอีกเลย อย่าทำให้ ระคายหูเธอ สําหรับทางด้านคุณ ผมหวังว่า ทางที่ดีคุณจะรู้ว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด คุณก็รู้ว่า ในเมืองชลธีนี้ ผมยังสามารถทำเรื่อง อะไรได้บ้าง”

“นี่คุณกำลังตั้งใจข่มขู่ตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาของพวกเราหรือ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดารู้สึกว่าบุรีศรีไม่ นับเป็นตัวอะไรจริงๆ

ก่อนหน้านี้เจ้าเด็กหน้าเหม็นคนนี้ก็ไม่ได้ ปฏิบัติต่อนโมนแบบนี้นินา บุรีศรกลับยักไหล่ไม่ใส่ใจ เอ่ยว่า

“คุณนายทวีทรัพย์ธาดา คุณมองไม่ออกหรือ ครับว่าผมข่มขู่หรือไม่ได้ข่มขู่ เป็นพวกคุณเอง ที่แบกหน้ามาให้ถูกเหยียดหยามเองถึงที่ คอน นี้มาโทษผมว่าพูดจาไม่น่าฟังเสียแล้วหรือ ให้ พูดประโยคที่ไม่น่าฟังสักหน่อย ผู้หญิงแบบ ดุลยาคนนี้ เปลื้องผ้าออกหมดแล้วนอนอยู่บน เตียงผม ผมก็ไม่รู้สึกว่าต้องมองให้มากกว่านี้ หรอก ให้ผมชอบเธอหรือ อย่าเห็นแก่หน้าตัว เองมากเกินไปเลย! สำหรับเรื่องร่างกายของ เธอ จะถูกใครทําลาย ทางที่ดีคุณควรจะกลับ ไปถามหลานสาวของคุณจะดีกว่า”

“อย่างคุณ มันเรียกว่า ได้ครอบครอง เธอไปแล้ว ก็ไม่ยอมรับผิดชอบใช่ไหม! ได้! พวกเรามาคอยดูกัน!

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาทนอยู่ที่นี่ต่อไป ไม่ไหวแล้ว จึงลากตุลยาเดินจากไป

ความจริงแล้วตุลยาไม่อยากไป แต่ สถานการณ์ในตอนนี้ เธอไม่ยอมไปแล้วจะทำ อะไรได้

“บริศร์ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ฉันจะไม่ตาม อคุณอีกแล้ว”

“ทางที่ดีที่สุดให้เป็นอย่างนั้น ยังมีอีก หลังจากนี้เรียกผมว่าคุณชาย บุริศร์คำนี้ไม่ใช่ ชื่อที่คุณสามารถเรียกได้ จำเอาไว้ด้วย”

บุรีศร์ พูดเสียงเย็น โดยไม่ไว้หน้าดุลยา เลยแม้แต่น้อย

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโกรธจนตัวสั่น แต่ไม่มีวิธีจะจัดการกับบุรีศร์ จึงทำได้เพียงแค่ พาตุลยาเดินออกไปจากบ้านตระกูลโตเล็ก

คุณนายตระกูลโตเล็กรอจนพวกเขาจาก ไปแล้ว ค่อยเอ่ยถามว่า “เรื่องมันเป็นมายังไง กันแน่”

“ตุลยาถูกคนข่มขืน แต่ไม่ใช่ผมแน่นอน แม้ว่าวันนั้นเรื่องอื้อฉาวที่เผยแพร่ออกไปจะ เป็นผม แต่หลังจากที่นักข่าวจากไป ผมก็ตาม ออกไป ตอนนั้นไมค์สามารถเป็นพยานให้ผม ได้ แต่ว่าช่วงนี้ดูเหมือนว่า ลายาจะถูกคน ข่มขืนแล้ว เป็นเถ้าแก่น้อยที่ทำหนัง AV ตอน นี้คนก็หนีไปแล้ว ดุลยาวางแผนที่จะพึ่งผม แทน”

บุริศร์เล่าเรื่องราวออกมาอย่างรวดเร็ว รอบหนึ่ง

คุณนายตระกูลโตเล็กคิ้วขมวด เอ่ยว่า “ใครก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าลูกกับดุลยาไม่ ได้ทําเรื่องอะไรออกมา คนอื่นจะพูดเรื่องนี้ อย่างไรก็ไม่ต้องเครียด ที่สำคัญคือต้องดูว่านร มนจะคิดอย่างไร ลูกรีบไปพูดเรื่องนี้กับนรมน ให้ชัดเจนเถอะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็..

“แม่ครับ นรมนล้วนรู้แล้ว พวกเราพูดกัน ชัดเจนแล้ว เธอเชื่อผม อีกทั้งนรมนยังถูกผม รับกลับบ้านแล้วด้วย อีกสักพักผมตั้งใจจะ ประกาศตอบกลับเรื่องการไกล่เกลี่ยเพื่อหย่า

ร้างของเธอด้วย

บริศ เอ่ยความตั้งใจของตัวเองออกมา คุณนายตระกูลโตเล็กได้ยินแล้วก็วางใจ

“อืม ไม่อาจให้นรมนได้รับความไม่เป็น ธรรม ลูกว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาคนนี้กินยาอี อะไรเข้าไป หลานสาวตัวเองไม่เชื่อ ดันไปเชื่อ ผู้หญิงที่มาจากข้างนอกคนหนึ่ง จนถึงขั้น ต้องการให้ลูกหย่ากับภรรยาของตัวเอง เพื่อ ดุลยา เธอคิดอะไรอยู่กันแน่ แบบนี้ ถ้านรมน ได้รับรู้ ก็ไม่แน่ว่าจะเสียใจมากขนาดไหน

คุณนายตระกูลโตเล็กสงสารนมันเป็น อย่างมาก

บริศร ม พลางเอ่ยว่า “วางใจเถอะครับ เรื่องในวันนั้นรมนไม่มีทางรู้

“เย็นวันนี้ไม่อยู่ทานข้าวที่บ้านแล้วใช

ไหม”

คุณนายตระกูลโตเล็กพอจะมองออกว่า ใจของบุริศร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่บินจากไปนาน แล้ว ฝืนให้เขาอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร

บริศร์หัวเราะแหะๆ ตอนที่ตั้งใจจะลุกขึ้น และจากไปนั้น กานต์ก็เดินออกมา

“ผมล่ะไม่เข้าใจเลยว่า หม่ามีของผม ชอบอะไรในตัวผู้ชายที่ดึงดูดความสนใจจาก ผู้คนไปทั่วอย่างคุณกันแน่”

เจ้าเด็กหน้าเหม็น พูดจํานวนไม่เป็นก็ อย่าพูด พูดว่าดึงดูดความสนใจจากผู้คนไปทั่ว อะไรกัน พ่อของลูกเป็นคนแบบนี้หรือ”

เพราะการกลับมาของนรมน อารมณ์ของ บริศร์จึงดีขึ้นมากเป็นธรรมดา

กานต์ก็รู้ว่า วันนี้จะไม่มีใครมาแย่งเตียง นอนของตัวเองแล้ว แต่กลับส่งสิ่งของที่อยู่ใน มือให้กับบริศร พลางเอ่ยว่า “ให้หม่ามี้ หม่ามี ผมชอบกิน ทางที่ดีคุณรีบจัดการเรื่องนี้ให้ เรียบร้อย ผมกับกมลล้วนคิดถึงหม่ามี้แล้ว”

“รู้แล้ว”

บริศ รับเค้กในมือกานต์มา

นี่เป็นเค้กมะม่วง นรมนชอบทาน แม่ บ้านที่ชื่อป้าหวานเป็นคนทํา นรมนเคยทาน ครั้งหนึ่งก็ชมไม่หยุดปาก คิดไม่ถึงเลยว่า กานต์จะละเอียดขนาดนี้ ถึงกับจำได้ด้วย

มองดูลูกชายที่รู้ความแล้ว บุริศร์ก็รู้สึก กดดันมาก

ทําไมถึงได้รู้สึกว่าทุกคนล้วนดีต่อภรรยา ของเขาขนาดนี้นะ

นี่ล้วนเป็นการแย่งซีนเขา ภรรยาของ เขาจะยังจําความดีของเขาได้อยู่อีกหรือ

บริศร์ลบศีรษะของกานต์แล้วก็หมุนตัว ออกจากบ้านตระกูลโตเล็กไป ไม่ได้พบหน้า นครูเดียว เขาก็รู้สึกคิดถึงนรมนเสียแล้ว

ทางด้านตุลยา ถูกคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาลากออกประตูไป และได้เห็นนักข่าวอยู่ ด้านหน้าประตูนั้น ก็ยังไม่ลืมที่จะแสดงท่าทาง ร้องไห้อย่างน่าสงสาร จะเป็นจะตาย จนดู เหมือนว่ามีใครรังแกเธออย่างไรอย่างนั้น

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตบหลังเธอ และ ขึ้นรถไปพร้อมกับเธอ “เด็กน้อยตุลยา เราว่าเรื่องนี้จะทำ อย่างไรดี บุริศร์เป็นตายก็ไม่ยอมรับ และไม่ได้ ตั้งใจจะแต่งงานกับเรา ส่วนเรา ตอนแรกก็ไม่ ได้เก็บหลักฐานอะไรเอาไว้ พวกเราไปฟ้อง ร้องกับศาลก็ไม่มีประโยชน์

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาทอดถอนใจด้วย ใบหน้ากลัดกลุ้ม

ตุลยาได้ยินคุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูด แบบนี้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้เสียใจยิ่งกว่า เดิม

“คุณยาย หนูรู้ค่ะว่า หนูทำให้ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาขายหน้า ไม่อย่างนั้นหนูไปเป็นแม่ คนหนึ่งดีกว่า จะได้ไม่ทำให้คุณยายกับ ตระกูลโตเล็กต้องแตกหักกัน ไม่ต้องทะเลาะ กันจนย่ำแย่ อย่างไรหนูก็เป็นคนที่มีชะตา อาภัพ ทําอย่างไรก็เป็นแบบนี้ชั่วชีวิต ตระกูล โตเล็กเป็นตระกูลใหญ่ มีอำนาจมาก พวกเรา ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่สามารถมีความแค้น เคืองซึ่งกันและกันกับตระกูลโตเล็กเพราะหนู ได้ อีกอย่าง เขาก็เป็นถึงสามีของพี่สาว เขาก็ พูดแล้วว่า จะไม่หย่ากับพี่สาว หนูกับเขาเกิด เรื่องแบบ บันมาแล้ว พี่สาวก็คงยากที่จะไม่ โทษหนูในใจ หนูว่า หนูตายเสียยังดีกว่า”

เธอพูดแล้วก็กุมหน้าร้องไห้ขึ้นมาอีก

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาได้ยินแล้ว ก็เอ่ย ขึ้นมาทันทีว่า “พูดไร้สาระอะไรกัน ตายไม่ตาย อะไร เราเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง เรื่องนี้ไม่อาจ โทษเราได้ เป็นบริศร์ ผู้ชายที่สมควรถูกหั่น เป็นพันเป็นหมื่นชิ้น แต่ก็ยังไม่สามารถ คลี่คลายความเกลียดชังได้คนนั้นต่างหาก ไม่รู้จักพอ ได้ บจะเอาศอก ตอนนี้ยังทำให้เรา ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกทางไหนก็ นําบากใจทั้งนั้น สําหรับนรมนนั้น ตัวเธอเองก็ นําเรื่องแบบนั้นออกมาได้อย่างหน้าไม่อาย ถูกคนทั้งเมืองชลธีรู้หมดแล้ว ยังคิดจะอยู่ใน บ้านตระกูลโตเล็กต่อไปหรือ เราวางใจเถอะ เรื่องนี้มียายอยู่ด้วย ยายจะต้องเรียกร้องความ ยุติธรรมให้กับเราอย่างแน่นอน ตระกูลโตเล็ก คิดจะใช้เงินมาไล่เราไปหรือ ไม่มีทาง!”

ได้ยินคุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูดเช่นนี้ แล้ว ดุลยา วางใจ เพียงแต่ยังคงเสแสร้ง ร้องไห้อยู่

ตอนที่ทั้งสองคนกลับมาถึงบ้านนั้น ธรณี ก็รอพวกเธออยู่ที่หน้าประตูบ้านพอดี

“พวกคุณแม่ไปโวยวายที่บ้านตระกูลโด เล็กแล้วไม่รู้สึกว่าน่าอับอายบ้างหรือครับ ผม เคยพูดไปแล้วว่า เรื่องนี้ไม่สามารถไปที่บ้าน ตระกูลโตเล็กได้ ทําไมคุณแม่ถึงไม่ฟังล่ะครับ

“แกจะไปเข้าใจอะไร สิ่งสําคัญที่สุดของ เด็กผู้หญิงก็คือชื่อเสียงและเกียรติยศ ตอนนี้บุ ริศร์ทำลายชื่อเสียงและเกียรติยศของเด็ก น้อยตุลยาไปแล้ว เขาจะต้องมีคำอธิบายให้ เด็กน้อยตุลยาของพวกเรา”

“คําอธิบายอะไรครับ คุณแม่ต้องการคำ อธิบายแบบไหนกันแน่ ต้องให้บุริศร์รับปาก หย่ากับนรมน คุณแม่ถึงจะดีใจใช่หรือไม่ นั่น เป็นหลานสาวแท้ๆของคุณแม่นะครับ! เป็น ลูกสาวแท้ๆของพี่ชายใหญ่ของผม!

ธรณีไม่รู้จริงๆว่าในสมองของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาบรรจุอะไรอยู่กันแน่ ถ้าไม่ใช่ว่า พฤกษ์ให้คนมาแจ้งเขา เขาก็ยังคงไม่กล้า จินตนาการจริงๆว่า คุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะ พาตุลยาไปบ้านตระกูลโตเล็กจริงๆ

พวกเขาหน้าไม่อายขนาดนี้ได้อย่างไร

กัน

ดุลยาเห็นธรณีมีโทสะแล้ว ก็รีบเอ่ยเสียง เบาว่า “คุณอาเล็ก คุณอาอย่าโทษคุณยายเลย นะคะ นี่ล้วนโทษหนู เป็นหนู…..…

“ไม่โทษเธอแล้วจะโทษใคร! จะคิดเพื่อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาบ้างได้หรือไม่ ต้องให้ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูลโตเล็กเปลี่ยน เป็นศัตรูกัน เธอถึงจะดีใจใช่หรือไม่ ถึงตอน นั้นจะมีผลดีอะไรต่อตัวเธอกัน เธอเป็นเด็กผู้ หญิงคนหนึ่ง ตัวเองไม่รักตัวเอง ก่อเรื่องมา จนถึงขั้นนี้ แล้วยังให้หญิงชราออกหน้า

โวยวายไปกับเธอด้วย เธอเป็นหลานสาวแบบ นี้ให้กับผู้อื่นหรือ ไสหัวไปคุกเข่าที่ห้อง บรรพบุรุษซะ! ไม่มีคำสั่งของฉัน วันนี้ไม่ อนุญาตให้ทานข้าว

เดิมธรณีก็เห็นดุลยาขัดตาอยู่แล้ว ตอนนี้ เห็นเธอก้าวออกมาพูดก็ยิ่งมีโทสะ

ตุลยาตะลึงค้าง

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโกรธเสียจนตบ ธรณีไปหนึ่งฝ่ามือ “แกมีความสามารถมาก สินะ แกจะให้เด็กน้อยดุลยาเข้าไปคุกเข่าใน ห้องบรรพบุรุษ ไม่สู้ส่งแม่ที่เป็นหญิงชราคนนี้ เข้าไปด้วยกันเสียเลยล่ะ การไปบ้านตระกูลโต เล็กในวันนี้เป็นความคิดของแม่ และก็เพื่อถาม หาความยุติธรรมให้กับเด็กน้อยดุลยา ถ้าแกมี ความสามารถก็มาหาเรื่องแม่นี่! แกลงแม่ที่ เป็นหญิงชราคนนี้เข้าไปขอให้พี่ชายยกโทษ ให้ด้วยกันเลย

ธรณีอยากร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหล ออกมา

มีคุณแม่ที่ไม่พูดคุยด้วยเหตุผลคนหนึ่ง แบบนี้ เขาควรจะท่าอย่างไรถึงจะดี

ถ้าหากคิมยังอยู่ก็ดี อาจจะยังมีวิธีการอื่น บ้าง แต่ตอนนี้หญิงชรามีเพียงความคิดเดียว คือคิดจะเรียกร้องความยุติธรรมให้กับดุลยา โดยที่ไม่สนใจไยดีว่าทางด้านนรมนจะเป็น อย่างไรเลย การทำแบบนี้จะไม่ทำให้นรมน เจ็บปวดได้อย่างไรกัน

เมื่อคิดว่าคุณนายตระกูลทวีทรัพย์ธาดา จะยิ่งผลักนรมนออกไปไกลเรื่อยๆ ธรณีก็ร้อน ใจเป็นอย่างมาก

“คุณแม่ครับ คุณแม่มีสติหน่อยได้หรือไม่ ครับ”

“แม่มีสติดีมาก แม่จะบอกแกให้นะ วันนี้ ถ้าแกทำโทษเด็กน้อยตุลยาคนนี้ แม่ก็จะ เข้าไปด้วยกันกับเธอ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาแสดงท่าทีออก มาชัดเจนว่า จะให้การสนับสนุนดุลยาอย่าง ถึงที่สุด

ธรณีเห็นท่าทางของเธอแล้ว ก็โกรธจน แค่นเสียงเย็นออกมา แล้วหมุนตัวเดินจากไป

ดุลยาร้องไห้กอดคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เอาไว้ พลางเอ่ยว่า “คุณยาย คุณยายอย่า ทะเลาะกับคุณอาเล็กเพื่อหนูอีกเลยนะคะ ถ้า หากว่าคุณอาเล็กเห็นว่าหนูขัดตาจริงๆ หนูไป จากบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็ได้ค่ะ เดิมชีวิต ของหนูก็มีชะตากรรมต่ำต้อย ออกไปแล้วจะ ถูกผู้คนทําอะไรก็จะได้ไม่ต้องทำให้ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาเดือดร้อนอีก”

“เด็กโง่ พูดอะไรน่ะ ขอเพียงแค่มียายอยู่ ยายจะดูว่ามีใครกล้าทำอะไรกับเรา เราไม่ต้อง สนใจอาเล็กของเรา เขาน่ะใจแคบ ไม่รู้เรื่องรู้ ราวอะไร ไป กลับบ้านกัน ยายจะให้คนทําของ อร่อยให้เราทาน บำรุงร่างกายของเราสัก หน่อย”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาจูงมือตุลยา เข้าไปในบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

จู่ๆหางตาของดุลยาเหลือบไปเห็นเงา ร่างอันคุ้นเคยที่ยืนจ้องมองเธอถมึงทึงอยู่ไม่ ไกลจากบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ความรู้สึก กะทันหันนี้ทำให้เธอขนพองสยองเกล้าขึ้นมา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ