บทที่ 958 ฉันจะหย่ากับนาย
เป็นบุริศร์
นรมนราวกับว่าเดาอะไรได้ ก็คาดไม่ถึงว่าจะได้เห็นฉากที่บริ ศร์พาผู้หญิงคนอื่นเข้าบาร์มาด้วยตาตัวเองเร็วขนาดนี้
ในใจเธอเจ็บปวดราวกับน้ำตาแตก
นรมนถอยออกไปจากเวทีเงียบๆ ไปที่ห้องน้ำด้วยความ รวดเร็ว
เธอตบหน้าตัวเองด้วยน้ำเย็น เย็นเยือก เหมือนกับความรู้สึก ของเธอ ในตอนนี้
มองเงาตัวเองในกระจก นรมนยิ้มที่ดีขึ้นมา แต่ขอบตามีน้ำตา
เอ่อออกมา
ความรักและการแต่งงานที่คิดไปเองว่าแข็งแกร่งไม่พังทลาย แต่กลับบอบบางเหลือทน ในระหว่างที่ตั้งครรภ์
นรมนราวกับล้มลง ในชั่วข้ามคืน แล้วยังเติบโตในชั่วข้ามคืน
เธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำมานานแค่ไหนแล้ว จนกระทั่ง คมทิพย์โทรศัพท์เข้ามา เธอถึงตื่นจากความฝัน
เหมือนกับตกอยู่ในความฝันที่ลวงตา ตอนนี้ตื่นจากฝันแล้ว ตัวเองก็ควรจะเผชิญหน้าความเป็นจริงแล้ว นรมนสูดหายใจลึก ตบหน้านิดหน่อย จากนั้นก็กดรับสายของคมทิพย์
“มีอะไรหรอ?”
“เธอไปไหนแล้ว? ทำไมบนเวทีมีฉันคนเดียว? เธอไม่รู้เลยว่า เมื่อกี้ตอนฉันลงมาประหม่าแค่ไหน นรมน อย่าเป็นแบบนี้สิ
คมทิพย์พูดบ่นอย่างเอาแต่ใจ แต่ฟังออกว่าอารมณ์ของเธอไม่ เลวเลย
น่าจะได้รับมูลเหตุมาเต็มบ้าน
ในใจนรมนดาดิ่ง แต่ก็ไม่หวังให้อารมณ์ของตัวเองมีผลกระ ทบต่อคุมทิพย์ ยิ้มขึ้นอย่างเข้มแข็งทันที “เมื่อกี้ฉันไม่ค่อยสบาย นิดหน่อย มาถึงห้องน้ำแล้ว เธอมาพยุงฉันไปโรงพยาบาล หน่อย”
เธอรู้ว่าเมื่อกี้คมทิพย์ลงทุนกับการร้องเพลงมาก ดูไม่น่าจะ สังเกตเห็นบุริศร์ แต่ถ้ายังปล่อยให้เธออยู่ต่อ เก็บไว้ไม่ได้ก็จะ เจอกัน
ด้วยอารมณ์ที่ระเบิดของคมทิพย์ นรมนไม่รู้ว่าเธอจะทำเรื่อง อะไรออกมา ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจพาคมทิพย์ออกมา
เธอไม่เด็กแล้ว
เรื่องบางเรื่องก็จัดการได้ด้วยตัวเอง
คมทิพย์ได้ยินว่านรมนไม่สบาย ก็มีความสุขอย่างเมื่อไม่ได้รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที
“นรมน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? เพราะฉันมีก๊าซในครรภ์หรือ เปล่า? เธอดูฉันสิ ประมาทเกินไปแล้ว มักจะทำให้เธอเป็นห่วง ฉันตลอด
ใบหน้าคมทิพย์รู้สึกผิด
ใจที่เยือกเย็นของนรมนอบอุ่นขึ้นไม่น้อย
“ไม่เกี่ยวกับเธอ อย่าตกอกตกใจไป
นรมนตบบ่าของคมทิพย์ พูดอย่างเหนื่อยล้า “ฉันอยากกลับ โรงแรมแล้ว คุมทิพย์ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ได้ไหม?”
“ได้ได้ได้ เธอเป็นแบบนี้แล้ว ฉันกล้ากดดันเธอซะที่ไหนล่ะ? นี่ ถ้าถูกบุริศร์รู้เข้า จะไม่ฉีกฉันหรอ?”
คมทิพย์พูดพึมพำ นี่ก็ทำให้นรมนเข้าใจ เธอยังไม่เห็นบริศร์
กับผู้หญิงคนนั้นเข้ามา
แบบนี้ดีที่สุด
นรมนคิด ปล่อยให้คมทิพย์พาตนออกไปจากบาร์
ตอนที่บุริศร์เข้ามาไม่ได้สังเกตคมทิพย์บนเวที จนกระทั่งเพลง หนึ่งร้องจบ ในตอนที่ทุกคนต่างไชโย เขาถึงเหลือบมองไปบน เวทีโดยไม่รู้ตัว ในตอนที่มองเห็นคมทิพย์ก็ชะงักเล็กน้อย
ทําไมเธอมาอยู่ที่นี่?
แทบจะไม่รู้ตัว บุริศร์มองหาซ้ายขวา แต่ก็มองไม่เห็นเงาของ นรมน ถึงตรงนี้เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเฝ้ามองการเคลื่อนไหวของเขา ยิ้มอย่างมี
เสน่ห์แล้วพูดขึ้น “ทำไม? เจอภรรยาของคุณหรือ?” ระหว่างที่พูด มือของเธอก็ไปแตะที่บ่าของเขาเบาๆ ลมหายใจ
อุ่นๆเป่าผ่านหูของบุริศร์
ผู้ชายทั่วไปไม่มีทางต้านทานการหยอกล้อแบบนี้ของเธอได้ เด็ดขาด!
หญิงสาวมีความมั่นใจมาก แต่ในวินาทีต่อมานิ้วมือของเธอก็
แทบจะถูกหักทิ้ง
“โอ้ย ประธานบริศร์ เจ็บ!!
แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้กรีดร้อง แต่ก็หน้าซีดไปหมดแล้ว บริศ มองเธอแล้วพูดอย่างเย็นชา “อย่าได้คืบจะเอาศอก โซฟี เรื่องเมื่อคืนฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอนะ”
“คิดบัญชีอะไร? คนเขาไม่รู้เรื่อง”
โซฟีแม้ว่าจะเจ็บแทบตาย แต่ก็ยังดัดเสียงหยอกล้อต่อ เธอไม่เชื่อหรอก ว่า ในโลกนี้จะมีผู้ชายที่เธอโซฟพิชิตไม่ได้ บุริศร์ดวงตาเย็นชาเล็กน้อย แรงในมือก็หนักขึ้น “อ๊ะ!”
โซฟีเหงื่อเย็นๆไหลทันที
นิ้วมือเล็กๆของเธอ หักแล้ว!
โซฟีสั่นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้อีกแล้ว กระทั่งรุนแรงเล็ก น้อย
“บุริศร์ นายกล้าทำร้ายฉัน? แบบนี้เรื่องที่นายอยากรู้เกรงว่า ชาตินี้คงไม่ได้รู้แล้ว”
“งั้นก็ไม่ต้องรู้แล้ว”
เสียงของบุริศร์เย็นราวกับน้ำแข็ง
โซฟี ในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าตนเจอกับใครเข้า อดไม่ได้ที่จะ ถาม “หมายความว่าไง? นายไม่อยากรู้แล้ว?”
“ตอนนี้คนที่รู้เรื่องนั้นมีเธอแค่คนเดียว ในเมื่อฉันไม่รู้ งั้นก็ไม่ ให้คนอื่นรู้ วิธีเดียวที่จะทำให้ทุกคนไม่รู้ ก็คือการให้เธอหุบปาก เธอคิดว่าใครจะเก็บความลับได้?”
บุริศร์ยิ้มเย็นชา แต่ราวกับรอยยิ้มของซาตาน ทำให้โซฟีกลัว จนหันตัววิ่ง
แต่เธอยังไม่ทันวิ่งออกจากบาร์ ก็ถูกผู้ชายสองคนยืนบังทาง
เดินไว้
“พวกนายถอยไป!”
โซฟีอยากที่จะดิ้นรนออกไป กลับถูกผู้ชายสองคนปิดปากพา ออกไป
บริศ ออกมาจากบาร์ มาถึงหลังร้าน
โซฟีมองไปที่บริศ ด้วยความหวาดกลัวส่งเสียงร้องอู้อี้
บุริศรโบกมือ
ผู้ชายปล่อยปากของโซฟี
โซฟีรีบถามขึ้น “เพราะอะไร? เมื่อวานนายไม่ได้มีท่าทีแบบนี้ นายกระทั่งมีความรู้สึกอย่างแรงกล้าที่จะรู้เรื่องทั้งหมด
“ใช่ เมื่อวานฉันอยากรู้มากจริงๆ แต่ว่าเธอทำความผิดพลาด ครั้งใหญ่
ใบหน้าของบริศร์เย็นราวน้ำแข็ง แม้แต่อากาศรอบด้านยังลด ลง ทำให้โซฟีตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ความผิดพลาดอะไร?”
“เธอไม่ควรเหลือสัญลักษณ์ไว้บนตัวฉัน และไม่ควรพยายาม รั้งฉันไว้ โซฟีเธอทำให้ภรรยาฉันเข้าใจฉันผิด หล่อนโกรธมาก
คำพูดของบุริศร์ทำให้โซฟีชะงักโดยตรง
“แค่นี้? แค่เพราะเรื่องนี้นายก็จะเอาชีวิตฉัน? บุริศร์ ผู้ชาย อย่างพวกนายไม่ใช่ว่าชอบเก็บเมียไว้ที่บ้าน แล้วออกไปหาข้าง นอกหรอ?”
“ฉันต้องการแค่ภรรยาฉันคนเดียวก็เพียงพอแล้ว แต่ใคร ก็ตามที่ทำร้านหล่อน ฉันทนไม่ได้ เมื่อวานฉันอยากรู้เรื่องนั้น มากจริงๆ แต่ตอนนี้ดูท่า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความสุขของ ภรรยาฉันแล้ว ดังนั้นเมื่อเรื่องที่เธอทำให้หล่อนทุกข์ใจ งั้นก็ฝัง เธอไปกับเรื่องนั้นเลยดีกว่า”
บุริศร์พูดจบก็หันตัวเดินจากไปทันที
ด้านหลังมีเสียงอ้อนวอนของโซฟีดังสวนมา แต่สำหรับเขา แล้วไม่เกิดเป็นคลื่นใดๆ
ไม่นานนัก เสียงนั้นก็อ่อนลง จนกระทั่งไม่มีเสียงลมหายใจ
“เอาไปทิ้งในทะเล”
บริศ พูดอย่างเย็นชา ไร้ซึ่งความไม่เหมาะสมใดๆ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่ใช่คนดี
หลังจากนรมนกลับมาถึงโรงแรมแล้ว ด้วยความที่ร่างกายไม่ สบาย ก็กลับไปที่ห้องด้วยความรวดเร็ว โยนตัวเองลงไปบน เตียงใหญ่ทันที
เตียงเรียบร้อยมาก และเย็นมาก
สมองของนรมนเอาแต่ฉายภาพที่เห็นเมื่อไม่นานมานี้
ผู้หญิงคนนั้นมีเสน่ห์แบบนั้น สวยงามขนาดนั้น มีเสน่ห์แบบที่
เธอไม่มี
บุริศร์ชอบผู้หญิงประเภทนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
นรมนไม่รู้ แต่รู้สึก ใบหน้ามีอะไรบางอย่างไหลลงมา ยกมือขึ้นลูบ คือน้ำตา
ท้ายที่สุดเธอก็เปราะบาง ร้องไห้ซะแล้วล่ะ
นรมนฝังตัวเองลงไปในหมอน ร้องไห้อย่างไม่มีเสียง
ร้องไห้จนเหนื่อยแล้ว เหนื่อยแล้ว เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว เองไว้โดยตรง หดตัวเป็นนกกระจอกเทศแล้วหลับไป
ไม่รู้หลับไปนานเท่าไหร่ สัมผัสได้ว่ามีคนดึงผ้าห่มของเธอออก ลูบหน้าผากของเธอ ไม่รู้พูดว่าอะไร ดูเหมือนมีความ กระวนกระวาย
นรมนเอาแต่รู้สึกง่วงมากเหนื่อยมาก ไม่อยากตื่นขึ้นมา พลิก
ตัวไปนอนต่อทันที
บุริศร์ตกใจแทบแย่แล้ว
นโมนเป็นไข้
ไข้รุนแรงมาก
“นรมน เธอตื่นก่อน ฉันพาเธอไปโรงพยาบาล
โรงพยาบาล” คำคำนี้กระตุ้นสติของนรมน
ลูก!
ในตอนที่เธอเห็นบริศร์กับโซฟีอยู่ด้วยกัน เธอยังไม่ได้ พิจารณาถึงลูก ตอนนี้เพราะคำว่าโรงพยาบาลนึกถึงลูกที่ยังไม่ เป็นรูปเป็นร่าง เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
“ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไปโรงพยาบาล! ฉันไม่ไป!”
แม้ว่าร่างกายที่เป็นไข้จะไร้เรี่ยวแรง แต่ในนาทีนี้ นร บรมน เหมือนถูกชาจพลัง ดิ้นรนต่อสู้ด้วยแรงทั้งหมด ในตอนที่ดินไม่หลุดก็เอื้อมนิ้วออกไปขวนอีกฝ่าย
“แควก—”
บุริศร์ไม่ได้ป้องกัน ถูกนรมนวนเป็นทาง
ทันใดนั้นเลือดที่เผยออกมาบนใบหน้าที่หล่อเหลา
บุริศร์ไม่คาดคิดเลยว่า นรมนที่สง่างามอยู่เสมอจะมีศักยภาพ ในการเป็นผู้หญิงไร้เหตุผล
เขาหลบเลี่ยงมือทั้งสองข้างของนรมน พูดกับเธอด้วยเสียง อ่อนโยน “โอเค ไม่ไปโรงพยาบาล พวกเราไม่ไป ฉันพาเธอไป อาบน้ำ”
ได้ยินคำว่าไม่ไปโรงพยาบาล นรมนก็หยุดการโจมตีลง แต่ กลับพูดอย่างน้อยใจราวกับเด็กน้อย “ฉันไม่อาบน้ำ
“งั้นเราไปกินข้าวกัน?”
“ไม่กิน!”
“ดื่มน้ำ?”
“ไม่ดื่ม”
เธอเหมือนกับเด็กขี้งอน บุริศร์ไม่ว่าพูดอะไรก็คัดค้าน
บุริศร์รู้สึกทำอะไรไม่ได้แต่ก็มองไปที่นรมนอยากปวดใจ ถาม ขึ้นกะทันหัน “เธอเห็นฉันอยู่กับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม?”
นรมนไม่ใช่ผู้หญิงที่จะโวยวายโดยไร้เหตุผล จู่ๆเป็นแบบนี้ขึ้นมาจะต้องมีเหตุผลแน่ บุริศร์นึกถึงเรื่อยรอยลิปสติกบนเสื้อเชิ้ต
เมื่อวานขึ้นมาได้ รวมเข้ากับพฤติกรรมของเธอเมื่อคืน ก็ล่วงรู้ว่า นรมนเหมือนจะเข้าใจอะไรแล้ว ได้ยินคำถามของบุริศร์ เส้นในสมองของนรมนก็ส่งเสียงแตก
“เปรี๊ยะ”
“บุริศร์ นายไสหัวออกไป! ไป ฉันนรมนจะไม่แบ่งผู้ชายหนึ่ง คนกับผู้หญิงคนอื่น มันทำให้ฉันขยะแขยงนายรู้ไหม? ทำไมนาย เป็นแบบนี้? ถ้ามีอะไรที่ฉันทำไม่ดี หรือว่านายไม่รักฉันแล้ว ฉัน ขอให้นายบอกฉัน ฉันจะจากไปอย่างรู้ตัวเอง นายไม่ควรทำให้ ฉันลำบากแบบนี้ แล้วนายก็ไม่ควรดูถูกความรักระหว่างเราแบบ นี้ นายรู้ไหม? ความรักนั้นสวยงามมาก ต่อให้วันหนึ่งความรักไม่ อยู่แล้ว ฉันก็หวังว่าพวกเราจะสามารถจากกันได้ด้วยดี แต่ไม่ใช่ ถูกนายหลอกล้อเล่นเป็นคนโง่แบบนี้
“ฉันเปล่า ฉันรักเดียวใจเดียวกับเธอมาตลอด ไม่เคยคิดที่จะ หักหลังความรักระหว่างเราเลย
บุริศร์พูดด้วยความจริงจังมาก ในดวงตามีแต่ความลึกซึ้ง น่า เสียดายที่นรมนที่มีไฟแผดเผามองไม่เห็นเลย
“ฉันไม่ฟัง! นายกำลังหลอกฉันอีกแล้ว นอกใจครั้งนึงก็จะมีอีก เป็นร้อยครั้ง บุริศร์ ระหว่างเรามันจบแล้ว! ฉันจะหย่ากับนาย หย่า!”
ในตอนที่นรมนพูดคำว่าหย่าออกมา หัวใจเจ็บปวดทรมาน แล้วสีหน้าของบริศร์ก็ซีดขาวลง
“เธออย่าแม้แต่จะคิด”
เขาพูดอย่างดุร้าย จากนั้นก็อุ้มนรมินที่โจมตีทั้งคว้าทั้งส่วนขึ้น มา เปิดประตูห้องเดินไปด้านนอกทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
