บทที่ 135 ทรมานคนโสดสนุกไหม
“บุริศร์! คุณมันเจ้าเล่ห์!”
เมื่อนรมนตอบสนองกลับมันก็สายไปแล้ว
บุริศร์หัวเราะทุ้มต่ำในลำคอ วินาทีต่อมาก็จูบอย่าง เอาแต่ใจ
นรมนกลัวว่าจะโดนแผลเขา พยายามหลีกเลี่ยง ตำแหน่งหน้าอกเขาอย่างเต็มที่ มันทำให้บุริศร์ไร้ ยางอายมากขึ้น สองมือใหญ่นั้นลูบไปรอบๆ อย่างคิด ไม่ซื่อ มันทำให้นรมนดูแลตรงนี้ได้ แต่ดูแลตรงนั้นไม่ ได้
เห็นว่าอะไรไม่คาดคิดจะเกิดขึ้นแล้ว นรมนก็รีบ
ผลักเขาออก
ใบหน้าเธอเหมือนพระอาทิตย์ตกสีแดงก่ำ มันมี เสน่ห์เป็นพิเศษ เธอหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ร่างกายค่อนข้างอ่อนปวกเปียก แค่จ้องมองบุริศร์อย่าง ซุกซน แต่ไม่คิดว่าดวงตาหยาดเยิ้มนั้นยิ่งร้อนระอุ
บุริศร์รู้สึกว่าทั้งร่างกายจะระเบิดแล้ว
เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “คุณไม่รู้เลยเหรอว่า ห้าปีนี้ผมใช้ชีวิตยังไง กินเจมาห้าปี ขอกินขนมก่อน ข้าวเย็นไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้!”
ถึงแม้นรมนจะพอใจกับสิ่งที่เขาพูด และรู้สึกว่าถ้า บุริศร์ไม่ได้สัมผัสผู้หญิงคนอื่นจริงๆ มาห้าปี เธอก็ค่อน ข้างโหดร้ายไปหน่อย แต่นึกถึงบาดแผลของบุริศร์ เธอก็อดทนต่อความไม่เต็มใจของตัวเอง
“รอคุณหายดีก่อนค่อยว่ากัน” ดวงตาบุริศร์เป็นประกายทันที
“คุณหมายความว่าถ้าแผลฉันหายแล้วก็ได้งั้นสิ?”
“ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น”
เห็นท่าทางดีอกดีใจของบุริศร์ นรมนก็รู้สึกว่าตัว เองขุดหลุมฝังตัวเองแล้ว
ตอนที่พฤกษ์มาก็เจอเหตุการณ์นี้พอดี เขาก็รู้สึก
อิจฉาอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่าตัวเองควรเดทกับผู้หญิง
สักคนบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นโดนทรมานทั้งวันแบบนี้
ทนไม่ได้จริงๆ
อาหารFood garden”
พฤกษ์จงใจกระแอมไอสองที่
นรมนเหมือนโดนคนจับได้กะทันหัน หน้าก็ยิ่งแดง ถึงขั้นร้อนผ่าวสุดๆ ไม่สามารถอยู่ในห้องได้สักพัก
“ฉันไปตามกานต์กลับมากินข้าวนะ” พูดจบก็วิ่งออกไปราวกับหนี บุริศร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจยิ่งขึ้น
เขา
LEGO “อะแฮ่ม ประธานบุริศร์ อาหารมาแล้ว สั่งที่ร้าน
พฤกษ์ลูบจมูก พูดขึ้นอย่างติดตลก “ประธานบุริ ศร์ ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่า?”
“อืม คราวหน้าโทรมาก่อน ไม่งั้นไม่สะดวก”
บุริศร์พูดขึ้นอย่างไม่รู้สึกเขินอาย แต่กลับทำให้ พฤกษ์หน้าแดงนิดหน่อย
“ประธานบุริศร์ ทรมานคนโสดสนุกไหม?”
“ก็โอเคนะ”
วันนี้บุริศร์อารมณ์ดีมาก ยังหลอกล้อกับพฤกษ์ เป็นครั้งแรก รู้ว่านรมนยังไม่กลับมาสักครู่ เขาก็ถาม เสียงทุ่ม “ทางด้านธรณีถามเป็นไงบ้าง?”
พฤกษ์วางกระติกน้ำร้อนบนโต๊ะ จากนั้นก็พูดเสียง ทุ้ม “ธรณีส่งเขมิกาไปที่สถานีตำรวจเพื่อตรวจสอบ ตอนนี้หลักๆ เขามีหน้าที่สืบสวนการตายของนาวิน แต่ ฉันได้ยินว่าตั้งเมได้ข่าวว่าเขมิกาเกิดอุบัติเหตุ เฝ้าตาม หามาตลอด พอรู้ว่าเป็นคำสั่งของคุณ ก็รอที่บ้านเก่า ตระกูลโตเล็ก ปัจจุบันข่าวที่คุณอยู่โรงพยาบาลทหาร เป็นความลับ มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ แต่เวลามันผ่านไป นานแล้วฉันก็ไม่รู้”
เรื่องพวกนี้บุริศร์คาดการณ์ไว้หมดแล้ว แต่ไม่คิด ว่าตั้งเมจะกล้ามาหาถึงที่จริงๆ มันทำให้บุริศร์รู้สึก รังเกียจนิดหน่อย
“นายหาวิธีทำให้ธุรกิจตระกูลศิริวัชรภัทรตกต่ำ ฉันอยากเห็นตั้งเมก้มหัว แล้วบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้นทั้งหมดโดยทันที”
“ครับ”
พฤกษ์พยักหน้า พูดเสียงทุ้ม “มีอีกเรื่องหนึ่ง ฉัน คิดว่าควรบอกคุณสักหน่อย”
“ว่ามา”
บุริศร์ให้พฤกษ์พยุงตัวเองขึ้นมา พิงขอบเตียงครึ่ง ตัว ท่าทางเหนื่อยนิดหน่อย
อย่างไรแล้วก็เป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ต่อ หน้านรมนกับกานต์ก็แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง กลัวว่าพวก เขาจะกังวล ตอนนี้พวกเขาไม่อยู่แล้ว ก็สบายใจขึ้นนิด หน่อย
พฤกษ์รู้สึกว่าบุริศร์โหดร้ายกับตัวเองมากไป หน่อย และพยายามอย่างหนักเพื่อนรมนกับกานต์มาก เกินไปเช่นกัน นี่มันไม่ค่อยเหมือนบุริศร์ที่เขารู้จักเลย
“ประธานบุริศร์ ร่างกายคุณสำคัญที่สุด คุณนาย ท่านโทรมาจากต่างประเทศ ฉันไม่กล้าบอกเธอว่าคุณ ได้รับบาดเจ็บ ฉันรู้ว่าคุณรักคุณนายและคุณชายน้อย กานต์มาก แต่ถ้าคุณนายท่านรู้ว่าคุณบาดเจ็บเพื่อพวก เขา ไม่รู้ว่าคุณนายท่านจะมองคุณนายกับคุณชาย น้อยกานต์ยังไง ถ้าคุณหวังดีกับพวกเขาจริงๆ ก็ช่วย ดูแลตัวเองให้ดีด้วย”
ตอนแรกพฤกษ์ ไม่คิดจะพูด แต่เขาทนไม่ไหว บุริศร์อึ้งไป เหมือนประหลาดใจนิดหน่อย
อยู่กับพฤกษ์ในช่วงปีที่ผ่านมา นอกจากเรื่อง ธุรกิจแล้ว พฤกษ์ก็สนใจเรื่องส่วนตัวเขาน้อยมาก เอ่ย ปากพูดในครั้งนี้เพราะต้องมีเหตุผลอื่น
“ที่นายบอกฉันเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวกับเรื่องที่นาย กำลังจะพูดกับฉันเหรอ?”
บุริศร์ถามด้วยเสียงทุ้ม ดวงตาคมคู่นั้นมองพฤกษ์ อย่างไม่มีอะไรให้ซ่อน
เขาลังเล สุดท้ายก็พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ครับ เกี่ยวกับ
ป้าโอ”
“ป้าโอ? นายเตรียมให้เธอไปอยู่ที่ชานเมืองแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ถ้าเธอยังไม่ทำอะไรเกินเลย ไม่มายุ่งเรื่อง ของฉันและนรมน ก็ให้เธอใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น เอาเงินใน บัญชีส่วนตัวฉันโอนไปทุกเดือน ป้าโอไม่มีลูก ดูแลรับ ใช้ฉันมาตลอดชีวิต ถือเป็นการตอบแทนแล้วกัน”
บุริศร์พูดเสียงเรียบ ในใจถึงแม้จะรู้สึกเสียดาย แต่เขาก็เห็นความสัมพันธ์ระหว่างป้าโอกับนรมนแล้ว เขาแค่สงสัยมาก เมื่อก่อนพวกเธอสองคนก็เข้ากันได้ดี มากไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆ ก็เป็นปฏิปักษ์กันล่ะ?
หรือใบหน้าเปลี่ยน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเหรอ? นรมนก็ยังเป็นนรมนคนเดิมไม่ใช่เหรอ? บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเสียใจมาก กับเรื่องนี้
พฤกษ์ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดหรือไม่
เห็นเขาเป็นแบบนี้ บุริศร์ก็ยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น
“เรื่องอะไรกันแน่? ทำให้นายพูดยากขนาดนี้?”
ภายใต้แรงกดดันของบุริศร์ พฤกษ์เงียบสักพัก ก่อนพูดขึ้น “เรื่องที่คุณชายน้อยกานต์หายตัวไป มัน เกี่ยวกับป้าโอครับ”
“นายว่าไงนะ?”
บุริศร์นั่งขึ้นมาทันที เพราะออกแรงมากเกินไป แผลทั้งร่างก็ค่อนข้างเจ็บ เขาเอนตัวกลับอีกครั้ง เหงื่อ ไหลออกจากหน้าผาก
พฤกษ์เห็นว่าเขาเป็นแบบนี้ ก็รู้ว่าป้าโอมีความ สำคัญในหัวใจเขา แต่พูดออกไปแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้ เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก พฤกษ์ต้องพูดต่อไป “ป้าโอ เป็นคนปล่อยธิดาไป เธอติดต่อป้าโออยู่ตลอดเวลา และตอนแรกที่ฉันหาบอดี้การ์ดให้คุณนาย ป้าโอก็ แนะนำธิดา บอกว่าธิดาเป็นเด็กผู้หญิง อะไรๆ ก็สะดวก มากหน่อย ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่รู้สึกว่า ป้าโออาจจะแนะนำเฉยๆ และธิดาก็ค่อนข้างเก่งจริงๆ ก็เลยใช้ธิดา แต่ครั้งนี้จับกุมที่ร้านเสริมสวย ธิดากลับ หนีไป ฉันตรวจสอบบันทึกการสื่อสารทางโทรศัพท์ ครั้งสุดท้ายของร้านเสริมสวย โทรศัพท์โทรหาป้าโอ ในร้านเสริมสวย นอกจากธิดาแล้ว ฉันไม่รู้ว่ายังมีใครที่ ติดต่อป้าโออีก และธิดาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ต่อหน้าต่อตาเรา ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้ อีก อย่าง..”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ พฤกษ์ก็หยุดไป เห็นได้ชัดว่ามี ความกังวลนิดหน่อย
บุริศร์ค่อนข้างใจร้อนแล้ว
“มีอะไรก็รีบๆ พูดออกมา พูดตะกุกตะกักเหมือน เป็นผู้หญิง นายเปลี่ยนเพศตั้งแต่เมื่อไร?”
เห็นบุริศร์กังวลจริงๆ พฤกษ์ก็กระแอมไอหนึ่งครั้ง ก่อนพูดขึ้น “เมื่อคุณถูกส่งตัวไปที่ห้องผ่าตัดเพื่อช่วย ชีวิต ป้าโอก็รีบมาโรงพยาบาลทหารทันที โวยวายว่า อยากเจอคุณนาย บอกว่าอยากคุยกับคุณนาย ตอน นั้นคุณอยู่ในสภาพวิกฤติมาก คุณชายน้อยกานต์เพิ่ง หลับไป คุณนายให้ฉันออกไปส่งเธอ แต่เห็นได้ชัดว่า คุณนายก็รู้สึกว่าป้าโอมีปัญหาเหมือนกัน เธออยู่ที่ ชานเมือง ถึงได้รับข่าวสารก็ไม่สามารถมาได้ในทันที นอกจากเธอรู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้ว ถึงได้รีบมาหาเรื่อง คุณนายโดยทันทีแบบนี้”
คิ้วบุริศร์แทบขมวดเข้าหากัน
เขาไม่คิดเลยว่าเมื่อได้เจอนรมนอีกครั้ง ป้าโอและ นรมนที่ครั้งหนึ่งเคยเข้ากันได้ดีจะกลายเป็นแบบนี้ มัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
บุริศร์คิดไม่ออก เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นแล้ว
ป้าโอมีความสำคัญกับเขามาก แต่นรมนก็เป็นผู้ หญิงที่เขาต้องการใช้ชีวิตด้วยเหมือนกัน ผู้หญิงสอง คนนี้ขัดแย้งและมีความคิดเห็นต่างกัน เขาไม่รู้ว่าตัวเองควรปรับตัวอย่างไร
ทันใดนั้นเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“ทำไมจู่ๆ แม่ก็โทรหาฉัน?”
คุณนายโตเล็ก(แม่ของบุริศร์)ยุ่งตลอดที่ต่าง ประเทศ เธอมีธุระของตัวเองต้องทำ ตั้งแต่ที่ลูกชาย คนเล็กของเธอตรินท์เสียชีวิตไป เธอก็ไปเปิดห้องโถง สำหรับทำการกุศลที่ต่างประเทศยุ่งอยู่ทุกปี บอกว่า เพื่อเป็นการเก็บรักษาความทรงจำของลูกชายคนเล็ก ทำดีเพิ่มให้เขา หวังว่าเขาจะมีบ้านที่ดีในชาติหน้า
เธอยังคงเชื่อเรื่องกรรม
ปีที่ผ่านมานี้ คุณนายโตเล็ก(แม่ของบุริศร์)ก็มักจะ ยุ่งมาก ยุ่งจนไม่โทรหาบุริศร์มามากกว่าหนึ่งเดือน วัน นี้จู่ๆ ก็โทรมาถามเรื่องบุริศร์ มันทำให้บุริศร์ตื่นตัวขึ้น มา
พฤกษ์พูดเสียงทุ้ม “ฉันตรวจสอบบันทึกการโทร ของป้าโอ ก่อนหน้านี้ไม่นานป้าโอเหมือนจะเคยโทรหา
คุณนายท่าน”
สีหน้าบุริศร์ไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก
แค่ป้าโอคนเดียวเขาก็กังวลมากพอแล้ว ถ้ามีแม่ที่ ไม่รู้เรื่องรู้ราวภายในมาอีกคน ระหว่างเขากับนรมนจะ ไปต่อได้ไหม?
บุริศร์ขมวดคิ้วแน่น พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ช่วยฉันวิดีโอ คอลหาแม่ฉันหน่อย ฉันอยากคุยกับเธอ”
“แต่ประธานบุริศร์ สภาพคุณตอนนี้…”
“ไม่เป็นไร ดีกว่าคนอื่นไปพูดไร้สาระ ดีกว่าให้เธอ เดามั่วๆ” บุริศร์ตัดสินใจทันที พฤกษ์ก็ไม่พูดอะไรมาก เอา
เอิน
โทรศัพท์ให้บุริศร์และวิดีโอคอลหาคุณนายโตเล็ก(แม่
ของบุริศร์)
โทรศัพท์แทบจะรับสายโดยทันที
เมื่อคุณนายโตเล็ก(แม่ของบุริศร์)เห็นลูกชายสวม ชุดของโรงพยาบาล นอนอยู่บนเตียง สีหน้าก็ซีดทันที
“บุริศร์ ลูกบาดเจ็บจริงๆ เหรอ?”
ประโยคนี้แทบจะยืนยันการคาดเดาของบุริศร์ มีคนบอกเรื่องนี้กับคุณนายโตเล็ก(แม่ของบุริ ศร์)แล้ว เป็นไปได้อย่างมากว่าคนคนนั้นคือป้าโอ
บุริศร์ยิ้มแล้วพูดขึ้น “แม่ แผลเล็กๆ เองครับ ไม่ใช่ ปัญหาอะไร แต่แม่รู้ว่าผมบาดเจ็บได้ไง? ห่างไกลกัน ขนาดนี้ แม่มีตาทิพย์เหรอ?”
“อย่าปากจัดกับแม่นะ!ลูกคิดว่าตัวเองทำเรื่องไร้ สาระแล้วแม่อยู่ต่างประเทศจะไม่รู้เหรอ? บุริศร์อ่า ลูก ไม่เด็กแล้วนะ ไม่กี่ปีก่อนเพราะนรมนตายไป ลูกก็ปิด กั้นตัวเอง แม่ได้ยินว่าช่วงนี้ลูกหมกมุ่นกับผู้หญิงคน ใหม่ พอแม่รู้ว่าลูกออกมาจากความเศร้าในอดีตได้ แม่ ก็ต้องดีใจอยู่แล้ว แต่มันแค่ไม่กี่วันเองนะ? อีกฝ่ายเป็น คนยังไง มันคุ้มกับชีวิตลูกไหม? เมื่อก่อนไม่เคยเห็นลูกดีกับนรมนขนาดนี้เลย แม่จะบอกลูกให้นะ ถ้าลูกไม่ บันยะบันยังอีก แม่จะกลับไปดูแลลูกแล้วนะ ผู้หญิง อะไรนั่นก็รีบไล่เธอไปซะ อย่ารอให้แม่กลับไปจัดการ เอง ถึงตอนนั้นมันจะแย่เอา ได้ยินไหม?”
ทันทีที่คุณนายโตเล็ก(แม่ของบุริศร์)พูดขึ้นก็ใช้ คำอย่างชัดเจน มันทำให้ตอนนี้บุริศร์เป็นฝ่ายถูก กระทำ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
