บทที่ 621 ให้โอกาสเธอได้ชดใช้
“คุณนาย น้ำ
ลูกน้องรีบส่งน้ำมาให้ แต่น่าเสียดายที่กลับถูกนรมนผลักออก
มันแสบร้อนคอมาก เหมือนกรดซัลฟูริกเลย นรมนจับคอของตัวเองเอาไว้ เพราะเจ็บปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัว ลูกน้องทนดูไม่ไหว เลยลุกแล้วเดินออกไป คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นฉากนี้ ก็ยิ้มปลอบใจออกมา “ไปเตรียมเรือ ให้พวกเขาไปพรุ่งนี้
“พวกเขา? ”
ลูกน้องสงสัยเล็กน้อย
คุณนายตระกูลโตเล็กมองด้านบนพลางพูดขึ้น “ให้เธอเอา กมลไปด้วย เป็นแค่สาวน้อยคนเดียว เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ไม่ สี เก็บกมลเอาไว้ ยังพอจะเอาไว้ให้แต่งงานกับตระกูลโตเล็ก อะไรได้บ้าง ตอนนี้กิจจาเป็นอย่างไรบ้าง? ”
“ฉันได้ยินคุณหมอโพนี่กับคุณนายบอกว่า ตอนนี้คุณชาย
กิจจาเหมือนจะเก็บตัว อาจจะตัดขาดจากโลกภายนอก ตัวเองไข้ ชีวิตอยู่ในโลกของตัวเองคนเดียวเลย เมื่อได้ยินลูกน้องพูดแบบนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กก็พูดอย่างไม่พอใจ “ไร้ประโยชน์ ที่แท้ก็เป็นลูกชายที่นั่งแพศยาอย่างเข กาคลอดออกมานี่เอง ไม่ได้มียีนส์ความดีของตระกูลโตเล็กเลย บรมนยังคลอดลูกแฝดออกมาอีก เธอคลอดกิจจาออกมาคน เดียวไม่พอ แถมยังโง่ขนาดนั้นอีก ในวันนี้ก็อ่อนแอเหลือเกิน ถึง คนแบบนี้จะโตขึ้นมา ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากอยู่ดี ให้นมน พาไปเถอะ ถือว่าเป็นการให้โอกาสเธอได้ชดใช้
“ชดใช้งั้นเหรอ? ”
ลูกน้องยังไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่
คุณนายตระกูลโตเล็กพูดขึ้น “กิจจาเป็นลูกชายของตนท์ นร มันเป็นหลานของธรรค ให้เธอดูแลกิจจา เสียงลูกชายของตนท์ มันก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ลูกน้องรีบก้มหน้าลง
บอกว่าจะให้โอกาสนรมนในการชดใช้ อันที่จริงเห็นว่ากิจจา ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว คุณนายตระกูลโตเล็กก็แค่อยากจะ กําจัดเขาทิ้งเท่านั้นเลย และพยายามหาข้ออ้างให้กับตัวเองกับ คนอื่น
นรมนูพูดอะไรไม่ออก กิจจาปิดกั้นตัวเองแล้ว เมื่อเห็นการรวม ตัวกันแบบนี้ ต่อไปจะเป็นอย่างไรก็พอจะเดาออกแล้ว ลูกน้องอดไม่ได้ที่จะสงสารกิจจา
“คุณนาย ให้คุณชายกิจจาอยู่ต่อเถอะ ถึงอย่างเขาก็เป็นหลาน คนโตของตระกูล โตเล็ก
“ตระกูลโตเล็กต้องให้คุณมาสนใจตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ” คุณนายตระกูลโตเล็กมีสีหน้านิ่งลง ลูกน้องรีบเงียบลง
คุณนายตระกูลโตเล็กพูดเสียงเย็นชา “ถ้าไม่มีใครน่า บุริศร์ จะทะเลาะกับนรมนได้อย่างไร? คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตายไป แล้ว ในใจของบุริศร์ไม่รู้ว่าจะรู้สึกผิดต่อนมนมากขนาดไหน ผู้ชายคนนี้เนี่ยนะ ตอนนี้จำได้เพียงว่านรมนเป็นภรรยาของเขา วันๆ เอาแต่คิดว่าจะเอาในภรรยาอย่างไร เขายังจำได้ว่าน้อง ชายของเขาไม่ได้ตายอย่างเต็มตาเลยเหรอ? เพียงแค่ให้บริศร์ คิดว่านรมนพากิจจาไปก็เพราะว่าการตายของคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา อยากให้บริศร์ไม่ได้เจอกิจจาอีกเลยตลอดชีวิต อยากให้ กิจจาตาย บุริศ เลยเกลียดนรมนเป็นอย่างมาก เลยต้องตัดขาด กับเขาอย่างเด็ดขาด ถึงจะเข้าใจหรือไง? ”
“เข้าใจไหม”
ลูกน้องไม่พูดอะไรต่อไปแล้ว แต่ว่าเกิดความสงสารต่อของพร มน
เมื่อเจอแม่สามีเป็นแบบนี้ ถึงนรมนจะชวย แต่สิ่งที่น่าเสียดาย ก็คือเธอไม่ได้สังเกตอะไรก่อนเลย
นรมนคิดว่าตัวเองจะตายอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ร้อน เดี๋ยวก็หนาว เธอกอดตัวเองเอาไว้ มันรุ่มร้อนเป็นอย่างมาก
ในหัวมีแต่หน้าของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาผุดขึ้นมา
ในตอนแรกเธอเข้าใจตัวเองผิดแบบนั้น ไม่เชื่อใจตัวเอง แถม ยังไล่ตัวเองออกจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเพื่อคนนอก แต่ สุดท้ายกลับแลกกับชีวิตเธอ เพื่อความสุขกับอิสระของตัวเอง
บรมนร้องไห้
ร้องไห้อย่างหนักหน่วง
เธอยอมให้ตัวเองไม่รู้อะไรเลย อยากให้ทุกอย่างเหมือนกับ ตอนที่อยู่ที่มหาลัย เธอเพียงแค่อยากจะได้แอบชอบบริศร์ไป เรื่อยๆ ก็พอแล้ว
บางทีไม่ได้แต่งเข้าบ้านตระกูลโตเล็ก ทั้งหมดนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น
ชีวิตของเธอก็จะเป็นปกติ คงไม่เจ็บปวดขนาดนี้
ในวันนี้ผิดหวังแล้วหรือยัง?
ไม่
การที่ได้รับบริศ เธอไม่ได้รู้สึกผิดหวังเลย!
เธอเพียงแค่ผิดหวังที่ตัวเองเสียความเป็นตัวเองไปให้กับ ความรัก ผิดหวังที่ตัวเองเชื่อคนอื่นง่ายเกินไป ผิดหวังที่ตัวเองลุ่ม หลงอยู่ในความรัก โดยไม่ได้ระวังตัวเลย
เธออ่อนแอเกินไป อ่อนแอจนปกป้องตัวเองไม่ได้ แล้วจะมาปก ป้องคนอื่นได้อย่างไร?
นรมนร้องไห้จนหลับไป ตื่นมาก็ร้องไห้ เป็นแบบนี้วนไป ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน สำหรับเธอนั้นมันเหมือนทั้งชีวิตเลยล่ะ แล้วก็เหมือนเป็นแค่ช่วงเวลาเดียวด้วย ประตูของห้องใต้ดิน เปิดออก
บรมนถูกคนแบกออกไป
เธอลืมตามอง ก็เห็นคุณนายตระกูลโตเล็กปิดจมูกด้วยความ
รังเกียจ
“บเอาออกไป เหมือนไปหมดแล้ว ไม่ไหวเลยจริงๆ
นโมนทําอะไรได้ล่ะ?
เธอเองก็ทําอะไรไม่ได้
แขนนั้นไร้เรี่ยวแรงจนยกแทบไม่ขึ้นแล้ว ไข้ขึ้นจนไม่มีแรงเลย แม้แต่น้อย คอก็แสบเป็นอย่างมาก พูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำ เดียว
เธอเป็นใบ้ไปแล้ว!
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอเป็นคนใบ้ไปแล้ว
ใครจะอยากจะเอาคนใบ้มาเป็นภรรยากันล่ะ?
นรมนยิ้มอย่างขมขื่น
คุณนายตระกูลโตเล็กกลับไม่อยากจะมองเธอ เลยพูดกับคน ข้างๆ ว่า “กิจจาล่ะ?”
“เดี๋ยวจะพาลงมา คุณหนูกมลกำลังหลับอยู่
ล่ะ แล้วก็เหมือนเป็นแค่ช่วงเวลาเดียวด้วย ประตูของห้องใต้ดิน เปิดออก
บรมนถูกคนแบกออกไป
เธอลืมตามอง ก็เห็นคุณนายตระกูลโตเล็กปิดจมูกด้วยความ
รังเกียจ
“บเอาออกไป เหมือนไปหมดแล้ว ไม่ไหวเลยจริงๆ
นโมนทําอะไรได้ล่ะ?
เธอเองก็ทําอะไรไม่ได้
แขนนั้นไร้เรี่ยวแรงจนยกแทบไม่ขึ้นแล้ว ไข้ขึ้นจนไม่มีแรงเลย แม้แต่น้อย คอก็แสบเป็นอย่างมาก พูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำ เดียว
เธอเป็นใบ้ไปแล้ว!
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอเป็นคนใบ้ไปแล้ว
ใครจะอยากจะเอาคนใบ้มาเป็นภรรยากันล่ะ?
นรมนยิ้มอย่างขมขื่น
คุณนายตระกูลโตเล็กกลับไม่อยากจะมองเธอ เลยพูดกับคน ข้างๆ ว่า “กิจจาล่ะ?”
“เดี๋ยวจะพาลงมา คุณหนูกมลกำลังหลับอยู่
คุณนายตระกูลโตเด็กกลับไม่สนใจแววตานั้นของเธอเลย ก่อนจะยิ้มพลางพูดขึ้น “อากาศวันนี้ไม่เลวเลย ฉันอารมณ์ดีเป็น อย่างมาก ถือว่าฉันได้ทำตามสัญญาที่ให้กับคุณนายทวีทรัพย์ ราคาเอาไว้แล้ว เพียงแค่ดูท่าทีของคุณในตอนนี้ คุณเหมาะที่จะ เป็นภรรยาของบุริศร์แล้วเหรอ? อันนี้คือสัญญาการหย่า คุณ ประทับรอยนิ้วมือลงตรงนี้ก็พอแล้ว
นรมนจ้องเธอไม่หยุด
ถ้าเกิดแววตานั้นมันสามารถฆ่าคนได้ คุณนายตระกูลโตเล็ก น่าจะถูกนรมนฆ่าตายนานแล้ว
คุณนายตระกูลโ ลโตเล็กเองก็ไม่สนใจ ให้คนกดนรมนลง ก่อน จะเอาหมึกประทับมา แล้วกดมือของนรมนลงประทับลงบน สัญญาหย่า
ๆ นรมนก็เหมือนเป็นบ้าขึ้นมา เลยก่อนจะกัดมือของคุณนาย ตระกูลโตเล็ก โดยไม่ปล่อยเลย
เธออยากจะกัดข้อมือของคุณนายตระกูลโตเล็กให้ขาดไปเลย
“โอ๊ย! ไอสารเลว!
คุณนายตระกูลโตเล็กเจ็บจนร้องออกมา จากนั้นก็พยายามดึง ผมของนรมน
นรมนคิดว่าหนังหัวของตัวเองแทบจะถูกถลกออก แต่ว่าเธอ ยังคงไม่ปล่อยเลย เพราะอยากจะจ้องคุณนายตระกูลโตเล็กกลับ เพราะอยากให้คุณนายตระกูลโตเล็กกลัวบ้างอย่างไม่สนใจอะไรเลย
“ยังอึ้งอะไรอยู่ล่ะ? รีบลากเธอออกไป!
ลูกน้องหลายคนรีบเข้าไป
เร็วเข้า
นรมนไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย ถึงทุกคนจะรีบเข้ามา แต่ เธอก็ยังคงกัดมือของคุณนายตระกูลโตเล็กไม่ปล่อยเลย
เลือดไหลออกจากมุมปากของเธอ หมดแล้วหมดเล่า หยดลง ไปที่พื้น
คุณนายตระกูลโตเล็กเจ็บจนร้องอย่างบ้าคลั่ง
เธอหยิบมือปอกผลไม้ข้างๆ ถ้วยน้ำชาขึ้นอย่างฉับพลัน จาก นั้นก็ฟันไปที่หัวของนรมน
นรมนไม่กลัวเลย ทําอย่างไรก็ไม่ปล่อยสักที
“คุณปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าคุณ! คุณนายตระกูลโตเล็กเสียสติไปแล้วจริงๆ นรมนไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอไม่เหลืออะไรแล้ว เธอยังจะสนใจอะไรอีก?
ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่เธอนั้น ใจดีเกินไป
บริศ พูดกับเธอว่าไม่ว่าอย่างไรคุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่ว่า อะไร เธอก็ใจอ่อนกับคนแก่คนนี้แล้ว
ใครจะรู้ว่าความเมตตาของเธอนั้นจะทำให้ตัวเองกับครอบครัว นอันตราย นมา
เธอควรตาย!
คุณนายตระกูลโตเล็กยิ่งควรตายเสียมากกว่า!
ถึงวันนี้จะต้องตาย ก็ต้องลากคุณนายตระกูลโตเล็กไปตาย
ด้วย!
ความเชื่อแบบนี้ทำให้นรมนสุดแรง
แววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นมีความอาฆาตขึ้นมา
ก่อนที่จะให้นรมนกินยาที่ทำให้เป็นใบนั้นลูกน้องเห็นฉากนี้ จึงรีบขึ้นมา แล้วทําให้นรมนเป็นลมสลบไป
คุณนายตระกูล โตเล็กเลยซักมือกลับ
ข้อมือของเธอนั้นมีรอยฟันอยู่เหมือนใช้เหล็กไฟที่มีอุณหภูมิ
สูงนาบเผาให้ไหม้ มีเลือดไหลออกมา
เมื่อเห็นแบบนี้จะต้องมีรอยแผลเป็นแน่นอน
“ไปตายซะ! คุณน่ะควรตาย!
คุณนายตระกูลโตเล็ก โกรธจนหยิบของข้างๆ มาโยนใส่นรมน
ทุกคนต่างไม่กล้าเข้าไปขัด
นั่นมันคือราวแขวนเสื้อ เมื่อฟาดไปที่ตัวของนรมน เพราะว่า ออกไปอย่างเต็มแรง แต่คุณนายตระกูลโตเล็กกลับยังไม่หาย โกรธ จากนั้นก็เอาราวแขวนเสื้อที่หักแล้วฟาดไปที่นรมนอกหลายรอบ จนตัวเองหมดแรง นวมนมีเลือดออกเต็มไปหมด
ในตอนนั้นเอง กิจจาถูกพาลงมาแล้ว
ตอนที่เขาเห็นนรมนล้มลงทั้งๆ ที่เต็มไปด้วยเลือด ก็อึ้งไป จาก นั้นก็ผลักทุกคนออกไป ก่อนจะวิ่งไปด้านหน้าของนรมน แล้วยื่น มือออกมา ปกป้องนรมนเอาไว้ที่ด้านหลัง
แววตาของกิจจานั้นใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะมองตรงๆ ไปที่ คุณนายตระกูลโตเล็ก จากนั้นก็มองจนทำให้คุณนายตระกูลโต เล็กอดที่จะรักไม่ได้
“หลบไปนะ! ฉันเป็นคนที่รักคุณมากที่สุดต่างๆ หากหล่ะ ฉัน เป็นคุณย่าของคุณนะ! คุณนี่มันคนไม่รู้จักบุญคุณจริงๆ เลย!
คุณนายตระกูลโตเล็ก โกรธจนตัวสั่น
กิจจากลับไม่พูดอะไรเลย แต่มัวแต่ยืนอยู่ด้านหน้าของนรมน อย่างไม่หลบไปไหน
คุณนายตระกูลโตเล็กยิ่งมองตาของเขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ เหมือนที่ครินท์กำลังมองเธอเลย
ครินท์เองก็เคยมองเขาแบบนั้น ที่เชื่อถือมาก แล้วก็เคารพ มากด้วย
ในใจของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก เธอโยนไม้แขวนเสื้อทิ้ง ก่อนจะหันตัวไป พลางพูดอย่างเป็นชา “ในเมื่อคุณชอบเธอขนาดนั้น คุณก็ไปกับเธอ จากนั้นคุณก็ ไม่ถือเป็นหลานของตระกูลโตเล็กอีกแล้ว ไม่ใช่หลานของฉันอีก ต่อไป คุณไปกัดก้อนเกลือกินกับผู้หญิงใบ้คนนั้นเลย นี่เป็นทาง เลือกของคุณเอง! ส่งพวกเขาไปซะ!
ลูกน้องแอบลังเล
“คุณนาย คุณนายนรมนยังไม่ได้สติอยู่เลย คุณชายกิจจาเป็น แบบนี้ด้วย ส่งเขาไปในตอนนี้จะไม่…….
“ทำไม? คุณจะเถียงเหรอ?
ท่าทีโกรธเคืองของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นไม่ใช่ว่าใครก็จะ รับได้นะ
ลูกน้องเงียบลงในทันที
กิจจาเหมือนจะฟังออก เขาค่านับให้กับคุณนายตระกูลโตเล็ก อย่างจริงใจ จากนั้นก็ไปจับมือของนรมน ถึงจะไม่ได้พูดอะไร แต่ ว่าเวลาอบอุ่นขนาดนี้ ทำให้หัวใจของหลายๆ คนนั้นเหมือนถูก
เขากําลังปลอบนรมน
เพียงแต่ว่าเหมือนจะพูดไม่ออก เลยทำได้แค่ใช้การแสดงออก มา ตอนนั้นรมนไม่ได้สติ ไม่รู้อะไรเลย
รีบส่งกลับไป!
คุณนายตระกูลโตเล็กยิ่งเห็นกิจจาเป็นแบบนี้ ในใจก็ยิ่งอิจฉา
เธอไม่มีทางยอมให้กานต์ได้พึ่งพาบรมนเด็ดขาด!
ไม่มีทางเค็ดขาด!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
