บทที่ 708 เธออยู่ในสถานการณ์เลวร้ายมากใช่ไหม

“ใครวะ? มาอาละวาดแบบนี้ที่วิลล่าฟีนิกซ์ อยากตายเหรอ?”

ชนกกำลังหัวเสีย ตอนนี้ได้ยินเสียงรถเบรกก้าวร้าวแบบนี้ ก็ โกรธจัดแน่นอน แต่เมื่อเขาออกมา เห็นว่าหลังจากรถจอดนิ่ง แล้ว ร่างหนึ่งเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วเดินมาหาเขาทันที

“เจตต์?”

ชนกตกตะลึงทันที หันตัวจะวิ่งโดยไม่รู้ตัว

เจตต์มาหาเขา จะให้เขาหนีไปได้อย่างไร?

มือข้างหนึ่งเขายึดเบาะหน้ารถเอาไว้ แล้วกระโดดไปตรงหน้า ชนกอย่างแม่นยำ ลงมือโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

“ประธานเจตต์ ฟังฉันอธิบายก่อน!!

ชนกเห็นเจตต์ก้าวร้าว ก็รีบหลบ อยากซื้อเวลาไว้ แต่เจตต์ไม่ ให้โอกาสเขาเลย เอาหมัดกระแทกจมูกเขา

ความรู้สึกเจ็บแสบทำให้ชนกคร่ำครวญ ยังไม่ทันได้ตอบ สนอง หมัดเจตต์ก็มาอีกครั้ง

เขาต่อยชนกเป็นกระสอบทราย

นึกถึงนิตาเลือดท่วมร่าง เขาก็เกิดอารมณ์ไม่พอใจด้วยความ

โกรธ
ถ้าไม่ใช่เพราะมีพี่ชายงูเจ้าถิ่น ธาวิณีจะไม่คำนึงถึงกฎหมาย และศีลธรรมแบบนี้ไหม?

เขาคิดมาตลอดว่าความน่าเกรงขามของตัวเองก็พอแล้ว คิด ว่าอยากดูพวกเขาทะเลาะกันภายในด้วยซ้ำ ค่อยๆ ทรมานชนก และธาวิณีจนตายช้าๆ เหมือนต้มกบในน้ำอุ่น แต่เขาไม่คิดว่า เพราะตัวเองอารมณ์ไม่ดี เพราะประมาท จนผลักให้นิตาตกอยู่ ในสถานการณ์แบบนี้

ธาวิณีสมควรตาย ชนกยิ่งเลวร้ายจนให้อภัยไม่ได้ เขาเองก็ ยากที่จะแก้ตัวว่าไม่ใช่ความผิดเขา

เขาจะเอาคืนทีละคน

คนรอบข้างก็มองอย่างที่มๆ

ตอนแรกชนกยังคร่ำครวญ ต่อมาก็ไม่มีเสียงแล้ว เหลือเพียง ลมหายใจออก ลมหายใจเข้านั้นน้อยลง

ชนกผู้อาละวาดเอาแต่ใจ ก้าวร้าวเจ้ากี้เจ้าการหลายปีมาโดย ตลอด ไม่คิดว่าวันนี้จะถูกซัดด้วยมือเปล่าจนเป็นแบบนี้ บอดี้ การ์ดรอบๆ ก็ดี ลูกน้องก็ดี ใครจะกล้าเข้ามา

ดวงตาเย็นชาของเจตต์กวาดไปเบาๆ ทุกคนถอยหลังหนึ่งก้าว โดยไม่รู้ตัว ไม่อยากยั่วโมโหถาวร้ายนี้

เห็นทุกคนทำตัวดี เจตต์ก็พูดอย่างเย็นชา “เวรกรรมเกิดจาก เหตุ คนที่ฉันมาหาคือชนก แล้วก็ผู้ชายสองคนก่อนหน้านี้ที่ตาม ธาวิณีไปเฮงเทียนคลับมันเป็นใคร? ออกมา! อย่าให้ฉันหาทีละคนนะ ไม่งั้นจะเป็นจุดจบของพวกแก

ได้ยินเจตต์พูดแบบนี้ ทุกคนก็ตัวสั่น

“นั่นไม่ใช่คนของเราครับ เป็นคนของคุณชายพันเทพ”

“คุณชายพันเทพเป็นใคร?”

ตอนนี้เจต อยากจะขุดโพรงบนท้องฟ้า

“คุณชายพันเทพเป็นคนที่สนับสนุนเบื้องหลังประธานชนก มี อำนาจใหญ่โต ว่ากันว่ามีความเกี่ยวข้องบางอย่างกับชายแดน”

เจตต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ใครมีรูปพวกมัน สองคนบ้าง?”

“ผมมีครับ”

ชายคนหนึ่งที่ดูหนุ่มหน่อยก็ยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้

“นี่รูปถ่ายผมกับพวกเขา พวกเขามาเล่นที่นี่บ่อยๆ คุณชายพัน เทพส่งมาปกป้องธาวิณี”

ดวงตาเจตต์หรี่ลงเล็กน้อย ถ่ายรูปรูปภาพมา จากนั้นก็หันตัว เดินจากไป

สําหรับการจากมาของเขา ไม่มีใครกล้าห้าม ทำได้แค่ตะลึง ฉันมองชนกถูกทิ้งไว้เบาะหลังรถเหมือนหมาตาย จากนั้นก็ถูกเจต ขับรถเอาตัวไปแล้ว

“ต้องโทรหาคุณชายพันเทพไหม?”
มีคนพูดพิมพา

ชายคนเมื่อครู่ที่ให้โทรศัพท์เจตต์พูดขึ้นเสียงทุ้ม “นายบ้าไป แล้วเหรอ? ภูมิหลังเจตต์คนนี้ต้องแข็งแกร่งมากแน่ ไม่งั้นจะเลือก มาวิลล่าฟีนิกซ์คนเดียวทำไม? ใครไม่รู้บ้างว่าประธานชนกเป็นงู เจ้าถิ่นที่นี่? นายดูเมื่อกี้เขาซัดคนโหดเหี้ยมมาก ถ้ามีใครบอก ฉันว่าเขาเคยฆ่าคน ฉันก็เชื่อ ฉันว่าเราอย่าเดินลุยน้ำโคลนเลย รีบเก็บข้าวของไปกันเลยดีกว่า

“จริงๆๆ เรารีบไปกันเถอะ”

คนรอบข้างก็ยอมรับข้อเสนอนี้เช่นกัน

ผ่านไปไม่นาน วิลล่าฟีนิกซ์ก็ไม่มีคนแล้ว

ถ้าชนกรู้ทุกอย่างนี้ อาจจะโกรธจนเป็นบ้าได้

เมื่อปารีสได้รับข่าวก็รีบมาวิลล่าฟีนิกซ์ คนที่เหลืออยู่มีแค่พวก พ้องบางคนที่ติดตามเขามาในช่วงแรก เห็นปารีสมา ก็รีบเอา วิดีโอให้เขาดูว่าเจตต์ซัดชนกอย่างโหดเหี้ยมอย่างไร

ปารีสรู้สึกว่าทั้งร่างกำลังสั่น

ชายคนนี้โหดร้ายง่ายดายมากเลยจริงๆ?! เขาก็แอบขอบคุณตัวเองที่ไม่เป็นศัตรูกับเจตต์

“ทางด้านคุณชายพันเทพไม่มีอนุญาตให้ใครพูด ถ้าพวกมัน ส่งคนมาถาม ก็บอกว่าชนกถูกรายงานความผิด ไม่เกี่ยวกับพวก เรา เรื่องคืนนี้ ปิดปากทุกส่วนที่รู้เรื่องภายในให้ฉัน คนอื่นๆ ห้ามรั่วไหลแม้แต่นิดเดียว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ที่นี่ฉันเป็นคนตัดสินใจ

“ครับ พี่ปารีส”

วิลล่าฟีนิกซ์ก็เปลี่ยนเจ้าของอย่างเงียบๆ

เจตต์พาชนกมาที่เฮงเทียนคลับทันที

เมื่อบริกรเห็นเจตต์กลับมา แต่ละคนก็ถอยหลังไปหลายก้าว พลังงานเข้มงวดรุนแรงบนร่างกายเขา ในตอนนี้ทำให้ล่าถอย เก้าสิบลี้

“ธาวิณีอยู่ห้องส่วนตัวห้องไหน?”

เสียงเจต เย็นชามาก

บริกรรีบใช้มือชี้ไปที่ห้องส่วนตัวที่ล็อกธาวิณีเอาไว้ มอบ กุญแจให้เจตต์ตัวสั่นด้วยความกลัว จากนั้นก็รีบถอยออกมา

เจตต์เปิดประตูห้องส่วนตัว ธาวิณีก็รีบหนีออกมาทันที

“ไอ้พวกชั่ว?! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันจะให้พี่ชายฉันแต่พวก แกเป็นชิ้นๆ ให้หมด! กล้าล็อกฉันไว้เหรอ? ไอ้นรมนนั่น ฉันจะให้ แกไม่มีชีวิตกลับมาแกเชื่อไหม?”

“พี่ชายที่เธอพูดถึงนี่ใช่เขาไหม?”

เจตต์โยนชนกที่ถูกซัดจนขยับไม่ได้ไปตรงหน้าธาวิณี

“อะ!”

ธาวิณีตกใจกลัวคนอาบเลือดคนหนึ่งที่โผล่มากะทันหัน
เมื่อเธอเห็นว่าคนอาบเลือดก็คือชนก ทั้งร่างก็สับสนไปหมด

แล้ว

“พี่? พี่! เกิดอะไรขึ้นกับพี่?”

เธอเขย่าชนกทันที เห็นดวงตาชนกเคลื่อนไหว พออ้าปากก็ เต็มไปด้วยเลือด ตกใจจนหน้าซีดไปหมด

เงยหน้าอีกครั้งมองไปยังเจตต์ที่เหมือนปีศาจ เธอปากสั่นพูด ขึ้น “เจตต์ ไม่ ประธานเจตต์ เราเข้าใจผิดกัน จริงๆ นะ”

“เข้าใจผิดเหรอ?”

เจตต์ปิดประตูห้องส่วนตัว นั่งลงโซฟาข้างๆ

เขาเปียกไปทั้งร่าง แต่ไม่สนใจเลยสักนิด หยดน้ำและเลือด สดหยดลงพื้นติ้งๆ ทำให้ธาวิณีตกใจกลัวจนขาอ่อนไปหมด

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วงั้นเหรอ? ตอนที่เธอสืบเรื่องฉันไม่ได้สืบ ให้รู้เรื่องเหรอว่าเมื่อก่อนฉันทำอะไรมาบ้าง? คิดจริงๆ เหรอว่า ฉันเป็นแค่นักธุรกิจ? และอยากเป็นผู้หญิงของฉัน เธอคู่ควรเห รอ? ธาวิณี ถ้าเธอแค่ชื่นชมฉัน บางทีฉันอาจจะปล่อยเธอไป เหมือนผายลม น่าเสียดาย เธอไม่ควรทำมันเลยจริงๆ ไม่ควร แตะต้องนิตา ไม่ควรคิดทำร้ายนรมน งั้นเธอก็เลือกสิว่าเธออยาก ตายยังไง?”

“ไม่ๆๆ ฉันไม่อยากตาย! ประธานเจตต์ ฉันแค่ชอบคุณมาก เกินไป เพราะนิตา! ความผิดของเธอ! เธอต้องการมาห้ามฉัน ฉัน ไม่คิดจะทําอย่างอื่น ฉันแค่อยากให้ประธานเจตต์ไปพักผ่อนที่ห้องด้านหลังเท่านั้น จริงๆ นะ!”

ธาวิณีตกใจกลัวจนพูดสะเปะสะปะ

เจตต์ยิ้มเยาะขณะพูดขึ้น “พักผ่อนสักหน่อย? ฉันว่าเธอฉวย โอกาสทําอะไรบางอย่างกับฉันมากกว่ามั้ง เธออย่าคิดจะรอไอ้ คุณชายพันเทพนั้นมาช่วยเธอเลย ในเมื่อฉันซัดพี่ชายเธอเป็น แบบนี้ได้ แน่นอนว่าไม่กลัวไอ้คุณชายพันเทพอะไรนั่นอยู่แล้ว”

พูดจบ เจตต์ก็โทรหาเพื่อนร่วมรบต่อหน้าธาวิณี

“ไอ้เพื่อนร่วมรบ ฉันจำได้ว่าหลังจากนายย้ายงานก็ถูก กระจายงานมาที่สิบสองปันนาใช่ไหม?”

“ใช่ ทําไมเหรอ?”

“ทางด้านฉันมีพี่ใหญ่ มีคนส่งหลักฐานทางอาชญากรรมไปใน อีเมลพวกนายแล้ว แต่ไอ้คนนี้มันทำให้ฉันไม่พอใจ โดนฉันซัด ไปที่หนึ่ง ตอนนี้นอนหอบอยู่บนพื้น พวกนายอย่าช้ามาเอาตัวไป เลยได้ไหม?”

คำพูดของเจตต์ยังถือว่านุ่มนวล

อีกฝ่ายรีบพูดขึ้น “ไม่ช้า เหลือลมหายใจไว้เฮือกหนึ่งก็พอ

“อีกอย่าง มีคนสนับสนุนมันเบื้องหลังด้วย เหมือนจะชื่อว่า คุณชายพันเทพอะไรนี่แหละ

“ไม่เป็นไร นายระบายความโกรธมาหมดแล้ว ฉันจะไปเอาตัว มัน แล้วขังไว้ในเรือนจำสูงสุดทันที ร่างเอกสารฟ้องคืนนี้ รับประกันว่ามันจะไม่มีเวลาประกันตัว

“ขอบใจ”

เจต พูดจบก็วางสายไป

ธาวิณีทั้งร่างล้มลงไปนั่งบนพื้น

ทำไมเธอไม่คิดว่าเจตต์จะมีคนรู้จักทางฝั่งนี้ และข้าราชการ ใหญ่โตมากขนาดนี้

เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?

“เธอคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะมาที่นี่คนเดียวเพื่อเซ็นสัญญา ธุรกิจกับพี่เธอด้วยไม่ได้เตรียมการอะไร? และเธอคิดว่าฉัน พึ่งพาตัวเองคนเดียวทำให้บริษัทตระกูลรัตติกรวรกุล ฟื้นคืนชีพ ภายในเวลาไม่กี่เดือนคือการกุศลเหรอ? ธาวิณี เธอไม่ควรยั่ว โมโหฉัน ยิ่งไม่ควรทำร้ายนิตา! ฉันเคยบอกแล้วว่าหล่อนเป็นคน ของฉัน เธอไม่เข้าใจหรือไง? ได้ยินว่าเธอทำร้ายนิตาก่อนใช่ ไหม? มือข้างไหน? หรือว่าทั้งสองข้าง

เจตต์พูดจบก็ยืนขึ้นมา เดินไปหาธาวิณีทันที ร่างใหญ่โตสร้าง ความกดดันให้กับธาวิณีอย่างมาก

“อย่า คุณอย่าเข้ามา! ฉันเสียใจแล้ว! ฉันไม่ชอบคุณแล้วโอเค ไหม?”

“สายไปแล้ว ฉันเคยบอกแล้วว่าเธอไม่ควรทําร้ายนิตา!” ขณะที่พูด เจตต์ก็ลงมือทันที ตามด้วยเสียงกรีดร้องของธาวิณีเจตต์หักมือข้างหนึ่งของเธอไปแล้ว

มุมปากซนกกําลังกระตุก ต้องการปกป้องน้องสาวตัวเอง แต่ ไม่มีแรงเลยสักนิด

ทักษะแม่นยำ และรูปลักษณ์ความรุนแรงที่โหดเหี้ยมของเจต ทําให้ชนกเสียใจอย่างมาก

ทำไมเขาคิดว่าเจตคนนี้เป็นเพียงไอ้หน้าละอ่อนลูกเศรษฐี ล่ะ?

เจตต์เหลือบมองเขา ยิ้มเยาะ ถึงแม้ธาวิณีจะเป็นลมไปแล้ว เขาก็ไม่สนใจ ยังคงยื่นเท้าออกไปเหยียบแขนอีกข้างหนึ่งของธา วิณีทันที

“อ๊าก! ”

ทันใดนั้นธาวิณีเจ็บจนฟื้นขึ้นมา เจตต์หักขาสองข้างเธออีกครั้ง

ขณะที่ธาวิณีฟื้นมาด้วยความเจ็บปวด ก็เป็นลมไปด้วยความ เจ็บปวดอีกครั้ง

ชนกเห็นน้องสาวตัวเองโดนทรมานจนกลายเป็นแบบนี้ อยาก จะให้เธอตายไปเลยเสียดีกว่า

เขาตะโกนฮือๆ แต่เจตต์ไม่มีความเมตตาใดๆ เลย

“ที่แกมาอยู่ตำแหน่งนี้ได้ อาจจะเป็นความบังเอิญ แต่ฉันจะ บอกแกให้ ที่ฉันมีชีวิตอยู่ได้ถึงตอนนี้ มันไม่ใช่ความบังเอิญแน่ๆชนก ถ้าแกทําธุรกิจกับฉันดีๆ ตั้งแต่แรก ไม่คิดจะทำร้ายนิตา ไม่ ช่วยน้องสาวแกคิดแผนร้ายกับฉัน บางทีตอนนี้แกอาจจะยังเป็น ผู้มีอิทธิพลของที่นี่อยู่”

เจตต์พูดจบ ก็โทรหาเพื่อนร่วมรบทันที

ไม่นานนัก รถตำรวจก็มา แล้วพาชนกออกไป

เจตต์ยังไม่ทันคุยเรื่องอดีตกับเพื่อนร่วมรบตนเอง ก็ขึ้นรถ กลับไปที่โรงพยาบาล

เมื่อนรมนและโพนี่เห็นเขากลับมา ร่างกายมีรอยเลือดเยอะขึ้น ก็เป็นห่วงอย่างอดไม่ได้

“คุณบาดเจ็บเหรอ?”

นรมนถามอย่างเป็นห่วง

เจตต์มองตรงไปทางห้องฉุกเฉินส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ไม่ใช่ เลือดฉัน นิตาเป็นยังไงบ้าง? ยังไม่ออกมาเลยใช่ไหม? นาน ขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่มีข่าวคราวเลย? เธออยู่ในสถานการณ์เลว ร้ายมากใช่ไหม?”

คําถามรวดเดียวถามออกมาจากปากเจตต์

เขาจึงมือนรมนด้วยความกระวนกระวาย ความหมดหนทาง และความกังวลในแววตาทำให้นรมนรู้สึกแย่ขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ