บทที่ 31 อย่าโหดร้ายขนาดนี้

บุริศร์ยังคงที่อยู่กับฝีมือการขับรถอย่างชำนาญของนรมน แต่อยู่ๆ ก็พบว่ารถของนรมนนั้นเปลี่ยนแปลงทิศทางไปแล้ว นัยตาของเขาหรี่ ลงในพริบตาเดียว

รถของนรมนขับไปทางกำแพงกั้นด้วยความเร็วดุจลูกศรธนู สีหน้า ของบุริศร์เปลี่ยนทันที

“นรมน!

เขาหันเท้าไปทางรถยนต์ราววิ่งไล่ตามไปกับบ้าไปแล้ว

พฤกษ์และคนอื่นๆยังคงไม่เข้าใจกับสถานการณ์ ได้ยินเพียงแค่ เสียงดัง”ปั้ง”รถของนรมนชนเข้ากับลูกกรงด้านข้างเข้าแล้ว ลูกกรงรับแรงชนที่มากขนาดนั้นไม่อยู่ จึงขาดออกจากกันในพริบ

ตาเดียว แถมยังมีสะเก็ดไฟที่แสบตาออกมาอีก

แต่รถของนรมนกลับไม่หยุดลงแค่นั้น ไถลออกไปข้างหน้าอีกสอง ร้อยกว่าเมตร ชนเข้ากับโขดหินอีกครั้ง รถพลิกคว่ำไปทั้งคัน ทุกคนตกใจอึ้งกันถ้วนหน้า

เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป จนทุกคนคาดไม่ถึง

หัวใจของบุริศร์แทบจะมาจุกอยู่ที่คอ วิ่งไปพร้อมกับตะโกน “พฤกษ์ รีบเรียกรถพยาบาลด่วน ไปหยิบที่ดับเพลิงมาด้วย! เร็ว! พฤกษ์ตัวสั่น เพิ่งได้สติจากอาการช็อก ก็รีบไปตามกู้ภัย IT

นรมนตัวถูกติดอยู่ในช่องคนขับรถ หัวกระแทกเข้ากับกระจกบังลมเลือดสดไหลออกมา

เลือดไหลไหลผ่านหน้าผากลงมาปิดที่ตาของเธอ

ท่ามกลางผ่านสีเลือด เธอราวกับว่าเห็นบุริศร์รีบวิ่งเข้ามาราวกับ บ้าไปแล้ว ตะโกนร้องเรียกชื่อเธออย่างไม่สนใจอะไร แถมยังใช้มือ งัดประตูรถแทบตาย อยากต้องการที่จะดึงเธอออกมา

นรมนยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

เธอเกิดภาพลวงตาขึ้นมาแล้ว

ช่วงความเป็นความตาย คนที่มาช่วยเธอจะเป็นบุริศร์ไปได้ยังไง?

ถ้าหากว่าเขาแคร์เธอจริง เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนก็คงไม่ เกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ?

เธอสูญเสียสติไปอย่างช้าๆ

บุริศร์ยังคงทุบเคาะไม่หยุดอยู่ด้านนอก ยังคงตะโกนเรียกอยู่ หวัง ว่านรมนคงจะไปหลับไปก่อน แต่ดวงตาของนรมนก็ปิดไปแล้ว

ช่วงเวลานั้น เขารู้สึกว่าหัวใจของตัวเขาเองนั้นเต้นไม่หยุด

เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นเมื่อห้าปีก่อนเขาไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง ะ ะ แต่ว่าสภาพน่าเวทนาแบบนี้ในตอนนี้กลับรู้สึกราวกับมีมีดแทงเข้า มาที่หัวใจของเขาอย่างนับไม่ถ้วน ทำให้บุริศร์เริ่มเคาะประตูราวกับ

คนบ้า มือของเขาแตก เลือดหยดออกมาเต็มไปหมด แต่เขาเหมือนกับว่า

ไม่รู้สึกอะไร

ของเหลวอุ่นๆกระจายอยู่ทั่วเบ้าตาของเขา เขาพยายามอย่างสุด แรง สั่นสะท้านไปหมดทั้งตัวไม่!

อย่าโหดร้ายขนาดนี้!

ไม่เอา!

บุริศร์เกลียดตัวเองมากที่ตอนแรกออกแบบรถคันนี้ทำไมเขาถึง ต้องใช้กระจกกันกระสุน จนทำให้ตอนนี้เขาช่วยนรมนออกมาไม่ได้

อย่างทันที

พฤกษ์รีบมาได้ทันเวลาพอดี หยิบเครื่องมือและช่วยนรมนออ กมาด้วยกันกับบุริศร์

บุริศร์อุ้มนรมนที่เต็มแล้วด้วยเลือด แล้วรีบวิ่งออกไปด้านนอกรา วกับบ้าไปแล้ว

“รถพยาบาลล่ะ? รถพยาบาลยังมาไม่ถึงอีกเหรอ? รีบไปเอารถ

ฉันมา! ไปสิ! ”

เขาสูญเสียความเยือกเย็นและความเฉยชาไปแล้วทั้งหมด ทุกคน รอบข้างตกใจกันหมด

ในขณะที่พวกเขาเพิ่งจะวิ่งออกมาได้เพียงไม่กี่เมตร เสียงก็รถ ดัง”ตู้ม”ระเบิดขึ้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยควันไหม้

บุริศร์ยังมีความหวาดกลัวอยู่ในใจ แต่ก็ไม่อยากเสียเวลา รีบนำ ตัวนรมนไปส่งโรงพยาบาลทันที

ความวุ่นวายภายในกลุ่มคน เขมิกากำมือด้วยความโกรธแค้น ดวงตาโกรธแค้นเคืองใจคู่นั้นแทบจะอยากให้นรมนจะตายเป็น

ซากศพ

เธอไม่เคยเห็นบุริศร์แคร์กังวลกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน!
นอกจากนรมนในปีนั้น และแคทเธอรีนที่สมควรตายในตอนนี้!

น่าเสียดาย ที่ปล่อยเธอรอดไปได้!

เขมิกาอาศัยช่วงชุลมุนหายตัวไปจากที่เกิดเหตุ รีบจนอาจจะลืม ทำลายร่องรอยที่เหลือทิ้งไว้

ตอนที่คมทิพย์ได้รับข่าวว่านรมนเกิดอุบัติเหตุนั้น เธอก็ยังไม่รู้ว่า ควรจะบอกกานต์ยังไงดี แต่ก็พบว่ากานต์ได้มายืนอยู่ข้างหลังเธอ แล้ว ไม่รู้ว่าได้ยินไปแค่ไหนแล้วบ้าง

“กานต์….”

“มามีเป็นอะไรไปเหรอครับ?”

กานต์เหมือนว่าจะนิ่งและใจเย็นมากกว่าเด็กวัยเดียวกันเป็นพิเศษ คมทิพย์กลืนน้ำลายไปอีกหนึ่งแล้วพูด “มามี้ของเธอเกิดอุบัติเห ตุที่คาดไม่ถึงที่สนามทดลองรถ ตอนนี้กำลังได้รับความช่วยเหลืออยู่ ที่โรงพยาบาล ตอนนี้น้าต้องรีบไป เธอดูว่าเธออยากไปกับน้า ไหม? ”

มือของกานต์กำแน่นเข้าด้วยกัน ตางอนสวยคู่นั้นชะงักลง เขาก้ม หัว ทำให้คมทิพย์ไม่เข้าใจอารมณ์ในสายตาเขา จึงนึกว่าเขากำลัง กลัวและกังวล จึงรีบย่อตัวลงกอดเขา”อย่ากลัวไปเลยนะ กานต์ มา มีเธอน่ะแมวเก้าชีวิต ไม่เป็นอะไรหรอก น้าพาเธอไปด้วยดีไหม?

“ที่มามื้อยู่ตอนนี้มีใครอยู่บ้างครับ?

กานต์ตัวสั่นเล็กน้อย เหมือนกำลังควบคุมความเจ็บปวดหวั่นกลัว

คมทิพย์พูดด้วยความปวดใจ”เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ นักข่าวและ ะ ประธานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดรวมทั้งชั้นผู้จัดการน่าจะอยู่ทั้งหมด”
“ประธานบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดคือบุริศร์ใช่ไหมครับ? ”

กานต์ถามกลับด้วยเสียงต่ำ

“ใช่”

คมทิพย์นึกว่ากานต์จะไม่รู้ความรักความแค้นระหว่างบุริศร์กับ นรมน และสถานะของบุริศร์กับกานต์ ดังนั้นจึงไม่ได้หลีกเลี่ยง

กานต์ถอยออกจากคมทิพย์ พูดเสียงต่ำ”น้าคมทิพย์ รีบไปเถอะ ครับ ตอนนี้ที่นั่นคนเยอะแล้ว ผมไปก็ไม่มีประโยชน์ สู้ให้น้าไปดีกว่า รอมามีพ้นขีดอันตรายแล้วแล้วน้าค่อยบอกผมแล้วกัน”

คมทิพย์แปลกใจกับปฏิกิริยาตอบโต้ของกานต์ แต่คิดไปคิดมา คนมากขนาดนั้นล้วนแต่เป็นห่วงนรมน กานต์ไปก็ไม่มีใครดูเขาได้

จริงๆ

“แล้วเธอจะทำยังไง? ”

“ผมจะอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลรอข่าวจากน้าคมทิพย์”

ท่าทางสุขุมใจเย็นของกานต์ทำให้คมทิพย์ปลื้มใจ เธอฝากกานต์ ไว้กับครูคนอื่นๆ ส่วนตัวเองก็รีบมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล

แต่หลังจากที่กานต์ออกห่างจากคมทิพย์ได้ไม่นาน ก็ออกจากทาง ประตูหลังของโรงเรียนอนุบาลไปแล้ว เขาโบกรถไปถึงหน้าประตู บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดคนเดียว ถือโอกาสช่วงชุลมุนเข้าไปในบริษัท ฮัวยูกรุ๊ปจำกัด อาศัยความจำที่เคยมาเยี่ยมชมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาแวบตัวอย่างไวเข้าไปข้างในห้องๆหนึ่ง

บุริศร์ทำให้มามีประสบอุบัติเหตุร้ายแรงขนาดนี้ วันนี้เขาจะต้องให้ บุริศร์ชดใช้! ถ้าหากว่ามามีเกิดอะไรไม่ดีขึ้นมา เขาจะทำให้บุริศร์ลงหลุมศพไปพร้อมกับทั้งบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ