แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 337 ผมไม่เป็นห่วงคุณแล้วจะให้ใคร เป็นห่วงคุณ



บทที่ 337 ผมไม่เป็นห่วงคุณแล้วจะให้ใคร เป็นห่วงคุณ

บริศ กลัวมากที่จะทําให้นรมนตีน รีบ หยิบมือถือออกจากห้องแล้วให้คิมช่วยดูแล เธอไว้

บริศ รับสายในระเบียบทางเดิน

“คุณบุริศร์ เกิดเรื่องกับหม่ามี้ของผมใช้ มั้ย ? ”

เสียงของกานต์ดังออกมาจากใน โทรศัพท์ น้ำเสียงสอด้วยความเป็นห่วงและ เค้นถาม

บุรีศร้อยากจะปิดบังกานต์แต่กลับได้ยิน กานต์พูด : “คุณอย่าคิดจะหลอกผมเป็นเพราะ เห็นผมอายุน้อยนะครับ เมื่อกี้ผมเห็นคุณอาให้ คนพาป้าโอไป ดูเหมือนว่าป้าโอถูกตัดแขนขา ไปด้วย ผมได้ยินว่าเป็นฝีมือของคุณ โดยปกติ แล้ว คุณไม่ใช้คนลงมือโหดเหี้ยมแบบนี้ นอก ซะจากว่านางแม่มดคนนั้นท่าไม่ดีกับหม่าม้ ของผม ใช่หรือเปล่า ? ตอนนี้หม่ามีของผมอยู่ ไหน ? ทําไมมือถือของเธอถึงโทรไม่ติด ? ”

กานต์ถามคําถามทอดยาวเป็นแถวทำให้ บริศ แทบรับไม่ทัน

บางครั้งก็คิด มีลูกชายฉลาดถือว่าโชคดี หรือว่าโชคร้ายกันแน่ ?

บริศร์คิดแล้วก็พูด : “เกิดอุบัติเหตุเล็ก น้อยขี้นกับหมา ของลูกจริง ตอนนี้เธอกำลัง พักฟื้นที่โรงพยาบาลอยู่ ช่วงหลายวันนี้ ลูก อย่าเพิ่งมาจะดีกว่า”

“ผมไม่เอา ! ผมจะไปดูหม่ามี้ให้ได้ ! ผม จะบอกให้คุณตาและคุณยายด้วย ให้พวกเขา ไปพร้อมกับผม !

คําพูดของกานต์ทําให้บุรีศร์ตกใจอย่าง

มาก

“กานต์ ลูกอย่าไปบอกคุณตากับคุณยาย

นะลูก” “ทําไมล่ะครับ ?

ยังไงซะกานด์ก็ยังเป็นเด็ก เรื่องบาง เรื่องยังไม่ค่อยเข้าใจ

บริศรักุมขมับตัวเองแล้วพูด : “หม่ามี้ ของลูก ครั้งนี้อาการหนักเป็นพิเศษ เธอต้อง พักฟื้นให้ดี ถ้าเกิดคุณตากับคุณยายมา แล้ว เห็นหม่ามีเป็นแบบนี้ พวกเขาก็ต้องเสียใจ พอ ถึงตอนนั้นพวกเขาร้องไห้ หม่ามีของลูกก็จะ ร้องไห้ตามไปด้วย เวลานี้ จะให้หม่ามี้ของ ลูกน้ำตาไหลไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะกระทบ ต่อตาของหม่า รู้มั้ย ? เพราะฉะนั้น รอให้หม่า มีของลูกดีขึ้นแล้ว ค่อยบอกกับคุณตาและคุณ ยายจะดีกว่านะ

“หม่า เป็นอะไรกันแน่ ? ทำไมถึงได้ อาการหนักขนาดนี้ ? ”

กานต์รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาทันที แล้วก็ ร้องไห้งอแงจะมาดูให้ได้

บริศ รู้สึกปวดหัว เจ้าตัวแสบ มาคงต้องยุ่งวุ่นวายการ

ใหญ่

“กานต์ ฟังแดดดีพูดนะ หม่ามีมีแด๊ดดี้ คอยดูแลอยู่ เดี๋ยวถ้ายังไง แด๊ดดี้จะให้หม่ามีวี ดีโอคอลกับลูกดีมั้ย ? แต่ตอนนี้ ลูกยังมาไม่ได้ จริงๆ และอีกอย่าง แด๊ดดี้ยังมีเรื่องจะให้ลูก ช่วย

บริศรจําเป็นต้องพูดแบบนี้

กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณมีเรื่องอะไรหรอกครับ ? ”

“เรื่องของกมลไง เพราะเรื่องหม่ามี้จะ ให้กมลรู้ไม่ได้ เพราะฉะนั้น แด๊ดดี้เลยส่งกมล ไปรักษาตัวทีอื่น ลูกก็รู้ ว่าน้องอยู่ระหว่างการ พักฟื้นอยู่ ถ้าปล่อยให้น้องรู้ว่าหม่ามีร่างกาย ไม่ดี น้องจะเป็นห่วง แด๊ดดี้กับหม่ามี้ได้ปรึกษา การเมื่อกี้นี้ รอให้หม่ามี้หายดีแล้ว พวกเราจะ พาลูกสองคนไปเที่ยวด้วยกัน ลูกเป็นพี่ ตอนนี้ ควรจะช่วยหม่ามี้แบ่งเบาภาระหน่อยถูกมั้ย ? ต้องรู้จักช่วยดูแลน้องสาว ? “

คําพูดของบริศร์ กานต์รู้สึกตามไม่ทัน

“แต่ว่าหม่า …”

“หม่ามีของลูก แด๊ดดี้อยู่ทั้งคน อีกอย่าง เราสองคนก็อยากมีช่วงเวลาอยู่ด้วยกันสอง ต่อสองบ้าง ถือว่าแด๊ดดี้ขอร้องละ ได้มั้ย ? “

กับกุมารน้อยคนนี้ บุริศร์ไม่รู้ควรใช้วิธี ไหนจัดการแล้ว

กานต์กัดริมฝีปากแล้วพูด : “นั่นผมจะ เจอหม่า ได้เมื่อไหรครับ ? คุณรับประกันกับ ผมได้มั้ยว่าหม่า จะไม่มีเรื่องอะไร

“ไม่มีเรื่องใหญ่แน่นอน แด๊ดดี้เอาหัวเป็น ประกัน

“ก็ได้ครับ ผมยอมเชือด ครั้งนี้

กานต์พูดอย่างฝันใจ

แล้วน้องกมลของผมอยู่ไหนครับ ? คุณ ส่งที่อยู่มาให้ผม เดี๋ยวผมจะพาคุณตากับคุณ ยายไปด้วย กมลต้องดีใจมากแน่ๆ

‘ได้ ฝากลูกดูแลคุณตาคุณยายและน้อง แล้วนะครับ”

บริศ ค่อยยังโล่งใจได้สักที

กานต์กลับพูดอย่างได้ใจ : “ไม่ต้อง เกรงใจครับ ไว้คราวหน้าให้เงินผมเยอะหน่อย ก็พอ ไข่แล้ว ใกล้จะถึงวันเกิดของหม่ามี้แล้ว ตอนนั้นผมสามารถเจอหม่ามี้ได้หรือยัง ครับ ? ”

บุรีศรีนัดเวลาในใจ ยังอีกยี่สิบกว่าวันถึง จะเป็นวันเกิดของนรมน ตอนนั้นถึงจะยังไม่ ครบเดือน แต่ก็ดีกว่าตอนนี้มากแล้ว

อีกอย่าง เรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถปิด ได้ถึงเดือนโดยที่ไม่มีใครสงสัย พอถึงตอนนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณนายทวีทรัพย์ธาดา หรือว่าพ่อ แม่ของตระกูลธนาศักดิ์ธนก็ต้องรู้แน่นอน

พอคิดถึงตรงนี้ บุรีศรีก็พยักหน้า พูด : “ได้ พอถึงตอนนั้นแล้ว หม่ามีจะปรากฏ ต่อหน้าลูกๆอย่างดีเลยครับ

“คุณบุริศร์ ดูแลหม่ามีของผมให้ดีนะ ไม่ อย่างนั้น ผมไม่เอาคุณไว้แน่

กานต์สั่งอย่างกับผู้ใหญ่ตัวน้อย

ได้เลย รับรองว่าจะไม่ให้หม่ามีของผมๆ ร่วงแม้แต่เส้นเดียว พอใจยัง ? ”

“นี่ก็คอยยังชั่ว เอาล่ะ ผมวางสาย แล้ว !

หลังจากที่กานต์วางสายไป บุริศร์รู้สึกว่า ตัวเองเกือบจะหมดเร็ว

เมื่อก่อน ถึงแม้จะทำสัญญาลงนามใน โครงการร้อยล้านยังไม่เคยตื่นเต้นแบบนี้มา ก่อน ตอนนี้กลับถูกลูกชายของตัวเองทำซะ แบบนี้ เขารู้สึกตัวเองน่าข้ามาก

พอนึกถึงเสียงโทรศัพท์เมื่อกี้เกือบ รบกวนถึงการพักผ่อนของนรมน บุรีศรีบปิด เสียงมือถือทันที พอกลับมาถึงห้องอีกที คิมได้เก็บของ ทุกอย่างเข้าที่เรียบร้อยหมด แม้กระทั่งเลือที นโมนทําเลอะก็ได้ช่วยเปลี่ยนชุดลงมาเสร็จ เตรียมจะเก็บไปกที่บ้าน

บุริศร่ พูดด้วยเสียงเบา : “ให้ผมทําเถอะ ครับ”

“คุณเป็นผู้ชาย ดูแลผู้หญิงอยู่ไฟก็ไม่ใช่ เรื่องง่ายอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้ให้คนเป็นแม่ อย่างฉันทําเถอะค่ะ ช่วงนี้ ฉันก็จะพยายามไม่ ให้พวกเขารู้ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับนรมน ต้องนํามากคุณหน่อยแล้วนะ”

“ไม่เป็นไรครับ เธอเป็นภรรยาของผม ผมไม่เป็นห่วงแล้วใครจะเป็นห่วงล่ะครับ ? วางใจเถอะครับ ตอนนี้ผมก็ไม่ธุระอะไร บริษัท ก็ให้น้องชายผมช่วยจัดการแทน ผมมีเวลา มากพอที่จะดูแลเธอและอยู่เป็นเพื่อนของ เธอ”

คำพูดของบริศ ทำให้คนรู้สึกวางใจ

อย่างมาก “ช่วงเวลาแบบนี้ ผู้หญิงจะอารมณ์หวั่น ไหวได้ง่าย บางคนถึงขั้นซึมเศร้าก็มี ปกติว่างๆ ไม่มีอะไรทํา ก็พูดเรื่องสิ่งดีๆให้เธอฟังบ้าง อย่าให้เธอไปคิดแต่เรื่องลูกที่ไร้วาสนาต่อกัน เลย ฉันรู้ดีว่าเรื่องนี้คุณเองก็เศร้าใจไม่น้อย แต่ผู้ชายสามารถแบกรับความเจ็บปวดแบบนี้ ได้ แต่กับผู้หญิงไม่แน่ ฉันรู้ว่าพูดแบบนี้มันดู ล่าเอียง แต่เธอเป็นลูกสาวของฉัน ฉันก็ย่อม ต้องเป็นห่วงเธอมากกว่า ”

คิมมองหน้าบุริศร์ ตอนทีสายตาหันไปที่ นรมนอีกครั้ง นนํ้าตาก็คอเบ้า

คนที่เป็นแม่ เห็นลูกกสาวเป็นแบบนี้ ใคร บ้างจะไม่เจ็บปวด ?

เธอก็แค่กลั่นไม่ให้น้ำตาไหลลงมา

หลังจากที่ออกจากที่นี่แล้ว กลับไปถึงที่ ห้องคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เธอยิ่งไม่กล้าเผย ความเศร้าออกมาแม้แต่เสี้ยว

บุรีศร์ตั้งใจฟังแล้วพยักหน้าพูด : “ท่าน วางใจเถอะครับ ผมจะดูแลเธอให้ดีครับ ฝั่ง คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเป็นยังไงบ้างครับ ? ”

“ให้ยาแก้พิษไปแล้ว คุณนายทวีทรัพย์ ธาดาก็ฟันแล้ว แต่ช่วงหลังต้องทำการบ้าบัด ถึงขั้นเป็นอัมพฤกษ์แล้ว สารพิษในร่างกายค ยากที่จะหายไปได้ง่ายๆ คุณนายทวีทรัพย์ ธาดาลืมตาก็หาแต่นรมน ฉันบอกไปว่านโมนมี ธุระด่วนออกต่างประเทศไปแล้ว ประมาณยี่สิบ กว่าวันถึงจะกลับมา ให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ให้ความร่วมมือกับคุณหมออย่างดี จะได้มี ร่างกายที่แข็งแรงไปเจอกับนรมน ดี คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาเชื่อ เพราะฉะนั้น ช่วงนี้ ฉันจะ เอาของกินมาส่ง แต่จะอยู่นานไม่ได้ คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาจะได้ไม่สงสัย”

คิมพูดด้วยเสียงเบา

ทั้งสองคนอยู่ในโรงพยาบาลเดียวกัน จะ ไม่ให้เจอหน้ากันเลย โอกาศแทบจะเป็นไปไม่

ได้

แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะนรมนเองหรือว่า คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเองก็ตาม ต่างก็ต้องพัก

รักษาตัวอย่างสงบ

ปริศ เองก็รู้ถึงจุดนี้

ฝังคุณนายตระกูลโตเล็กก็กำลังปรับ สภาพร่างกายอยู่ แน่นอนว่าไม่สามารถมา ดูแลนโมนได้ เขาคิดอยู่ครู่นึงแล้วพูด : เอา อย่าง มียครับ ท่านบอกผมมา ตอนนี้เธอต้อง ทานอะไรบ้าง ผมหาเอง”

“คุณ ? คุณทําอาหารเป็นด้วยหรอ ? ” เห็น ความรู้สึกไม่เชื่อ

บริศพยักหน้าแล้วพูด : “ผมทำอาหาร เป็นครับ ตอนนี้ทุกคนก็มีงานของตัวเอง ให้ผม ดูแลนโมนเองเถอะครับ พวกคุณก็จะได้ไม่ ต้องเป็นห่วง เธอมีผมอยู่

คิมยังรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อ แต่ก็ไม่ ได้พูดอะไร อ บอกเรื่องที่ควรระวังให้กับบริศร์ ส่วนเรื่องอาหาร เน้นพวกของจืดและบำรุงก็

พอ บริศ จดจําไว้อย่างละเอียด และเป็นผู้ เรียน ดังใจมาก

เห็นบุรีศร์เป็นแบบนี้แล้ว ในที่สุด มก็ วางใจสักที

“ฉันไปก่อนแล้วนะ คุณนายทวีทรัพย์ ธาดาไม่มีคนอยู่ข้างๆเป็นเวลานานไม่ได้

ไคร้บ ! ผมไปส่งท่านครับ ! ”

ท่าทีที่บุริศร์มีให้กับคิมเผยให้เห็นความ เคารพเสี้ยวนึง เขาส่งดินออกจากห้องผู้ป่วย

ไม่รู้ว่าธรณีออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ บุริศร์ก็ ไม่ทันสังเกต สําหรับเขาแล้ว คนที่สําคัญที่สุด ในตอนนี้ก็คือนรมน ส่วนคนอีก เขาไม่มีเวลา ไปสนใจ

หลังจากสงค็มออกไปแล้ว บุริศร์ก็เริ่ม ศึกษาเมนูอาหาร

ตอนที่นรมนตินมานั้น ฟ้าก็ใกล้มืดแล้ว แต่บุรีศร์ยังนั่นดูเมนูอาหารอยู่ ทำเอาบรมน รู้สึกแปลกใจอย่ารู้ นมา “คุณดูอะไรอยู่คะ ? ”

“คนแล้วหรอ ? จะดื่มนามัย ? ” บริศ รับวางมือถือลง

“ดีค่ะ”

นรมนรู้สึกกระหายน้ำอยู่พอดี

บริศร์เทน้ำอุ่นให้เธอแก้วนึงแล้วยื่นให้

เธอ

“ฉันอยากดื่มน้ำเย็นคะ รู้สึกร้อนๆที่ หน้าอก อยากจะดีมให้หายร้อนหน่อย

นรมนขออย่างเอาแต่ใจ

บุริศร์ใส่หัวแล้วพูด : “ผมเพิ่งอ่านจาก

มือถือเมื่อกี้ ตอนนี้คุณเพิ่งจะอยู่ไฟ ดีที่สุดคือ ห้ามทานของเย็น เคยเป็นแม่คนมาแล้วครั้งนึง อย่าบอกกับผมว่าคุณไม่รู้นะ หยุดเอาแต่ใจได้ แล้ว รอผ่านหนึ่งเดือนไปแล้ว คุณอยากจะ ทานอะไรผมตามใจคุณได้ทุกอย่าง “

ได้ยินที่บุริศ พูดแบบนี้แล้ว นรมนเลย รู้สึกท้อแท้ แต่ก็ถามอย่างแปลกใจอยาก รู้ : “ตอนฉันนอนหลับไป คุณก็นั่งอ่านพวกนี้ อยู่ หรอ ? *

“อืม ผมยังถามพยาบาลแล้วด้วย พยาบาลบอกว่าสามารถลงแอพHi baby มน นั้นมีทุกอย่าง ผมว่างไม่มีอะไรทำเลยเข้าไป อ่านดู”

คําพูดของบริศ ทำให้นรมนรู้สึกขำ

ท่านประธานของบริษัทฮัวกรุ๊ปจํากัด มานั่งดูแอพHi babyวิธีเลี้ยงลูกพวกนี้ คุณไม่ กล้าคนอื่นเห็นแล้วหัวเราะเยาะคุณเลยรึไง ? ”

“หัวเราะเยาะเรื่องอะไร ? มีใครบ้างที่ไม่ เป็นพ่อคนไม่เป็นสามีคน ? ถ้าไม่รู้เรื่องพวกนี้ จะดูแลคุณยังไง ? ”

“คุณยังคิดจะดูแลฉันเองจริงหรอเนี่ย ? ”

นรมนคิดตลอดว่าเขาแค่พูดเล่น ไม่มีก เลยว่าบุรีศร์กลับจริงจังมาก

“เรื่องของคุณ ผมเคยพูดเล่นเมื่อไหร่ ? ” บุรีศรี พูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็พยุงนรมน ให้ขึ้นนั่ง

เชส ยาแก้พิษของคุณยายกับคุณแม่ เป็นไงบ้างคะ ? ”

จู่ๆ นรมนก็นึกถึงเรื่องนี้

บริศ พูดด้วยเสียงเบา : “มีคุณหมอผู้ เชี่ยวชาญคอยดูแลอยู่ ฝั่งคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา หัวหน้าคิมคอยดูแลอยู่ ทางแม่ผมมีตร นท์คอยดูแล คุณไม่ต้องเป็นห่วงพวกเขา หรอก คุณเองเป็นถึงขนาดนี้แล้ว เป็นห่วง ว คุณเองก่อนก็พอ

“แล้วกมลกับกาน……..

ผมจัดการทุกอย่างแล้ว ช่วงนี้พวกเขา ” ไมมาที่นี่แน่ คุณพ่อคุณแม่ฝั่งตระกูลธนาศักดิ์ ธนผมก็ปิดเรื่องนี้เอาไว้ เพราะฉะนั้นคุณต้อง รีบรักษาตัวให้หาย ไม่อย่างนั้น ผมกลัวว่าพอ คุณพ่อคุณแม่ฝั่งตระกูลธนาศักดิ์ธนรู้เรื่อง คุณ จะทนกับน้าตาของพวกเขาไม่ไหว คําพูดของบริศ พอพูดออกมาแล้ว พร มนก็ห่อเหี่ยวไปเลย

“ที่จริง ฉันได้ยินมาว่าแท้ลูกอ่อนพักฟื้น หนึ่งอาทิตย์ก็พอแล้ว พอถึงตอนนั้น ฉัน……..

“คุณเลิกคิดไปได้เลย ไม่อยู่ไฟให้ครบ หนึ่งเดือน ผมไม่ยอมให้คุณลงจากเตียงแน่

น้ำเสียงของบริศร์ดูเฉียบขาดมาก ทําเอานรมนไม่รู้จะพูดอะไรต่อในเวลาอันสั้น

ในเวลานี้ ข้างนอกมีเสียงผู้หญิงที่คุ้น เคยค้งมา กลับทําให้นรมนขมวดคิ้วขึ้นมา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ