บทที่ 788 เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณด้วย
เจตต์ชะงักไปเล็กน้อย
“นั่นโพนี่ เธอมาทําอะไรที่นี่?”
นรมนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที
“คุณรอเดี๋ยวนะ ฉันจะรีบกลับมา
เธอพูดแล้วก็รีบวิ่งไปหาโพนี่
เจตต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย มักจะรู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างยาก แต่ก็ ไม่ได้ร้องขอความคิดเห็นจากนรมน เดินตามไปทันที
“โพนี่ เป็นอย่างไรบ้าง? ได้ผลลัพธ์ไหม? ”
นรมนถามด้วยความกังวลใจสุด ๆ
โพนี่น่าผลเลือดส่งให้นมน
“เหมือนกับที่เธอพูดเอาไว้ไม่มีผิด ส่วนประกอบในเลือดมีสาร พิษสะสมเรื้อรัง เรื่องนี้จัดการค่อนข้างยาก
โพนี่พูดจบลง เจตต์ก็วิ่งเข้ามา
“เรื่องอะไรที่จัดการได้ยากเหรอ?
นรมนเห็นเจตต์เดินเข้ามา จึงอดตกใจไม่ได้
คุณมาได้อย่างไรเนี่ย
“พวกคุณมีเรื่องอะไรปิดบังผมอยู่? ”
เจตต์มองนรมน แววตานั้นทำให้นรมนไม่อาจปิดบังได้
“ไม่ได้ปิดบังอะไรกับคุณ แค่คิดว่ารอทุกคนมาพร้อมกันแล้ว ค่อยพูดทีเดียว”
นรมนซ่อนผลตรวจอย่างไม่รู้ตัว
เจตต์มองเห็นท่าทางของนรมน ถึงแม้ในใจจะกระวนกระวาย แต่ยังคงพยักหน้า
“ได้ งั้นผมจะรอ”
เขามองโพนี่ จากนั้นพาโสธรเข้าไปในโรงพยาบาลก่อน นรมนถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
โพนี่เห็นท่าทางของนรมน จึงกระซิบถาม : บอกเขาเหรอ? ”
เธอยังไม่ได้
” ยังหาโอกาสไม่ได้เลย ได้จังหวะที่ทุกคนจะมาพร้อมกันพอดี จึงจะพูดพร้อมกันไปเลย พรรษาก็จะมาด้วย ถ้ายังไม่พูดอีก ฉัน คิดว่าเรื่องเหล่านี้คงต้องรอให้ตำรวจเป็นคนแจ้งแก่พวกเขา”
นรมนก็ไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง ที่ต้องพูดซ้ำไปซ้ำมาให้แต่ละคนฟังจริงไหม?
โพนี่ตบไหล่ของนรมนและกล่าวเสียงเบาว่า “ลำบากเธอ แย่เลย เรื่องนี้ไม่ว่าจะพูดหรือไม่พูด ก็ไม่ใช่เรื่องดี”
“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ เจตต์เป็นคนที่รักศักดิ์ศรีขนาดนั้น ฉันไม่รู้ว่าหลังจากนี้เขาจะระเบิดลงหรือเปล่า เรื่องของนิตากระทบ กระเทือนเขาค่อนข้างมาก”
นรมนถอนหายใจ
ส่วน โพนี่ก็ส่ายหน้าและกล่าวว่า : “พวกเธอมีความเกี่ยวข้อง กันแบบนี้ เรื่องนี้ทำได้เพียงให้เธอเป็นคนพูด เธอพูดยังดีกว่าคน อื่นพูดหน่อย”
“ไม่จริงหรอก เพื่อการตายของนิตา เจตต์แทบจะทำร้ายฉัน
ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ โพนี่อึ้งไปทั้งตัว “เป็นไปไม่ได้ ความรู้สึกที่เจตต์มีต่อนิตาลึกซึ้งขนาดนั้นเลยเห รอ?”
“ไม่อาจจะใช่ความรักเสมอไป เพียงแค่นตาทำเพื่อเขา มากมาย เขาเป็นคนอย่างไรเธอก็รู้ ให้ค่ากับมิตรภาพ โดย เฉพาะอย่างยิ่งตอนสุดท้ายนิตายังใช้ชีวิตของตนเองเพื่อกำจัด อำนาจคุกคามให้แก่เขา นี่คือสิ่งที่เจตต์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง ได้ตลอดชีวิต บางครั้ง ยิ่งตอบแทนไม่ได้ ก็ยิ่งรู้สึกกดดัน บางทีน ตาอาจจะเป็นชะตากรรมของเจตต์”
คำพูดของนรมนทำให้โพนพยักหน้า
“ก็จริง ทุกคนล้วนมีชะตากรรมของตนเอง นิตาอาจจะเป็น ชะตากรรมของเจตต์จริง ๆ รอชะตากรรมนี้ผ่านพ้นไป บางทีหลัง จากนี้อาจจะราบรื่น”
“หวังว่านะ”
นรมนสูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวว่า “ฉันคุยต่อด้วยไม่ ได้แล้ว ฉันต้องไปดูว่าโสธรเป็นอย่างไรบ้าง เด็กคนนี้ถูกนิตา ง เอาไว้ในอพาร์ทเม้นท์ ไม่รู้ว่าหิวมากี่วันแล้ว ฉันรับปากนิตาเอา ไว้ ว่าจะดูแลโสธร”
“อืม เธอไปเถอะ ระวังตัวด้วยนะ โรงพยาบาลของฉันก็ยังมี
เรื่องนิดหน่อย ขอตัวกลับก่อนนะ”
“ได้”
นรมนแยกกับโพนี่ และรีบเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว จากนั้นอาศัยตามคําบอกของเจตต์ตามหาเขากับโสธรจนเจอ
“เป็นไงบ้าง? ”
นรมนมองเห็น โสธรยังคงทำการตรวจอยู่ จึงรีบเอ่ยถาม
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เพียงแค่อ่อนเพลียเล็กน้อย พักผ่อนสัก
หน่อย ให้น้ำเกลือก็พอ
เจตต์ตอบเสียงเบา
ในขณะที่กำลังพูด บุริศร์กับพรรษาก็มา ส่วนด้านหลังยังมี พฤกษ์ตามมาด้วย
“นายมาทําอะไร? ”
ท่าทางของเจตต์ไม่ค่อยดีนัก ถ้าไม่ใช่เพราะมีนรมนกับบุริศร์ อยู่ด้วย เดาว่าเจตต์คงจะไล่พฤกษ์ออกไปนานแล้ว
พรรษาได้ยินเจตต์พูดแบบนี้ จึงอดกล่าวขึ้นมาไม่ได้ว่า :”เขาเป็นน้องชายของแก ทำไมจะมาไม่ได้?
“ผมไม่เคยยอมรับ แต่ก่อนไม่ยอมรับ ตอนนี้ก็ไม่ยอมรับ และ ต่อจากนี้ก็ยังไม่มีทาง
คำพูดของเจตต์ทำให้พรรษาหน้าทิ้งทันที
“แกมันลูกไม่รักดี แก.…………….
“คุณอาพรรษา ฉันคิดว่ามีเรื่องอะไรก็ค่อยคุยกันหลังจากที่ฉัน พูดจบดีกว่าไหมคะ?
นรมนห้ามพรรษาเอาไว้ได้ทันเวลา
อาจเป็นเพราะเกรงใจสถานะของนรมน หรืออาจเป็นเพราะมีบุ ริศร์อยู่ด้วย พรรษาจึงเงียบลงทันที ส่วนสีหน้าของพฤกษ์ก็ดูไม่ ได้ อย่างไรเสียไม่ว่าจะเป็นใคร การถูกคนไม่ต้อนรับก็รู้สึกค่อน ข้างแย่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขายังมีสถานะเป็นลูกนอกสมรส
“ประธานบริศร์ คุณนาย ผมขอตัวไปรอด้านนอกนะครับ พฤกษ์พูดแล้วก็จะเดินออกไป กลับถูกนรมนขัดขวางเอาไว้
“พฤกษ์ เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับคุณด้วย คุณอยู่ที่นี่เถอะ หลังจาก ฟังจบถ้ายังอยากจะไป พวกเราจะไม่ขวางคุณ เพียงแต่ไม่ว่าจะ เกิดอะไรขึ้น พวกเราเพียงแค่คิดว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะต้องรู้ ไม่ได้ เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อคุณเพียงเพราะสถานะของคุณที่ เปลี่ยนแปลงไป จุดนี้คุณต้องรู้เอาไว้ เข้าใจไหม
นรมนกลัวพฤกษ์จะรับไม่ได้จริง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเข้าใจความรู้สึกที่บริศ มีต่อพฤกษ์ หลายปีที่ผ่านมา ถึงแม้สอง คนจะเป็นนายจ้างและลูกจ้าง แต่นรมนรู้ว่าบุริศรเห็นเขาเป็นพี่ น้องร่วมสายเลือด
พฤกษ์ได้ยินนรมนูพูดแบบนี้ ก็อดแปลกใจไม่ได้
“เกี่ยวข้องกับผม? ”
“ใช่ ฟังจบแล้วคุณจะเข้าใจ
นรมนมองบุริศร์ เห็นเขาพยักหน้าให้ตนเอง ถึงจะหยิบมือถือ ในมือขึ้นมา
“ก่อนหน้านี้ฉันค้นพบบางสิ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ เรื่องนี้ฉันคิดว่า อยากจะให้ทุกคนได้รับรู้ เพราะสถานะของฉันในตอนนี้คือหลาน สาวของเทย่า ลูกพี่ลูกน้องของเจตต์ เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับ คุณน้าเทย่าของฉัน ดังนั้นฉันจึงเข้าแทรกแซงเรื่องในครอบครัว ของพวกคุณคุณอาพรรษา”
เมื่อนรมนพูดถึงตรงนี้ก็เหลือบมองพรรษา
เห็นได้ชัดว่า พรรษารู้สึกแปลกใจมาก
“เธอคือหลานสาวของเทย่า? เป็นไปได้อย่างไร? ปีนั้นเทย่า เป็นเพียงแค่ลูกของแม่เลี้ยงเดี่ยว เธออยู่คนเดียว ตอนนั้นแม่ ของเธอเป็นลูกจ้างในตระกูลของพวกเรา ฉันรู้ดีที่สุด แม่ของเธอ เคยพูดเอาไว้ว่า มีลูกสาวเพียงแค่เธอคนเดียว”
ได้ฟังพรรษาพูดแบบนี้ นรมนงงงวยเล็กน้อย แต่เธอคิดว่าเท ย่าไม่มีความจำเป็นต้องหลอกตนเอง จึงเล่าสิ่งที่เทย่าพูดให้ฟัง
พรรษารู้สึกช็อก
“เทย่าเป็นลูกของตระกูลพรโสภณ? นี่จะเป็นไปได้อย่างไร? ฉันไม่เคยรู้มาก่อน ฉันยังคิดว่า…….
“พ่อคิดว่าอะไร? พ่อเคยเป็นห่วงแม่ของผมจากใจจริงบ้าง ไหม? จนแม้แต่ผมยังสงสัยว่า ตอนแรกพ่อมีจุดประสงค์อะไรใน การแต่งงานกับแม่ของผม? เธอไม่มีอำนาจไม่มีอิทธิพลและไม่มี เงินทอง แถมยังเป็นลูกสาวของลูกจ้างในบ้านของพ่อ ทำไมพ่อ ถึงได้แต่งงานกับเธอ? บอกว่ารักจริง หลังจากแต่งงานไม่ถึงปี พ่อก็มีชู้ นี่คือการแสดงให้เห็นถึงความรักที่แท้จริงเหรอ? ”
คำพูดที่เชือดเฉือนของเจตต์ทำให้พรรษาอดกลั้นไม่ไหว
“นี่มันเรื่องของฉันกับแม่ของแก ถึงตาแกตั้งแต่เมื่อไหร่ พูด แทรกขึ้นมาทำไม?
“ผมพูดไม่ได้หรือไง? แม่ของผมเป็นโรคประสาทที่ปี? พ่อ ดูแลกี่ปี? แม่ของผมใช้ชีวิตอยู่ในความฝันอันสวยงามที่พ่อมอบ ให้เธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาและไม่ต้องการที่จะตื่นขึ้น ส่วนพ่อ ล่ะ? พ่อเกาะติดอยู่กับเมียน้อยของตนเองใช้ชีวิตอย่างสง่างาม แบบนี้พ่อยังกล้าพูดว่าเคยรักแม่ของผมอีกเหรอ ผมอยากให้ เวลาย้อนกลับไปได้จริง ๆ ตอนนั้นแม่ของผมอาจจะเลือกทาง อื่น”
เจตต์พูดอย่างโกรธแค้น
พรรษาพูดไม่ออกทันที
เขาต้องการพูดอะไร?
หลายปีที่ผ่านมานี้ เขาไม่เคยไปหาเทย่า ถ้าไม่ใช่เพราะเป็น ห่วงที่เจตต์เกิดเรื่องขึ้น บางทีช่วงนี้เขาอาจจะไม่กลับไปหาเธอ
ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิด แต่ไม่กล้า แต่คำพูดเหล่านี้เขาจะพูดกับเจต อย่างไร?
พฤกษ์ยืนอยู่ตรงนั้นตลอด ได้ฟังสิ่งเหล่านี้ ไม่รู้ว่าตนเองควร จะมีปฏิกิริยาอย่างไร จึงถือโอกาสยืนอยู่นิ่ง ๆ แข็งทื่อเหมือนตอ ไม้ ส่วนใน ใจเขาจะคิดอย่างไร ไม่มีใครรู้ได้
เจตต์เห็นพฤกษ์เป็นแบบนั้น ยังคิดจะพูดอะไรต่ออีก กลับถูก นรมนห้ามเอาไว้
“เรื่องที่ผ่านมาแล้วไม่ต้องพูดถึงอีก เรื่องความสัมพันธ์ ระหว่างคุณน้ากับคุณอาพรรษาต้องให้พวกเขาจัดการกันเอง ส่วนเรื่องที่ฉันต้องการพูดในวันนี้ ยังต้องขอให้ทุกคนเตรียมใจ เอาไว้ให้ดี ตอนที่ฉันได้ยินก็ตกใจมาก”
ในขณะที่พูดนรมนเปิดโปรแกรมบันทึกเสียงในมือถือ ค้นหา โฟลเดอร์จากด้านใน จากนั้นเสียงของขณะพลกับธัญญาก็ดังขึ้น มา
พรรษาใช้ชีวิตกับธัญญามานานหลายปีเช่นนี้ ทำไมจะฟังไม่ ออกว่าเป็นเสียงของธัญญา?
แทบจะทันทีที่ธัญญาพูด เขากลั้นหายใจรับฟัง เพียงแต่ยิ่งฟัง สีหน้ายิ่งดูไม่ได้
สีหน้าของพฤกษ์เองก็เปลี่ยนไป
ตอนแรกเขาตกใจ เดือดดาล และอับอายขายหน้า จนสุดท้าย อับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
ในเวลานี้ ทุกคนไม่พูดอะไรออกมาสักค้า
มือของเจตต์กําแน่น ถ้าธัญญาอยู่ตรงหน้า เขาอยากจะฉีกเธอ ให้เป็นชิ้น ๆ
ฟังเสียงบันทึกจบลงอย่างยากเย็น ทุกคนยังคงเงียบไม่พูดจา เหมือนเดิม ความเงียบนี้เหมือนกับมีภูเขาลูกใหญ่ที่มองไม่เห็น กดทับทรวงอกของทุกคนอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพรรษา
สีหน้าของเขาไม่อาจคาดเดาได้ เดี๋ยวเดี่ยวแดง เห็นได้ชัด
ว่าโกรธ
ผู้หญิงที่เขาใช้ชีวิตด้วยหลายปี จนแม้แต่เพื่อเธอ เขาไม่ ต้องการภรรยาคนแรกของเขาด้วยซ้ำ แต่สุดท้าย ผู้หญิงคนนี้ กลับร่วมมือกับคนนอกเพื่อวางแผนกับทรัพย์สมบัติของตนเอง จนแม้แต่อยากให้เขาตายเร็ว ๆ
และเขารู้สึกเสียใจอย่างยิ่งกับพฤกษ์ลูกนอกสมรสคนนี้ คิดไม่ ถึงว่าจะไม่ใช่ลูกชายของตนเอง
เขาโง่มาก!
โดนสวมเขามาหลายปี ยังเพลิดเพลินไปกับมัน นี่ทำให้รู้สึก
โมโหอย่างยิ่ง
พรรษามองไปทางเจตต์เป็นอันดับแรก
ในตอนนี้เขารู้สึกว่ามีเพียงเจตต์ที่เป็นลูกชายของ ของตนเอง และ เป็นผู้สืบทอดทางสายเลือดของเขา อยากรู้ว่าเจตต์จะมีท่าที อย่างไรกับเรื่องนี้ แต่น่าเสียดายที่เจตต์ไม่มองเขาเลย
สายตาของเจตต์อยู่ที่นรมน เขาเอ่ยถามเสียงเบาว่า “ก่อน หน้านี้โพนี่ให้อะไรกับคุณเหรอ? ”
“ผลตรวจเลือดของคุณน้า หลังจากฉันได้บันทึกเสียงนี้ จึงให้
โพนี่น่าเลือดของคุณน้าไปตรวจสอบ”
“ผลเป็นอย่างไรบ้าง? ”
สำหรับเจตต์ ธัญญาจะไปมั่วกับใคร พ่อของเขาจะถูกสวมเขา หรือเปล่า พฤกษ์จะใช่หรือไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ ของตนเอง เรื่อง เหล่านี้ไม่มีความสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือแม่ของเขา
เขาหวังเพียงให้แม่ของเขาปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงก็พอแล้ว
มองเห็นแววตาคาดหวังของเจตต์ นรมนรู้สึกว่าตนเองโหด ร้ายขึ้นมาอย่างกะทันหัน ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง แต่มันค่อนข้างอึดอัดเกินไปสำหรับเธอที่จะเปิดเผยเรื่องทั้งหมด นี้
นรมนน่าผลตรวจเลือดออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้เจตต์อย่าง สองจิตสองใจ
“คุณดูเองเถอะ”เจต รับผลตรวจมา สีหน้าเปลี่ยนทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
