บทที่52 คุณก็รู้ไม่น้อยเลยนี่2

นรมนนิ่งไปครู่นึง

“ฉันบอกอะไร คุณบุริศร์ก็จะทำ อย่างนั้นหรอคะ?”

“แน่นอน แค่เธอบอกฉันมา ฉันรับปาก”

แววตาของบุริศร์ที่มองนรมนนั้นจริงจังอย่างมากและ แฝงความเอ็นดูเธอและยอมตามใจเธออยู่เล็กน้อย

นรมนคิดว่าตัวเองตาฝาดไปอีกแน่ๆ

เขายอมตามใจฉันงั้นหรอ?

นรมน กลัวว่าที่มีปัญหานั้นไม่ได้อยู่ที่บุริศร์ แต่เป็นตา เธอเองต่างหากที่มีปัญหา

นรมนรีบหันหน้าไปทางอื่น ยิ้มอย่างเย็นชาพูด “นับ ตั้งแต่ที่ฉันนั้นได้มาถึงเมืองชลธีนี้ คุณเขมิกาไม่เคยมี ความเมตตาปรานีต่อฉันเลย ก่อนหน้านี้เธอทำอะไรไว้ บ้างคุณบุริศร์คงจะรู้ดีนะคะ แต่เพื่อความร่วมมือกันของ ทั้งสองตระกูลนั้น ฉันอดทนแล้วค่ะ แต่มาวันนี้ที่ฉันต้อง เป็นแบบนี้และเธอก็ยังมาดูถูกเหยียดหยามฉันอีก ถ้าฉัน จะบอกว่าฝ่ามือนี้ที่เธอฝากไว้กับฉัน ฉันจะเอาคืนเป็นสิบ เท่าล่ะ? คุณบุริศร์ยังคงรับปากไหมคะ?”

“ตกลง! ”

คำตอบของบุริศร์ชัดเจนตรงไปตรงมาจนทำให้นรมน ถึงกับอึ้งไป

“คุณฟังชัดแล้วนะคะ ว่าฉันต้องการให้เขมิกาได้รับ ฝ่ามือแบบที่ฉันโดน10ที่และต้องเป็นที่หน้าเท่านั้น”
นรมนย้ำอีกครั้ง

ครั้งนี้บุริศร์ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาพฤกษ์

“ไปที่บ้านใหญ่ตระกูลเล็กโตแล้วพาตัวเขมิกามาที่โรง พยาบาล ผมอยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยของดีไซเนอร์แคทเธอรี นะและก็เอาการ์ดมาให้ผมอีกสองคน”

“โอเคครับ คุณบุริศร์”

ถึงแม้ว่าพฤกษ์จะไม่รู้เลยว่าบุริศร์ต้องการจะทำอะไร กันแน่แต่เขาก็ละงานที่กำลังทำอยู่ และรีบไปยังบ้านใหญ่ ตระกูลเล็กโตในทันที

นรมนมองไปยังบุริศร์ที่มีท่าทีค่อนข้างเกรี้ยวกราด แล้ว ก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ก็เพียงแค่ครู่นึงเท่านั้น ความเย็นชาของบุริศร์นั้นนรมนเองก็เจอมากับตัวแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่าเพียงเพราะว่าอยากให้เธออยู่ต่อ บุริศร์ถึง

ขั้นยอมลงมือกับเขมิกา หรือเพียงแค่บุริศร์ต้องการแสดง

ไปอย่างนั้นให้เธอเห็นแค่นั้นเอง

ยังคิดว่าเธอยังคงเป็นนรมนคนเดิมอยู่งั้นหรอ?

ใจดี ใสซื่อ ยอมที่จะให้อภัยคนอื่นง่ายๆและไม่เคย ร้องขอสิ่งใดตอบแทน

น่าเสียดาย นรมนคนนั้นได้ถูกเผาตายไปกับเหตุการณ์ ไฟไหม้เมื่อ5ก่อนแล้ว ที่มีชีวิตอยู่ตอนนี้คือคนที่ไร้ซึ่ง ความรักและความรู้สึก เธอมาเพื่อแก้แค้น

สายตานรมนกลับมาจับจ้องอยู่ที่บุริศร์ เธอแสยะยิ้ม แล้วพูดว่า”คุณบุริศร์ก็ทำได้ลงนะคะ ฉันได้ข่าวมาว่าเมื่อก่อนคุณบุริศร์เคยส่งภรรยาตัวเองออกนอกประเทศนี่คะ และภรรยาคุณก็ตั้งท้องอยู่ด้วย แต่คุณกลับไม่ใจอ่อน เลย ผู้หญิงในดวงใจของคุณ กับฉันที่เป็นคนนอก คุณจะ ทำเพื่อฉันได้จริงๆหรอคะ?”

“เธอยังรู้อะไรมาอีก?”

เรื่องนี้มีไม่กี่คนที่รู้

คนในเมืองชลธีต่างก็รู้ว่าภรรยาของบุริศร์นอกใจทิ้ง เขาไป ถึงได้ประสบอุบัติเหตุเพลิงไหม้ แต่แน่นอนว่าไม่มี ใครรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าภรรยาของเขาถูกส่งให้ต้องไป ต่างประเทศจึงจากไป แต่ทว่าเธอรู้ได้อย่างไร?

หรือว่าเธอจะเป็นนรมนจริงๆ?

แววตาของบุริศร์เป็นประกาย แววตาที่เปี่ยมไปด้วยการ รอคอยนั้นทำให้นรมนได้สติ

แย่แล้ว!

หลุดพูดออกไปแล้ว!

แต่เธอยังคงยิ้มและพูดว่า “แน่นอนว่าคุณเขมิกาแฟน คุณบอกฉันน่ะค่ะ เธอพูดว่าในเมื่อเมื่อหลายปีก่อนเธอมี ความสามารถที่จะทำให้คุณเบื่อและทิ้งภรรยาคุณได้ถึง แม้ว่าจะตั้งครรภ์อยู่ก็ตาม และเป็นเพราะภรรยาคุณตั้ง ครรภ์นี้เองเธอสามารถทำให้คุณต้องส่งภรรยาตัวเองไป คุณก็ทำตามทุกอย่าง เธอยังพูดอีกว่าเธอมีความสำคัญ กับคุณและตระกูลเล็กโตมากขนาดนี้ ฉันมันก็แค่คนที่มา จากไหนไม่รู้จะไปเป็นคู่ต่อสู้กับเธอได้อย่างไรกันคุณบุริ ศร์คะ ดูท่าแล้วเสน่ห์คุณนี่เหลือล้นจริงๆนะคะ

ถึงแม้คำพูดของนรมนจะเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยถากถาง แต่บุริศร์กลับแสร้งฟังไม่ออก กันบึ้งในใจยิ่งรู้สึก โหวงหนักเข้าไปอีก

เขมิกาพูดงั้นหรอ?

เธอก็ยังคงไม่ยอมรับงั้นหรอ?

สายตาของบุริศร์แน่วแน่

“ที่เขมิกาพูดนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นความจริงทั้งหมด”

“ถ้างั้นคุณบุริศร์จะบอกว่าที่คุณเขมิกาพูดนั้นมันไม่ จริง?ภรรยาของคุณไม่ได้เป็นเพราะคุณเขมิกาถึงถูกส่ง ไปต่างประเทศงั้นหรอคะ?”

นรมนมองจ้องบุริศร์ มือข้างหนึ่งกำผ้าปูที่นอนแน่นโดย ไม่รู้ตัวแต่โชคดีที่อยู่ใต้ผ้าห่มไม่เช่นนั้นอารมณ์เธอคงถูก เปิดเผยออกมา ถึงเป็นเช่นนั้นแต่ว่าไฟที่สุมอยู่ในอกกลับ ลุกโชนขึ้นมาอย่ารุนแรง

บุริศร์ถึงกับนิ่งไปครู่นึงและพูดต่อโดยไม่ได้มองไปที่ นรมน “ตอนนั้นภรรยาผมตั้งครรภ์จริง แต่ว่าตอนที่ผมคิด ว่าจะส่งเธอไปผมไม่รู้เรื่องเธอท้องด้วยซ้ำและหลังจากที่ ผมรู้ว่าเธอตั้งท้องแล้วผมกลับยิ่งอยากให้เธอไปตอนนั้น ภรรยาของผมตั้งท้องอยู่ ตอนที่ผมวางแผนจะให้เธอไป เมืองนอกนั้นผมยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่พอ ผมรู้แล้วว่าเธอตั้ง ครรภ์ผมก็ยิ่งอยากให้เธอไปเพราะว่าในตอนนั้นเขมิกา เธอกลับมาและยังตั้งท้องทายาทของตระกูลเล็กโตอีกถ้า หากผมยอมให้เธอทั้งสองอยู่ร่วมชายคาเดียวกันล่ะก็ ตามลักษณะนิสัยของภรรยาผมเธอต้องถูกเอาเปรียบ แน่ๆ เด็กในท้องของเขมิกาจะเอาออกก็คงไม่เรื่องง่าย เพราะฉะนั้นผมจึงทำได้แค่ส่งเธอไปต่างประเทศ ผมถึงกับจัดการเตรียมหมอและพยาบาลที่เก่งที่สุดไว้เพื่อดูแล เธอและก็จัดเตรียมคนใช้ไว้มากมายเพื่อให้คอยรับใช้เธอ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะประสบอุบัติเหตุกลางทางซะก่อน”

คนหลอกลวง!

มือของนรมนเกือบจะบิดผ้าปูที่นอนขาดอยู่ไม่ช้า

ถึงแม้จะผ่านไป5ปีแล้วก็ตาม แต่สภาพและ สถานการณ์ในตอนนั้นจนถึงทุกวันนี้เป็นอย่างไร นรมน ผ่านและเห็นมันมาด้วยตัวเอง

เพื่อเธองั้นหรอ?

คงคิดว่าตอนนี้นรมนตายไปแล้วสินะ ถึงได้จะพูดอะไร

ก็ได้

แต่น่าเสียดายที่เธอจำได้หมดทุกอย่าง

เธอยังจำได้ว่าการ์ดสองคนในตอนนั้นพูดจาอย่างโหด เหี้ยม ยังจำได้ไม่ว่าเธอจะขอร้องอ้อนวอนยังไงพวกเขาก็ ไม่มีว่าจะช่วยเหลือเธอเลยถึงขั้นบอกเองว่าทั้งหมดนี้เป็น แผนของบุริศร์

การ์ดข้างกายบุริศร์นั้นนรมน รู้จักดีส่วนใหญ่เป็นพวก ทหารที่ปลดออกมาอย่างน้อยๆก็เป็นพวกที่จงรักภักดีต่อ บุริศร์ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากบุริศร์พวกเขาจะกล้าทำกับ เธอขนาดนั้นหรอ?

และยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีลูกของบุริศร์อยู่ในท้องของเธอ

ทั้งคน!

เพราะฉะนั้นทุกอย่างเป็นเพียงแค่คำโกหก หลอก

ลวง !
มาถึงขนาดนี้แล้วบุริศร์ยังคิดที่จะโกหกเธอใช่หรือ? ไม่ สนว่าเธอใช่ไม่ใช่นรมนคนที่เขาต้องการที่จะปกป้องไว้ และโกหมากที่สุดคือใครกันแน่?

ดวงตาของนรมนเริ่มแดงระเรื่อ เธอรีบก้มหน้าทันทีกลัว บุริศร์จะเห็นพิรุท

ในเวลานั้นก็มีเสียงเล็ดรอดมาจากด้านนอก นอกจากนี้ ก็ยังมีเสียงที่คุ้นหู เสียงของเขมิกา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ