บทที่ 341 กลางวันแสกๆคิดอะไรอยู่หล่ะ นรมนองค้างเล็กน้อย ถัดมาในใจอบอุ่นมาก
“มีผู้ชายที่รู้ไส้รู้พุงไม่เลวเลยจริงๆ เธอไม่ลองพิจารณาผู้
ช่วยพฤกษ์ดูเหรอ? ”
“นรมน! เธอไม่มีอะไรจะเล่นแล้วใช่มั้ยเนี่ย?
คมทิพย์แค่รู้สึกว่าที่แก้มมันร้อนๆ แต่ว่าก็ยังตะคอกเสียง ทุ่มแบบฝืนทำหน้าจริงจังไว้
นรมนแค่ยิ้มแย้ม ไม่พูดอะไรอีก แต่ว่าแววตานั้นก็ทำให้ คมทิพย์รับไม่ไหวแล้ว
ชีวิตแบบ สิบวันผ่านไปในพริบตาเดียว
ร่างกายของนรมนดีขึ้นเยอะมากเลยทีเดียว
สิบวันที่ผ่านมานี้ ล้วนเป็นบริศ ที่คอยดูแลเอาใจใส่นรมน ด้วยตัวเองทุกอย่าง บางครั้งมีคมทิพย์ช่วยเหลือบ้างนิดๆ หน่อยๆ
พฤกษ์งานยุ่งมาก เวลาที่กลับมาบ้านในเดี่ยวสั้นมาก กลับมาทุกครั้งเขากับเมทิพย์ต่างมองหน้ากันได้แค่แป๊บๆ ไม่ได้พบกันอีกเลย ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันและพูดคุยกันเลย ด้วยซ้ำ
หลังจากผมทิพย์ถูกเจตต์บล็อกไปแล้ว อยู่เป็นเพื่อนนรมน ที่คฤหาสน์มาโดยตลอด ไม่ได้ออกไปไหนเลย
ที่นี่เหมือนเป็นดินแดนในอุดมคติซึ่งถูกคนลืมไปแล้ว ทุกที่ มีเสียงหัวเราะ
บาดเจ็บของธิดาดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้นานไม่ค่อยชอบ พูดชอบจาก็ตาม เพียงแต่ว่ากลับเหมือนคนทำสวนไปเลย ตัดแต่งดอกไม้และต้นหญ้าได้สวยงามเรียบร้อยสุดๆ ทำให้ คนมองเห็นแล้วสบายตาสบายใจ
นรมนสามารถลงจากเตียงและเคลื่อนไหวได้แล้ว แต่ว่าบุรี ศ ยังไม่ให้เธอออกจากบ้านและตากลม
เธอยืนอยู่ตรงหน้าต่าง มองดูหน้าตาของธิดาและนาวินที่ ปรนนิบัติดอกไม้ต้นหญ้า ถึงแม้พวกเขาไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่ว่ามิตรภาพระหว่างพวกเขาทำให้คนรู้สึกสบายใจเป็น พิเศษ
“มอง ดูอะไรอยู่หล่ะ?
บริศ กอดนรมนจากข้างหลัง
ถึงจะดูแลเอาใจใส่อย่างเต็มที่ก็ตาม มือและเท้าของนร บนก็ยังคงหนาวเย็น ต่างจากเมื่อก่อน โดยสิ้นเชิง ที่สำคัญ เธอเป็นหวัดง่ายมาก ซึ่งทําให้บุรีศรีกังวลแบบสุดๆ
นรมนูพิงอยู่ในอ้อมอกของบุรีตรโดยตรง พูดเสียงทุ้มว่า “คุณดูสิความสัมพันธ์ของพวกเขาดีขนาดไหน?
“พวกเขาโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ และชอบพอกันตั้งแต่ เด็กๆ ย่อมดีอยู่แล้ว ”
บริศร์ กับพวกเขาต่างรู้กันดี ตอนนี้เห็นพวกเขามีผลลัพธ์ แบบนี้ ถือว่าสบายใจแล้ว
“ภายหลังหาเวลา จัดงานแต่งให้กับพวกเขาเถอะ”
นโมนเอ่ยปากอย่างกะทันหัน
บริศ อึ้งเล็กน้อย
“จัดงานแต่งให้กับพวกเขา? ”
“ใช่แล้ว พวกเขายังไม่ถูกขนบธรรมเนียมประเพณีอยู่ เรื่อยเลย ในเมื่อต่างมีใจกัน งั้นก็ให้พวกเขาแต่งงานกัน เถอะ พวกเขาต่างเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีเพื่อนพ้องและญาติพี่ น้อง เราเป็นเจ้าภาพให้กับพวกเขาเถอะนะคีรีเปล่า? ”
นโมนพูดอย่างดีอกดีใจ
น้ำเสียงคําพูดของเธอนึกถึงงานแต่งในอดีต ยังมีความ เลื่อมใสศรัทธาในความรัก
“ได้เลย! ”
บริศ เห็นเธอแบบนี้ ไม่รับปากได้ยังไงกันเล่า?
“ฉันไปพูดกับนาโนเอง ”
“คุณเป็นถึงท่านประธาน ต้องให้ของขวัญกับเค้าบ้าง คุณ กะจะให้อะไรหล่ะ?”
นรมนดีใจสุดๆ
สิบวันที่ผ่านมานี้ เพราะว่ามีคมทิพย์คอยอยู่เป็นเพื่อน อารมณ์ของนรมนจึงดีขึ้นเยอะมากเลยทีเดียว ที่สำคัญยัง เบิกบานมากๆอีกด้วย
“คุณอยากให้ฉันให้อะไรกับพวกเขาหล่ะ?”
บริศ ฟังนรมนทุกอย่าง
นรมนยืนอยู่เหนื่อยล้าเล็กน้อย จับมือของบุริศร์โดยตรง และนั่งลงไปที่โซฟา ส่วนเธอกลับนั่งอยู่บนตักของบุริศร์
บริศ ยื่นแขนออกมากอดเอวของเธอไว้ กลัวเธอจะนั่งไม่
นิ่ง และเอาหัวของเธอจึงอยู่ที่บ่าไหล่ของตัวเอง นรมนดมกลิ่นที่พิเศษในตัวของบุริศร์ พูดเสียงทุ้มต่ำว่า
“เราปกปิดพวกเขาและเตรียมงานแต่งที่ละเอียดปราณีต ให้
กับพวกเขาดีรึเปล่า? ”
“คุณมีไอเดียเจ๋งๆอะไรหล่ะ? ฉันจะบอกคุณนะ ไม่ถึงเวลา คุณอย่าคิดออกไปตากลมเขียวหล่ะ”
คำพูดของบริศ คําเดียวทำให้จินตนาการของนรมนพัง ทลายลงไปโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้ฉันสิบวันแล้วนะ ไม่เป็นไรแล้ว คนเค้าพูดกันว่า ” แท้งลูกเจ็ดวัน ก็ได้แล้ว ”
“ฉันพูดว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้”
เรื่องนี้ บุริศ ยืนหยัดสุดๆ
ทันทีนั้นนรมนหดหู่ใจเล็กน้อย
“ลดหย่อนหน่อยเถอะนะ ออกไปตอนครึ่งเดือนน่าจะได้ แล้วนะ? เวลาห้าวันเตรียมงานแต่งของพวกเขา ก็ได้แล้ว”
“นรมน ไม่ถึงยี่สิบวัน คุณอย่าคิดไปไหนเชียวนะ”
คำพูดนี้ของบุริศร์ทำให้นรมนเหมือนกับลูกโป่งที่ลมรั่ว ไหล อ่อนระทวยอยู่บนกายของเขาโดยตรง
บุริศร คุณจงใจอยากจะให้ฉันเบื่อตายใช่รึเปล่า? ถึง ตอนนั้นคุณจะได้ไปหาเมียน้อยถูกต้องมั้ย? ฉันรู้แล้วแหละ คุณมีความคิดแบบนี้! คุณอย่าแก้ตัวเลย ฉันไม่ยอมรับคำ ตอบโต้! ”
นรมนไร้เหตุผลอย่างกับเด็กๆ นี่เธอเกือบจะเบื่อตายแล้ว จริงๆนะ
สืบวันที่ผ่านมา บุริศ ไม่อนุญาตให้เธอเล่นมือถือ และไม่ อนุญาตให้เธอดูทีวี พูดว่าสายตาเสีย ซึ่งไม่ให้เธอเล่นเกมส์ กๆนๆ
เธอเหมือนกับนักโทษ นี่ก็ไม่อนุญาต นั่นก็ไม่อนุญาตใกล้ จะเบื่อตายอยู่แล้ว
ตอนนี้ไม่ง่ายเลยนะอยากฉวยงานแต่งของธิดากับน้ำวิน ออกไปสูดอากาศบ้าง ยังถูกบุริศร์มองจนทะลุปรุโปร่งซะงั้น
ชีวิตแบบนี้อยู่ไม่ได้แล้วจริงๆ
บุริศร์กลับไม่สนใจกับการที่เธอไร้เหตุผลเช่นนี้ พูดแบบ เรียบเฉยว่า “เดี๋ยวต้องทานยาแล้วนะ”
ไม่ทาน”
นรมนงอน โดยตรง
เห็นหน้าตาท่าทางที่งอนอย่างกับเด็กๆ บุริศร์พูดอย่างยิ้ม แย้มว่า “เดี๋ยวกานต์กับกมลจะมา คุณแน่ใจนะว่าไม่ทาน ยา? ถึงตอนนั้นคุณเอาไข้หวัดของคุณติดให้กับพวกเขา ฉัน จะคอยดูสิว่าคุณจะทํายังไง?
“อะไรนะ? พวกเขาจะมา? ทำไมคุณไม่พูดตั้งแต่แรก ?
นรมนกระโดดขึ้นมาจากอ้อมอกของของบริศร์โดยตรง
“คุณช้าๆหน่อย! ”
บริศ ตกใจจนหัวใจจะหยุดเต้นไปแล้ว
ผู้หญิงคนนี้ทําไมถึงมามจังเลยตอนนี้
เขาอยาก จนมันไว้นรมนกลับวิ่งไปที่ข้าง โต๊ะโดยตรงดื่มยาลงไปอีกเดียวก็หมดแก้วไปเลย
อ้า ขมจังขมจัง!
เธอดื่มหมด ใช้มือพัดปากไปมา เดี๋ยวก็แลบลิ้นเดี๋ยวก็หด ลิ้น น่ารักสุดๆ
* บริศร์ส่ายหน้าและยิ้มแย้ม ยื่นป่วยที่อยู่ข้างๆ ให้กับเธอ
“เอาไป
บรมนโยนเข้าไปในปากโดยตรง ถึงรู้สึกว่าดีขึ้นมาบ้าง
“กานต์ได้พูดไหมว่าจะมาเมื่อไหร่?
“พูดว่าเดี๋ยว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
ทำไมคุณไม่พูดเร็วกว่านี้นะ? ”
นรมนูมาถึงที่ห้องน้ำอย่างเร่งรีบ เพื่อล้างหน้าล้างตาจาก นั้นออกมาก็เริ่มถูกครีมเข้าไปที่หน้าของตัวเอง
เห็นเธอเข้มงวดเช่นนี้ บุริศร์หึงหวงเล็กน้อย
“ลูกของตัวเองเท่านั้นเอง คุณถึงกับต้องอลังการแบบนี้ เลยหรือ? ”
“คุณจะไปรู้อะไร? ลูกไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าช่วงนี้ฉันเป็นอะไร ไม่แน่อาจจะเป็นห่วง ก็ได้ ฉันให้ลูกๆเห็นหน้าตาที่ห่อเหี่ยว ของฉันไม่ได้หรอกนะ ฉันต้องแต่งหน้า แต่งตัวให้สวยๆ ให้ ลูกๆได้เห็นฉันแล้วดีอกดีใจ นี่ถึงจะเป็นเรื่องที่แม่คนนึงควรทา”
นรมนพูดไปด้วยและแต่งหน้าไปด้วย
บุรีศร์ส่ายหน้าพูดว่า “คุณเนี่ยนะ เอาลูกวางไว้ที่หนึ่งอยู่ เรื่อยเลย ฉันคนนี้ทั้งเหน็ดเหนื่อยและผลงานยอดเยี่ยมคุณ ไม่เห็นสนใจเลย”
“เหน็ดเหนื่อยผลงานยอดเยี่ยม? ฉันเห็นแค่ว่าคุณบ้า อำนาจและบงการสุดๆ”
นโมนทําปากจู๋ให้กับเขา สีหน้าเต็มไปด้วยไม่เต็มใจ
บุริศร์กลับยิ้มแย้มพูดว่า “แล้วแต่คุณจะพูดเถอะนะ ฉันไป ดูนาวินพวกเขาก่อน ต่อให้เรื่องนี้คุณจะเป็นเจ้าภาพเองก็ ต้องให้นาวินรู้เรื่องไม่ใช่หรอ? ไม่อย่างนั้นแหวนแต่งงานก็ ไม่รู้จะไปซื้อที่ไหน!
“ใช่ใช่ใช่! ทำไมฉันถึงลืมเรื่องที่สำคัญขนาดนี้นะ”
นรมนหัวเราะแบบซื่อบื้อ”เอางี้มั้ยเดี๋ยวฉันไปดูเครื่อง ประดับพร้อมกับ ดา? ”
“เดี๋ยวกลับมาค่อยว่ากัน คุณแต่งหน้าของคุณไปเถอะ”
ปุริส พูดจบก็ลงไปเลย
นรมนมองดูสีหน้ามีเลือดฝาด ในกระจก นึกถึงบุริศร์ที่ ดูแลตัวเองอย่างไม่ขาดตกบกพร่องในสิบวันที่ผ่านมานี้ รู้สึกมีความสุข โดยไม่รู้ตัว
ความสุขนี้ทำให้เธอรู้สึกตลอดว่าไม่เป็นความจริง ซึ่ง เหมือนกับความฝัน
ขณะที่คมทิพย์คมทิพย์เข้ามา สิ่งที่เห็นก็คือหน้าตาที่ฝัน
เปียกของนรมน
“เดอะเคอะ กลางวันแสกๆคิดอะไรอยู่เนี่ย? แก้มแดง
เชียวนะ”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
นรมนรีบเอาแป้งตบเข้าไปที่หน้าของตัวเอง
“โธ่เอ๊ย กำลังแต่งหน้าหรอเนี่ย กะจะทานข้าวใต้แสง เทียบกับปริศ หล่ะ ? ”
“เธอพูดเหลวไหลอะไร? บุริศร์พูดว่าเดี๋ยวกานต์กับกมล พวกเขาจะมา นี่ฉันก็กลัวว่าพวกเขาจะมาเห็นสีหน้าที่แย่ๆ ของฉันไม่ใช่หรอ? ก็เลยแต่งหน้าสักหน่อย”
นรมนคิดถึงลูกๆจริงๆ
หลังจากลูกที่ไร้วาสนาได้แท้งไปแล้ว ความจริงเธอหวัง จริงๆว่าลูกๆสามารถอยู่ข้างกายเธอ เพียงแต่ว่าเธอก็รู้ดีว่า ถ้าหากตอนที่ลูกๆเห็นหน้าตาของเธอ คาดว่าจะตกอกตกใจ
ได้
คมทิพย์ได้ยินว่ากานต์พวกเขาจะมา พูดแบบยิ้มแย้ม ว่า “ไอ้เด็กบ้าคนนั้นฉันก็ไม่ได้เจอนานมากแล้ว รอให้ฉันเจอ เขาครั้งนี้ เฮเฮ……..
ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอหัวเราะแบบไม่คิดไม่ดีเอามากๆ เลยอ่ะ ระหว่างเธอกับลูกของฉันมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน หรอ? ”
นรมนรู้สึกว่ารอยยิ้มของคนทิพย์ไม่ธรรมดา
คมทิพย์กลับยิ้มแย้มและพูดอย่างเย็นชาว่า “เรื่อง บาดหมาง? นั่นเป็นความลับระหว่างเรา
กำลังพูดอยู่ เสียงที่สดใสของกานต์ดังเข้ามาจากข้างนอก
“คุณบุริศร์ หม่ามี้ ผมกับน้อง และคุณตาคุณยายมาเยี่ยม พวกท่านแล้ว”
นรมนรีบวางดินสอเขียนคิ้วในมือลงไป อยากจะลุกขึ้นมา และออกไปที่ประตูห้อง กลับถูกคนทิพย์ขวางไว้
“ทิพย์ เธอทําอะไรเนี่ย? ”
“บริศ บ้านเธอพูดว่า ห้ามเธอออกจากประตูห้องกลับไป นอนที่เตียงไป! ”
นมนหดหู่ใจโดยตรง
“ไม่ใช่นะ ฉันหายแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพ่อแม่ฉันก็มาด้วยลูกๆก็มา เห็นฉันนอนอยู่บนเตียงนับว่าเป็นเรื่องอะไร กัน? ”
“ฉันไม่สนหรอกนะ บุริศร์บ้านเธอสั่งไว้แบบนี้ ตอนนี้ฉันรับ เงินของเขาอยู่ ฉันไม่กล้าขัดคำสั่งของเขาหรอกนะ” คมทิพย์เอาเรื่องนี้ออกมาโดยตรงอย่างไร้ยางอาย
นรมนรู้สึกว่าคนทิพย์เปลี่ยนไปแล้ว เ
“เมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นแบบนี้นี่น่ะ คุมทิพย์ เธอเปลี่ยนไป แล้ว”
“ฉันต้องทําเพื่อปากท้องอ่ะนะ! ช่วยไม่ได้ เร็วๆ ขึ้นไป บนเตียง! ”
“คมทิพย์ ทิพย์จํา!
นรมนเขย่าแขนของคนทิพย์ น่าเสียดายคนทิพย์ไม่เอา
ด้วย
“ไม่อย่างนั้นฉันให้บริศ บ้านเธอเข้ามาอุ้มเธอไปบน
เตียง? ”
แกแน่มาก! ”
นรมนขอร้องไม่เป็นผล ขึ้นไปบนเตียงแบบไม่เต็มใจ
ขณะนี้ กานต์ได้ผลักประตูและวิ่งเข้ามาแล้ว
เขาวิ่งเข้ามาในรมนอย่างรวดเร็ว
ที่น่าเสียดายคือ ยังวิ่งมาไม่ถึงที่เตียงของนรมนเลยด้วย ซ้ำ ก็ถูกคมทิพย์กระชากเสื้อคอขึ้นมาโดยตรงแล้ว
“คุณน้าทิพย์ครับ น้าทำอะไรครับเนี่ย? น้าปล่อยผมลงมา เถอะครับ!
ร่างกายเล็กๆของกานต์ดิ้นรนอยู่กลางอากาศ มองดูคม
ทิพย์ด้วยความโกรธ
คมทิพย์ยิ้มแย้มและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไอ้เด็กบ้า จู่ๆน้า คิดออกแล้วว่า เรามีเรื่องยังไม่ได้เครียร์กันเลยใช่มั้ย อืม? ” จู่ๆกานต์นิกได้ว่าตัวเองหลอกใช้เจตต์หาคมทิพย์ไป
เขาไอนึงครั้ง รีบขอความช่วยเหลือจากนรมน
“หม่า ครับ ช่วยด้วย! น้าคมทิพย์อยากฆ่าคน
ปิดปาก! ”
“หุบปาก!
คําพูดของคนทิพย์ยังพูดไม่จบ ก็รู้สึกว่าน้ำเย็นๆพ่นใส่ หน้าของเธอโดยตรง เย็นๆ และหนาวเหน็บ ถัดมาเสียงอ่อน วัยผู้หญิงได้ดังขึ้นมา
“ปล่อยพี่หนูนะไม่อย่างนั้นหนูไม่เกรงใจแล้วนะ! ในมือของกมลถือปืนกระบอกฉีดน้ำไว้ ยืนอยู่ที่หน้าประตูด้วยท่าทางที่กล้าหาญ เล็งไปที่คมทิพย์อย่างแม่นยำและ
ด้วยสีหน้าที่โมโห
เ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
