บทที่ 629 งั้นคุณก็ไปตายเถอะ
“ประธานบริศร์ คุณชายกานต์หายไปแล้ว
“ไม่เจอแล้วหมายความว่าอย่างไร? ”
บุริศร์จับโทรศัพท์ และรู้สึกอย่างบ้าคลั่ง
ลูกน้องพูดด้วยความกลัว “คุณนายให้พวกเราพาคุณชาย กานต์ไปที่นอกเมือง แต่ระหว่างทางไม่รู้ว่าคุณชายกานต์ได้ยิน ลูกน้องพูดอะไร ได้ยินว่าเกิดเรื่องกับคุณนาย เลยหนีไปตอนที่ พวกเราไม่ได้ระวังหนีไป ขอโทษด้วยนะประธานบริศร์ ที่พวกเรา ไม่ดูแลคุณชายกานต์ให้ดี”
“เมื่อเอากานต์กลับมาไม่ได้ พวกคุณก็อย่าคิดว่าจะหลีกจาก ภารกิจนี้ได้”
บุริศร์พูดจบด้วยความโหดร้าย ก่อนจะโยนไปที่กระจกรถ
ครอบครัวที่ดีๆ อยู่มันแตกสลายไปแล้วเหรอ? นรมนไปแล้ว กานต์ก็หายตัวไป ตอนนี้กมลอยู่กับกิมจิ นี่มัน อะไรกันแน่เนี่ย?
บ้านใหญ่ของตระกูลโตเล็กนั้นมีเสียงร้องโอดครวญของ คุณนายตระกูลโตเล็กดังขึ้น
“บุริศร์ คุณนี่มันไม่รักดี! คุณให้ป้าหวาน ใช้น้ำร้อนสาดใส่ฉัน คุณไม่ตายดีแน่! คุณจะต้องได้รับกรรม
คุณนายตระกูลโตเล็กตาออกมาด้วยความโกรธแค้น เสียงดัง มาจากไกลๆ แต่กลับถูกคนปิดปากเอาไว้
ป้าหวานสาดน้าร้อนใส่หลังของคุณนายตระกูลโตเล็ก มันเจ็บ เสียจนเธอแดดิ้น แต่กลับไม่มีเสียงร้องออกมา
บริศ ทําเหมือนไม่ได้ยินอะไร ก่อนจะขับรถไปที่โรงพยาบาล
ทหาร
เพราะว่ามีเส้นสาย บุริศร์เลยเข้าไปในโรงพยาบาลทหาร อย่างง่ายดาย
ตอนที่เขาหากมลเจอ กิมจิก็พูดอย่างรู้สึกผิด “ประธานบริศร์ ขอโทษ”
“นรมนเป็นคนสำคัญของคุณ คุณยังบังคับให้คุณย่าของเธอ
ตายงั้นเหรอ? กิมจิ คุณคิดอะไรอยู่เนี่ย? ”
บุริศร์รู้ว่ากิมจิชอบนรมน แววตาของเขานั้นซ่อนเอาไว้ไม่อยู่ แต่ว่าเขาไม่ได้เปิดโปงออกมา ตามความหมายหลายๆ อย่าง แล้ว ความรู้สึกที่กิมจิมีต่อนรมนทำให้เขาปกป้องนรมนได้แบบ ไม่ต้องคิดอะไร นี่เป็นสิ่งที่บุริศร์คาดหวัง แต่ทำไมเขาคิดไม่ถึง เลย ว่ากิมจิจะไปที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเพื่อบังคับให้ยาของนร มนตาย
กิมจิขมริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างเจ็บปวด “ฉันไม่ไป ทำไม่ได้ ตอนนั้นคุณนายมีดึงดันเป็นอย่างมาก
“ฉันคิดว่าความรู้สึกที่คุณมีต่อนรมนจะทำให้คุณปกป้องพรมนได้แบบไม่ต้องคิดอะไร ฉันผิดเอง ตอนที่สำคัญที่สุด คุณยัง เป็นห่วงตัวเอง ดังนั้นกิมจิ คุณไม่เหมาะกับเธอ”
เมื่อได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ กิมจิก็อึ้งไป
เขาคิดว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีให้นรมนนั้นเขาจะรู้เพียงคน เดียว คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้บุริศร์จะมาพูดแบบนี้ เลยยิ่งรู้สึกไม่ดี เข้าไปใหญ่ เมื่อคิดได้ว่าตอนนั้นตัวเองไม่ได้ปกป้องนรมนอย่าง สุดชีวิต กิมจิก็รู้สึกแย่ขึ้นมาอีกครั้ง
“ถึงคุณจะช่วยกมล แต่ว่าฉันไม่ซึ้งใจกับคุณหรอก ถ้าเกิดคุณ ช่วยคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไว้ได้ บางทีตอนนี้อาจจะไม่เหมือน เดิม แต่ว่าวันนี้ ฉันไม่ต้องใช้คุณ
บริศ เข้าไปในห้องของกมล
กมลนอนไปแล้ว แต่ว่าใบหน้ายังมีคราบน้ำตาอยู่ ขนาดน้อง ไก่ที่เธอชอบที่สุดยังวางอยู่บนโต๊ะไม่ขยับไปไหน
ในใจของบุริศร์นั้นบีบรั้ง เขาอุ้มกมลขึ้นมา
กมลรีบลืมตาขึ้นมา เมื่อเห็นบุริศร์ก็ยื่นแขนมาจับคอขอบเขา พลางร้องไห้แล้วพูดว่า “แด๊ดดี้ คุณกลับมาแล้วเหรอ? คุณมารับ ฉันใช่ไหม? แด๊ดดี้ ฉันจะบอกคุณนะ มีแม่มดใจร้ายหน้าเหมือน คุณย่าเลย เธอดุพวกเรามาก เธอเอาหม่ามี้กับพี่กิจจาไป แด๊ดดี้ คุณรีบให้เธอคืนหมากับพี่กิจจามาเถอะ!
บริศ กอดกมลเอาไว้แน่น และเจ็บใจมาก
กมลถูกเขากอดอยู่เงียบๆ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “แด๊ดดี้ หม่ามี้ ไม่กลับมาแล้วเหรอ?
“ไม่มีทาง! หม่าจะต้องกลับมา หม่ามีชอบกมล เป็นห่วง กมลขนาดนั้น ต้องกลับมาแน่นอน แดดดี้พาคุณกลับบ้านเอง! ”
บริศ กอดกมลแล้วหันตัวเดินออกไป
กิมจิอยากตาม แต่กลับได้ยันบุริศร์พูด “ตั้งแต่วันนี้ คุณห้าม พูดถึงคนของตระกูลโตเล็กอีก ผู้จัดการของอาณาจักรรัตติกาล นั้น เป็นส่วนที่นรมนดูแล เธอจะเก็บคุณไว้ไหมฉันไม่รู้ คุณทำ ด้วยตัวเองเถอะ”
เมื่อพูดจบ บุริศร์ก็เดินออกไป
จู่ๆ กิมจิก็คิดว่าตัวเองเหมือนละอองเล็กๆ ที่เหมือนจะไม่มีที่ อยู่แล้ว
กลับไปที่ตระกูลโตเล็กไม่ได้แล้ว ยังจะกลับไปอาณาจักร รัตติกาลได้เหรอ?
ตอนนี้ไม่รู้ว่านรมนอยู่ที่ไหน ช้าหรือเร็วคุณนายตระกูลโตเล็ก ก็ต้องแก้ไขกับบุริศร์ แล้วถึงตอนนั้นจะทำอย่างไรกับอาณาจักร รัตติกาล?
กิมจินิ่งไป
เขาต้องกลับอาณาจักรรัตติกาล
ตอนที่นรมนไม่อยู่ เขาจะช่วยเธอดูแลอาณาจักรรัตติกาลให้ ได้ เดี๋ยวตอนที่เธอกลับมาจะได้เอาอาณาจักรรัตติกาลอนาจักรที่ จัดการเสร็จแล้วคืนให้นมน
นี่เขาติดค้างนรมนนะ!
ใช่! ทำแบบนี้แหละ!
เมื่อกิมจิคิดได้แบบนี้ ก็ลุกขึ้นไปที่อาณาจักรรัตติกาล
บุริศร์ไม่ได้พากมลกลับไปที่บ้านใหญ่ของตระกูลโตเล็ก แต่ หาบ้านพักตากอากาศริมทะเล เป็นที่ที่เขากับนรมนเคยพักอยู่ ด้วยกัน
นาวินเห็นบริศ พากมลกลับมา ก็ถามด้วยความกังวล
“ประธานบริศร์ ธิดาล่ะ? คุณหญิงล่ะ? ”
ในใจของบุริศร์นั้นเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง
“เดี๋ยวธิดาก็กลับมา”
พูดจบเขาก็พากมลกลับมาที่ห้อง
การปลอบของบริศร์ กมลก็ค่อยๆ หลับไป แต่กลับไม่ได้นอน หลับสนิท เหมือนตกใจอยู่ตลอด
บุริศร์อยู่ข้างๆ เธอตลอดเวลา
พฤกษ์พาธิดากลับมาในเวลาไม่นาน
เมื่อธิดาได้ยินว่าบุริศร์กลับมาแล้ว ก็รีบมาที่ห้องของกมล
“ประธานบริศร์ คุณรีบช่วยคุณหญิงเถอะ เธอ……
บริศ บอกให้ธิดาเบาเสียงลงหน่อย ธิดาเพิ่งจะเห็นกมลที่นอนอยู่บนเตียง
“คุณหนูกมลเหรอ?
“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันจะฝากกมลไว้ที่คุณ ธิดา เรื่องของ คุณน่ะฉันรู้หมดแล้ว วางใจเถอะ ฉันจะไปถอนให้เอง คุณอยู่ที่นี่ เพื่อดูแลกมลเถอะ”
“แล้วคุณล่ะ?”
“ฉันจะไปหานรมน”
บริศ เอาผ้าห่มห่มให้กมล ก่อนจะหอมหน้าผากของเธอ ก่อน จะจากไป
“ประธานบริศร์ คุณรู้หมดแล้วเหรอ? ”
ธิดาเห็นท่าทีไร้จิตวิญญาณของบุริศร์ ก็อดไม่ได้ที่จะถาม “เข้าใจแล้ว วางใจเถอะ ฉันจะรับช่วงต่อนรมนเอง”
บริศ พูดจบก็เดินออกไป
เขาขับรถกลับไปที่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก
เมื่อป้าหวานเห็นเขากลับมา ก็รีบเข้ามาพูด “ประธานบริศร์ จะจให้เรียกหมอให้คุณนายไหม?
“ตอนนั้นได้เรียกหมอ ให้นมันไหม?
คำพูดของบริศ ทําให้ป้าหวานรีบส่ายหัว
“เปล่า คุณนายบอกว่าไม่ให้ใครเรียกหมอมาให้คุณนาย สุดท้ายธิดามา ก็ถูกคุณนายพาไปเพราะถือว่าอยู่ในรายชื่อ ของโจร คุณนายยังไม่ทันจะได้ทายา ก็ถูกคุณนายสั่งให้เก็บของ ในห้องทั้งๆ ที่มีบาดแผล จริงสิ ตอนนั้นคุณนายใช้น้ำเย็นสาด เพื่อให้คุณนายตื่น”
“ดังนั้นยังอยากจะให้ฉันสอนคุณว่าต้องทำอย่างไรอีกไหม? ” คำพูดของบุริศร์ทำให้ป้าหวานอึ้งไป จากนั้นก็พูดขึ้น “ฉัน เข้าใจแล้ว”
ไม่นาน ก็มีเสียงร้องออกมาจากห้องของคุณนายตระกูลโต เล็กอีก
“บุริศร์! คุณโดนมีดพันเล่มเลยเหรอ! คุณให้คนเอาน้ำเย็น มาสาดฉันงั้นเหรอ? ฉันเป็นแม่คุณนะ! คุณไม่กลัวเวรกรรมเห รอ? ลูกเนรคุณ! ตอนแรกถ้าฉันรู้ว่าคุณจะเป็นแบบนี้ จะฆ่าให้ ตายตั้งแต่เด็กเลย”
บุริศร์กลับทําเหมือนไม่ได้ยิน
ตอนที่ป่าหวานลงมา ในมือถือกะละมังใส่น้ำ พลางมองบุริศร์ ก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำ
ตอนที่ออกมา ป้าหวานถาม “ประธานบริศร์ ยังอยากให้ คุณนายทําความสะอาดห้องไหม?
“เธอเป็นแม่ของฉัน จะให้ทำงานหนักแบบนั้นได้อย่างไร แต่ อย่างไรก็ต้องเอาเธอลงมา ฉันมีที่ที่จะให้เธอไปอยู่ตอนแก่
บริศ พูดอย่างง่ายๆ แต่ว่ากลับทำให้คนอื่นคิดว่ามันน่า
ป้าหวานให้คนไปพาคุณนายตระกูลโตเล็กลงมา
กลัว
คุณนายตระกูลโตเล็ก ในตอนนี้จะมีสภาพน่าเคารพที่ไหน กัน?
ผมเผ้ายุ่งเหยิงของเธอ ทั้งเนื้อทั้งตัวเสื้อผ้าไม่ได้ทรง หลังก็ยัง มีรอยแผลที่เห็นได้ชัดอีก
เธอโซเซขนาดนี้ แต่กลับทำให้บริศร์นึกถึงนรมน
นรมนเจ็บแขน ในตอนนั้น มีท่าทีโซเซแบบนี้ใช่หรือเปล่า? เจ็บเจียนตายใชหรือเปล่า?
คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นบุริศร์ก็ด่าออกมา
“คุณมันคนเลว คุณควรถูกมีดทิ่มแทง! ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อแก้ แค้นให้ตนท์! ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่เธอเป็นลูกสาวของตระกูล ทวีทรัพย์ธาดา เป็นหลานของธรรศ ธรรศหนีไป เธอก็ต้องรับ แทนคุณอาสามของเธอ! ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ? ฉันไม่ได้ทำ อะไรผิด! คุณนั่นแหละ! ที่ถูกเธอทำให้หลง คุณหลงในความ รัก ลืมไปแล้วว่าฝาแฝดของตัวเองตายอย่างไร คุณไม่มีความ เมตตา สนใจแต่ความรักของตัวเองจนไม่สนใจความเป็นตายของตรินท์ คุณมันคนไม่มีความรู้สึก คนแบบคุณต้องอยู่ไปคน เดียว! ”
คําพูดทุกค่าของคุณนายตระกูลโตเล็กมันทิ่มแทงจิตใจของบุ
เขามองคุณนายตระกูลโตเล็ก พลางพูดอย่างที่ละค่าๆ “ตร นท์ไม่ได้ตายเพราะธรรคสักหน่อย
“ฉันไม่ฟัง! คำแก้ตัวทั้งนั้น! คุณกับธรรศจงใจสร้างหลักฐาน มาใช่ไหม? พวกคุณคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้คบกับนรมนงั้นเห รอ? เป็นไปไม่ได้! การตายของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำให้ พวกคุณไม่ได้คบกัน บุริศร์ ถ้าเกิดคุณทำดีกับฉันสักหน่อย บางที ฉันอาจจะหาหญิงที่เหมาะสมมาให้คุณ ตอนนี้คุณอยู่คนเดียวไป จนแก่เถอะ ลูกชายคุณไม่มีทางยกโทษให้คุณหรอก!
ตอนนี้คุณนายตระกูลโตเล็กเหมือนหมาบ้า จนอยากจะฉีกบุรี ศร์เป็นชิ้นๆ
มือของบุริศร์จับที่วางแขนของเก้าอี้ไม่หยุด พลางมองไปทาง คุณนายตระกูลโตเล็ก แล้วพูดอย่างเย็นชา “ถ้าเกิดคุณยังเป็น แบบนี้ ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ฉันเคยบอกไปแล้ว ว่าฉันไม่ได้อยาก ได้หญิงที่ไหนอีก ฉันชอบนรมน ชอบแค่เธออย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่ ว่าเธอจะเป็นอย่างไร ฉันไม่สนใจ ถึงตอนนี้เธอจะเป็นใบ้ หรือ พิการไป ฉันก็ยังรักเธออยู่ดี ฉันจะเอาเธอกลับมา ถึงเธอจะไม่ให้ อภัยฉัน ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แต่ฉันคิดว่าที่นี่ไม่เหมาะกับคุณ ฉันหาที่อยู่ใหม่ให้คุณดีกว่า”
“คุณจะทิ้งฉันงั้นเหรอ? บุริศร์ คุณอย่าแม้แต่จะคิด! ฉันไม่ อยากไปจากตระกูลโตเล็ก! ให้ตายก็ไม่ไป
“งั้นคุณไปตายเถอะ”
เมื่อบริศ พูดออกไป คุณนายตระกูลโตเล็กก็อึ้งไป
เธอถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “คุณพูดอะไรนะ? ”
“ฉันบอกว่าถ้าคุณไม่ไปจากตระกูลโตเล็ก ก็ตายเพื่อตระกูล โตเล็กซะ ฉันได้ยินว่าคุณกรอกยาให้นรมนเป็นใบ้? ไม่รู้ว่ายา นั้นมันรสชาติอย่างไร ฉันว่าคุณเองก็คงอยากรู้ใช่ไหม? ”
“บุริศร์ คุณกล้าเหรอ!
คุณนายตระกูลโตเล็กงงไปเลยล่ะ
ในตอนนั้นเอง ลูกน้องที่เคยกรอกยาให้นรมนก็มาอีกครั้ง ใน มือมีน้ำแก้วหนึ่ง แต่ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กกลับพยายามขัดขืน
“ฉันไม่ดื่ม! ฉันไม่อยากดื่ม! บุริศร์ คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ นะ! คุณทำแบบนั้นไม่ได้
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
