บทที่117 ว่ากันว่าคนดีตายง่ายคนเลวตายยาก
“แม่ครับ!”
ในขณะที่เสียงของกานต์ลอยมา นรมนตะลึงไปทั้งคน
“กานต์? ทำไมลูกกลับมาแล้ว?”
เธอกับบุริศร์ก็เพิ่งกลับจากฐานไม่นาน ทำไมกานต์ถึง กลับมาด้วยล่ะ?
กานต์วิ่งอย่างหอบ หยิบน้ำของในห้องรับแขกกระโดก ไปหลายคำ กิจจาที่อยู่ข้างหลังเพิ่งตามเข้ามา
“คุณน้าครับ ได้ข่าวว่าพ่อผมเกิดเรื่องเหรอครับ? เขาอยู่ โรงพยาบาลไหนเหรอครับ? ผมจะไปเยี่ยมพ่อ”
คำพูดของกิจจาทำให้นรมนเข้าใจขึ้นมาทันที
“ใครบอกพวกนายว่าพ่อนายเกิดเรื่อง?”
ตั้งแต่ที่บุริศร์เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ก็เวลาคืนเดียวกับอีก ครึ่งวัน ใครเป็นคนเอาข่าวนี้ไปบอกกับเด็กๆ?
อีกอย่างพวกเขากำลังฝึกอยู่ที่ฐานแล้วข่าวส่งไปยังไง? กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกับรู้สึกได้ถึงความผิด ปกติของความหมายในคำพูดของนรมน
“แม่ครับ ไม่ใช่แม่เหรอที่โทรไปบอกให้พวกผมกลับมา?” พอกานต์พูดประโยคนี้ นรมนก็ยิ่งเอะใจไปกว่าเดิม
“ฉันโทรไปเหรอ?”
“ใช่ครับ คุณแชมป์บอกว่าแม่โทรหาเขา บอกว่าบุริศร์จะ ไม่ไหวแล้ว ให้พวกผมรีบกลับมาเจอหน้าเขาครั้งสุดท้าย นี้ มันเกิดอะไรกันขึ้นครับ?”
กานต์เห็นท่าทีที่ตกใจของนรมนก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ
ในใจของนรมนก็สงสัยอย่างมาก
เรื่องของบุริศร์เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะบอกเด็กๆ ยิ่งเป็นไป ไม่ได้ที่จะให้เด็กๆกลับมาในเวลานี้ แต่ว่าใครก็ใช้ตัวตน ฐานะของเธอโทรหาคุณแชมป์?
เธอไม่เชื่อว่าคุณแชมป์จะเป็นคนไม่ดีต่อบุริศร์ ถึงจะเป็น เพียงเวลาสั้นๆ แต่เธอก็สามารถดูออกความรู้สึกลึกซึ้ง ระหว่างคุณแชมป์และ บุริศร์ได้
แล้วเป็นใครกันแน่?
นรมนรู้สึกใจคอไม่ดีเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากแสดงออกต่อ หน้าเด็กๆ
เธอยิ้มแล้วพูด “บุริศร์ไม่เป็นอะไร ถ้ากลับมาแล้ว ไปอาบ น้ำ เปลี่ยนชุดใหม่ เดี๋ยวฉันพาพวกนายไปหาเขา อีกอย่าง กานต์ หลังจากนั้นห้ามเรียกชื่อบุริศร์โดยตรงนะ ลูก สามารถเรียกเขาว่าคุณอา”
“อ่อ”
กานต์รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านรมนแตกต่างจากเมื่อก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงบุริศร์ แววตานั้นที่อ่อนโยนจนทำให้เขารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าหลายวันที่เขาไม่อยู่นี้ บุริศร์ลงเวลาในที่แม่
ไม่น้อยเลยนะ
เชอะ!
ผู้ชายเจ้าเล่ห์!
กานต์แอบด่าในใจ แต่ไม่แสดงทางสีหน้า พากิจจาไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้ออย่างเชื่อฟัง
แต่ในใจของนรมนรู้สึกใจคอไม่ดีมาก
เธอรีบโทรหาพฤกษ์
“พฤกษ์ กิจจาและกานต์กลับมาแล้ว บอกว่าฉันเป็นคน โทรหาให้พวกเขากลับมา แต่นายรู้ใช่ไหม ตั้งแต่ที่เกิดเรื่อง เมื่อวานถึงวันนี้ ฉันไม่มีเวลามาโทรศัพท์ และทางคุณ แชมป์ก็ไม่น่าจะมีปัญหา นายลองไปสืบดูว่าใครปลอมเป็น ฉันแล้วโทรศัพท์ให้เด็กๆกลับมา? แล้วอีกฝ่ายมีจุดมุ่ง หมายอะไร?”
“ครับ คุณนรมน”
ในตอนที่พฤกษ์รับสายเขาอยู่โรงพยาบาลพอดี เขาเล่า เรื่องทุกอย่างที่นรมนทำเพื่อบุริศร์ในขณะที่เกิดเรื่องหมด เลย
เมื่อบุริศร์ได้ข่าวว่านรมนตบธรณีเพื่อเขา รู้สึกไม่ค่อย
เชื่อแวบนึง จากนั้นคือตกใจ สุดท้ายก็หัวเราะชอบใจขึ้นมา เสียงหัวเราะดึงโดนแผลของเขา แต่กลับห้ามอารมณ์ที่สะใจของเขาไม่ได้
ภรรยาตัวเล็กของเขา!
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเปลี่ยนจากการเป็นแมวบ้านกลาย เป็นแม่เสียน้อยที่ปกป้องลูก?
ทำไมเขาไม่ได้ไม่ชอบ แต่กลับตื่นเต้นและดีใจแบบนั้น?
พฤกษ์มองบุริศร์ที่ยิ้มอย่างซื่อบื้อ ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง ต่อ ในขณะนี้ นรมนโทรมาหาเขา
หลังจากที่พฤกษ์วางโทรศัพท์ สีหน้าก็ดูเข้มขรึมเล็กน้อย
“ประธานบุริศร์ คุณชายน้อยกับคุณชายกานต์กลับมา แล้ว บอกว่าได้รับโทรศัพท์ของคุณนรมนเลยกลับมา แต่ คุณนรมนบอกว่าเธอไม่ได้โทรศัพท์ไปเลย อีกอย่างคุณ แชมป์ก็คงไม่ทำความผิดพลาดที่ง่ายแบบนี้ คุณนรมนให้ ผมไปสืบเรื่องนี้ครับ”
สีหน้าของบุริศร์ก็จริงจังขึ้นเล็กน้อย
“โทรในนามนรมน? ตอนนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นยัง ไงบ้างแล้ว?”
หลังจากที่นรมนกลับไปธรณีก็ไปเจอกับบุริศร์ ทั้งสอง พูดคุยกันเล็กน้อย ธรณีก็ถือว่าเป็นลูกผู้ชาย หลังจากที่รู้ ความจริงของเรื่องแล้วยังจะให้บุริศร์ยิงกลับนัดหนึ่ง แต่ กลับถูกบุริศร์ห้ามไว้ก่อน
ในขณะนั้นทางฝั่งณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดารีบ ตามให้กลับ ธรณีก็เลยปล่อยวางแล้วกลับไปก่อน
พฤกษ์ได้ยินบุริศร์ถามแบบนี้ พูดเสียงต่ำว่า “ทางฝั่ง ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่คุณชาย ธเนศพลในเมืองหลวงกลับโทรมา ถามว่าคุณเป็นไงบ้าง?”
“คุณชายธเนศพล? เรื่องนี้ทำไมไปถึงคุณชายธเนศพล เลย?”
บุริศร์ก็ตกใจไม่มากก็น้อย
พฤกษ์เกาหัวแล้วพูดอย่างเขินอายว่า “ผมก็ไม่รู้ว่าคุณนร มนใช้เส้นสายไหน ตอนนั้นเหมือนต้องการจะพินาจไปกับ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา กลัวว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะทำ ไม่ดีกับคุณ ก็เลยบอกคุณชายธเนศพลในระหว่างทางที่มา เป็นเพราะสายจากคุณชายธเนศพลตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เลยไม่กล้าทำอะไร”
บุริศร์กระพริบตาไปสองสามครั้ง
“เธอไม่มีเส้นสายอะไรหรอก ถ้ารู้จักกับคุณชายธเนศพล คงไม่รอซะห้าปีถึงกลับมาหรอก คาดว่าน่าจะเดินเส้นของ เจตต์ ครั้งนี้ฮันถือหนี้บุญคุณเขาไว้ นายรีบไปสิบเรื่องที่นร มนบอก เรื่องอย่างอื่นไว้ค่อยพูด”
บุริศร์ยังใส่ใจเรื่องนี้ รีบให้พฤกษ์ไปสืบ
เดิมทีพฤกษ์ว่าจะบอกเรื่องของป่าโอ แต่พอได้ยินบุริศร์ พูดแบบนี้ ไม่รีบไปไม่ได้
“ใช่แล้ว ให้บอดี้การ์ดดูแลบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก ถ้านร มนกับเด็กๆออกมาก็จะตามไปปกป้อง ฉันรู้สึกว่าเรื่อง ทั้งหมดนี้เหมือนเจาะจงนรมน แม้ว่าไม่รู้ว่าเธอได้ไปทำผิดต่อใคร แต่จะปล่อยผ่านไปแบบนี้ไม่ได้”
คิ้วของบุริศร์ขมวดขึ้นเล็กน้อย
“ครับ!”
พฤกษ์รีบไปตรวจสอบ
กานต์บอกให้กิจจาเปลี่ยนเสื้อนี้ไปก่อน ดูมีชีวิตชีวามาก
ขึ้น กิจสายกินคนนี้เพราะเป็นห่วงบุริศร์ กลับไม่ได้มอง ของกินพวกนั้น กลับรู้สึกร้อนรนใจเล็กน้อย
“คุณน้าครับ พวกผมจะไปเยี่ยมคุณพ่อที่โรงพยาบาล เมื่อไหร่เหรอครับ”
“น้าห่อซุปนี้ก็ไปแล้ว”
นรมนลูกหัวของกิจจาเบาๆ
แม้ว่ากิจจาจะเป็นลูกของเขมิกา แต่ว่าเด็กคนนี้เมตตา และไร้เดียงสา ตอนนี้ก็คอยเดินตามหลังกานต์มาตลอด นรมนก็เกลียดไม่ลง
ทั้งสามคนเก็บของไปแปป เอาของกินไปด้วย เดินออก จากบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก
รถในบ้านของบุริศร์เยอะมาก นรมนเลือกมาคันหนึ่งอย่า วงเรียบเฉย ให้เด็กๆขึ้นรถก่อน แล้วตัวเองไปเก็บของไว้ ในกระโปรงรถ ค่อยขึ้นรถ
รถขับออกจากบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กไม่นาน นรมนก็ พบว่าข้างหลังมีรถตามตัวเองมา ตอนแรกเธอรู้สึกตื่นต้น และระแวง ในขณะที่เธอคิดได้ว่าอีกฝ่ายตามมาเพื่อที่จะปกป้อง นรมนก็โล่งใจ
พอมาถึงโรงพยาบาลทหาร กิจจาตามอย่างสงสัยว่า “คุณน้าครับ ทำไมคุณพ่อถึงเข้ารักษาในโรงพยาบาลหาร? โรงพยาบาลทหารไม่ใช่รักษาแค่ทหารเหรอ?”
“ก็ไม่ทั้งหมด โรงพยาบาลทหารก็ให้บริการประชาชน
เหมือนกัน เงื่อนไขทางการแพทย์ที่นี่ดี” นรมนไม่สามารถอธิบายกับเด็กๆมากไปกว่านี้
กานต์มองไปรอบๆ ลงรถไปช่วยนรมนถือของโดย อัตโนมัติ
กิจจาเห็นว่ากานต์ทำแบบนี้ ก็เข้ามาช่วย
“คุณน้าครับ อันนี้ให้ผมถือนะครับ”
มองซาลาเปาน้อยทั้งสองใส่ใจขนาดนี้ อารมณ์ของนร มนก็ดีขึ้นเยอะเลย
ทั้งสามคนเดินไปยังทางห้องพักของบุริศร์
ระหว่างทางทั้งสามคนพูดคุยกันและมีเสียงหัวเราะ คนที่ ไม่รู้คงคิดว่าเป็นสามแม่ลูก ไม่รู้ว่ามีคนอิจฉาไปกี่คน
นรมนไม่รู้ตัวเลย เคาะประตูห้องของบุริศร์
เพราะว่าเสียเลือดมากเกินไป แม้แต่ผู้ชายอย่างบุริศร์ที่ ออกกำลังกายเป็นประจำ ก็อดไม่ได้ที่จะหลับไปอย่าง
อ่อนแอ
บอดี้การ์ดตรงหน้าประตูรู้จักนรมนอย่างแน่นอน ไม่ได้
ห้ามอะไร
นรมนเห็นว่าบุริศร์หลับไปแล้ว หันมาพูดกับซาลาเปาห้อง ทั้งสองว่า “เบาหน่อยนะคะ พ่อผมน้องหลับแล้ว พวกเราก็ อย่าไปปลุกวัน”
“ครับ!”
กิจจารีบพยักหน้า
แม้ว่ากานต์จะไม่ได้เสนออะไร แต่กลับก้าวช้าลงตาม จิตใต้สำนึก
หลังจากที่ทั้งสามเดินเข้าใจ น้ำตาของกิจจาก็ไหลลงมา แล้ว
เขาเห็นบุริศร์นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลสองครั้ง ในเวลาเพียงสองวัน ดูไม่มีสีเลือดเลยแม้แต่น้อย ร้องไห้ และถาม “คุณน้าครับพ่อของผมจะตายหรือไม่?
“หุบปาก!”
กานต์ดุเขาด้วยเสียงต่ำและพูดว่า “ว่ากันว่าคนดีตายง่าย คนเลวตายยาก เขาชีวิตยืนจะตาย”
“อ้อ ลูกพี่ ความหมายของพี่คือบอกว่าพ่อผมเป็นคนเลว
เหรอครับ?”
กิจจารู้สึกว่าคำนี้ฟังแล้วมันแปลกๆ
กานต์ขี้เกียจสนใจเขาดึงคอเสื้อเขาแล้วลากไปห้องพัก อีกห้อง
“เฮ้ย ผมยังไม่ได้คุยกับพ่อเลย”
กิจจาขัดขืนเล็กน้อย
กานต์พูดอย่างเย็นชาว่า “เขาหลับแล้วนายจะคุยอะไร?”
“ก็ใช่ ลูกพี่ ผมหิวมากเลย!”
หลังจากที่กิจจารู้ว่าบุริศร์ไม่เป็นอะไรแล้ว สันดานที่ชอบ
กินก็เปิดเผยออกมา
กานต์หมดคำพูดถึงขั้นสุด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อกี้ เขายังร้องไห้อยู่
นรมนก็ตามเข้ามา นำอาหารที่เธอเตรียมไว้ล่วงหน้าออก มาไว้ตรงหน้าพวกเขา พูดเสียงเบาว่า “พวกนายกินก่อน เลยนะ ฉันรอพ่อนายตื่นมาคอยกิน”
กานต์มองกิจจาแล้วไม่พูดอะไร แต่ดูออกได้ว่าอารมณ์ ตอนนี้แม่ให้ความสำคัญกับบุริศร์มากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่ค่อยดี
แต่ว่ากานต์กดหน้าให้ต่ำลง ไม่ให้นรมนเห็นหน้าของเขา นรมนมองเด็กทั้งสองเริ่มกินข้าว ยิ้มแล้วเดินออกไปนอก
ห้อง
บุริศร์หลับสบายอยู่เลย
เธอไม่ได้เห็นท่าทางการนอกของบุริศร์มานานแล้ว เขาต่างจากผู้ชายทั่วไป ท่านอนดีมาก เป็นระเบียบ เรียบร้อย ไม่โกนด้วย เงียบราวกับเด็ก
ยังจำได้ว่าหลังจากสามปีที่แต่งงาน เธอชอบแอบมองบุริ ศร์อย่างนี้อยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยเชื่อว่าผู้ชายคนนี้เป็นสามีของ เธอแล้ว
ตอนนี้มองดูดวงตาที่หลับใหลของเขาอีกครั้ง นรมนรู้สึก เหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง แต่โชคดีที่ความรู้สึกของพวกเขายัง คงอยู่ ตอนนี้ถือว่าเธอก็ไม่ได้พยายามอยู่ฝ่ายเดียว
ราวกับสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของนรมน บุริศร์ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ได้ปะทะเข้ากับดวงตาที่อ่อนโยนของนรมน พอดี
“ตื่นแล้วเหรอ? หิวไหม? ฉันเอาของอร่อยมาด้วย” นรมนยิ้มอย่างอ่อนหวาน ราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง ดวงตาของบุริศร์นั้นสดใสทันที
เขาจับมือคู่นั้นของเธอ พูดเสียงต่ำว่า “มาให้ผมกอด หน่อย ไม่งั้นจะรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝัน”
นรมนเห็นความประหลาดใจและความกังวลในดวงตา ของบุริศร์ ทันใดนั้นเธอก็โน้มตัวลง ริมฝีปากนุ่มของเธอจูบ เบา ๆ ที่ริมฝีปากบางของบุริศร์
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
