บทที่ 947 สามีพร้อมให้คุณใช้ได้ตลอดเวลา

“หมายความว่าอะไร

นรมนสงสัย

บริศร์ที่เดินลงมาจากชั้นบนพอดีก็ชะงักเมื่อเห็นชัยยศ พร้อม กับเอ่ยถามว่า “เมื่อครู่นี้คุณบอกว่าเรื่องบริษัทภาพยนตร์ ทำไม หรือ”

ชัยยศตะลึงไปเล็กน้อย และหันมาทางนรมน เมื่อเห็นนรมน พยักหน้า ถึงได้เอ่ยว่า “ทางด้านบริษัทภาพยนตร์นั้นได้ยินว่าคุณ ผู้หญิงจะจดทะเบียนก็ปฏิเสธทันทีเลยครับ

“ใครที่มีความสามารถมากขนาดนั้น? ถึงกลับกล้าปฏิเสธผม

ตรงๆ?”

รอยยิ้มของบุริศร์กดลึกเล็กน้อย

ชัยยศรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิในห้องลดลงไปจนถึงจุดเยือกแข็ง อย่างไม่อาจควบคุมได้ แต่ก็ทำได้เพียงแค่กัดฟันพูดว่า “เป็นคน ที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และเพิ่งจะเข้ารับตำแหน่งใน กระทรวงได้ไม่นานครับ”

“คนหนุ่มสาวไฟแรงและกล้าหาญที่ขาดประสบการณ์เช่นนั้น หรือ?”

บุริศร์หัวเราะเหอๆ แต่กลับทำให้ชัยยศรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน
“ไม่ทราบชัดเจนครับ ผมไม่สามารถจัดการเรื่องราวได้สําเร็จ

ขอให้ประธานบริศ ลงโทษด้วยครับ “ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ เดี๋ยวผมค่อยกลับไปดู คุณถอยออกไป

ก่อนเถอะ”

ชัยยศได้ยินคําพูดนี้ก็รีบถอยออกไปทันที

นโมนเห็นชัยยศตกใจกลัวจนเป็นแบบนั้น ก็ถอนหายใจเอ่ย ว่า “คุณจะเก็บง่าออร่าของตัวเองสักหน่อยได้ไหมคะ คุณดูสิ คุณ ทำให้ชัยยศตกใจกลัวไปแล้ว

“ผมจะไปมีออร่าอะไรกัน? แล้วทำไมคุณถึงไม่กลัวล่ะ?” บริศร์ก้าวเข้ามา โอบไหล่นรมนเอาไว้

นรมนเขินอายเล็กน้อย

“เขาจะเป็นเหมือนฉันได้หรือคะ ฉันเป็นภรรยาคุณนะ

“ใช่แล้ว คุณยังไม่กลัวผม แล้วเขากลัวอะไร? ผมก็ไม่ได้มี ความคิดอะไรกับเขาสักหน่อย”

ระหว่างพูดบุริศร์ก็ขยับหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้นรมนหน้าแดง หัวใจเต้นรัว

“อย่าเลย รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าทำไมได้ ยังอยากจะทำอีก คุณไม่รู้

สึกทรมานหรือ”

จู่ๆบุริศร์ก็พบว่าภรรยาตัวน้อยของตัวเองคนนี้น่าสนุกจริงๆหยอกล้อนิดเดียวก็หน้าแดงไปถึงลำคอ เหมือนกับแมวน้อยตัว หนึ่ง

“บุริศร์ ฉันยุ่งนะคะ ไม่มีเวลามาเล่นกับคุณนะ”

นรมนก็มองออกเช่นกันว่า บริศ เพียงแค่จะแกล้งเธอเล่น จึง รีบผลักบุริศร์ออก ในใจก็มีความตื่นเต้นเล็กน้อย

บุริศร์เห็นเธอเป็นเช่นนั้นก็ไม่แกล้งเธอแล้ว ดึงมือเธอมานั่งที่ โซฟา เอ่ยเสียงเบา “เรื่องของรมิดา ผมกำลังรอพส่งข่าวให้ผม เรื่องบริษัทภาพยนตร์ผมจะไปจัดการเอง คุณก็พักผ่อนอยู่ที่บ้าน ดีๆ รอผมจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณค่อยเข้าร่วมทำงานได้ ไหม?”

“มักจะรู้สึกบ่อยๆว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็ผลักไปให้คุณ แบบนี้ไม่ ค่อยดี อีกอย่างก็เป็นฉันเองที่ต้องการจะตั้งบริษัทภาพยนตร์ เดิม คุณก็ยุ่งมากพอแล้ว ฉันไปเองดีกว่า ฉันก็อยากรู้ว่าใครกันที่

ปฏิเสธโดยไม่ยอมพูดคุยปรึกษากัน” แววตาของนรมนรู้สึกไม่เต็มใจ

แม้ว่าบุริศร์จะเป็นห่วงสภาพร่างกายของเธอ แต่ก็ไม่ได้ห้าม

ปราม

“ก็ดี ถ้าหากว่าคุณจัดการด้วยตัวเองไม่ได้ สามีพร้อมให้คุณ ใช้ได้ตลอดเวลา”

“รู้แล้วค่ะ”

เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้บริศร์เข้ามาใกล้อีกครั้ง นรมนรีบถอยหลังไปอีกก้าวหนึ่ง ท่าทางเหมือนกับกระต่ายน้อยตัวหนึ่งตลก เสียจนทำให้บริศร์หัวเราะออกมา

“ต้องถึงขนาดนั้นเลยหรือ

“ไปไกลๆเลยนะ!”

นรมนรู้สึกว่าบุริศร์ในตอนนี้เหมือนกับเด็กคนหนึ่ง ที่ทำให้คน รังเกียจมาก แต่กลับรังเกียจไม่ลงจริงๆ

บริศ มองออกว่านรมนปากไม่ตรงกับใจ จึงหัวเราะเหอๆ และ ถอยไปอีกด้านหนึ่ง

ในตอนนี้เองที่อรรณพโทรศัพท์เข้ามา

บุริศรชี้นิ้วไปที่โทรศัพท์ หลังจากนั้นก็กดปุ่มรับสาย

“มีข่าวแล้วหรือ

“อืม”

เสียงของอรรณพจากฝั่งนั้นเบาเล็กน้อย “ทำไมหรือ ภรรยานายอยู่ข้างๆหรือ

“เปล่า ลูกสาวฉันกำลังนอนหลับอยู่

เมื่ออรรณพพูดคำพูดนี้ออกมา บุริศร์ก็รู้แล้ว

ใครก็รู้ว่าอรรณพ ให้ความเอาใจใส่ต่อลูกสาวที่รักของตัวเอง มากที่สุด มิน่าล่ะเสียงถึงได้นุ่มนวลขนาดนั้น

“เอาเบอร์โทรศัพท์ให้ฉัน
“ส่งไปที่ We Chat ฉันจะบอกนายว่า หากไม่มีเรื่องอะไรก็อย่า ติดต่อเธอบ่อยๆ ช่วงนี้เธอเคสผ่าตัดเธอเยอะมาก

“รู้แล้ว”

หลังจากบุริศร์วางสายโทรศัพท์ ทางด้านอรรณพก็ส่งเบอร์

โทรศัพท์มา

หลังจากนรมนได้รับเบอร์โทรศัพท์แล้ว ก็ดีใจจนจูบบุริศร์ไป

ครั้งหนึ่ง

“ขอบคุณค่ะคุณสามี

“แค่จูบจูบเดียวก็จบแล้วหรือ

บริศร์ยังไม่หายอยาก สัมผัสนุ่มนิ่มนั้นยังไม่ถึงหนึ่งวินาทีเลย

นะ

หางตานรมนขึ้นเล็กน้อย พลางเอ่ยว่า “จูบครั้งหนึ่งก็เป็น รางวัลให้คุณนะคะ ฉันขึ้นไปข้างบนแล้ว”

“นี่ถือว่าเป็นการข้ามแม่น้ำได้แล้วรื้อสะพานทิ้งหรือไม่”

บุริศร์กลุ้มใจเล็กน้อย

ทำไมตัวเองถึงได้มีความรู้สึกว่าถูกภรรยาใช้เสร็จแล้วทิ้งทันที กันนะ

นรมนหัวเราะเหอๆ แต่กลับไม่ได้ตอบโต้ เดินถือเบอร์ โทรศัพท์ขึ้นไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นบนอย่างอารมณ์ดี

สําหรับเรื่องที่ว่าเพราะอะไรนรมนถึงไม่โทรศัพท์ต่อหน้าตัวเองบุริศร์ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขามอบช่องว่างที่เป็นอิสระให้กับ

ภรรยาตัวเอง บริศร์คิดถึงเรื่องบริษัทภาพยนตร์ที่ชัยยศพูดถึง ก็อดไม่ได้ที่

จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายออกไป

หลังจากนรมนกลับมาถึงห้องนอนแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหารมิดา

ทางด้านนั้นรับสายอย่างรวดเร็ว เสียงเย็นยะเยือกลอยออกมา

“ใครคะ?”

“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อนรมน เป็นภรรยาของบุริศร์ เมื่อครูได้ไปขอ เบอร์โทรศัพท์ของคุณมาจากคุณชายอรรณพ

นรมนพูดอย่างตรงไปตรงมา

รมิดาชะงักไปเล็กน้อย หลังจากนั้นก็พยักหน้า เอ่ยว่า “ฉันรู้จัก คุณ ได้ยินมาว่าฉันซื้อห้องชุดของคุณ ขั้นตอนในการดำเนินการ มีปัญหาหรือคะ”

“ใช่ค่ะ ห้องชุดนั้นเป็นของฉัน ใบกรรมสิทธิ์ห้องชุดนั้นอยู่ที่ ฉัน”

นโมนพูดคุยเรื่องห้องชุดก่อน

รมิดาขมวดคิ้วเล็กน้อย เรื่องผิดพลาดประเภทนี้ที่ผู้ช่วยตัวเอง สร้างขึ้นมานั้นทำให้เธอหมดคำจะพูดอยู่บ้าง

“ขอโทษด้วยค่ะ ผู้ช่วยของฉันไปจัดการดำเนินการ ฉันจะให้ผู้ช่วยไปจัดการเรื่องราวในส่วนหลังนี้ รับรองว่าจะคืนห้องชุดให้

กับคุณ ฉันก็จะนําเงินของฉันกลับมาด้วยถึงจะถูก “ไม่ได้เร่งคุณนะคะ ความจริงแล้วที่วันนี้ฉันโทรหาคุณ เพราะ อยากจะขอให้คุณช่วยเรื่องหนึ่ง ถ้าหากว่าคุณชอบห้องชุดนั้น

จริงๆ ฉันจะมอบให้คุณก็ได้ค่ะ เงินฉันก็จะไปเอาคืนมาด้วย

คำพูดของนรมนทำให้รมดาตะลึงค้างไปเล็กน้อย

“ขอร้องให้ฉันช่วยหรือคะ”

“ใช่ค่ะ น้องชายของฉันคนหนึ่งกระดูกที่ขาหักแตกละเอียด ตอนนี้เพิ่งจะอายุยี่สิบกว่าปี ช่วงเวลาที่ดีเช่นนี้กลับต้องผ่านวัน เวลาไปด้วยการนอนอยู่บนเตียงแบบนี้ไม่ดีเป็นอย่างมาก ได้ยิน มาว่าฝีมือการผ่าตัดของคุณหมอรมิดาดีมาก ดังนั้นจึงอยากขอ ให้คุณหมอรมิดาช่วยเหลือเรื่องหนึ่ง ตรวจดูสักหน่อยว่าสามารถ ทําการผ่าตัด ให้เขาได้หรือไม่คะ”

เสียงของนรมนเพิ่งสิ้นสุดลง รมิดาก็เอ่ยขึ้นว่า “เกรงว่าจะไม่ได้ ช่วงอาทิตย์นี้เคสผ่าตัดที่ฉันต้องทำเต็มแล้ว

“คุณหมอรมิดา ฉันรู้ค่ะว่าคุณยุ่งมาก และก็รู้เช่นกันว่าคนทั้ง โลกล้วนขอร้องคุณ แต่ว่าขอให้คุณเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของ สามีฉันและสามีคุณ ช่วยหน่อยได้ไหมคะ

น้อยครั้งที่นรมนจะขอร้องผู้อื่นอย่างต่ำต้อยเช่นนี้ แต่ในตอนนี้ เพื่อปัญญ์ เธอจําเป็นต้องทำเช่นนี้ ปัญญ์ยังเยาว์วัยเกินไป เธอไม่สามารถมองเขาใช้ช่วงเวลาที่เหลือในชีวิตผ่านไปโดยการอยู่บนเตียง แบบนั้นมันโหดร้ายต่อ เขาเกินไปแล้ว ตัวเธอเองก็รู้สึกผิดเช่นกัน

รมดาไม่ใช่คนใจอ่อน เพียงแต่เมื่อนรมนเอ่ยถึงอรรณพ ชะงักไปเล็กน้อย

“ช่วงนี้ฉันอยู่ที่เมืองBตลอด ถ้าหากว่าพวกคุณสามารถมาที่นี่ ได้ล่ะก็ ตอนกลางคืนฉันสามารถช่วยตรวจ ให้เขาได้ ช่วงเวลา กลางวันล้วนเต็มหมดแล้ว”

เมื่อได้ยินรมิดาพูดเช่นนี้ นรมนก็ดีใจเป็นธรรมดา “ได้ค่ะๆ พวกเราจะรีบไปทันที ขอบคุณค่ะคุณหมอรมิดา”

“ในเมื่อล้วนเป็นภรรยาของเพื่อนสนิท ก็เรียกฉันว่ารมิดาเถอะ ค่ะ อีกครู่ฉันมีเคสผ่าตัดเคสหนึ่ง คงไม่คุยกับคุณแล้ว หลังจาก มาแล้วก็โทรศัพท์หาฉันก็พอ”

“ได้ค่ะๆ”

หลังจากนรมนวางสายโทรศัพท์แล้ว ในใจก็รู้สึกไม่อยากจะ เชื่ออยู่บ้าง

ฟังจากเสียงก็สามารถรู้สึกได้ว่ารมิดาเย็นชามาก แต่ตอนนี้ เธอไม่มีเวลามาสนใจแล้ว

เมื่อคิดว่าขาของปัญญ์จะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ นรมนก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

หลังจากเธอวางสายโทรศัพท์ รมิดาก็โทรศัพท์ไปหาคมทิพย์แต่น่าเสียดายที่ทางฝั่งคมทิพย์ไม่มีใครรับสาย

นรมนรู้ว่าตอนนี้คมทิพย์กำลังหางานทำไปทั่ว เพื่อเงินแล้วจึง ไม่มีเวลาที่จะพักผ่อน ในตอนนี้อาจจะเป็นตัวประกอบหรือว่าท่า อะไรอื่นๆอยู่

เธอในตอนนี้รอไม่ไหวแล้ว จึงลงไปที่ชั้นล่าง บุริศร์นั้นไม่อยู่แล้ว อาจจะไปที่บริษัทแล้วก็ได้

นรมนบอกกับคนในบ้าน และให้ชัยยศขับรถมา ตัวเองก็ไปที่ ห้องเช่าของคมทิพย์ก่อน

ปัญญ์กำลังแปลเอกสารอยู่ ตอนที่เห็นนรมนมาที่นี่ก็รู้สึก ประหลาดใจเล็กน้อย

“พี่นรมน? มาทำอะไรหรือ มาหาพี่ผมหรือ เธอไม่อยู่ครับ”

“พี่ไม่ได้มาหาเธอ พี่มาหาเรา

ความสุขและความตื่นเต้นที่ปิดไม่มิดบนใบหน้าของนรมน ให้ปัญญ์ที่ดูองุนงงเล็กน้อย

“มาหาผมหรือ ต้องการเอกสารหรือครับ ผมยังแปลไม่เสร็จ เลย ต้องการเวลาเล็กน้อย

“ไม่ต้องสนใจเรื่องเอกสารนั่นแล้ว นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ ขาของเรา ปัญญ์ พี่ติดต่อรมิดาศัลยแพทย์มือหนึ่งของโลกได้ แล้ว เธอรับปากว่าจะช่วยตรวจดูให้เรา

คำพูดของนรมนทำให้ปัญญ์สติหลุดลอยไปชั่วคราว รอจนเขารับรู้ว่านรมนพูดอะไรก็ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “พี่นรมน พี่ ไม่ได้หลอกผมนะ?”

ในใจของเขา ยังมีความปรารถนาที่จะลุกขึ้นยืนได้

นรมนรู้ว่าความพยายามของตัวเองนั้นคุ้มค่า

“ใช่ พี่ไม่ได้โกหกเรา! พี่ติดต่อเธอได้แล้วจริงๆ เพียงแต่เธอ ไม่มีเวลามานี่ พวกเราต้องไปเมืองB

หลังจากปัญญ่มีอาการตื่นเต้น ในช่วงแรกไปแล้วก็เงียบขรึม

ไปเล็กน้อย

“ต้องใช้เงินมากสินะครับ?”

“ปัญหาเรื่องนี้เราไม่ต้องไปคิด พี่รับผิดชอบเอง

ปัญญ่ได้ยินนรมนูพูดอย่างนั้นแล้วก็เอ่ยเสียงเบาว่า “พี่นรมน พี่ไม่ได้ติดค้างอะไรพวกเรา ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอกครับ

“เช่นนั้นก็ถือว่าเรายืมพี่รอขาเราหายดีแล้ว ในอนาคตคืนพี่ สองเท่าก็ได้แล้ว พี่รู้ว่าเราเป็นเด็กฉลาดหลักแหลม ถ้าหากว่ามี วันหนึ่งที่เราสามารถยืนขึ้นมาได้แล้วจริงๆ พี่คิดว่าเราคงจะไม่ เบี้ยวหนี้หรอกใช่ไหม ถ้ายังไม่ได้ พวกเราก็มาเขียนหลักฐาน การยืม?”

นรมนรู้ว่า ปัญญ์กับคมทิพย์นั้นเหมือนกัน ล้วนเป็นพวกดื้อดึง และหยิ่งในศักดิ์ศรีตัวเองสูงมาก วิธีการพูดเช่นนี้ทำให้ปัญญ หวั่นไหวไม่มากก็น้อย
“ผมจะคุยกับพี่สักหน่อยครับ”

“ได้”

ปัญญ์โทรศัพท์หาคมทิพย์อย่างรวดเร็ว แต่ว่ายังคงไม่มีใคร

รับสาย

เขากังวลขึ้นมาบ้างแล้ว

“พี่นรมน พี่รู้ไหมครับว่าพี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ คราวที่แล้ว ตอนเธอกลับมาก็เป็นหวัด ยังไม่ทันจะหายดีก็ออกจากบ้านไปอีก ผมถามเธอ เธอก็ไม่พูด ตอนนี้โทรศัพท์ก็โทรไม่ติด น่าจะไม่ได้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะครับ?”

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เกิดเรื่องหรือ?

งานที่ผมทิพย์ทำอยู่นั้น บวกกับท่าทางของผู้กำกับที่ชัยยศ เคยเอ่ยถึง นรมนก็ใจเย็นไม่ลงแล้ว

“พี่จะออกไปดูก่อน เราเตรียมตัวสักหน่อย ถ้าหากว่าเรา รับปาก พวกเราก็จะไปเลย”

“ครับ รบกวนพี่นรมนแล้ว”

ปัญญ์ได้ยินว่านรมนจะไปหาคมทิพย์ จึงเชื่อฟังเป็นธรรมดา

นรมนออกไปแล้วก็ให้ชัยยศตรวจสอบหาสถานที่ถ่ายทำ ภาพยนตร์ในช่วงนี้ จากนั้นเธอก็ขับรถไปด้วยความรวดเร็ว เพียงแต่ในตอนที่เธอไปถึง อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นภาพที่ทําให้คนโมโหเช่นนี้

“พวกคุณกำลังทำอะไรน่ะ

เธอก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงคนเหล่านั้นออกไป ปกป้อง คมทิพย์เอาไว้ด้านหลังตามสัญชาตญาณ นัยน์ตาหงส์คู่นั้นมอง ไปรอบด้าน สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างของผู้กำกับ

“เป็นความคิดของคุณหรือคะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ