บทที่ 1268 เธอยังรังเกียจฉัน

กมลรีบปิดหูวิ่งออกไป

ทางฝั่งบุริศ เพิ่งจะทำอาหารเสร็จ นรมนก็ได้รับข้อความ โฆษณา

“ต้องการซื้อบ้านหรือเปล่า? ตอนนี้ราคาบ้านถูกมาก ถ้า ต้องการกรุณาติดต่อมาที่เบอร์ 86745932

นรมนโยนมือถือลงบนโต๊ะอย่างกลุ้มใจ กล่าวเสียงเบา “ตอน นี้ซื้อบ้านกับรีโนเวทก็ไม่รู้ไปเอาเบอร์พวกเรามาจากไหน แทรกซึมไปได้ทุกที่จริงๆ ”

“มีอะไรเหรอ? ”

บริศ นําอาหารมาเสิร์ฟ เอ่ยถามทันที

นรมนชี้ไปที่มือถือ “นั่นไม่ใช่โฆษณาหรือไง พูดแปลกๆ หมู่บ้านดารายนมีบ้านขายซะที่ไหน แถมยังทิ้งเบอร์ไว้อีก น่าขำ จริงๆ และที่น่าขำที่สุดคือเบอร์มือถือมีแปดตัว หมู่บ้านดารายน ไม่ใช่เมืองขึ้นตรงต่อส่วนกลาง เบอร์ต้องมีเจ็ดตัว จะมีแปดตัว ได้ที่ไหนกันเชียว”

นรมนพูดอย่างไม่คิดอะไร บุริศร์กลับนิ่งไป

“ข้อความเหรอ? ขอผมดูหน่อยสิ”

เห็นสีหน้าของบริศ เปลี่ยนไปกะทันหัน นรมนก็ชะงักงัน ส่งมือถือให้เขา

“ไม่ใช่ข้อความโฆษณาเหรอ? เป็นอะไรไป?

หลังจากบุริศร์อ่านดู ก็คิ้วขมวด เขามองซ้ายมองขวา ถึงจะ กระซิบตอบ “นี่คือข้อความรหัสมอร์สที่พี่สะใภ้ส่งให้พวกเรา

“นี่มันอะไรกัน?

นรมนอึ้งไป

ล้อเล่นอะไรเนี่ย

นี่แสดงละครอีกหรือเปล่า?

ข้อความโฆษณหนึ่งจะกลายเป็นรหัสมอร์ส

บริศร์มองเห็นนรมนแปลกใจ อดก้มลงไปจูบเธอไม่ได้ จนเธอ แกล้งถลึงตาใส่เขา

เขายิ้ม “นี่คือวิธีการติดต่อที่ผมกับพี่ใหญ่และป้องสร้างขึ้น ตอนทำการปฏิบัติการ ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่สามารถใช้มือถือ ได้จะใช้วิธีการส่งข้อความแบบนี้ โฆษณาทางโทรศัพท์นี้เป็นการ สุ่มตามโอกาส โดยใช้โปรแกรมนำหมายเลขโทรศัพท์ของ ข้อความโฆษณามาให้พวกเราใช้งาน แต่สามารถส่งได้เพียง ข้อความเดียว ดังนั้นจึงมักมีรหัสมอร์สอยู่ด้วย หมายเลข โทรศัพท์นี้คือรหัสมอร์ส เกรงว่าตอนนี้พี่สะใภ้จะไม่สะดวกติดต่อ ผม จึงติดต่อคุณแทน”

ในขณะที่บุริศร์พูด ก็คัดลอกหมายเลขโทรศัพท์ จากนั้นหยิบสมุดเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋า ตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์ ตามตัวเลข สุดท้ายจึงพบกับกลุ่มเบอร์โทรศัพท์

เขาไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ของใคร แต่รีบกดโทรออกทันที ทางฝั่งนั้นรับสายอย่างรวดเร็ว

“นั่นใคร? ”

“ผมคือบริศร์ งามสุดาพี่สะใภ้ของผมให้ติดต่อคุณ

บริศ พูดออกไปโดยตรง

อีกฝ่ายชะงักไป จากนั้นกล่าวเสียงเบา ประธานบริศร์ ภรรยา ของหัวหน้าให้คุณมาหาผมน่าจะเป็นเรื่องนี้ คือให้ผมบอกคุณว่า ปีวราเป็นคนของพวกเราครับ”

“อะไรนะ? ”

บุริศร์อึ้งไปทันที

ปีวราเป็นคนของคริชณะ

หลังจากบุริศร์วางสาย รีบโทรหาบอดี้การ์ด

“ไม่ต้องฟาดแล้ว หาหมอมาทำแผลให้เธอ

“ครับ”

ถึงแม้บอดี้การ์ดจะไม่เข้าใจว่าทำไมบุริศร์ถึงสั่งแบบนี้ แต่ยัง

คงปฏิบัติตาม

ในขณะนี้ปีวราเลือดอาบไปทั้งตัว หมดสติไปเรียบร้อย
บริศร์ไม่ค่อยเข้าใจ จึงโทรกลับไปเบอร์เมื่อสักครู่อีก “ฉันต้องการข้อมูลของปีวรา

“ปีวราเป็นคนในท้องที่ นับว่าเป็นคนหมู่บ้านดารายนครึ่งหนึ่ง แม่ของเธอคือคนหมู่บ้านดารายน แต่พ่อไม่ใช่ ก่อนหน้านี้เพราะ แม่ของเธอรักกับคนต่างกลุ่ม ถึงถูกขับไล่ออกไป ดังนั้นกรณีที่ หมู่บ้านดารายนถูกฆ่ายกตระกูล แม่ของเธอจึงโชคดีรอดพ้นไป ได้ หลังจากนั้นปีวราเป็นทหาร หัวหน้าคริชณะเรียกระดมด้วย ตนเอง หลังจากการฝึกลับก็ส่งกลับสู่พื้นที่ ให้ทำงานอย่างลับๆ คุณนายรู้สถานการณ์ของคุณและนรมน พวกคุณต้องการออกไป ข้างนอก ต้องไปหมู่บ้านดารายนแน่นอน ดังนั้นก่อนที่จะเกิดเรื่อง ขึ้นกับหัวหน้าคริชณะ ผมจึงให้เธอรอพวกคุณอยู่ในละแวก หมู่บ้านดารายน”

นรมนกับบุริศร์เข้าใจคำพูดของอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็วางสายไป

นรมนกล่าวเสียงเบา “นี่หมายความว่าพี่ใหญ่สามารถทำนาย อนาคตล่วงหน้าได้? หรือไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบล่วง หน้า?

“พี่ใหญ่น่าจะสังเกตเห็นอะไรก่อนหน้านี้ จึงวางแผนล่วงหน้า ผมแค่คิดไม่ถึงว่าปีวราจะเป็นคนของพี่ใหญ่”

บริศร์ส่ายหน้า วางกับข้าวลงตรงหน้านรมน

“กินข้าวก่อนเถอะ อย่าเพิ่งไปสนใจ นรมนก็หิวแล้ว พยักหน้าปล่อยให้บริศร์ป้อนตนเอง เรี่ยวแรงของร่างกายฟื้นฟูกลับมาเล็กน้อย

“บุริศร์ คุณว่า เราจะโกรธพวกเราไหม?

บุริศร์กลับพูดอย่างไม่แยแส “โกรธหรือเปล่ามันเกี่ยวอะไรกับ พวกเรา ผู้บังคับบัญชาของเธอคือพี่ใหญ่ของผม ไม่ใช่พวกเรา พูดอีกอย่าง เธอไม่ยอมเปิดเผยตัวตนตั้งแต่แรก แถมยังวางยา คุณอีก ผมไม่ฆ่าเธอก็บุญแล้ว เธอควรดีใจที่บังเอิญเป็นคนของพี่ ใหญ่ ไม่อย่างนั้นคงได้เจอยมทูตไปนานแล้ว

สําหรับคําพูดของบริศร์ นรมนไม่พูดอะไรสักคำ

ทั้งสองรับประทานอาหาร ฟื้นฟูพละกำลังของร่างกาย แต่ สีหน้าของนรมนยังคงไม่สู้ดีนัก

บริศ พูดอย่างอ่อนโยน “คุณพักผ่อนก่อนเถอะ ผมจะไปดูว รา และถือโอกาสถามเรื่องพี่ใหญ่ว่าเธอรู้แค่ไหน มีการเตรียม การอย่างไร ถ้าสามารถช่วยพี่ใหญ่ของผมได้ พวกเราจะได้ช่วย กันคนละไม้คนละมือ

“ได้ คุณไปเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน ที่นี่ข้างนอกข้างในมีแต่คน ของพวกเรา ฉันเองก็ไม่ใช่คนอ่อนแอ ไม่มีปัญหา

นรมนยิ้มบางๆ ใบหน้าซีดเซียว

บริศร์กอบใบหน้าเธอด้วยความสงสารจับใจ “ถึงแม้จะมาที่นี่ เพราะเรื่องนี้ แต่ผมยังหวังให้คุณสามารถทำจิตใจให้ผ่อนคลาย ได้นะ”

“ฉันรู้ค่ะ ฉันไม่เป็นไรจริงๆ แค่เหนื่อยนิดหน่อย นั่งเครื่องบินนานแบบนั้น ร่างกายรับไม่ค่อยไหว คุณเองก็ต้องพักบ้าง ในเมื่อ วันเวลายังอีกยาวไกล

“อืม คุณภรรยาของผมรู้จักสงสารผมด้วย

บริศ กอบใบหน้าของนรมนเข้ามาจูบ ทำให้นรมนหน้าแดง

สุดๆ

“รีบไปเลย อย่ารบกวนเวลาพักผ่อนของฉัน”

บริศรักท่าทางหน้าแดงของนรมนจริงๆ แต่รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่ เวลาพะเน้าพะนอ เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง

ปีวราตื่นขึ้นด้วยความเจ็บปวด

เธอคิดว่าตนเองอยู่ในถ้ำ แต่ฝ้าเพดานและเตียงนุ่มสบายตรง หน้าทำให้เธอรู้ว่า ตนเองรอดตายหวุดหวิด

กมลนั่งอยู่ข้างเตียงโยกขาสั้นๆ สองข้างไปมาอย่างน่าเบื่อ

เมื่อเห็นปีวราตื่นขึ้น จึงยิ้มพูด “คุณน้า ฟื้นแล้วเหรอคะ?

มุมปากของปีวรากระตุก

ก่อนหน้านี้อยู่ในถ้ำยังเรียกเธอว่าพี่สาว ตอนนี้กลายเป็นคุณ น้าแล้ว?

เด็กคนนี้ทำไมถึงทำตัวไม่น่ารักแบบนี้นะ

เหมือนกับกมลจะไม่เห็นท่าทางไม่พอใจของปีวรา ยังคง หัวเราะ “คุณน้าอ่อนจังเลย โดนแส้เฆี่ยนไม่กี่ครั้งก็สลบไปแล้ว อ่อนแบบนี้ทําไมถึงเป็นคนที่พูดนัยให้ฉันมาตามหา? เฮ้อ น่าผิดหวัง”

ในขณะพูด กมลยังส่ายหน้าไปมา ท่าทางแบบนั้นปีวราโมโห จนเจ็บปวดใจจริงๆ

“เงี่ยนไม่กี่ที? ทำไมเธอไม่พูดถึงเรื่องที่แส้ของบ้านเธอมี หนามด้วยล่ะ? แม่งเอ๊ย ฉันสามารถอดทนจนเหลือลมหายใจ เอาไว้ก็ไม่ง่ายแล้ว? เธอยังกล้ามารังเกียจฉัน ? เธอรู้ทั้งรู้ว่าฉัน ได้รับบาดเจ็บ เธอยังกดบาดแผลฉันอีก เด็กเกเร จิตใจของเธอ มันแย่มาก”

“ข้อร้องล่ะ ทั้งร่างกายของคุณน้าไม่มีตรงส่วนไหนสามารถ วางสิ่งของได้เลย มีแค่บาดแผลของน้าถึงจะเป็นที่ซ่อนที่ดีที่สุด ดู จากไอคิวของน้าแล้ว หนูสงสัยว่าน้าปฏิบัติหน้าที่ได้ยังไง

ปีวราถูกกมลดูถูกอีกครั้ง

“เธอออกไปได้ไหม ฉันข้อร้องเธอล่ะ เธอออกไปเถอะ”

ปีวราเอามือทาบหน้าอก รู้สึกหายใจยากลำบาก

ทุกคนในตระกูลโตเล็กรับมือยาก

เธอสาบานว่าจะไม่ติดต่อกับคนตระกูลโตเล็กอีก น่ากลัวเกิน ไปจริงๆ จัดการไม่ดีอาจถึงตายได้

กมลกลับยิ้มแฉ่ง “หนูไม่ออกไปหรอก อีกสักพักแด๊ดดี้ของหนู จะมาแล้ว หนูจะรอแด๊ดดี้ จริงสิ ลืมบอกน้าไป แด๊ดดี้ของหนูเป็น คนที่เกลียดการพูดโกหกที่สุด คุณน้าทำตัวตามสบายนะ
ปีวราอยากตายจริงๆ

ทำไมนายน้อยถึงได้ส่งปีศาจชั่วร้ายแบบนี้มาติดต่อเธอ

ทําไมนะ?

นายน้อยต้องถูกภายนอกที่ดูเหมือนนางฟ้าของเธอหลอกเอา

แน่ๆ

เดี๋ยวเธอจะต้องบอกนายน้อยว่ากมลคนนี้มีโฉมหน้าที่แท้จริง

อย่างไร

ปีวราครุ่นคิด

กมลกลับยิ้มแฉ่งขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ทันที

“คุณน้ากำลังคิดเรื่องชั่วร้ายอะไรอยู่ใช่ไหม? หนูจะบอกให้ นะ ถ้าน้ากล้าบอกพี่ดนัยว่าหนูส่งของให้น้ายังไง รับรองว่าวัน เวลาต่อจากนี้น่าจะน่าเวทนามาก

“เธอคู่ฉันเหรอ? ”

“ใช่ นี่น้าดูไม่ออกเหรอ?

กมลตรงไปตรงมา

ปีวรายิ่งเจ็บหน้าอก

“ฉันเป็นคนป่วย ฉันต้องการพักผ่อน

“คุณน้าสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวหนู

กมลกลับมานั่งบนเก้าอี้ แกว่งขาสั้นๆ ของตนเองไปมาต่อ พูดอย่างผ่อนคลาย

“นั่นเป็นการเชื่อมต่อรหัสลับ อย่าบอกว่าเธอไม่รู้ ! จะกิน อะไรเล่า? พวกเธอตระกูลโตเล็กร่ำรวยขนาดนี้ มีอะไรที่เธอกิน ไม่ได้อีก? ”

“นั่นไม่เหมือนกัน พวกเราตระกูลโตเล็กยากจนมาก เหลือแค่ เงิน คุณน้าเองก็รู้ เงินกินไม่ได้ และหนูก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้น ยิ่ง กว่านั้นน้ายังบอกต่อหน้าบอดี้การ์ดของบ้านพวกหนูว่าจะเลี้ยง สิ่งที่บินอยู่บนฟ้า วิ่งอยู่บนพื้น และว่ายอยู่ในน้ำ ผู้ใหญ่พูดอะไร ต้องมีความน่าเชื่อถือ จะมาหลอกเด็กไม่ได้นะ

สีหน้าฟ้องร้องของกมล ปีวราแทบจะเป็นลม

ใครก็ได้ รีบมาเอาตัวบรรพบุรุษคนนี้ออกไป

บางทีเบื้องบนอาจจะได้ยินเสียงอ้อนวอนของปีวรา บุริศ เปิด ประตูเข้ามาได้ถูกเวลา

“แด๊ดดี้!”

กมลยิ้มเหมือนนางฟ้า ทำให้ป่วรารังเกียจสุดๆ ทันที

“กมล ทำไมลูกถึงมาอยู่ตรงนี้? ”

บุริศร์แปลกใจ

กมลยิ้ม “คุณน้าคนนี้บอกว่าจะเลี้ยงข้าวหนูค่ะ สิ่งที่บินอยู่บน ฟ้า วิ่งอยู่บนพื้น และว่ายอยู่ในน้ำ เลี้ยงอาทิตย์ละอย่าง หนูดีใจ มากเกิน เลยมาหาเธอ
มุมปากของปีวรากระตุกอีกครั้ง เธอขอถอนคำพูดเหล่านี้ได้ไหม

ได้ไหม?

บุริศร์กลับลูบศีรษะกมลอย่างอ่อนโยน ยิ้มกล่าว “วันๆ เอาแต่ กิน ไม่กลัวกลายเป็นลูกหมูเหรอ”

“ไม่กลัว”

กมลกอดแขนบุริศร์อย่างออดอ้อน ก็ได้ยินบุริศร์พูด “ออกไป หากิจจาเถอะ หม่ามีของลูกก็เบื่อๆ ไปอยู่เป็นเพื่อนหมาหน่อยก็

“ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะคะแด๊ดดี้”

กมลจากไปอย่างเชื่อฟัง

ปีวราคิดว่าตัวเองตาฝาด

ไม่คิดว่าปีศาจน้อยที่เลวร้ายจะเชื่อฟังแบบนี้

บริศ เห็นสายตาของเธอมองตามกมลไป เขาคิ้วขมวดเบาๆ

สายตาเฉียบคมทำให้ป่วราถอนสายตากลับมาทันที

“เธอคือคนของคริชณะ? ”

สิ้นคำของบุริศร์ ปีวรานิ่งไป แต่ยังคงพยักหน้า

“มีหลักฐานไหม? ถ้าไม่มีหลักฐานยืนยันตัวตนของเธอ ฉันจะ ต้องฆ่าเธอทิ้ง เธอต้องรู้ว่า ฉันบริศร์ไม่สามารถปล่อยอันตรายแฝงเร้นไว้ข้างกายได้

คำพูดนี้ทำให้เราแทบจะเป็นลมล้มพับไป

หลักฐาน?

เธอเป็นสายลับ งานที่ทำทุกอย่างล้วนเป็นความลับ จะมีหลัก ฐานที่ไหน?

เกรงว่าบุริศร์จะจงใจหาข้ออ้างฆ่าตนเองซะแล้ว?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ