บทที่ 345 ความวุ่นวายและการแก่งแย่งชิง
ดี
“เป็นอะไร ? ”
นรมมหดหู่ใจอย่างกะทันหัน
ตอนเช้าตรู่ บุรีศรีพูดว่าออกไปธุระนี่น่ะ ตอนนี้ยังไม่กลับมาอีก หรือว่าบุริศร์เกิดเรื่อง อะไรขึ้นมา ?
คิดถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ นรมนนิ่งเฉย ไม่ได้อีกแล้ว
เธอลุกขึ้นมาโดยตรง และเดินตรงไปหา พฤกษ์
พฤกษ์มองหน้านรมน และมองหน้าธิดา พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “ไม่ใช่ประธานบุรีศร์เกิด เรื่องครับ เป็น..
“เป็นใครหล่ะ ? ”
นรมนโล่งใจเมื่อได้ยินว่าไม่ใช่บุรีศร้ เพียงแต่ว่าที่สามารถให้พฤกษ์มาแจ้งเรื่อง ทุกข์น่าจะเป็นคนในคฤหาสน์
พฤกษ์มองหน้าธิดา และพูดเสียงทุ้มต่ำ ว่า “เป็นนาวินครับ”
“เปรี้ยง”นึงครั้ง กุญแจในมือของธิดา ตกลงไปบนพื้นอย่างกะทันหัน
“นาวินเป็นอะไร ? ”
เสียงของธิดาสั่นคลอน
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย
ธิดากับนาวินเพิ่งได้ใช้ชีวิตที่สุขสบาย ร่วมกันได้แค่ไม่กี่วันนี่แอง ทำไมเกิดเรื่องขึ้น มาซะแล้วหล่ะ ?
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นมากันแน่ ? ”
นรมนกอดไหลของธิดาเอาไว้ ซึ่งไม่ให้ เธอล้มลงไป
พฤกษ์พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “หลังจากนาวิน ส่งประธานบริศร์ไปถึงที่บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด เรียบร้อยแล้ว พูดว่าธิดาชอบทานซาลาเปาใส ปูของภาคตะวันออกเมือง ก็เลยบอกกับ
ประธานบุรีศร์ว่าต้องการไปซื้อมาหลายๆลูก พอดีว่าประธานบริศร์ไม่มีธุระเร่งด่วน จึงให้ นาวินไป เพียงแต่ว่าเมื่อไม่นานของก่อนหน้า นี้หัวหน้าธีมการจารจรโทรศัพท์ให้กับประธาน บุริศร์ พูดว่านาวินถูกรถบรรทุกสิบล้อชนที่ทาง แยกภาคตะวันออกเมือง ตอนนี้กำลังช่วย เหลือชีวิตอย่างเร่งด่วน ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นยังไง ประธานบริศร์ให้ผมมาบอกกับท่านและธิดา หากธิดาสะดวก ให้ไปเที่ยวนึง เกรง
ว่า………เกรงว่า………”
คำพูดตอนท้ายพฤกษ์ไม่ได้พูด แต่ว่า สีหน้าของธิดากลับขาวซีดอย่างกับกระดาษ
“ซื้อซาลาเปาใส่ปูอะไรกันเล่า ? ฉันไม่ ได้ทานไม่ตายสักหน่อย ทําไมเขาต้องไปซื้อ ซาลาเปาใส่ปูนั้นด้วย ?
ธิดาพูดอยู่ น้ำตาก็ไหลออกมาทันที พฤกษ์ก็ไม่ค่อยสบายใจนัก ช่วงนี้ นาวินกับเขาทำงานให้กับบริศร์ ร่วมกัน ทําอย่างเต็มที่ทั้งแรงกายและแรงใจ และอยากใช้ชีวิตอยู่กับธิดาต่อไปจริงๆ เพียง แต่ว่าคิดไม่ถึงจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา
“ธิดา เธอก็อย่าเสียใจไปเลยนะ รีบเก็บ ข้าวของและไปเร็วๆเถอะ”
“ฉันก็ตามไปดูด้วย”
นรมนนิ่งดูดายไม่ได้
“คุณนายคะ ประธานบริศร์พูดว่าท่านยัง ต้องอยู่ไฟอีกไม่กี่วันถึงจะออกจากการอยู่ไฟ ดีที่สุดคือ………..
“นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังจะพูดพวกนี้อีก รีบเตรียมพร้อมรถยนต์ ฉันกับธิดาไปเดี๋ยวนี้ เลย”
นรมนพูดขัดจังหวะพฤกษ์โดยตรง จาก นั้นหันหลังไปทันที
เห็นนรมนเช่นนี้ พฤกษ์ก็พูดอะไรไม่ได้ รีบออกไปเตรียมรถยนต์ ส่วนธิดาเปลี่ยน เสื้อผ้าเร็วยิ่งกว่าอะไร ใส่ผิดไปตั้งหลายครั้ง
“อย่าใจร้อนเลยนะ ธิดา เวลานี้เธอ จําเป็นต้องใจเย็นๆ ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงนาวิน แต่ว่าเธอยิ่งกระวนกระวาย ยิ่งจัดการธุระได้ไม่ ดี ตอนนี้นาวินยังต้องการเธออยู่นะ เธอต้อง ให้ตัวเองใจเย็นๆนะรู้มั้ย ? ”
นโมนจับไหล่ของธิดาเอาไว้แน่นๆ บีบ บังคับเธอไม่มองสายตาของตัวเองไม่ได้
ธิดามองดาของนรมน จู่ๆร้องไห้และพูด ว่า “คุณนายคะ ดิฉันกลัว ! ดิฉันกลัวจริงๆค่ะ ! ถ้านาวินยื้อต่อไปไม่ไหว และมีอันเป็นไป ดิฉัน จะทำยังไงหล่ะคะ ? เขาเพิ่งพูดเองว่าจะ แต่งงานกับดิฉัน เราได้จองฤกษ์เรียบร้อยแล้ว ด้วย ความหวังที่ยิ่งใหญ่ในใจของดิฉันก็คือ เป็นเจ้าสาวของเขา”
“แน่นอน แน่นอนอยู่แล้ว ฉันคิดว่านาวิน ก็อยากให้งานแต่งที่เพอเฟคกับเธอนะ เพราะ ฉะนั้นอย่าละทิ้งเด็ดขาด ทุกอย่างคิดไปใน ทางที รู้มั้ย ? ” นรมนไม่สบายใจอย่างยิ่ง
คู่รักที่เหมาะสมอย่างกับกิ่งทองใบหยก ซึ่งใกล้จะแต่งงานกันในเร็วๆนี้แล้วด้วย ทำไม ถึงเกิดเหตุแบบนี้ขึ้นมานะ ? ”
ทั้งคู่มาถึงที่โรงบาลเร็วมาก บุริศร์ก็ได้ ยินข่าวจึงมาอย่างเร่งด่วน ขณะที่เห็นนรมนอึ้ง ไปเล็กน้อย และเห็นว่าเธอใส่แค่ชุดบางๆ ถอด เสื้อคลุมของตัวเองออกมา ณ ที่นั่นโดยตรง และสวมใส่ให้กับนรมน รวมทั้งติดกระดุมให้ เรียบร้อยอีกด้วย
“อากาศหนาวเย็นขนาดนี้ออกมา ทําไม ? ”
บริศร์โทษว่าเธอบ้างนิดหน่อย
นรมนพูดเสียงทุ้มต่ำว่า “นาวินเกิดเรื่อง ขึ้นมา ฉันจึงต้องมาคอยดูธิดาทางนี้”
ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ บุริศร์ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้ว เพียงแต่ว่ากลับให้เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ ตัวเองกับธิดารออยู่ที่ข้างนอก การผ่าตัดของนาวินไม่นานก็เสร็จสิ้น แล้ว ตอนที่หมอออกมา ธิดาใจร้อนมากๆ
“คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้างคะ ?”
“สาหัสมาก คอยดูคืนนี้ก็แล้วกัน ถ้าหาก ยื้อต่อไปไม่ได้ เป็นไปได้สูงมากอาจจะกลาย เป็นคนอัมพาต”
คําพูดของคุณหมอทำให้ธิดานั่งลงไป บนเก้าอี้โดยตรง
“ไม่นะ ธิดา เธอต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะ ในใจนาวินมีเธออยู่นะ เขาต้องยืนหยัดตลอด ไปอย่างแน่นอน”
นรมนเห็นหน้าตาท่าทางแบบนี้ เสียใจ โดยไม่รู้ตัว
ถึงแม้ธิดาเศร้าศอกเสียใจก็ตาม แต่ก็รู้ ร่างกายของนรมนดี พูดกับพวกเขาไป ว่า “ประธานบริศร์คะ คุณนายคะ พวกท่านกลับ ไปก่อนเถอะค่ะ ดิฉันอยู่ที่นี่คนเดียวก็พอแล้ว ค่ะ” “ฉันสั่งคนมาคอยดูแลนาวินกับเธอนะ”
บุริศร์รู้ดี เรื่องนี้ไม่จัดการให้ดีๆ นรมนจะ ต้องไม่สบายใจแน่ เพราะฉะนั้นเขาเอ่ยปาก ออกมาด้วยตัวเอง
หลังจากจัดการทุกอย่างที่นี่ให้เรียบร้อย แล้ว อารมณ์นรมนหดหู่บ้าง เพียงแต่ว่าคิดถึง คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็นอนที่โรงบาลนี้เช่น กัน เธอพูดแบบลังเลว่า “เอาอย่างนี้ไหมฉันไป เยี่ยมเยียนคุณนายทวีทรัพย์ธาดาหน่อย ?”
บริศร์รู้ดีว่าหลายวันมานี้เธอเบื่อหน่าย มากแล้วจริงๆ ส่วนเขาเพื่อเรื่องที่จะจากไปกับ นรมน หลายวันมานี้ยุ่งจริงๆ ตอนนี้ได้ยินนมน พูดแบบนี้ จึงรีบพยักหน้า
“เอาหละ ผมไปเป็นเพื่อนคุณนะ”
นรมนกับบริศ เดินตามระเบียงทางเดิน ไปที่ห้องผู้ป่วยของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เพียงแต่วว่าเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว จู่ๆนรมน เหมือนนึกอะไรออก “ช่างเถอะ ไม่ไปแล้ว ”
เธอหยุดนิ่ง รวมทั้งกะจะหันหลังกลับ
“เป็นอะไร ? ”
บริศ ดออก นรมนอยากไปมาก หยุดนิ่ง กะทันหันแบบนี้ต้องมีเหตุผลแน่นอน
นรมนพูดเสียงทุ้มต่ำว่า “เมื่อกี้ฉันเพิ่งนึก ขึ้นได้ว่า ตุลยายังอยู่ ไม่อยากปะทะกับเธอต่อ หน้าต่อตา
“คุณกลัวเธอทำไมหล่ะ ? คุณเป็นถึง หลานคนโดบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่าง สมเกียรติเชียวนะ เธอแค่ลูกนอกไส้คนนึง อยู่ ต่อหน้าคุณเธอต้องระมัดระวังจุดนี้ อีกอย่างยัง มีหัวหน้าคิมอยู่นะ เธอไม่ก่อเรื่องอะไรหรอก ถอยออกมาหนึ่งก้าวและพูดง่ายๆเลย คุณยังมี ผมอยู่ทั้งคนนะ หรือคุณรู้สึกว่าสามีคนนี้เป็น แค่เครื่องประดับเท่านั้น ? ”
คำพูดนี้ของบริศ ทำให้นรมนยิ้มแย้ม
คุณเป็นเครื่องประดับซะเมื่อไหร่กันเล่า นี่ฉันกลัวว่าคุณนายจะทรมานไงหล่ะ อีกอย่าง ฉันมามือเปล่าแบบนี้ก็ไม่ค่อยดีนัก”
“คุณมาเยี่ยมยายแท้ๆของตัวเอง ไม่ใช่ คนอื่นคนไกลสักหน่อย พูดมารยาทที่ผิวเผิน เยอะแยะขนาดนั้นทำไม
บริศ รู้สึกว่านรมนซับซ้อน
หลายวันมานี้ร่างกายเธอดีขึ้นบ้างแล้ว คิดอยู่เสมอว่าจะมาเยี่ยมเยียน แต่ว่าตอนนี้อยู่ ตรงหน้าแท้ๆ เธอกลับไม่รู้ควรเผชิญหน้า คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังไง ความกล้าหาญที่ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและเพื่อให้ได้ยาแก้พิษมา ในตอนนั้น ตอนนี้ได้หายไปหมดแล้ว
“อย่ากลัวเลยนะ ยังมีผมอยู่
บริศร์ตบไหล่ของนรมนเบาๆ เธอมองดู หน้าตาที่หล่อเหลาและเฉลียวฉลาดของบุริศร์ นั้น มีความกล้าขึ้นมาบ้าง
“ไปกันเถอะ ! ”
นรมมหายใจเข้าลึกๆ ยกขาขึ้นมาอีกครั้ง และเดินไปที่ห้องของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา
ตอนที่พวกเขามาถึงที่หน้าประตูห้อง ของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เสียงหัวเราะดัง ออกมาจากข้างใน ดูท่าอารมณ์ของคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาไม่เลยเลยทีเดียว
บริศ ตบไหล่ของนรมน และให้กำลัง เธอ นรมนถึงรวบรวมความกล้าหาญและเคาะ ประตูห้อง
“เข้ามา ! ”
เสียงของคุณนายทวีทรัพย์ธาดามีพลัง มาก ดูท่าร่างกายไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว
นรมนผลักประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือตุล ยาที่นั่งอยู่ที่ขอบเตียงของคุณนายทวีทรัพย์ ธาดา กําลังนั่งยองๆและทุบขาให้กับคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาอยู่ ส่วนคิมปรนนิบัติอยู่ข้างๆ หยอกล้อจนคุณนายทวีทรัพย์ธาดามีความสุข
สุดๆ
มองๆไปอย่างกะทันหัน พวกเขาเหมือน กับคนในครอบครัวเดียวกันที่สนิทสนมและ ปรองดองกัน
นรมนไม่สบายใจทันที
เธอไม่ใช่คนขี้น้อยใจ ดุลยาสามารถ กตัญญูคุณนายแทนเธอ เธอควรจะดีใจถึงจะ ถูก เพียงแต่ว่าที่น่าประหลาดใจคือเธอถึงกับ ไม่มีความดีอกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว ยิ่งไป กว่านั้นรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก มาแบบไม่ถูก ที่ถูกเวลา
ขณะที่นรมนไม่รู้จะทำตัวยังไฝดี และ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอยู่นั้น คุณนายทวีทรัพย์ ธาดามองเห็นนรมน ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“ยายเด็กนรมน มาสมาส รีบเข้ามาให้ คุณย่าดูเร็วๆ ! ”
ความรักที่อบอุ่นของคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาที่มีต่อนรมนปกปิดไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ยิ่ง ไปกว่านั้นเธออยากลุกขึ้นมาและเข้าไป ต้อนรับนรมนด้วยตัวเอง กลับถูกตุลยาขัด ขวางไว้
“คุณย่าคะ ขาของคุณยายเพิ่งหายดี คุณ หมอพูดแล้วว่า ให้ท่านเดินน้อยๆหน่อยค่ะ พี่ มาแล้วนี่ไงค่ะ ? ร่างกายเธอดี ให้เธอเข้ามาก็ แล้วค่ะ”
ดุลยาเรียกคำว่า”คุณย่า” คำนี้จนทำให้ นรมนอดที่จะยักคิ้วไม่ได้
คิมเห็นเช่นนี้ รีบอธิบายขึ้นมาว่า “ช่วงนี้ ดุลยาอยู่ปรนนิบัติข้างกายคุณนายมาโดย ตลอด คุณนายเห็นว่าเธอเป็นเด็กดีและเชื่อฟัง ก็เลยให้เธอเรียกคุณย่าตามเธอ”
นรมนไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่ว่าเห็น ตุลยาตั้งใจขัดขวางคุณนายทวีทรัพย์ธาดาลุก ขึ้นมา จึงไม่สบายใจบ้างเป็นธรรมดา
เธอเดินมาตรงหน้าคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาอย่างเร็วไวพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “ร่างกาย ท่านดีขึ้นบ้างหรือยังคะ ? ”
“ดีขึ้นมากแล้ว” คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นนรมน รีบจับ
มือของเธอเอาไว้
“ฉันได้ยินมาว่าหนูไปทำธุระที่ต่าง ประเทศ นี่เพิ่งกลับมาหรือ ? ”
คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาคำนี้ ทำให้นรมนเข้าใจ ท่านยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเอง แท้งลูก สําหรับเรื่องนี้นรมนก็ไม่พูดอะไรมาก ยังไงซะถ้าหากให้คุณนายรู้ว่าตัวเองเพื่อให้ ได้ยาแก้พิษมาแล้วทำให้ต้องแท้งลูก คาดว่า คุณนายคงเสียใจแย่เลย
“ค่ะ เพิ่งลงจากเครื่องค่ะ”
นรมนพูดไหลไปตามคำพูดของคุณนาย
“ถึงว่าหล่ะ ฉันดูสีหน้าหนูไม่ดีเอามากๆ เลย ปรับเวลาไม่ได้แน่ๆเลยละสิ คุณลุงของ หนูก็ยุ่งๆ ย่าไม่เห็นเขาทั้งวันแล้ว ตอนนี้มีแต่ แม่หนูกับน้องสาวหนูคนนี้อยู่เป็นเพื่อนย่า ดี นะที่มีพวกเธออยู่ด้วย ตอนนี้หนูกลับมาแล้ว ต้องอยู่เป็นเพื่อนย่ามากๆนะรู้มั้ย ? ” คุณนายทวีทรัพย์ธาดายิ่งมองนรมนยิ่ง
รู้สึกถูกชะตา
ดวงตาคู่นั้นของเธอเหมือนในทรสุดๆ ทําให้เธอคิดถึงลูกชายตัวเองโดยไม่รู้ตัว
” ถ้าพ่อของหนูยังมีชีวิตอยู่ เห็นสภาพ หนูแบบนี้ คาดว่าต้องดีใจมากๆเลย”
ร่างกายของคุณนายตื่นเต้นเล็กน้อย
“คุณย่าคะ ท่านอย่าตื่นเต้นเกินไปนะคะ ท่านลืมแล้วหรอคะ คุณหมอพูดแล้วว่า ท่าน ตื่นเต้นเกินไปไม่ได้ พี่ก็จริงๆเลย กลับมาก็ไม่ โทรมาก่อน ฉันจะได้พูดกับคุณย่าล่วงหน้า จะ ได้ไม่ทำให้ความดันคุณย่าสูงเพราะความตื่น เต้น”
ตุลยาพูดเหมือนกับว่าเป็นห่วงเป็นใย คุณนายทวีทรัพย์ธาดามากๆ กลับทำให้นรมน ขยะแขยงเป็นพิเศษ
เธอไม่ได้เป็นลูกหลานตระกูลบ้านทวี ทรัพย์ธาดาโดยสิ้นเชิง ตอนนี้มาวุ่นวายและ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
