บทที่ 180 ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร

บุริศร์ทั้งหัวเราะไปและร้องไห้ไปไม่หยุด

ยังจะมีอะไรเทียบกับที่ตนเองยากลำบากมาหลายปี กลับเป็นการทำเพื่อคนอื่นยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่?

คนๆนี้ยังเป็นคนที่ตนเองเคยเข้าใจว่าสนิทที่สุดคนหนึ่ง แม้กระทั่งแม่ของเขาเองก็เข้าข้างอย่างคลุมเครือ

เขาไม่เข้าใจมาตลอด ถึงแม้นรมนจะไม่ชอบแม่ แต่ถึง อย่างไรกานต์ก็คือหลานชาย ทำไมการหายตัวไปของ กานต์ แม่ของเขากลับเย็นชา ไม่แยแสเช่นนี้ ?

ในความทรงจำของบุริศร์ แม่ไม่ได้เป็นคนเลือดเย็น แต่ ทั้งหมดนี้แท้จริงเพราะอะไร?

ดูเหมือนจะมีเพียงป้าโอที่สามารถให้คำตอบเขาได้ แต่ ตอนนี้ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะระเหยไปแล้ว ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่พบเบาะแสใดๆ

เรื่องทั้งหมดเหมือนจะขัดจังหวะเบาะแสทั้งหมดอย่างฉับ พลัน

ดูเหมือนเขมิกาเป็นคนบงการเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปี ก่อน และมีความเป็นไปได้ว่าเป็นแผนการที่ตั้งเมวางเอาไว้ สังหารนาวิน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะมีเรื่องราวมากกว่าที่เห็น

นาวินถูกรับมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่ยังเล็ก ฝึกฝนและเติบโตขึ้นมากับเขา สามารถเรียกได้ว่าเป็นพี่ น้องกัน สำหรับเรื่องของบุริศร์ นาวินไม่เคยยุ่งเกี่ยว แต่ทำไมถึงทรยศเขาแค่เรื่องของนรมนเพียงเรื่องเดียว? บุริศร์นึกถึงตอนที่อยู่กับนาวิน ป้าโอมักจะทำของว่างให้ เขากับธิดา

ตอนนั้นบุริศร์รู้สึกแค่เพียงป้าโอเป็นคนมีเมตตา มีน้ำใจ กับเด็กกำพร้า แต่ตอนนี้คิดดูแล้ว นี่อาจเป็นอุบายหาพวก ของป้าโอ

บางทีตั้งแต่แรกเริ่ม นาวินกับธิดาคงถูกป้าโอซื้อไปแล้ว

เพียงแต่สิ่งที่บุริศร์ไม่เข้าใจคือ ห้าปีก่อนป้าโอซอบนรมน มาก และทำดีกับเธอ ถ้าบอกว่าเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้น ของนรมนมีป้าโอบงการอยู่เบื้องหลัง นั่นเป็นเพราะอะไร? มีเหตุจูงใจอะไร?

บุริศร์ไม่สามารถคาดเดาสิ่งนี้ได้ นั่นคือเหตุผลที่ไม่เคย นึกถึงป้าโอ กลับคาดไม่ถึงว่าเป็นการปล่อยโอกาสให้เธอ พาคนไปจากใต้จมูกของเขา

เมื่อธรณีได้ฟังคำพูดของบุริศร์ ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

“นาวินเป็นสุภาพบุรุษอย่างแน่นอน ในตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา มีกฎมากมาย เขาไม่เคยพูดออกมาแม้เพียงครึ่งคำ หากไม่ใช่เพราะธิดา บางทีเขายิ่งจะไม่เผยพิรุธใดๆ ความ หมายของนายก็คือ นาวินเป็นคนวางเพลิงเมื่อห้าปีก่อน? เขมิกาเป็นคนบงการหรือ? ”

“ตอนนี้ดูเหมือนเป็นแบบนั้น แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น แน่นอน เขมิกาหนีออกมาจากคุก พาตัวกานต์กับกิจจาไป เธออยากไปจากเมืองชลธี หรือไม่ก็ใช้พวกเขาสองคนมาเป็นเครื่องต่อรอง ให้สามารถหนีออกไปจากเมืองชลธีได้ แต่อยู่ดีๆเธอกลับไม่ไป เพราะอะไร? เธอกำลังรออะไร อยู่? หรือเป็นเพราะมีใครไม่ให้เธอไปจากที่นี่? ตอนที่ กิจจาหนีออกมา กานต์หายสาบสูญไป อ้างอิงจากความ สามารถของเธอ เธอสามารถหนีออกจากเมืองชลธีได้ แต่ เธอกลับตายแล้ว เป็นการตายอย่างลึกลับ และกระทันหัน ะ แบบนั้น นายรู้สึกว่ามันแปลกไหม?

บุริศร์หยิบบุหรี่ออกมาด้วยความอยาก แต่เพียงแค่เอามา สูดดม และทัดหูเอาไว้

เห็นเขาควบคุมความรู้สึกแบบนี้ ธรณียิ่งรู้จักเขามากขึ้น “บางทีเธออาจเพียงแค่ติดเชื้อจนทำให้ตนเองต้อง ตาย? ”

คำพูดของธรณีทำให้บุริศร์ส่ายหน้าและกล่าวว่า : “นาย รู้ไหม? ฉันจงใจให้คนส่งข่าวถึงเขมิกา บอกว่ากิจจาป่วย เป็นตายเท่ากัน ตอนนั้นตั้งเมไปหาเขมิกา ให้ยาเธอขวด หนึ่ง บอกว่าเป็นยาที่จะทำให้เธอจิตใจเลื่อนลอยไป ชั่วคราว วันต่อมาจะมีคุณหมอไปตรวจและรักษา แต่นายรู้ ไหมว่านั้นคือยาอะไร? ”

“ยาอะไร? ”

“ยาพิษ ยาพิษที่คร่าชีวิตในสัมผัสแรก! ”

คำพูดของบุริศร์ทำให้ธรณีหน้าซีดทันที

“เป็นไปได้อย่างไร? ”

“ใช่ เป็นไปได้อย่างไร? ตั้งเมอยู่เป็นม่ายมาหลายปี มีเขมิกาเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว นอกจากนี้เธอยังฝากความ หวังทั้งหมดไว้ที่เขมิกา หวังว่าเธอจะสามารถกลายเป็นคุณ ผู้หญิงของตระกูลโตเล็ก ทำให้ตระกูลศิริวัชรภัทรเลื่อน ฐานะขึ้นไปอีกขึ้น เพื่อตั้งเมจะได้เสพสุขไปตลอดชีวิต ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอจะลงมือกับลูกสาวแท้ๆของ ตนเองได้อย่างไร? ”

บุริศร์เอ่ยถามเบาๆ

ธรณีเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจความหมายของบุริศร์ทันที

“ความหมายของนายคือ ตั้งเมถูกคนใช้เป็นเครื่องมือ บางทีแม้แต่ตนเองก็ไม่รู้ว่ายาขวดนั้นมีปัญหา? ”

“มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นแบบนั้น ถ้าตอนนั้นเขมิกา ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีสักนิด กลัวว่ากิจจาจะหนีไปได้

บางทีเธออาจจะเสียชีวิตในคุกตอนนั้น แต่เขมิกาหนีไป ไม่ เพียงแค่หนี แต่ยังพากานต์กับกิจจาไปด้วย ตั้งใจใช้กานต์ เพื่อแก้แค้นนรมน แต่เมื่อนรมนรีบไปถึง กลับว่างเปล่า นาย ไม่คิดว่ามันน่าแปลกหรือ ผู้หญิงที่อยากให้นายตาย กลับ ทิ้งโอกาสแก้แค้น? อยู่ดีๆก็เกิดความเมตตา ปล่อยนรมน ไป? นายคิดว่าเป็นไปได้หรือไง? ”

คำถามอีกข้อของบุริศร์ทำให้ธรณียิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเรื่องเหล่านี้จะมีข้อสงสัยที่เชื่อม โยงกันมากมายขนาดนี้ และข้อสงสัยเหล่านั้นเกี่ยวกับการ เสียชีวิตของเขมิกา และการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ของกานต์กับนรมน ดูเหมือนจะไม่มีเบาะแสที่เกี่ยวข้อง
“กิจจาไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม?

บุริศร์ส่ายหน้า

“กิจจาเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอน นั้นเขมิกาถึงแม้จะเย็นชากับเขา แต่ไม่เคยตีเขาแบบนั้น ดังนั้นสำหรับกิจจา คือการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถ้าไม่มีกานต์อยู่ กิจจาคงจะไม่เป็นอย่างตอนนี้ อาจจะ เปลี่ยนไปเป็นแบบไหนก็ไม่มีใครรู้ จากการที่แม่ของตนเอง โดนทำร้าย มันจะเป็นภาพฝังใจไปตลอดชีวิต หลังจากเขา กลับมาก็ฝันร้ายทุกคืน และร้องไห้ทุกคืน ฉันไม่กล้าถาม และไม่กล้าถามว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น แต่กิจจาเปลี่ยนไป จริงๆ เขาไม่พูดถึงเขมิกาอีกเลย ไม่แยแสแม้แต่การตาย ของเธอ แต่เขาเป็นเพียงแค่เด็กสี่ขวบนะ! เหตุการณ์ครั้ง นั้นกระทบกระเทือนและฝังอยู่ในใจเขาอย่างรุนแรง ทำได้ เพียงรอให้มันค่อยๆจางหายไปกับกาลเวลา หวังเพียงเขา จะดีขึ้น ฉันต้องไม่ทำให้ตรินท์ผิดหวัง”

บุริศร์ทอดถอนใจ

ธรณีกลับตกใจอย่างฉับพลัน

“กิจจาคือลูกชายของตรินท์?

“ใช่! ”

หลังจากบุริศร์เล่าความลับที่เก็บงำมาหลายปี จู่ๆก็รู้สึก สบายใจขึ้นมา ถึงแม้จะยังมีความกดดันอยู่ แต่กลับมีพื้นที่ ให้หายใจเล็กน้อย

หลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยรู้สึกผิดหวังที่ดูแลกิจจาเหมือนกับลูกชายของตนเอง เพียงเพราะเรื่องนี้กลับทำให้ นรมนแม่ลูกต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมาย เขา รู้สึกละอายใจ วันนี้ยังไม่ทันได้ชดเชย พวกเธอแม่ลูกกลับ ถูกวางแผนทำร้ายอีก เขาจะมีชีวิตได้อย่างไร?

สำหรับตรินท์ คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่ธรณีรู้ เพราะตอนนั้น เขาเป็นคนทำคดีนี้

ตรินท์เป็นสายลับ ฉากที่ถูกคนทรมานในตอนสุดท้าย เขายังจำได้จนถึงบัดนี้ ทุกครั้งที่คิดถึงตรินท์ เขารู้สึก

เคารพจากใจจริง

นั่นคือผู้ชายคนหนึ่ง เป็นสุภาพบุรุษ เป็นผู้ชายที่ธรณี รู้สึกว่าน่านับถือในชีวิตนี้!

คิดไม่ถึงว่าเขาจะยังมีทายาท

นึกถึงความสัมพันธ์ของเขมิกากับกิจจา ธรณีเข้าใจอะไร หลายอย่างขึ้นมา

“ไม่น่าแปลกใจที่คุณดีกับเขมิกามาก แท้จริงเป็นเพราะ ตรินท์ หลายปีนี้ คุณแบกรับคำนินทามากมาย ทำไมถึงไม่ อธิบายทุกอย่างออกมาล่ะ? ”

“คนที่มีค่าสำหรับฉันมีเพียงภรรยาของฉันกับตรินท์ คน อื่นจะมองอย่างไรก็ช่าง” แต่ไหนแต่ไรบุริศร์ไม่ใช่คนที่ใช้ชีวิตตามคำพูดของคน

อื่น

ตอนนี้ถือว่าธรณีเข้าใจอย่างถ่องแท้
มองดูผู้ชายตรงหน้า ธรณีรู้สึกชื่นชมทันที

“ฉันจะต้องช่วยนายตามหาคุณนรมนกับกานต์ ช่วงนี้ นายกลับไปอเมริกาได้อย่างวางใจ ถึงแม้ตระกูลโตเล็กจะ มีคนของป่าโอมากแค่ไหน แต่ก็ทำอะไรตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาของพวกเราไม่ได้ นายไม่ต้องกังวล”

“รบกวนด้วยนะ! ”

บุริศร์ตบฝ่ามือของธรณีอย่างสนิทสนม เหมือนจะฝาก ทั้งชีวิตและครอบครัวทั้งหมดแก่เขา

นี่คือความเชื่อใจระหว่างผู้ชาย เป็นความไว้วางใจ ระหว่างสหายร่วมรบ แม้ว่าทั้งสองจะไม่เคยต่อสู้เคียงบ่า เคียงไหล่กัน แต่เขาก็เคยเป็นทหารเหมือนกัน และเข้าใจ ความหมายของการมอบความไว้วางใจ

จู่ๆธรณีก็รู้สึกไหล่ของตนเองแบกความรับผิดชอบหนัก มาก เพียงแต่รู้สึกเปิดเผยอย่างสนิทใจ

“วางใจเถอะ ถึงแม้จะไม่มีเบาะแสใดๆ ฉันก็ยังสามารถ หาเบาะแสได้ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันจะลองตรวจสอบจาก โรงพยาบาลที่คุณนรมนเกิดดู เนื่องจากนายบอกว่าตระกูล ธนาศักดิ์ธนเลี้ยงดูคุณนรมนมาตลอด และพวกเขาก็คิดว่า คุณนรมนคือลูกสาวแท้ๆของตนเอง มีความเป็นไปได้อย่าง หนึ่ง นั่นคือคุณนรมนถูกสลับตัวตอนเกิด หรืออาจจะอุ้มไป ผิดตัว เพียงแค่ตามหาผู้หญิงที่คลอดลูกพร้อมกับคุณนาย ของตระกูลธนาศักดิ์ธนในปีนั้น อาจจะได้เบาะแส ถึงแม้จะ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของคุณนรมน แต่ตอน นี้ทำได้เพียงเริ่มลงมือจากตรงนี้เท่านั้น”
“อืม ตระกูลโตเล็กจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้อแรกเพราะ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าในตระกูลโตเล็กมีใครเป็นศัตรูกับฉันบ้าง ข้อสองตัวตนของนรมนยังไม่เปิดเผยทั้งหมด ตอนนี้ยังไม่ เหมาะที่จะพูดกับตระกูลธนาศักดิ์ธน ข้อสามฉันอยู่ อเมริกา หากเกิดความผิดพลาด ฉันกลัวว่าจะรีบกลับมาปก ป้องพ่อตาแม่ยายไม่ทัน ดังนั้น…”

“ฉันเข้าใจ เรื่องความปลอดภัยของสามีภรรยาตระกูล ธนาศักดิ์ธนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเถอะ”

ธรณีรับแบกรับแต่เพียงผู้เดียว

“ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร! ” บุริศร์ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

ผู้ชายสองคนส่งยิ้มให้แก่กัน เผยให้เห็นอารมณ์มากมาย โดยไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดให้มากความ

“ธิดาไม่ใช่ลูกของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยังมีเบาะแสอื่น อีกไหม? ”

บุริศร์รู้ว่าคุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาล้มป่วยเพราะ เรื่องนี้ ดังนั้นจึงถามออกมาทันที

ธรณีส่ายหน้ากล่าวว่า: “เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ข่าวลือ ตั้งแต่เริ่ม นาวินบอกแม่ของฉันว่ายังมีลูกของเฮียหลงเหลือ อยู่บนโลกใบนี้ แต่ตอนนี้นาวินตายแล้ว ธิดาก็ไม่ใช่ลูก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และอาจจะไม่ใช่ลูกนอกสมรสของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ทุกอย่างเป็นเพียงเหยื่อล่อ ลาก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาลงน้ำใช้พวกเราเป็นข้ออ้างเกราะกำบัง เพียงแค่ข้อเท็จจริงนี้แม่ของฉันอาจจะยอมรับมันไม่ ได้ เดียวก็ดีขึ้น ไม่ต้องเป็นห่วง”

ธรณีกล่าวจบก็ยิ้มออกมา มุมปากเต็มไปด้วยความ

ขมขึ่น

เดิมที่คิดว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดายังมีทายาท ตอนนี้ดู เหมือนจะคว้าน้ำเหลว ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถรู้สึกดีได้ ทันใดนั้นเอง รถเฟอร์รารี่สีแดงเพลิงจอดลงตรงหน้าบุริ

ศร์กับธรณีอย่างกระทันหัน

เจตต์ลงมาจากรถ กล่าวอย่างรีบร้อน: “ฉันมีข่าวเกี่ยว กับแคทเธอรี”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ