บทที่ 1003 คุณมันบ้าไปแล้วจริง ๆ

“ระวัง! ”

คมทิพย์เหงื่อไหลด้วยความตกใจ รีบคว้าที่จับรถเอาไว้ ส่วน นโมนใบหน้าขาวซีด บนศีรษะมีเหงื่อซึมออกมา

รมิดากลับสงบเยือกเย็น เพียงแต่มุมปากกระตุกเล็กน้อย

นรมนรีบเหยียบเบรก เสียงล้อขูดกับถนนแสบหูเป็นพิเศษ ทําให้คนรู้สึกอกสั่นขวัญหาย

รถเกือบชนกัน แต่สุดท้ายกลับหยุดลงในตำแหน่งที่ห่างกัน เพียงหนึ่งเซนติเมตร หัวใจของนรมนเต้นแรง ในขณะที่จิตใจยังไม่สงบลง ประตูรถ

เฟอร์รารีก็เปิดออก

ราเชนสวมชุดสูทเต็มตัวสีขาว ออกมาจากด้านในของรถเฟอร์ รารี ตรงเข้ามาเคาะประตูรถของนรมน

หัวใจของนรมนกระตุก

หลังจากที่เธอรู้ว่าผู้ตายคือผู้ช่วยของราเชน นรมนก็คิดว่าเมื่อ ไหร่ราเชนจะตามหาตนเอง ตอนนั้นยังไม่ทันขึ้นเครื่องบิน ราเชน ก็มาหา ถึงแม้จะไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย แต่นรมนยังคง แอบขมวดคิ้ว

“ลงมาจากรถ พวกเราต้องคุยกัน”
เสียงของราเชนแหบแห้ง ดูเหมือนอารมณ์จะไม่ค่อยดีมาก คมทิพย์รีบคว้าตัวนรมนเอาไว้ กล่าวเสียงเบาว่า “ลงไปไม่ได้ นะ ถ้าเขาจัดการเธออย่างสุนัขจนตรอกจะทำอย่างไร? อย่าลืม นะ ตอนนี้ร่างกายของเธอยังคงบาดเจ็บอยู่

นรมนกลับรู้ว่าตนเองไม่ลงไปไม่ได้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร อีก ฝ่ายสูญเสียผู้ช่วยไป ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลหรืออารมณ์ตนเองควร จะไปดูสักหน่อย

“ฉันต้องลงไป ทางฝั่งราเชนต้องมีคำอธิบาย และถ้าเขา ต้องการซักถามข้อกล่าวหาบุริศร์ พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการแก้ไขความเข้าใจผิด

ในขณะที่พูดนรมนปลดเข็มขัดนิรภัยออก

คมทิพย์กระวนกระวายใจ

“เธออย่าโง่ได้ไหม? บอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด เธอพูดแค่ไม่กี่ คำจะแก้ปัญหาได้อย่างไร? และอีกอย่างเธอดูท่าทางของราเชน ในตอนนี้สิ แทบอยากจะกินคนเข้าไป เธอลงไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร ไม่สู้รอกลับเมืองชลธีแล้วค่อยว่ากัน

รมิดากระแอมไอหนึ่งทีและกล่าวว่า “เธอสามารถจัดการได้ ด้วยตนเอง คุณไม่ต้องกังวล

คมทิพย์รู้สึกไม่โอเคทันที

“คุณเป็นหมอภาษาอะไรเนี่ย ไม่ใช่ว่าคุณจะไม่รู้สภาพร่างกาย ของเธอ ในตอนนี้”
“เอาล่ะ ไม่ต้องทะเลาะกัน รอฉันอยู่ตรงนี้นะ

นรมนลงจากรถอย่างไม่สนใจความคิดเห็นของคนอื่น บนร่างกายของราเชนมีกลิ่นบุหรี่แรงมาก นรมนสูดดมเข้าไป รู้สึกคันคอเล็กน้อย

เธอบีบจมูกอย่างไม่รู้ตัว ก็ได้ยินราเชนกล่าวเสียงเบาว่า “พวก เราคุยกันสองต่อสองเถอะ”

“ได้”

นรมนไม่ปฏิเสธ

“ไปไหน? ”

“ในรถของผม! วางใจเถอะ ไม่ทำให้คุณขึ้นเครื่องช้าหรอก”

ราเซนรู้ตำแหน่งที่อยู่ของนรมนอย่างดี กลับทำให้นรมนรู้สึก ประหลาดใจ

เธอเงยหน้ามองราเชน จากแววตาของเขา นรมนมองไม่เห็น ความโกรธหรืออารมณ์ใด ๆ มีเพียงความเศร้าใจและเจ็บปวด

ใจ

นรมนรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก เธอเข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียคนที่รักไป ตอนแรกที่บุริศร์ตกลงมาจากหน้าผาที่ยูนนาน นรมนเหมือนตายทั้งเป็น ตอนนี้เห็นราเซนเป็นแบบนี้ เธออดนึกถึงข่าวลือข้าง นอกไม่ได้

ความสัมพันธ์ระหว่างราเชนกับซินดี้นั้นคลุมเครือ

ถ้าข่าวนี้คือความจริง ซินดี้เป็นคนรักลับ ๆ ของราเชน ความ เจ็บปวดทุกข์ทรมานแบบนี้ทำให้คนค่อนข้างเป็นทุกข์

นรมนเข้าไปในรถของราเชน คมทิพย์ตกใจรีบวิ่งเข้ามาขัด

ขวาง แต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่ง

รถของราเชนพุ่งออกไปราวกับลูกธนู

นรมนไม่ได้มีความรู้สึกอะไรมาก นั่งพิงหน้าต่างมองทิวทัศน์ ภายนอกโบยบินผ่านไป สิ่งที่คิดในใจกลับเป็นบุริศร์

ไม่รู้ว่าตอนนี้ผู้ชายคนนี้อยู่ข้างในจะเป็นอย่างไรบ้าง เขามีอิทธิพลและความมั่งคั่งมาตลอด เคยต้องลำบากแบบนี้ เมื่อไหร่?

แท้จริงแล้วใครวางแผนให้บริศร์เข้าไป

นรมนสงสัยกล้าณรงค์อยู่ในใจ แต่ตอนนี้สงสัยราเชน

มากกว่า

รถของราเชนขับอย่างรวดเร็วมาจอดตรงหน้าคอนโดมิเนียม

ของตนเอง

“ลงรถ”

นรมนนิ่งไปสักพัก ในเวลานี้การเข้าไปในคอนโดมิเนียมของผู้ชายที่เห็นได้ชัดว่าเป็นศัตรูไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาด เพียงแต่ ตอนนีนรมนไม่มีทางเลือก

เธอปลดเข็มขัดนิรภัย ตามราเชนเข้าไปในคอนโดมิเนียม

คอนโดมิเนียมรกมาก เต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ มีกลิ่นฉุนจนนร มนไอออกมา เธอเหลือบมองดู บนพื้นเต็มไปด้วยขวดเหล้ามากมาย ควัน

บุหรี่ตลบอบอวลไปทั้งห้อง บดบังสายตา มีความไม่ชัดเจนมาก

นรมนเดินไปตรงหน้าต่างและเปิดมันออก โดยไม่รู้ตัว จากนั้น นั่งยองลงไปเก็บกวาดห้องอย่างง่าย ๆ

ราเชนเอาแต่มองเธอ และไม่ได้ห้าม ไม่ได้พูดอะไร

แววตาของเขามีความเลื่อนลอย ราวกับมองเห็นใครอีกคน ผ่านตัวของนรมน แววตานั้นมีความคิดถึง นรมนเห็นแล้วรู้สึก สงสาร

“การตายของซินดี้…….

“ไม่ใช่บุริศร์ คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่รบกวนเขา

ราเชนรู้ว่านรมนจะพูดอะไร ดังนั้นก่อนที่เธอจะพูดจบจึงรีบพูด

ขึ้นมาก่อน

นรมนรู้สึกเบาใจไปเยอะเลยทีเดียว

“ราเชน ฉันรู้ว่าตอนนี้พูดไปก็ไม่สำคัญ แต่ฉันยังต้องการพูด เสียใจด้วยนะ”
“คุณกำลังปลอบโยนผมเหรอ? หรือว่ารู้สึกเห็นใจผม? ”

ราเชนมองนรมน น้ำเสียงมีความดุเดือดอยู่บ้าง

สําหรับการซักถามที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว นรมนรู้สึกอึ้งไป ไม่รู้ ว่าควรจะตอบอย่างไรถึงจะดูฉลาด จึงถือโอกาสปิดปากไม่พูดจา ไปเลย

ไม่ว่าใครเจอกับเรื่องที่เดายากจนน่ากลุ้มใจ เหมือนความ

โกรธกระทบลงบนปุยฝ้าย กลัดกลุ้มใจ แต่กลับไม่ได้ผลอะไร

ราเชนถอนหายใจ กล่าวเสียงเบาว่า “เทน้ำให้ผมสักแก้วสิ ขอบคุณ”

นรมนก็ไม่ปฏิเสธ เทน้ำอุ่น ให้เขาแก้วหนึ่ง

เมื่อราเชนรับแก้วน้ำมา อยู่ดี ๆ ก็กล่าวขึ้นว่า “ซินดี้คือคนรัก ของผม”

ประโยคนี้ทำให้นรมนอึ้งไป

ถึงแม้จะมีข่าวลือจากข้างนอกมานานแล้ว แต่อย่างไรเสียก็ ไม่มีหลักฐาน ตอนนี้ได้ยินราเชนพูดออกมาเองแบบนี้ นรมนไม่ ได้แปลกใจมาก

“ฉันต้องพูดอะไรไหม? ”

“ไม่ต้อง ผมแค่อยากหาใครสักคนพูดด้วยแค่นั้น

คําพูดของราเชนทําให้นรมนกลุ้มใจ และไม่รู้ว่าควรจะพูด อย่างไร ทำได้เพียงนั่งเทน้ำในตนเองอยู่ข้าง ๆ
ร่างกายของเธอยังมีบาดแผล เมื่อสักครู่รถของราเชนขับเร็ว เกินไป ไม่ทันระวังว่าแผ่นหลังของนรมนจะสัมผัสโดนเบาะ โดยสาร

ตอนนีนรมนเจ็บจนเป็นตะคริว เธอกระตุกเบา ๆ ทําได้เพียง ดื่มน้ำอุ่นเพื่อผ่อนคลาย

ราเชนจมอยู่ในความโศกเศร้าเสียใจ จึงไม่ได้สังเกตนรมน

ดูเหมือนเขาจะจมดิ่งอยู่ในความทรงจำ

“ผมกับซินดี้เจอกับในสลัม คุณรู้ใช่ไหมว่าสลัมเป็น อย่างไร?

นรมน ราเชนไม่ได้ต้องการให้เธอตอบคำถาม

มุมปากของราเชนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ รอยยิ้มที่หวานชื่น และสวยงาม

“คนมากมายรู้สึกว่าสลัมเป็นสถานที่ต้อยต่ำ ก็เป็นแบบนั้น จริง ๆ ที่นั่น ผู้คนมากมายยังไม่มีเครื่องนุ่งห่มหรืออาหารให้อิ่ม ท้องได้เลย ผมถูกคนตามฆ่า จำเป็นต้องหนีเข้าไปในสลัม ผมอยู่ ที่นั่นสามวัน ไม่ได้กินไม่ได้ดื่ม จนเกือบจะหิวตาย เป็นซินดี้ที่แบ่ง ของกินให้กับผม หลังจากที่รู้ว่าผมประสบกับชีวิตที่ขมขื่นก็พูด กับผมว่า เข้าวงการบันเทิงเถอะ”

“คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นที่พวกเราสองคนอยู่ในสลัมเมื่อพูดคำนี้ แล้วมันน่าหัวเราะแค่ไหน? แต่ผมตกลง ตั้งแต่วินาทีที่ซินดี้เอา อาหารของตนเองให้แก่ผม ผมก็รู้ว่าเขาคือคนที่ดีกับผมจริง ๆผมกับเขาออกมาจากสลัม หนีการไล่ล่า รอดจากความหิวโหย และความทุกข์ยาก ในที่สุดก็มีที่ยืนในวงการบันเทิง ผมบอกตัว ผมเองว่า ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้แก่ซินดี้”

“เมื่อวานเขายังรับปากผมว่าจะกลับไปพร้อมกับผม แต่วันนี้ เขาไม่อยู่แล้ว คุณรู้ไหมว่าตอนผมได้ยินข่าวว่าเขาไม่อยู่แล้วผม รู้สึกอย่างไร? ผมรู้สึกว่าท้องฟ้าของผมพังทลายลงมา

“นรมน ซินดี้สําหรับผม ก็มีความหมายเช่นเดียวกับบริศร์ สําหรับคุณ ผมรู้ว่าความรู้สึกระหว่างผมกับเขาบางทีพวกคุณ อาจจะไม่เข้าใจ แต่แล้วไงล่ะ? อย่างไรเสียเขาคือคนเดียวที่ผม รักสุดหัวใจจนถึงตอนนี้”

ดวงตาของราเชนแดงก่ำสุด ๆ จนแม้แต่มีของเหลวอื่น ๆ ไหล ออกมาเต็มไปหมด แทบจะพังทลาย

หัวใจของนรมนเจ็บปวดเล็กน้อย กล่าวเสียงเบาว่า “บุริศร์ไม่

ได้เป็นคนทำ! ฉันสามารถเอาตัวของฉันเป็นประกันได้ เขาไม่มี

ทางลงมือกับซินดี้ และเขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำ

ราเชนมองนรมน และยิ้มขึ้นมาอย่างอ้างว้างโดยพลัน

“บางครั้งผมก็อิจฉาบุริศร์ สามารถมีภรรยาอย่างคุณได้ นับว่า

เป็นวาสนาของเขา”

“บุริศร์ก็ดีกับฉันมาก”

“ไม่มากเท่ากับที่คุณทำเพื่อเขา ถ้าเป็นผู้หญิงอื่น เกรงว่าคงจะ เลิกกับเขาไปนานแล้ว ความยุ่งเหยิงของตระกูลโตเล็กเกือบจะฆ่าคุณ ผมสงสัยจริง ๆ คุณไปเอาความกล้าหาญมาจากไหน ทําไมต้องเป็นเขา

นรมนรู้สึกว่าคำพูด ของราเชนไม่ค่อยน่าฟัง

“ความรู้สึกก็เหมือนคนดื่มน้ำ ร้อนเย็นรู้เอง ฉันไม่อยากพูดกับ คุณมาก ก็เหมือนกับคุณและซินดี้ คุณไปเอาความกล้าหาญมา จากไหนทําไมต้องเป็นเขา

นรมนพูดประโยคนี้จบ ราเชนหัวเราะเยาะตัวเองและพูดว่า “ผมไม่จําเป็นต้องเป็นเขาหรอก เพื่อเป้าหมายอื่น ผมอาจจะแต่ง คนอื่นเป็นภรรยา จนแม้แต่แต่งงานมีลูกกับคนอื่นได้ด้วยซ้ำ ผม คิดมาตลอดว่าตนเองปฏิบัติต่อความรักอย่างซื่อสัตย์ ตอนนี้มอง ดูแล้ว ผมยังคงพ่ายแพ้ต่อความเป็นจริง

“คุณหมายความว่าอะไร? คุณจะแต่งงานเหรอ? ในขณะที่ ศพของซินดี้ยังไม่ทันเย็นเนี่ยนะ? ”

นรมนรู้สึกว่าถ้าราเซนตอบว่าใช่ เธอจะต้องรู้สึกดูถูกผู้ชายคน

นี้แน่นอน

โชคดีที่ราเชนส่ายหน้าและกล่าวว่า “ผมแค่ยกตัวอย่างเฉย ๆ เอาเถอะ คุณไปได้แล้ว”

มุมปากของนรมนยกขึ้นเล็กน้อย

“คุณให้ฉันมาที่นี่แท้จริงแล้วเพื่ออะไร? ”

“อาจจะแค่อยากหาคนคุยด้วยเท่านั้น ไม่อย่างนั้นผมกลัวว่า

ตัวเองจะเป็นบ้าไปจริง ๆ “
เห็นได้ชัดว่าค่าตอบแบบนี้ของราเชนทำให้นมันไม่อาจรับได้ เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นมา

“คุณมันบ้าไปแล้วจริง ๆ ! ”

พูดจบนรมนก็เดินไป

ราเชนกล่าวเสียงเบาว่า “ถ้าคุณโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อม เดียวกับผม คุณก็จะเป็นบ้า! ”

“ฉันดีใจจริง ๆ ที่ไม่รู้ว่าคุณโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมแบบ ไหน”

นรมนรู้สึกว่าตนเองไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อไป

ในเมื่อเรื่องที่ราเชนพูดไม่มีความเกี่ยวข้องกับบริศร์ เธอก็ สบายใจ อย่างน้อยที่สุดตอนนี้ผู้ชายคนนี้ก็ไม่แอบทำลายอยู่ เบื้องหลัง ส่วนเรื่องอื่น นรมนคิดว่าเอาไว้ค่อยคุยกัน

ราเชนก็ไม่รั้งให้นรมนอยู่ต่อ เพียงแต่เมื่อนรมนแตะลูกบิด ประตู จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมา

“นรมน บุริศรเคยให้ผมทำบัตรผ่าน ประเทศ ตอนนี้ได้บัตร มาแล้ว เขากลับเข้าไปข้างใน เรื่องนี้จะทำอย่างไรดี? ”

ร่างกายของนรมนนิ่งไปทันที

“เขาจะไปทำอะไรที่ ประเทศ?

“รับช่วงต่อเนตรา”
ราเชนพูดคำนี้ออกมา นรมนอึ้งไปทันที

“เนตราอยู่ในมือใครนะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ