บทที่ 1015 ฉันแลกเปลี่ยนความลับกับคุณได้

ทันใดกานต์ก็ตระหนักถึงปัญหา

ท้องของหม่ามีละ?

หัวใจของเขาเต้นระรัว

เมื่อกี้เพิ่งจะต้อนรับหม่ามีไป นึกไม่ถึงว่าจะลืมเรื่องที่สำคัญไป อ้างอิงจากเวลาแล้ว เด็กน้อยในท้องของหม่ามีก็ควรจะยังอยู่ใน ท้องของเธอไหม?

แต่ว่าหน้าท้องของหม่ามีแบนราบ แถมยังไม่มีท่าทางของคน ท้องสักนิด หรือตอนที่เขาไม่อยู่จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันนะ? กานต์เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อสืบค้นอีกรอบ แต่เรื่องทุกเรื่องก็

ไม่ใช่จะสามารถหาได้ทางอินเทอร์เน็ต

เรื่องที่นรมนแท้งลูกไม่มีให้เห็นในอินเทอร์เน็ต และไม่มีร่อง

รอยใด กานต์ขมวดคิ้วเข้าหากัน จากนั้นเขาก็ไปที่ห้องทำงานของ

ธรรค

“ผมต้องการกลับบ้านในวันหยุด

ธรรศนิ่งไปนิด

“แม่ของหลาน ได้ส่งให้คนคุ้มกันไปส่งแล้ว แล้วตอนนี้มาบ อกเรื่องจะกลับบ้านในวันหยุดทำไมกัน? หัวข้อโครงการและวิจัยของกลุ่มหลานก็ใกล้จะผ่านการตรวจสอบในไม่ช้านี้แล้ว นี่ หลานที่เป็นหัวหน้ากลุ่มจะถอนตัว กานต์ คิดจะทำอะไรกันแน่?

“ไม่ทำก็คือไม่ทำ! ในกองทัพไม่ได้ขาดคนมีความสามารถนะ ครับ แต่หม่ามีมีแค่ผมคนเดียวที่เป็นลูกชาย เกิดเรื่องใหญ่ขนาด นี้ จะให้ผมอยู่แต่ในกองทัพไม่สนหม่าได้ยังไงกัน? หม่าเป็นผู้ หญิงอ่อนแอ จะให้เธอทำยังไง? ตอนนี้คุณบุริศร์อยู่ที่สถานี ตำรวจใช่ไหม? เขาออกมาไม่ได้ เป็นไปได้ไหมที่คนเหล่านั้นจะ มุ่งเป้าไปที่หม่ามีของผม? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ใครจะรับผิด ชอบ? ใช่คุณสามไหม? ทำได้ไหม?

ถึงแม้กานต์จะอายุไม่มาก แต่ก็มีเหตุมีผล

คิ้วของธรรสขมวดแน่น

“ปู่จําได้ว่าระบบเขตทหารเป็นระบบเดี่ยว นี่หลานแช็คระบบ แล้วออกไปตรวจสอบข่าวหรือเปล่า?”

กานต์ไม่ได้ตอบ ก็เหมือนยอมรับกลายๆ

ธรรศถอนหายใจ เสียงของเขาอบอุ่นมาก

“กานต์ ปูรู้ว่าหลานเป็นห่วงหม่ามี ก็ด้วย เธอไม่ได้เป็นแค่ หม่ามีของหลานนะ แต่ยังเป็นหลานสาวของปูด้วย ใช่ไหม? แต่ หลานต้องเชื่อมือคุณปู่สาม เรื่องบางเรื่องผู้ใหญ่จะแก้ไขได้ดี และหลานก็ไม่ใช่เด็กธรรมดาอีกต่อไป หลานสวมเครื่องแบบ ทหาร และต้องรับผิดชอบ ในเมื่อหลานเลือกที่จะพัฒนาใน กองทัพแล้ว ก็ควรรู้นะว่า ผลประโยชน์ของชาติอยู่เหนือสิ่งอื่นใด ระหว่างบ้านใหญ่กับบ้านเล็กก็ต้องมีการคัดเลือก ในบ้านยังมีคุณปู่สาม และตาทวด พวกเขาล้วนช่วยเหลือหม่าม นอกจากนี้ หลานคิดว่าเด็ดดี้ของหลานไร้ประโยชน์เหรอ? ถูกคนใส่ร้าย แล้วเดินไปที่สถานีตำรวจเพื่อถูกกักขังและสอบสวนอย่างเชื่อฟัง เขาถูกคนครอบงำอย่างนั้นตอนไหนกัน?

ความกังวลทุกอย่างระเดประดังเข้ามา นี่คือสถานการณ์ของ กานต์ ณ ขณะนี้

ตอนนี้ได้ยิน ธรรศพูดเข้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งไป

แม้ว่าคุณบุริศร์จะไม่ได้ปกป้องหมามีบ่อยนัก แต่ถูกคนจูงจมูก เดินไปอย่างนี้เป็นครั้งแรก

กานต์เข้าใจความหมายที่ธรรคสื่อ บางทีนี่อาจเป็นเกมที่คุณบุ ริศร์เป็นผู้กำหนด แต่เขาก็ยังกังวลเล็กน้อย

“หม่ามีของผม……

“อย่ากังวลไป ตาทวดของหลานได้จัดเตรียม คนมาคุ้มครอง เธอแล้ว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้หลานกลับไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ หรอก ไม่ใช่ผู้ร้ายทุกคนสามารถก่ออาชญากรรมไฮเทคได้ ดัง นั้นคนที่เก่งเรื่องเทคโนโลยีอย่างหลานกลับไปก็เสียเวลาและ เสียแรงเปล่า และจะไปขัดแข้งขัดขาหม่ามีด้วย เพียงแค่ทำวิจัย ของหลาน ในเขตทหารอย่างสงบจิตใจก็โอเคแล้ว

เมื่อธรรศพูดมาถึงตรงนี้ ถ้าหากกานต์ไม่รู้จักวางตัวว่าต้องทำ อย่างไรคงต้องทิ้งชุดทหารไปจริง

เขาหรี่ตาและไม่พูดอะไร ในใจกำลังครุ่นคิด ตัดสินอยู่ว่าจะอยู่ในเขตทหารต่อไปหรือไม่

นรมนไม่รู้สักนิดว่าตอนนี้กานต์กำลังพูดคุยกับธรรคแบบ ลูกชายผู้ชายเกี่ยวกับเรื่องของเธออยู่ หลังจากเธอถูกผู้คุมออก มาส่ง โดยใช้รถทหาร

ระหว่างทาง นรมนรับสายของแพรวา

“นรมน ตอนเย็นกลับมาทานข้าวไหม?”

นรมนชะงัก ถามกลับอย่างควบคุมอารมณ์ “คุณน้าแพรวา อยากจะให้ฉันทําของอร่อยให้ทานเหรอคะ?”

“ดูพูดเข้าสิเด็กคนนี้ ลำบากมาเสียขนาดนั้น ตอนนี้กลับบ้าน มาแล้ว น่าจะต้องทำอาหารให้ทานไม่ใช่หรือ? ทานข้าวเที่ยงที่ บ้านคุณตาแล้วใช่ไหม? น้ารู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณตา มากแน่ แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นหลานสาวนะ อย่าไปรับกวน คุณท่านหัวหน้าหนุวรเลย น้าจัดการทำความสะอาดห้องให้แล้ว ตอนเย็นกลับมานะ ธิดาคิดถึง เธอก็รู้ว่าตอนนี้ธิดากำลังท้องอยู่ กังวลใจนิดหน่อย กลับมาอยู่เป็นเพื่อนให้เธอดีใจหน่อยนะ”

แพรวาพูดมาทุกอย่างเพื่อจุดประสงค์นี้ ถ้าหากเธอไม่ตอบ รับค่าก็คงเผยพิรุธ

แต่ในใจของนรมนทอดถอนด้วยความเบื่อหน่าย

หลานสาวนี่มันหมายความว่าอะไร?

นี่พูดเหมือนกับว่าเธอกับคุณท่านตนวรมีความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน
“โอเค ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณน้าแพรวาด้วยค่ะ ฉันอยากทาน

ซุปเปตแก่

นรมนสั่งอาหารเหมือนปกติ

“โอเค ตอนบ่ายน้าจะไปเตรียมให้

แพรวาพูดจบก็คุยกับนรมนสักพักก่อนจะค่อยวางสายไป

ใบหน้าของนรมนมืดครึ้ม

คนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอดีสินะ ราวกับแม่ ลูก แต่ถ้าไม่ได้คุณท่านตนวรเตือนไว้ และเกิดเรื่องกับบุริศร์ เธอ ก็คงนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแพรวา

ผู้หญิงคนนี้ซ่อนไว้เสียลึก

ตลอดทางผู้คุ้มกันไม่พูดอะไร เขาถูกธรรคสั่งให้มาส่งนรมน ลานใหญ่เขตทหาร

เมื่อรถใกล้ถึงบ้านของคุณท่านตนุวร โทรศัพท์ของนรมนพลัน

ส่งเสียง

เธอเหลือบมอง เป็นเบอร์ไม่คุ้นตา

ใครอีก?

นรมนรู้สึกว่าหลังจากกลับมายังเมืองชลธี ในทางกลับกัน ธุรกิจก็มากขึ้น และดูเหมือนว่าคนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด พร้อมที่จะเคลื่อนไหว

เธอกดรับสายอย่างใจเย็น
“นรมนพูด นี่ใครคะ?”

อีกฝ่ายนิ่งไปนิด ก่อนพูด “สวัสดีคุณนายบุริศร์ นี่คือเรือนจํา หมายเลขสอง มีคนอยากเจอคุณ

นโมนนิ่งไป

เรือนจําหมายเลขสอง?

คุกที่เชษฐ์ถูกคุมขัง?

เมื่อเชษฐ์ถูกคุมขังและดำเนินคดีอย่างเป็นทางการ นรมนก็ไม่ ได้ไปฟังอยู่ข้างๆด้วย ดังนั้นจึงไม่ชัดเจนสำหรับเธอว่าเชษฐ์ถูก ตัดสินจําคุกตลอดชีวิตหรือไม่

นี่ก็ผ่านไปนานแล้ว ทำไมเชษฐ์อยากเจอเธอ?

นรมนไม่คิดว่าเชษฐ์จะมีค่าขอร้องว่าอยากพบเธอ นรมน พิจารณาชั่วครู่ ก่อนพูด “เวลาไหนคะ?”

“ยิ่งเร็วยิ่งดี เชษฐ์ถูกตัดสินประหารชีวิต และถูกตัดสินโทษ

พรุ่งนี้ครับ”

นรมนตกใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด แต่หลังจากคิดอีกครั้ง มันก็ สมควรแล้วในสิ่งที่เชษฐ์ได้กระทำลงไป จะประหารชีวิตก็ไม่ผิด

“โอเคค่ะ ฉันจะไป

นรมน โทรหาสมจิต

“ขับรถพาฉันไปส่งที่เรือนจําหมายเลขสอง ฉันรอที่ประตูนะ”
นรมนสั่งให้ผู้คุ้มกันนำรถมาจอดตรงที่ประตูเขตทหาร ไม่นาน สมจิตก็ขับรถออกมา

เมื่อเห็นนรมน เธอก็ลงมาจากรถ

“คุณนาย ตอนเที่ยงออกไปทำไมไม่เรียกฉันละคะ?” สมจิตกลัดกลุ้มใจ รู้สึกว่าตัวเองถูกนรมนทอดทิ้ง

นรมนยิ้มพลางพูด “ฉันไปเยี่ยมลูกชายที่เขตทหารนะ อาสาม มารับฉันด้วยตัวเอง เลยไม่รบกวนเธอ ตอนนี้เราไปเรือนจํา หมายเลขสองกันเถอะ ฉันจะไปพบคนคนหนึ่ง

“โอเคค่ะ”

นรมนขึ้นไปบนรถ สมจิตขับรถไปทางเรือนจำ

เมื่อมาถึง ที่จริงนรมนไม่อยากเข้าไป บรรยากาศที่นี่น่าหดหู จริงๆ

แต่เชษฐ์ใกล้จะตายแล้ว คนที่เรียกได้ว่า กำลังจะตาย บางที ไม่แน่อาจจะสามารถได้ข่าวที่เป็นประโยชน์จากเขามาบ้าง

นรมนเดินเข้าไปกับสมจิต หลังจากแลกบัตรประชาชนของตัว

เองแล้ว ก็ถูกนำไปยังห้องรับแขก

เมื่อเชษฐ์ถูกนำตัวมาที่นี่ นรมนก็นิ่งไปนิด

ดูเหมือนเขาจะแก่กว่าเมื่อก่อนมาก และแม้แต่ผมหงอกก ปรากฏบนจอนของเขา แต่กำลังวังชาของเขาก็ยังโอเค

“ไม่คิดว่าเธอจะมา
“ไม่คิดเหมือนกันว่าคุณจะอยากเจอฉัน ฉันคิดว่าคนสุดท้ายที่ คุณอยากเจอมากที่สุดจะเป็นอชิระ”

เชษฐ์ยิ้มอย่างขมขืน “ตอนนี้จะอยากเจอเธอไปทำไมกัน? ชั่ว ชีวิตนี้ฉันก็ทำเพื่อเธอ ไม่เสียดายแล้ว”

เมื่อพูดถึงอชิระเชษฐ์ทำให้นรมนซาบซึ้งนิดหน่อย

หายากที่จะมีหนึ่งคนที่หลงใหลปฏิบัติต่ออชิระได้ขนาดนี้

บางทีผู้ชายตระกูลโตเล็กล้วนแต่มีรักที่ยาวนาน แต่เชษฐ์กลับ เดินไปทางที่คดเคี้ยวเพื่อความรัก

นรมนถอนหายใจในอก พูดเสียงต่ำ “คุณมีอะไรอยากอธิบาย ให้ฟังไหม?”

เชษฐ์พยักหน้า

“ที่จริงเรื่องนี้ฉันต้องเรียกหาบุริศร์ หรือธิดา อย่างไรเขาก็เป็น หลานฉัน และลูกสาวฉัน แต่ฉันรู้ว่าบริศร์แทบไม่อยากจะสนใจ อาอย่างฉัน และธิดา ได้ยินว่าเธอท้อง ดังนั้นอย่าปล่อยให้เธอมา ปนเปื้อนคนซวยอย่างฉันเลย ตลอดชีวิตฉันไม่เคยทำอะไรเพื่อ เธอ ตอนนี้ก็อย่าไปวางมาดว่าเป็นพ่อของเธอเลย คิดไปคิดมา ฉันก็เลยเรียกหาเธอแทน

ค่าพูดของเชษฐ์ทำให้นรมนหัวเราะเยาะเล็กน้อย

“คุณฆ่าแม่ของฉัน คิมที่ถูกฝังอยู่ในทะเลเพลิง ฆ่าพ่อของฉัน ไม่เหลือแม้กระดูก แล้วคุณรู้สึกว่าฉันจะรับปากคำที่คุณฝากฝัง ได้อย่างไร?”
จนถึงตอนนรมนยังคงนึกถึงไฟกองใหญ่ที่ล้อมรอบชินทร และคิม

โหมกระหน่ำขึ้นไปบนท้องฟ้า และทำให้ดวงตาของทุกคน เกือบเป็นสีเพลิง

มือของนรมนประสานกันแน่น

เชษฐ์สามารถสัมผัสได้ความเกลียดชังของนรมน แต่ตอน

ไม่มีใครฝากแล้ว

“ฉันว่าเธอเกลียดฉัน และฉันฝังของฉันอยากจะความลับหนึ่งอย่างแลกเธอ

“ความลับ

นรมนขมคิ้ว

เชษฐ์มองมาเธอและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ถึงเรื่องฉันฝากฝังก่อนแล้วกัน ฉันใกล้ตายแล้ว เธอก็คงแล้ว ถูก ประหารชีวิต ในชีวิตฉันทำผิดมามากมาย จุดจบสุดท้ายเป็น แบบถูกต้องแล้ว ไม่ได้ใส่ความ แต่อชิระน่าสงสารเกิน ไป

“อยากให้ฉันดูแลเธออย่างไรตระกูลโตเล็กขาดอาหาร

นรมนพูดเสียงเบา

อชิระเป็นคนสงสาร ว่าเธออาจความคิดอื่น แต่นรมนรู้สึกว่าถ้าหากเธอสูญเสียเชษฐ์ไป เธอจะไม่สามารถมีชีวิตต่อได้

แต่เชษฐ์กลับส่ายหัว ก่อนพูด “นิสัยของอชิระฉันรู้ดีที่สุด ถ้า ฉันตายไป เธอจะไม่มีวันใช้ชีวิตคนเดียว ดังนั้นจึงไม่ต้องให้ ตระกูลโตเล็กสละอาหารหรอก”

คิ้วของนรมนขมวดมุ่น ยังไม่ได้พูดอะไรก็ได้ยินเชษฐ์พูดว่า “ที่ฉันจะฝากฝังเธอก็คือ ถ้าฉันตายไปแล้ว อชิระต้องตามฉันไป แน่นอน รบกวนเธอฝังเถ้ากระดูกของเราไว้ด้วยกัน ฉันรู้ดีว่า ใน ฐานะคนบาปอย่างฉัน ไม่สามารถที่จะถูกฝังในสุสานของตระกูล โตเล็กได้ ดังนั้นฉันเลยซื้อสุสานของตัวเองไว้ ฉันขอรบกวนเธอ ฝังเราสองคนเอาไว้ด้วยกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ